Wij ontvingen van een trouwe lezeres een groot aantal oude postkaarten.  Wij hebben gepoogd er enkele uit te halen van plaatsen waar  onze vaste klanten gehuisvest zijn.  We weten dat enkel bij benadering.  Mocht u geïntresserd zijn in een specifieke localiteit in Vlaanderen (eventueel daarbuiten) laat het ons weten en Juffrouw Ellen loopt zich het vuur uit de sloffen om u terwille te zijn.

We beginnen met een eerste reeks

Ik lees al dagen dat de geplande BOB-campagne niet haalbaar is of zal zijn. V. een rustig Kempisch dorp met ca. 7000 inwoners, enkele kilometers verwijderd van een hoofdbaan naar een centrumstad(je).  Slechts de school van de zusters is hier de economische meerwaarde.  Ons bedrijvengebied bestaat uit een drankendepôt en een showroom van keukens. Dat is alles.

Eergisteren 10.30 uur Marktplein: 2 combi’s, 4 politieagenten waken…

Ik reed met mijn zoon naar de Markt, vermits hij op het gemeentehuis een document moest gaan halen.  Ik word gesommeerd op het Marktplein te gaan parkeren, wat ik sowieso van plan was.  Alcoholcontrole… Ik ontken het gebruik van alcohol… vraag of ik ook eens mag blazen (had dit nog nooit mogen doen).  De buitengewoon vriendelijke agente bevestigt, ietwat gegeneerd, dat ik dat inderdaad màg, neen dat ik dat moet doen.  Als ik haar op het vroege uur wijs, op de plaats, op het dorp, dan knikt ze… Ze weet het: krankzinnig maar de plicht, hé…

Ze supportert terwijl ik de laatste koffieadem uit mijn longen pers, laat zien dat ik “safe” ben en krijg een foldertje, met de kans een auto te winnen, als beloning.

Kijk, dat is nu toch te gek voor woorden. 

Krankzinnig land : In V.  wordt gedronken,  nogal wiedes, na de voetbal, na een veldrit (supportersploeg Bart Wellens), tijdens en na het teerfeest van de harmonie, bij jubilea, tijdens de jaarmarkt en kermis, in het jeugdlokaal e.d…. maar niet op een druilerige donderdagochtend in december tussen de huizen van de notaris, de vijf banken, het gemeentehuis, het politiekantoor, het OCMW, het klooster van de nonnekes.

Liefs van Lieve

Klikken voor :  Seks met rimpels

Kinderen onder de dertien jaar mogen in de Zuid-Franse stad Nice 's avonds laat niet meer op straat zonder begeleiding van volwassenen. De avondklok, van 23 tot 5 uur, geldt op dinsdag-, vrijdag- en zaterdagavonden en ook tijdens schoolvakanties. Nice is niet de eerste Franse stad met een dergelijk initiatief.

Straffen
Christian Estrosi, burgemeester van Nice maar ook minister van Industrie, wil op die manier iets doen aan de delinquentie. Ouders van kinderen die de avondklok aan hun laars lappen en die herhaaldelijk worden opgepakt, kunnen onder bepaalde omstandigheden hun kinderbijslag verliezen.
 
Veiligheid en migratie
De Franse regering schuift in aanloop naar de regionale verkiezingen van maart volgend jaar de thema's 'veiligheid en migratie' duidelijk naar voren. Minister van Binnenlandse Zaken Brice Hortefeux had begin november al het voorstel gelanceerd van een avondklok, specifiek voor min-dertienjarigen die al in aanraking zijn gekomen met het gerecht.

@ Het Laatste Nieuws (afp)

"De Vlaamse regering houdt eraan de heer Wauters te danken voor de geleverde inspanningen de voorbije jaren en uit haar erkenning voor de behaalde resultaten”, stond ook te lezen in een mededeling van de Vlaamse regering."

 Met een joekel van een gallicisme (eraan houden) en een stijlfout van jewelste (erkenning in plaats van erkentelijkheid) zwaaien de elitepolitici van de CD&V en Sp-a de 0000-baas uit.  Dank u, Dirk en tot nooit meer was korter, duidelijker en eerlijker geweest.

