In Annemasse (Haute Savoie) is zondag laatstleden Michel Montignaco op 66-jarige leeftijd heengegaan.
Als jongeman had hij problemen met zijn gewicht en toen kwam hij tot de vaststelling dat niet het aantal calorieën een rol speelt bij het gewicht maar dat koolhydraten en suikers niet mogen gemengd worden.
Zo gezegd, zo gedaan, Michel mengde niet langer en hij verloor 15 kilo. Daar valt best mee te leven, dacht hij en nog meer geld mee te verdienen. Dus Montignac schreef zijn befaamde boek : "Ik ben slank, want ik eet". Wat in deze dagen waar de ramadan hoogtij viert, een uitdagende titel is, waarvoor we ons verontschuldigen bij onze lezers en talrijke aanhangers van de godsdienst van de vrede. Alhoewel, na zonsondergang, wordt er lustig op los geschranst. Dat verdienen de helden van de ontbering en Montignac zal het hen niet kwalijk nemen. Zeker nu niet meer.
Sedert al de dikke mensen Montignacs boeken verorberd hebben, ziet de wereld er een pak slanker uit en daar blijven wij Michel dankbaar voor.
Savat
Onze reclameboodschappen
De redactie van Angeltjes is niet verantwoordelijk voor de reclameboodschappen die op deze blog verschijnen. Wij nemen nadrukkelijk afstand van de Franstalige advertentie van AVIS. Als u een auto wil huren, weet u beslist waar niet te moeten gaan.
Antwerps-Braziliaans advertentieblad roept illegalen naar 't Stad van allah en van iedereen, behalve échte Sinjoren
“AB Classificados”, het gratis advertentieblad voor de Portugese en Braziliaanse gemeenschapin ons land wordt maandelijks op 9000 exemplaren verspreid.
Op pagina 40 wordt Antwerpen op een halve pagina aangeprezen als stad waar illegalen welkom zijn en kunnen genieten van allerlei gratis diensten. In de advertentie staat te lezen dat:
-het OCMW (sociaal Centrum Plein, Lamorinièrestraat 137, 2018 Antwerpen) hulp biedt aan illegale immigranten;
-illegalen voor gratis medischehulp terecht kunnen bij de artsenpraktijk in de Van Maerlantstraat 55, 2060 Antwerpen;
-gynaecologen ter beschikking staan van illegale immigranten in de Verversrui 3, 2000 Antwerpen.
Het is al ver gekomen dat diensten voor illegalen openlijk geadverteerd worden. Ook zonder advertenties is Antwerpen een geliefkoosde stad voor illegale immigranten. Niet minder dan 5.000 regularisatiedossiers werden tijdens de algemene regularisatiecampagne van vorig jaar ingediend. Dagelijks melden zich nieuwe individueel geregulariseerden aan in het sociaal centrum Plein van het Antwerps OCMW. De gemiddelde stijging van het aantal steuntrekkers bij het OCMW bedraagt al meer dan 100 per maand. Vele in Antwerpen verblijvende illegalen doen zelfs de moeite niet om een regularisatieaanvraag in te dienen. Waarom zouden zij ? Het gaat zo ook.
Het Vlaams Belang wil dat de burgemeester bij de redactie van het blad informeert naar de herkomst van deze advertentie. Indien de redactie hier zelf voor verantwoordelijk is, dient de burgemeester in het volgende nummer een stedelijke advertentie te laten opnemen waarin gewezen wordtop het feit dat illegaal verblijf een misdrijf is. Zou blijken dat er een door de stad of het OCMW gesubsidieerde vereniging achter deze advertentie schuilgaat, moet die subsidie verminderd worden. (waarom NIET afgeschaft ?)
Het Vlaams Belang eist dat de burgemeester kordater zou optreden tegen illegale immigratie. Hier verblijvende illegalen hebben vorig jaar de kans gehad om zich te regulariseren. Wie nu nog illegaal in Antwerpen verblijft, moet het land uit!
Antwerpen moet dringend af van zijn gedoogbeleid. Het Vlaams Belang pleit voor het voeren van een ontradingscampagne. Antwerpen moet dringend af van het negatief imago als meest lakse stad van West-Europa ten aanzien van asielzoekers en illegalen. Dergelijke advertenties zijn een publieke blaam voor het college van burgemeester en schepenen, bestaande uit spa-, cd&v, nva en open-vld (en groen ! zal er zich niet van distantiëren).
Alweer een lek + AANPASSING 11.15 uur
Vandaag.be meldt :
Voor aanvang van de Champions League-thriller tussen landskampioen Anderlecht en Partizan Belgrado afgelopen dinsdag vonden er in Brussel gevechten plaats. Supporters van het Servische team raakten slaags met allochtone jongeren.
Drie voetbalfans liepen daarbij zware verwondingen op. Eentje van hen verkeert zelfs in levensgevaar. Dat raakte nu pas bekend.
De twee groepen troffen elkaar aan het Zuidstation. De gewonden worden verzorgd in het Sint-Pietersziekenhuis in Brussel. Eén Partizan-fan vecht voor zijn leven op intensive care.
Men wilde dit nieuwtje natuurlijk doodzwijgen : allochtone jongeren tijdens de ramadan ... dat is geen reclame voor de multicriminele maatschappij, nietwaar. Bovendien zijn de tegenstanders (die zullen het trouwens uitgelokt hebben) Serviërs ... pfft ... op intensive care ? Who cares ?
