Vandaag las ik ergens in de media de oproep van Fonske Verplaetse, gewezen big boss van de Nationale Bank, dat er vlug een nieuwe federale regering moet komen die werk maakt van de uit de pan "geswingde" staatsschuld.

Op zichzelf was dit bericht een open deur intrappen, want de meest hersenloze gabber in dit land weet dat ook. Ik was echter verrast te kunnen lezen dat Fonske verklaarde dat de "intresten" op onze giga-staatschuld zo maar eventjes zegge en schrijve 13 miljard euri bedraagt oftewel 520 miljard oude belgische frankskes ... op te hoesten door de noeste werkers (belastingbetalers) van het land B.

Voorwaar een hallucinante openbaring. Dat bij deze het land B (voor hoelang nog ?) een rating AA krijgt, is m.i. een zoethoudertje op bevel van hogere machten. Ik zou wensen dat dit een 'vals' bericht was van Woestijnvis,maar ik vrees dat het de rauwe verzwegen werkelijkheid is. Met dank aan de voorbije federale poco regeringen voor deze nachtmerrie.

Senior

Geachte Senior,

De staatsschuld bedraagt momenteel 335,7 miljard euri. Tegen een gemidelde rente van 4% komen we inderdaad uit op 13 miljard jaarlijkse aflossing. De kans dat er leningen afgelost worden, is klein, de meeste (zoniet alle) worden verlengd. Daarbij worden de begrotingstekorten aangevuld met nieuwe leningen, die de staatsschuld verder de hoogte indrijven.  Tegen 2015, het jaar dat het land B begrotingen in evenwicht zal voorleggen, zal de staatsschuld opgelopen zijn tot ruim 375 miljard, tenzij er gigantische wijzigingen plaatsgrijpen in het financieel gebeuren van de staat. 

Ray

 Kent u het liedje Poinciana, het is een melodie uit het gemeenschappelijk muzikaal geheugen. Zonder er ooit bij stil gestaan te hebben, dachten wij dat het de naam was van een exotische schone die romantisch aanbeden werd door een of andere verliefde gek. Maar neen, een poincania is verdorie een boom uit Madagascar, het eiland met veel eigen dier- en plantensoorten. De boom heeft prachtige bloemen en wordt daarom ook de vuurboom of vlammenboom genoemd. We laten het liedje horen, gespeeld door het easy-listening orkest van Percy Faith en aangepaste afbeeldingen. Dedju toch ...

Als eerste grote Spaanse stad plant Barcelona een verbod op gezichtsbedekking in openbare plaatsen, zoals stadhuis, gemeentediensten, markten en kinderkribbes.  Men viseert geen godsdienst, geen bevolkingsgroep: ook een helm zou bv. verboden worden.

De burgemeester wil dat iedereen “herkenbaar” moet zijn.

 @ Jihadwatch

Het volgende alleenstaand incident, dat zich zaterdag in het Stadionzwembad van Wenen afspeelde, maakt ons de dagdagelijkse "verrijking" die ons deelachtig is, meer dan duidelijk.  Gezinnen moesten vluchten toen ca. 200 migranten, gewapend met messen en krukken, zich op elkaar stortten.  Het incident heeft, zoals die Krone ons verklaart, iets te maken met de zon en met alcohol.  Mooi dat we dat nu weten.  Verbazingwekkend is dat de migratieachtergrond van de temperamentvolle badgasten vermeld wordt. Alle vergelijkingen met toestanden in Vlaamse openlucht-zwembaden (zoals de Ster in Sint Niklaas) zijn toegelaten.

Het artikel uit die Krone :

Wat zich zaterdag in het stadionzwembad afspeelde kan men als een soort “burgeroorlog” beschrijven.  Bij 35°C in de schaduw, zon en alcohol geraakten aanvankelijk twee kleinere groepen (vermoedelijk wegens een futuliteit) slaags met elkaar.  Een getuige verklaarde dat de situatie zich dan weer “genormaliseerd had, maar dat was slechts de stilte voor de storm. 

De groepen met vreemdelingen werden omvangrijker, de wapens gevaarlijker : met messen en krukken vielen ze elkaar aan, begeleid van geschreeuw en beledigingen.  Tot de eerste gekwetsten bloedend op de ligweide lagen.  De veiligheidsagenten konden slechts toekijken en de politie verwittigen.  De toeschouwers vluchtten weg.  Christian Eisterer, de baas van het waterpretgebeuren, verklaarde dat ze de veiligheid zouden verbeteren door meer personeel voor de gasten aan te stellen.

Tja, vermoedelijk worden de “gasten” met meer personeel vreedzamer.  Dat zal de oorzaak geweest zijn …

Floriaan Terbeke

Een onderzoeksbureau dat gedurende een jaar resultaten van allerhande onwaarschijnlijke onderzoeken de wereld instuurde via de media, blijkt een creatie van productiehuis Woestijnvis.

Onderzoeksbureau Data Driven verstuurde de afgelopen kiescampagne nog een hele reeks persberichten. Zo bleek dat Open Vld'ers het vaakst seks hebben, en dat de Vlaming gemiddeld 27 seconden in het stemhokje doorbrengt. Een eerste onderzoek, dat de "Vlaming er gemiddeld 50 seconden over deed om zijn of haar stem uit te brengen", verscheen in de media op 9 juni 2009, een jaar geleden dus.
 
Olivier Goris, programmacoördinator bij Woestijnvis, geeft in de Concentrakranten toe dat Data Driven niet bestaat. "Die verstuurde persberichten kaderen in een nieuw programma dat we uittesten", zegt hij, zonder verder in te gaan op de inhoud van het programma. (belga/sam)

@ de Morgen

Wij zijn beslist geen voorstanders van censuur of beperking van de normale en fatsoenlijke individuele meningsuiting.  En met practical jokes kunnen we best lachen. Toch rijzen er enkele kritische vragen bij dit gebeuren :

- de kranten zijn zonder meer ingegaan op de publicatie van de besluiten van deze zogenaamde onderzoeken, zonder te checken wie dit bureau is. Zijn de fictieve resultaten in een rapport samengevoegd of ging het enkel om persmededelingen, die klakkeloos gepubliceerd zijn door de media ?   De geschreven pers is alleszins met open ogen in de valkuil getrapt. De geloofwaardigheid van de zelfbenoemlde kwaliteitskranten is hiermede nog maar eens aangetoond. Onbetrouwbaar, lichtvaardig en onkundig.

