Omdat het vandaag een korte etappe was, konden we wat langer slapen,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

ik stond om 7 u op , maar voelde me nog moe en slap en moest aldoor maar gapen.

Ik probeerde om een beetje te eten,

maar daarvan wilde mijn buik nog niet echt weten.

Hij maakte regelmatig een morrend geluid,

en wat ik er juist had ingestopt moest er weer terug uit.

Ik hoop dat het tijdens de dag wat beter gaat,

en besef dat ik mijn darmen vandaag beter wat rusten laat.

Gelukkig is de tocht niet al te zwaar,

maar ik wordt mijn slappe benen toch goed gewaar.

Ik ben content dat ik in een bar even wat drinken en wat rusten kan.

Hopelijk is die miserie vlug voorbij, maar voorlopig maak ik er maar het beste van.

We lopen op het gemakske verder en komen rond 12 u aan de Albergue aan.

Ook hier liggen en zitten er al veel pelgrims te wachten tot de deur zal opengaan.

Na het inschrijven kregen we een bed toegewezen,

ik ben er direct op gaan liggen en heb een rozenhoedje voor genezing gelezen.

Daarna heb ik nog een goed dutje gedaan,

rond 16 u werd ik wakker van een knorrende maag, dat bewees dat het al wat beter begon te gaan.

Veel ga ik vandaag toch niet eten, ik hou het maar bij yoghurt en een beschuit,

want als ik wat te vettig eet komt het er misschien weer uit.

Na het eten nam ik nog even mijn dagboek en mijn pen ter hand,

want ik had alweer een paar dagen achterstand.

Maar ik was er met mijn gedachten niet echt bij,

en dan zaten daar ook nog eens twee kaartende Spanjaarden, hun kabaal stoorde mij.

Ik kreeg er echt pijn van in mijn hoofd,

ik kroop vlug  terug in mijn bed en heb mijn kaarsje voor vandaag maar gedoofd.