Deze bekende tuinheester bloeit in de zomer uitbundig en is volkomen winterhard. Elke bloem bloeit maar één dag (hoogstens twee) maar ze zijn met zoveel dat het spektakel toch enkele weken duurt. Jammer genoeg valt er voor insecten hier niet veel te halen. Combineer ze dus best met struiken of vaste planten waar insecten wel wat aan hebben. Zo is iedereen tevreden !

18-12-2018 om 09:16 geschreven door Roger

Deze foto dateert van afgelopen zomer toen de Agapanthussen eind juli in bloem stonden. Er zijn tegenwoordig een aantal cultivars te verkrijgen die het hele jaar door in volle grond kunnen blijven staan. Uitzonderlijker was dat sommige planten in september een tweede keer in bloei gekomen zijn. Het waren dan bij momenten ook bijna Afrikaanse toestanden in de tuin waarbij deze uit Z-Afrika komende schoonheden zich waarschijnlijk "baie" goed voelden !

14-12-2018 om 08:53 geschreven door Roger

Distels hebben een nogal kwalijke reputatie. Deze prikkebollen zijn meestal niet erg welkom in onze tuinen. Deze kogeldistel is wel verre familie van onze inheemse akkerdistel maar gedraagt zich veel beschaafder. En zoals je kan zien op de foto zijn insecten er dol op. De foto werd genomen in juli.

08-12-2018 om 09:08 geschreven door Roger

Arisaema's behoren tot de Aronskelkachtigen. Echt moeilijk te houden zijn ze niet. Een beschut plaatsje in de schaduw dat goed gedraineerd wordt en wat bladgrond gemengd met tuinaarde is al wat nodig is om in het voorjaar van de spectaculaire bloemen te kunnen genieten. De winterhardheid is wel een aandachtspunt. Dat kan per soort enorm verschillen, sommigen kunnen moeiteloos onze winters doorstaan. In de natuur komen ze voor in de uitlopers van de Himalaya.

13-11-2018 om 09:07 geschreven door Roger

In de tuin valt niet zo heel veel meer te beleven. na de 2 nachtvorsten van begin deze week zijn de meeste insecten en spinnen weggedoken om te overwinteren. Daarom duiken we af en toe ons archief in. Daar zijn we ook deze combinatie tegengekomen met 2 van de oudste nog voorkomende plantensoorten op deze planeet. De plant rechts herken je waarschijnlijk wel, het is een cycaspalm.

De linker is iets minder bekend : de "Wollemia nobilis". Deze werd in de jaren '90 per toeval ontdekt in een nationaal park in Australie en de exacte locatie werd jarenlang geheim gehouden om mensen met minder fraaie bedoelingen weg te houden. Er waren toen van deze soort slechts een 50 tal exemplaren bekend en ze zijn ook nooit ergens anders gevonden. Bovendien zijn ze allemaal genetisch gelijk, ze hebben dus één voorouder. Nu worden ze gekweekt om ze ook op andere plaatsen uit te zetten en je vind ze tegen

Eén bosbrand zou anders de wereldwijde populatie kunnen vernietigen. Ik vermoed dat er van deze plant slechts enkele tientallen exemplaren in Belgie te vinden zijn. Tijdens de winter gaat deze alleszins naar binnen om daar te overwinteren . Of ze bij ons winterhard zijn is niet exact geweten en ik voel me niet geroepen om ermee te experimenteren !

10-11-2018 om 09:09 geschreven door Roger

Het is nu volop de tijd van de herfstanemonen. De witte "Honorine Jobert" is nog steeds een topper.

01-10-2018 om 08:11 geschreven door Roger

Dit is een populair bolgewas uit Mexico en welbekend bij liefhebbers van exotische bloemen. Ze zijn verwant aan onze inheemse lissen.  De bloemen openen in de ochtend en sluiten wanneer het begint te schemeren. Elke dag worden er andere bloemen geopend.

