wie vlaanderen liefheeft ------ geeft niet toe en weet wel hoe hij in 't verleden werd belogen gefusilleerd of bedrogen
en hoe de Waal ook lult wij hebben al jaren geduld en wat de Waal ook zegt eigen bestuur is ons recht
waalse politiekers hebben weer gesproken de dolk wat verder in ons hart gestoken maar de vlaming is een taaie soort die toch nog altijd voelt of hoort dat in zijn gezapig slavenleven de spot met hem wordt gedreven
toch zal Klokke Roeland nog eens luiden tot angst en wanhoop van het Zuiden dan laten we ons niet meer bedriegen en zal de Blauwvoet weer eens vliegen
Wij van Angeltjes hebben niet te klagen hebben over de actualiteit op rijm. Gazet van Antwerpen moet zijn lezers aanporren met een oproep, die we hieronder plaatsen. U mag altijd een dubbeltje naar ons sturen.
Het is donderdag Gedichtendag, en daarvoor zetten we u aan het werk. Wanneer u een gedichtje instuurt over de actualiteit, kan u cinematickets winnen.
Om u te helpen zetten we alvast vijf actuele thema’s op een rijtje waarmee u aan de slag kan. Hou het ingestuurde gedicht kort (maximum vijftien regels) en wacht niet tot donderdag om het in te sturen.
De beste inzendingen halen mogelijk ook de krant. En de vijf beste zijn sowieso goed voor telkens twee cinematickets. Oh ja, verzin het gedicht zélf en sla niet aan het kopiëren!
Clijsters knokt zich op de Australian Open naar de top.
Burgemeester Patrick Janssens wordt papa op zijn 54ste.
Na de betoging is het afwachten: komt er een doorbraak uit de impasse of stranden de onderhandelingen?
Berlusconi heeft het zwaar, nu steeds meer details bekend raken over zijn seksleven.
De kijkcijfers pieken in de finaleweek: Wie wordt de Allerslimste Mens?
Stuur uw gedicht via e-mail in naar hier@reageren.be. Vermeld naam, e-mail en adres. Alleen naam en woonplaats worden gepubliceerd.
*****
GRATIS PUB voor een gezond leven
Op tijd en stond
een frietje in de mond,
dat is lekker en gezond
La Tanghe weent tijdens het Journaal
Olala, groot nieuws vandaag bij de Vlaamse Kwaliteitskranten : Martine Tanghe zou geweend hebben tijdens een van de propaganda-uitzendingen bij de 0000. Er bevond zich een stofje in haar oog.
Wij hebben geen stofje in ons oog maar telkens wij La Tanghe zien verschijnen op ons scherm, wellen de tranen spontaan in onze ogen op. Hierna een fragmentje van een ander vevelend oogmoment. Lezers en lezeressen met een gevoelig gemoed, wordt aangeraden dit filmpje over te slaan.
Leerachterstand Genkse jeugd : een groot probleem !
GENK - De leerachterstand van kinderen in Genk is groter dan het Vlaamse gemiddelde. Aan het einde van het basisonderwijs heeft 21procent van de kinderen een leerachterstand en aan het einde van het secundair onderwijs loopt dit op tot 41 procent. De stad Genk zal daarom dit jaar ongeveer twee miljoen investeren in projecten rond onderwijs. 'De komende jaren willen we drie belangrijke projecten realiseren', zegt burgemeester Wim Dries (CD&V). 'In eerste instantie zullen we ons vooral concentreren op het onderwijsbeleid voor kinderen tot zes jaar door taalstimuleringsprogramma's en voorschoolse taalbegeleiding. Die programma's moeten ouders versterken in hun pedagogische opdracht en kinderen helpen hun vaardigheden te ontwikkelen. Het spreekt voor zich dat we ook met het secundair onderwijs blijven samenwerken.'
Pedagogische comfortzones
De stad zal ook een project 'pedagogische comfortzones' opstarten in twee proefwijken. 'Hiermee willen we alle lokale actoren laten samenwerken aan een betere ontwikkeling van de talenten van kinderen, ongeacht hun sociale, economische en etnische afkomst.'
Als laatste zal ook het beleidsplatform onderwijs worden verbreed. 'Als stadsbestuur is het niet onze taak het pedagogisch programma van het onderwijs mee te bepalen, maar we willen wel samen met het basisonderwijs bouwen aan excellente scholen en leerkrachten. Er komen op termijn extra vormingen voor leerkrachten.'
Witte vlucht
Volgens gemeenteraadslid Harrie Dewitte (Pvda+) begint de leerachterstand al bij kleuters. 'Zeer veel kleuters hebben al een leerachterstand voor ze beginnen aan het eerste studiejaar', meent Dewitte.
