Dit blog is een vervolg van het Bas & Belleblog http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/ dat sinds 14-02-2008 haast 500.000 views scoorde. Door het niet meer kunnen publiceren van foto's in het oude blog hebben we voor dit nieuw blog gekozen om verder te "bloggen".
Wij zijn Jan en Simonne Faes en samen met Belle, Hera, Heros en Lucy vormen wij de Faesroedel. Onze vier honden zijn Drentsche Patrijshonden. Met Belle en Hera hebben wij elk twee nestjes gehad met 34 pups in het totaal.
Bas_en_Belleblog_Bis
de belevenissen van vier Drentsche Patrijshonden en hun baasjes Jan en Simonne
01-06-2017
Op familiebezoek…
Vosselaar 01 06 2017
Op familiebezoek…
Dinsdag 30 05 2017 zijn Hera en ’t baasje op familiebezoek geweest bij twee “pups” van Hera.
Pups is niet dadelijk een gepast woord want beide zijn respectievelijk 5 en 2,5 jaar. Het waren Loek en Nazca-Hera , beide woonachtig in Hasselt, waar wij op bezoek gingen.
Uiteraard hadden wij een doel om de verplaatsing naar Limburg te maken. Beide baasjes hebben nog fokplannen. Loek als dekreu en Naca-Hera is voorbestemd om ook nog eens een nestje op de wereld te zetten. En naar goed voorbeeld van moeder en oma laten de baasjes van Loek en Nazca hun honden ook testen op de erfelijke ziekte von Willebrand disease.
Bij Loek zijn de andere testen HD, ED, SD & PRA al geruime tijd geleden met goed gevolg uitgevoerd, bij Nazca is het baasje van mening dat hij nog tijd genoeg heeft om aan een nestje te beginnen, maar omdat wij toch in de buurt waren voor Loek kwam het goed uit van nu ook Nazca te testen op vWd.
Ons baasje had de swab’s in de voormiddag opgehaald bij het dr. Van Haeringen Polygen labo in Malle. Dat is vlakbij Vosselaar en op 20 minuten heb je alles in huis om de test uit te voeren. De Swab’s worden gratis geleverd door het Labo. Woensdag morgen zijn dan 3 stel Swab’s afgeleverd in Malle, want ook onze eigen Lucy lieten we gelijk testen.
De bezoeken ter plaatse was weer voor alle partijen plezant. Hera zag nog eens twee nakomelingen terug en ze herkenden beide dadelijk. Nu zien Belle en Hera hun nakomelingen dikwijls genoeg om er niet van vervreemd van te geraken, maar toch is het plezant dat ze dadelijk tekenen van herkenning geven.
En op elke plaats heeft Hera weer wat bij geleerd. Bij Loek heeft ze leren trappen lopen. Dat had Hera al wel eens gedaan maar nooit op een metalen open buitentrap. Bij Nazca leerde ze dan weer hoe je het visvoer dat haar baasje in de vijver voor de vissen had gestrooid ook door Drentjes kan verorberd worden. Het was in elk geval een plezante en leerzame avond daar in Hasselt .
Het begon vorige week maandag in La Magdeleine. Heros was futloos, wilde niet eten en wilde zelfs geen van zijn favoriete snoepjes ! Dan is er iets niet pluis bij Heros, zeker niet wanneer hij geen snoepjes aanneemt.
Een wandeling door de velden bracht aan het licht dat hij ongewoon veel plaste en dat dan ook niet eens op drie poten.
Een telefoontje aan onze plaatselijke dierenarts vertelde ons dat we vanaf 14u00 welkom waren in de praktijk in Ruffec. Daar was het Benoit Hans, dierenarts, ook Belg , en eigenaar van de dierenkliniek, die Heros onderzocht. Aan de hand van de baasjes verklaringen en wat hij bij Heros kon vinden werden wij er geen van alle veel wijzer uit. Heros kreeg pillen om zijn eetlust terug op te wekken en de raad om het enkele dagen te bekijken of zijn toestand verbeterde.
De toestand van Heros ging op en af en zo besloten we, (zonder de kersenoogst aan te vatten), van zondag de huisreis naar Vosselaar aan vatten en gelijk een afspraak te maken met onze dierenarts Aline Verschueren in Hoogstraten http://www.alineverschueren.be/
Zo stonden we maandagochtend om 08u30 al met Heros in Hoogstraten. Een algemeen onderzoek volgde. Ook urineblaas en prostaat werden onderzocht. Bij een kleur vergelijkende test bleek er toch één en ander niet juist te zitten met de urine. De urine die we van een nuchtere Heros thuis al hadden opgevangen werd naar het labo gezonden.
Gisteren kregen we dan van Aline te horen dat Heros te kampen had met een serieuze blaasontsteking en dat het urinestaal “op kweek” gezet was om uit te zoeken welke bacterie voor de blaasontsteking verantwoordelijk zou zijn. Morgen vrijdag hebben we daar waarschijnlijk ook uitslag van.
