Bei mir bist du schön in een jiddische versie met vele "adembenemende foto's" van schoonheden uit de jaren '20/'30 van vorige eeuw. 

Dit zijn een aantal toeristische trekpleisters van de karaktervolle kunststad Gent, maar r is nog veel meer

Eupen-Malmedy een vergiftigd geschenk? Het was een cadeautje van de geallieerden tijdens de vredesconferenties in Versailles. België zou als herstelvergoeding voor de geleden oorlogsschade echter veel minder krijgen dan in Brussel was verhoopt. Maar België mocht rekenen op gebiedsuitbreiding. De zogeheten Oostkantons, in de volksmond Eupen-Malmedy werden op 6 maart 1925 geannexeerd bij België.

Aan de ene kant kreeg België als een soort van oorlogsbuit het vrije Morsnet, het handdoekgrote gebied met de zinkmijn Altenberg of Vielle Montagne. Daarnaast kreeg België de zogeheten Oostkantons: Eupen, Malmédy en Sankt Vith. Het gebied van het Duitstalige stadje Eupen was historisch eigendom geweest van het Graafschap Limbourg. Niet Limburg maar wel het gebied rond het stadje Limbourg aan de Vesder. Historisch behoorde dit Pruisisch-Waals gebied tot het Prinsdom Stavelot-Malmédy en was altijd overwegend Franstalig geweest. Het derde kanton dat België cadeau kreeg was Sankt Vith dat historisch tot het Hertogdom Luxemburg behoorde. De verschillende kantons werden in de Franse tijd na 1795 als deel van het département van de Ourthe samengevoegd als Frans gebied. In 1839 bij de grote hervorming van het grondgebied gingen Eupen, Malmédy en Sankt Vith naar Pruisen. In 1920 kreeg België de controle over de Oostkantons bij beslissing van het Verdrag van Versailles als vergoeding voor geleden oorlogsscheiding. Gedurende vijf jaar, tot 1925 bleven ze onder militaire controle. Op 6 maart 1925 werden de Oostkantons opgenomen in de provincie Luik. De bevolking werd toen nooit volledig geïntegreerd. Aan de overkant van de grens groeide de belangstelling voor het Duitse nationalisme en het nazisme. Wanneer Duitse troepen op 10 mei 1940 België binnenvallen worden de grijsgroene geüniformeerde troepen toegejuicht als bevrijders. Ook in Eupen wapperende hakenkruisvlaggen. Nadeel voor de nu opnieuw Duitsers geworden Oostkantonners is onder meer dat ze ook zelf het Wehrmacht uniform moeten aantrekken en ook, maar niet vrijwillig, naar het Oostfront moeten.

24-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Lodewijk de Raet (1870 - 1914)

Aan het atheneum van Brussel is De Raet lid van verschillende Vlaamsgezinde genootschappen. Hij studeert aan de École polytechnique van de Université libre de Bruxelles. Zijn bijdragen aan het studententijdschrift De Goedendag uit 1892 bevatten de kern van zijn latere ideeën. Het economische beleid moet rekening houden met nationale factoren zoals het verleden, de tradities en de mogelijkheden van een volk. Om te kunnen wedijveren met andere volkeren en om zijn eigenheid te bewaren, moet het Vlaamse volk een Nederlandstalige universiteit krijgen. Daar zullen de leidende klassen gevormd worden die de massa kunnen ‘beschaven’. De Raet legt als eerste de link tussen Nederlandstalig hoger onderwijs en de economische machtsbasis van het Vlaamse volk. In 1892 is hij betrokken bij de oprichting van de Vlaamsche Volkspartij en de Vlaamse University Extension, waarmee hij de wetenschappelijke kennis wil verspreiden. In 1903 valt De Raet het verslag van de eerste Vlaamse hogeschoolcommissie (1897), opgesteld door Julius Mac Leod, openlijk aan: het voorziet niet in de vernederlandsing van de technische scholen en de universiteit zal slechts voor de helft vernederlandst worden. Vanaf 1906 wordt De Raet een gerespecteerde autoriteit en zijn slogan "taalbelang is stoffelijk belang" maakt school. Hij wordt de verslaggever en de spil van een nieuwe hogeschoolcommissie (1907). In zijn verslag (1908) vraagt hij de trapsgewijze vernederlandsing van de Gentse universiteit en van de technische scholen en de oprichting van een afdeling voor het mijnwezen en een bijzondere landbouwschool. Het op 31 maart 1911 ingediende wetsvoorstel ter vernederlandsing van de Gentse universiteit is hier grotendeels op gebaseerd. De Raet heeft rond de eeuwwisseling een belangrijke rol gespeeld in de verruiming van de V.B. van taal- tot cultuurbeweging. Hij geeft de aanzet tot de opbouw van een Vlaams-nationale economie en de uitbouw van de V.B. tot een massabeweging.

Vandaag vriend Senior in de vitrine.

Al vrees ik voor zijn visie dat de kans voor nieuwe verkiezingen met de dag groter wordt. Integendeel.

Met de tsjeven aan het roer wordt m.i. de kans met de dag groter dat er een regering wordt samengesteld zonder de N-VA. Tsjeven zijn, bij wijze van spreken, door de eeuwen heen gewoon om hun ziel te verkopen voor een bord linzensoep als ze maar kunnen meegraaien.

Het blijft natuurlijk een dubbeltje op zijn kant.

De Nederlandstalige belgicistische partijen, de tsjeven op kop, vrezen in beide scenario’s nog maar eens een electorale pandoering te krijgen. Zowel wij herverkiezingen als bij het vormen van een nietsnuttende belgicistische graaiersbende.

Het hoog spel dat Janneke Jokkebrok nu speelt met zijn Vlaams-belgicistische partij zal de N-BA (oeps tikfoutje maar ik laat het maar staan gezien Nieuwe belgische Alliantie hen m.i. beter staat) zuur opbreken.