'Er is in Genk dan ook een overdreven doorstroming van het lager onderwijs naar het beroepsonderwijs. In het beroepsonderwijs hebben bijna drie op de vier leerlingen minstens een jaar achterstand. In het technisch onderwijs is dat een op de twee. Ik heb het dan nog niet over de jongens en meisjes die nooit een diploma behalen. Bovendien zijn er zeer weinig Genkse jongeren die na hun middelbaar onderwijs kunnen studeren in het hoger onderwijs.'
Dewitte heeft het ook over de zogenaamde witte vlucht. 'Vroeger kwamen veel leerlingen van buiten Genk naar onze middelbare scholen. Nu doet zich het omgekeerde voor. Leerlingen van Genk gaan naar scholen buiten Genk. Zo gaat het van kwaad naar erger.'
Niet schuld van ouders
Kinderen en ouders in Genk hebben samen met de scholen veel meer ondersteuning nodig volgens Dewitte. 'Het is niet de schuld van de ouders. In acht wijken van Genk vertoont 80 procent van de ouders kenmerken van kansarmoede als het gaat over onderwijs. Twee op de drie gezinnen hebben niet de middelen om hun kinderen goed te laten studeren. Daarom moet de stad investeren in specifieke opleidingen van alle leerkrachten in Genk.'
@ Het Nieuwsblad
PST : Het schrijverke van dit artikel gelukt er in het zware probleem in Genk te omschrijven zonder een keer te verwijzen naar de oorzaak : de talrijke Nederlandsonkundige vreemdelingen die geen fluit geven om een behoorlijke integratie. Het schrijverke legt zijn oor te luisteren bij de bange blanke CD&V-burgemeester en bij een communistisch gemeenteraadslid van de PvdA : daar worden we met zijn allen wijzer van. Het enige waarover het schrijverke wil reppen, is "de witte vlucht", alsof witte mensen eigenlijk de reden zijn van de intellectuele achterstand ... Dit stukje uit Wikipedia vertelt veel over de toestand in de gewezen Limburgse mijnstad :
Genk kende door het mijnverleden verschillende immigratiegolven (eerst uit Polen en Oekraïne, daarna uit Italië en nog later uit Turkije en Marokko). Hierdoor is ongeveer een derde van de burgers van allochtone afkomst. De Italiaanse gemeenschap is de grootste en omvat zowat 10.000 personen. In Genk zijn in totaal zo'n 85 verschillende nationaliteiten terug te vinden. Dit alles maakt van Genk een multiculturele stad. De meeste Genkenaren zijn daarmee opgegroeid en hebben hier weinig problemen mee. Inwoners van vooral gemeenten zonder mijnverleden bekijken het negatiever en praten over Genk als migrantenstad. In de toekomst verwacht men een enorme toename van het Turkse en Marokkaanse aandeel aangezien meer dan 3/4de van die gemeenschap uit hun vaderland een huwelijkspartner importeert. Het multiculturele karakter van Genk kan men ook in religieuze gebouwen zien: Genk telt vier Turkse moskeeën, een Marokkaanse moskee, een Oekraïens-Orthodoxe kerk, een Oekraïens-Katholieke kerk en een Grieks-Orthodoxe kerk
Ray
Adellijke antiquiteit legt klacht neer tegen Bart
Georges Oldenhove de Guertechin (1948) dient een klacht in tegen N-VA-voorzitter Bart De Wever wegens het beledigen van koning Albert II en het in gevaar brengen van de geloofwaardigheid van België. De adellijke antiquiteit uit Doornik verwijst naar het spraakmakende en onbehendige interview van De Wever met het Duitse magazine Der Spiegel van enkele weken geleden
De blauwbloedige gekwetste vindt dat zijn belangen "net als die van alle landgenoten in het geding zijn door die verklaringen". Hij verwijst naar de argumentatie van een juriste van de ULB. Carine Doutrelepont had daags na het interview van De Wever opgemerkt dat deze met zijn uitspraken voor twee persdelicten zou kunnen vervolgd worden.
Twee opmerkingen :
1°/ Deze antieke aanhanger van de partij van Joëlle Milquet (CdH) toont tenminste openlijk wat hij vindt van de vrijheid van meningsuiting : kop dicht, zeker als je een Vlaming bent.
2°/ Nu ondervindt Bart wat vele VB-mandatarissen al jaren meemaken. De Wever heeft nu weer een reden, om het slachtoffer uit te hangen.
Felix Timmermans
Was Lierenaar Felix Timmermans de beste schrijver die Vlaanderen ooit gekend heeft ? Wij zouden het niet durven beweren maar hij behoort onbetwistbaar tot de groten in de Nederlandse literatuur. Felix Timmermans was/is, volgens bepaalde bronnen, de meest vertaalde auteur. De Fé stierf in zijn vaderstad Lier op 24 januari 1947 op 61-jarige leeftijd.
Ooit werd hem de vraag gesteld wat hij deed wanneer hij niet schreef. Het antwoord was : schilderen en tekenen. En bovendien moest hij toen bekennen dat hij liever schilderde dan schreef. Want schrijven dat kostte nog moeite.