- hoever kan men gaan met de beïnvloeding van de openbare opinie via vervalste flut-onderzoeken met al dan niet veel relevantie ? Eens dat blijkt dat die neponderzoeken gretig gepubliceerd worden, komen wellicht kwaadaardige bedoelingen aan de beurt. Moet er nagedacht worden over een wettelijke beteugeling van dergelijke uitwassen ? In hoever moeten de burgers blootgesteld worden aan manipulatie ?  Ik zou graag de mening van een Frank Thevissen of Luc van Balberghe over deze kwestie horen.

- Het is o.i. helemaal niet toevallig dat uitgerekend Woestijnvis dergelijke "grap" bedenkt.  Zij zijn na "the making of Bart de Wever" vermoedelijk geschrokken van hun eigen mogelijkheden en hebben vervolgens de grenzen verlegd om na te gaan hoever hun manipulatiekrachten reiken.

- Net toevallig verschijnt vandaag in de Standaard (u weet wel, dé kwaliteitskrant bij uitstek) een artikel met de titel "Wees voorzichtig met de VRT". Daarin wordt verwezen naar "een onderzoek" in opdracht van de Vlaamse overheid bij de Universiteit Antwerpen over wat de Vlamingen verwachten van de publieke omroep. Mogen wij glimlachen ?

Ray

Bloody Sunday was een schietpartij in Derry, Noord-Ierland op 30 januari 1972. Hierbij werden veertien ongewapende jongens en mannen neergeschoten door Britse paratroopers na een vreedzame, maar door de Britten verboden demonstratie voor de mensenrechten in het stadsdeel Bogside in het Noord-Ierse Derry. De demonstratie was georganiseerd door de protestantse Ivan Cooper om te protesteren tegen de opsluiting van, voornamelijk katholieke, Ieren in Noord-Ierland. Tot zover Wikipedia. 

De Britse premier David Cameron heeft dinsdag uit naam van de natie excuses en diepe spijt geuit voor het doodschieten van veertien katholieke demonstranten in 1972 door Britse militairen in het Noord-Ierse Londonderry. Gedurende 12 jaar werd een onderzoek gedaan dat meer dan 5000 bladzijden tekst bevat en waaruit blijkt dat het Britse leger zonder aanleiding het vuur opende op de demonstranten.

"Wat op Bloody Sunday gebeurd is, was ongerechtvaardigd en niet goed te praten. Het was fout", zei Cameron in een verklaring in het Lagerhuis in Londen. Hij zei dat het rapport van de commissie onder leiding van Lord Saville 'schokkende conclusies' bevatte.

"Sommige leden van onze strijdkrachten handelden fout.  De regering is verantwoordelijk voor het gedrag van het leger en daarom betuig ik namens de regering en ons land diepe spijt", zei Cameron.  Waar een eerder rapport aannam dat de militairen reageerden op aanvallen van het IRA, stelt Saville dat geen van de doodgeschoten demonstranten een  gevaar  vormde. In bijna alle gevallen gebeurde het schieten op een onverantwoorde manier en werden onvoldoende waarschuwingen gegeven. In sommige gevallen leken de consequenties niet goed te zijn doordacht. In een geval schoot een soldaat nog op een man die al dood op de grond lag.

"Soldaten verloren hun zelfbeheersing en schoten zonder rechtstreekse aanleiding", aldus het rapport.

Het rapport zegt verder dat soldaten bij eerdere onderzoeken en ook ten overstaan van de commissie-Saville 'bewust valse verklaringen hebben afgelegd om het schieten te rechtvaardigen'.

Voor het Guildhall-gebouw in Londonderry werd instemmend op de verklaring van Cameron gereageerd. "Vandaag is aan het wachten een eind gekomen", zei Mickey McKinney, wiens broer een van de slachtoffers was. Tony Doherty, familielid van een ander slachtoffer, zei: "De waarheid is eindelijk boven tafel. Het Britse volk moet het weten, het Ierse volk moet het weten. De wereld weet het nu."

Het bloedbad in Londonderry versterkte de nationalistische sentimenten onder de katholieken in Noord-Ierland en de haat tegen het Britse leger, waardoor de Provisional IRA veel steun kreeg. "Bloody Sunday was een tragedie voor de getroffenen en de gewonden en een catastrofe voor de bevolking van Noord-Ierland", zegt het rapport.

Niet dat het veel terzake doet, maar wij hebben steeds ondubbelzinnig onze vriendschap en sympathie betuigd voor de strijd van het Ierse volk. Zonder ons uit te spreken over het geweld. Dat kwam echter niet alleen en uitsluitend van de kant van het IRA maar was even virulent aanwezig bij de protestantse unionisten en zoals thans openlijk toegegeven wordt bij het Britse bezettingsleger. In de jaren '70 heb ik een korte periode in Belfast doorgebracht : dat was toen een bezette stad met een kille oorlogssfeer. Ik zal nooit de warme sympathie vergeten in enkele pubs, toen het wantrouwen tegen de vreemdeling die ik was, smolt als sneeuw voor de zon, niet alleen door de nodige pinten maar ook toen ik de geschiedenis van het land enigszins bleek te kennen en de Engelsen als "bastards" bestempelde.  Als volksnationalist kan je niet anders dan aan de zijde staan van de Ieren en je afvragen wat de Engelsen daar nu nog te zoeken hebben ... Alweer een politiek-incorrecte vraag.

