Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Ik breng U allen de beste wensen voor het Nieuwe Jaar er staan een paar drukke dagen voor me klaar dus zeg ik nu alvast tot volgend jaar !!!
een jaar is voor je t weet voorbij leef ook t komend jaar als het kan een beetje blij
t kan niet altijd lente zijn er gaat soms wel eens iets mis t leven wisselt net als t seizoen maar als t in je leven het afgelopen jaar even herfst of winter geweest is denk dan een kale boom wordt steeds weer groen
want ook al had je zorgen die gaan weer voorbij na elke nacht komt altijd weer een dag na iedere december wordt t toch weer een keer mei probeer in het nieuwe jaar zoveel als het kan te leven met een lach
De richting van je eigen leven Staat bij je geboorte al beschreven Maar ik ben ervan overtuigd Dat het leven soms 'n andere kant op buigt Maar met elkaar kun je proberen Iets positiefs van het leven te leren Wist je dat 'n beetje begrip en medemenselijkheid Verder gaat dan de eeuwigheid? Eens een lach, dan een traan Met het lot van je medemens begaan Dit is een feit, van onschatbare waarde In deze tijd, op deze aarde Niets staat over het leven geschreven Het leven is een gegeven En ALTIJD DE MOEITE WAARD OM te beleven ...
geluk zit verscholen in zoveel dingen een eerste afspraak met een jongen of een meisje om zomaar over iets te beginnen misschien een onverwacht reisje
je eerste echte kus... de geboorte van je kind een hartelijke omhelzing van je broer of zus t'is een zorgzame liefde die jullie samen bindt
een verjaardag hier of daar... een liefdevolle knuffel is ook een mooi gebaar een mooi bosje bloemen,ja... dat is zonneklaar er zit ongelooflijk veel geluk verscholen in die kleine dingen die je kan beleven ...zomaar!!!
Vroeger als klein mensje in de grote wereld. Stapte ik vrolijk rond en zag ik nergens kwaad. Leerde met vallen en opstaan van mijn ouders. Van hen kreeg ik altijd de beste raad.
Ze hebben zelf zoveel gemist om maar te kunnen geven. Ik heb geen dag van armoede gekend. Meer en meer voel ik mij door die twee lieve mensen, al van kinds af aan altijd heel veel verwend.
Vanaf mijn wieg, en nu nog steeds, Was er geen moeite teveel, nee alles kon. Ja, aan mijn ouders heb ik veel te danken. Zelfs mijn leven, dat ooit bij hen begon.
Hoeveel kan je van iemand houden. Dat jij net zo veel geeft als zij. Waar ik altijd echt op kan bouwen. Zijn vader en moeder voor mij.
Hoeveel kan je aan iemand geven. Die altijd achter jou blijft staan. Er zijn slechts weinig mensen die mij zoveel liefde kunnen geven. Zoals mijn ouders steeds hebben gedaan.
voor ieder mens, groot of klein, met verdriet en pijn wil ik heel graag een helpende hand een steuntje in hun leven zijn iemand helpen kan op zoveel manieren met een klein gebaar iemand laten weten je staat niet alleen er staat nu iemand voor jou klaar alleen al dat te voelen en te weten is een liefdevol gebaar...
Met Kerst stellen we ons hart open Om ons heen zien we families bij elkaar binnenlopen Tradities houden we in stand Ondanks misschien ... niet zo'n hechte band Vaak staan we de overige tijd van het jaar Door drukte te weinig stil bij elkaar De eisen in onze maatschappij kunnen behoorlijk zijn De wil is er wel, onbewust lopen we voorbij aan verdriet en pijn Maatschappelijk aanzien ... Soms belangrijker dan de innerlijke kant Te vanzelfsprekend ... vervaagt een familie of vriendschappelijke band Gelukkig zien we ook bij velen Dat er genoeg, ook zonder Kerst, gedachten en gevoelens zijn om te vertellen en te delen Langzamerhand lijkt er een verandering te weeg worden gebracht Innerlijk welzijn - denken, gedachten, een ieder stelt prioriteiten over wat hij wezenlijk van zich zelf van het leven verwacht Velen staan meer en meer stil Bij de gedachte "Is dit wat ik nu werkelijk wil?" Aandacht voor onszelf - Voor de ander, tijd om te geven, tijd om te schenken Niet alleen met Kerst een gedachte om te overdenken Iedere dag van het jaar even stilstaan Wil ik zo verder mijn levensweg gaan ? Het geluk zit in simpele dingen van het leven, Misschien ... in het Nieuwe Jaar iets minder aan overvloed uitgeven?