Ray
+ AANPASSING 11.15 UUR
Voor die van de 0000 is het een uitgemaakte zaak : de Servische supporters zijn ruziezoekers en vechtersbazen ... De Brusselse allochtonen zijn weerloze schatjes.
In Marokko en andere Prachtlanden oefent het regime een nadrukkelijke dwang uit op de bevolking, opdat deze het vastenpatroon tijdens de ramadan zou respecteren. De sociale druk van de omgeving weegt eveneens zwaar door, want er zijn inwoners in die landen, die wat graag verlost zouden worden van de strikte toepassing van regels uit mohammedjestijd. Enkele jongeren proberen zich te beroepen op internationale engagementen inzake rechten van de mens. De Prachtlanden hebben echter hun eigen clubje opgericht dat de rechten van de mens herleidt tot de plichten aan de islam. De hypocrisie wordt zo verder in de hand gewerkt. Ons kan dat eigenlijk niet schelen, ware het niet dat wij ook in eigen land te maken hebben met deze verderfelijke en achterlijke gewoontes. Die bovendien door de poco-clowns van het regime aangemoedigd en bewonderd worden : de ramadan-moslim is een held en hij/zij wordt in de watten gelegd. Wij veroorloven ons niet deel te nemen aan deze misplaatste verering. Wie wil vasten, is vrij dat te doen, maar dat gebeurt niet ten laste van de gewone bezigheden en taken.
Het hoeft evenmin uitgebazuind te worden als een daad van moed en zelfopoffering : dat zou het pas zijn, als men zich zou laten verhongeren en verdorsten tot het zoete einde. Zo'n religie willen wij best beginnen.
Reeds meermaals werd ons gewezen op het nijpende probleem dat zich in de belgische gevangenissen voordoet met betrekking tot de wensen van gasten die de godsdienst van de vrede aanhangen.
Een door hen vaak geuite klacht heeft te maken met het begrip "halal". Voor de onwetende cipiers of het medisch personeel is dit een term die zij niet bevatten. Halal betekent voor moslims : rein, wat toegestaan is en het heeft betrekking op voeding, handelingen maar ook medicijnen. Het tegengestelde van halal is "haram", niet rein, niet toegestaan volgens de koran. Wij zijn al geruime tijd vertrouwd met deze termen, ze maken deel uit van ons dagelijks bestaan, maar helaas is dat in de gevangenissen nog niet het geval.
Daarom heeft de federale overheidsdienst van Justitie en Gevangeniswezen het initiatief genomen om het leven in de belgische kerkers voor de enkele islamieten die tijdelijk beroofd zijn van hun vrijheid, meestal ingevolge gerechterlijke dwalingen, het religieuze leven aanvaardbaar te maken.
Te dien einde start een pilootproject in de gevangenissen van Itre en Andenne aan hand van een gids, geschreven door een Franse en een belgische auteur met de titel "Comprendre le Halal" (in het Menapisch "begrijpen de halal"). Dit project richt zich in eerste instantie tot dokters en verplegers, want het zijn zij die vaak geconfronteerd worden met gevangen tuig (als u ons toestaat deze term te gebruiken) dat weigert geneesmiddelen in te nemen die niet halal goedgekeurd zijn. Bijvoorbeeld suppo's (ook wel poepsnoep genoemd) bevatten vaak varkensgel om het glijproces te vergemakkelijken. De moslims zijn hiervoor gewaarschuwd en verzetten zich terecht tegen dit geneesmiddel. De verplegers weten vaak niet hoe zij hier moeten op reageren. Iets gelijkaardigs doet zich voor tijdens de ramadanperiode : islamitische methadonverslaafden mogen overdag hun afkickdosis niet innemen. Wat gebeurt er met die arme mensen ? Wie houdt daar rekening mee ?
Wij hopen dat zeer spoedig ook in de Vlaamse opvanghuizen de moslimgasten correct en met respect zullen opgevangen worden en dat niet alleen de verplegers en dokters maar àl de cipiers op de hoogte zijn van de noodwendigheden om iedereen een goed en gezellig verblijf te garanderen. Het makkelijkste ware, dat ieder personeelslid zich zou bekeren tot de islam.
Even voorstellen : jos, onze multicriminele reporter-inspecteur
Wij krijgen tegenwoordig op het einde van elke week een samenvatting door onze goede vriend, steunpilaar en lezer van dag 1 af, jos (met een kleine j, want jos is bescheiden) met allerlei leuke voorvalletjes die onze multicriminele maatschappij kleuren en opfleuren. jos doet dat gewetensvol, want hij is een fel voorstander van diversiteit, een rijk mensencoloriet, eigen cultuurontkenning en ophemeling van tam-tamklanken, begeleid door kronkelende natuurdansen, die hij graag ziet eindigen in een gemeenschappelijke orgie. Zolang het maar op geen kloten trekt (met excuses voor het grove woordgebruik) en niets te maken heeft met onze beschaving, is jos gelukkig. "Het is niet voor mij, maar voor de kleinkinderen en het nageslacht, nietwaar" zegt jos.
Hij zal het mij niet euvel duiden, dat ik even zijn informatie-terrein betreed en de lezers vandaag reeds een klein feit ter kennis breng dat zich gisteravond in de eigen Antwerpse regio heeft afgespeeld.
Een buschauffeur van de Lijn is woensdagavond in Hemiksem het slachtoffer geworden van een gewelddadige overval. Drie personen gaven haar rake klappen en beroofden haar van de geldlade.
