Maandag moest de Eerste Minister de Belgische diplomaten toespreken, de tekst werd overgelaten aan mevr. Doornaert die zich eens flink liet gaan, alsof ze een column voor DS aan het schrijven was: "De merknaam Vlaanderen vergeten we maar best ergens halverwege Frankrijk en Duitsland. De steriele concurrentie tussen de verschillende beleidsniveaus en competenties gaat ook ten koste gaan van de arbeidsplaatsen en welvaart van alle gemeenschappen en gewesten. "

De tekst werd verzonden naar alle media - blijkbaar nog voor Yves Leterme de tekst had gezien - want voor de diplomaten gaf Leterme, die zich blijkbaar inhoudelijk niet kon vinden in de tekst, een heel andere speech ten beste.

Goed bestuur heet zoiets zeker ?

We zijn van deze morgen 10 uur tot iets na 16 uur in de weer geweest om de fouten te herstellen die  via de reacties,  de blog grimassen heeft laten trekken. We zijn ervan overtuigd dat er niets opzettelijks gebeurd is. En dat is een hele geruststelling.

Omdat het al meermaals gebeurd is, maar ditmaal met grote schade, hebben we beslist de kleine antwoordmodule in te stellen. Eerst moesten we een aantal weken geleden de reacties laten moduleren, omdat sommige haatbollen deze blog beschouwden als hun kotsplaats. Vandaag nieuwe beperkingen  :  geen afbeeldingen meer en geen halve gazetten meer in copy paste.  Het spijt ons diep, maar wij besteden onze tijd liever aan redactiewerk dan aan technisch herstelwerk.

Wij hebben niet alle reacties kunnen opvissen en we zijn ook twee artikels kwijtgespeeld,maar dat is het minste van onze zorgen. Intussen hebben we wel goed nieuws gemist en daar zullen we morgen uitgebreid op ingaan.

Gerolf Annemans heeft een dubbele pagina gekregen in Gazet van Antwerpen met de titel "De Wever brengt niets tot stand". Een groot vraaggesprek en een bondige maar heldere uiteenzetting over de  ordelijke opdeling bij de splitsing van belgië.

Wij geven u een voorproefje :

- Wanneer verstrijkt uw houdbaarheidsdatum ?

- Filip Dewinter en ik hebben van niemand lessen te leren over vernieuwing, verbreding en verjonging.  Wij zijn daar de voorbije decennia constant mee bezig geweest en we blijven daaraan werken. Ik ben nog maar net de 50 gepasseerd, ik ben jonger dan de Sarkozy's van deze wereld. Ik blijf voorlopig dus ter beschikking van mijn partij.

En wat zeggen wij op zo'n uitspraak ?  BOENK ! D'ER RECHT OP. Tot morgen.

Ray

KLIMAATWETENSCHAPPERS VERKOPEN HUN ZIEL — De winterprik inspireert klimaatbelievers als Robert Henson (DS 9 januari) om nog maar eens te waarschuwen dat de aarde wel degelijk opwarmt. Volgens GERARD BODIFEE is dat echter niet hard te maken. 'Het enige wetenschappelijk verantwoorde antwoord is dat we het niet weten.'

De grote verliezer in het klimaatdebat is de wetenschap. De vraag hoe het klimaat op aarde zal evolueren en wat de oorzaken van eventuele veranderingen zijn, is een wetenschappelijk probleem, geen geloofsaangelegenheid. Maar we worden gevraagd te geloven. De aarde warmt op (ondanks een strenge winter af en toe) en de mens heeft het gedaan. Dat is de leer. En dus zijn er believers en non-believers. Wel wordt ons voorgehouden dat er goede wetenschappelijke redenen zijn om te geloven, zo goede zelfs dat er onder wetenschappers een consensus over de opwarming zou bestaan. Non-believers zijn daarom noodzakelijk niet-wetenschappers, of in het beste geval dissidente wetenschappers, eeuwig sceptische geesten die hun weg zoeken in duisternis en afzondering.

Discussie, geen consensus

En toch is er reden tot scepsis. De consensus zelf, die er onder wetenschappers zou bestaan, is er één. Over een zo complex probleem als de klimatologische evolutie van deze planeet kán geen eensgezindheid bestaan. Het zou alleen maar een bewijs van een gezonde wetenschappelijke geest zijn indien er over deze kwestie onder de experts meningsverschillen bestonden, uiteenlopende theorieën werden verdedigd en kritiek werd uitgeoefend. Wetenschap steunt op discussie, niet op consensus.

