Sinds Mijnheerke Peeters, de baas van Vlaanderen, zich een donker en gestreng brilmontuur heeft aangeschaft, is de geflatteerde copie van George Clooney veranderd in een wat norsige minister-president. Hij is niet alleen zijn elegante looks aan het kwijtspelen, zijn schalkse lachje is verdwenen, zijn ironische oogopslag is een donkere blik geworden en zijn uitspraken ... wèl eerlijk gezegd, hij lijkt soms op een bittere oppositieleider. Niet eens een cynische.
Gisteren zat Mijnheerke Peeters te klagen dat zijn beleid te vaak gedwarsboomd wordt door de Raad van State. En dat moet nu maar eens gedaan zijn. Wij schrokken ons, eerlijk gezegd, een hoedje. Dit was zuivere Tobbackiaanse praat van de minister-president, die tot hiertoe zijn alleenheerschappij-mentaliteit behoorlijk heeft weten te verbergen achter monkelende glimlachjes en afstandelijke hoofdknikjes.
De Raad van State is ondermeer een toevluchtsoord voor burgers die menen benadeeld te zijn door beslissingen van de overheid. In principe is deze instelling een sieraad aan de gouden kroon van onze parlementaire democratie.
In werkelijkheid is de Raad van State het slachtoffer van de ingewikkelde machinerie die deze natie geworden is én de Raad is verre van zuiver op de graat wat politieke beïnvloedingen betreft. Deze Raad is natuurlijk niet ontsnapt aan de benoemingsdrift van de politieke partijen. Ons kent ons, geldt hier evenzeer als om het even waar in de belgische structuren. En daarnaast zijn er de misbruiken die aciegroepen maken van de hiaten in de wetgevingen : daar moet men tegen gewapend zijn, als men zo graag opgeeft een modelstaat te zijn.
Mijnheerke Peeters heeft bij de regime-omroep zendtijd gevraagd om zijn beklag te doen en de burgers mee te delen dat hij de stokken in zijn beleidswielen beu is. Uiteraard zat de journalist van dienst ijverig mee te vozen, want als het er op aankomt de rechten van de burgers een poot uit te vijzen, steken die van de Nieuwsdienst graag een handje toe. Onbegrijpelijk, dat de minister-president van Vlaanderen zich tot dergelijke misplaatste uitspraken laat verleiden.
In plaats van te zorgen voor goede en transparante wetgeving, kunnen we misschien best de Raad van State afschaffen. De burgers moeten leren zich te voegen naar de beslissingen van de overheid. Dat zou heel wat makkelijker worden.
Binnenkort verschijnt Mijnheerke Peeters niet alleen met een donker brilmontuur maar met zwarte glazen en twee body-guards.
Savat
Over hernieuwbare energie door Peter Logghe
In de Kamer van volksvertegenwoordigers wordt dezer dagen de federale programmawet besproken. Die voorziet voor wat betreft de sector ‘energie’ in de oprichting van een Fonds voor de bevordering van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen. De opdracht van het Fonds bestaat er in om bij te dragen tot de vermindering van het energiegebruik en tot de productie van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen.
Volgens de Raad van State betreedt de federale overheid hiermee echter het bevoegdheidsdomein van de gewesten. De federale overheid mag enkel regelingen instellen over hernieuwbare energie op zee. Voor regelingen inzake alle andere nieuwe energiebronnen is de federale overheid daarentegen niet bevoegd.
De Raad van State is in haar advies zeer duidelijk: de regering dient de ontworpen regeling te beperken tot wat tot de bevoegdheid van de federale overheid behoort, ofwel dient ze hierover met de gewesten een samenwerkingsakkoord te sluiten.
Dinsdagnamiddag laatstleden vroeg ik daarom aan de Minister van Energie hoe hij tegemoet wou komen aan de opmerkingen van de Raad van State. Er kwam enkel een nietszeggend antwoord, waarop commissievoorzitter Bart Laeremans en ikzelf formeel protesteerden. Het is niet de eerste maal dat de federale overheid haar bevoegdheden inzake hernieuwbare energie overschrijdt en op het terrein komt van de gewesten. Een onhoorbare, maar stoemelingse recuperatie door België ten nadele van de gemeenschappen en gewesten. Het Vlaams Belang eist dat daar paal en perk aan wordt gesteld en zal dan ook de nodige stappen zetten naar het Vlaams Parlement.
Het spreekt vanzelf dat wij hierover naar de pers hebben gecommuniceerd. De aandacht was oorverdovend.
“Ik wil bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang doorbreken in Beringen. Met de strategische nota van voorzitter Bruno Valkeniers krijg ik nu een hefboom in handen om dat te realiseren. Lukt het niet, en dat ligt niet alleen aan ons, dan krijgt Beringen een Turkse burgemeester”, zegt Bert Schoofs in een gesprek met de redactie.