Ray

Na de overval komt het volledige politiekorps kijken

In 2009 werden er 8 procent meer gewelddadige overvallen gepleegd dan een jaar eerder. De federale politie noteerde ook een stijging van het aantal inbraken en carjackings.

De overvallen worden vaak gepleegd door jonge daders. Die gaan soms, ook voor kleine bedragen, over tot geweld.

Ze hebben het vaak gemunt op handelszaken die minder goed beveiligd zijn, zoals kruideniers en apothekers.

@ vandaag.be

.

Statistiek van de Suid-Afrikaanse televisie op 27 april ll. In de periode 1994/2010 werden gemiddeld per 100000 inwoners 38 moorden genoteerd, tegenover 5 als wereldgemiddeld.  Er werden meer dan 3000 plaasmoorden (moorden op boerderijen) gepleegd en meer dan 10000 aanvallen op boerderijen.  Het gaat goed ginder ver ! Iemand al iets gehoord of gelezen in onze media ?

Tot voor de verkiezingen hebben wij over de affaire Vanhecke-Morel geen woord commentaar geleverd. Aan enkele reageerders -zowel pro's als contra's- die stukken inzonden, hebben wij gevraagd om hun mening voor zich te houden. Sedert gisteren hebben wij ons embargo opgeheven en zijn er enkele lezers die spontaan iets over dit pijnlijke gebeuren melden.

Onze houding voordien was ingegeven door twee redenen :

- de vrees om Angeltjes te betrekken in een passionele discussie die ons intern zou verdelen ;

- het Vlaams Belang, ook uit onze bescheiden hoek, nog meer schade te  berokkenen door allerlei commentaren te leveren.

De verkiezingen liggen achter ons met het teleurstellend resultaat dat we allen kennen. We moeten niet onnozel doen, alsof VB  enkele procentjes minder  heeft gehaald, net zoals die andere vriendelijke partijen : dat is de aanhangers en militanten beschouwen als simpelen van geest. We hebben slaag gekregen op ons eigen terrein en daarmee uit. De meeste aanhangers aanvaarden dit en zetten zich opnieuw schrap. En daar zijn wij bij. Men is trouw en volgt, of men is vals en verkneukelt zich in de nederlaag en murmelt :  "Zie je wel, ik heb het gezegd hé ..." De partij zal haar conclusies trekken en daar hebben wij alle vertrouwen in. Maar dan moet dat ook gebeuren ditmaal. Je kan niet ten eeuwigen dage als hoorndrager rondlopen zonder je partner aan te pakken.

Wij van Angeltjes schrijven elke dag onomwonden en scherp ons gedacht over politiek en maatschappij. We zijn vooringenomen en sparen de vrienden, omdat die al genoeg de wind van voren krijgen en door de media behandeld worden als melaatsen of idioten die enkel in de studio komen om als pispaal te dienen en als ze opgedroogd zijn, het licht uit te doen.

Je kan echter niet permanent over de politiek bezig zijn en kritiek spuien over heel de wereld maar halsstarrig het hoofd afwenden voor een probleem dat al jaren de partij van je voorkeur beschadigt.  Er mag geen kopstuk op de tv of in de pers verschijnen, of hij/zij wordt geconfronteerd met tendentieuze vragen over het duo Morel-Vanhecke. Niet het politieke programma van VB is een punt van discussie, wel de positie van de ex-voorzitter en zijn vriendin, een ex-Vlaams parlementslid.

Knack heeft vandaag een stuk gepleegd waarin Gerolf Annemans bondig aandringt op een oplossing onder de titel "We moeten de situatie met Vanhecke en Morel aanpakken". Voor zover nodig : als u op de gele tekst klikt, komt u uit op het stuk.

Voorlopig houden wij het bij het aanhalen van dit artikel. Denkt u vooral niet, dat wij geen eigen mening hebben, dat wij plots gehinderd zijn door writers block of zwijgplicht.  Wij hebben in de partij geen enkele functie of mandaat, dus wij zijn vrij maar beseffen heel goed onze verantwoordelijkheid met deze druk gelezen blog. Afhankelijk van hoe de zaak evolueert, komen wij hier op terug. We hebben lang genoeg gezwegen.

Ray

Beste vrienden, lezers, abonnees, jaloerse tegenstanders, vijanden en andere lievelingen,

Vandaag wordt deze zonnige dag al vroeg overschaduwd door een droeve mare. Niemand minder dan ET, alias moeders mooiste uit het rode graaiersnest in Sint Niklaas, geeft er de brui aan.

Deze geliefde rode ridder, vechter voor de Vlaamse zaak en vurig tegenstander van de multiflauwe kul steekt zijn zwaard voorgoed in de schede, schenkt zijn arabische volbloed aan het VB, de partij die hij na de zijne het meest bewonderde.

We zullen de kleine rode burgervader uit St-Niklaas missen !

Dag Fredje, steek je keu niet in het laken en tot nooit meer.

Senior

Sharia4Belgium” heeft een totaaloplossing voor alles

Door :  Johan Sanctorum en Wim van Rooy

Het probleem van de islamisering mag niet van de politieke agenda
Al een paar weken circuleert er op internet een youtube-filmpje waarin een drietal baardige kerels door Mechelen wandelt en rustig uiteenzet hoe ze de Belgische Islamitische Staat gaan oprichten. We herkennen onder meer Abu Imran, alias Fouad Belkacem, het grappig mannetje-met-bril dat ook al te zien was tussen de heibelmakers op de verstoorde lezing van Benno Barnard. Een en ander situeert zich binnen het obscure sharia4Belgium, een hoofdzakelijk via het internet opererende neventak van het alom bekende Al Qaida.
De broeders op het filmpje laten hun fantasie de vrije loop. Op alle kerktorens zal de heilige zwarte vlag wapperen en onze vrouwen-in-boerka zullen doeltreffend afgeschermd zijn van onzedige blikken. Een kring van godgeleerden zal alle facetten van het maatschappelijke leven regelen, zonder gezever of inspraak. Problemen zoals BHV worden als absolute non-issues gezien: in een islamitische staat kan niemand gaan stemmen, dus is ook dat soort verwikkelingen van de baan.