Wat is er in werkelijkheid aan de hand? Wat zijn de feiten?

Een eerste vaststelling moet zijn dat vrijwel alle beweringen over een opwarming van de aarde op voorspellingen steunen, niet op waarnemingen. De voorspellingen zijn gebaseerd op computermodellen. De betekenis daarvan is echter gering, en dat blijkt niet alleen uit het feit dat in het verleden dergelijke modellen altijd onbetrouwbaar zijn gebleken. Wat vooral telt, is dat de aardse atmosfeer zelf een intrinsiek onstabiel systeem is dat door elke fluctuatie in één van zijn ontelbare parameters globaal verstoord kan worden. Het gedrag van een dergelijk systeem laat zich niet berekenen.

Leveren bepaalde waarnemingsgegevens, zoals het smelten van het poolijs, dan niet het bewijs voor de opwarming van de aarde? Ook dat is niet het geval. Het is waar dat het ijs aan de noordpool afsmelt en op Antarctica aan de rand afbrokkelt, maar op een opwarmende aarde zou men, vreemd genoeg, eerder het omgekeerde meemaken. Wanneer de termperatuur op aarde stijgt, verdampt meer water waardoor het vochtgehalte van de atmosfeer toeneemt. Deze waterdamp slaat aan de polen neer onder de vorm van sneeuw en ijs. Daarom zouden op een warmere, vochtigere aarde de poolkappen paradoxaal genoeg uitbreiden, niet krimpen.

Is er dan geen reële verhoging van de temperatuur gemeten? En een stijging van de zeespiegel? Dat is niet zeker. Meetgegevens wijzen op een gemiddelde opwarming tijdens de voorbije eeuw van 0,6°C. Dat ligt op de grens van wat meetbaar is. Bovendien blijkt dat de jongste tien jaar geen verdere verhoging van de temperatuur kon worden vastgesteld. En wat het zeeniveau betreft, dat stijgt al gestaag sinds het einde van de jongste ijstijd, tienduizend jaar geleden.

Wat vaststaat, is dat het CO2-gehalte van de atmosfeer is toegenomen tengevolge van menselijke activiteiten. Maar het is niet zeker dat dit broeikasgas, dat slechts voor 0,035 procent in de lucht voorkomt (binnenkort wellicht 0,04 procent) verantwoordelijk is voor een temperatuurstijging. Toch is het ongetwijfeld verstandig stilaan over te schakelen naar andere energiebronnen dan fossiele brandstoffen. Dat moet hoe dan ook gebeuren, al was het maar omdat de voorraden op raken. Wel lijkt het minder verstandig om die omschakeling aan te moedigen met alweer het voorspiegelen van een nakende apocalyps. Aan doemscenario's ontbrak het niet de voorbije decennia. Het kan zijn dat de postmoderne westerling behoefte heeft aan een aangewakkerd ondergangsgevoel, maar het stadium van verzadiging lijkt bereikt.

Warmt de aarde op? Misschien wel, misschien niet. En indien wel, is het niet zeker dat de mens verantwoordelijk is. Het klimaat verandert voortdurend, met of zonder toedoen van de mens. Hoe zal de toestand zijn binnen vijftig jaar? Het enige wetenschappelijk verantwoorde antwoord is dat we het niet weten.

Maar aan een dergelijk standpunt hebben politici geen boodschap. Die willen duidelijke uitspraken en verwachten die van de 'exacte' wetenschap. En de wetenschap verkoopt haar ziel en levert een geloof af, op maat van de heersende goedgelovigheid.

GERARD BODIFEE

Wie? Sterrenkundige.

Wat? De klimaatverandering is een geloofsdogma geworden en dat is verkeerd.

Waarom? Wetenschappers moeten hun bevindingen in vraag stellen in plaats van ze te verkopen als de waarheid.

Op zondagochtend is 'De Zevende Dag' een traditie die u best overboord kiepert, gezien waarden, tradities en normen  getuigen van een achterlijke mentaliteit. Indra Dewitte kijkt samen met haar centrale gast, de hyperkinetische grapmans Marcel Vanthilt terug naar de actualiteit van deze week. 