De Fé werd het voorlaatste kind in een gezin van veertien kinderen. Vader was handelaar in Lierse kant. De jonge Felix mocht vader helpen bij het uittekenen van patronen. Echt geschoold was hij niet. Zeker niet in spelling en taal. Op de lokale tekenschool deed hij het een ietsje beter. Toen begon de 19-jarige Felix gedichten te schrijven. Die verschenen wel, taalkundig gecorrigeerd, in het lokale weekblad ‘Lier Vooruit’.
De gebundelde gedichten verschenen later als ‘Door de dagen’. De doorbraak als schrijver kwam er in 1910 toen de ziek gevallen jongeling ‘Schemeringen van de dood’ in het ziekenhuis schreef.
Vlak voor de Grote Oorlog schreef hij zijn bekendste werk, Pallieter, dat in 1916 werd uitgegeven. Het wordt door velen als zijn meesterwerk gezien. In 1921 werd het in het Duits vertaald en uitgegeven
Pallieter is het verhaal van de borenzoon die in Lier woont met Charlot, zijn huishoudster, het paard Beiaard, de hond Loebas en de ooievaar Peterus. En voor een deel is dit het verhaal van zijn schepper, Felix Timmermans. Pallieter wordt verliefd op het petekind van Charlot, Marieke. Pallieter wordt dan nog de vader van een stevige drieling. Wanneer er een spoorlijn komt en het Netelend in twee zal gesplitst worden, trekken ze allemaal samen de wijde wereld in. Pallieter neemt het op voor bedreigde bomen en mishandelde paarden en andere dieren. Het boek is een uitbundige verheerlijking van het leven en de natuur.
Felix Timmermans was getrouwd met Marieke Janssens. Zij hadden vier kinderen die later alle vier actief waren in de kunstwereld en in de sporen van hun vader liepen. Dochter Cecilia zag het levenslicht in 1919. Zij tekende later gewoon ‘Lia’. Clara werd geboren in 1922, Tonet in 1926 en in 1930 werd zoon Gommaar geboren, de tekenaar.
Op 6 augustus 1944 werd Felix Timmermans getroffen door een slagadertrombose. Hij lag ziek te bed toen op de dag van de bevrijding Lierse verzetslieden aan de deur klopten. De Fé werd verdacht van collaboratie. Hij werd dan onder huisarrest geplaatst. De aanklacht tegen Timmermans werd zonder gevolg geseponeerd einde 1946. Timmermans stierf te Lier op 24 januari 1947.
Poll : hebben uw kinderen Vlaamse namen ?
Hieronder staat het verhaal van twee Brusselse ouders die hun dochter "belgique" willen noemen. Tegenwoordig mag men zijn kind de meest triviale of gekke voornamen meegeven. Een korte zoektocht op internet leverde volgende resultaten op :
Vlinder - Marie-Guana - Quimbo - Poppe Lowie (de zoon van Karel Deruwe) - Beau (in combinatie met de familienaam Ter Ham) - Mohammed (zeer bizar) - Lohengrin - Faithless - Zondagwip - Jihad - Chanel - Adonis - enz.
Hebben uw kinderen een Vlaamse naam of zou u nu uw kinderen een Vlaamse naam geven ? Zie onze Poll in de linkse zijkolom (het is maar een spelletje, niet boos worden).
Mijn naam is *Belgique*
Het land B mag dan in de greep verkeren van een existentiële crisis, er zijn nog burgers die warme gevoelens hebben bij de naam van hun kunstmatige natie.
Zo wilde het echtpaar Gaël en Lydwine de Sauvage hun pasgeboren dochter Laure-Line de doopnamen Belgique, Marie-Emmanuel meegeven.
De burgerlijke stand van de Brusselse deelgemeente Etterbeek lag echter dwars, zo meldt La Libre Belgique. Een ambtenaar attendeerde de ouders erop dat er verwarring zou kunnen ontstaan door de tweede voornaam van het meisje. Die komt namelijk overeen met de achternaam van de keuning ... Schepen Françoise Bertieaux (MR) van Etterbeek heeft voorgesteld om nog twee namen te plaatsen tussen de roepnaam en de doopnaam Belgique. Ze suggereerde Espérance (Hoop) en Félicité (Geluk).
Wikileaks lost Israelisch-Palestijnse geheime documenten
Een van de langstdurende en meest bedreigende wereldconflicten is dat tussen Israël en de Arabische wereld omtrent de Palestijnse kwestie. Om het even waar ter wereld moslims zich binnenwringen, grijpen zij de Palestijnse kwestie aan om amok te maken en de rechten die hen in Israël zouden ontzegd worden, op te eisen in hun nieuwe leefomgeving. Het Midden-Oosten conflict wordt in Europa, Amerika en Azië gebruikt als voorwendsel om zich te wentelen in de slachtofferrol en een aparte behandeling op te eisen voor hun zogenaamde "koeltoer" van ongelijkheid en wreedheid. Zeg dat het niet waar is, en u liegt.