Klinkt het allemaal nogal vermakelijk, het laatste is toch een doordenker. Het Belgische lijdensverhaal zal na 13 juni niet afgelopen zijn, integendeel, we beginnen terug van vooraf aan, met een grote onderhandelingsronde, nachtelijke vergaderingen en schimmige deals,- een bad waarin ook de door de peilingen voortgestuwde N-VA zich zal moeten begeven. In heel dit imbroglio wordt onze liefde voor de democratie enorm op de proef gesteld. Juridische spitstechnologen verklaren deze verkiezingen bij voorbaat ongeldig. Burgemeesters in de Vlaamse Rand kondigen een boycot aan, maar prijken tegelijk toch op een verkiesbare plaats. Wie gelooft die mensen nog? De afkeer van de politiek zal alleen maar toenemen, temeer omdat de cultureel-historische wortels die ons naar het stemhokje zouden moeten drijven (de Atheense oer-democratie, het christelijke gelijkheidsbeginsel, de individualiserende renaissancecultuur, de Verlichtingsfilosofie, de strijd om het algemeen stemrecht… ) allang uit het collectief geheugen verdwenen zijn. De modale burger verkeert dus in een toestand van de slaapwandelaar/toeschouwer, functionerend op automatismen in een louter formeel politiek schaakspel.

Traditioneel wordt aan extreem-rechts de eer toegekend om van het apolitisme, volgend uit deze democratische karikatuur, te profiteren. Mensen zouden het systeem beu worden en hun heil zien in “’extreme” oplossingen, zoals de chaotische Weimarrepubliek in de jaren ’20 van vorige eeuw het nazi-tijdperk aankondigde. Sharia4Belgium, ten onrechte geminimaliseerd als religieuze folklore, toont dat het ook anders kan. Terwijl de Vlaamse partij, die de islamisering hoog op de agenda zette, nog altijd door de media wordt gemarginaliseerd en gedemoniseerd als “racistisch”, komt het religieuze fundamentalisme van Saudi-Arabische makelij hier rustig de gebouwen opmeten (de Mechelse St. Romboutstoren kan naar verluidt vrij snel getransformeerd worden tot minaret). Want 9/11 is gepasseerd: de fase van de Boeings die zich in torengebouwen boren is voorbij, nu wordt de infrastructuur geïnspecteerd op haar toegevoegde waarde in het islamiseringsproces.

Uiteraard is het architecturale aspect maar bijzaak,- de islam is trouwens niet geïnteresseerd in architectuur op zich, dat is een Westers-decadent verschijnsel. Men mikt ook niet alleen meer op de pure jihad, de heilige oorlog, de zichtbare grote clash der beschavingen. Veeleer speculeren de mannen van de sharia – en dat was in het filmpje eigenlijk vrij duidelijk – op de toenemende desintegratie van onze cultuur en het algemene gevoel van verlatenheid dat de publieke opinie kenmerkt. In één moeite schaft Sharia4Belgium de democratie, de vrijemeningsuiting en de lekenstaat af. De media geven geen krimp.

De echte inzet is ons spiritueel erfgoed
Dit maar om te zeggen dat we ons eens te meer, dankzij de massamedia en de politieke bewustzijnsvernauwing, op de voorgrond aan het verkijken zijn. Er is iets anders aan de gang, namelijk het ontbindingsproces van een door de multicultuur verzwakte samenleving. De persconferentie van Sharia4Belgium in het Borgerhoutse “ontmoetingshuis” De Shelter was er een treffende illustratie van. De plannen om op Ground Zero, in naam van de breeddenkendheid, een moskee (!) op te richten, is zo mogelijk nog frappanter: de aantasting van ons eigen waardenbesef is volop aan de gang.
Ondertussen blijkt, volgens een recent gerechtelijk communiqué, België dé draaischijf te zijn van het internationale terrorisme, met de locale criminele netwerken als doorgeefluik en de moskeeën als meeting points. Dat is geen fantaisistische complottheorie, de staatsveiligheid zelf komt er mee naar buiten. De link tussen moslimfundamentalisme, terrorisme, criminaliteit en een grote subcultuur van niet-integreerbare migranten is dus reëel, we hoeven ze niet uit te vinden. Maar de islamisering is géén verkiezingsthema. Màg het niet zijn. In de eerste plaats omdat het de politiek-correcte consensus zou verstoren. En anderzijds, fundamenteler nog, omdat het thema onrechtstreeks verwijst naar het mentale bankroet van de politieke klasse zelf, terend op publieke onmondigheid en apathie.

De multiculturele doctrine is daarin decennia lang het sluipend gif geweest. Het spiritueel erfgoed dat we gedurende millenia hebben opgebouwd, wordt probleemloos te grabbel gegooid. In de eerste plaats het kritisch bewustzijn van de mondige enkeling die we al bij Protagoras en Socrates aantreffen, en zich steeds weer heeft gereïncarneerd en verrijkt via het humanisme, de Verlichtingsfilosofie, Camus, Popper, Sloterdijk, de hedendaagse anti-establishmentstromingen, de burgerjournalistiek. De vervlakking van het maatschappelijke debat en de verkleutering van de media, de neiging ook om tegenstellingen te verbloemen, spelen dus objectief in de kaart van de mannen-met-ringbaarden. Zij zetten in op verrotting en apathie. Eens komt het grote walggevoel toch, en zal de roep om een sterke morele en politieke autoriteit elk kleindemocratisch geneuzel wegblazen.
 