In het politiek debat discussiëren 4 Vlaamse parlementsleden over de debatcultuur in het Vlaams Parlement. Parlementsvoorzitter Jan Peumans bond de kat de bel aan, de grote Limburgse dierenvriend. 

Aan de tafel zitten  Kopstoot-specialist Sven Gatz van de Open VLD (vroeger Volksunie), Lode Verreeck van LDD, Johan Sauwens van de CD&V (vroeger Volksunie)  en Chris Van Dijck van de NV-A (nu nog Volksunie, want Kris weet niet dat die partij opgedoekt is en niemand durft het hem vertellen om geen schok teweeg te brengen bij de immer alerte Kris). 

De aardbeving in Haiti roept herinneringen op aan de Tsunami,  vijf jaar geleden. De solidariteit met de slachtoffers was enorm. We bespreken met Erik Todts van de 12-12 actie hoe we de slachtoffers het best kunnen steunen. De Heer Todts zal u vertellen, dat steunen enkel kan met véél geld over te schrijven. Hoe meer, hoe liever.

Naar aanleiding van Het Autosalon in Brussel vragen we ons af hoe haalbaar de alom geprezen elektrische auto is. Haalbaar en inhaalbaar, maar alleszins peperduur. Gelukkig is electriciteit goedkoop en is de productie milieuvriendelijk.

In de culinaire rubriek zijn we op bezoek in de oude distillerie waar de Elixir d’ Anvers wordt gemaakt. Een oud ambachtelijk, gifgeel procuct dat smaakt naar medicijnen en zeer in trek was bij natiepaarden en deftige dames met gehemie verlangens .  Elixir d'Anvers kan ook in nieuwe, hippe cocktails verwerkt worden die weliswaar niet meer te zuipen zijn, maar wel een lekker krleurtje hebben.

In de sport gaan we live naar Sclessin waar zondagnamiddag de topper Standard-Anderlecht wordt gespeeld. We geven ook commentaar bij de wedstrijden van zaterdagavond. Ja, dat doen wij allemaal voor u op zondagmorgen.

Zanger Jan De Smet en cartoonist Kim Duchateau maakten een stripconcert: Jan zingt kinderliedjes en Kim maakt ondeugende tekeningen. Ze zitten beiden in de studio.  Holala, het zal weer vrolijk zijn, Jan is zowat de plezantste thuis. En nu ook in de studio.

 De muzikale afsluiter is van Leki en haar Sweet Mints. Ze brengen ‘Love me another day’.  Jazeker, we zullen ook ineens another day kijken naar de zevende dag,  als de 0000 uit de ether verdwenen is.

Dank u Angeltjes voor uw fidele en immer politiek-incorrecte informatie.

Deze morgen hebben enkel reageerders voor de tigste keer afbeeldingen en artikels gecopieerd die de blog compleet uit zijn voegen trekt.

Het is ditmaal zo grondig verpest, dat we deze reacties zelfs niet kunnen verwijderen op onze interne controleblog. Wij kunnen geen reacties meer plaatsen.

Hartelijk dank. Goed gedaan !

De redactie

+ AANPASSING 11.30 UUR

U kan terug reageren.  De antwoordmodule is verkleind, om misbruiken tegen te gaan.  Voorlopig worden de reacties niet samengevat in een overzicht.  Daar wordt nog aan gesleuteld. Een aantal reacties die vandaag verschenen waren, zijn jammer genoeg verdwenen.  Misschien kunnen we er later enkele terugvinden.  Wij moeten ons niet verontschuldigen, want wij hebben het ongemak niet veroorzaakt. Wie wel ? 

De Standaard schrijft vandaag dat Jean-Luc Dehaene als onafhankelijk lid van de Raad van Bestuur van InBev jaarlijks, naast zijn vergoeding van circa 80.000 euri,  ook nog eens aandelenopties verwerft.

Het is de sp-a-er Tuybens die de klok luidt over dit schaamteloze graaien van de  sociale christen-democraat die het allemaal doet voor de mensen. Terwijl het personeel van InBev voor de zoveelste keer de klos is en een aantal onder hen ontslagen worden, ontvangt de dikke man uit Vilvoorde extra-premies op de toekomstige winsten van de biergigant. Winsten die gerealiseerd worden op de kap van de arbeiders en bedienden die aan de deur gezet worden. Terwijl de ACV-militanten voor het bedrijf paletten in brand steken uit protest, passeert een van de hoofdmannen van datzelfde ACV langs de bedrijfskassa om zijn spaarrekening te laten spekken. Wat een miserabele mentaliteit.