De Volkskrant pakt vandaag uit met gelekte documenten over vredesonderhandleidingen tussen de beide hoofdpartijen. Niets is wat het lijkt.
Duizenden documenten over het conflict tussen Israël en de Palestijnen zijn vanavond gelekt. De documenten zijn afkomstig van Palestijnse onderhandelaars, en vormen volgens de Britse krant The Guardian het grootste lek ooit in de geschiedenis van het Midden-Oosten-conflict.
Al-Jazeera en The Guardian beschikken als enigen over de documenten, die volgens de Britse krant een unieke kijk bieden in het vredesproces. Dat proces is inmiddels al twintig jaar bezig, en stierf een langzame dood.
Volgens The Guardian is de belangrijkste indruk uit de documenten dat de Palestijnse leiders zwak en wanhopig zijn in het zoeken naar een oplossing voor het Midden-Oosten-conflict. Daarbij zijn de Israëli's onverzettelijk, en tonen Amerikaanse politici en ambtenaren minachting voor de Palestijnse autoriteiten, schrijft de krant.
Jeruzalem Een van de opmerkelijke details: Het hoofd van de Palestijnse onderhandelaars stelde voor dat Israël 'het grootste Jeruzalem ooit' zou krijgen, in ruil voor een oplossing in het slepende conflict tussen de Palestijnen en Israëli's. De Amerikanen en Israëlische onderhandelaars vonden het aanbod van de Palestijnen niet goed genoeg.
Palestine papers De komende dagen zullen zowel Al-Jazeera als The Guardian publiceren uit de Palestine Papers, zoals ze worden genoemd. Voor nu een paar nieuwsfeiten uit de documenten, zoals The Guardian ze op haar website brengt:
- Palestijnse onderhandelaars gingen er mee akkoord dat Israël vrijwel alle nederzettingen in Oost-Jeruzalem annexeerde. Israël vond dat het aanbod niet ver genoeg ging.
- De Palestijnse autoriteiten werden door Israël in vertrouwen op de hoogte gesteld van Israëlische plannen om de Gazastrook binnen te vallen in 2008.
- De Palestijnse autoriteiten werken nauw samen met de Israëlische geheime dienst.
- De Palestijnse onderhandelaars zouden bereid zijn geweest om akkoord te gaan met de terugkeer van niet meer dan 100.000 Palestijnse vluchtelingen, over een periode van tien jaar. Het gaat om mensen die in 1948, toen de moderne staat Israël ontstond, naar het buitenland vluchtten en hun nageslacht.
- De Britse geheime dienst speelde een centrale rol in een plan om Hamas te bestrijden in de Palestijnse gebieden.
- In 2008 stelden de Palestijnse onderhandelaars een compromis voor over het beheer van de Tempelberg in Jeruzalem, een heilige plaats voor joden en islamieten. Een gezamenlijke commissie zou het complex moeten gaan besturen.
1600 documenten De informatie is afkomstig uit circa 1600 vertrouwelijke documenten, die zouden zijn opgesteld door Palestijnse functionarissen, en die de periode 1999-2010 bestrijken. Al-Jazeera gaf The Guardian exclusieve toegang tot de documenten. De krant stelt een groot aantal documenten te hebben gecontroleerd op authenticiteit. Al-Jazeera en The Guardian hebben aangekondigd dat ze de komende tijd meer nieuws zullen brengen op basis van de Palestine Papers.
De mening van Derk Jan Eppink - Euro-praatbarakker LDD
Toen Karl Marx eind 1847 in Brussel het Communistisch Manifest schreef, had hij nooit kunnen vermoeden hoe België het beste voorbeeld zou worden van zijn politieke theorie – de socio-economische onderbouw determineert de politiek-culturele bovenbouw. In België stelde de ‘bovenbouw’ zich moeiteloos in op de veranderende ‘onderbouw’. Wallonië was ooit rijk, maar werd arm. Vlaanderen was arm, maar werd rijk. Brussel is de hoofdstad van vergane glorie. Toch is er een transformatieproces waarop België mogelijk stukbreekt: Vlaamse natievorming.
Het Belgische establishment staat oog in oog met Bart De Wever, leider van de Vlaamse nationalisten, die het Vlaams autonomiestreven verpersoonlijkt. Het establishment, met aan het hoofd de koning, zijn entourage en de heersende elite, is altijd geslaagd in het beheersen van transformaties, door zijn exponenten een belang te geven in België. Waalse socialisten, ooit staatsgevaarlijk, werden trouwe landgenoten dankzij de gulle subsidiekassen van de Belgische staat. Links Vlaanderen, socialisten en groenen, werden bondgenoten. Ze wonen liever in een links België dan in een rechts Vlaanderen. De Vlaamse culturele elite werd ingepalmd door een België dat zich afficheerde als multicultureel. Dat was stijlvoller dan kneuterige Vlaamse dorpstrots met pensenkermissen rondom parochiezalen.