De open VLD-er Piet van Roe komt zijn jaarlijks interimmetje doen. De Piet zal het wel regelen. Bij wijze van spreken, want het is niet de rechtspersoon Van Roe die ingehuurd wordt maar diens bedrijf.  Zullen de belastingbetalers à l'occasion vernemen hoeveel den départ van Wauters kost ?  Het is voor onze savoir van de situation.

Ik bid voor een regimecrisis

Hard Vlaams zijn is de enige remedie om de welvaart van zes miljoen mensen te redden

Publicatie: 3 december 2009

Frans Crols

Column Trends - december 2009

Het trieste van de Wetstraat blijft stuitend. De eunuchen van dat politieke reservaat - met de valse air van staatsmannen (lacht u ook als u Wilfried Martens ziet schemeren achter het raam van zijn limousine?) - organiseren de complete stilstand van gelijk welke oplossing van vele economische knelpunten. Het hoogtepunt van de crisis is voorbij, alle indicatoren wijzen daarop. Om de crisis dan te blijven aanbidden als fetisj om niets doen, om foute begrotingen op te stellen, om niet te saneren is schandelijk. Hoorde u Servais Verherstraeten, fractieleider van de grootste partij van Vlaanderen, orakelen over de crisis? Alsof hij het zelf geloofde. Verherstraeten verzon een alibi voor de premierkomedie.

Hoe kan je als meerderheid in een land, hoe kan je als partij die de grootste is van Vlaanderen je zo slapstickachtig gedragen? Ik blijf verbaasd, en zo zijn er velen in binnen- en buitenland. Probeer aan een Fransman, een Brit, een Duitser, een Nederlander uit te leggen waarom de Vlaamse meerderheid niet kordaat, democratisch, durvend op de paternoster van politieke, economische en culturele dreigementen van de Franstaligen antwoordt : basta. Lach meneertje Maingain weg. Het einde van België is nabij als B-H-V splitst, beweert hij bloedserieus. Aan hem en zijn Brusselse nationalisten om het niet zover te laten komen. De Vlamingen hebben er niks bij te verliezen; hij en zijn beweging alles. B-H-V is een duidelijke kwestie. Het dient gesplitst te worden, oordeelt het Grondwettelijk Hof.

 
Welke zwakkelingen bij de grote Vlaamse partijen vinden het daarop gepast om te onderhandelen? Vind ik een antwoord bij Anton De Kom : de tapdansende, zwarte, communistische schrijver, dandy en activist voor een onafhankelijk Suriname? In een toegejuichte recente biografie over De Kom (gestorven in 1945 in een Duits concentratiekamp) lees ik van hem: "Geen volk kan tot volle wasdom komen, dat erfelijk met een minderwaardigheidsgevoel belast blijft." Verklaart dat de serie kartonnen helden - Martens, Dehaene, Peeters, Van Rompuy, Vanackere, Verhofstadt, Van Hengel, De Gucht, Somers... - van CD&V en Open VLD? Herman Van Rompuy is slim, sluw, een goede en belezen jezuïetenscholier, echter een man die achter een Machiavellistische glimlach bang is. De juiste marionet in het White House van de Europese bazen.

Waarom bid ik voor een regimecrisis? Om de bazaarpolitici van Vlaanderen te dwingen tot beslissingen, tot meer dan pappen en nathouden. Bij een regimecrisis worden zij misschien voor eenmaal in hun leven oproerkraaier. Waarom is dat nodig? Savoureer de volgende opsomming :

België is het land met proportioneel de hoogste staatsschuld ter wereld ;

België is het land met de hoogste belastingen per inwoner in Europa;

België is het land met de laagste pensioenen voor niet-ambtenaren;

België is het land waar een Vlaming een derde meer belastingen betaalt dan een Franstalige;

België is het land waar één volk, al 179 jaar buiten alle verhoudingen veel geld transfereert naar zijn buren: de Walen en de Brusselaars;

België is het land waar het minste wordt gedaan om de vergrijzing op te vangen;

België is het land waar wegens Waals syndicaal verzet de pensioenleeftijd niet kan worden opgetrokken;

België is het enige land in Europa waar het aantal ambtenaren de jongste tien jaar aangroeide met 87.000 mensen, ofwel 12,2 procent;

België is het land van de onopgeloste problemen (zoals de asielwetgeving, de organisatie van het gerecht, de inning van de belastingen).

