Na regen komt zonneschijn
Na regen komt zonneschijn
Als een masker verscholen Lig ik op mijn buik Ik verdwaal in mijn kussen Die ik als zakdoek gebruik
Ik lig in mijn warme bed Ver onder het koude deken Die maar niet warmer wordt Mijn mond die niet zal spreken
Ik zwijg en blijf daar liggen Ik voel hoe jij me ziet In mijn diepste gedachten Heb ik toch zoveel verdriet
Ik beweeg niet tot nauwelijks Blijf over mijzelf de baas Mijn ogen zijn nog half gesloten En voor mij zie ik de waas
Ik open mijn ogen iets meer En zie dan jouw gezicht vol vreugde Ik lach door mijn tranen heen Waarop jij je zo verheugde
Niet alles gaat altijd perfect En soms kan ik niet blij zijn Maar voor jou doe ik mijn uiterste best Want jij bent mijn liefste zonneschijn!
|