Eenzaam, koud en verdrietig Zit ik in mijn eigen wereld Die ooit zo mooi bloeide Maar nu zwart geblakerd Door oorlogen zo wreed En gevechten groot en lang. Eenzaam voel ik mij Omdat er niemand is Die mijn gevoelens kent Zelfs ik ken ze niet. Wat zit er in mijn hoofd Wat mij zo van stuk brengt En elke keer de tranen laat lopen? Ik heb het koud Omdat de warmte die ik nodig heb Niet in de buurt is. Een warme arm om me heen Of zomaar een hand op mijn schouder. Verdrietig zonder reden. Of is de reden er wel Maar zie ik hem niet?
Ik ben alleen helemaal.. ik weet niet of ik de nacht zo wel aankan.. ik barst uit in tranen bestemd voor jou.. ik wil jou liefde, dus haal die muur tussen ons in weg.. maak het niet moeilijk, ik zal mijn trots verbergen.. ik heb gehouden en geleden..
je bent mijn engel red me vannacht je bent mijn engel red me met je lach je bent mijn engel red me vannacht je bent mijn engel red me nu ik nog op je wacht
zonder jou liefde ben ik een bedelaar.. dus ik wil dat jij mijn liefde neem.. ik ben het zat slapend in mijn bed alleen..
je bent mijn engel red me vannacht je bent mijn engel red me met je lach je bent mijn engel red me vannacht je bent mijn engel red me nu ik nog op je wacht
liefde is een bloem die bloeit in de schaduw van je eenzaam verloren hart geef haar water en geef haar liefde zodat zij zich kan ontvouwen tot een roos
Hallo ik ben een gedicht ik spreek maar zeg jou de waarheid niet of kun je kijken in mijn spiegel dan heb ik je veel te vertellen misschien ben ik wel bang voor jou want nu heb ik voor jou geen geheimen meer ach ik stop niet met praten want mijn code kraakt men niet alleen jij hebt die speels nee dacht het niet hart en ziel als docodeer machine feiloos machtig ik en mijn geheim vaag oke dan zag jij de spiegel niet en was mijn dicht niet voor jou
Slechts gehuld in een wit gewaad, staat ze aan de kade. Niemand om haar heen, alleen zij en de zee. De wind speelt onschuldig met haar haren en laat de gouden krullen dansen voor het leven. De zee slaat woest op de rotsen, om te laten zien dat dit zijn terrein is. Onbevreesd stapt ze naar voren. Met beiden handen trekt ze haar gewaad omhoog en wiebelt met haar tenen in het water. De kou omringt haar meteen en bezorgd rillingen over haar rug. Met koude blauwe ogen staart ze zwijgzaam voor zich uit. Haar mondhoeken krullen lichtjes als er ergens in de verte een schim te zien is. Langzaam komt hij dichterbij tot hij tien meter voor haar staat. Ze glimlacht en laat haar gewaad uit haar handen vallen zodat het in de zee valt. Zwijgzaam staren ze elkaar aan.
Als een roos. Je bent als een roos, je bent uniek en ontzettend mooi een uniek persoon. Ik vergelijk je met een rode kleur de kleur van de liefde, de aantrekkingskracht die je bezit, de verschillende blaadjes, de talenten die je bezit, een prachtig iemand, de kern vanbinnen,je prachtige kant... Maar ohnee,mijn lieve roos,... verwelk nooit... daarvoor heb ik je te lief!!
Hij was maar een clown in t wit en in t rood hij was maar een clown maar nu is hij dood Hij lachte en sprong in het felgele licht maar onder die lach zat een droevig gezicht
De herinnering blijft aan die clown met zn lach hij heeft alles gegeven tot de laatste dag Niemand kende de pijn van zn stille verdriet want er was op het einde niemand die hij verliet
HIj woonde alleen in een wagen van hout Hij was maar alleen en zo werd hij oud Zn hoed was te klein zn schoenen te groot Hij was maar een clown maar nu is hij dood
refrein
Op een avond hij viel Net als elke keer Het publiek lachte luid maar voor hem was het uit Hij was maar een clown in t wit en in t rood hij was maar een clown maar nu is hij dood
Met tranen als zijden druppels verzacht je de pijn in mijn hart opdat ik je zo troosten kan in tijden waar geloof verstart
Nooit gedacht te kunnen vinden zo plotseling, zo onverwacht intense oprechte vriendschap door een engel tot mij gebracht
Kijk toch met die mooie ogen laat die gouden lach weer vrij vergeet je zorgen, vergeet de leegtes de wereld is van jou en mij Jouw naam staat in mijn hart je laat de wereld open gaan het donker maak je weer licht samen zullen we altijd sterk staan...
De schmink werd aangebracht Verdriet werd weggestopt Men zette hem zijn rode neus op De show moest doorgaan Daar rekende het publiek toch op
De kinderen lachten om zijn fratsen Hij kreeg een daverend applaus Niemand wist dat achter zijn lach verdriet zat Van die clown met zijn lach Stond iedereen paf
Maar als het doek gevallen is En de schmink wordt afgedaan Zie je in zijn ogen alweer een traan Hij heeft verdriet om zijn prachtige vrouw Die hij zo graag zag Een vreselijke ziekte ontnam haar het leven Hij zal haar missen elke dag
De show moet steeds verder Een clown mag niet huilen men wil hem steeds zien met een lach Maar achter een masker kan je schuilen Hij steekt dus zijn verdriet maar weg
Als clown door t'leven gaan En de mensen en kinderen plezier laten beleven is fijn Voor de show alles dat is waar Maar denk ook eens achter die lach kan ook verdriet schuilen Een clown is ook maar een mens hij heeft ook verdriet en pijn
Het was mij een genoegen weer eens mijn hart leeg te schrijven alle taboes overboord laat de mensen maar denken dat zal ze vreugde schenken ik hoef mij nooit te vervelen en zal zeker ook nooit zeuren gelukkig beleef ik dagelijks de helderheid van innerlijke kleuren.