De Nederlandstalige belgicistische partijen en media zullen maar al te graag het gepeupel en kiesvee kond doen dat er met die “nationalisten” geen land - corrupte keuninklijke dictatuur - te bezeilen valt. Voor alle duidelijkheid: in dit land bestaan er wel degelijk waalse partijen en media maar géén Vlaamse. In Vlaanderen bestaan er enkel, het VB en ‘t Pallieterke uitgezonderd, belgische partijen en media. Met mijn verontschuldiging aan mijn vrienden van de N-VA maar zo is het nu eenmaal.




Genoeg geleuterd, het woord is aan heer Senior.

Hélabà...een ultimatum!

Vrienden.

Oef..eindelijk..zouden we kunnen zeggen ALS?? het bewaarheid wordt!
Jannneke Jambon (jokke hesp) van de NV-A heeft het laten weten.
Indien er tegen eind april geen akkoord gevonden wordt trekt de NV-A zich terug uit de "tuf-tuf club" en moeten ze het zonder BDW maar zien aan elkaar te lappen. Dat dit het uiteindelijke verdict zou zijn is geen wonder,alleen heeft het mirakel lang op zich laten wachten. Het feit dat de NV-A enkele dagen geleden straal genegeerd werd toen achter hun rug  de beslissing van de versoepeling van het bankgeheim goedgekeurd werd is bij deze hard aangekomen en zal er ongetwijfeld (al zegt man van niet) voor gezorgd hebben dat de dead-line nu door hen getrokken werd....alhoewel we zover nog niet zijn. Het feit dat het ultimatum van de NV-A niet op steun van de CVP kan rekenen zegt meer dan genoeg over het lot dat dit zottekensspel te wachten staat.
De kans dat we toch naar nieuwe verkiezingen gaan wordt aldus met de dag groter. Als de tsjeven toch overstag zouden gaan om een tri-partite in elkaar te boksen,enkel en alleen maar om een "nieuwe fed.regering" op poten te zetten (waar de keuning en Wallo-Brux) op zitten te speculeren gaan de poppetjes echt aan het dansen,want dit zou een regelrechte kaakslag (de zoveelste) voor het rechts gestemd hebbende Vlaanderen zijn. Dat het zeer moeilijk wordt voor W. Beke is de evidentie zelve, gezien de korte tijd ( krokus- en  paasverlof komen eraan) die er nog overblijft om het onverzoenbare te verzoenen. Het ziet er dik in dat er binnenkort toch een "dynamiteur" op de proppen komt, tenzij de oude  CVP  garde en de zuilen W.Beke dwingen om zijn "rectum" aan de P.S. van don Elio di Rupo te offeren en een toegift aan de franstaligen.
Hopelijk houdt de NV-A haar woord en verkopen ze ditmaal geen vijgen na Pasen.

MVG

Senior

Op 5 maart 1512 was er de geboorte van Gerardus Mercator, Gerard De Cremer, de man die de wereld in kaart bracht.

In 1637 werd Jan van der Heijden geboren. Hij was de man die de brandblusser en brandslang bedacht.

In Wetteren wordt in 1896 Julius De Pauw geboren. Hij werd volksvertegenwoordiger voor de BWP, de Belgische Werkliedenoartij, de socialistische voorloper van de sp.a.

In 1969 wordt Tom Dehaene geboren, de zoon van de bekende politicus en eerste-minister.

In 1971 wordt atleet Filip Meirhaeghe geboren.

En in 1939 ziet meesterkok Pierre Wijnants het levenslicht, jarenlang achter potten en pannen in het Brusselse restaurant ‘Comme chez Soi’.
Koken en lekker eten is altijd een boeiend onderwerp geweest. Ook in het verre verleden.

Waaraan kunnen we een geschiedenis van culinaire boeken beter ophangen dan aan de geboortedatum van Pierre Wynants, de chef van de 'Comme chez soi'? 
Kookboeken en restaurantgidsen, ze hebben blijkbaar altijd bestaan. Zeker sinds de boekdrukkunst het mogelijk maakte om niet alleen geestelijk voedsel te verspreiden maar beschrijvingen om de maag mee te vullen.

Het eerste Vlaamse kookboek verscheen in het jaar 1560 en werd in Antwerpen gedrukt. Wie dit ‘nyeuwen Coock Boeck’ zou willen raadplegen in de oorspronkelijke versie moet wel de oceaan over. Het ‘Coock Boeck’ is een van de schatten die bewaard worden in de Library of Congress in Washington. Auteur van het (originele) boek was een Antwerpenaar. Een geneesheer met de naam Gheeraert Vorselman die behoorde tot de betere kringen. Het Coock Boeck vermeldt ongeveer 500 gerechten. De auteur had de recepten uit verschillende landen verzameld met een grote voorkeur voor ‘Romeinse’ dus Italiaanse gerechten.

Kookboeken blijken interessante gegevens te openbaren over het leven in vroegere tijden. Niet alleen koken en recepten voor het bereiden van eetmalen zijn interessant. Er verschenen ook heel wat boeken over tafelmanieren maar vooral over de wijze hoe je voedsel moet presenteren. Een interessant boek dat in de 17e eeuw verscheen heette:’De cierlijcke Voorsnijdinge aller tafelgerechten”.

De Spanjaard Vincente Alvarez heeft in Brussel gezien dat de bakkersvrouwen het deeg met de voeten bewerken. Weliswaar met schone kousen aan. Hij beschrijft ook in zijn reisverslag dat hij verwonderd was dat in Brussel sinaasappels uit Spanje te koop waren tegen prijzen die goedkoper waren dan deze in Spanje zelf.