"De overval vond plaats in de Nijverheidsstraat aan de eindhalte van Lijn 1, die Antwerpen met Hemiksem verbindt", zegt Koen Peeters van De Lijn. "Rond 18.20 uur stapten er aan die halte drie personen de bus op. Zij gingen de vrouw te lijf en maakten de geldlade van de bus buit." De politie spoort de daders op.
De chauffeur raakte bij de overval gewond en verkeerde in shock. "Zij werd voor verzorging overgebracht naar het ziekenhuis en is minstens vier dagen arbeidsonbekwaam."
Vier dagen is nauwelijks het vermelden waard en we begrijpen dan ook niet, waarom dit feit de media haalt. Er tekent zich een tendenz af bij de rommelmedia, om aandacht te schenken aan te verwaarlozen incidenten, die enkel het gevolg zijn van een samenleving die te veel ongelijkheid, discriminatie én racisme bevat. Het wordt tijd dat er strenge maatregelen genomen worden om de media beter aan banden te leggen.
Ray
Pater Karel van Isacker (97) is heengegaan
Een groot intellectueel, een historicus, een vooraanstaand Vlaming die het niet schuwde in zijn mening zijn katholieke caritas te laten meespelen. Een lid van de orde van de jezuiëten, een man die ik als vrijzinnige bewonderde en hoogachtte. Een groot en goed mens.
U kan in deVlaamse rommelgazetten het uniforme artikel vinden over de dood en de persoon van Karel van Isacker.
Een monument van een historicus : Karel van Isacker
Laatste zondag van juni, staalblauwe hemel, gloeiende zon. Een uitgelezen dag om in de schaduw van een oude linde een uniek feest te beleven. Groots in zijn soberheid, sacraal in zijn uitvoering. Karel Van Isacker, de historicus-jezuïet, of moet het in een andere volgorde, wordt 90. Ruim een derde van zijn leven (1950 tot 1983) was hij verbonden aan de UFSIA als de flamboyante maar briljante hoogleraar geschiedenis.
Het zag er anders een paar weken voor zijn verjaardag op 26 juni, niet zo best uit. Een longontsteking is voor niemand gezond … en bij ongehoorzaamheid aan de medicijnman wordt het gevaarlijk. Ook een wijs man, wat van een jezuïet mag worden aangenomen, die tot zijn 33ste studeerde, moet luisteren naar zijn dokter, die, zij het in een andere materie, even lang met zijn neus in de boeken stak. Van Isacker werd geboren in 1913. Vader, West-Vlaming, advocaat en historicus, werd in 1919 volksvertegenwoordiger voor de toenmalige katholieke partij. Van ’31 tot ’38 ook minister, achtereenvolgens van vervoer, nijverheid en arbeid en economische zaken. Zoon Karel volgde de humaniora bij de Jezuïeten in Aalst en trad in ’33 toe tot de orde. Na de lange en gedegen opleiding – hij promoveerde bovendien in ’41 tot licentiaat geschiedenis aan de K.U.Leuven – werd hij in ’45 priester gewijd. In ’50 start zijn academische carrière als hoogleraar aan de Handelshogeschool Sint-Ignatius, waar hij dertig jaar lang de groeipijnen en -vreugden zou beleven van een kleinschalige tweetalige hogeschool met een paar honderd studenten tot de Universitaire Faculteiten met duizenden studenten.
De auteur-prof
Bij de studenten was Karel Van Isacker al gauw een geliefd en gerespecteerd prof. Een man met een volle naam, een bijnaam is ons niet bekend. En dat past precies in het beeld dat ieder die hem op zijn weg ontmoette, intrigeerde: een rechtlijnig man, met normen en principes, met een gezond conservatisme. In Geschiedenis voor mensen schrijft hij in ’64 dat “geschiedenis de subjectieve, maar eerlijke interpretatie van het verleden moet zijn, vanuit de beleving van de eigen tijd. De verklaring van de eigen wereld door het inzicht in haar historische achtergrond. Dat maakt van de historicus een herschepper in plaats van louter registrator. Na het verzamelen en schiften van documenten, het wetenschappelijke onderdeel van historiografie, begint de kunst van de geschiedenis.” Huiverende positivisten – om de mogelijke teloorgang van de zogenaamde wetenschappelijke objectiviteit van de geschiedschrijving – vergeten dat verbeelden en verzinnen twee verschillende zaken zijn en dat precies elke vorm van kunst met de mens als object het mysterie benadert. Van Isacker revolteerde als het ware tegen de verwetenschappelijking van het vak geschiedenis. Die evolutie impli-ceert dat de kunstenaar beknot wordt, wat dan weer een gemiste kans is...
In ’54 doctoreerde hij met het proefschrift Werkelijk en wettelijk land, maar hij zou algauw nog meer naam maken met werken als Het Daensisme (1959), Meesters en huurlingen (1963), Afscheid van de havenarbeider en Herderlijke brieven over politiek 1830-1966. Met het essay Het land van de dwazen bestempelt hij de stelselmatige vernieling van de natuur, de opoffering van schoonheid en oorspronkelijkheid op het altaar van de welvaart, als een onlosmakelijk gevolg van hebzucht. De enige valide oplossing heet: onthechting, maar die oplossing is onontvankelijk zonder milieu waarin deze deugd kan gedijen... De kip of het ei... waar begint het?
