jouw ogen als ik je aankijk wekken bij mij een indruk op die mij niet kunnen ontgaan jouw ogen zijn zo spontaan die blik neem ik meteen op jouw lieve gezicht die indruk van jou lief hou van jou
De nacht duurt uren In gedachten val ik in slaap Steeds komt hetzelfde terug Lig weer naar het plafond te turen Word het tijd dat ik de moed bij elkaar raap? Nee zeggen mijn gedachten vlug Mijn auto, ja hij was zo mooi en tof Moest hem verkopen Vandaag doet het nog steeds zeer Ongemerkt werd hij gespreksstof Nu een andere, tja beter dan lopen.. Deze herinnering kwam weer boven te praat Nachten lig ik er van wakker Lig stil in mijn bed te huilen Om hem terug te halen is te laat Moet nu met die andere stakker Zou hem echt zo in ruilen
De levende geur van je zoete parfum Bedwelmt mijn zicht in de nacht Mijn zintuigen raken beslagen en verward Geblinddoekt weet ik je te vinden
Weelderige waterlelies van wantrouwen Blazen eenzame emoties naar het midden van de vijver De adem van de liefde Stokt verwaterd in mijn keel
Een quasi-emotie van verlangen Roept me naar je toe De zachte vingertoppen der liefde Maken mij onaantastbaar voor de rest
Ik word gewassen door het zoete water uit de rivier De geur van je parfum bedekt mijn hoornen huid Aardedonkere druppels zonder toekomst of verleden Sijpelen langzaam door mijn hoofd
Je onweerstaanbare feromonen roepen mij Als een teunisbloem in de avondstond De gretige geur dringt mijn neus binnen De bittere klanken der verlangens Krullen met de baan der aarde mee
Odeurademhalende poriën uit je huid Vervallen in de stilte van de nacht De markante melodie van je stromende bloed door je aderen Laat mijn gehoorzame hart sneller kloppen
De engelen der aarde zoeken tevergeefs naar jou Je bent verstopt door de wetten der natuur Je zoete parfum doet onze romance herleven Diepe indruk in mijn lippen door je zachte kus
Een donkerharige engel, Vervangt lawaai voor een indrukwekkende stilte Wanneer ze weggevlogen is Zal alles anders zijn
jouw ogen als ik je aankijk wekken bij mij een indruk op die mij niet kunnen ontgaan jouw ogen zijn zo spontaan die blik neem ik meteen op jouw lieve gezicht die indruk van jou lief hou van jou
Eenzaam, koud en verdrietig Zit ik in mijn eigen wereld Die ooit zo mooi bloeide Maar nu zwart geblakerd Door oorlogen zo wreed En gevechten groot en lang. Eenzaam voel ik mij Omdat er niemand is Die mijn gevoelens kent Zelfs ik ken ze niet. Wat zit er in mijn hoofd Wat mij zo van stuk brengt En elke keer de tranen laat lopen? Ik heb het koud Omdat de warmte die ik nodig heb Niet in de buurt is. Een warme arm om me heen Of zomaar een hand op mijn schouder. Verdrietig zonder reden. Of is de reden er wel Maar zie ik hem niet?
Als een roos. Je bent als een roos, je bent uniek en ontzettend mooi een uniek persoon. Ik vergelijk je met een rode kleur de kleur van de liefde, de aantrekkingskracht die je bezit, de verschillende blaadjes, de talenten die je bezit, een prachtig iemand, de kern vanbinnen,je prachtige kant... Maar ohnee,mijn lieve roos,... verwelk nooit... daarvoor heb ik je te lief!!
Slechts gehuld in een wit gewaad, staat ze aan de kade. Niemand om haar heen, alleen zij en de zee. De
wind speelt onschuldig met haar haren en laat de gouden krullen dansen
voor het leven. De zee slaat woest op de rotsen, om te laten zien dat
dit zijn terrein is. Onbevreesd stapt ze naar voren. Met beiden handen trekt ze haar gewaad omhoog en wiebelt met haar tenen in het water. De kou omringt haar meteen en bezorgd rillingen over haar rug. Met koude blauwe ogen staart ze zwijgzaam voor zich uit. Haar mondhoeken krullen lichtjes als er ergens in de verte een schim te zien is. Langzaam komt hij dichterbij tot hij tien meter voor haar staat. Ze glimlacht en laat haar gewaad uit haar handen vallen zodat het in de zee valt. Zwijgzaam staren ze elkaar aan.
Hallo ik ben een gedicht ik spreek maar zeg jou de waarheid niet of kun je kijken in mijn spiegel dan heb ik je veel te vertellen misschien ben ik wel bang voor jou want nu heb ik voor jou geen geheimen meer ach ik stop niet met praten want mijn code kraakt men niet alleen jij hebt die speels nee dacht het niet hart en ziel als docodeer machine feiloos machtig ik en mijn geheim vaag oke dan zag jij de spiegel niet en was mijn dicht niet voor jou