In 1663 verscheen in Antwerpen het ‘familieren Keyken-boeck’ van Anthonius Magirus. Hij geeft ‘alle manieren om salaet te maken’. Het boek bevindt zich in de Koninklijke Bibliotheek te Bussel en werd destijds uitgegeven en gedrukt bij ‘Godtgaf (Dieudonné?) Verhulst in de Cammestraat te Antwerpen.

‘De verstandighe Kock voor de zorghvuldige huys-houdster’ was dan weer een uitgave uit het jaar 1687 in Brussel bij de boekdrukker Peeter Vleurgaert op de Houtmarkt.
En in 1796 verscheen ook nog: ‘De Nieuwe Ervarene Brusselse Keuken-meyd’. Het 13 hoofdstukkende tellende boek werd voor 7 stuyvers verkocht

@ ww.6minutes.be

23-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Adriaan Martens (1885 - 1968)

Als student zet Martens zich in voor de vernederlandsing van de Gentse universiteit. In 1912 promoveert hij aan de RUG tot doctor in de geneeskunde. Tijdens de Eerste Wereldoorlog is hij een van de nieuwe hoogleraren van de von Bissinguniversiteit. In 1918 wordt hij lid van de tweede Raad van Vlaanderen. Na de oorlog wordt hij vanwege zijn collaboratie tot de doodstraf veroordeeld. Hij wijkt uit naar Nederland, maar kan dankzij de uitdovingswet van 1929 terugkeren. Martens behoort tot de eerst aangestelde leden van de op 7 november 1938 opgerichte Vlaamse Academie voor Geneeskunde. Brusselse en franskiljonse kringen en oud-strijdersverenigingen komen in verzet tegen de benoeming van de oud-activist. Franstalige liberalen dwingen de regering tot aftreden. In een verklaring, het Manifest van Antwerpen, beklemtonen Vlaamse politici dat de Franstaligen zich niet in te laten hebben met Vlaamse culturele aangelegenheden. Op 2 april 1939 neemt Martens zelf ontslag om een einde te maken aan de controverse. Bij de Duitse inval in 1940 wordt Martens als verdachte gearresteerd door de Belgische overheid en naar Frankrijk overgebracht. In juli 1940 komt hij vrij. Kort daarop wordt hij benoemd tot hoogleraar in de interne geneeskunde in Gent. Martens ondertekent in augustus 1940 de oproep van het VNV voor een nieuwe Volksbeweging en treedt toe tot de partij. Na de bevrijding wordt hij veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf en drie miljoen frank boete wegens politieke collaboratie. In 1948 wordt hij vrijgelaten. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

Op 4 maart 1794 werden 4 zogeheten bokkenrijders geëxecuteerd. Het waren de laatsten in een lange rij van veroordelingen van struikrovers die de beide Limburgen maar vooral het Land van Overmaas jarenlang onveilig hadden gemaakt.

In 1898 ligt het poolschip Belgica van commandant de Gerlache vastgevroren in het Zuidpoolijs. De overwintering zou 15 maanden duren.

Op 4 maart 2006 overleed kunstschilder Jef Van Tuerenhout. Hij was vanuit Mechelen uitgeweken naar de kuststreek. Hij werd 79 jaar.

Op 4 maart 1848 wordt de communistische denker Karl Marx in Brussel van zijn bed gehaald en naar Frankrijk verbannen. Het café ‘De Swaen’ op de Brusselse Grote markt moest van dan af enkele zwaar drinkende klanten missen.

Wanneer de Duitse revolutionaire denker Karl Marx op 2 februari 1845 in Luik arriveert, weet de Belgische politie al dat deze uit Frankrijk uitgewezen ‘gevaarlijke’ man in het oog moet worden gehouden. Per postkoets gaat de tocht verder naar Brussel. 
Karl Marx, van wie we nu weten dat hij de filosoof is van het communistische denken en van de arbeidersrevolutie, was eerder op de vlucht uit Duitsland, zijn vaderland. In Parijs spoort hij de Duitsers aan een aanslag te plegen op vooraanstaanden. De plannen mislukken maar Karl Marx wordt Frankrijk uitgewezen. Hij vertrekt via Luik naar Brussel.
België wordt in die jaren beschouwd als het meest liberale en democratische land van Europa. Wie op de vlucht was kon hier altijd wel terecht, op voorwaarde een verblijfsvergunning te krijgen.
Karl Marx diende op 22 maart 1845 een schriftelijk verzoekschrift in bij Koning Leopold. Hij mocht hier blijven op voorwaarde dat hij zich verbond om geen politieke activiteiten te organiseren. Marx engageerde zich daartoe. Hij was filosoof en zou zich onledig houden met wetenschappelijk werk.
Karl Marx zou in Brussel verblijven van 1845 tot 1848 toen hij ook uit België werd uitgewezen.
Marx liet ook enkele dagen na zijn aankomst in Brussel zijn vrouw, de van adel afkomstige Jenny von Westphalen, en hun dochtertje overkomen. Tijdens hun verblijf in België zou het gezin met nog twee kinderen uitbreiden. Hoe de familie Marx hier konden in leven blijven, leek een raadsel. Karl Marx werkte wel als journalist voor de Duitstalige Brüsseler Zeitung, een blad voor de vrij grote groep Duitse inwijkelingen. Maar gelukkig was er Friedrich Engels, vriend en geestesgenoot die wel geld had. 
Karel Marx woonde dicht bij de Brusselse kathedraal, zijn vriend Friedrich Engels in Sint-Joost-ten-Node. Samen met nog andere meestal Duitstalige vluchtelingen werd er bij pot en pint stevig gepraat en plannen gemaakt. 
De door Marx gestichte ‘Bond der rechtvaardigen’ werd omgedoopt tot de ‘Bond der communisten’ en de leuze ‘Alle mensen worden broeders’ werd: ‘Proletariërs aller landen, verenig u’. Het was op de Brusselse Grote Markt in het ‘Huis de Zwaan’ dat Marx en Engels het pamflet schreven dat nog steeds bekend is als de bijbel voor extreem links.
Het Communistisch Manifest begint met een waarschuwing: "Een spook waart door Europa, het spook van het communisme. Alle machten van het oude Europa hebben zich tot een heilige klopjacht tegen dit spook verbonden, de paus en de tsaar, Franse radicalen en Duitse politieagenten." Het manifest eindigt met: "De communisten verbergen hun opvattingen en oogmerken niet. Zij verklaren openlijk dat hun doel slechts kan worden bereikt door de gewelddadige omverwerping van iedere tot dusverre bestaande maatschappelijke orde. Dat de heersende klassen sidderen voor een communistische revolutie! De proletariërs hebben daarbij niets te verliezen dan hun ketenen, zij hebben een wereld te winnen. Proletariërs aller landen, verenig u!"
Wanneer in Frankrijk op 24 februari 1848 de revolutie uitbreekt slaan in Brussel ook arbeiders aan het muiten. In Brussel wordt gemanifesteerd tegen de Koning en voor de republiek. De Belgische autoriteiten schrijven de schuld toe aan Karl Marx die de relletjes had goedgekeurd. Eerste minister Rogier gaf het bevel om alle gekende vrienden en relaties van Karel Marx te arresteren.
De volgende dag, 4 maart 1848, viel de politie het pension binnen waar Marx verbleef en arresteerde hem en zijn vrouw. De politie zette Marx en zijn gezin de grens over. Als politieke vluchtelingen kwam Marx terecht in het revolutionaire Parijs. Later zou hij doorreizen naar Londen waar hij ook stierf.
 
