Adam Opel was de oudste zoon van Philipp Wilhelm Opel, een slotenmaker uit Rüsselsheim. Na een stage in het bedrijf van zijn vader reisde Opel als gezelnaar onder meer Luik, Brussel en Parijs, waarna hij, samen met zijn broer Georg, in de naaimachinefabriek Journaux & Leblond aan de slag ging. In 1862werkte hij in de naaimachinefabriek van Huguenin & Reimann, maar in de herfst van datzelfde jaar keerde hij terug naar de werkplaats van zijn vader om te beginnen aan de productie van de eerste Opel-naaimachine.
In het voorjaar van 1863 begon Adam Opel als zelfstandige in een voormalige koeienstal. Georg, die in Parijs gebleven was, zorgde voor al het nodige staal, naalden en haken. De productie van naaimachines nam echter veel tijd in beslag, waardoor Opel onder meer ook wijnkurkmachines en naaimachines van het bedrijf Plaz & Rexroth uit Parijs verkocht. In 1864 kwamen ook Londense naaimachines, met het octrooi van Elias Howe, in het aanbod van Opel.
In 1868 trad Adam Opel in het huwelijk met ondernemersdochter Sophie Marie Scheller. Zij maakte de oprichting van een heuse Opel-naaimachinefabriek mogelijk. Na het overlijden van Adam in 1895 besloten zijn weduwe Sophie en hun vijf zonen Carl, Wilhelm, Heinrich, Fritz en Ludwig om de onderneming voort te zetten.
Pas in 1900 werd duidelijk dat er geen toekomstmuziek meer zat in de productie van naaimachines. In 38 jaar tijd werden door Opel meer dan een miljoen naaimachines geproduceerd en verkocht. De verkoop daalde plots drastisch waardoor de laatste Opel-naaimachines tegen zeer lage prijzen werden verkocht aan groothandel en overzeese klanten.
Adam Opel AG, vaak afgekort tot Opel, is een Duitse autofabriek die in 1862 werd opgericht door Adam Opel. Pas in 1899 werd de eerste auto van het merk geproduceerd. Sinds de omzetting in een Aktiengesellschaft in 1929 behoort Opel tot de General Motors-groep. Als gevolg hiervan zijn Opel-modellen ook bij andere merken van General Motors te vinden, zoals Vauxhall (Verenigd Koninkrijk) (vanaf eind jaren 70), Holden(Australië en Nieuw-Zeeland) en Chevrolet (onder andere Latijns-Amerika). Ook van drie voorgaande merken zijn af en toe modellen bij Opel te vinden.
Met 38.000 werknemers in 2016, verspreid over tien fabrieken in Europa, worden per jaar ruim 1 miljoen voertuigen geproduceerd. Opel/Vauxhall heeft in Europa een marktaandeel van iets minder dan 6%.
Op 6 maart 2017 werd bekend dat PSA Peugeot Citroën zowel Opel als Vauxhall gaat overnemen voor 2,2 miljard euro.
De geschiedenis van Willys-Overland begint bij Overland. Overland was in 1903 opgericht door Standard Wheel Company. Claude Cox had de eerste Overland's ontworpen en gebouwd en op 12 februari1903 reed hij de eerste testrit.
Na de explosie van een boiler in de fabriek verloor Standard Wheel haar interesse waarop Claude Cox het bedrijf kon opkopen voor $8.000.
Hij had meer geld nodig en dat kreeg Cox van David Parry. Die had fortuin gemaakt met de fabricage van 2-wielige paardenwagen. Op 31 maart1906 werd Overland Automobile Co. opgericht. Parry bezat 51% van de aandelen, Cox 49%.
In 1907 was er een korte, maar hevige, economische crisis die Parry's imperium zo hard trof dat hij zelfs zijn huis verloor.
Toen verscheen John North Willys op het toneel die 500 Overland's had besteld, een voorschot van $10.000 had betaald en zich afvroeg waar zijn auto's bleven. In de assemblagehal trof hij ze half afgewerkt aan daar Overland de weeklonen van haar arbeiders niet meer kon betalen. Willys slaagde erin voldoende krediet op te halen bij rijke vrienden om de onderneming van sluiting te redden.
De autobouwer werd daarop gereorganiseerd, de productiemachines vernieuwd en een nieuwe fabriek werd gebouwd in 1908. Toch oversteeg de vraag al snel het aanbod, ondanks dat de productie van de Overland 24, met 465 stuks, 10x hoger lag dan in 1907. Uitbreiding was noodzakelijk en in het voorjaar van 1909 werd Marion Motor Car overgenomen, in september gevolgd door de overname van de grote en moderne Pope-fabriek uit Toledo (Ohio, VS) voor $285.000.