Hard Vlaams hoeft men niet in de eerste plaats te zijn om B-H-V te splitsen. Dat is een lachwekkende kwestie die inderdaad in een handomdraai opgelost is door de parlementaire democratie te laten werken. Hard Vlaams is de remedie om de welvaart van zes miljoen mensen te redden. Sedert de jaren vijftig van de twintigste eeuw en dat door de gevolgen hier van de toenmalige globalisering en een vitaliteit die de naoorlogse generatie had, is tussen Noordzee en Maas een economische renaissance verwezenlijkt. Die welvaart vervluchtigt door het gebrek aan moed van de grote Vlaamse partijen.

Een regimecrisis zal leiden tot confederalisme op de korte termijn en zelfstandigheid van Vlaanderen op de middellange termijn. Is dat een paradijs? Hoegenaamd niet. Wel kan daar een begin gemaakt worden van het oplossen van grote dingen en kleine dingen: de particratisering; de scheefgetrokken fiscaliteit; de overmacht van de syndicratie; de stroeve arbeidsmarkt; de dominantie van de administratie; het gebrek aan werking van de vrije markt; het multiculturalisme, dat slecht en onderdrukkend is voor de inwijkelingen zelf, iedereen in zijn kleuren- en godsdienstvakje stoppen is fout. Kan het voorgaande in België? Neen. Yves Leterme weet het reeds en zal het herontdekken. Men mag rekenen op zijn slechte karakter, en de vernederingen van de voorbije dagen, om de implosie van België verder te zetten.

(met dank aan Ropie)

De zelfbenoemde kwaliteitszender VRT schept een zelf uitgelokte crisissfeer, om een platte partijpolitieke afrekening te maskeren. Zo kan je best de huidige malaise bij de 0000 omschrijven.

De Vlaamse parlementsleden kijken er naar en denken dat ze de zaak zullen oplossen met een interpellatie. Arm Vlaanderen.

Bourgeois heeft tijdens zijn vorig ministerschap vooral gepoogd goodwill te kweken bij de leiding van de openbare omroep, voor het Vlaams-nationalisme waar hij en zijn partij voor staat. 

Daarom heeft hij jarenlang met zich laten sollen door Tony Mary en diens aanhang.  In maart 2007 heeft Bourgeois (na een kort interimaat door de gepensioneerde Piet van Roe) een copie van zichzelf aan het roer van de VRT geplaatst : Dirk Wauters, een burgerlijk ingenieur met een carrière bij Alcatel en Siemens. Deze brave man werd geacht orde te scheppen in de verpolitiekte en overgesyndicaliseerde openbare omroep. Het is zoiets als in je blootje de bijenkorven openen om de honing te oogsten.

Natuurlijk lukte dat niet. Toen Mijnheerke Peeters na het electorale NVA-ontslag,  de VRT onder zijn vleugels nam, spaarde ook hij evenmin zijn kritiek op Wauters. De gedelegeerd bestuurder stond politiek geïsoleerd.

De VRT laat zich als volgt omschrijven : decennialang wanbeleid, regelmatige financiële ontsporingen, een dagelijks beleid dat permanent onder vuur ligt van de syndicaten die elk gezag ondermijnen, een compleet gepolitizeerd en overbemand management, een sfeer als in een krabbenmand en alom eigengereide arrogantie en intriges. "Allons enfants de la patrie" zou Nonkel Kruk goedgemutst zingen als hij dit leest.

Deze week is de socialistische topman Guy Peeters, voorzitter van de Raad van Bestuur met de christen-democratische Annelies van Cauwelaert gaan konkelfoezen bij Mijnheerke Peeters en zijn coalitievrienden om Wauters te liquideren. Net op een moment dat deze een besparingsplan moet voorleggen.  Dat wil zeggen in Grotemensentaal : Wauters weigert om de eisen van de socialisten binnen de VRT uit te voeren en daarom moet hij afgevoerd worden. Ingriet Lieten heeft nieuwe plannen ingefluisterd gekregen door Steve Stevaert.