De plant heeft brede bladeren met een gevouwen structuur. De stengel kan 35 tot 60 centimeter hoog worden. De plant heeft grote bloemen die ongeveer 10 tot 15 centimeter zijn in diameter, bestaande uit de drie bloembladeren en een holle kern. Ze zijn er in allerlei kleuren.

De bollen zijn niet echt winterhard maar op een droge en beschutte plek kan je het toch wagen ze in de grond te laten zitten.

30-09-2018 om 08:33 geschreven door Roger

Ondanks de lichte nachtvorst aan de grond dinsdagochtend staan de Gazania's, die oorspronkelijk uit Z-Afrika afkomstig zijn, nog steeds uitbundig te bloeien. Ze staan wel redelijk goed beschut tussen siergrassen en blad van de Kniphofia's en dat heeft ongetwijfeld geholpen.

27-09-2018 om 08:19 geschreven door Roger

Dit is een oude bekende onder de herfstasters. Een langbloeiende, goed meeldauwresistente aster die al jaren terug te vinden is in onze tuinen. Karl Foerster (1874-1970) kweekte en veredelde allerlei tuinplanten die later naar hem genoemd werden. Hij bleef zijn hele leven trouw aan zijn principe dat tuinplanten nog iets van de natuurlijke schoonheid van wilde planten moesten behouden. Een plant moest ook nog mooi blijven na een zomerse regenbui ! Deze aster is daar een mooi voorbeeld van. Ook na de zondvloed van gisteren staat deze nog mooi recht !

24-09-2018 om 00:00 geschreven door Roger

Aster dumosus ''Anneke'' wordt soms ook nog aster novi belgii ''Anneke'' genoemd. Het is een lage en compacte herfstaster die rijkelijk bloeit van augustus tot oktober met paarse margrietachtige bloemen. Zoals de meeste asters houdt ook deze van een zonnige standplaats en een vruchtbare, goed doorlaatbare, ietwat vochtige grond. Dat laatste kan je bekomen door ze van een laag houtsnippers te voorzien die de bodem beschermen tegen uitdroging. Ze zijn goed winterhard en lokken tal van vlinders, bijen en hommels.

23-09-2018 om 00:00 geschreven door Roger

Of deze Salvia hybride "Amistad" er volgend jaar terug zal bij zijn is altijd een beetje gokken. Salvia's zijn niet echt volledig winterhard, ook deze helaas niet. Tot -10°C zou het goed moeten gaan maar veel hangt ook van de vochtigheid en de duur van de vorstperiode af. Alleszins hebben we voor enkele euro's een hele zomer kunnen genieten van deze zeer fraaie bloemetjes. Voor vlinders zijn ze niet zo aantrekkelijk maar de hommels maken er geen probleem van om er volledig in te kruipen en zich "vol te tanken". De bloemen hebben een prachtige donkerblauwe tot violetpurperen kleur.

22-09-2018 om 00:00 geschreven door Roger

Deze Helianthus is een doorlevende zonnebloem. In de wintermaanden vriest de hele plant bovengronds af maar loopt in het voorjaar telkens terug uit. In september komen de knalgele bloemen kijken vanop 1.5 tot 2m hoge stengels. Heel mooi tussen siergrassen of in de prairieborder. De bloei gaat door tot de eerste vorst er een einde aan maakt.

21-09-2018 om 09:00 geschreven door Roger

Door de extreme hitte en droogte in juli en begin augustus hebben vele planten zich te pletter gebloeid en was het kleurenfeestje veel sneller dan normaal voorbij. En telkens verrast de natuur ons terug door zijn veerkracht. Neem nu de kokardebloem die na enkele malse regenbuien en wat hulp van de gieter terug in bloei is gekomen. Hopelijk blijft oktober gespaard van vroege nachtvorsten dan kunnen we misschien tot Allerheiligen van dit kleurenfeestje genieten. Bij mij staan ze in de prairieborder te schitteren vlak naast enkele lage purperen Chrysantjes. Wie daar niet vrolijk van wordt heeft dringend medische bijstand nodig !!!