Over de omvang van de opties en hun waarde is niets bekend. Als bestuurders opties ontvangen en te gelde maken, moet dit vermeld worden in de jaarverslagen, zeker als het om een beursgenoteerd bedrijf gaat.  De aandeelhouders moeten wettelijk ingelicht worden, evenals de beurscontroleurs. 

Aandelenopties zijn nevenproducten van de beurs die typisch speculatief van aard zijn en als financiële hefbomen fungeren volgens de beurskoers van het aandeel.  Zij kunnen enorme winsten afwerpen of grote verliezen, maar aangezien de bestuurders zelf niets investeren, kan er nooit verlies zijn en enkel winst. 

Alhoewel er een code Lippens bestaat die onafhankelijke bestuurders moreel verbiedt  opties te aanvaarden, lapt InBev en de hebzuchtige man uit Vilvoorde deze overeenkomst aan hun hielen. Dehaene heeft ooit eens beweerd dat hij net zo goed socialist als christen-democraat kan zijn. Inderdaad, we geloven hem. Wat een verwerpelijk, arrogant mispunt is die man. Zo iemand zou aan de schandpaal moeten gezet worden.

Ray

Normaal zijn wij beminnelijke mensen, die best opschieten met iedereen die niet op onze tenen trapt. Als dat laatste echter gebeurt, veranderen wij in venijnigaards die van zich afbijten. Verbaal verweer gebeurt veel te weinig in Vlaanderen.

Vlaams-nationalisten van de separatistische strekking zijn als loslopend wild voor de traditionele regimepartijen, de linkse media (en er zijn er geen andere)  en helaas ook voor sommige frustro's van de NVA, die per se uit zijn op erkenning.  De minnaars van de macht die nood hebben aan namen van anderen om hun dubbelspel te verantwoorden : Maddens of Hugo Schiltz.

Wij, van Angeltjes, laten niet over ons heen lopen, wij spreken niet in het belang van deze of gene, maar wel duidelijk uit eigen naam en natuurlijk schurken wij ons aan tegen diegenen die het dichtst onze maatschappelijke en politieke standpunten vertolken. Maar niet onderdanig of gedwee. Nondedju, nee !

En nu over naar de Wrattenman Paul Goossens, de linkse onverdraagzame soixante-huitard die een vaste column heeft bij de Standaard.  Vandaag spuwt hij voor de zoveelste keer zijn gal over de IJzerbedevaart, waarvan hij terecht vaststelt, dat ze jaar na jaar aan belangstelling inboet en niet bij machte is gebleken de nieuwe generaties aan te spreken.  Niettegenstaande er naast een benijdenswaardige  erfgoedsubsidie van € 190000, een socio-culturele  toelage van € 169000  en een Lotto-steun van € 100000, voldoende geld neergeteld wordt. Iemand van onze goede lezers zal ons vertellen, wat de IJzerwake ontvangt aan subsidie, maar er zal weinig te vertellen vallen.

Ook al ligt het IJzerbedevaartcomité nu geveld naast onze IJzertoren, dat is niet voldoende voor de man met het uiterlijk van een Nürnbergbeschuldigde : Goossens blijft stampen, want eergevoel is die kerel vreemd. Wij confronteren u met enkele fragmentjes uit zijn vieze proza :

Ongetwijfeld is het een grote verdienste van het comité dat het de bruggen met het Vlaams Belang opblies. Daar ging echter lang aarzelen en nog meer geschipper aan vooraf. Omdat het de uiterst rechtse 'bedevaarders' vreesde te verliezen, was de politiek-religieuze manifestatie in Diksmuide lange tijd een hoogmis van onverdraagzaam en benepen Vlaams-nationalisme. Een nationalisme dat diversiteit bestempelde als een gevaar, zoniet een aanslag op de Vlaamse identiteit. Sinds de breuk in 2003 met het Vlaams Belang, dat nu zijn eigen IJzerwake organiseert, is het Bedevaartcomité van veel ballast bevrijd, maar aan de essentie kan blijkbaar niet geraakt worden. De IJzerbedevaart blijft de gevangene van het conservatieve Vlaams-nationalisme en koestert nog steeds de ronkende retoriek van het separatisme. De zegen van de pastoor krijg je er gratis bovenop. Voor ongelovigen of anders-gelovigen, progressieven of nieuwe Belgen is dat niet meteen een gebeuren waar ze zich thuis voelen.