Hoe wil u dat concreet doen? “Door de hand uit te steken naar de andere partijen én naar de Turkse gemeenschap. Beringen is geen grootstad. Het heeft wel af te rekenen met een aantal grootstedelijke problemen. Toch denk ik dat we die nog kunnen oplossen omdat er in Beringen nog altijd een gemeenschapsleven is. Dat moeten we versterken. We hebben in Beringen geen bijkomende moskeeën nodig maar wel meer ontmoetingscentra. Nog meer moskeeën leidt enkel maar tot de ‘uitburgering’ van de autochtone Vlamingen uit hun wijken en draagt op geen enkele manier bij tot de integratie van de moslims in onze samenleving. Integendeel.”
Hoe wil u de hand reiken? “Meer concreet denk ik aan de oprichting van een Vlaams-Turkse Vriendenkring. Ik stel vast dat zij zich gemakkelijker aanpassen aan onze normen en waarden. Ik ken veel mensen van Turkse origine. Ik heb geen problemen met hen. Tenzij dat ze het steeds over België hebben. Ik zou liever hebben dat ze het over Vlaanderen hebben, nu een regio en straks een land. Ik zou graag hebben dat ze zich samen met ons Vlamingen voelen en dat ze weten dat we hen niet afwijzen maar willen samenwerken. Daarnaast reik ik de hand naar alle andere partijen. Ook wanneer ze mensen van Turkse origine op hun lijst hebben staan en die naar voren schuiven voor een mandaat als schepen. We zullen hen niet op hun afkomst beoordelen, wel op hun merites, op wat ze doen voor Beringen. Voorts gaan we ook proberen om het allochtoon ondernemerschap maximaal te ondersteunen.”
Spoedbestelling in onze brievenbus : Partijfinanciering
En ondertussen heeft het grondwettelijk hof vandaag alle prejudiciële vragen van de raad van state ivm de wet op de partijfinanciering negatief beantwoord. De jacht is open. POL
Bourgeois (NVA) + de rest wil bouw minaretten subsidiëren !
Filip Dewinter ondervroeg vandaag ter gelegenheid van het vragenuurtje in het Vlaams Parlement minister van Binnenlands Bestuur Geert Bourgeois (N-VA) betreffende de financiering van minaretten met Vlaams belastinggeld. Na de goedkeuring van het eredienstendecreet door het Vlaams Parlement in 2004 werden door de Vlaamse regering al 17 moskeeën erkend. Deze moskeeën kunnen na hun erkenning ook aanspraak maken op provinciale werkingssubsidies en op subsidies voor verbouwingen ten bedrage van 30% uit het Vlaamse bouwfonds voor religieuze gebouwen. Alvast drie erkende moskeeën lieten naar aanleiding van hun erkenning weten met deze subsidies minaretten te zullen bouwen.
Minister Bourgeois antwoordde op de vraag van Filip Dewinter dat er weliswaar nog geen subsidies werden toegekend, maar dat bij tenminste één moskee – de Selimiye-moskee te Heusden-Zolder – wel plannen zijn om een koepel en minaret te bouwen en dat deze minaret mogelijk zal worden gesubsidieerd via de provincies en het Vlaamse bouwfonds. Belangrijker dan de concrete dossiers is echter de principiële bevestiging van minister Bourgeois dat Vlaamse belastinggelden inderdaad kunnen worden gebruikt om de bouw van minaretten te financieren. Open VLD, CD&V en Groen! bevestigden ter gelegenheid van het debat dat financiering van minaretten met belastingsgeld inderdaad moet kunnen.
De kwestie van de financiering van de minaretten toont voor het Vlaams Belang andermaal aan dat er een diepe kloof bestaat tussen de standpunten van het politieke establishment en de standpunten van de bevolking. Volgens het Vlaams Belang is het ongehoord dat, terwijl uit het Zwitserse referendum blijkt dat de bevolking zich in grote meerderheid achter een minarettenverbod schaart, de Vlaamse overheid de bouw van minaretten zal financieren met belastinggeld.
De minaretten symboliseren niet alleen de manifeste weigering van een deel van de hier levende moslimbevolking om zich aan te passen aan onze samenleving, maar door de bouw van minaretten wordt ook het straatbeeld van onze steden en gemeenten geïslamiseerd. Filip Dewinter zei in zijn repliek op het antwoord van Bourgeois: “De Vlaamse regering streeft zogezegd naar een Vlaamse islam, maar creëert integendeel een geïslamiseerd Vlaanderen.”
In onze brievenbus : De geloofwaardigheid van Bart de Wever en Jan Jambon
De voorbije maanden profileerde de N-VA zich als de heldhaftige bestrijder van de belangenconflicten, die telkens weer worden ingeroepen om de stemming van de splitsingsvoorstellen inzake BHV tegen te houden. Zo trok De Wever onlangs met veel mediagedruis naar de Duitstalige minister-president Lambertz met de vraag geen nieuw belangenconflict in te dienen. Dat het Vlaams Belang enkele dagen voordien de 15 Duitstalige parlementsleden met dezelfde vraag had aangeschreven, werd overigens in alle media doodgezwegen.
