Stilte stile om mij heen, even dacht ik dat je echt verdween, maar algauw voelde ik je adem in mijn nek, ik zit helemaal alleen gevangen in een kreunend hek. Probeer te bewegen, schreeuwen is de volgende stap, maar wanneer dit wordt geprobeerd volgt er een klap. stil blijf ik liggen op de grond, en voel alweer haar natte mond. ' jongen jongen je hebt je straf gehad, je was ook nog veel te laat in het donker op pad'
De krekels verstommen de wind begint te zingen de passiebloemen beginnen te ontluiken er hangt iets in de lucht wat zo schoon is als het zuiverste water zo mooi is als een lentedag zo zwoel als de zomer zo passievol kleurrijk als de hersft zo ijzig maar tegelijkertijd zo brandend als de winterse nachten waar de liefde opeens zal vlammen als wij elkaar samen zullen ontmoeten vinden in de zalige onstuimige bruisende als champagne kurken die mooie heftige liefde die altijd zal ontbranden
Velen mensen lopen er in het rond Mannen, vrouwen, met haar in kleuren zwart, bruin en blond.. Winkels in en winkels uit De Fanfare die langskomt speelt hun muziek luid Terrasje met mooi weer Lekker binnen zitten met regen In de stad is altijd wat te doen!!
Als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde graven we rivieren om te bevaren onze jeugdigheid en eerlijk streven begraven we liefde om te bewaren als een schat voor later leven
en je kust mij plotseling vol op de mond, als ik niet aarzel vallen ook de laatste woorden op de zachte zwijgende grond waar de stilte al eeuwen bestond.
De maan aan de hemel, Geeft de zwarte wereld wat licht De maan aan de hemel, Geeft mij kracht De maan aan de hemel, Op Halloween nacht,
Zielen van de doden zwerven om je heen, Kijken naar elke beweging die je maakt, Fluisteren in je oor, Zijn bij je als je slaapt, Dierbare overledenen zoeken je op, Op Halloween nacht.
De spin, weeft haar web, wonderlijke insectenval. Vroeger, met mijn fobie, had ik die nachtmerries De vreselijkste spinnen, kwamen die merrie binnen. "Aragnafobia" was er niets bij. Nu laat ik ze gewoon vrij, Ik ben blij, dat er geen bruine plakstrippen hangen, Of dat ik die muggen zelf moet vangen, of dat de spuitbus me de adem ontneemt. Die kleine spin, Daar zie ik geen gevaar meer in. Alleen af en toe wat ragebollen.