... nu kan de IJzerbedevaart de verscheurende vragen over de zin van nationalistische bedevaarten en het misbruik van de doden voor politieke propaganda naar een volgend decennium verwijzen. De slachtoffers van de Grote Oorlog verdienen beter dan de lege rituelen, de holle woorden en gezangen die de charlatans van de IJzer nu in Diksmuide laten opvoeren.

Soms zijn wij diep beschaamd over de houding van vrijzinnigen, die zich beroepen op het vrije onderzoek, de tolerantie, de openheid van de menselijke geest, om zich te profileren maar die in werkelijkheid enge, bekrompen haatfiguurtjes zijn die nog steeds rondhangen in de frustraties van hun puberteit.  De linkse kerk is zo mogelijk nog naargeestiger dan de rechtse.

Wij Vlaams-nationalisten mogen onder mekaar bekvechten over de symboliek van de IJzer. "Die van Diksmuide" hebben het verkorven met hun modieuze braderie, het ridicule pronken met veelkleurige hanekammen en nieuwe belgen.  In plaats van geprezen te worden door de progressieven, krijgen zij vandaag te lezen, dat ze nog steeds oubollige extremisten zijn. Doe dan maar eens je best door onder de Toren de French Cancan te dansen.

Wij mogen dat zeggen, maar viespeuk Goossens houdt zich beter bezig met de symbolen van de belgische staat en de linkse martelregimes waar hij zo tuk op is.

Gelukkig is er de IJzerwake die de traditie van de IJzertragedie respecteert. Er worden geen doden misbruikt, zoals de Wrattenman insinueert, er worden onschuldige jonge mensen geëerd die gesneuveld zijn voor een ondankbaar vaderland.  Dat is iets dat mensen zonder eergevoel niet vatten : de empathie van Goossens wordt afgeremd door zijn kortzichtigheid.

Ingetogenheid, idealisme en vasthouden aan de eigen identiteit , streven naar een eigen onafhankelijke natie zijn eerbare en tastbare begrippen die men terugvindt op de IJzerwake.  Ik ben daar als vrijzinnige aanwezig en ik ben nog nooit bekeerd geworden tot het katholicisme door het bijwonen van de mis, want ik weet dat dit voor velen die gesneuveld zijn in de Grote Oorlog een betekenis had. Wij hebben van niemand lessen te ontvangen in wat echte verdraagzaamheid is en samenleven in het streven naar een eigen staat.

Iemand met een minimum aan menselijk respect spreekt niet over de charlatans van de IJzer.  Dat is een belediging voor de honderdduizenden gesneuvelden en voor de anti-militaristische gevoelens van vele Vlamingen. 

Wratten kunnen chirurgisch verwijderd worden, een slecht karakter jammer genoeg niet.

Ray

Dit zijn postings waar we slechts weinigen mee plezieren, maar ook de minderheid heeft haar rechten, zoals dat in elk democratisch bestel het geval is.  Le cordon sanitaire, daar doen wij niet aan mee.

Berthe van Hyfte is een Gentse sopraan die carrière maakte in de Koninklijke Vlaamse Opera te Antwerpen. Haar glansrol was ongetwijfeld Cio Cio San uit Puccini's Butterfly, een marathon voor elke zangeres die zich aan deze partituur waagt.  Berthe van Hyfte zingt in het Nederlands, wat tot in de jaren 1980 in Antwerpen gebruikelijk was. Toen werd overgeschakeld op de originele taal, wat al lang een internationaal gangbaar gebruik is in de grote operahuizen. Sommige Vlamingen hebben zich verzet tegen deze politiek, maar men kan zich afvragen, zal vandaag iemand Vlaamsgezind worden door een opera in de eigen taal te beluisteren ? Nederlands is nu eenmaal geen dankbare taal om te zingen, omdat er te weinig woorden eindigen op klinkers, die nu eenmaal makkelijk zingbaar zijn. Ik hoop niet de bond van Vlaamsgezinde Opera-liefhebbers op mijn Vlaams-nationaal dak te krijge met deze uitspaak. Trouwens heeft u veel begrepen van de tekst die Bertje zingt ?  Gisteravond heb ik op Exqi Culture een opvoering gezien uit de English Natioanel Opera uit Londen van la Bohème in een gloednieuwe Engelse vertaling.  Dit in tegenstelling tot Covent Garden waar de originele taal gebruikt wordt. Zij hebben dan ook de grote intenationale zangers.