Tegelijk spelen er nog andere motieven mee : eveneens zuivere partijpolitieke.  De socialisten willen kost wat kost hun greep op de openbare omroep behouden maar ook de machtsgeile NVA speelt mee in de benoemingsintriges. Dat is tenminste goed bestuur.

Dirk Wauters, hoe braaf de man ook moge zijn, verdient geen medelijden.  Hij is de speelbal geworden van de perfiede politiek. Dat is zijn eigen misrekening : wie aan dergelijke job begint, kan enkel volhouden met steun en instemming van de traditionele partijen en vakbonden.

Zo lang niemand in de Vlaamse Gemeenschap de moed zal hebben, om een discussie ten gronde te voeren over het openbaar omroepbestel, zullen de mistoestanden blijven bestaan.

De enige Vlaamse parlementair die het VRT-dossier grondig beheerst, is Carl Decaluwé van de CD&V. Zijn uitgangspunt is  helaas : "Ik wil een sterke omroep" en om die te behouden, tolereert hij al jaren de gang van zaken. Tussendoor geeft hij een hap en een snauw, maar zijn visie blijft hij trouw. En er is niemand die Decaluwés niveau en kennis evenaart, zeker niet bij de oppositie die zich beperkt tot het nahollen achter de feiten.

Zo, we hebben weer heel wat vrienden bijgemaakt in het Vlaams Parlement. Bij de VRT zijn het allemaal onze vrienden.

Savat

.

.

.

Sinds Mijnheerke Peeters, de baas van Vlaanderen, zich een donker en gestreng brilmontuur heeft aangeschaft, is de geflatteerde copie van George Clooney veranderd in een wat norsige minister-president. Hij is niet alleen zijn elegante looks aan het kwijtspelen, zijn schalkse lachje is verdwenen, zijn ironische oogopslag is een donkere blik geworden en zijn uitspraken ... wèl eerlijk gezegd, hij lijkt soms op een bittere oppositieleider. Niet eens een cynische.

Gisteren zat Mijnheerke Peeters te klagen dat zijn beleid te vaak gedwarsboomd wordt door de Raad van State.  En dat moet nu maar eens gedaan zijn. Wij schrokken ons, eerlijk gezegd, een hoedje.  Dit was zuivere Tobbackiaanse praat van de minister-president, die tot hiertoe zijn alleenheerschappij-mentaliteit behoorlijk heeft weten te verbergen achter monkelende glimlachjes en afstandelijke hoofdknikjes. 

De Raad van State is ondermeer een toevluchtsoord voor burgers die menen benadeeld te zijn door beslissingen van de overheid.  In principe is deze instelling een sieraad aan de gouden kroon van onze parlementaire democratie. 

In werkelijkheid is de Raad van State het slachtoffer van de ingewikkelde machinerie die deze natie geworden is én de Raad is verre van zuiver op de graat wat politieke beïnvloedingen betreft. Deze Raad is natuurlijk niet ontsnapt aan de benoemingsdrift van de politieke partijen. Ons kent ons, geldt hier evenzeer als om het even waar in de belgische structuren. En daarnaast zijn er de misbruiken die aciegroepen maken van de hiaten in de wetgevingen :  daar moet men tegen gewapend zijn, als men zo graag opgeeft een modelstaat te zijn.

Mijnheerke Peeters heeft bij de regime-omroep zendtijd gevraagd om zijn beklag te doen en de burgers mee te delen dat hij de stokken in zijn beleidswielen beu is.  Uiteraard zat de journalist van dienst ijverig mee te vozen, want als het er op aankomt de rechten van de burgers een poot uit te vijzen, steken die van de Nieuwsdienst graag een handje toe. Onbegrijpelijk, dat de minister-president van Vlaanderen zich tot dergelijke misplaatste uitspraken laat verleiden.

In plaats van te zorgen voor goede en transparante wetgeving, kunnen we  misschien best de Raad van State afschaffen. De burgers moeten leren zich te voegen naar de beslissingen van de overheid. Dat zou heel wat makkelijker worden.

Binnenkort verschijnt Mijnheerke Peeters niet alleen met een donker brilmontuur maar met zwarte glazen en twee body-guards.