Gelukkig heeft Aline ons maandag al antibiotica meegegeven welke goed blijkt aan te slaan. Heros is terug vinnig, eet met veel zin zijn eetkom tot op de bodem leeg en haalt weer kattenkwaad uit.
We prijzen ons steeds weer gelukkig dat we telkens met ons viertal beroep kunnen doen op een zeer kundig dierenartsen team. Spijtig wel dat we er een trip van 2 x 800km voor moeten doen...
Wat we wel spijtig vinden is dat er momenteel, op zo’n 800 km van Vosselaar een viertal kersenbomen, vol beladen met de mooiste kersen staan rijp te worden. Maar de buren zijn verwittigd dat ze mogen plukken zoveel ze kunnen, we hebben zelfs de ladders klaar gezet , daar moeten ze zelfs niet voor zorgen….
Deze middag vonden we een enveloppe uit Burkina Fasso in onze brievenbus (de échte brievenbus, niet de mailbox).
Nu is het niet dat wij daar veel kennissen hebben die ons regelmatig schrijven, wij kennen daar niemand. Of het moest zijn dat onze Franse buurman als officier bij het Franse leger weer op zending was met zijn eenheid in donker Afrika. Maar niets van dat alles, de feiten liggen op een gans ander gebied.
Al enkele jaren, zo rond de jaarwisseling steunen wij een initiatief van dierenartsen zonder grenzen. Die hebben een actie waar je voor 50 euro’s een geit kan kopen die dan geschonken word aan een dorp, leefgemeenschap of familie waar dierenartsen zonder grenzen werkzaam is.
De geit verschaft de familie melk voor de jongstgeborenen, of om kaas te maken, geeft mest voor de akker bebouwing en met een beetje meeval kunnen de eigenaars ook nog wat van de geit produceerde verkopen.
Wij zagen wel iets in dat project en daarom steunden wij eind 2016 het project voor de tweede maal. Vorig jaar kregen we zo een foto van een jongetje met een geitje in de armen vanuit Oeganda.
Het geeft ons in elk geval een fijn gevoel dat een kleine gift toch nog reactie geeft achteraf. Dierenartsen zonder grenzen mag eind dit jaar weer beroep op ons doen.
Heb jij ook belangstelling voor dit initiatief ? surf dan naar: www.koopeengeit.be
Het is al enkele dagen warm in de Charente. Met een toppunt vandaag, met daarjuist om 15u30 zo ‘n 35,3° C, uit de zon onder de open veranda. Mens en dier heeft last van die plotse en eerste warmte.
Zo veel last dat we gisteren met Heros naar dierenarts Benoit Hans in Ruffec zijn geweest. Heros was totaal futloos, weigerde te eten en zelfs de snoepen waar hij anders een dubbele moord of meer zou voor begaan bleven onaangeroerd. Reden dus om Heros “ziek” te verklaren.
Na een grondig onderzoek is Heros gezond verklaard door dierenarts monsieur Benoit Hans (Hans is de familienaam). Bij de baasjes werd echter een te grote bezorgdheid vastgesteld en dat werd dan genezen door de rekening. Consultatie, urine onderzoek, +pillen om de eetlust terug op te wekken, “le tout ensemble” 48,5 euro. Dat is de prijs om baasjes gerust te stellen dat Heros niets mankeert en vandaag terug hemzelf is.
En nu het rondje tuin. Vermits het toch te warm is om die composthoop verder te versassen naar de déchètterie, zijn Drentjes en baasjes maar een rondje tuin gaan lopen. Kodakske in de aanslag en lekker in de schaduw van de kruinen van de kersenbomen.
De toegang van de koer naar de tuin is momenteel prachtig met de rood en witte rozen die een bloemenkrans rond het poortje vormen. Beide rozensoorten ruiken dan ook nog eens even hard als de rozenzeep die midden vorige eeuw te vinden was in alle schuiven van grootmoeders kleerkasten (als het er niet rook naar mottenbollen tenminste).
De witte pioenrozen waarvan we niet weten hoe oud de struik is (maar zeker minstens 18 jaar) komt stilaan tot bloei . Prachtige grote witte bloemen bevolkt door de onvermijdelijke mieren.
Verder door beginnen de eerste kersen te kleuren. Daar wachten we op want deze kersen zijn van de grote donkere heel zoete soort. In de suikerfabriek van Tienen zouden ze er suiker van kunnen maken!
Langs de zijkanten van de tuin, aan de straatkant staan nog enkele rozenstruiken die al verschillende aanvallen van bosmaaiers en zitmaaiers hebben overleefd, maar die hele mooie bloemen dragen.
Achteraan in de tuin moet onze zieke Heros van gisteren, omlopen omdat de takken van de kersenboom (de 3°) te laag hangen door het gewicht van de nu nog onrijpe vruchten. Deze boom is de laatste van de vier om rijpe vruchten te dragen.