De houding van de N-VA in dit dossier is om diverse redenen behoorlijk hypocriet. Zo keurde die partij meteen na de verkiezingen van 2007, toen de regering Leterme nog helemaal niet was gevormd en het kartel CD&V/N-VA nog niet in de meerderheid zat, de geldigheid van de federale verkiezingen probleemloos goed; het Vlaams Belang was op dat moment de enige partij die verzet aantekende tegen de ongrondwettige kieskring BHV. Het voorstel van Bart Laeremans om in het Kamerverslag over de geldigheid een paragraaf toe te voegen met de melding dat in de toekomst in Brussel en Halle-Vilvoorde geen geldige verkiezingen meer gehouden konden worden, werd door de N-VA mee weggestemd.
Nadat de N-VA in de oppositie belandde, maakte die partij in dit dossier een bocht van 180 graden: in juni 2009 eiste ze plots dat de Europese verkiezingen ongeldig zouden verklaard worden omwille van de ongrondwettige kieskring BHV. Ineens had het Vlaams Belang dus toch gelijk. En afgelopen woensdag, tijdens het Kamerdebat over de begroting, onthulde premier Van Rompuy dat de N-VA, na afloop van het eerste belangenconflict, mee aan de basis lag van het tweede belangenconflict, dat kort nadien werd ingeroepen door de Franse Gemeenschap in Brussel. Van Rompuy verklaarde “Wij waren hier allemaal samen in mei 2008. Ik heb toen, onder meer met de medewerking van de N-VA, een smeekbede gehoord om een nieuw belangenconflict in te roepen.” N-VA-fractievoorzitter Jambon reageerde als door een wesp gestoken, maar kon dit feitenrelaas niet tegenspreken.
Nog veel straffer is het verhaal dat zich afgelopen woensdag iwas alleen maar bedoeld voor de galerij. Op het moment dat de partij echt het verschil kon maken en een duidelijk appel tot solidariteit kon richten aan de Duitstalige parlementsleden, deed de partij van De Wever precies het tegenovergestelde. Hoe ongeloofwaardig kan men zijn ?
Blauwvoet
Zin in iets anders ? Ga even lezen bij de collega's
Het is belangrijk te weten wat er omgaat in vijandige hoofden. Vooral als deze vervuld zijn met haat zonder begin noch einde. Zoals Tommeke, de Vlaams Belang-hater van de De Morgen. Zijn haat tegen die van het Vlaams Belang begint destructieve trekjes te vertonen. En gebeurtenissen als het minaretten-verbod in Zwitserland, gevolgd door een heropleven van de roep naar christelijke symbolen in het Avondland, doen die sukkelaar zijn laatste beetje gezond verstand verliezen…Stel U voor! Wetsvoorstellen moeten zien opborrelen als warmwaterbronnen om kruisbeelden op de nationale vlag te verplichten (Nederland - Italië) : het is om als Linkie-Winkie de kramp in Uw klo poten te krijgen….Hij had het zo anders, zo schoon (voor hem) gewild – en verdorie, door die De Winter & C° dreigt alles in het water te vallen….Hadden hem en zijn vrienden maar de maatregelen getroffen zoals in 1789 bij de Franse Revolutie! Tegenstand = kop er af! Dàt is/was nog eens een proletariaat regime! Met nooit geen last meer van de tegenstrevers!
Verder lezen ? Klikken op de geel-zarte tekst hieronder
De Wever in Le Soir : "Laten we BHV splitsen zonder onderhandelingen"
.
We zijn wat blij vandaag in Le Soir te mogen lezen, dat de NVA zich ondubbelzinnig uitspreekt voor een splitsing van BHV zonder onderhandelingen. Indien dit niet gebeurt, voorspelt De Wever een revolutie in Vlaanderen en hij is daar geen voorstander van. "Liever evolutie dan revolutie" zegt hij. Hij vindt verder dat Leterme "gerold" is door zijn eigen partij die hem opzadelt met twee schoonmoeders, Martens en Dehaene. Of deze houding van de NVA een repercussie zal hebben naar de Vlaamse regering, wordt in het midden gelaten.
.
Van De Wever is geweten dat hij graag uitpakt, vaak impulsief en gedreven door het elan van zijn welsprekendheid, met erg Vlaamse-radicale stellingen. Wat er dan achteraf in het echte politieke bedrijf gebeurt met deze woorden, is zowat hetzelfde als wat de CD&V haar kiezers op de mouwen speldt. We kijken met bijzondere aandacht uit naar het vervolg. En de bochten die genomen zullen worden. Boeiend maar triestig, zo luidt onze vooorspelling.
.
Ray
Turkije, waar religie de democratie uitlacht
"Schatteke, uw ventje zorgt ervoor dat gij overal in Europa allah moogt bedanken dat ge onder mijne en zijne sloef ligt."
"Schatteke, senin adam sen Avrupa'da benim SLOEF ve onun altında yatan mayest sen Allah'a teşekkür ediyor." (vertaling : Google)
Het referendum dat afgelopen zondag in Zwitserland plaatsvond, blijft de gemoederen beroeren.
Zo vond de bureaucratische elitekliek van de EU het nodig haar bezorgdheid uit te drukken over de duidelijke uitspraak van de meerderheid van de Zwitsers die hun land niet willen laten islamiseren.
Dat het Europese establishment het moeilijk heeft met referenda – waarin de bevolking zich op een democratische wijze kan uitspreken – wisten we natuurlijk reeds langer. Denk in dat verband maar aan de manier waarop de fameuze Grondwet aan de Europeanen werd opgelegd. Of hoe – alweer tegen de grote meerderheid van de Europeanen in – de toetredingsonderhandelingen met Turkije werden opgestart.
