De naam weet ik helaas niet meer. Onze jongste woef vond zo'n labeltje onweerstaanbaar om mee te spelen (lees opeten). In ieder geval komt deze blauwwitte schoonheid elk jaar uitbundiger terug. Net zoals de meeste vaste planten Salvia's zou ook deze niet 100% wintervast zijn. Op een droog plekje, zelfs zonder extra winterbescherming lukt het toch. Zelfs in de Kempen waar de wintertemperatuur toch dikwijls nog wat lager is dan in de rest van Vlaanderen.
Dit akeleitje waarvan ik de naam kwijt ben komt elk jaar trouw terug. De meeste akeleien hebben pasteltinten maar deze knalt er vrolijk op los met zijn fel kleurenpalet. Akeleien kruisen ook heel makkelijk onderling maar daar heeft deze geen last van (of het plantje heeft heel sterke dominante genen) !
Robertskruid (Geranium robertianum) is een inlandse plant die het zowel in de zon als in de schaduw naar zijn zin heeft mits de grond maar voedselrijk genoeg is. Veel tuiniers beschouwen dit plantje als onkruid en verwijderen het rigoureus. Bij mij is het ook spontaan overal opgeschoten maar op de plekken waar ze niet in de weg staan laat ik ze rustig betijen. De roze bloemetjes zijn maar een paar mm groot maar hebben toch hun charme en de plant bloeit bovendien heel lang.
Salvia microphylla 'Hot Lips' is in bloei gekomen en zal dit volhouden tot de eerste vorst in november. Dit heestertje bloeit met rood-witte bloemen. In het begin zijn de bloemen alleen rood, maar de bovenkant wordt snel wit. Bij warme nachten verdwijnt de witte kleur bijna, maar als de temperatuur weer iets daalt, komt de witte kleur weer terug.
De hoogte van Salvia microphylla 'Hot Lips' ligt tussen de 40 en 50 cm. Salie staat bij voorkeur op een plek uit de oostenwind in de zon in doorlatende, vruchtbare, vochtige grond. Zoals met alle vaste Salvia's is de winterhardheid maar zozo maar deze komt toch al een jaar of 5 telkens terug zonder winterbescherming.
De bloemen van de boompioen vind ik persoonlijk één van de hoogtepunten van het voorjaar. Het kan soms een paar jaar duren voor de plant in bloei komt. Geduld is hier een schone zaak, de plant houdt niet van verplanten. Eens aangeslagen gaat een boompioen echter een mensenleven lang mee !
Elk bloemetje is nietig klein, toch is een stuk van de tuin in een blauwe wolk gehuld door honderden bloemetjes van de vergeet-me-nietjes ! Eens je ze in de tuin hebt raak je ze nooit meer kwijt, maar dat is niet erg. Ze laten zich vlot verwijderen daar waar ze niet nodig zijn, in het gazon bvb. Ze woekeren eigenlijk maar ze zijn nooit echt lastig, maar wel zo mooi !
De meeste Viburnums kan je met je ogen toe lokaliseren. Volg gewoon je neus en je komt er vanzelf. Viburnum burkwoodii is hierop geen uitzondering, zijn zoete geur lokt niet alleen insecten !
Klinkt Japans, is het ook. Dit is een prachtig compact Japanse sierkersje dat nu al een week prachtig met bloesems staat te pronken. Na 20 jaar worden ze slechts 1 tot 1.2m hoog. Ze worden zelfs als bonzai gekweekt !
Gisteren ben ik nog eens met mijn fototoestel buiten gekomen. De stermagnolia komt aardig in bloei te staan. We zullen er alleen niet lang van kunnen genieten dit jaar. Net op nu heeft het vorige nacht nog eens gevroren. Vorst en Magnolia in bloei gaat niet goed samen, waarschijnlijk zijn de bloemen morgen bruin verkleurd. Alleen de knoppen zullen het overleven, die zijn behaard en hebben zo een jasje aan tegen de vriezeman.
Wist je dat Magnolia tot één van de oudste plantenfamilies op aarde behoren die bloemen kunnen produceren? Coniferen en naaldbomen bestonden al langer maar die doen het zonder bloemen.
Daphne odora, zo heet het struikje officieel, is het grootste deel van het jaar een redelijk onopvallend, klein blijvend altijd groen heestertje. Tot in het voorjaar de bloemetjes opengaan. De naam "odora" geeft het al aan, de wit-roze bloemetjes verspreiden een hemelse geur. Tenminste als de wind eens even zou willen gaan liggen !