Ook de noten- ,de appelen- en perenbomen hebben hun vruchtjes al gevormd. Ook de 2 jaren geleden geplante mirabellen de Nancy boompjes staan vol vruchtjes. Samen met de kersen, krieken en pruimenbomen belooft 2017 een voortreffelijk en rijk overdadig confituurjaar te worden.
In de volgende aflevering hier gaan we een rondje “koer” maken, dat gaat dan hoofdzakelijk foto’s van rozen opleveren.
Prettig nieuws deze ochtend in onze regionale krant Charente Libre. Een volle pagina alleen voor Jean-Luc Lassoudière uit Saint Fraigne.
Voor de gewone krantenlezer een man met een voorkeur voor de nieuw verkozen “président de la république” . Voor ons een goeie bekende bij wie wij al meer dan 15 jaar klant zijn voor zijn voortreffelijke Cognac.
Wij ontmoetten Jean-Luc op 27 maart op de maandelijkse markt in Rouillac. Daar was hij met enkele kompanen reclame aan het maken voor Emmanuel Macron. Baasje maakte onderstaande foto van hem op een terras in het centrum van Rouillac.
Zoals al gezegd, 15 jaar kennen we Jean-Luc al. Destijds kochten we bij hem en bij zijn vader Roger een uitstekende Cognac Athenor XO. Tal van vrienden in België hebben van hem een fles in de barkast staan. Je herkent de fles ogenblikkelijk aan het houten etiket. Momenteel heeft hij een nieuw merk opgestart “Pierre Lecat”, genoemd naar zijn schoonvader. Dit merk waarvan de XO, Cognac bevat van +35 jaar oud ligt in het hogere markt segment. 125 euro voor een fles in niet iets dat je elke dag aanschaft (wij toch niet).
Maar buiten zijn activiteiten op Cognac gebied is hij ook nog actief in de landbouw (uien planten voor de uienzaad productie) en vroeger teelde hij ook nog tabak. Voor het planten en oogsten bouwde hij immense pikdorsers om tot machines om zijn tabak productie te optimaliseren. Ook het drogen van de tabak deed hij zelf in loodsen waar een dertig ton vrachtwagen vlot kon doorrijden.
Maar de duivel doet al is ook nog actief in de goede werken. Hij en zijn vrouw hebben ook nog twee kinderen geadopteerd uit Haïti. Lang voor de aardbeving van enkele jaren terug. En ook nu nog vertrekken er containers vol hulpgoederen met een regelmaat naar Haïti. En het houd nog niet op, hij kan niet tegen onrecht ! Zo is hij ook voorzitter van een beweging die opkomt voor “les gens de voyage”. Hij komt zo bvb op voor de kinderen van de rondtrekkende mensen die door hun afkomst gediscrimineerd worden op school
En nu… komt hij mee op in de politiek. Uiteraard voor de beweging “en marche” van de verkozen président Emmanuel Macron. Gaat hij zich werkelijk in de politiek werpen ? Jean-Luc député in de assemblée national ? (kamer van volksvertegenwoordigers (B) of tweede kamer (NL)) Wij zien het eerlijk gezegd niet zitten, daar is hij de man niet voor. Hoewel zijn gedachtengoed perfect een frisse wind door de assemblee zou doen waaien is hij toch meer een “veldwerker”. Iemand die het werk ziet en het ook uitvoert.
Wij als Belg mogen niet kiezen voor de president en de assemblee, anders kreeg hij onze stem en steun. Voor ons “een man naar ons hart” !
Het is acht mei vandaag en een verlofdag in Frankrijk. Men herdenkt de ondertekening van de wapenstilstand in Berlijn in de nacht van 8 op 9 mei 1945.
Zoals elk jaar wanneer we hier in La M verblijven zijn we aanwezig bij de herdenking aan het monument van de gesneuvelden uit de verschillende oorlogen. De burgemeester leest tijdens de ceremonie de namen van de gesneuvelden voor uit WO I "la grande guerre", van WO II en ook van de gesneuvelden in de Algerijnse oorlog.
Na elke naam antwoorden de aanwezigen "Mort pour la France". Meestal neemt men de gelegenheid te baat om de mensen die dat jaar recht hebben op een medaille, deze uit te reiken. Dit jaar werd er niemand gedecoreerd.
Er worden dan ook enkel brieven van hoogwaardigheidsbekleders voorgelezen. Er is ook elke keer een tekst in het Engels, maar dit jaar waren er geen Engelse dorpsbewoners aanwezig en was ikzelf (als buitenlander die ook Engels machtig is) Chinese vrijwilliger van dienst.
Met het zingen van de Marseillaise en de groet van de vlaggen sluit de viering en trekken de aanwezigen naar de gemeentelijke feestzaal waar het gemeentebestuur een "vin d'honneur' aanbied.
Of wanneer de kersenbomen hun takken zo zwaar beladen zijn met onrijpe kersen dat de takken haast de grond raken.
Dat is wat dit jaar staat te gebeuren met de kersen oogst in juni. Elk jaar, wanneer de studenten ijverig (?) over hun boeken gebogen zitten als voorbereiding van hun examens, dan is het in de Charente tijd om ladders uit de stalling te halen en alles laten vallen om de kersen te oogsten.