De Wever is een probleem. Hoe kan het Belgische establishment een politicus incorporeren die geen voorstander is van België? De Wever noemt zelfs het koningshuis een „poppenkast”. De meeste Vlaamse politici koesteren ontzag voor het gezag en zijn gemakkelijk te paaien met audiënties, eretitels en erebanen. België heeft circa vijftig ministers van staat. Succesvolle Vlamingen, van charmezanger tot zakenman, maken kans op een adellijke titel – baronnen bij de vleet. Het Belgische establishment kon zo voorkomen dat zich een politiek-cultureel zelfbewuste Vlaamse bovenlaag ontwikkelde.
Het establishment heeft het autonomiestreven in Vlaanderen, de ‘onderbouw’, onderschat. Jarenlang werd het Vlaamse nationalisme, samen met het Vlaams Blok, veilig verbannen achter een cordon sanitaire – de uitsluiting van de macht. Het werd geblokt, met etiketten als ‘fascisme’ en ‘racisme’. Vlaamse, traditionele partijen hadden een eigen recept om het autonomiegevoel electoraal op te vangen. Voor de verkiezingen voerden ze een luidruchtige ‘pro-Vlaamse campagne’, om de dag na de verkiezingen te verstommen. Het establishment vond het prima. De Vlaming die Belgisch premier werd, verloochende toch alles wat hij zei. De liberale premier Guy Verhofstadt (1999-2008) deed dat met verve.
In die periode ging het mis. De christen-democratische CD&V, de natuurlijke regeringspartij, kwam in de oppositie en volgde een ‘pro-Vlaamse koers’. Dat deed zij in kartel met een Vlaams nationalistische partij (N-VA). CD&V-partijleider Yves Leterme sloeg, onder luid applaus van zijn junior kartelgenoot De Wever, op de Vlaamse trommel. België moest confederaal worden. De christen-democraten boorden zo de bron van het Vlaams nationalisme aan. Het werd een eclatant succes. In 2007 zegevierde het koppel Leterme-De Wever. Leterme kwam voor de keus te staan: Vlaams minister-president blijven of Belgisch premier worden. Hij koos voor het laatste en verloochende zijn ‘Vlaamse beloften’. Het kartel ontplofte.
De christen-democraten hadden wel het Vlaamse autonomiestreven gelegitimeerd. De N-VA begon te groeien. Het CD&V zakte weg. De Vlamingen zijn trots. Ze zien in De Wever een man die pal staat voor de Vlaamse autonomie en die het ‘durft te zeggen’. De Vlaamse partijen die het Belgische establishment altijd hielpen, liggen intussen in puin.
Wat kan het establishment nog doen? Interne correctiemiddelen – afkopen, inkopen, omkopen – werken niet bij De Wever. Wat resteert, is externe druk, bangmakerij. Het establishment kent de psyche van de Vlaming – moedig aan de toog, maar minder strijdvaardig naarmate het gevaar dichterbij komt. Daarom verschijnen in de media verhalen over speculanten die het als aasgieren hebben voorzien op België. De schuldige is bekend: De Wever. Hij kan „geen compromissen sluiten”. Oproepen voor een „noodregering” volgen, zonder N-VA. Ook Europa wordt erbij gesleept. Europees Commissievoorzitter Barroso zegt dat België snel een regering moet hebben. De Europaus heeft gesproken.
De vraag is hoe koel De Wever blijft in het politieke schaakspel met het establishment. Marx zou dit waarschijnlijk zien als de klassieke spanningen die onvermijdelijk een einde maken aan het regerend systeem. Zijn historische wetmatigheid zegt dat de politiek-culturele bovenbouw niet ontsnapt aan de wurggreep van de socio-economische onderbouw. De tijd speelt in De Wevers voordeel. De Belgische staat verkeert in politieke en financiële ademnood. Wallonië en Brussel zitten structureel krap bij kas. Van nieuwe verkiezingen is het gevolg dat zowel Vlaanderen als Wallonië radicaliseert. De Wever haalt 40 procent in Vlaanderen. Socialistenleider Di Rupo haalt 40 procent in Wallonië. De twee kunnen om tafel zitten om de koek te verdelen. Wallonië wil geld, Vlaanderen zijn eigen ‘bovenbouw’. Marx wees erop dat de instemming van het establishment niet is vereist voor een politieke omwenteling, integendeel.
Geen establishment is gezelliger en minzamer dan het Belgische, dat de beste champagne schenkt, maar de geschiedenis kent geen genade met wie zich de leerrijke lessen van het Marxisme niet eigen maakt.
Dit artikel werd gepubliceerd in NRC Handelsblad op Dinsdag 18 januari 2011, pagina 9
*Als je mij filmt, ga ik je doden*
Ergens in Engeland nabij een supermarkt hebben enkele aanhangers van de godsdienst van de vrede een standje opgezet, vermoedelijk ter promotie van hun fijne religie. Predikers, kwezels, godsdienstfanatici, simpelen van geest, u kiest maar.