Politiek en mediagewijs is het dus een blunder van formaat om de islamisering van de agenda af te voeren, omwille van Woestijnvisverkiezingen en het bijbehorende peilingencircus (in de Standaard-Stemtest komt bv. geen enkele verwijzing naar de islamisering of het moslimfundamentalisme voor…). Sinds de moord op Theo van Gogh weten we dat spreken schadelijk kan zijn, maar dat zwijgen zelfmoord betekent en de sprekers nog kwetsbaarder maakt. De provocatie van Sharia4Belgium moet dus wel degelijk beantwoord worden. Een confederaal België of een onafhankelijk Vlaanderen,- ons interesseert ondertussen vooral wat de visie is van de partijen op die baardige mannen met hun ambitieuze religieuze kolonisatieprojecten die onze eigen cultuurwaarden definitief willen ontmantelen. En daaraan gekoppeld: hoe die politici het toenemende cultuurvacuüm denken te counteren op pedagogisch vlak, in het onderwijs, de media, het socio-culturele circuit.

Voor ons, verontruste intellectuelen, is de boodschap duidelijk. De politiek moet eindelijk het probleem onder ogen durven zien. Maar de impact van de baardige mannen reikt maar zover als onze eigen zwakte. Het onderwijs moet zich dringend opnieuw gaan toespitsen op “Bildung”, doorleefde en actieve kennis, en niet alleen op vaardigheden of passief-geassimileerde eindtermen. Deze culturele heralfabetisering moet mentale weerbaarheid opleveren, kritische intelligentie, die het sharia-verhaal als tegenstrijdig met onze grondwaarden ontmaskert.

Het is niet nodig om Filip De Winter een profeet te noemen, zoals dat onlangs in het vuur van de discussie gebeurde. Toch moet een partij, die de islamisering van Europa als kernthema op de agenda heeft gezet, volwaardig aan de maatschappelijke discussie kunnen deelnemen. Politiek moet ook gaan over langetermijnbewegingen en socioculturele processen, niet alleen over witte konijnen, TV-hypes en oneliners. De euforie rond de Slimste Mens huist maar een boogscheut ver van de dictatuur van Mohammed. Iets om over na te denken in het stemhokje.

Guido Celen, voorzitter Pro Flandria
Guido Naets, Europees publicist
Johan Sanctorum, Res Publica
Jan van Malderen, Pro Flandria
Erwin Vanmol, cartoonist
Wim van Rooy, publicist

res publica

Philip Claeys

Twee Friese gemeenten deken een manier gevonden te hebben om te bezuinigen op uitkeringen. De sociale dienst gaat bijstandsvrouwen ‘updaten’, om ze aan een rijke kerel te koppelen.

Door de vrouwen een gratis ‘update’ te geven, hopen de gemeenten Dantumadiel en Dongeradeel in het noorden van Nederland hun werklozen aan een rijke kerel te koppelen, die de dames kan onderhouden.

Op die manier hoeft de gemeente minder bijstand uit te betalen. Woordvoerder Martijn Adema van Dantumadiel bevestigt de "revolutionaire" aanpak.

Per kandidaat steken de gemeentes zo’n 1.400 euro in wat de ambtenaren het ‘updaten’ van de kandidaat noemen.

Voor de 1.400 euro mag de bijstandsmoeder naar een kapper in Dokkum en krijgt ze een ‘imagoadvies’. Ook wordt de kledingkast doorgenomen, wordt er geshopt indien de garderobe niet hip genoeg is. Bij een deelname van zeventig personen besparen de beide gemeenten 400.000 euro per jaar. De gemeenten verwachten zo één op de drie vrouwen aan een partner te helpen.

Tien kandidaten van Dongeradeel hebben zich al ingeschreven. Het systeem is beschikbaar voor zowel mannen als vrouwen.

In Vlaanderen kijken wij niet raar van op van deze bemoeizucht van de overheid. Wij hebben een succesvolle eigen ervaring met "The making of Bart de Wever" : hoe maak ik van een gladde prater de eerste politicus van het land ?".  Blijft de fundamentele vraag : is dit de taak van de overheid ? Gaan we binnenkort onze knapste vrouwelijke  exemplaren veilen op Arabische markten om de gemeentekas te vullen ? Waar kunnen we de lelijkerds dumpen ? Misschien van bij de geboorte uit de gemeenschap weghalen en voorbereiden op een ondergrondse taak ? 

bron : vandaag.be

De New-York Times heeft een vlot en behoorlijk objectief verslag geschreven over de uitslag van de verkiezingen en daar ook enkele historische achtergronden aan vastgekoppeld. U kan langs dit bruggetje het artikel lezen.

Uit eigen ervaring sprekend, weten wij dat je niet moet proberen aan een buitenlander BHV en de faciliteiten uit te leggen. Maar je kan wel aan hand van enkele markante feiten het slechte huwelijk dat belgië is, duidelijk maken : Mijnheer Vlaanderen werkt zich te pletter en geeft zich arm aan cadeaus voor Madame Wallonië die heel de dag gaat winkelen en koffietjes drinken. Van zodra Mijnheer 's avonds thuiskomt, is het boel : de twee gaan over niks akkoord.  Daarom verkeert het huis  in verval : de verf bladdert van de muren, omdat zij het niet eens geraken over de nieuwe kleur, de tuin is een onkruidjungle, omdat beiden andere planten willen en de levensmiddelen beschimmelen in de ijskast, omdat ieder iets anders wil eten.

Wat er in bed gebeurt, weten we niet, maar Madame heeft vaak hoofdpijn. Toch mag mijnheer niet naar de bovenbuurvrouw lonken of Madame stapt op de TGV en ze zit in Parijs te friemelen aan Sarkozy. Madame heeft haar familie laten overkomen en die zit nu in de werkkamer van Mijnheer en wil daar niet weg. Op TV moet altijd gekeken worden naar Franse programma's en als Mijnheer iets op de eigen zender wil zien, voelt de familie zich gekrenkt. En Madame geeft hen gelijk : "Hij heeft geen manieren, die Menapiër" zegt ze. In het Frans natuurlijk, want dat is de taal van de beschaving, merde alors.