't Leven dat heeft zo z'n lief en z'n leed, z'n blijde en droeve dagen En iedereen krijgt van dat alles z'n deel, eigenlijkhebben we niet te klagen Want steeds is er 'n nieuw begin dus houd de moed er maar in
Na regen en storm komt weer altijd de zon en koestert ons met z'n stralen Zo heeft ook ons leven z'n eb en z'n vloed, z'n bergen en z'n dalen Want steeds is er 'n nieuw begin dus houd de moed er maar in
een beetje liefde voor elkaar een gulle hand, een mooi gebaar een goede gezondheid voor elkeen zonder ziekte dan teken ik meteen zodat iederéén wat kan feesten en gelukkig zijn zoals de meesten een hart van goud voor ieder mens dat is vandaag mijn grootste wens
warme liefdevolle dagen zal je in je hartje dragen wees lief voor al wie je bemint wees blij en oprecht goed gezind
mooie dagen wens ik jullie allen zonder zorgen of onvervuld verlangen geniet nu maar van het grootse feest voor ieder van u een zalig en vrolijk kerstfeest
In mijn gedichtje geef ik jullie dit levend lichtje een dansende vlam die je brandt voor een ander of een ander voor jou omdat het er steeds niet van kwam hardop te zeggen wat je voelt uit te leggen wat je bedoelt met die arm om een schouder als teken van tederheid of een ander gebaar van genegenheid omdat je er de tijd niet voor nam neem je van nu af aan voor mensen verdienen elkaar niet alleen met Kerst maar het hele jaar door ....
Ergens op de wereld staat de levensboom Een sterke boom De vriendenboom Een die niet van zon en regen leeft Maar van een beetje tederheid Vriendschap en genegenheid Iets dat we langzaamaan vergeten
't Is misschien een heel naïeve droom Die boom van mij De vriendenboom Maar hij zou er moeten wezen Overal waar mensen samen zijn Arm of rijk en groot of klein
Als je maar oprecht naar die boom wilt zoeken Staat hij heel dichtbij misschien Kun je 'm uit je venster zien Hoef je niet eens zo ver te gaan Hij kan zelfs in je straatje staan Maar hij staat nergens in de boeken....
Als je klein bent wil je groot zijn En later wil je jong zijn Altijd wil je zijn wat je niet bent Wat ouder en wat wijzer Je haren worden grijzer Je komt er heus wel achter wie je bent
Denk bij je zelf Gedaan is gedaan En hou je maar vast Aan dat wat goed is gegaan
Beetje nemen, beetje geven Ja zo is het leven En zoiets merk je telkens weer Het zal wel vaak gezegd zijn Wat je geeft moet echt zijn Maar zo krijg je elke dag een beetje meer
Met liefde in je hart, Kun je elke storm doorstaan, Want met liefde als je gids, Kun je elke vijand aan.
Ook al ben je zwak en bang, Ben je eenzaam, of alleen, De nacht is nooit zo kil en lang, Met liefde om je heen.
Met liefde in je hart, Kun je dromen voor altijd, De wereld is soms wreed en hard, Maar jou gedachten,die zijn vrij.
Liefde geeft je de kracht, De kracht om verder te gaan, De macht om sterker te staan , Als je geen uitweg meer ziet, Op de magische reis , Die het leven je biedt, Vergeet dan de kracht van de liefde niet.
Kijk je uit het raam en zie je dat het regent,treur dan niet want de zon schijnt in je hart al zou het stormen of sneeuwen dat geeft niet want jou ziel, die lacht leef met de dag en geniet van elk moment dus stop je niet weg,maar laat zien wie je bent.
Al zit het een keertje tegen,en gaat het niet zoals jij hoopt, het zijn soms van die kleine dingen, maar je weet niet hoe het leven loopt. niet elke berg is even hoog, en na elke bui verschijnt de regenboog.
zijn er dagen dat je het even niet meer ziet denk dan bij jezelf ik ben de enige niet want na regen komt altijd weer zonneschijn ga erdus voor want het leven draait toch door.
Kijk om je heen sluit niets uit, want het leven is al veel te kort kijk om je heen zorg ervoor dat je gelukkig wordt. Haal uit het leven wat je wil, weet wat je hebt en sta niet stil
Kerst, een bijzonder feest vol met gedachten over wat je allemaal voor warme dingen mag verwachten van de mensen die je liefhebt, die naast je staan waar dag en nacht de deuren open gaan
Maar ook een feest van overvloed met lekker eten en drinken, wat hebben we het goed Maar naast die vreugde, voel ik soms ook pijn voor alle mensen die alleen of eenzaam zijn
Over het algemeen hoor je die mensen niet klagen ze vallen niet op, willen je niets vragen proberen in stilte hun alleenzijn te verdragen en zullen zich zelf moeten behagen
De armen en zwervers hebben het niet breed proberen er het beste van te maken, ondanks hun leed Sta daarom eens even stil, slechts voor heel even hoe het zou zijn om op straat te moeten leven...