Dit jaar is het werkelijk enorm wat een hoeveelheid kersen aan de takken hangen. De eerste grote boom in de tuin is een kriekenboom (zure kersen zegt men ook wel eens). Het is dit jaar de eerst maal sinds wij het huis hebben gekocht dat hij ietwat noemenswaardig opbrengst heeft.
Vorig jaar was het haast zover, en het is dankzij wij geen 2-takt benzine in huis hadden dat hij er nog staat. Ik wilde hem namelijk omzagen wegens geen opbrengst en in de weg staand om met de auto in de tuin te komen.
Voor één zaak was hij ideaal. Wanneer Peter en Hilde met Florian, Bellefleur en “onze” Hercule kwamen kamperen in de tuin was het een ideale schaduwbrenger boven hun tent.
Ook de appelbomen hebben weer hun aantal appelen in wording. Spijtig voor hen zijn wij hier geen overenthousiaste appelmoeseters. Maar voor appeltaart en “tarte Tatin” zijn er vééél te vééél appelen. Cider maken, en wat er met cider nog verder kan gemaakt worden staat hier ook jaarlijks op het zomerprogramma.
De tuin belooft een mooie opbrengst te geven dit jaar. Want ook de twee Mirabellen de Nancy bomen gaan hun eerste oogst leveren dit jaar. De mirabellen zijn samen met de vijgen van de lekkerste confituren die de tuin kunnen leveren.
Wie de huisbereide confituren uit de keuken van Simonne ooit geproefd heeft, vraagt er elk jaar terug naar. Het is nu aftellen naar half juni, dan zijn de kersen rijp en dan is het een dag of tien hard werken om die overvloed te plukken, te ontpitten (het grootste werk) en dan te verwerken naar opleggen of confituur te maken.
En dan daarna een gans jaar lekker genieten van wat de bomen hebben voortgebracht…
Het was een drukke week met foto's van de nakomelingen van Belle en Hera. Bowie en Karin, Marc met Boris, Gonda en Kyra-Belle, Kenzo en Myra Deense kleinzoon en -dochter van Belle via Kiet.
We vinden het steeds plezant van in kontakt te blijven met de nakomelingen. En je staat er van te kijken waar de "kleintjes" overal terecht gekomen zijn...
Het was een druk, lang en vermoeiend weekend het lang weekend van 1 mei. In aanvang vooral vermoeiend.
Zaterdag waren we aanwezig bij de wandeling die Louis Michielsen Karin Soenen samen hadden georganiseerd te zuiden van Turnhout. Louis had ons uitgenodigd om tot bij hem thuis aan Winkel (de straat heet Winkel). Van daar uit zouden we langs bossen, velden, akkers en wijken richting Tielen trekken.
Door het broedseizoen van de weidevogels en de jonge hazen en reeën hielden we de honden bij de risico gebieden aangelijnd. Dat viel behoorlijk mee en de zeven Drenten en één labrador konden genoeg los lopen om zich moe én vuil te maken. Waren van de partij, Louis met Drent Gorki en labrador Olive, Karin met Izzy, Jeanny met Nova, Maurice & Rita met Joris, Bob & Magda met Kiki, en wij met Hera en Lucy. Belle die anderhalve maand geleden een serieuze operatie heeft ondergaan lieten we thuis samen met Heros, er moet immers iemand waken over have en goed.
En vuil dat ze waren… schuld van de droogte waardoor de sloten en beken meer modder dan water waren, daar zijn foto bewijzen genoeg van. Vooral de nazaten van onze Belle spanden alweer ze kroon. Als er nog eens een lijst opgemaakt gaat worden van erfelijke zaken bij de Drenten, dan mag vetlapperij daar zeker niet bij ontbreken.
Bij het keerpunt in Tielen hadden de organisatoren naar goede Belgische gewoonte er voor gezorgd dat er een natje en een droogje voorhanden was. De pinten waren fris, de Cola zonder iets (zelfs geen suiker) ook, de koffie straf en de asperge soep met brood superlekker.
Nadat we de rustplaats verlaten hadden was de voornaamste zorg een proper water vinden om die vetlappen het meeste slijk uit hun vacht te laten spoelen. Wat overigens niet zo goed lukte wegens al voor een groot deel ingedroogd. Proper waren ze na gezwommen te hebben geenszins, stinken deden ze echter meer dan genoeg.
Zo kwamen we na een wandeling van goed 12 kilometer terug aan Winkel, waar de hondjes nog eens konden drinken waarna ze vuil en smerig de koffer van de auto in konden. Thuis wachtten immers nog twee roedelleden om uitgelaten te worden…
’s Avonds hadden de baasjes nog een afspraak om met zus en schoonbroer met een etentje in een restaurant een “stapje in de wereld” te gaan zetten. Het restaurantbezoek was goed, maar dat “stapje” is heel beperkt gebleven… !