Het is trouwens opvallend hoe de Aziatische kandidaat-lidstaat van de EU zich ook deze keer op een arrogante manier meent te moeten bemoeien in de binnenlandse aangelegenheden van een Europees land. Nadat minister van Buitenlandse Zaken Abdullah Gül had geëist dat het verbod op de bouw van nieuwe minaretten in Zwitserland zou worden “gecorrigeerd”, liet ook de Turkse premier Erdogan – die minaretten nochtans zelf ooit omschreef als ‘onze bajonetten’ – van zich horen. Voor hem was de uitslag van het referendum zelfs niet minder dan een illustratie van “een toenemende racistische en fascistische houding in Europa”. Wat hem desalniettemin bezielt om tegen beter weten in vast te houden aan het Turkse lidmaatschap van dat verfoeilijke Europa, vertelde Erdogan er spijtig genoeg niet bij.
Erdogan is met zijn jongste uitspraak in ieder geval niet aan zijn proefstuk toe. Zo stelde hij begin vorig jaar nog dat niemand mag verwachten dat de Turken in Europa zouden opgaan in onze samenleving en noemde hij assimilatie in één adem “een misdaad tegen de menselijkheid”.
Turkije bewijst keer op keer dat het totaal ongeschikt is om toe te treden tot de Europese Unie. Een alternatief zou natuurlijk zijn dat de EU zich laat adopteren door Turkije, dat ware pas een oplossing.
Ray (bron VB)
Tom Lenaers : Ik geniet van de Pappenheimers. Nu wij nog.
Op de omslag van TeveBLAD verklapt Tom Lenaerts, dat hij geniet van de Pappenheimers. Het goede nieuws is verder, dat Lenaerts ongetwijfeld een van de knapste televisiemakers in Vlaanderen is. Die bovendien zélf op het scherm een aantrekkelijke persoonlijkheid vertolkt. U kent de clichés ook over de ideale schoonzoon, de humoristische man die steeds ad rem reageert, enz. En de Pappenheimers is terecht een aangenaam en drukbekeken ontspanningsprogramma van Woestijnvis.
Geoeg met het wierookvat gezwaaid, nu iets totaal anders. Woestijnvis is een productiemaatschappij die haar bestaan in feite dankt aan de socialist Jan Ceuleers die zijn vedette(s) in de strakke loonstructuur van het televisieministerie dat hij leidde, niet kon betalen. Zo werd Marc Uytterhoeven -een journalist van de sportredactie met een borrelende creativiteit- weggeplukt uit het syndicalistische keurslijf en is Woestijnvis tot stand gekomen. De beste en meest creatieve elementen die bij de VRT opgeleid werden, stapten over naar de privé-sector.
Dat is een beknopte en schematische situering van hoe het begon met productiehuizen die hun programma's verkopen aan de logge openbare omroep die met zijn 3000 medewerkers nauwelijks in staat is de knoppen van licht en geluid te onderscheiden.
Woestijnvis maakt niet enkel populaire en originele ontspanningsprogramma's (met vaak erg goede medewerkers en publiekslievelingen) maar de heren vinden dat zij ook een maatschappelijke en politieke boodschap moeten brengen. Die boodschap is er uiteraard een van de linkerzijde. Al wat socialistisch is, komt met rode voorrang voor in de vragen, in de kokers en in de grappen. Bart de Wever ontbreekt evenmin, want hij is de Janklaassen die de sympathie moet verwerven van de rechtse flaminganten. In het ontwerpen van scenario's beschikt Woestijnvis over knappe koppen, het moet gezegd worden. Dat doen wij dan ook : we zeggen het.
Als er een politicus uit de andere correcte partijen deelneemt aan een spelletje, dan wordt meestal een fossiel zoals Decroo of Eyskens opgediept, mensen die nauwelijks beseffen dat ze opgevoerd worden als lachwekkende karikaturen van zichzelf.
In de eerste Pappenheimers-aflevering van dit jaar zat Bert Anciaux te glunderen. Er waren vragen met betrekking tot de sympathieke en bescheiden Caroline Gennez en uiteraard over de amuseur-public van de NV-A.
Tom Lenaerts telefoneert (naar eigen zeggen) soms met kijkers die kritiek hebben op zijn programma. "Hallo, u spreekt met Tom Lenaerts, ik heb gelezen dat u kritiek heeft op mijn programma". Vogens Tom schrikken de meesten zich een hoedje en zwakken zij onmiddellijk hun kritiek af. Tom is daar zeer trots op ... en hij voelt zich als een schalkse witte ruiter met lange tenen waarop niet mag getrapt worden. Wij vinden dit getelefoneer (als het waar is) arrogant en misplaatst. Als Tommeke ooit de euvele moed heeft om ons te bellen, zal het een bijzonder kort gesprek worden met deze ideale schoonzoon.
Ray
Pèch : belastinggeld is wèg !