@ 6minutes.be

Enkele dagen geleden vertoefden we in het Londen uit onze jeugdh-jaren. Vandaag gaan we naar Berlijn tijdens he nazibewind.

Deze reportage begint onschuldig met een bezoek aan de populaire componist Paul Lincke die enige van zijn melodieën op de piano speelt. Vervolgens komen we meer te weten over het amusementsleven in Duitsland tijdens de oorlogsjaren met een aantal beelden van de propagandaminister Joseph Geubels en programma's voor de militairen aan het front. Niet uit nostalgie naar die ellendige periode, wel uit nieuwsgierigheid naar het leven van toen. Einverstanden ?

Ray

25-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Reimond Tollenaere (1909 - 1942)

Tollenaere studeert van 1928 tot 1934 rechten aan de RUG. Hij is een radicaal aanhanger van politiek Groot-Nederland en verwerpt elk compromis met de Belgische staat. Als beursstudent in Duitsland in 1931 en 1932 komt hij in contact met het nationaal-socialisme en neemt hij een aantal nazileerstellingen over. Tollenaere is nog student wanneer VNV-leider Staf de Clercq hem in oktober 1933 benoemt tot propagandaleider van het VNV. Van meet af aan is het Tollenaeres bedoeling om het VNV een nationaal-socialistische en Groot-Nederlandse koers te laten varen. Hierdoor komt hij regelmatig in conflict met de gematigder strekking binnen de partij. In mei 1936 wordt hij tot volksvertegenwoordiger gekozen. Hij streeft naar een rechtse en antidemocratische beweging tegen een eventueel volksfront van socialisten en communisten. Tollenaere wordt bij de Duitse inval gearresteerd en naar Frankrijk gedeporteerd (10 mei 1940), maar op 21 juni bevrijd. In de zomer van 1940 spreekt hij zich uit voor een onvoorwaardelijke collaboratie en een nationaal-socialistische Germaanse statenbond. Groot-Nederland zou hierin als autonome staat een plaats vinden. In mei 1941 wordt hij de eerste commandant-generaal van de Dietsche Militie/ Zwarte Brigade van de Eenheidsbeweging-VNV. In augustus 1941 behoort hij tot de eerste lichting Vlaamse vrijwilligers die naar het oostfront vertrekken. Na zijn vertrek heeft Tollenaere geen invloed meer op de politieke koers van het VNV. Bij een van de eerste acties van het Vlaamsch Legioen sneuvelt hij. Zijn dood is een zware klap voor de Clercq die Tollenaere ziet als zijn opvolger. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

Buongiorno cari amici

We gaan nog eens melig doen.  Dat mag, vind ik.  De winter, de bedrukte sfeer, het politiek straatje zonder vooruitzichten voor Vlaanderen maakt dat ik mijn opgewekt humeur kwijt ben.  Daarom stel ik jullie vandaag een zanger voor uit een land waar de zon veel meer haar best doet om ons te verwarmen dan in dit kille, natte landje.  

Roberto Satti zag het lentelicht in Rome op 18 maart 1945.  Hij verhuisde als tiener naar Verona, de stad waar zijn oudere zus met haar man, een Amerikaanse G.I., woonde.  Dankzij zijn schoonbroer geraakte hij vertrouwd met de Amerikaanse muziek, vooral dan met country en rock ’n roll.  Hij had een goede stem, begeleidde zichzelf op de gitaar en werd af en toe uitgenodigd om op soldatenfeestjes voor sfeer te zorgen.  De film “Jailhouse Rock” zorgde ervoor dat hij met Elvis Presley begon te dwepen en zanger wou worden.  Niet alleen qua uiterlijk leek Roberto wel wat op Elvis, ook zijn stem had een soortgelijk timbre en een groot bereik van een zuivere falset tot een diepe bas.  