Ondanks het (iets) minder mooie weer van de laatste dagen is de lente nu niet meer te stoppen. Al wat niet is gaan vliegen met de wind komt in bloei. Zoals bijvoorbeeld deze camelia die vrolijk mooi staat te wezen en daarvoor wind, regen en hagel moet trotseren.
Deze Viburnum bloeit een groot deel van de winter met kleine, lichtjes ruikende bloemetjes. Afhankelijk van welke cultivar kunnen deze wit of roze zijn. Als de bloemetjes uitgebloeid zijn blijven er zwarte besjes aan de struik hangen tot groot jolijt van de vogels.
De narcissen staan al uitbundig te bloeien, weken vroeger dan gewoonlijk. Het is dan ook abnormaal weer voor deze tijd van het jaar. Bij 20° en meer zou een Paasbloem al eens van slag geraken. De kikkers krijgen er ook al zin in. Gisterennamiddag heb ik een aantal keer een schuchtere kwaak gehoord. Tot nu toe zonder veel respons maar dat zal niet lang meer duren. 't Zal weer even wennen worden voor de buurvrouw maar ik veronderstel dat ze nog niet met open raam gaat slapen om van het kikkerconcert te liggen genieten !
Hamamelis, zo noemt de toverhazelaar officieel. Ik vind de benaming toverhazelaar wel mooier. Welke soort dit is, is niet meer te achterhalen, er zijn er honderden. Nu staan ze mooi te wezen in het voorjaarszonnetje, maar soms moeten ze ook temperaturen van -10° trotseren. Dat overleven de tere bloemetjes zonder problemen ! Ze hebben een soort natuurlijk antivries waardoor ze de vrieskou zonder problemen aankunnen. Ze hangen er dan even bij als een verlebberde schoteldoek maar eens de vorst voorbij, staan ze terug te schitteren.
Een vleugje lente half februari ! 't Is misschien nog wat vroeg om te gaan verkondigen dat de winter voorbij is maar van deze dagen genieten doe ik sowieso.
Gisterennamiddag was het hier 15° in de schaduw, vandaag met wat geluk wordt het 16 of 17°. Een eerste citroenvlindertje dwarrelde vrolijk door de tuin, jammer dat mijn fototoestel nog op wintervakantie was en nog niet klaar lag. Sinds een dag of 3 komen er bij de schemering een 3 tal eendjes overnachten in en rond de tuinvijver. Ondertussen ligt het fototoestel wel klaar om de vlucht van de eerste hommelkoningin vast te leggen. Krokussen en Helleborus genoeg, onze hommeltjes vinden wel wat te smullen.
De toverhazelaars staan ook op hun mooist, dat wordt een fotootje voor volgende keer ! Ondertussen zal je het met deze Helleborus moeten doen.
Elke winter maak ik een fotoboek van wat er het afgelopen jaar zoal in de tuin op bezoek kwam van (kleine) beestjes. Het vraagt meer tijd om alle foto's te bekijken en een selectie te maken, dan om het boek zelf samen te stellen. Bij sommige foto's denk je dan automatisch terug aan de omstandigheden op dat moment. Bij onderstaand fotootje denk ik terug aan dagen van 30° en meer en met wat goede wil kan ik de lavendel bijna ruiken. Een heel contrast met de regen en wind van nu ! Nog effe doorbijten en dan wordt het weer genieten.
De tijgerlelie : met wat fantasie lijken de vlekken van de driekantige bloemen enigzins op de tekening van een tijger. De bloemen komen voor in allerlei kleuren. Alhoewel oorspronkelijk uit Centraal en Zuid-Amerika kunnen de bolletjes toch enkele graden vorst verdragen (mits niet te nat).
Ze zijn kortbloeiend, elke bloem houdt het maar één dag uit ! Gelukkig zijn ze wel met velen.
Geen bloemen in de winter ? Hier alleszins wel. Naast Helleborus en diverse Viburnums staat nu ook de Mahonia in bloei. De kleine gele bloemetjes kan je al van ver ruiken. Ze bloeien heel lang, en als het eind januari zacht weer is zie je de eerste hommeltjes er al op afkomen.
Geen bloemen in de tuin? Onzin, de Helleborus staat al weken in bloei, de Mahonia ook. Nog eventjes wachten en de eerste sneeuwklokjes zijn er weer ! Zie je het wat groter ? Wat dacht je van een Toverhazelaar ? Keuze genoeg dus. Een tuin zonder bloemen kan geen excuus meer zijn.