De staat is 25 miljoen euro kwijt door de slechte beleggingen van het Kringloopfonds. Dat fonds werd in 2003 door de toenmalige regering-Verhofstadt opgericht om te investeren in de sociale economie.
Het Kringloopfonds, een initiatief van Johan Vande Lanotte en Els Van Weert (foto), haalde in 2003 75 miljoen op via een obligatielening. Geld dat geïnvesteerd moest worden in sociale projecten. 25 miljoen euro werd echter belegd in zogenaamde CDO’s, zeer risicovolle beleggingsproducten. Toen de financiële crisis uitbrak zijn die CDO’s nagenoeg waardeloos geworden.
Het Kringloopfonds is ondertussen in vereffening, de directeur is opgestapt. Voor de 25 miljoen euro verlies zal de belastingbetaler moeten opdraaien. Kamerleden Luk Van Biesen (Open Vld) en Stefaan Vercamer (CD&V) spreken van “onverantwoord bankieren met overheidsgeld” en vragen opheldering.
Puccini, tovenaar van de Hartstocht (5) : Turandot en het einde
Na de heftige huwelijkscrisis door de gedeeltelijk onterechte beschuldigingen van Elvira tot de jonge Doria Manfredi die zelfmoord pleegt, reist Puccini, ditmaal enkel vergezeld door zijn zoon Antonio naar New York voor de première van "Het Meisje van het Gouden Westen" in december 1910.
De volgende jaren kabbelen rustig verder. Puccini verwekt een zoon bij Giulia Manfredi, Doria's nicht maar de zaak blijft binnen de kleine dorpsgemeenschap. Hij zoekt naar een geschikt thema voor zijn volgende opera, reist rond in Europa om zijn producties te begeleiden en hij is vaak in Torre del Lago. Als in 1914 de Grote Oorlog losbrandt, wordt zijn bewegingsvrijheid fel beperkt. Eerst is Italië neutraal maar in 1915 verklaart het de oorlog aan Oostenrijk en in 1916 aan Duitsland. De opdracht die Puccini gekregen had van de Weense opera om een operette te schrijven, komt door de oorlogsomstandigheden in het gedrang. Uiteindelijk zal "La Rondine" (de zwaluw) in 1917 in Monte Carlo zijn wereldpremière kennen : het is het zwakke broertje in het oeuvre van de meester. In 1918 volgen de drie eenakters van "Il Trittico" (het Drieluik) dat in New-York gelanceerd wordt. Opnieuw een wereldsucces.
Met de gezondheid gaat het inmiddels bergaf. Puccini rookte dag en nacht (soms tot 80 sigaretten per etmaal) en hij wordt geplaagd door keelpijn en is vaak neerslachtig.
Hij beklaagt zich voortdurend en eens de kaap van de 60 gerond, heeft hij veel van zijn levensvreugde verloren. De Casanova is op zijn retour en er zijn klachten over de potentie. Tijdens WO I heeft hij nog een relatie gehad met de getrouwde Oostenrijkse barones Josephine von Stengel, een vrouw met een grote cultuur en een vlotte pen, voor wie hij de afgesloten rijksgrens tussen beide landen regelmatig illegaal oversteekt. In 1921 ontmoet hij in Rome de Oostenrijkse sopraan Rose Ader die 40 jaar jonger is en voor wie hij opnieuw in vuur en vlam schiet. Zij kent enkel wat opera-Italiaans en ze schrijven mekaar liefdesbrieven in kindertaal.
Intussen is Puccini aan de slag gegaan met een Chinees thema over de wrede prinses Turandot. Haar talrijke huwelijkspretendenten moeten 3 raadsels oplossen en als hen dat niet lukt, worden zij onthoofd. Prins Calaf, die getroffen is door de schoonheid van Turandot waagt ook zijn kans en natuurlijk lost hij de raadsels op. Turandot huivert bij de gedachte dat ze deze onbekende moet huwen en hij ontslaat haar van haar woord, als ze zijn naam kan raden voor zonsopgang. (hier klinkt de grote tenoraria "Nessun dorma", niemand slape). Turandot ontdekt dat Calaf begeleid is door zijn blinde vader en het slavinnetje Liu, dat zwaar verliefd is op de Prins. Turandot laat het onfortuinlijke meisje oppakken om haar de naam van haar meester te ontfutselen maar het brave kind pleegt zelfmoord. Mensen toch ... Tenslotte vinden Calaf en Turandot mekaar in een grootse finale die de triomf van de liefde bezingt.
Bewust of niet, Puccini heeft zich laten inspireren door de tragische zelfmoord van Doria om Liu gestalte te geven en wie zou de kille prinses kunnen zijn, die verantwoordelijk is voor de dood van het meisje ? Ach, men psychologiseert maar ...