Vlaming op de barricade
Met Irma Laplasse, stukken voor een dossier en Het dossier Irma Laplasse, kritiek van een repressie-dossier stak Van Isacker zijn nek uit voor een in ’45 – volgens de geschiedschrijver onterecht – terechtgestelde volksvrouw. Zij zou het slachtoffer zijn geworden van haat en wraakgevoelens. Een verbijsterende lichtzinnigheid bij zowel openbare aanklager als krijgsgerecht brachten haar ter dood. Van Isacker beoogde een herziening van haar proces, dat er ook kwam.Tot zijn diepe ergernis leidde de herziening echter niet tot een postume vrijspraak, maar tot een omzetting van de doodstraf in levenslang. Een ironische uitspraak over iemand die werd terechtgesteld...
Met Mijn land in de kering 1930-1980, met in het eerste deel het Vlaanderen van voor de Eerste Wereldoorlog, doet hij een poging om de actualiteit van 150 jaar geschiedenis te leren begrijpen … De zin van haar evolutie – of is het devaluatie? – van vriendelijke samenleving tot betonmaatschappij. Deel twee, De enge ruimte 1914-1980, beschrijft de geschiedenis van een om zijn ongerechtigheid verwerpelijke tijd. Zijn stokpaardje ‘onthechting’ duikt er overduidelijk in op. Zo schrijft hij: “Er is slechts kans op een toekomst als de mens erin slaagt te breken met de doem van een bestaan dat op louter stoffelijke welvaart is gericht.” En nog: “Een demonisch bestel en de radeloosheid zijn vruchten van dwaze trots, waanidee dat we God kunnen missen.”
De prof
Dertig jaar hoogleraar betekent ook dertig keer een aula vol nieuwe studenten. Niet alleen het eerste college, maar een academiejaar lang. Want Van Isacker was het soort prof aan wiens lippen je hing. De begeesteraar, die in zijn conservatisme vooruitstrevend en zelfs een tikkeltje avant-gardistisch was. De scherpzinnige lesgever, die streng was voor zichzelf en dus ook voor anderen. De briljante geest, die graag op niveau bleef. Zo ook met zijn studenten, bij wie hij dus nauwelijks domheid tolereerde. Hij kon ook wel vervaarlijk stekelig uit de hoek komen en hij was flamboyant. Zo kwam hij op de binnenkoer van de Prinsstraat aangereden op zijn motorfiets. Geen alledaags gezicht, een jezuïet in motard-outfit op een 250 cc, anachronisme van de bovenste plank. Cool, heet dat nu. Pater Van Isacker kwam in de jaren ’60 ooit op een avond binnen in het internaat (toen nog op de UFSIA zelf), waar de studenten net een machtsspelletje speelden met pater Van Den Daele: één televisie en twee programmaverzuchtingen. Zonder veel omhaal koos Van Isacker de kant van de studenten. Een vinnig onderonsje tussen spitsbroeders-jezuïeten was het gevolg, met als resultaat dat de studenten én Pater Van Isacker naar hun programma keken. Niets menselijks was hem dus vreemd...
Van Isacker was er de man niet naar om zijn syllabus voor te lezen. De onderwerpen die hem als auteur bezighielden, waren ook de boeiende stokpaardjes van de prof. Als examinator was hij niet de boeman die de student ontreddert. Niettemin was hij streng in zijn oordeel, maar als je verhaal zin had, dan was hij een geboeid luisteraar. Zijn college was slechts de leidraad voor een anders denken over ‘vroeger en nu’. Van Isackers lessen waren beklijvend. Hij gaf geen vak dat je even leerde en snel weer vergat. Hij doordrong, vormde. In ’83 – hij was toen pas 70 – ging professor Van Isacker met emeritaat.
Priester, not as usual
Hij had niet alleen veel gepubliceerd en gedoceerd over het gemis aan God, als bron van een teloorgang, hij wilde er effectief ook iets aan doen. Samen met een van zijn oud-studenten, Dine Bijnens, startte hij in ’88 het religieuze werk aan de Caelenberg in Niel-bij-As. Het was de bedoeling de gelovigen terug de weg naar de religie te wijzen. Door alle hervormingen en moderniseringen in de Kerk verloren velen de weg ernaar. “In amper een halve generatie zijn de priesters erin geslaagd het knielen af te leren”, zo schrijft Van Isacker in Ontwijding uit 1989, terwijl hij eraan toevoegt dat de kerk omgevormd is tot vergaderzaal en dat de les van de eredienst niet meer geleerd wordt: “in Gods nabijheid werpt de mens zich neer”...
Van Isacker verkondigt aan wie het horen wil dat de malaise in de kerk voortkomt uit haar bezetenheid zich aan te passen aan de moderne wereld, zonder zich af te vragen wat die moderne wereld eigenlijk voorstaat. Hij start erediensten volgens de oude Romeinse ritus en krijgt daarvoor uit Rome, van de commissie Ecclesia Dei, vrijgeleide, het zogenaamde celebret. Het leek erop dat men in de moderne kerk het kind met het badwater weggooide. Velen misten de wijding, het sacrale, de mysterieuze distantie van het heilige en haakten daarom af. Deze mensen weer voeling geven met hun Kerk, met God, is de levenstaak die Van Isacker zich op zijn gezegende leeftijd eigen heeft gemaakt.