In de jaren '50 heb ik ooit een gastproductie  van Carmen bijgewoond in de KVO met ondermeer Rudolf Schock.  Die zong Duits en Carmen kweelde Frans. Het koor en de kleinere rollen werden in het Nederlands gezongen.  Tegen dat soort amateuristische  en ongeloofwaardige uitvoeringen kwam verzet van jonge muziekliefhebbers (waar ik ijverig heb aan deelgenomen) en werd allengs onder impuls van Gerard Mortier het begrip "muziektheater" in Vlaanderen geïntroduceerd.  Echte artiesten zoals Berthe van Hyfte hebben zich onmiddellijk bij die stroming aangesloten.  En het kleine vrouwtje Berthe met de sterke stem heeft altijd op de bres gestaan voor haar kunst. Ik heb haar ooit de minister-president Luc Van den Brande tijdens een receptie weten aanâkken op een manier dat die man nog maar zelden zal meegemaakt hebben buiten de politiek.

  Ik ben weer eens blij dat onze verzamelaar Pierre deze uitzonderlijke opname uit 1965, bij de viering van Nini de Boël,  op de kop heeft weten te tikken en ons ter beschikking stelt. Alleen voor de liefhebbers. Dit is een stuk van ons rijke Vlaamse cultuurleven.

Uw Platenruiter.

Wij hebben op de redactie lang gediscussieerd of wij iets zouden publiceren over "Bracke op Vrijdag" met Marie-Rose Rebel.  Fats wilde liever iets over het voetbal, Juffrouw Ellen stelde voor om een stukje te maken over Witse en de sfeer op de set : zij heeft onlangs een niet onopgemerkt acteerdebuut in die serie gemaakt.  De Platenruiter had een muzikaal fragment uit Othello van Verdi in zijn hoofd met de intrigant Jago die de Turk tureluurs maakt met zijn insinuerende verhalen over aanhouderij en ontrouw. Wij hebben tenslotte de knoop doorgehakt (met veel ambras) en moeders mooiste, Savat, opgedragen een soft stukje te maken dat hij in zijn Oranje Theehuis mag opdienen.

De media staan er bol van deze namiddag : onze regeringscommissaris, Guido de Padt, zou een illegaal zijn. Of zijn benoeming is illegaal,  dat weten we niet precies. Er is spake van "illegaal" en dat is altijd populair. Zoals onze premier Leterme het onlangs nog formuleerde tegen een journalist : "Ben je niet graag meer thuis, wordt een illegale rat of muis."  Je voelt dat hij op weg is om Van Rompuy te evenaren met zijn haikoe's, maar hij is tast het terrein nog af.

Voor Guido vinden we het echt jammer. Hij is een sympathieke slaaf van het regime en hij is zo middelmatig dat hij zelfs niet moet sluipen, om ongezien na middernacht thuis te komen.  Heel even was Guido minister van Biza (dat klinkt al bizar) toen loverboy De Wael moest vluchten op zijn departement wegens kleine onregelmatigheden en terecht kwam in de stoel van Kamervoorzitter : als er moet gekamerd worden, is de loverboy niet te houden.

Maar na een korte tijd werd 't Padtje op zijn beurt buitengebonjourd en vervangen door  ministerin Turtelbaum die tot dan aan de grens de illegalen begroette met het liedje "Welcome" uit Cabaret dat ze zong zoals Liza Minelli in netkousen, maar met een Bornems accent, en iedere illegaal een kop koffie met speculoos van Lotus aanbood. Carrières worden gemaakt en gekraakt in dit land, waar iedereen wel eens  minister wil spelen. En Turtelbaum eiste Biza, waar ze ook niet veel van terechtbrengt maar ze gaat elke dag met zwarte jarretelles aan de slag.

De Padt was zo braaf geweest dat het regime hem beloonde en tot regeringscommissaris aanstelde. Niemand wist precis wat die functie inhield, maar het was goed betaald : 206000 euri per jaar en 't Padtje mocht blijven zetelen als voorzitter van het OCMW in Geraardsbergen. Daar liep hij een depressie van lage druk afkomstig van de Azoren op, toen hij moest beslissen over een abortus. Het kind was niet eens van hem, zei hij, en wij geloven dat graag : liberalen zijn hondstrouw, zelfs als ze gaan kameren is dat  vaak buiten hun bewustzijn omdat ze te stoned zijn.