Op 4 november 1924 komt de uitgeputte en door pijn gevelde componist aan in Brussel voor een radiumbehandeling van wat ontegensprekelijk keelkanker is, bij de toen bekende dokter Ledoux. Antonio is bij hem, Elvira wacht thuis. Uit Londen komt zijn grote hartsvriendin Sybille Seligman hem opzoeken in het hospitaal. In de ganse stoet vrouwen die het leven van Giacomo beheerst hebben, is zij de enige die er in geslaagd is met hem een hechte vriendschapsband te behouden na een stormachtige seksuele verhouding. Zij is blijven zorgen voor haar verwende kunstenaar en onbewust heeft de beeldschone Sybille de rol op zich genomen die de moeder en de zusters in Lucca gespeeld hebben voor de kleine Giacomo. Uit de brieven die hij haar stuurt (en van wie er vele bewaard zijn) blijkt hoe onbeholpen de grote Puccini in het gewone leven staat. Onvermoeibaar, gewapend met het geduld van een ganse schare engelen en vol warme genegenheid gaat zij in op al de grillen en vragen van haar Italiaanse verwende hartsvriend. Zij bemiddelt vaak bij Covent Garden voor de opvoering van producties van Puccini en zij houdt hem op de hoogte van nieuwigheden in de mannenmode.
Op 29 november 1924 sterft Puccini op 66-jarige leeftijd. In een laatste poging om een brief te schrijven aan Elvira, kan hij enkel de woorden krabbelen "Arme vrouw ..."Hij wordt voorlopig begraven in Elsene, verhuist vervolgens naar Milaan voor een ware staatsbegrafenis. Puccini was, net als Verdi, aangesteld tot senator op basis van zijn verdiensten voor het vaderland. Thans rust hij in de kapel van zijn villa in Torre del Lago samen met Elvira die in 1936 overleed en met hun zoon Antonio.
Turandot was niet afgewerkt. De componist Alfano zal een finale uitwerken aan hand van de schetsen die Puccini naliet. Op 24 april 1926 vindt de première plaats in de Scala van Milaan. Elvira zit in de ereloge en ze volgt roerloos de ganse opera. Net voor de finale aanvangt, keert de dirigent Arturo Toscanini zich tot het publiek en zegt " Hier stopt de muziek, hier is de maëstro overleden" en hij legt de voorstelling stil. De zaalverlichting wordt ontstoken, iedereen kijkt naar de ereloge. Elvira staat recht en verlaat onbewogen het theater in doodse stilte.
Wij zijn de makers van deze documentaire dankbaar voor de wijze waarop zij het grote publiek kennis hebben laten maken met een van de meest populaire operacomponisten ooit. Een man die zoals vaak het geval is met artiesten, zich in het gewone leven moeilijk kan handhaven maar die met zijn unieke talent ons in het hart knijpt en onze hoofden volstouwt met zijn onvergetelijke melodieën en dramatische verhalen. Puccini zelf en zijn omgeving betaalde een hoge prijs voor zijn uitzonderlijke gave. Zijn muziek zal de eeuwen trotseren, dàt is belangrijker dan het rumoerige leven dat hij leefde.
De Platenruiter
SLOT
Onze cultuuragenda : Valse Tweelingen 14 in het Smak te Gent
Faux Jumeaux 14 voorgesteld door Joël Benzakin
Deze keer is het een voorstel van Joël Benzakin waarbij werk wordt getoond van de Franse kunstenaar Bernard Basile. Hij liet zich inspireren op een schilderij van de Amerikaanse Pop kunstenaar Mel Ramos, en vormde een van diens schilderijen om tot een driedimensionale installatie met een naakte vrouw.
Graag verstrekt onze kunstredacteur u hierna enige nadere toelichting.
Het gaat niet om zo maar een naakte vrouw, maar om het element "verrassing", gekoppeld aan de estetiek, waarbij de seksuele attributen ontdaan zijn van hun functie. Tepels zenden niet langer signalen uit, het zijn als het ware niet meer dan nutteloze tjoepers. Wat kliederaars zoals Michelangelo, Tintoretto, Rubens, Delvaux e.a. eendimensionaal probeerden voor te stellen, is vlak prutswerk, terwijl hier de verhevenheden en rondingen driedimensionaal een shock of een snok veroorzaken. De museumbezoeker wandelt bewonderend doorheen het SMAK en laat de indrukken die de diverse tentoongestelde kunstwerken op hem maken, in zich binnendringen. Zijn gemoed is open, zijn geest ontvankelijk en zijn lichaam is geprikkeld door de uitdagingen die hem alom omringen. U volgt ons ? Wij laten u een voorbeeldje zien van een der stukken uit de collectie van het Smak van de Hongaars-Peruaanse-Irakese Patagoniër, Joshua Miguel Arboletum-Van-Overmerde-Donk :
De elastieken samenleving
Dit werk laat de toeschouwer nadenken : tientallen elastiekjes van een zelfde egale beige kleur die verveling tot uitdrukking brengen. Maar toch is er bij nader toezien, sprake van variatie. Elke elastiek heeft zijn eigen kronkel, en laat zijn eigen zijn eigen afdruk in de samenleving na. De toeschouwer peinst : "Verdorie, het lijkt wel mijn familie, mijn vrienden en buren, die zien er ook zo uit." En dàt is wat de kunstenaar bedoelde, door zich maatschappelijk te "smijten". Het werkje werd aangeschaft door de Vrienden van het Smak tegen een vriendenprijsje van 375.000 euri . Een weggeefprijs.