Na de expansie werd Overland omgedoopt tot Willys-Overland met de fabriek in Toledo als hoofdzetel. De duurdere modellen van de constructeur kregen het opschrift Willys, de goedkopere bleven Overlands.
Verder verliet Claude Cox in 1909 het bedrijf voor een carrière in de fotografie.
Tegen 1912 was Willys-Overland de op één na grootste autoconstructeur van de Verenigde Staten geworden. Er werden jaarlijks 26.000 auto's gebouwd. Enkel Ford Motor Company was, met 35.000 stuks, nog groter. Die 2de plaats bleef tot 1918 behouden.
In 1914 nam John Willy Electric Auto-Lite over. Hij veranderde de naam in Willys Corporation in 1917. Dat bedrijf werd de holding boven Willys-Overland die in 1919 ook nog Duesenberg Motors overnam
In 1913 ontmoette John Willys Charles Knight tijdens een reis naar Engeland. Knight kon Willys overtuigen van de voordelen van de Knightschuivenmotor die hij had uitgevonden. Zo gauw ze in Engeland waren aangekomen huurde Willys een Daimler, die zo'n motor al had, waarmee hij in 15 dagen 7200 km aflegde. Overtuigd van de motor kocht hij in New York (VS) Edwards Motorop omdat dat bedrijf een licentie bezat om de motor te bouwen.
Vanaf 1917 kon de klant kiezen tussen 3 merken: Overland, Willys en Willys-Knight. Die laatste had de Knight schuivenmotor. Hoewel John Willys het persoonlijk meer had voor de Willys-Knights waren het de Overland's die het beste scoorden in de verkoop. De goedkope modellen verkochten het best, zeker tijdens de oorlogsjaren 1914-1918.
De Knight-motor mocht dan belangrijke voordelen hebben, zoals de stillere werking, de hogere productiekosten en de royalty’s die aan Charles Knight moesten betaald worden maakten dat de andere merken beter verkochten.
Het merk werd in 1919 opgericht door Gabriel Voisin, een luchtvaartpionier die zijn ervaring in de luchtvaart wilde toepassen in de auto-industrie. De fabriek moest in 1936 de productie staken door financiële problemen. De oprichter startte na de Tweede Wereldoorlog de productie van een kleine auto onder de naam Biscooter.
Avions Voisin was op diverse gebieden een vooruitstrevende fabrikant. Zo paste Voisin schuivenmotoren toe en werden de carrosserieën gebouwd van aluminium, het materiaal dat in de vliegtuigindustrie populair werd.
Tegen de heersende mode in leverde Voisin vanaf 1926 ook geen kale chassis meer af, er werden alleen complete auto's afgeleverd.
De schuivenmotor was van origine een ontwikkeling van het Amerikaanse Knight. Het systeem was betrekkelijk kostbaar om te bouwen, maar daarna was het probleemloos, zeker in vergelijking tot de traditionele zuigermotoren, waarvan vooral de zijkleppen aan slijtage onderhevig waren. Zuigermotoren werden in de tijd technisch steeds beter, terwijl de schuivenmotoren bleven zoals ze waren: trillingsarm en geruisloos, maar de prestaties bleven langzamerhand achter.
Tot aan het eind van de jaren 20 behaalde Voisin door de technische voorsprong van de schuivenmotoren flinke successen op sportief gebied. Hij vestigde met name heel veel wereldduurrecords: 1927-1929: 10 000 kilometer tegen gemiddeld 147 km/h, 30 000 km gemiddeld 133 km/h en ten slotte ook nog 50 000 kilometer gemiddeld 120 km/h (1930
De merknaam is afgeleid van Falkes de Breauté, hoofd van Koning John's huurlingen, die een groot huis bewoonde ten zuiden van de Theems (rond 1216). Dit huis kreeg de naam Fa(u)lke's Hall wat later verbasterde via Foxhall naar uiteindelijk Vauxhall. Het gebied werd algemeen bekend door de opening van de Vauxhall Pleasure Gardens.
