met kerst in je haar jij klokte sneeuw vlokte en hagel zong op de wind je vroor en ontdooide laag in de zon speelde als kind danste op feesten met kerst in je haar naar een knallend nieuw jaar nu krokus je tussen kristal stil bloeit al heel pril de kleuren van lente kust iedereen met die intens stralende lach voor de allerbeste wensen
Velen mensen lopen er in het rond Mannen, vrouwen, met haar in kleuren zwart, bruin en blond.. Winkels in en winkels uit De Fanfare die langskomt speelt hun muziek luid Terrasje met mooi weer Lekker binnen zitten met regen In de stad is altijd wat te doen!!
de eerste ijsbloemen ik wist dat jij de eerste ijsbloemen zou vriezen op het vroege uur als de zon net opkomt om jouw bloem te kleuren als juweel van de natuur ik smelt terwijl zij verder groeit en haar kristallen liefde bloeit in warmte zijn wij opgegaan maar jouw transparante afdruk staat nog te schitteren op het raam
De dagen worden korter. Je gaat in het donker naar je werk, en je komt in het donker thuis. Alles daar tussen in, is het even licht. De wolken die verdwalen, die de zon al weer komen halen. Om 4 uur zet de schemer in en hebt je eigenlijk al zin, zin om voor de kachel te zitten met warme chocomelk, met een goed boek en je vriendinnen. De radio aan die de kerstsfeer doet brengen.
De dagen worden korter. De nachten blijven even lang. Morgen is het weer vroeg dag, al merk je daar zelf niks van. De maan schijnt nog als je in de auto stapt. Je denkt nog, wat is het vroeg terwijl je op het gas trapt. Om 4 uur zet de schemer van de dag al weer in. Dan is de dag nog lang niet om. Maar het daglicht heeft er geen zin meer in. De grauwe wolken komen voorbij en je denkt, was ik nu alvast maar vrij.
De dagen worden korter Dat hoort nu eenmaal bij de winter. Soms vindt ik het heerlijk. Soms vindt ik het wat minder. Alles heeft zijn voor -en nadelen. De avonden zijn prima. Maar de uren tussen 4 en 6 duren in de winter net te lang. Het enige wat we niet kunnen regelen zijn de seizoenen ben ik bang.
De krekels verstommen de wind begint te zingen de passiebloemen beginnen te ontluiken er hangt iets in de lucht wat zo schoon is als het zuiverste water zo mooi is als een lentedag zo zwoel als de zomer zo passievol kleurrijk als de hersft zo ijzig maar tegelijkertijd zo brandend als de winterse nachten waar de liefde opeens zal vlammen als wij elkaar samen zullen ontmoeten vinden in de zalige onstuimige bruisende als champagne kurken die mooie heftige liefde die altijd zal ontbranden
Stilte stile om mij heen, even dacht ik dat je echt verdween, maar algauw voelde ik je adem in mijn nek, ik zit helemaal alleen gevangen in een kreunend hek. Probeer te bewegen, schreeuwen is de volgende stap, maar wanneer dit wordt geprobeerd volgt er een klap. stil blijf ik liggen op de grond, en voel alweer haar natte mond. ' jongen jongen je hebt je straf gehad, je was ook nog veel te laat in het donker op pad'
Buiten in de gure wind waaien de bomen woest heen en weer vallen de bladeren met honderden tegelijk neer Tegen het vensterraam plakt een blad verdort,geel en rood als een stukje opgewaaide dood waar het uiteindelijk zal vervagen in een herinnering aan een zomer lang voorbij