Savat

In de Kamer van volksvertegenwoordigers wordt dezer dagen de federale programmawet besproken. Die voorziet voor wat betreft de sector ‘energie’ in de oprichting van een Fonds voor de bevordering van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen. De opdracht van het Fonds bestaat er in om bij te dragen tot de vermindering van het energiegebruik en tot de productie van elektriciteit uit hernieuwbare energiebronnen.

Volgens de Raad van State betreedt de federale overheid hiermee echter het bevoegdheidsdomein van de gewesten. De federale overheid mag enkel regelingen instellen over hernieuwbare energie op zee. Voor regelingen inzake alle andere nieuwe energiebronnen is de federale overheid daarentegen niet bevoegd.

De Raad van State is in haar advies zeer duidelijk: de regering dient de ontworpen regeling te beperken tot wat tot de bevoegdheid van de federale overheid behoort, ofwel dient ze hierover met de gewesten een samenwerkingsakkoord te sluiten.

Dinsdagnamiddag laatstleden vroeg ik daarom aan de Minister van Energie hoe hij tegemoet wou komen aan de opmerkingen van de Raad van State. Er kwam enkel een nietszeggend antwoord, waarop commissievoorzitter Bart Laeremans en ikzelf formeel protesteerden.
Het is niet de eerste maal dat de federale overheid haar bevoegdheden inzake hernieuwbare energie overschrijdt en op het terrein komt van de gewesten. Een onhoorbare, maar stoemelingse recuperatie door België ten nadele van de gemeenschappen en gewesten. Het Vlaams Belang eist dat daar paal en perk aan wordt gesteld en zal dan ook de nodige stappen zetten naar het Vlaams Parlement.

Het spreekt vanzelf dat wij hierover naar de pers hebben gecommuniceerd. De aandacht was oorverdovend.

http://peterlogghe.blogspot.com/

Bestuur CD&V, sp.A
Zetels  : 35
CD&V : 12
sp.A : 12
Vlaams Belang : 8
Open VLD : 3
 

“Ik wil bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang doorbreken in Beringen. Met de strategische nota van voorzitter Bruno Valkeniers krijg ik nu een hefboom in handen om dat te realiseren. Lukt het niet, en dat ligt niet alleen aan ons, dan krijgt Beringen een Turkse burgemeester”, zegt Bert Schoofs in een gesprek met de redactie.

Hoe wil u dat concreet doen?
“Door de hand uit te steken naar de andere partijen én naar de Turkse gemeenschap. Beringen is geen grootstad. Het heeft wel af te rekenen met een aantal grootstedelijke problemen. Toch denk ik dat we die nog kunnen oplossen omdat er in Beringen nog altijd een gemeenschapsleven is. Dat moeten we versterken. We hebben in Beringen geen bijkomende moskeeën nodig maar wel meer ontmoetingscentra. Nog meer moskeeën leidt enkel maar tot de ‘uitburgering’ van de autochtone Vlamingen uit hun wijken en draagt op geen enkele manier bij tot de integratie van de moslims in onze samenleving. Integendeel.”

Hoe wil u de hand reiken?
“Meer concreet denk ik aan de oprichting van een Vlaams-Turkse Vriendenkring. Ik stel vast dat zij zich gemakkelijker aanpassen aan onze normen en waarden. Ik ken veel mensen van Turkse origine. Ik heb geen problemen met hen. Tenzij dat ze het steeds over België hebben. Ik zou liever hebben dat ze het over Vlaanderen hebben, nu een regio en straks een land. Ik zou graag hebben dat ze zich samen met ons Vlamingen voelen en dat ze weten dat we hen niet afwijzen maar willen samenwerken. Daarnaast reik ik de hand naar alle andere partijen. Ook wanneer ze mensen van Turkse origine op hun lijst hebben staan en die naar voren schuiven voor een mandaat als schepen. We zullen hen niet op hun afkomst beoordelen, wel op hun merites, op wat ze doen voor Beringen. Voorts gaan we ook proberen om het allochtoon ondernemerschap maximaal te ondersteunen.”

@ Het Belang van Limburg

.

 En ondertussen heeft het grondwettelijk hof vandaag alle prejudiciële vragen van de raad van state ivm de wet op de partijfinanciering negatief beantwoord.
De jacht is open.   POL