In Niel-bij-As werden een stal en schuur tot kapel omgebouwd. Algauw vonden de mensen de weg om er volgens de Tridentijnse ritus, die van vóór 1965, Eucharistie te vieren. Terug naar de oude katholieke liturgie. Weg van banalisering en ontheiliging. Een paar jaar later werd een nabijgelegen hoeve aangekocht en met de hulp van een tewerkstellingsproject van de VDAB gerestaureerd. Stal en schuur werden in 1997 weerom kapel. Het was in deze, aan de aartsengel Michaël en de heilige Jozef toegewijde kapel, dat wij op zondag 29 juni, in de schaduw van de oude linde, getuige waren van wat we ons in ons onderbewustzijn herinnerden als ‘bidden’. Vreemd, hoe veilig de Latijnse gebeden opgeborgen zaten in ons religieuze verleden. Ze borrelden spontaan op, net als bij de talrijke aanwezigen die op dezelfde golflengte zaten, wetend dat loskomen van de vele aardse belemmeringen de enige kans is op zuiver geluk. Iets waarin Karel Van Isacker behoorlijk gevorderd is, na 90 jaar ‘onderweg’.
Zijn aanhang volgt. Velen willen wel, maar het water is veel te diep. De zondagochtend te vroeg, de hoeve te afgelegen. Voor anderen is elke viering in de Sint-Michaëlskapel een reis waard: uit Duitsland, Nederland, Antwerpen en de Kempen komen ze knielen in zijn kapel, in the middle of nowhere: ‘pure’ beleving, stevig voedsel voor de ziel. Maar de weg blijft moeilijk. De duivel ligt permanent op de loer, gewiekst als hij is, wetend dat de wil sterk is, maar het vlees zwak. Dus mikt hij daarop... Toch hadden alle aanwezigen kippenvel, toen aan het einde van de misviering – the old-fashioned way, op onze knieën, de communie op onze tong, de celebrant met de rug naar de gelovigen en de liturgie in het Latijn – het ‘Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen’ weerklonk in de stilte van de ongerepte omgeving.
Myriam van Loon
Muziekje uit 1927 ... My blue heaven
Ik wil zeker niet in Lolita's vaarwater komen (god jummenas, neen !) maar ik vond dit zo'n leuk liedje uit de oude doos (ouder dan die waaruit Lolita haar keuze put) dat ik het tussen het politieke gezwam wil gooien als een hopelijk welgekomen afwisseling.
Ray
De zure druiven voor de linkse kerk in Nederland
Links blijft verweesd en verslagen achter in Nederland nu de kansen op een rechts minderheidskabinet met gedoogsteun van de Partij Voor de Vrijheid steeds groter worden. Vanuit het linkse kamp worden nog wat krampachtige pogingen gedaan om ‘Paars-plus’ (al dan niet in een light-versie) nieuw leven in te blazen, maar de liberale voorman Mark Rutte (VVD) liet meteen verstaan dat daar geen sprake van kan zijn: ‘Er blijft maar één optie meer over en dat is een rechts kabinet.’ Het linkse kamp reageert boos, verongelijkt en gefrustreerd. Een beetje zoals een peuter wiens favoriete speelgoed net werd afgepakt.
De christendemocraten stonden eerst weigerachtig tegenover samenwerking met Geert Wilders – vooral partijkopstukken die zelf belangen hebben in multiculturele clubjes en organisaties voor ontwikkelingshulp – maar de aangekondigde storm van protest heeft alsnog meer weg van een storm in een glas water. Volgens een peiling zou acht op de tien CDA’ers vóór een minderheidskabinet van VVD, CDA en PVV zijn. Alexander Pechtold (van het linksliberale D66) zegt dat zo’n kabinet met steun van de PVV ‘discriminatie legitimeert’. Senator Egbert Schuurman van de kleine ChristenUnie doet daar nog een schep bovenop en beweert dat een PVV-kabinet zal leiden tot geweld.
“De druiven zijn zuur in het linkse kamp”, schrijft Mat Herben, oud-minister en medestander van Pim Fortuyn. “Dat komt ervan als je gaat geloven in je eigen sprookjes.” Volgens Herben was Paars-plus “flauwekul”, maar “die hersenschim moest worden onderzocht. De spraakmakende deskundigen en journalisten drongen daar op aan. Je kon geen krant openslaan of er werd juichend geschreven over Paars-plus.”
Bij onze rode vrienden van de VRT overheerst droefenis nu Job Cohen uit de boot valt en breekt het angstzweet uit bij de mogelijkheid van een rechts minderheidskabinet naar Deens model. En ja hoor, ze vonden – wat had u anders verwacht? – voor een reportage op de radio een of andere politicoloog die er ook geen goed oog in had. Zo’n regering zou immers “niet stabiel” zijn. Ook dat argument houdt bij nader inzien geen stand. De PVV zal niet zomaar de stekker uit de regering trekken, want dan duikt al snel het doembeeld van een links kabinet weer op. Dat krijgt Wilders nooit verkocht aan zijn kiezers. Bovendien bestaat de linkse oppositie uit maximaal 72 zetels. Als die allemaal opdagen, moeten er bij de 78 vertegenwoordigers van de rechtse coalitie zeven leden wegblijven of afhaken. En dat zien we niet meteen gebeuren.
Neen, de democratie in Nederland is niet in gevaar. Er staat een keurig rechts kabinet in de steigers. Dat kabinet kan de kiezers geven wat ze op 9 juni vroegen: maatregelen die de economie weer op het goede spoor moeten zetten én een kordaat immigratie- en integratiebeleid. U begrijpt het linkse knarsetanden.
@ vb
Hoe ver reiken domheid en bekrompenheid ?
NEW YORK - De burgemeester van New York, Michael Bloomberg, zei dinsdag dat het niet toestaan van een moskee in de buurt van de plek waar de aanslagen van 11 september 2001 plaatsvonden 'onze toewijding om terreur met vrijheid te bestrijden, aantast'.