In 1857 begon Alexander Wilson met een fabriek voor scheepsmotoren. Het bedrijf kreeg de naam Vauxhall Iron Works. Hij verliet het bedrijf in 1892 en de nieuwe eigenaren besloten ook auto's te gaan produceren. In 1903 kwam het eerste voertuig uit de fabriek. het was een open vierpersoonswagen, met een eencilinder motor welke onder de achterbank was geplaatst. In 1905 werd de 12/14 HP met een driecilindermotor geïntroduceerd. In 1908 kwam de 20 HP uit. Deze auto won een betrouwbaarheidsrit over 2.000 mijl, circa 3.200 kilometer, en was ook de eerste auto die op het circuit van Brooklands sneller reed dan 100 mijl per uur. In 1922 werden 600 voertuigen verkocht en in 1924 was dit meer dan verdubbeld. Ondanks de goede verkopen ging in 1925 de directie akkoord met het overnamevoorstel van het Amerikaanse automobielconcern General Motors (GM). In 1930 werd Bedford opgericht als een dochteronderneming van Vauxhall. Bedford ging zich richten op de productie van vrachtwagens.
Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak werkten er zo'n 12.000 mensen in de Vauxhallfabriek te Luton. Al snel werd de productie van personenwagens gestaakt om oorlogsmaterieel te produceren. Bedford produceerde zo'n 250.000 vrachtwagens en de fabriek te Luton werd ingezet voor de productie van de Churchill tanks. Aan het einde van de oorlog waren er zo'n 6.000 tanks geproduceerd. Onder leiding van GM was het bedrijf al voor de oorlog omgeschakeld op massaproductie en dit kreeg een extra impuls na het einde van de oorlog. In 1946 rolden de eerste personenwagen weer van de band.
Vanaf de jaren zestig gaat Vauxhall intensiever samenwerken met Opel, ook een dochteronderneming van GM, maar gevestigd in Duitsland. In 1963 werd de Vauxhall Viva geïntroduceerd, een kopie van de Opel Kadett. Voor de bouw van de Viva werd een nieuwe fabriek in Ellesmere Port gebouwd, ten zuidoosten van Liverpool. In 1975 volgde de Vauxhall Firenza, deze leek op zijn beurt weer veel op de Opel Manta. Om concurrentie tussen beide merken te voorkomen, werden Vauxhallauto's alleen nog maar verkocht in het Verenigd Koninkrijk en ander landen van het Britse Gemenebest.
Vauxhall produceert voor het Verenigd Koninkrijk dezelfde typen als Opel op het Europese vasteland (bijvoorbeeld Vauxhall Corsa, Vauxhall Astra), met uitzondering van een paar typen die zijn aangepast of alleen door Opel geproduceerd worden
In de jaren 30 werd de naam veranderd in Triumph Motor Company en in 1934 werd Donald Healey aangesteld als experimenteel directeur. Deze kocht een Alfa 2.3 en ontwikkelde daaruit de Alfa/Triumph Dolomite. Tevens werden de fiets- en motorfietsafdelingen verkocht in 1936 om het aparte bedrijf Triumph Engineering Company te worden. De nieuwe eigenaar was Jack Sangster, die ook het merk Ariel leidde.
In 1939 werd het bedrijf verkocht aan T.W. Ward die Healey aanstelde als algemeen directeur. Even later kwam de productie tot een gedwongen stilstand toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. In de loop van 1944 ging Triumph failliet.
De restanten van Triumph werden verkocht aan Standard Motor Company dat er modellen bouwde onder de naam Standard Triumph. Later werd dat wederom Triumph.
In 1953 verscheen de TR2 op de markt. Een vooruitstrevende sportwagen die gevolgd werd door de succesvolle reeks TR3, TR4, TR5, TR6, TR7 en ten slotte de TR8. Een tweede lijn sportwagens werd gevormd door de Spitfires en de GT6. Daarnaast werd er ook nog een luxe sportwagen gemaakt: De 8 cilinder Stag
Naast sportauto's werd er ook een reeks gezinsauto's gebouwd die bestond uit de modellen; Herald, Vitesse en de 2500
In 1960 fuseerde Triumph met Leyland Motors. In de twee daaropvolgende decennia bouwde Triumph een reeks, in potentie, succesvolle wagens, waaronder de geavanceerde Triumph Dolomite Sprint die reeds in 1973 een 4 cilinder motor met 16 kleppen had. Helaas waren de Triumph's uit die tijd onbetrouwbaar door problemen met brandstofinjectie en lage bouw kwaliteit. Daardoor moest men de verkoop uiteindelijk staken.
Het laatste model van Triumph was de Acclaim uit 1981 die in een joint venture met het JapanseHonda werd gebouwd. In 1984 verdween de naam Triumph toen het model door de Rover 200 werd vervangen. Die Rover zelf was feitelijk een Honda Civic met het Rover-embleem.