In 1963 kreeg hij onder de artiestennaam Bobby Solo een platencontract bij Ricordi Record Company in Milaan.  Een jaar later mocht hij met “Una Lacrima sul Viso “ deelnemen aan het San Remofestival, maar hij werd uitgesloten omdat hij wegens een keelprobleem niet kon zingen en zich verplicht zag te playbacken.  Niet dat dit enige negatieve invloed had, want het plaatje veroverde de wereld: het haalde een verkoopcijfer van zes miljoen exemplaren wereldwijd.  Het daarop volgende jaar won Bobby Solo dit festival met het liedje “Si piangi, si ridi”, werd vervolgens afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival en eindigde ermee op de vijfde plaats.  Tot het midden van de zeventiger jaren nam hij verschillende plaatjes op met wisselend succes.  Dan veranderde hij het geweer van schouder en werd zelf producer tot de discotijd aanbrak en hij zijn bekendste nummer in een nieuw kleedje stak.  En hij herhaalde het oorspronkelijke overdonderende succes.

Bobby Solo is intussen een gewaardeerd artiest, een zanger die vele genres aankan: Frank Sinatra, Johnny Cash, country, rock, Napolitaanse volksliedjes, jazzy nummers, kerstmuziek… noem maar op, maar zijn groot idool is en blijft “Il Maestro” Elvis Presley. 

Luister en kijk even mee naar Bobby Solo met Una Lacrima sul Viso (Merken jullie ook de gelijkenis met een jonge Helmut Lotti?).  Mooi, he? 

Bacio -  Lolita
 

Soms duurt het lang om een regering te vormen. Anderzijds duren regeringen niet altijd lang. Daarvan zit er een voorbeeld bij wat we vandaag herdenken. 
Wie werd er vandaag, 3 maart, geboren?
Zanger Marc Dex in 1943
In 1972 zangers en presentatrice Yasmine die met haar echte naam Hilde Rens heet en die op en tragische manier uit het leven trad.

Sterfgevallen op deze dag:
De Belgische politicus Paul-Emile Janson. Hij stierf in 1944 in het concentratiekamp Buchenwald.
In 1971 overleed politicus Victor Leemans.
In 1983 overleed Hergé, tekenaar van Kuifje, met de echte naam Georges Remy.
Gérard Blitz die de vakantiedorpen Club Med (met de volle naam de ‘Club Méditerranée’) was begonnen, stierf in 1990. Gérard Blitz was lid van een familie van vooroorlogse zwemkampioenen uit Antwerpen.

Op 3 maart 1995 stonden de financiële markten in rep en roer. Voor de Amerikaanse dollar kreeg je geen 30 frank meer. Iedereen dat wat spaargeld te beleggen had was in dollars gestapt en nu zakte de sterke Amerikaanse munt weer weg.

Paul-Henri Spaak kon op 3 maart 1946 een regering vormen. Hoe lang wist hij deze in stand te houden? 
Dat het vormen van een regering niet altijd van een leien dakje verloopt, weten we nu meer dan ooit. Na de verkiezingen van 2007 beleefden we de langste crisis tot hiertoe. Er is niet alleen het vormen van een beleidsploeg. Eens die er is, moet getracht worden de eenheid samen te houden. En ook dat lukt weer niet altijd. Lees maar. 
Sinds 1830, sinds België onafhankelijk werd, kenden we 93 opeenvolgende regeringen met een verschillende duurtijd en gevormd door afwisselende partijen. De normale tijdspanne dat een regering aan het bewind blijft is 4 jaar. Maar als er incidenten zijn dan kan het korter.
De kortste looptijd die tot hiertoe werd vastgesteld was de regering die Paul-Henri Spaak op 3 maart 1946 vormde. Nauwelijks 18 dagen later was het feestje al voorbij.
Voor de oorlog, kon de op 13 mei 1925 gevormde regering Van de Vyvere het nauwelijks twee weekjes langer volhouden. De regering bleef slechts 34 dagen aan het bewind.
In het niet zo heel verre verleden waren er nog negen andere regeringen die minder dan 5 maanden standhielden.
De regering Duvieusart van 8 juni 1950 moest na 2 maanden en 8 dagen stoppen.
De regering Tindemans I die op 5 april 1974 aantrad hield het slechts 2 maanden en 16 dagen vol.
Tindemans III (6 maart 1977) stopte na 3 maanden.
Martens II ging op 23 januari 1980 van start en moest na 3 maanden en 24 dagen de handschoen in de ring werpen.
De vooroorlogse regering Theunis was actief vanaf 20 november 1934 en hield het 4 maanden vol.
Van Acker III (31 maart 1946) kon 4 maanden en 3 dagen aan het bewind blijven. Eyskens II (26 juni 1958) stopte na 4 maanden en 16 dagen.
De regering Pierlot II kon 1 dag langer regeren: 4 maanden en 17 dagen, namelijk van 26 september 1944 tot 12 maart 1945.
Regering Martens III moest ook voortijdig stoppen, 4 maanden en 29 dagen.
Martens III ging op 18 mei 1980 van start.
 
Kampioenen van de lange adem
Acht verschillende regeringen bleven langer aan het bewind dan de vastgestelde termijn van 4 jaar. Dé kampioen had meer dan 9 jaar nodig. Die startte op 16 oktober 1884. 
Paul-Henri Spaak startte de kortste regering op 3 maart 1946.
Het was zijn partijgenoot Achilles Van Acker die op 23 april 1954 Van Acker IV startte en pas op 25 juni 1958 ermee ophield, dat is 4 jaar en 2 maanden later. Achille Van Acker miste de sluitingsfeestelijkheden van Expo 58. Hij opent onderaan de lijst van langste regeringen, regeringen die langer duurden dan 4 jaar.