Bloomberg deed zijn uitspraken tijdens een diner ter gelegenheid van de iftar, de maaltijd die moslims nuttigen nadat ze tijdens de ramadan de hele dag hebben gevast.
'We zouden de waarden en principes ondermijnen waar zoveel helden voor gestorven zijn', aldus Bloomberg. De burgemeester gaf aan dat hij 'de impuls om een andere locatie voor de moskee te vinden' begrijpt, maar zei ook dat het geen einde zal maken aan de discussie. 'De vraag zal daarna worden hoe groot de moskeevrije zone rond het WTC moet zijn. Er is een moskee vier straten verderop, moet die ook verplaatst worden?'
Aartsbisschop Timothy Dolan gaf aan zich zorgen te maken over de verhitte discussie die is ontstaan over de komst van een islamitisch centrum en een moskee twee straten bij 'ground zero' vandaan. Dolan zei bang te zijn dat New Yorkers in dit gespannen klimaat hun gevoel voor tolerantie en eenheid verliezen, waarden die ze juist omarmden in de dagen na de aanslagen in 2001.
Hoe ver reiken domheid en bekrompenheid ? Om het niet te hebben over harteloosheid en een schrijnend gebrek aan respect voor de eigen burgers ?
In onze wetenschappelijke rubriek : alles over de vledermuis
Wat een muis is, dat weten we allemaal. Maar een vleder ? Wat is in 's hemelsnaam een vleder ? U vraagt het zich wellicht al jaren handenwringend af en u vondt tot hiertoe geen afdoend antwoord. Wellicht heeft u het ooit zelfs aan Bart de Wee gevraagd, één der slimsten en één der meest zelfingenomen menschen ter wereld. Ook hij stond met de mond vol frieten en de restanten van een berenklauw u aan te staren. Omdat een vleder voor de muis komt, is het wellicht een voorspel, een ouverture, zeg maar. Als u op de afbeelding van de rode dame met het groene oog, omkranst door pailletten, klikt met ùw muis, krijgt u wellicht een antwoord op de vraag. Van Georges Prêtre, ook als het niet afdoend is, is het alleszins welluidend. Op de rode madame klikken, niet hier. Met dank en tot volgende gelegenheid in onze wetenschappelijke rubriek. Dan zullen wij het hebben over de baggervlinder.
Drs. Ulaan Pretsack
Provincie Antwerpen : even megalomaan als de stad
Op 7 november 2008 verscheen volgende artikel in Het laatste Nieuws :
Vanaf 2011 wordt het Antwerpse provinciehuis gerenoveerd. De Vlaamse Bouwmeester lanceerde een Open Oproep voor projectontwikkelaars die hun plannen konden indienen. Uit de 105 geldige kandidaturen zijn er vijf geselecteerd. Vertegenwoordigers van die projectontwikkelaars bezochten het provinciehuis en kregen er meer uitleg over de te volgen procedures en het opzet van de renovatieoperatie. In mei 2009 moeten de geselecteerden hun project voorleggen aan experts.
Gebouw en site opwaarderen De bedoeling is om het gebouw en bij uitbreiding de hele site grondig op te waarderen. Daarbij mogen de architecten erg ver gaan. Enkel de voorbouw moet behouden blijven, de vervallen gouverneurswoning naast het provinciehuis en alle andere gebouwen, die dateren uit de jaren 1960, mogen eventueel gesloopt worden.
Betere aansluiting nodig tussen parken Centraal in de opdracht van de deelnemende bureaus staat het publieksvriendelijke karakter van de site. Er moet een betere aansluiting zijn tussen het Provinciepark en het Albertpark. Zo wil het provinciebestuur dat zijn uitvalsbasis meer gaat aansluiten op de dynamiek die de provincie als organisatie wil uitstralen. Uit alle voorstellen zal er één ontwerp gekozen worden. Er doen twee Antwerpse, een Gents, een Nederlands en een Brits kantoor mee aan de wedstrijd.
*****
Gisteren werd vernomen, dat de provincie op zoek is naar een nieuwe locatie, want het huidige gebouw voldoet niet langer aan de behoeften van een modern kantorencomplex. De vastgoedsector wordt ingeschakeld en de kleine megalomane deputee Marc Wellens (CD&V) heeft zijn oog laten vallen op het door de Post afgedankte gebouw nabij Berchem-Station.
Terecht heeft de Vlaams Belangfractie bij monde van haar voorzitter, Raf Liedts, onmiddellijk gereageerd op dit zoveelste prestige-project van een instelling, die zichzelf krampachtig probeert te overleven :
Als het provinciebestuur toch zo dringend op zoek moet naar nieuwe accommodatie, waarom werd dan – nog niet zolang geleden – overgegaan tot de aankoop van het huidige provinciegebouw en toren van de federale dienst der gebouwen ? Waarom moesten er toen miljoenen worden geïnvesteerd in een gebouw dat nu plots ‘niet meer voldoet aan de normen van een modern kantoorgebouw’ ? En hoe staat het nu met de grootschalige – want opnieuw miljoenen kostende - renovatiewerken die voorzien waren in het budget 2010 en die in principe vanaf eind juni hadden moeten opgestart worden ?
Het is onbegrijpelijk dat de deputatie, uitgerekend op het ogenblik dat de Vlaamse regering in haar Groenboek ‘Interne staatshervorming’ de provincies ingrijpend wil afslanken, op zoek gaat naar uitbreidingsmogelijkheden. Of is dit het zoveelste staaltje van bestuurlijke arrogantie ?