Terwijl de standhouders praten met een politieman (in de UK is dit meestal een uiterst politiek-correct individu, althans als hij/zij de job wil blijven uitoefenen) filmt een man het tafereel, tot een van de standhouders op hem toestapt en probeert het filmen te verhinderen. De cameraman adviseert hem meermaals zich te wenden tot de politieman, omdat hij gebruik maakt van de "common law" om op de openbare weg te filmen. De interpellant druipt af. Een tweede man, die slechts op het einde in beeld komt, eist dat er niet gefilmd wordt en dat hij niet in beeld wil komen. De cameraman herhaalt zijn zelfde argumenten, tot numero twee zijn geduld verliest en zegt : "als je mij filmt, ga ik je doden". I'll kill you. Krèk, zoals in de befaamde sketch van Achmed, the dead terrorist.
Dit soort toestanden toont voldoende aan hoe het hier binnenkort overal zal aan toegaan. En dan mogen alle angsthazen en racistenroepers uit gans Vlaanderen, die geschokt en verontwaardigd zijn door een onfatsoenlijk woord, ons het zwijgen willen opleggen : wij blijven aanklagen en waarschuwen ! In onze eigen landen, worden wij geterroriseerd door hordes fanatici die onze sociale kassen leegplunderen en ons de les komen spellen. Ho ja, het zal wel een uitzondering zijn, zeker ...
Ray
Eerste prijs voor Sarrazin
Elk jaar wordt in Berlijn met “Rückblende” (terugblik) een prijs uitgereikt voor de beste politieke foto of karikatuur. Beelden van politici, van momenten die het land in beroering brachten. De winnende foto hoeft geen verdere uitleg: hij zit daar, Thilo Sarrazin, lid van de Raad van Bestuur van de Deutsche Bundesbank (intussen tot ontslag gedwongen), onbewogen en vastberaden, bij de voorstelling van zijn boek “Deutschland schafft sich ab” (Duitsland schaft zich af), dat een miljoenenbestseller zal worden en niemand in het land onberoerd zal laten.
De jury was het unaniem eens dat de Berlijnse fotograaf Fabrizio Bensch de eerste prijs voor deze foto verdiende: een beeld zegt immers meer dan duizend woorden.
Wij gunnen het hem, de fotograaf, maar nog meer gunnen wij Thilo Sarrazin het ongelooflijk succes van zijn boek; het was geen steentje in een kikkerpoel, het was een rotsblok in de Mummelsee!
Floriaan Terbeke
Bron: Der Spiegel
Een totale zonsverduistering boven Antarctica
Zou ú naar het uiteinde van de wereld afreizen om een totale zonsverduistering te zien? Zo ja, zou het u dan verbazen om daar reeds iemand aan te treffen? In 2003 stonden de Zon, de Maan, Antarctica, en twee fotografen alle op één lijn opgesteld op Antarctica tijdens een bijzondere totale zonsverduistering. Ondanks de extreme lokatie trok een groep van enthousiaste eclipsjagers naar de onderkant van de wereld om de onwerkelijke kortstondige verdwijning van de Zon achter de Maan te ervaren. Tot de verzamelde schatten behoort zeker ook de bovenstaande foto — een composiet van vier afzonderlijke opnamen die digitaal werden gecombineerd om op realistische wijze te simuleren hoe het adaptieve menselijk oog de zonsverduistering ervoer. Op het moment van de opnamen bereikten de Maan en de Zon gezamelijk hun hoogste punt boven een antarctische heuvelrug. In de plotselinge duisternis werd de glorieuze corona van de Zon zichtbaar rondom de Maan. Heel toevallig werd in één van de opnamen een andere fotograaf vastgelegd terwijl deze zijn videocamera aan het checken was. Links van hem zijn een tas met toebehoren en een vouwstoeltje zichtbaar.
Credit & Copyright: Fred Bruenjes (moonglow.net)
*Integratie is racistisch*
Al wie denkt dat het niet veel erger meer kan worden, heeft buiten de groenen gerekend. Wat Mürvet Öztürk, volksvertegenwoordiger van de Grünen in het Hessische parlement, nu voorstelt is dermate belachelijk dat het moeilijk is er een ernstig antwoord op te geven. Het komt hierop neer dat het begrip “integratie” racistisch is en moet afgeschaft worden… En natuurlijk krijgt Thilo Sarrazin weer de zwarte piet toegeschoven!
Enkele woordjes uitleg: Een afvaardiging van politici, wetenschappers en jeugdwerkers hebben in Frankfurt a. Main de afschaffing van het begrip “integratie” geëist. Volgens Mürvet Öztürk is dit begrip door de schuld van Thilo Sarrazin een “politiek strijdbegrip” geworden. De begrippen “integratie” en ook “migratieachtergrond”, zoals Sarrazin ze gebruikt, zijn “discriminerend en racistisch”, want – nog steeds volgens de Islamexperte met Koerdische migratieachtergrond – betekent het woord “migranten” voor de SPD-politicus uitsluitend “moslims”. Daarom stelt ze voor “integratie” te vervangen door begrippen als “diversiteit, maatschappelijke participatie, pluraliteit of democratie”.