De regering Théo Lefèvre bleef 1 maand langer aan het bewind, 4 jaar en 3 maanden, van 25 april 1961 tot 27 juli 1965.
Charles Rogier II lukte het om vanaf 12 augustus 1847 tot 31 oktober 1852 te regeren: 5 jaar en 2 maanden.
De regering Charles de Broqueville regeerde 6 jaar en 2 maanden, van 1931 tot 1917, midden de Eerste Wereldoorlog.
Een regeerperiode van 6 jaar en 7 maanden: regering Malou I van 1871 tot 1878.
Charles Rogier IV was aan het bewind van 26 oktober 1861 tot 3 januari 1868 of 7 jaar en 2 maanden.
De regering de Smet de Nayer deed het nog iets beter: 7 jaar en 9 maanden, van 5 augustus 1899 tot 24 januari 1907.
Kampioen werd wel de regering Beernaert, de Oostendenaar en Nobelprijswinnaar Beernaert, die bleef 9 jaar en 5 maanden aan het roer. Van 16 oktober 1884 tot 26 maart 1894.

@ www.6minutes.be

wat ik overhad aan mensenliefde
heb ik uit mijn hart geduwd
de teleurstelling in velen
heeft me naar mezelf gestuwd

ik wil nog een paar echte vrienden
wat familie en mijn gezin
de rest kan me gestolen worden
het is tijd dat ik opnieuw begin

ik word een rustige familieman
ik werd ooit teveel bedrogen
en met schouderklopjes
telkens weer voorgelogen

laat me nu maar op mijn bankje zitten
denkend aan hoe het vroeger was
en met een beetje weemoed dromen
van een hart dat juist op tijd genas  
 
http://blog.seniorennet.be/johan1944/

27-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Ferdinand Snellaert (1809 - 1872)

Snellaert studeert geneeskunde in Utrecht en Gent, waar hij zich vestigt. Hij geniet er prestige voor zijn initiatieven inzake taal, literatuur en politiek. Hij is bv. een van de stichters van het genootschap De Tael is gan(t)sch het volk en initiatiefnemer voor het petitionnement van 1840. Na de dood van Jan F.Willems in 1846 komt hij aan het hoofd te staan van de V.B. en onderneemt hij pogingen om een zelfstandige Vlaamse partij op te richten die buiten de ideologische strijd zou blijven. Dit mislukt omdat na 1847 de meeste Vlamingen zich bij de langzaam ontstaande liberale of katholieke partij aansluiten. Hij is in 1851 stichtend lid van het Willemsfonds en in 1849 neemt hij het initiatief tot de organisatie van het eerste Nederlandsch (Taal- en) Letterkundig Congres te Gent. In 1856 wordt hij als verslaggever lid van de door minister Pierre de Decker samengestelde Grievencommissie. Ten opzichte van Nederland blijft hij steeds broederschap en verbondenheid voelen, maar na 1835 legt hij zich uiterlijk neer bij de Belgische realiteit. Snellaert beschouwt, in tegenstelling tot de meeste flaminganten van zijn tijd, de Walen als een vreemd en vijandig volk. Levensbeschouwelijk leunt hij, hoewel gelovig, aan tegen het liberalisme. Vanaf 1859-1861 kiest hij partij tegen de jongere liberalen onder leiding van Vuylsteke en schaart hij zich achter de onafhankelijken en katholieken. Duidelijk is het dat hij van 1858 af toenadering zoekt tot democraten en radicalen, terwijl hij gaat beseffen dat de V.B. rekening moet houden met het gezag van de Kerk. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging

Graag ook uw gedacht (0)

Een van de webstekken die ik zowat dagelijks bezoek is die van Freddy Van Gaever. Als u het mij vraagt: zet die blog bij uw favorieten.

Vandaag ook weer eens een hilarisch ongelooflijk absurd stukje, ware het niet zo pijnlijk realistisch, over hoe het belziek gerecht als in een zwarte comedie uitspraken doet. Ga het ter plaatse maar eens lezen, nu echter zijn cursiefje van gisteren.

Ja wij zijn verschillend !!

Ik lees hier zojuist dat er in Irak en in Lybie weeral iemand zich heeft opgeblazen. Feitelijk is dit geen nieuws meer. Reeds jaren blijken de kandidaat "opblazers" in de rij te staan om hun leven te geven voor "Allah". De kans dat ze hun "daad" overleven is uiterst gering en meestal schiet er van de "opblazers" niet veel meer over. Wel jammer is dat ze steeds ontelbaren onschuldigen de dood in jagen of voor hun verdere leven verminken. Hoeveel het er dit nu reeds hebben gedaan weten we niet maar het zijn er meerdere honderden en volgens bepaalde bronnen staan er nog steeds veel wachtenden in de rij.

Wat drijft die zelfmoordenaars? Zijn ze "zeker" dat "Allah" er zal voor zorgen om hen na het stellen van hun "daad" in een staat van quasi permanent en eeuwigdurend "orgasme" te brengen? Zullen er inderdaad lange rijen van "maagden" op hen staan wachten? Hoevele lieve Prinsen zullen er voor de vrouwelijke zelfmoordenaars in de tuinen van Allah met open armen klaar staan? Wij weten het niet.

Wat we wel weten is het feit dat indien Freddy Van Gaever morgen zou beslissen om bijna dagelijks toespraken te gaan houden in vele Vlaamse steden voor de "Vlaamse Onafhankelijkheid" en dat hij tijdens die toespraken een oproep zou doen om enkele kandidaat-zelfmoordenaars te vinden om voor die actie voor meer ruchtbaarheid te zorgen en zelfs als Van Gaever vergezeld zou zijn van een pastoor die graag wil bevestigen dat O.L.H. er zal voor zorgen dat de hemelpoorten na de "ontploffing" onmiddellijk zullen openwaaien en talrijke engelen met lekkere spijzen en dranken voor eeuwig zullen ter beschikking staan, wel zelfs dan vrezen we dat Freddy steeds van een kale reis zal terugkeren en in héél Vlaanderen waarschijnlijk niet één kandidaat zal vinden. Filip Dewinter die beter bespraakt is mag het ook proberen. Ook hij zal bot vangen!