In het verleden op het vroegere Bas & Belle blog plaatsten wij regelmatig een mop. Dat was eigenlijk een goede gewoonte. In april 2012 plaatsten we deze. Met een kleine toelichting vooraf
’t spijt ons maar in deze mop lukt het niet om Mohammed, Kees of Arie te noemen, dan is de clou van de mop weg, jullie zullen het vandaag met “de Mo” moeten doen…
Jan
Mohammed bij de VDAB
Zeer tegen zijn zin moet Mohammed zich aanmelden bij de VDAB. Die bezorgen hem een job. Mohammed moet bij een bakker gaan werken.
's Anderendaags staat hij er weer. Bij de VDAB.
"Ha, Mohammed! Hoe is het gegaan?"
"Gegaan gegaan. Gaa bitje mè maan kloête spele zeker? In Marokko ikke oepstoan oem tien ure, hier ikke oem vaaf ure beginne moet. Gaa wil maa doêt of wa?"
"Sorry Mohammed, sorry sorry."
De martelaar krijgt een nieuwe job: hij mag beginnen bij een beenhouwer. Een dag later staat hij weer bij de VDAB.
"Ha Mohammed! Hoe is het gegaan?"
"Gegaan?! In Marokko zon altaa schaanen, warm...Ikke hier in vriezer vliês moet oephoale..Goe v'r en loengontsteking oep te loêpe! Is 't da wa ge wilt? Ja? Gaa wul maa dus doêt?! Racist!"
"Nee nee nee, u moogt dat zo niet opnemen mijnheer Mohammed...Sorry..We zullen u een gemakkelijke job bezorgen in open lucht."
"Ha, da's beiter. Is zomer naa. Ikke kan dan van zon profitere."
Mohammed krijgt een job als toezichter op het Schoonselhof. Hij moet niet veel doen, wat onkruid wieden, de paadjes een beetje onderhouden, wat rondwandelen.
's Anderendaags is Mohammed weer present bij de VDAB.
"Maar mijnheer Mohammed, wat scheelt er nu weer?"
"Gaale oep kop gevalle zeiker? Ikke mutte weirke, oenkroait wieje, poade onderhoude, travakke gelak ne zot en ikke dan lezen: "Hier rust den die, hier rust den die, hier rust die... NIE ME MAAI HE!!!!!!!!
Gisteren, zaterdag 22.04.2017 hadden Magda en Marc, de baasjes van Boris (officieel N-Boris) verzamelen geblazen voor al de Drentjes uit Hera’s N-nest, in hun thuisstad Temse.
De baasjes van de ouders konden niet bij de wandeling zijn, Jan en Hera wegens een begrafenis en Jantine met Bowie sr. wegens verhuis naar hun nieuwe woonst. Jan en Hera waren wel nog naar Temse afgezakt om samen met de groep na de wandeling nog eens te babbelen (over honden en vakanties) en samen iets te eten.
Over de wandeling kunnen we alleen maar praten “van horen zeggen” omdat wij toen nog onderweg waren naar Temse (en dat was een ware lijdensweg door de files rond Antwerpen), maar ieder die er bij was sprak unaniem over een heel mooie en goed georganiseerde wandeling. Puik werk van Marc en Magda !
Na de begrafenis zijn Hera en ikzelf richting Temse gereden (zo’n 65 km van Vosselaar) om de groep op te vangen in het “grand café Wilford” aan de rede van Temse. Voor de NL’ers die niet zo bekend zijn in België, Temse ligt aan de Schelde, stroomopwaarts van Antwerpen en ongeveer halfweg tussen Antwerpen en Gent. Met Hera heb ik dan een korte wandeling gemaakt langs de Schelde boorden. Het mooie weer hadden we in elk geval mee.
Temse stond destijds bekend om veruit de grootste scheepswerf van België, de Boelwerf. Van deze scheepswerf rest nu nog enkel een grote kraan. Waar vroeger de werf was staan nu grote flats van waaruit je een mooi zicht hebt over de stroom.
Vanuit verschillende hoeken van het land hebben we foto’s gekregen die we hebben aangevuld met eigen foto’s van de wandeling op de kade en in het café-restaurant.
Vijf van de zeven Drenten hebben de wandeling meegemaakt, Boris, Bowie, Jack voor de reutjes en ook Nova en Nazca de teefjes, hebben kunnen genieten van de natuur rond Temse. Vrijlopen was er niet echt bij wegens het broedseizoen, maar hond en baas hebben we niet horen klagen, integendeel zelfs.
Voor mijzelf als fokker van het nestje is het in elk geval fijn dat de eigenaars zelf al eens het initiatief nemen om iets voor het nest te organiseren. Enkele maanden geleden had Karin Picavet van Bowie jr. al eens een soortgelijke wandeling georganiseerd in Zeeuws-Vlaanderen tussen Hulst en Terneuzen. En dat initiatief heeft blijkbaar iets moois in gang gezet.
Dank aan alle deelnemers en zeker de organisatoren.