“Discriminerend en racistisch” is intussen blijkbaar alles wat de Anatolische of Arabische cultuurverrijkers niet in hun kraam past. En daar ze sowieso niet echt van plan zijn te integreren, schijnt het niet meer dan logisch en consequent te zijn het begrip “integratie” à la tête du client gewoon te verbieden. Opvallend is dat, vanuit Öztürks’ standpunt, het begrip “migratieachtergrond” ook maar ineens moet afgeschaft worden, omdat dit voor Sarrazin “uitsluitend moslims” zou betekenen.
Het is duidelijk dat Öztürk nog niet lang met het migratiedebat vertrouwd is want het begrip “migratieachtergrond” werd nog niet zo lang geleden in het leven geroepen… om te verhinderen dat niet voortdurend het woord “moslims” valt als het over de mislukte integratie gaat! Het toppunt van belachelijkheid wordt bereikt met haar keuze van vervangwoorden – diversiteit, maatschappelijke participatie, pluraliteit en democratie – want net die woorden zijn de optelsom van dat wat de moslims in werkelijkheid het minste toepassen. Het zou even gek zijn de vervanging te eisen van het woord “dief” door “weldoener”, van het woord “bedrieger” door “ondersteuner”, of “massamoordenaar” door “mensenvriend”. De moslimlogica houdt altijd weer een verrassing in petto!
De opvallende domheid van mevrouw Öztürk oversteeg de verdere citaten van de deelnemende politieke wetenschappers, sociologen en betweters: de vanzelfsprekendheid van hun “neoliberale mantra van aanmoedigen in plaats van eisen, van miskend potentieel en meer inspanningen” is genoegzaam bekend.
De oproep van mevrouw Öztürk heeft ook een goede kant: het is een duidelijke poging de bevolking te bedriegen, wat net het omgekeerde resultaat zal kennen van wat zij beoogt. Een beter voorbeeld van de beschadigende invloed van Turkse migranten, die in de politiek terecht komen, bestaat er niet; het welzijn van de bevolking betekent voor haar geen enkele verplichting. In tegendeel, zij bedrijft klantenpolitiek voor dat volk, waarmee ze zich verbonden voelt en dat zijn duidelijk niet de Duitsers.
Bron: PI, Die Welt
23-01-2011
De naïeve belgische marcheerders
De vele oproepen via de media om aanwezig te zijn in Brussel om de politici aan te porren een regering te vormen, hebben een matig succes gekend. Volgens de inrichters 45.000 aanwezigen, volgens de ongeloofwaardige Brusselse politie 34.000 en volgens enkele vrienden van Angeltjes die in de omgeving rondwaarden, zouden er wellicht een 20.000 belgische marcheerders zijn geweest.
Het doet er weinig toe : de bekommernis van deze mensen is niet direct de onze. Per se een regering eisen om een regering te hebben zoals elk land, veronderstelt dat het land B een normale natie zou zijn. "Kwot non" (of hoe schrijf je het, Bart ?). Neen dus, wij leven niet in een normaal land en elke van de zeven onderhandelende partijen wringt zich in allerlei bochten om vooral niet de zwarte piet in handen te krijgen en als dwarsligger gebrandmerkt te worden. Iedereen wil het met iedereen doen en toch gebeurt er niets ... De parenclub voor beginners.
Of er nu 34.000 of 20.000 brave en naïeve mensen, al dan niet gehuld in de belgische driekleur, opgestapt hebben in Bruxelles, speelt eigenlijk geen rol.
Bijna dertig jaar lang bestaat er een partij in Vlaanderen die op haar hoogtepunt bijna 1 miljoen kiezers telde en men heeft nooit opgehouden deze democratische partij te negeren, te boycotten, uit te sluiten en haar mandatarissen enkel een minimale toegang te verlenen tot de democratische besluitvorming Wat zou men vandaag dan rekening moeten houden met enkele tienduizenden manifestanten die bovendien gedreven zijn door verschillende motieven ? De politieke elite heeft lak aan de wil van het volk : of het er 1 miljoen of enkele tienduizenden zijn.
Het land B is uitgeregeerd, het is uitgerangeerd en uitgeput. Wij kijken toe, iets anders kunnen wij niet doen, behalve de hoop hooghouden dat de Vlaamse partijen eindelijk de moed zouden bezitten om zich los te wrikken uit het belgische cordon.
Ray
380.000 bezoekers op het Autosalon 2011
Na 10 dagen van activiteit sluit het 89e Salon voor Lichte Bedrijfsvoertuigen, Vrijetijdsvoertuigen en Moto's vandaag de deuren. En ondanks een nog steeds kwetsbaar economisch klimaat, kunnen de organisatoren zich verheugen over de uitstekende bezoekerscijfers. Het eerste weekend sloot het Salon al 15% sterker af dan de vorige editie en het zette die trend door. Volgens organisator Febiac het bewijs dat de automobiel in het algemeen, en mobiliteit in het bijzonder, een van de favoriete attractiepolen blijft van het Belgische publiek.