Zelfs de beste sprekers van de andere, zogenaamd democratische partijen, zullen hoogst waarschijnlijk niemand vinden. Ook niet voor andere "edele" doelen". Er is dus een duidelijk verschil tussen de "moslimwereld" en de onze.

Mij stoort het niet dat Abdul of Mohammed hun vrouwen in een soort "levende zakken" laten rondlopen. Zeker als die vrouwen daar mee instemmen.
Mij stoort het niet dat de vrouwen van Piet of Jan, tot groot jolijt van andere strandbezoekers, in hun blote borsten op het strand van Nieuwpoort rondwandelen.

Maar er zijn nu eenmaal zaken die wel storen. Wat zou men er van denken indien men een huis op de Grote Markt van Antwerpen of Brussel zou afbreken en er een Minaret in de plaats zou bouwen? Hoe zouden de toeschouwers bij een hulde aan de tombe van de onbekende soldaat reageren indien de Militaire Muziekkapel van dienst zou beginnen met het spelen van "lang zal hij leven!"? Zouden familieleden en gelovigen die in de kerk een begrafenisdienst bijwonen het op prijs stellen indien de pastoor als verassing voor een kort intermezzo heeft gezorgd door een hoempa-hoempa bandje uit Oostenrijk met inbegrip van de jodelaar zou laten optreden? Hoe zouden Moslims reageren indien ze tijdens een gebedsdienst in een Moskee plots zouden vaststellen dat enkele vrouwelijke toeristen in bikini en luid pratend de Moskee zouden binnenwandelen? Men voelt met de ellebogen aan dat al deze incidenten uiterst "storend" zouden werken.

We kunnen dus alleen vaststellen dat Moslims anders zijn dan wij. Wij zeggen niet dat wij of zij "beter" zijn. Neen we zeggen "anders".
Daarom is het een grove fout geweest van vele van onze vroegere "leiders" om ons trachten te dwingen een soort multiculturele "samenleving" te aanvaarden en ons die te willen opdringen. Een vrouw is in verwachting of niet. Een beetje wel en een beetje niet kan niet. Zo kan men ook tradities, gewoonten, gebruiken en culturen niet "mengen".

Daarom menen we dat we er stap per stap terug moeten voor zorgen om in de Wereld en daar waar het nog mogelijk is terug tot meer homogene bevolkingsgroepen te komen. Als men alles meer en meer begint te "mengen" in een samenleving komt men niet tot een betere samenleving maar stilaan geraakt men in een soort "samendoding". Het is mooi te willen geloven dat de oplossing voor het grote nadeel dat de wereldbevolking kent door talrijke en dikwijls totaal verschillende talen te spreken er in bestaat om iedereen één wereldtaal zoals het Esperanto te laten spreken. Maar de werkelijkheid heeft reeds lang onze ogen geopend en we hebben vastgesteld dat dergelijke dromen een illusie blijven. Talen, tradities, culturen, gebruiken moet men koesteren en niet mengen of vernietigen.

Laat er ons dus voor zorgen dat alle beslissingen die ons terug naar de vroegere situatie van quasi homogeniteit kunnen brengen de nodige steun verdienen en dat in het uiteindelijke voordeel van IEDEREEN men alle verdere vermengingen en daardoor uiteindelijke vernietiging van culturen, talen en tradities moet trachten te verhinderen. Als men in een ver land vertoeft en iemand zijn eigen taal hoort spreken voelt men zich onmiddellijk aangetrokken tot die persoon. Hij heeft misschien op vele punten een andere mening, is misschien van een andere stad of politieke partij, maar ik voel me op een of andere wijze verbonden. Hij behoort tot "mijn samenleving". Vreemdelingen die zich volledig integreren zijn welkom zoals de duizenden Vlamingen die naar de USA trokken en waarvan de kinderen na enkele generaties nog alleen hun naam hebben die hen onderscheidt van de lokale bewoners. Zij hebben zich volledig aangepast.

Maar diegenen die zich niet willen aanpassen, die een voor ons onverstaanbare taal blijven spreken, die op hun winkelramen een voor ons onbegrijpelijk soort "Spaghettigeschrift" schilderen, die hun vrouwen kleden als een soort brievenbus en die niet tot onze "samenleving" willen behoren moeten we inderdaad duidelijk maken dat dit niet verder meer kan. Dat we de door onze voorouders achtergelaten rijkdom aan cultuur, gebouwen, tradities, sociale zekerheid enz. niet verder willen laten vernietigen en dat de tijd gekomen is om te beslissen: "aanpassen" of terugkeren naar de streek van uw "samenleving".

Dat dit alles zo correct en ordentelijk als mogelijk zal moeten verlopen is evident. Maar het is nu tijd dat onze "overheid" de verkeerde weg verlaat die ze jaren geleden is gaan volgen. Ook wij willen graag beloven dat indien we ons in andere streken willen vestigen we geen storend element willen zijn in die "samenlevingen" en ons graag zullen willen aanpassen. Indien we dit niet wensen te doen moeten we ook aanvaarden dat men ons vraagt terug te gaan naar de streek die we verlaten hadden.

Zoals ik veel begrip heb voor Moslims die iets tegen alcohol hebben moeten zij ook begrijpen dat ik niet zot ben om hier in de toekomst de kunstjes van "zelfmoordenaars" te moeten bewonderen. Indien iedereen zoveel mogelijk in "zijn gemeenschap" blijft is de kans op een gelukkig leven ook veel groter dan indien men beslist te vertoeven in een "gemeenschap" die men feitelijk niet kan of wil begrijpen of zoals in sommige gevallen zelfs haat.

Men zegge het voort...

Freddy Van Gaever

Op zich hebben deze verkiezingen een louter lokaal belang. Ze zijn echter maatgevend voor de samenstelling van de Eerste Kamer (de senaat) waar tot hiertoe de PVV niet in vertegenwoordigd was.