Magda (van Kiki) schreef ons vandaag een verhaal dat ze mij gisteren aan de telefoon vertelde en wat ik vroeg het te noteren en ons toe te sturen voor het blog. Het verhaal van Drentenliefhebbers.
Kiki/Kibbels: Drentenliefde - toeval of sprookje !?
Héél héél lang geleden: plus minus 15 jaar - gingen wij vrijdags regelmatig eten in het “pannenkoekenhuisje” in Massenhoven alvorens een bezoek aan moeder . Dit eethuisje werd gerund door een sympathiek jong koppel en wij voelden ons daar steeds prima .Er werden daar 2 zonen geboren (Matthis en Emile)- en we maakten daar voor het eerst kennis met een knappe jachthond die het jonge gezin ook kwam vervoegen .
Zelf hadden wij een Cocker Spaniel maar kenden dat ras niet - het bleek een Drentsche Patrijshond te zijn- en ik direct verliefd natuurlijk !
Later nadat het eethuisje zijn deuren al had gesloten - maakten wij op Texel ook nog eens kennis met dit ras .Nadat onze Cocker “Kamiel “er niet meer was - kwam Sepia ,onze eerst Drent, in ons leven ! Veertien jaar heeft zij met ons lief en leed gedeeld - en wat haar betreft vooral veel plezier. Verleden jaar heeft zij ons verlaten en ik heb in paniek Jan Faes gebeld -” want eens een Drent altijd een Drent ......”.
Een pup zag ik niet zo direct meer zitten - ik was er ook niet jonger op geworden !!!
Dan een half jaar later een telefoontje van Jan Faes - een geluk met een onverwacht ongeluk : hij bezorgde ons Kiki (5 jaar ½ uit Arnhem, DE Kiki van Marian Willemsen) welke door het overlijden van Marian een tweede mandje zocht ! Niet getwijfeld en onmiddellijk toegeslagen.
Door dit gebeuren, en ook via Facebook , kwamen wij onlangs te weten dat een vroegere kennis uit Zandhoven, welke een vriend kunstschilder heeft ,en die laatste heeft dan weer een dochter Annemie met een Drent - en nu komt het: deze Annemie was de vroegere eigenares van het pannenkoekenhuisje !!!
En niet te geloven maar echt waar : haar Drent Kibbels blijkt nu een nest zus van Kiki te zijn !
Rode draad door dit verhaal… Jan Faes !
En toen kwam er een bruine witte Drent met een lange pluimstaart en een fantastische neus en dit verhaaltje is uit - maar onze wandelingen nog lang niet .
Kiki hoopt haar zus Kibbels nog wel eens te ontmoeten !
Bestaat toeval of is deze wereld echt zo klein?
Kiki - Magda en Bob .
Dat Kiki en Kibbels elkaar nog eens gaan ontmoeten is zo goed als zeker. Beiden wonen momenteel hooguit 10 kilometer van elkaar !
Hij staat weer in volle bloei, onze Japanse kerselaar in de voortuin. De takken hangen zo sterk door van het gewicht van de bloemen dat langsrijdende vrachtwagens de takken snoeien die over de rijbaan hangen.
Gisteren hadden we even een regenbuitje , van die miezerregen waar je toch flink nat van wordt. En dat luidt dan het begin van het einde gewoonlijk in voor de duizenden bloemetjes in de boom.
Gelukkig stond de Mitsubishi onder de carport of het was zoals de winnaar van het bergklassement in de Tour de France geweest. Eentje in de bolletjes trui.
Na de boom begint nu ook de parkeerplaats voor het huis roze te kleuren, en de volgende stap, die komt waarschijnlijk volgende week , dan gaat een groot deel van de straat roze kleuren van de gevallen blaadjes.
Intussen staat de boom toch alweer twee weken mooi te zijn bij het binnenrijden van het dorp als je vanaf de snelweg komt. Vorig jaar zijn er Japanners of Chinezen geweest die halt hielden met de auto en foto’s namen van onze boom in bloei.
We mogen dan ziek zijn, of ons al overeten hebben, gesnoept hebben op voorhand… als er soep gepresenteerd gaat worden zij we altijd van de partij.
Soepvreters noemen de baasjes ons wel eens, en eigenlijk slaan ze de nagel op de kop. Soep, in elke vorm, daar draait het om. Daar laten we alles voor staan en vallen. Groentesoep, tomatensoep, aspergesoep maar ook bonensoep en erwtensoep alles lusten we en gaat er vlot in !
Vier op een rij
Gisteren had ons baasje zin voor tomaten-groentensoep met balletjes en dus toog hij aan het werk in de keuken. Waar wij altijd het meeste belangstelling voor hebben is het moment dat hij eigenhandig balletjes gaat rollen. Is het baasje nu zo onhandig of gunt hij ons ook wel eens een snoepertje, maar soms valt er wel eens een balletje…toevallig juist boven onze bek !