Geschokt door deze evaring, wandelt u verder en plots staat u oog in tiet met de "driedimensionale installatie van een naakte vrouw" . U bent sprakeloos, uw moed zinkt u in de schoenen als u aan thuis denkt. Was u nu maar Bart de Wever, dan wist u wis en waarachtig iets, om het even wat, om uit uw nek te kletsen.
Smak ... is : altijd geëngageerd zijn in het leven. Dank u, Jan.
Bart-Jan Hoedemakers, uw kunstredacteur
120 profiteurs naar Kopengaven van wie 100 Walen
Meer dan 120 belgen naar klimaattop Kopenhagen
'Tot nu toe zijn 119 deelnemers aangemeld, maar de lijst is nog niet afgesloten.' Dat bevestigde het kabinet van de federale minister van Klimaat, Paul Magnette (PS), dat de 'trek naar Kopenhagen' coördineert. Dat moet een record zijn in Kopenhagen, waar volgende maand de wereldklimaatconferentie plaats heeft. Zelfs China zou een kleinere delegatie hebben.
Er zullen vijf ministers zijn. Premier Herman Van Rompuy (CD&V) gaat 'op persoonlijke uitnodiging van de Deense premier Rasmussen'. Verder gaan de federale minister van Klimaat Paul Magnette en de ministers van Milieu van de drie gewesten, onder wie de Vlaamse minister Joke Schauvlieghe (CD&V).
'De Vlaamse delegatie telt tien deelnemers, misschien elf, en daar blijft het bij', zei minister-president Kris Peeters (CD&V) gisteren: 'Zes ambtenaren, de minister en één kabinetsmedewerker en twee parlementsleden. Er is nog discussie over de aanwezigheid van de strategische adviesraad.' Hij vroeg gisteren in het overlegcomité van de regeringen dat alle overheden 'de klimaatschade door het reizen naar de Klimaattop zouden beperken.'
Het grote aantal vertegenwoordigers heeft natuurlijk te maken met de complexiteit van het land, luidt het bij Magnette. De bevoegdheden liggen verspreid over de federale en de deelstaatoverheden. Het kabinet-Magnette laat verstaan dat de federale minister eigenlijk vindt dat hij het hele land kan vertegenwoordigen. Maar zo is de Belgische federatie niet opgebouwd.
Bij de 120 vertegenwoordigers zitten volgens het kabinet van minister Magnette ook tien parlementsleden. 'En België heeft ook de traditie de stakeholders - het middenveld, milieu- en andere organisaties - in zijn delegatie op te nemen. Uit andere landen komen die ook, maar ze vormen geen onderdeel van de officiële delegaties.'
Een andere verklaring is dat in België telkens zowel de bevoegde administraties als de kabinetten aanwezig moeten of willen zijn.
Als de Vilvoordenaar zijn burgemeester zou moeten kiezen in een rechtstreekse peiling tussen Marc Van Asch en Filip De Man, kiest 58,1 procent voor Van Asch.
Bijna zestig procent van de Vilvoordenaren verkiest in een rechtstreeks duel huidig burgemeester Marc Van Asch (CD&V) boven Filip de Man (Vlaams Belang), de kopman van de grootste oppositiefractie.
‘Laat ons zeggen dat het mij plezier doet dat de Vilvoordenaar zo'n duidelijke mening heeft en dat slechts een minderheid zich in de extreme hoek bevindt', stelt Van Asch. ‘Al is er maar één enquête die telt, en dat is die van de gemeenteraadsverkiezingen in 2012.'
‘In Vilvoorde is het belangrijk om een kordaat Vlaamse houding aan te nemen', typeert Van Asch een goede burgemeester voor de Zennestad. ‘Ik denk dat we dat, onder andere met de wooncode, wel doen met dit bestuur. Waar dat kan, grijpen we ook in en ik denk dat we ook al bewezen hebben dat we onze principes effectief hard kunnen maken.'
‘Vilvoorde is een stad met een verscheiden bevolking. Het is de taak van een burgemeester om als bemiddelaar een verzoenende rol te spelen. Een burgemeester moet ook durven naar de toekomst kijken, en fundamenten leggen voor later, ook al levert dat op korte termijn geen resultaat of populariteit op.'
Van Asch is dus tevreden met zijn score, maar ook ‘uitdager' Filip De Man is opgetogen met zijn resultaat. ‘Met 23,9 procent doen we het zelfs nog beter dan bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006', aldus De Man. ‘Toen behaalden we 21 à 22 procent, dus uiteraard ben ik blij met die score. Bovendien is het ook zo dat een burgemeester natuurlijk meer in beeld komt dan een oppositieleider. Dus die score is zeker niet slecht.'
‘Volgens mij is de belangrijkste eigenschap voor een goeie burgemeester dat hij oog heeft voor de echte problematiek van Vilvoorde. In sommige gemeenten zijn burgemeesters vooral bezig met de verkeersproblematiek, en soms is dat terecht. Voor Vilvoorde ligt dat anders. Hier zijn een chronische inbrakenplaag en de vervreemding van de stad de echte problemen. Een goede burgemeester voor Vilvoorde is iemand die niet gebonden is aan politiek correct denken, maar een ommekeer wil bewerkstelligen en wil ingaan tegen de verregaande islamisering en verfransing van de stad', volgens De Man.