2010 was, in een fragiel economisch klimaat, al een recordjaar voor de inschrijvingen van nieuwe voertuigen. Van 14 tot 23 januari bezochten ruim 380.000 bezoekers de Brusselse Heizelpaleizen. Daarmee sluit deze editie af als het best bezochte Salon voor Lichte Bedrijfsvoertuigen, Vrijetijdsvoertuigen en Moto's ooit. Het vorige record dateerde uit 2007, met iets minder dan 350.000 salonbezoekers.
Wie het Salon van Brussel 2011 heeft gemist, vindt een overzicht van alle nieuwigheden in ons dossier, de uitgebreide fotoreportages of onze videoverslaggeving.
Placido Domingo, 21januari 2011. Hij is nog steeds jong, niet enkel van geest, maar hij blijft een knappe verschijning en een beminnelijk man, een gepassioneerd artiest en hij zingt de sterren van de hemel. Hij is de KONING van de opera. Gelukkige verjaardag, Maëstro ¡Feliz cumpleaños para el mas grande y mas querido!
In Savats Oranje Theehuis worden er diverse muzikale fragmenten gespeeld met Placido Domingo.
Op zoek naar preutse Angeltjes ? Dan moet u hier niet zijn.
Wij kregen volgend bericht binnen van Marcella (n.a.v. een vertaald gedicht van Jacques Prévert door onze vriend Victor van Vosselaer)
Een beetje meer niveau zou goed doen aan de reputatie van Angeltjes. Ze worden al zo scheef bekeken. De meeste mensen linken Angeltjes aan het Vlaams belang. En dat is niet goed voor de partij haar reputatie. men denkt te vlug dat het allemaal rabouwen zijn Fikken, m'n jongen ,mondje wassen met reukzeep he Anders ik mag je wel hoor
Marcella
Als u mij toelaat, zal ik een en ander toelichten, Marcella
Angeltjes zweeft over de actualiteit en de redactie meldt feiten en levert daar al dan niet ironische, cynische of bitse commentaren op. Dat wij aan Vlaams Belang gelinkt worden, is onvermijdelijk, omdat wij zowat de enigen zijn die de berichten van deze partij uitvoerig belichten en onder de aandacht brengen. Als die partij dat niet wil, dat ze het ons dan laten weten.
Dan is er onze reactiemodule waar lezers hun gram kwijt kunnen. Als principe komen enkel Vlaams-nationale standpunten in aanmerking. Tegenstrevers hebben kansen genoeg hun hart te luchten in de klassieke media. Sommige van onze reageerders moeten wij regelmatig intomen en dat gebeurt ook.
Marcella begaat m.i. de traditionele denkfout, dat de pen slechts mag gevoerd worden door professionelen "die foutloos schrijven en het goed kunnen uitleggen". Bij ons dus niet, wij geven het woord aan de gewone man en vrouw die soms onbehouwen maar daarom niet minder oprecht zijn mening geeft. Ik weet zeer goed dat bij Vlaams Belang enkele elitaire denkers de neus ophalen voor deze blog. Dat is dan hun zaak. Wij zijn géén VB-spreekbuis, maar een club van radicale republikeinen en Vlaams-radicalen. Wij kunnen ook zonder het bestaan van Vlaams Belang onze blog draaiende houden.
Tegendraads en rebels zijn én Vlaams-nationalist : het ligt dicht bij mekaar.
Wat heeft u liever, Marcella, een man van het volk die even over zijn taalgebruik uitschuift maar onwrikbaar is in zijn maatschappelijke en politieke opvattingen, of een parvenu die Latijn spreekt en zijn politieke toegevingen afstelt in functie van zijn toenemend lichaamsgewicht ? U zegt het maar, alhoewel het me in de grond niet interesseert.
Ray
Totale afgang voor de N-VA-goednieuws-show
Stukje Zevende Dag
Theo Francken kreeg er zowaar een kleurtje van. Een rode blos bezwangerde zijn wangen toen hij moest vaststellen dat hij vakkundig alle hoeken van de rode nullenstudio ingestuurd werd door Gerolf Annemans. Waarmee bewezen wordt dat zijn boodschap van hoop totaal tot het rijk der fabelen verwezen werd. Hilarische toestand met die groene professores die het telkens weer over een "onpartijdige, neutrale commissie" had... Nog meer onpartijdigheid, nog meer neutraliteit: kunnen we dat wel aan?
Aan die tafel zaten m.i. drie coulissenfiguren, verrijkers van het belgisch systeem, en één flamingant.
Chi pecora se fa, il lupo mangia (wie zich als een schaap gedraagt, wordt door de wolf opgegeten)