Zal de huidige regeringsmeerderheid,  VVD (liberalen) en het CDA (christendemocraten) met de gedoogsteun van de PVV van Wilders nu ook in de senaat over een meerderheid beschikken ? 

In 1913 werd Godfried Bomans in Den Haag geboren. Hij werd ooit de meestgelezen auteur van het Nederlandse taalgebied genoemd.

1820 was het geboortejaar, op 2 maart van Edward Douwes Dekker, bekender als Multatuli en auteur van het meesterwerk Max Havelaar. Lees hierover meer op 19 februari.

In 1835 overlijden keizer Franz I van Oostenrijk tevens als Franz II de laatste keizer van het Heilige Roomse Rijk. Hij werd ook de schoonvader van Napoleon Bonaparte die trouwde met Marie-Louise, de oudste dochter van Keizer Franz.

In 1127 overleed Karel de Goede in Brugge. Overleed? Karel de Goede, graaf van Vlaanderen, werd vermoord in de Sint-Donaatskerk.

Karel de Goede werd vermoord toen hij op 2 maart in het jaar 1127 voor het altaar van de Brugse Sint-Donaatskerk knielde. Hij werd ‘de Goede’ genoemd en droeg de titels van Graaf van Vlaanderen, Graaf van Artésië en graaf van Zeeland. Zijn oorspronkelijke naam was: ‘Karel van Denemarken’. 
Karel werd in Denemarken geboren. Zijn geboortejaar is niet exact gekend, het moet rond 1080 zijn geweest. Hij was de zoon van de Deense Koning Knoet de vierde en van Adela van Vlaanderen, dochter van Robrecht de Fries, graaf van Vlaanderen.
Koning Knoet werd vermoord in 1085 en Adela vluchtte naar haar vader, Robrecht de Fries.
Toen Adela hertrouwde bleef zoontje Karel achter bij zijn grootvader. Hij werd opgevoed aan het Hof in Brugge en werd raadgever van zijn neef, graaf Boudewijn VII. Telkens Boudewijn VII op reis ging werd Karel regent om in Vlaanderen de orde te handhaven.
Karel volgde dan in 1119 de kinderloos gestorven Boudewijn VII op. Er waren wel moeilijkheden vooraleer Karel de titel van Graaf van Vlaanderen mocht dragen. Vooral in Zuid-West-Vlaanderen werd hij niet direct erkend mede omdat hij daar had deelgenomen aan het onderdrukken van opstanden van de kleine adel. Dat optreden tegen de rijke familie Erembald uit Veurne zou Karel de Goede uiteindelijk het leven kosten.
Karel de Goede was zeer godsvruchtig en als vorst bestreed hij onrecht en armoede. De grote hongersnood die in de jaren 1124-1125 in heel Europa was uitgebroken, bezorgde hem de bijnaam ‘de Goede’.
 

@ ww.6minutes.be

Gisteren reden we rond in Londen uit de vijfiger jaren. Vandaag een fragment uit een typisch Britse musical uit 1937  "Me and my Girl" van Noel Gay met de overbekende Lambeth Walk. Een Broadway prodctie uit 1987.

Savat

28-10-2009

Figuren uit de mini & maxi Vlaamse Beweging : Flor Grammens (1899 - 1985)

Flor Grammens met vrouw en zoon Marc    In 1920 belandt Grammens als onderwijzer in de taalgrensstad Ronse. In 1927 begint hij te werken als Davidsfonds-propagandist voor de taalgrens en wordt hij secretaris van het comité Taalgrens Wakker!. Rond 1930 sticht hij de Kristen-Vlaamsche Taalgrensaktie. Hij neemt ontslag uit het onderwijs en aanvaardt een sinecure om zich volledig voor de taalgrenszaak in te zetten. Hij wil aantonen dat de taalwetgeving niet kan worden nageleefd zonder een aanpassing van de provinciegrenzen, omdat Waalse besturen en rechtbanken geen tweetaligheid willen. Daartoe lokt hij processen in beroep uit voor Waalse burgerlijke en correctionele rechtbanken. Grammens' Kristen-Vlaamsche Taalgrensaktie geraakt vanaf 1934 in het slop. Hijzelf evolueert in nationalistische zin en verliest zijn geloof in de parlementaire democratie. In januari 1937 begint Grammens in Edingen en omliggende gemeenten onwettige Franstalige straatnaamborden te overschilderen. Hij laat zich voortdurend opnieuw verbaliseren of zelfs opsluiten en krijgt weldra navolging van honderden, vooral Leuvense, studenten in heel Vlaanderen. Onder druk van Grammens legt de regering in 1938 de eentaligheid op als een bindende interpretatie van de bestuurswet van 1932. Bij de parlementsverkiezingen van 1939 wordt Grammens als onafhankelijke op een VNV-lijst verkozen. Dankzij zijn parlementaire onschendbaarheid kan hij voor de Duitse inval een felle propaganda tegen de Belgische landsverdediging voeren. Tijdens de bezetting treedt Grammens niet toe tot het VNV. Hij protesteert voortdurend bij de bezetter, onder meer tegen de verwaarlozing van het Nederlands in Duitse mededelingen. Hij wordt lid en kort nadien voorzitter van een nieuwe Commissie voor Taaltoezicht, die in het Brusselse onderwijs met grote voortvarendheid te werk gaat en op veel verzet stuit. Grammens trekt de taaltoestanden recht in allerlei besturen en in het onderwijs. Eind oktober 1944 wordt Grammens aangehouden door een verzetsgroep. Hij wordt veroordeeld tot zes jaar opsluiting. Bij zijn vrijlating in 1950 is zijn rol uitgespeeld. @ Nieuwe Encyclopedie Vlaamse Beweging