De laatste jaren worden er veel kennissen van madame uit het donkere buitenland in huis genomen : zij worden allemaal  bij mijnheer in zijn werkkamer gezet, daar is plaats genoeg. En mijnheer moet die mensen ook onderhouden ; hij heeft de crucifix uit zijn kamer moeten verwijderen en de onreine hond is naar het asiel verhuisd. Als die vreemdelingen iets nodigen hebben, roepen ze naar Mijnheer : "He, racist, koopt eens een gouden Rolex voor het besnijdenisfeest van mijn zoon."

Vertel dit soort verhaal in een internationaal gezelschap en eindig met de vraag : "Zouden die twee niet beter scheiden ?"

Dit is wat Bart de Wever met zijn internationale persconferenties zou moeten vertellen aan de verzamelde media. Hij moet gebruikmaken van de unieke kans om de jarenlange vergiftigde propaganda die de Walen hebben rondgestrooid in de internationale organisaties en media in één klap recht te zetten ... Maar wat doet De Wever ?  Hij zegt dat alles best meevalt in het belgische huishouden, niemand moet zich zorgen maken, wij gaan "praten" sust hij.  Dit staat letterlijk in de New York Times :  Mr. de Wever said that it was too soon for independence. M. De Wever zegde dat het te vroeg is voor onafhankelijkheid.

En dan sleutelen we wat aan de bevoegdheden en structuren en belgië kan weer verder ... Niemand vraagt hem, als het allemaal zo tof is, waarom heeft uw partij dan zo gigantisch gewonnen ? 

Bart de Wever is een bange Vlaams-nationalist geworden, die de woorden, Vlaamse zelfstandigheid, splitsing, het onrecht de Vlamingen aangedaan niet meer over zijn lippen krijgt. Hij is tenslotte een man zonder grote ervaring die plots in de spotlights van de internationale politiek verschijnt. In plaats van het imago van zijn land, Vlaanderen, op te poetsen en te vertellen dat belgië niet langer kan bestaan, wijst hij alles naar de toekomst.

Ray

Het weze duidelijk: de n-va heeft deze verkiezingen gewonnen en nog geen klein beetje. Het Vlaams Belang heeft ze verloren, maar wel een kleiner beetje minder dan alom gedacht.  Overwinningen neemt men, verlies ook. Bij deze.

Desalniettemin aan al die hardwerkende Vlaams-Belang militanten een dikke pluim, annex dankjewel, evenals een even luid klinkend Houzee! Het zal nodig zijn, Vlaanderen kan zijn trouwe schildwachten maar al te goed gebruiken. Met de nadruk op trouw, als daad, niet als woord. Stand houden in deze overdreven mediatiek gehypte omstandigheden was een klein wonder, verder gaan niet minder dan ons aller plicht. 'Trotzdem is das heiligste wort'
 
Zoals Bruno Valkeniers het perfect verwoordde: onze thema's leven meer op de straat, in de realiteit van alle dag, in het leven van zovele GV's, dan ze ooit tot leven kwamen in de campagne. Met uitzondering van het Vlaamse thema dat ooit dankzij Karel Dillen in de sterren geschreven stond en gisteren een massale electorale vertaling kon genieten met een 'dank-U-wel' aan de N.V. Reyerslaan & co ... iets dat vandaag echter al langzaam maar zeker door sommigen politici met stijl en brio omgebogen is tot een 'hoe-moet-ik-België-redden-bouwpakket'.
 
Hetgeen in 2004 niet ons deel mocht zijn, mag van bij deze van mij alvast in 2010 wel de n-va haar deel worden: Oprechte felicitaties voor Bart Dewever met deze enorme zege vanwege een Vlaams Belanger in hart en nieren. Op een golf geplaatst worden is 1, er op blijven surfen is een ander en volkomen de verdienste van Bart Dewever zelf. Waarvoor mijn waardering. Laat onze lessen van 2004 alvast in menig n-va-oor geknoopt worden: Zo een sprong maak je maar 1x mee.
 
Diegenen die ook lessen mogen trekken zijn de media. De n-va is gisteren niet uitgegroeid tot een grote centrumrechtse partij maar vooral tot een electorale kolos zonder gelijke. Datgene wat leuk was op de 13de juni zal in evolutie naar de pakweg 13de juli niet onvaak verworden tot minder leuk. Men kan enkele gevolgen van het overmaatse in een multi-partijen systeem met recht en reden vragen aan Leterme en de zijnen. Met dien verstaande dat deze heerschappen een complete zuil vol messentrekkers ter beschikking hebben terwijl hedendaagse Vlaams nationalisten enkel de kracht van hun overtuiging hebben, aangevuld met zowel tafelspringers als -schuimers.
 
Het overdreven opgeklopte n-va gevoel deze verkiezingen heeft vandaag tot gevolg dat de n-va noch moreel in staat is om niet deel te nemen aan het beleid noch zetelsgewijs het zich ook maar kan veroorloven om te doen wat ze in 2007 deed. Zeggen van 'als het zo zit, doe ik niet meer mee' is niet aan de orde voor Bart. Spijts zijn eerdere beweringen op vooravond van 13juni. Reeds 4 traditionele partijen zijn immers nodig om de N-va in Vlaanderen buiten spel te zetten, iets waar zelfs traditionele politici zich niet aan zullen wagen tenzij ze vergeven zijn van suïcidale neigingen. Het gevolg laat zich raden; de zuilbroeders likken de wondjes en kijken naar V-kanibaal Dewever de komende dagen. Dewever weet dat ook wel, zijn roep 'het niet alleen te kunnen' zegt genoeg. Hij beseft dat hij met zijn monsterscore een reus op lemen voeten is geworden die zowaar voor een reus heel gemakkelijk met de rug tegen de muur geplaatst kan worden. Zolang tenminste nieuwe verkiezingen geen optie zijn, participationisme de bijbel en spuwen in de hand van het Vlaams Belang o zo politiek correct lekker blijft bekken, uiteraard.
 
