als ik aan je denk ruik ik de zoete geur van liefde als ik je voor me zie stralen de sterren aan de hemel jij was mijn liefde elke dag denk ik aan jou hoe kan ik je vergeten liefste je wilde haren in mijn gezicht de smaak van jouw zwoele lippen op de mijne jouw warme mispels liggend in mijn hand de geur van jouw zoete bloesem penetrerend in mijn neus we waren wild en onstuimig onze liefde kon niet meer stuk hoe heeft het zover kunnen komen ik mis je elke dag
De winter komt gestaag met rasse schreden Dan staan de bloemen aan de ruiten En door de bloemen heen, daarbuiten het licht der seizoenen in gans haar vormelijkheden
Stilte stile om mij heen, even dacht ik dat je echt verdween, maar algauw voelde ik je adem in mijn nek, ik zit helemaal alleen gevangen in een kreunend hek. Probeer te bewegen, schreeuwen is de volgende stap, maar wanneer dit wordt geprobeerd volgt er een klap. stil blijf ik liggen op de grond, en voel alweer haar natte mond. ' jongen jongen je hebt je straf gehad, je was ook nog veel te laat in het donker op pad'
Ik droomde vannacht van de nacht die ons samenbracht. Van de schemer, de gloed van de maan in het duister en van het gevoel dat ik krijg als ik je naam zachtjes fluister. Van het vrije in die tijden, de sterren en het mysterie dat schuilt achter elke muur met slapende zielen en in ieder geluid. Ik droomde van alle warme tranen over je blote koude huid en van het zachte licht dat daarop viel, dat ik op je viel, val, gevallen. En dat je om mijn grappen moest lachen omdat je was wie je bent. Dat je soms geheimzinnig doet en dat niemand je geheimen kent. Ik droomde over de weg waarop we lagen en over wat we zagen toen de hemel naar beneden viel, jij op mij viel omdat ik zei; "Waarom kijk je niet naar de sterren samen met mij?" De nacht maakt alles donker en het is een wonder dat ik jou zie zoals ik jou altijd zie als mijn ogen willen dromen en ik droom iedere nacht over de nacht die ons samenbracht.
De krekels verstommen de wind begint te zingen de passiebloemen beginnen te ontluiken er hangt iets in de lucht wat zo schoon is als het zuiverste water zo mooi is als een lentedag zo zwoel als de zomer zo passievol kleurrijk als de hersft zo ijzig maar tegelijkertijd zo brandend als de winterse nachten waar de liefde opeens zal vlammen als wij elkaar samen zullen ontmoeten vinden in de zalige onstuimige bruisende als champagne kurken die mooie heftige liefde die altijd zal ontbranden
nu je samen met de maan lacht en sterren je ogen verbeelden draagt mijn mond weemoedig woorden voor ze de ether in rollen oren bereiken en luchtledig jou toevliegen
ze doen me denken aan kussengevechten het vluchtig dansen op de wind tussentijds adem happen van het lachen natte wangen van plezier je armen om mijn lijf geslagen het doet zoveel pijn dat ik lach.
Als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder bloesem van de vlierstruik ruiken we adem van zomerse wind zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde graven we rivieren om te bevaren onze jeugdigheid en eerlijk streven begraven we liefde om te bewaren als een schat voor later leven
en je kust mij plotseling vol op de mond, als ik niet aarzel vallen ook de laatste woorden op de zachte zwijgende grond waar de stilte al eeuwen bestond.
In movies, everything seems so perfect True Love, happiness, romance, Two persons just meet, talk, eat And they are in love...
Why can't it be that simple In real life, the real world When you meet the one Love at first sight Yes, I believe in it But making it public Boundaries are rising Silence, uncertainty, fear
When you've survived this And met your perfect partner They run away without notice Or break up for other reason
Nobody's perfect Neither am I Some try to be But they can't stay