Maar nu blijkt dus dat die beloning voor 't Padtje niet mag. Da's toch straf. Een parlementair die vertrekt, mag geen betaalde opdracht vervullen binnen het jaar van zijn opstappen.  Dat staat ergens in een oudbakken wet van 1931 en daar heeft niemand  aan gedacht. De Padt ook niet : "Ik weet van niks" zegt hij. "Ik ben van Geraardsbergen".

Hoe zal dit aflopen ?  Misschien even informeren in Zimbabwe, hoe deze kundige lieden  dergeijke problemen aanpakken.

Ray

.

Voor onze rubriek : "Waarom praktisch zijn, als je ook kan sukkelen ?" ontdekten wij bij Seniorennet een goede tip om verlost te zijn van het vervelende strikken van veters aan uw schoenen.

Er is zelfs een filmpje van gemaakt, opdat de clevere oudjes het wellicht beter vatten, als ze het voorbeeld kunnen zien zoals op de beeldbuis.

Nu eerst de brilletjes vinden, op de neus zetten en klikken met de muis op deze gekleurde tekst. Omaatje voert stilzwijgend de handelingen uit, een onbekende vrouwenstem verstrekt de uitleg en wij zijn dankbaar en verbaasd over dit ei van ... u weet wel, de vader van Alzheimer. Dank voor deze handige huishoudtip.

Voor Alles is er een Tijd...

Eerst sloeg de varkensgriep toe, dan liet de techniek het afweten. Uitstel drong zich op. Een voorziene medewerker was voor de nieuwe data niet meer beschikbaar en men moest op zoek naar een vervanger…
Uiteindelijk is het zover: voor alles is er een (juiste) tijd.
Op vrijdagavond 5 februari 2010 gaat mijn toneelstuk ‘Voor Alles is er een Tijd’ met 2 maanden vertraging in première in het stemmige zoldertheater Den Beulebak te Antwerpen.
Van 5 tot en met 10 februari is er elke avond om 20 uur een voorstelling. Op zondag 7 februari is er nog een bijkomende matineevoorstelling om 15 uur. Zeven in totaal dus.

‘Voor Alles is er een tijd’ is niet zomaar een stukje toneel. Het is geen tragikomedie zoals de meeste van mijn werken, geen spektakelstuk zoals Wolfsmelk, geen satire zoals Sotscop, geen billenkletser zoals Gebakken Lucht. (Hier meer info over mijn ander toneelwerk).

Voor dit stuk speelde ik qua opbouw leentjebuur bij het Griekse drama, maar laat alle ruimte aan een creatieve regisseur om er een eigentijdse voorstelling van te maken. Wat de inhoud betreft, is een glimlach nooit ver weg, maar de personages strelen tegelijk je hart en grijpen je zachtjes naar de keel.
Toneelgezelschap Nu Nogh dat voor de creatie in Den Beulebak tekent, belooft er een ontroerende, beklijvende voorstelling van te maken.
We kijken even binnen achter de schermen ... langs dit bruggetje naar Vrij van Zegel

+ Aanpassing 15.01.10 -13 u 50

Ik kom.

Ik heb heel mijn leven, vanaf mijn tiende met een theatergek-vader, theaters, concerten, opera's bijgewoond en de laatste jaren heb ik afgehaakt, omwille van het gebrek aan kwaliteit in het podiumtheater. Dat geldt niet voor de Vlaamse Opera, want die blijft behoorlijk op niveau.

Ik heb mijn buik vol van "bewerkingen" van Hamlet die hertiteld worden als "Ommelet", een uur duren en de persoonlijke anale frustraties van theatervernieuwers behandelen. Hun erectieproblemen intresseren mij nauwelijks en zeker niet hun vulgariteit waarmede zij verbondenheid met de "gewone mensch" denken uit te drukken. Zonder culturele bagage, met filosofische beschouwingen die ik aan de toog van den Engel origineler hoor klinken, en vooral met dikke pretentie maakt men geen goed theater.

Dus ik kom nu met gezonde nieuwsgierigheid kijken, luisteren en ondergaan of de weledele heer Van Balberghe mij in het hart zal knijpen...