Zoals vele Vlamingen gisterenavond waarschijnlijk versteld stonden van hun eigen stemgedrag, zo ook is dit geldende voor vele Franstaligen over het Vlaamse stemgedrag. Met inbegrip van een nuchtere Di Rupo die gisteren hoffelijk en correct verklaarde dat het tijd was om te luisteren. Evenwel niet door er meteen aan toe te voegen wat in deze federatie moest versterkt worden. De aandachtige luisteraar of liplezer weet het meteen: Net datgene waar Vlaanderen zo hard naar smacht werd gisteren door de Waalse numero Uno meteen terug in de diepvries gestoken. Na de gebraden-mandaat-kippen komen de federale-kieskring-kippen dan ook meer dan waarschijnlijk in de mond gevlogen. Met een tussendoor mij zo hard openlijk opvrijende Vlaamse socialistische voorvechtster van het 'compromis te veel' zou ik als mij als Bart Dewever voor minder niet op mijn gemak beginnen voelen.
 
Voor zover hij de laatste jaren niet in niets zeggende sloganeske belgicistische bangmakerij verviel in zijn nobele pogingen ten behoeve van de Belgische eenheid kon staatswaterdrager van dienst Eyskens gisteren zowaar dan ook eens iets echt verstandig verkondigen: "De Wever zal zijn naam alle eer aan doen en een Belgisch weefsel spannen met Di Rupo". Of hoe 'het kostbare weefsel' als boek eergisteren misschien fijn leesmateriaal was voor sommigen vandaag al zijn Belgische recuperatie mocht ondergaan. Het kan verkeren.
 
Nooit lag de statutaire voorganger van de n-va zo midden in het Belgische bed als vandaag de n-va er zelf in ligt. Jammer genoeg, ook nooit voorheen zo vast. Vlaanderen drukte gisteren zijn nieuwse 'enfant terrible' aan de kloeke borst zoals ook morgen België dat zal doen. Zij het om andere redenen dan de pure liefde. Belgische bedden preken immers verantwoordelijkheidszin en plichtsbesef, ze baarden echter altijd al lelijke bastaardkinderen.
 
Van grendelwetten tot Brusselse gewesten, over confederalistisch gewauwel en paritaire senaten tot alarm- en andere bellen toe: België onstond zo democratisch als het zal verdwijnen. Waarmee ik dus absoluut niet het woordje 'niet' toepasbaar acht op het tweede deel van de zin. In deze hoeft dan ook niemand zich te schamen dat het steeds een minderheid is die een meerderheid zal inspireren.
 
Beangstigend gisteren waren de kleine 'slip of the tongue's' , zoals alleen onze Angelen dat zo mooi kunnen bewoorden, in het voorzittersdebat. Europa lijkt het nieuwe walhalla te zijn voor Vlaams nationalisten. Nooit gedacht dat het nota bene een cd&v-ster ging zijn die de ballon mooi door prikte: 'niet alles wat we hier niet kunnen oplossen gaan 27 andere staten voor ons kunnen oplossen'. Zowaar staalharde waarheden uit een CD&V mond! De meest gevaarlijke werd echter ontlokt door de nieuwbakken 'andersgaanleven'-voorman toen hij in volle naïviteit Dewever wees op het 'Belgische' migratiebeleid. Waarom ook dit niet op termijn naar Europa overhevelen liet Dewever zich ontvallen? Pardon!?

Elk rechtgeaarde nationalist zal nooit kunnen toestaan dat essentiële volkssoevereine elementen verplaatst zullen worden naar multi-nationale instellingen zonder voelen voor enige identitaire eigenheid wat dan ook. Begrijp me niet verkeerd, de Europese gedachte is mooi en nobel. Minderhedenverdragen en open grenzen zoals die door de Europese nva-'fractie' beleden worden kunnen wij in Vlaanderen missen als kiespijn omdat deze elke genomen stap voorwaarts teniet zullen doen. De Deweveriaanse slogan dat de mensen het 'open-grenzen-beleid' van de vorige regering moe waren klonk dan ook plots wel heel paradoxaal..

Dewever weet dit ook wel, slim als hij is. Geslepen als hij is. Maar of de kersverse lading eieren de n-va haar nieuwbakken overgewicht gaan kunnen dragen is een ander paar mouwen. Uit de ideologische rugzak zullen in ieder geval nog enkele kilo's mogen verdwijnen om het alvast begonnen 'gekraak' te overschaduwen. De bakens zijn uitgezet, de toegevingen loeren om de hoek. 

Bart wil misschien na de droom wakker kunnen worden met dingen die hij gerealiseerd heeft eerder dan de 'steriliteit'. Frans Van Der Els placht menigeen in het verleden ook toe te dichten dat federalisme met drie nadelig is voor Vlaanderen en dan ook ten alle prijze diende vermeden te worden. De VU-handtekening onder een federatie met 3 is nog niet droog of menigeen mag beginnen te vrezen dat het inzake confederalisme enkel de vlag mag verandert worden in bovenstaande om idem dito dezelfde lading te dekken.
 
Mee willen doen is 1. Geen andere optie hebben dan de deelname is een wereld van verschil. Daarom alleen al zal een ideologisch sterke, boven stammentwisten heen uit verheven, vb-stok achter de deur meer dan ooit nodig zijn. Vic Anciaux is nog altijd niet goed van zijn stap te veel, evenzo is dit geldende voor Brussel zelf.
 
Mvg.
 
H. v. Reeck

Vandaag rond 17.30 uur hebben wij de gemakkelijke reactiemodule terug moeten afkoppelen en vervangen door de simpele uitvoering. Een van u, had een ganse krantenartikel + foto gecopieerd, waardoor de blog volledig uit zijn voegen was getrokken. Het heeft ditmaal toch 24 uur mogen duren.