19-09-2018 om 08:16 geschreven door Roger

Als je je zou afvragen waar al die macro foto's vandaan komen. Wel, ze zijn allemaal, van de eerste tot de laatste, in eigen tuin ontstaan.

De foto's van bijtjes, hommels en vlinders hoofdzakelijk in de prairieborder die nu op zijn mooist is. Dit hoekje van de tuin blijft kleurrijk tot de eerste vorst, ergens in november, er een einde aan maakt. Maar dan nog heeft de border een functie, namelijk overwinteringsplaatsen voor allerlei beestjes.

Er wordt pas gesnoeid en opgeruimd in het voorjaar. De uitgebloeide bloemhoofdjes van Rudbeckia en Echinacea zijn ook mooi als ze wit berijpt staan te flonkeren in de ochtendzon. Enkel als de hoge siergrassen volledig zouden platvallen na een winterstorm wordt er ingegrepen.

17-09-2018 om 08:16 geschreven door Roger

Om de bloemen van Hibiscus "Fireball" te fotograferen heb je eigenlijk geen macrolens nodig, ze zijn namelijk zo groot als een theeschoteltje !

27-08-2018 om 08:45 geschreven door Roger

Af en toe de "macrobril" eens afzetten om het geheel eens bekijken.

Terwijl de grote droogte stilaan zijn sporen begint na te laten profiteren een aantal (sub)tropische kuipplanten volop van dit weer. Vooral dan diegenen die in de schaduw staan. Ze hebben, doordat ze genoeg water krijgen, geen vochtproblemen maar door de constant hoge temperaturen groeien ze als gek. De cycaspalm denkt dat hij terug thuis in tropisch Azië is en krijgt nieuwe bladeren met 3 stuks tegelijk  en ook de Wollemia nobilis uit Australia vaart er wel bij. Zonaanbidders zoals oleander daarentegen hadden met de heel felle zon begin juli last van verbrand blad dat ze dan ook prompt lieten vallen. Dat komt omdat ze de zeer hoge lichtintensiteit niet (meer) gewoon zijn. Ondertussen zijn ze hiervan wel al volledig hersteld. Idem met de bananenboom Ensete ventricosum, alle bladranden van ouder blad zijn verbrand, de nieuwe bladeren zijn die hoge lichtsterkte van begin af aan gewend en hebben er geen last van.

Zou een zonnebril dan toch zijn nut hebben ?

31-07-2018 om 09:16 geschreven door Roger

Met honderden zijn ze, de bloemen van Hibiscus syriacus. Als je enkel op de naam zou voortgaan denk je dat deze plant bij ons niet winterhard is. Niets is minder waar, hij doet het in de volle grond  prima.

Wel graag veel zon, ook niet echt een probleem dit jaar ! Het gevolg:  een bloei zoals ik het nog niet dikwijls gezien heb !

30-07-2018 om 08:17 geschreven door Roger

De zogenaamde Belgische vlag abutilon is afkomstig uit het zuiden van Brazilië. Abutilon megapotamicum wordt veel als sierplant aangeplant.  
Door zijn rijke en langdurige bloei is Abutilon een zeer geliefde kuipplant. De grote, zijdeachtige bladeren en naar beneden hangende klokvormige bloemen trekken de aandacht van elke tuinbezoeker. Zet ze op een, liefst, zonnig plaatsje.

Ze kunnen absoluut geen vorst verdragen. Voor de eerste nachtvorst de plant naar binnen brengen en overwinteren bij temperaturen tussen 5 en 10°C. Sommigen houden de plant als éénjarige en kopen telkens een nieuwe in het voorjaar. Jammer van de plant maar wel een noodzaak als je geen plaats hebt.

21-07-2018 om 00:03 geschreven door Roger