Dries van Agt : niet met Wilders, wel met wilde Palestijnen
Tachtig dagen na de verkiezingen van 9 juni en na een aantal mislukte formatiepogingen om ‘een kabinet over links’ te vormen lijkt Nederland af te stevenen op een centrumrechts minderheidskabinet van de liberale VVD (Volkspartij voor Vrijheid en Democratie) en het CDA. Samen hebben die partijen 52 zetels in de Tweede Kamer – op een totaal van 150. Met de gedoogsteun van de PVV zouden ze een krappe meerderheid van 76 zetels kunnen behalen.
Oud-premier Dries van Agt bezweert zijn partijgenoten zich niet te encanailleren met de ‘weerzinwekkende’ denkbeelden van Wilders en de zijnen: ‘Willen we voor het voortleven van onze partij gekoppeld worden en blijven aan de beademingsapparatuur waarvan Wilders de knop bedient?’
U noemt de PVV onomwonden ‘een racistische partij’. Wat brengt u tot die conclusie?
Van Agt: Het hangt natuurlijk ook wel af van de definitie van racisme die je hanteert. De PVV is in ieder geval doordesemd van de gedachte dat ons land en ons volk te voortreffelijk zijn om door de aanwezigheid van andere mensen te worden besmeurd. Moslims zijn in de ogen van Wilders natuurlijk het allerergste, maar zijn harde voorstellen omtrent immigratie en integratie betreffen álle immigranten van buiten de Europese Unie, de Amerikaanse broeders van over de plas uitgezonderd. Zijn programma heeft hoe dan ook een racistische tint.
Waarom bent u zo geschrokken van het partijprogramma van Wilders? Dat is toch al jaren bekend?
Van Agt: Heel weinig mensen hebben dat partijprogramma echt gelezen. Het staat bol van de schokkende teksten. Wilders wil een verbod op de Koran, een bouwstop voor moskeeën, sluiting van islamitische scholen, een belasting op het dragen van hoofddoekjes…
Maar dat soort radicale eisen zal hij in het gedoogakkoord toch nooit kunnen doordrukken?
Van Agt: Dat denk ik ook niet, want dat zou een ernstige inbreuk zijn op de grondwettelijke rechten. Het kan niet en het mag ook niet. Maar dit soort denkbeelden is wel uiterst indicatief voor de ideologie van Wilders en zijn aanhangers. Wilders wil ook artikel 90 van de grondwet schrappen, waarin staat: ‘De regering bevordert de internationale rechtsorde.’ Je zou toch denken: blijf asjeblief bij die man uit de buurt.
Als het minderheidskabinet van VVD en CDA straks op de gedoogsteun van Wilders wil kunnen rekenen, zal het hem toch íéts moeten gunnen? Over welke onderwerpen is wel een akkoord mogelijk?
Van Agt: Een immigratiestop voor mensen uit islamitische landen bijvoorbeeld of de eis dat immigranten pas na 10 jaar werken in Nederland in aanmerking kunnen komen voor een uitkering. Dat is voor mij als christen volstrekt onaanvaardbaar. De vreemdelingenwet zoals we die nu kennen, is me al veel te streng.
Als Wilders het voor zeggen krijgt, vreest u voor ‘een ernstige beschadiging van de rechtsstaat.’
Van Agt: Wat de partij van Wilders wil, komt neer op een ontmenselijking van ons in de loop van de tijd moeizaam bevochten, humane strafrecht. Ze wil ondermeer hoge minimumstraffen invoeren, gekoppeld aan zware maximumstraffen. Ik vind dat allebei fout. Ik vind het hele idee van minimumstraffen horribel. Ik werd er helaas dezer dagen op gewezen dat iets dergelijks ook in het programma van het CDA te vinden zou zijn, zij het minder kras geformuleerd. De schaduw van Wilders is allang over de andere partijen gevallen, die van hem schade zouden kunnen ondervinden. Het legt, gevoegd bij een voorstel zoals preventief fouilleren, getuigenis af van een akelig repressieve mentaliteit. Het is allemaal samen een onthutsende dehumanisering van ons strafrecht.
U zegt: ‘Blijf bij die man uit de buurt’. Eigenlijk pleit u dus voor een cordon sanitaire tegen Wilders.
Van Agt: Zeker. Dat doe ik. Het moet uitzieken.
Lang leve de Turk !
Albert Heijn is zo vreselijk politiek correct dat Simon Rozendaal er al jaren niet meer komt. De hele winkel ligt vol met zogenaamde groene en gezonde flauwekul. Rozendaal moet er niets van hebben en gaat veel liever naar de Turk.
-O ja, dat zou een goede plaats zijn voor een moskee ...
En de weireld draait verder
Waarde redactie,
Terwijl in eigen land koortsachtig gezocht wordt naar kopers voor een berenvel die bijlange nog niet geschoten is, draait de wereld rustig (nou ja..) verder.
In Pakistan is het waterpeil aan 't zakken en komen de oude gewoontes terug op gang. Ergens in het Zuid-Westen -de naam ontsnapt me- van dat Prachtland heeft een zelfmoordheld zich samen met een 35-tal andere medegelovigen naar Profetenland geblazen.Het gebeurde in een moskee in volle dag en dit tijdens de ramadan.
In het andere Prachtland Irak heeft zich vandaag, ook in volle dag tijdens de ramadan een Prachtkerel opgeblazen en een boel medebroeders en zuster als confetti rondgestrooid.