We hebben gisteren een veldslag verloren. Maar de oorlog tegen de vijanden van Vlaanderen is daardoor niet beëindigd.

Vanaf vandaag moeten we onze artillerie terug in stelling zetten.

We hebben stand gehouden en werden niet van de kaart geveegd. De wens van het belgisch circus met zijn syndicaten, rode zenders en tendentieuze regimegazetten gaat niet door.

Vanaf vandaag werken we aan de verkiezingsoverwinning van 2013.

Roeland van Walleghem

@ Le Camp des Saints in Vlaanderen

Het is me wat met de liberalen van Lijst De Decker : Jean-Marie geeft er de brui aan als voorzitter na de pijnlijke afgang van gisteren. Als enige verkozene van zijn fractie zetelt hij in de Kamer.

De Decker is er nooit in geslaagd een duidelijk profiel aan zijn partij te geven.  De populaire judocoach begon zijn politieke carrière bij de VLD.  In plaats van braaf aan het handje te lopen, sloegen zijn vele, voorkeurstemmen hem naar het hoofd. Hij moest per se minister worden en dat werd op zijn VLD's beloofd : "Jazeker, Jean-Marie, oefen nog wat geduld". Elke partij telt gewetenloze intriganten, bij de VLD is die karaktertrek een vereiste om naar boven te klauteren. Met in het rugzakje voldoende zwarte boekjes met intieme feiten van iedereen rondom u : de beste garantie voor een voorspoedige carrière.

De Decker moet ergens onderweg zijn rugzakje verloren zijn, want niettegenstaande hij maar blééf tegen de kar rijden van Napoleon de Gucht, Guynokkio en loverboy Patrick de Wael, werd hem geen ministerszetel onder het achterste geschoven. Wél een stamp tegen het achterste : Jean-Marie vloog eind 2006 buiten bij de VLD. Genoeg gezeverd, genoeg tegengestribbeld, genoeg last veroorzaakt.

Dedecker begon aan zijn solo-carrière. Na enig getreuzel en gezoek bij Vlaams Belang, werd hij binnengehaald bij de NVA. Na iets meer dan een week werd de partij van Bart Dewever verplicht door haar kartelpartner, CD&V, om elke samenwerking met de Oostendse ruziemaker stop te zetten.  Hier liet Dewever een stuk van zijn fraai karakter zien : ontrouw en genadeloos als een echte Jago dumpte hij de nieuwe vriend, in functie van zijn positie tegenover de (toen nog) grote CD&V.

In januari 2007 startte Dedecker zijn eigen partij onder zijn eigen naam : een beetje pover, tamelijk tragisch maar vooral ijdel. Een aantal losse pionnen uit andere partijen die weinig toekomst hadden, vlogen de LDD om de hals. In de peilingen steeg de ultra-liberale nieuweling tot 16% en tegelijk steeg de gloriol in het hoofd van de op wraak zinnende Dedecker. Het is nooit duidelijk geweest, waarom hij in die periode de slagzin lanceerde dat hij het VB zou uitroken. Heeft een hooggeplaatste intrigant van het belgische regime hem dat in het oor gefluisterd ?  Als politiek project is een dergelijke opgave, een weinig eerbaar doel. In de praktijk was ook lang niet duidelijk waar Dedecker zich situeerde : ultra-liberaal met tegelijk socialistische en nationalistische penseelstreken. Of streken zonder meer.  Met een ander discours in Franstalig belgië dan het meer opruiende Vlaamse programma liet vermoeden. Dubbelzinnigheid troef ; iedereen gaf zijn eigen invulling aan het politieke programma van LDD. De complete mislukking, de dee-jay uit Wilrijk kon zijn geluk niet op : wat hij ook bij mekaar sprokkelde aan warrige ideeën, hij koppelde ze terug naar het programma van zijn voorzitter met wie hij binnen het jaar trouwens overhoop lag. Het ging ook over centen, ja. Dat heb je altijd bij een bepaald soort figuren.

Toen het establishment doorhad dat die De Decker in feite een ordinaire tafelspringer was, een plebejer die graag aanschoof bij de groten maar geen manieren had, werd hij zonder veel plichtplegingen gedumpt. Gezocht en spoedig gevonden, werd een andere uitroker die uit de coulissen van een televisiestudio naar voren werd geschoven : onze Vlaamse Susan Boyle, Bédéwee.

LDD heeft met zijn partij en zijn ambitieuze avonturiers niets dan miserie gekend. Eén degelijk mandataris is ontdekt in de rangen van de LDD : professor en Vlaams parlementslid, Lode Vereecke. Misschien zouden er nog meer uit de schaduw getreden zijn, zoals bv een Piet Deslé, maar helaas het lied is uit.  Er zijn heel wat carrières gebroken van mensen die hoop en geloof hadden in het vage project : Monique Denhaan en Mathias Daneels, de hoofdredacteur van Het Nieuwsblad,  die beiden hun carrière opgaven voor een uitzichtloos politiek avontuur.

Een ding willen wij nog graag zeggen : Dedecker is een gevaarlijk man, emotioneel, ontrouw, ijdel maar ook iemand met lef. De manier waarop hij zonder aanzien des persoons politici hun ongezouten waarheid vertelt, wekt bewondering bij velen.  Hij is helaas geen teamspeler en wellicht is het beste van zijn carrière wat hem nu in deze legislatuur te wachten staat : los van partijbeslommeringen, op zijn eentje de Kamer op stelten zetten. Tot ze hem ook daar buitendragen. Eigenlijk kan ik hem best hebben maar niet te dicht.

Ray

Nu De Wever zelf op een "mesthoop van stemmen" zit, zoals hij ooit het Vlaams Belang toebeet, zal hij nu moeten bewijzen dat zijn strategie werkt. Hij zal zich niet meer kunnen verstoppen achter een goed geplaceerd woordeke. Wij zijn benieuwd.

Pol