Ray

Onze VRT-specialist over Het Huwelijk

(dat van Woestijnvis en Humo  - klikken op foto van de knapperd)

De Senaat heeft donderdagavond de inoverwegingneming van een voorstel van resolutie van Anke Van dermeersch en Yves Buysse van het Vlaams Belang over het uitsluiten van personen met de dubbele nationaliteit van regerings- en andere gezagsfuncties geweigerd. Dat gebeurde met 29 stemmen (Franstaligen, sp.a en Groen!) tegen de inoverwegingneming, 28 voor (overige Vlamingen) en één onthouding van Els Van Hoof (CD&V).

De Standaard wijdt vandaag een artikel aan de zitting van de Media commissie in het Vlaams Parlement. U kan het stuk HIER lezen.

Het verbaaast ons nauwelijks dat, los van enkele zogenaamd grappige one-liners, alle partijen vasthouden aan het principe van een sterke openbare omroep. Luckas Van der Taelen tempert enigszins zij enthousiasme als hij het heeft  over een kantelmoment en een historische mogelijkheid om 'na een periode van overdreven politisering en commercialisering eindelijk werk te maken van een kwalitatieve openbare omroep.'

Een ander begenadigd expert stelde voor dat bij rampen de VRT en de VTM slechts één ploeg zouden uitsturen. Ja, met voorstellen op dat niveau, schieten we lekker op.

Ministerin Lieten is vertrouwd met het functioneren van een overheidsbedrijf dat compleet gepolitiseerd en gesyndicaliseerd is. Zij heeft jarenlang de leiding gevoerd bij de Lijn, waar echter meer bedrijfstrouw bestaat en minder perfide intriges de arbeidssfeer verpesten. De VRT is op dat vlak onklopbaar : een vlooientheater van ijdelheden.

De interim-aanwezigheid van de liberaal Piet van Roe is een dankbaar moment om enkele té opvallende uitwassen weg te knippen. Wees er van overtuigd dat Van Roe geen enkele beslissing neemt, die niet gesteund wordt door een politieke consensus. 

Het parlementair debat, of wat daar wil voor doorgaan, bewijst de afstand die bestaat tussen politici en burgers. Elke partij heeft er belang bij om zich volgzaam op te stellen ten overstaan van dit ministerie van de propaganda dat de VRT is ; in het beste geval is men "een beetje kritisch" en die houding wordt  geïnterpreteerd door de opinievervormers van de Reyerslaan als "vijanden van het medium". Iedereen is bang van de VRT en die instelling voelt zich superieur en gedraagt zich navenant.

Iedereen hoopt wel eens op de buis te komen en daarom blijven deze debatten steken in zwakke pogingen om een doodzieke patiënt te behandelen met een nieuw soort Tensoplast.  Doorzichtige, zoals de democratie in dit land transparant is.

Ho ja, vanavond in Bracke op vrijdag een aflevering met Marie-Rose Morel.  Het scenario is bekend, de dialogen kunnen we meelippen en de bedoeling is : informeren. Of wat dacht u ?

Savat

Ach, die arme Savat toch ... Hij sprokkelt gele meisjes voor zijn zachte revolutie in zijn oranje theehuis.  Beweert hij, de softe filosoof, de gerateerde sinoloog maar de trouwe separataloog.

Klikt u op de oranje tekst en u komt  op zijn elitaire blog, waar teergevoeligheid, weemoed en fluister-erotiek de toon zetten. Echt iets voor venten ... 

Gelukkig blijft hij voor Angeltjes strijdbare stukken schrijven over het politieke circus dat door mekaar geschud moet worden met een volkse, woedende en keiharde opstand die genadeloos afrekent met de wantoestanden die de politieke elite onze maatschappij naar de ondergang leidt.

Bent u het eens met deze vaststelling ? Staat u mee met ons achter de échte schildwachten van Vlaanderen ?  Lacht u de conférenciers van de gebroken beloftes weg ? En heeft u uw buik vol van zij die de noodzakelijke eenheid doorpriemen met hun eigen kleine ikjes-gelijk en gezeur ?

Dus, zoals onze prachtpremier Nonkel Kruk het ooit zong bij de RTBF toen hem gevraagd werd La Chanson des Wallons te neuriën  : "Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief" en wie liefheeft doet dat onvoorwaardelijk.

De redactie van Angeltjes