De godsdienst van de vrede kan niet beter "uitgedragen" worden. Onze linxe missionarissen zijn in hun nopjes met die prachtige dagelijkse realiteit. Dat de Arabische geloofsgenoten in de betere en rijkere Prachtlanden niet veel medelijden met hun beproefde medemens in Pakistan hebben, uit zich in het feit dat de legendarische Engelse autobouwer R.R "speciaal" en enkel en alleen voor de Arabische markt een exlusief model gaat bouwen van hun twee topmodellen. De prijs van één zo een "autooke" volstaat om 10.000 half verzopen Pakistanen een jaar lang eten en drinken te geven.
Gelukkig zijn er nog de westerse honden en apen die gaan "benefieten", zo ook onze omroepen die zullen samenwerken en een bedelpartij opstarten. Dokter Beaucourt vraagt de Vlaamse regering, om wat belastinggeld in het Pakistaans zakje te doen. Dat meneer doktoor niet bij de Waalse of Brusselse bobo's gaat aankloppen is de evidentie zelve ... platzak : zij zijn zelf een "hulpbehoeftig" volkje !
Van de moslimgemeenschap in eigen land hoort of ziet men niks over "hulp" aan hun geloofsgenoten in het verzopen land van Pakistan. Blijkbaar kan die ellende ginds, hier aan hun reet roesten en komen zij alleen op straat als er boel te verkopen is.
Intussen draait de wereld verder en is het wachten (niet lang hoor) op de volgende vredelievende vuurwerkmaker.
mvg - senior
Waarom ik dit land vandaag meer verfoei dan gisteren ...
Mag ik ook even Ray? Waarom ik dit land vandaag meer verfoei dan gisteren…
Europa strooit zijn steun uit over vier gebieden: economie, landbouw, burgerschap en cohesie- en structuurfondsen. Wat economie, landbouw en burgerschap betreft ontbreken cijfers tot op uitgaveniveau, zodat we daarover momenteel nog niets kunnen zeggen. Wat het deel cohesie- en structuurfondsen betreft zijn de cijfers echter grof. Zo ontving Vlaanderen in 2007 98,8 miljoen euro aan Europese steun, en Wallonië maar liefst 248 miljoen euro! Vlaanderen krijgt dus slechts 28,5% van de Europese cohesie- en structuurfondsen, wat ronduit schandalig is. Dit is trouwens niet het gevolg van objectieve criteria, maar van de slechte manier van onderhandelen door Dehaene en Verhofstadt, die NOOIT het Vlaamse belang verdedigd hebben, om zo hun uitzicht op een Europese topjob in stand te houden. Want de goedkeuring van de machtige parti socialiste is daarvoor nodig. Verhofstadt is er in gelukt. Merde.
Stradi
Zouden zij het ook hebben over dit geld ?
Inzake het aantal beroepsziekten is er een hallucinant verschil tussen Vlaanderen en Wallonië: in 2008 telde België 55.738 uitkeringsgerechtigden ingevolge een beroepsziekte, waarvan Wallonië er liefst 31.963 of ruim 57 procent voor zijn rekening nam. Met slechts 40% van de bevolking, tekent Wallonië dus voor bijna 60% van de 'uitkeringsgerechtigden beroepsziekte'.
Opgesplitst per provincie zijn de verschillen nog duidelijker: Vlaams-Brabant en Oost-Vlaanderen tellen respectievelijk 2.042 en 3.172 uitkeringsgerechtigden, terwijl dat in Luik en Henegouwen - met ongeveer een gelijk aantal inwoners - respectievelijk 12.988 en 14.733 is.
De Vlaamse gemeenten moeten ongeveer 10% meer belastingen (46,7% belastingen) heffen dan de Waalse (38,8% belastingen) om rond te komen, omdat de Waalse 10% meer subsidies krijgen dan de Vlaamse (27,9% tegen 17,4%). Daarenboven heeft Wallonië steevast een tekort en draagt zodoende helemaal niet bij tot de sanering van de Belgische staatsfinanciën.
In januari 2006 waren de bedrijven in het Vlaamse Gewest goed voor 78,7% van de totale Belgische export, terwijl Wallonië 18,8% voor zijn rekening nam. In 2007 ging het Vlaamse aandeel er nog lichtjes op vooruit om in juni 2008 de laatste maand waarvoor cijfers beschikbaar zijn af te klokken op 80% (tegenover 17,9% voor Wallonië). Voor de volledigheid voegen we eraan toe dat in deze cijfers niet eens rekening wordt gehouden met Vlaamse ondernemingen die actief zijn in Brussel en dus eveneens hun aandeel in de Belgische export hebben.
Conclusie: Wallonië is het zwarte gat van Vlaanderen, indien we niet scheiden worden we opgezogen door dat parasiterend monster. Merde.
Stradi
Tellen we ook dat geld ?
In Vlaanderen staan om en bij de 1.700 flitspalen, en op korte termijn zullen er nog 500 bijkomen. In Wallonië staan er slechts enkele tientallen, de drogreden is het private recht van de walen om niet gefotografeerd te worden, jaja, en vorig jaar raakte dan ook nog eens bekend dat die zelfs nog niet uitgerust waren met een radar… Dit jaar werd bekendgemaakt dat deze scheeftrekking zich voortzet, aangezien er in Vlaanderen nog eens 40 flitspalen bij komen, tegenover slechts 20 in Wallonië. Meer dan 80 procent van de verkeersboetes wordt in Vlaanderen uitgeschreven, maar het boetegeld gaat wel naar de Belgische schatkist en wordt dus vervolgens ook over Wallonië verdeeld.