Heros likt de kom proper
Om de soep niet te vet te maken (vrouwtje mort daar wel eens over) worden de soepballetjes gekookt voor ze in de soep belanden. Maar het kookvocht van de balletjes noemt ons baasje “Drentensoep”. Eens dat kookvocht is afgekoeld beland het gewoonlijk in onze eetkommen en wordt de “Drentensoep” een beetje verrijkt met “mensensoep”. Je kan niet geloven hoe lekker dat zoiets is !
Als die soepkommen dan in de staanders op het terras geplaatst worden is het een sprint om bij de kommen te geraken. Zo eensgezind als we dan onze portie naar binnen werken is ongezien zegt ons baasje en dan haalt hij er nogal eens “het Kodakske” bij .
Ook Belle wil van de bodem een spiegel maken.
Hier na was het feest nog niet voorbij, want aan een portie soep heeft een actieve Drent niet genoeg te eten en dus werden de eetkommen nog eens gevuld met Pedigree brokken + ieder een flinke portie rauw runderhart. Ook al om hondenpoten van af te likken !
Neen we mogen niet klagen over de keuken en wat er op de hondentafel terecht komt in de Faesroedel…
Gisteren kregen we bezoek uit Ranst. Bob, Magda en Kiki deden Vosselaar aan om het vlees voor Kiki te komen ophalen.
Ons baasje was vorige week vrijdag naar Rotterdam gereden om daar een grote hoeveelheid runderhart te gaan ophalen. Toen Marian nog leefde bestelde die het voor ons en wij pikten het dan op in Arnhem of Marian bracht het mee naar Vosselaar.
Ons baasje heeft nadien zelf voor het proviand van de Drentjes beginnen zorgen. Of er nu 50 of 100 kg meekomt maakt geen verschil. Zo lang de diepvriezers het blijven doen kan er al behoorlijk wat diepvriesvlees opgeslagen worden, en de verdeling loopt vlot. Want ook in Lichtaart snoept ene Harrhy, broer van Hera en Heros ook van de runderharten.
Moeder Belle en dochter Kiki
Kiki had weer een fijne ontmoeting met moeder Belle , halfbroer en –zus Heros en Hera en met nichtje Lucy.
Lucy likt tante Kiki
Kiki kent het hier nog vertelde Magda, want van zo snel ze uit de auto was gesprongen stormde ze naar de voordeur bij ons. Logisch eigenlijk want telkens Marian tot bij ons kwam, en dat was vrij frequent, was Kiki er ook telkens bij. Zij kent het hier in Vosselaar dan ook maar al te goed.
Bob is vriê populair bij de roedel
Het weerzien met de roedel was dus weer hartelijk en mooi om zien, zeker voor de baasjes. Als Kiki hier komt kan ze eerst terug kennis maken met moeder Belle. Dan laten we Heros, (Kiki haar grote sterke halfbroer) uit zijn bench. Die twee mogen dan onder het goedkeurend oog van moeder Belle even samen stoeien in de tuin. Dan volgen Hera, (die alles graag regelt naar haar normen) bij het drietal dat dan al kennis heeft gemaakt.
Wie likt er nu eigenlijk wie ?
Ons vrouwtje denkt altijd (ten onrechte) dat Lucy veel te bruut speelt en daarom mag die pas als laatste komen kennismaken en spelen. Vooral spelen, want als jongste in de roedel is zij nog steeds “in” voor een stevige roeffel met de gast op dat moment.
Bob en Magda genoten zichtbaar van al dat Drenten geweld. En Kiki zelf had de tijd van haar leven samen met de familieleden ! Ook onze baasjes waren blij dat Kiki zich nog zo goed thuis voelde in haar geboorteplaats…
Sinds woensdag zijn we terug uit de Charente. Twee weken waren we weg uit België en we moeten zeggen, we hadden spijt dat we afspraken hadden in de lage landen en alle schoonheid van de natuur in de tuin moesten achterlaten…
32 Fruitbomen in volle bloei in de tuin, het is een majestueus zicht. En als je er dan nog eens van ’s morgens tot ’s avonds een lekker zonnetje op hebt is het helemaal een droomplek.
Wij de Drentjes, zijn van de baasjes de les gespeld. Laat de bijen en de hommels met rust want vroeg of laat staat er weer eentje met een dikke neus of gezwollen lip. Het baasje ziet het gevaar al komen aanvliegen. Als de bijen nu niet vliegen gaat er weinig fruit zijn deze zomer.
De baasjes hebben ook hard gewerkt in de tuin, onkruid wieden, bomen ontdoen van dood hout, met het dode hout een groot vuur stoken en je noemt maar op. Er is altijd wel iets te doen in zo ’n grote tuin.
Ook het gazon, ons speelterrein bij uitstek was flink kort afgereden en geverticuteerd door het baasje. Het is fijn ravotten op zulk een golfterrein. (voor de “holes” zorgen wij, de Drentjes wel).