BMW verkreeg de merknaam Triumph toen het in 1994 Rover opkocht. Toen Rover in 2005 weer verkocht werd aan het Phoenix Consortium, behield BMW de naam Triumph.
Simplexwas een Fransautomerkdat tussen 1920en 1921een aantal auto's maakte. De auto's maakten gebruik van een horizontaal geplaatste motor met één cilinder die 735cc mat. De auto was een zogenaamde Cyclecar, een auto van lichte constructie die als belangrijkste kenmerk had het lichte gewichtSimplex was een Nederlands metaalbedrijf dat onder meer auto's, fietsen, motorfietsen en draisines produceerde.
Simplex werd in april 1887 opgericht als 'Simplex Automatic Machine Company', gevestigd in Utrecht. De oprichter was Charles Bingham. Simplex maakte aanvankelijk kleine automaten voor de verkoop van chocolade en bijvoorbeeld weegtoestellen. Beide producten pasten bij de activiteiten van Bingham als voormalig goederen-inspecteur van de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij. In 1891 kwam P.J.M.Leeuwenberg in het bedrijf en hij nam de leiding over. In 1896 werd de onderneming verplaatst naar Amsterdam en ging daar verder als 'N.V. Simplex Rijwielfabriek', in 1899 gewijzigd in 'N.V. Machine-, Rijwiel-, en Automobielfabriek Simplex'
Bingham was mede-oprichter van de voorloper van de ANWB en thuis in de wereld van het fietsen. In die tijd was fietsen nog een zeer exclusieve bezigheid. In 1890 begon Simplex onder Bingham met de fabricage van fietsen. Onder leiding van Leeuwenberg werd dit een dusdanig groot succes, dat men ging experimenteren met auto's en motorfietsen. De technische leiding kwam in 1894 in handen van ir. W.K. van Erven Dorens. Op de tweede RI in 1899 (de voorloper van de RAI) stond Simplex met twee auto's en een motordriewieler. Deze voertuigen waren helemaal zelf ontworpen en gemaakt, met uitzondering van de motor, die geleverd werd door Benz. In 1900 kon de fabriek vier modellen tentoonstellen in het Paleis voor Volksvlijt. Die waren voorzien van Vivinus motoren uit België. In datzelfde jaar werden 24 automobielen in onderdelen naar Batavia, Nederlands Indië, verscheept om vervolgens in een filiaal ter plaatse te worden geassembleerd.
Na een korte tijd geen auto's meer te hebben ontwikkeld, kwam men in 1907 terug. In dat jaar bestond het leveringsprogramma uit een viercilinder met 14pk motor van Fafnir met cardanoverbrenging en een tweecilinder met kettingaandrijving. Het viercilindermodel zou tot 1913 leverbaar blijven. In 1915 kwam er, onder meer door de oorlogsomstandigheden, een voorlopig einde aan de autoproductie. Nog tot 1921 werden er auto's door Simplex ontwikkeld, maar niet meer geproduceerd
Rolls-Royce Motor Cars is de divisie van het Duitse autoconcern BMW die verantwoordelijk is voor de productie van automerk Rolls-Royce. De productie van de Rolls-Royce Phantom 2003 begon in 2003, die van de Rolls-Royce Ghost in 2010.
Nadat BMW met Volkswagen een deal had bereikt mocht BMW vanaf 1 januari2003 Rolls-Royces beginnen bouwen. Daarvoor werd een nieuwe fabriek gebouwd in Goodwood (West Sussex). Volkswagen bezat immers de vroegere Rolls-Royce fabriek in Crewe en wijdde die aan de productie van voormalig zustermerk Bentley. De productie van de Rolls-Royce Corniche 2000, onder Volkswagen, werd in 2002 beëindigd.
De Phantom was het eerste model van het merk onder BMW. Deze auto heeft een motor van BMW en de meeste onderdelen worden in Duitsland gemaakt, maar de assemblage gebeurt in Goodwood. De basisprijs van de auto ligt op £250.000.
Van de Phantom is ook een Coupé-uitvoering: in 2008 werd de Phantom Drophead Coupé onthuld. Het is een cabriolet met naar achteren scharnierende deuren en koplampen met leds.
In maart 2009 kwam Rolls-Royce op de Autosalon van Genève met het 200EX-concept, de 'kleinere' uitvoering van de Phantom. Rolls-Royce bracht het model in 2010 op de markt onder de naam Ghost.