Ieder uittredend lid van de Vlaamse Regering dat geen ministeriële functie meer uitoefent, krijgt gedurende een volle legislatuur een staflid en een uitvoerend personeelslid toegewezen.
In concreto krijgen uittredende ministers gedurende vijf jaar volgend op hun ministerieel mandaat twee medewerkers. Voor oud-ministers die nog zitting hebben in het parlement komen die twee medewerkers bovendien bovenop de parlementaire medewerker (of medewerkers in het geval van een lid van het Bureau) waarop ieder parlementslid recht heeft.
Op een vraag van Vlaams volksvertegenwoordiger Frank Creyelman (Vlaams Belang) omtrent de gewezen ministers die gebruik maken van deze regeling antwoordt minister-president Kris Peeters, dat zeven leden van de vorige regering alles samen 15 medewerkers in dienst hebben, wat de belastingbetaler 1,4 miljoen euri per jaar kost of 7 miljoen euri voor de volledige legislatuur van 5 jaar.
Het gaat om de ex-ministers Bert Anciaux, Patricia Ceysens, Veerle Heeren, Marino Keulen, Kathleen Van Brempt, Frank Vandenbroucke en Dirk Van Mechelen. Op Bert Anciaux en Kathleen van Brempt na – zij is Europees Parlementslid en heeft daar eveneens recht op een medewerker – hebben alle gewezen ministers zitting in het Vlaams Parlement, waar zij als Vlaams volksvertegenwoordiger reeds een bijkomende medewerker mogen te werk stellen.
Vlaams volksvertegenwoordiger Frank Creyelman heeft een voorstel ingediend waarbij hij de extra medewerkers voor ex-ministers die opnieuw zetelen in één of andere parlementaire assemblée wil afschaffen.
Aangezien dat voorstel toch geen kans maakt om aangenomen te worden, had mijnheer Creyelman wat ons betreft, net zo goed kunnen voorstellen dit misplaatste verwenpakket volledig af te schaffen.
En dan is er nog de afscheidspremie voor de ministers zelf. De politici hebben het makkelijk in dit land : zij bepalen zélf hun weddes, vergoedingen, extralegale voordelen en afscheidsvoorwaarden ...
En bovendien verprutsen zij het geld van de belastingbetalers en schenken dit met gulle hand weg aan al wie hier even het land binnenloopt. "Vraag maar aan de familie dat die ook komt, wij hebben genoeg geld. Onze minister van financiën is een rekenwonder".
De politiek-correcte schoenmaker uit Izegem, Bourgeois, zal zelfs zorgen dat vooraleer de kandidaat-vluchtelingen, asielzoekers en andere tafelschuimers naar het Land van Belofte reizen, zij in de eigen landen, ingelicht worden over de aantrekkelijke toelatings- en leefvoorwaarden alhier. En bovendien kunnen ze nog een leuke prijs winnen ook voor de best-geïntegreerde.
Ray
Nieuws uit het democratisch keuninkrijk B : gaan we de oppositie wurgen of hangen ?
Morgen, donderdag 3 december om 12.30 u, doet het Grondwettelijk Hof uitspraak inzake de prejudiciële vragen die door het Vlaams Belang zijn gesteld in het kader van de procedure van de partijfinanciering die lopende is voor de Raad van State.
De prejudiciële vragen kunt als volgt samengevat worden: - Is de wet partijfinanciering wel in overeenstemming met het recht op vrije meningsuiting? - Is de wet partijfinanciering wel in overeenstemming met het recht op eerlijke verkiezingen? - Is het wettig dat een Vlaamse partij voor een paritaire kamer van de Raad van State moet verschijnen? - Is het wettig dat de overtuigingsstukken (de gewraakt teksten en toespraken) niet moeten vertaald worden? (sommige rechters van de RvS zijn eentalig Frans en kunnen de stukken niet verstaan) - Zit er geen discriminatie in het feit dat de partijfinanciering kan afgenomen van een partij wegens feiten die geen misdrijf zijn ("vijandigheid t.a.v. het EVRM") terwijl dat niet kan voor feiten die wel een misdrijf uitmaken (zoals de veelvuldige betrokkenheid van de PS bij allerlei fraudezaken) ? - De RvS (afdeling administratie) moet nu een beslissing nemen op grond van de wet Partijfinanciering. Maar de RvS (afdeling wetgeving) heeft eerder advies gegeven bij de totstandkoming van deze wet. Kan dat?
Indien het Hof op geen enkele van de vragen de interpretatie van de advocaten van het Vlaams Belang volgt, dan gaat het proces daarna verder voor de Raad van State. Indien wel, dan is de kans groot dat het proces de facto afgelopen is.
Fatal error: Cannot redeclare class HTMLPurifier_URIFilter in /home/users/senioren/web/blog-scripts/Includes.2/htmlpurifier-3.2.0/library/HTMLPurifier/URIFilter.php on line 14
Momenteel zijn er technische problemen bij Seniorennet. Als u bepaalde reacties opent, leest u bovenstaande boodschap. Dit is een tijdelijk euvel en ongetwijfeld zijn de dames en heren van SN druk in de weer om de zaak op te lossen.