De baasjes bezochten een allereerste keer een bric-à-brac. Deze van Tusson werd bezocht maar dat viel dik tegen. Weinig exposanten en dus ook weinig sfeer, het was nog wat vroeg op het seizoen voor de volle ambiënce.
Zoals gezegd was het woensdag dan weer “le jour de retour”. Aan het baasje vraagt de krantenboer dan of het baasje belangrijke zaken moet gaan regelen. En al zwanzend vertelt ‘m dan dat “de Michel” gebeld heeft. Spijtig is het dat de krantenboer in België maar één Michel kent, en toevallig is dat de eerste minister…
De thuisrit verliep weer voorspoedig en op 8u15’ waren we terug in Vosselaar. En de Drentjes, die zijn heel rustig geweest onderweg, zoals steeds zegt het baasje.
Maar we hopen ook nieuwe lezers te mogen verwelkomen, Liefhebbers van Drentsche Patrijshonden gaan hier ruimschoots aan hun trekken komen.
Dit blog is immers het blog van Belle, Hera, Heros en Lucy-Hera. Dat zijn de vier Drentsche Patrijshonden van Jan en Simonne Faes.
Net als in het vorige blog laten we de honden zelf hun belevenissen vertellen. Het voorbeeld haalden we bij de Engelse schrijver Peter Mayle die zijn Franse straathond zelf de belevenissen liet vertellen over hoe hij zijn leven met zijn Engelse baasjes zag.
In de afgelopen negen jaren dat het oude blog bestond hebben we bijna 500.000 duizend bezoeken mogen ontvangen. In de korte tijd tussen het stopzetten van het oude blog en vandaag, bij het opstarten van het nieuwe blog, kregen wij veel reacties met de vraag waarom de haast dagelijkse verhaaltjes niet meer verschenen.
De reden was dat de ruimte waar we foto's konden plaatsen plots "vol" was. We konden geen foto's meer plaatsen. En zeg nu zelf, wat is een blog zonder foto's ?
Daarom, nu en vanaf vandaag, kunnen jullie terug regelmatig nieuwe honden en baasjes belevenissen lezen op deze plaats. We trachten terug op dagelijkse basis te blijven vertellen maar dat zal wel niet haalbaar zijn, er is al zoveel verteld op het oude blog en we pogen op zijn minst originele verhalen te blijven vertellen.
Laten jullie ons weten in de reacties onderaan hoe jullie het nieuwe blog ervaren ? Wij lezen immers net als jullie graag hoe we jullie leesplezier hebben bezorgd.
Sproet was een Drentsche Patrijshond teefje, dat een symbool geworden was voor alle aan epilepsie lijdende Drenten. Ze werd 4,5 jaar en is ingeslapen op 16 mei 2017
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op 12 november 2008 kreeg Belle een nestje van 6 mooie gezonde pupjes. Dit was het zogenaamde H-nest, al de namen van de pups beginnen met een H. De vader van de pups was Suyferhout's Zeppos. Van Hera en Hadise, de twee teefjes in het nest, kreeg Belle kleinkinderen.
Op 27 februari 2011 kreeg Belle haar tweede nest. Ditmaal was de vader van de pupjes Ferron van Drentenpassie. Net als Zeppos was Ferron praktijk bejaagd en was gevraagd om zijn heel fijn karakter. Samen kregen ze negen pupjes. Drie reutjes en zes teefjes. Kiet, één van de reutjes heeft uit dit nest de genen doorgegeven aan een nestje in Denemarken. Het nestje van Belle x Ferron noemen we het K-nest, één van de beroemste Drentjes in Nederland Kiki van de betreurde Marian Willemsen, is ook afkomstig uit dit nest. Kiki woont sinds het overlijden van Marian terug in België bij Bob en Magda Matthijssen in Ranst.
Op 27 maart 2012 kreeg Belle's dochter Hera een héél groot L-nest. Samen met Cartouche kreeg ze op 3,5 uur 12 pupjes. Zes reutjes en zes teefjes kwamen in blakende gezondheid ter wereld. Bij dit nestje was het noodzakelijk van de pupjes met het flesje bij te voeren, 12 pups kon Hera echt niet alleen aan. Drie reutjes uit dit nest staan op de lijst van dekreuen. Lando, Lennaert en Loek zullen voor de voortzetting van de foklijn moeten zorgen. Lennaert is intussen al éénmaal vader geworden. Uit dit nest is Lucy-Hera bij ons gebleven.
Bij het tweede nestje van Hera dachten we dat het een Kerstnestje zou worden maar op 22 december 2014 al kreeg Hera samen met Bowie van Carnisselande haar N-nestje. Zeven pupjes, twee teefjes en vijf reutjes beheersten hier ten huize de jaarwisseling 2014 - 2015. Met de twee teefjes Nazca en Nova gaat er in de nabije toekomst gefokt worden. Dat zijn althans de vooruitzichten van hun baasjes. Wij van de Faersoedel kijken alvast uit naar de komende nestjes.
op Youtube kan je door deze link een filmpje zien met Hera in de hoofdrol die haar pups voedt :