Soms blijft het geluk even achterwege En zijn de sterren je niet gunstig gezind Bedenk dan: Geluk kom je zomaar niet tegen Het gaat je niet steeds voor de wind
Maar een deur blijft nooit dicht Na schaduw komt altijd weer licht Geloof in 't leven, meer en meer Toon je glimlach voortaan Laat je ziel openstaan Dan wordt alles weer als voorheen ...
ik geloof in leven met een doel stille idealen stil gevoed door je gevoel en ik geloof .ook in overwinnen steeds opnieuw beginnen met je moed en met geloof
ook al lijken dagen zwaar en moeizaam als je doet wat je moet, komt vanzelf weer de zin om dapper door te gaan
ook al lijken wegen woest en duister als je weet wat je wil, krijg je licht en zicht en kom je toch vooruit en ik geloof in wat je niet kan zien maar wat er altijd is voor mij en iedereen
Het leven van een spin die haar web verlaat Hangt alleen maar aan een zijden draad Het leven van een vogel in hoge vlucht Is alleen maar gefundeerd op lucht Iedereen die ergens komen wil Mag niet stil blijven staan Iedereen die ergens komen wil Moet weg durven gaan....
je krijgt je leven aangereikt, wanneer je wordt geboren. je moet het leven,hoe dan ook, je weet niets van te voren. het leven deelt soms klappen uit, zodat je niets meer wil, je raakt soms heel diep in de put, slikt soms menig bittere pil. maar als je optimistisch bent, dan zie je ook veel zaken, die de tijd dat je op aarde bent, toch wel de moeite maken. de vreugde om een nieuwe dag, of een nieuw geboren leven, een nieuwe zomer,een nieuw jaar, of iemand waar je om kan geven. de vreugde om het leven zelf, en al wat nog kan komen, het optimisme en de hoop, en al je mooie dromen. en al gaan de dingen soms verkeerd, en al heb je soms wat zorgen, één ding,dat houdt je op de been, er is altijd weer een nieuwe morgen...
Ik heb een wens voor iedereen Een mooie Kerst met lieve mensen om je heen. Mensen die van je houden om wie je bent In wie je een stukje van jezelf herkent. Laat merken dat je om die mensen geeft. Dat je samen met hen iets moois beleeft. Geniet van de warmte die dat alles brengen kan. Prettige feestdagen,geniet er van ...
Het begin van een nieuwe dag De weg ligt open Er is licht en lucht Er is niet veel nodig Het is een nieuw begin Want dat wat was Moet in wat komt verdwijnen Er zijn nieuwe woorden Nieuwe wegen Nieuwe kleuren Ander licht Het is een nieuwe dag Laat het zonnetje in jou maar weer schijnen
De liefde blijft een kracht ze toont haar macht Voor wie er naar verlangt Van jong tot oud in ieder land Ze lacht, ze wacht Ze heeft het goed bedacht Ze brengt mensen bij elkaar Van blond tot zwart Of zelfs grijs van haar.
Ze laat iedereen zingen Laat zich door niemand dwingen t' Is nooit te vroeg of te laat Wanneer ze voor je staat Ze is de bron van geluk,tranen Gebeden en orkanen
In deze jachtige tijd lijken we allemaal wel blind We willen alles of niets En, gejaagd door de wind Komt er niemand tot iets In de hang naar succes Willen we allemaal meer Opgefokt als de pest Gaan we danig te keer
We vergeten zo vaak In de run van 't bestaan Dat er buiten ons zelf Nog iets anders bestaat Iemand, die om je geeft Die gewoon van je houdt Voor je 't weet ben je oud 't Wordt tijd dat je leeft....
Ik sta op een berg En kijk naar beneden Naar het dal van m'n verleden Gevuld met zowel vreugde als pijn
Maar alles wat ik heb Dat stemt me nu tevreden Levend in het heden Durf ik mezelf te zijn
Ik heb moeten leren Dat je altijd moet proberen Om het beste van jezelf te geven
Ik ben nu in de herfst van m'n leven Van buiten weer wat jaartjes grijzer Maar diep van binnen zoveel wijzer Niet meer zo soepel als ik ooit was Maar ik weet nu pas
Ik heb moeten leren Om mezelf te accepteren En te houden van de dingen om me heen...
Wie de waarden van het leven kent Voelt zich blij met een lach, leeft gewoon met de dag t Leven is net als een diamant Stralend mooi maar met een scherpe rand
De kleine dingen in het leven zijn zo vaak het meeste waard Ook al duurt het soms maar even ze blijven voorgoed in je hart bewaard...
De tijd voert ons mee langs wegen van wel en van wee. Maar wat er ook geschiedt, wachten dat kent hij niet. Hij stuurt je voort en biedt geen wijl krediet. De tijd ziet niet om en keert zonder enig pardon nooit meer om.
De tijd begint of eindigt niet. Hij is, hij was en zal zijn. De tijd heeft steeds weer iets nieuw in het verschiet.
De tijd gaat zo vlug en geeft geen minuut ooit terug. Wat eens fout is gegaan kan niet opnieuw worden gedaan. Nooit vangt iets twee keer aan in ons bestaan... We kunnen alleen maar proberen om telkens weer van onze fouten te leren ...
Van bij je geboorte geschreven vormt iedere bladzij een dag Gelijk wie om het even die voortijdig zijn boek lezen mag
Zorg dat als het slotwoord gaat komen de inhoud van 't boek je voldoet En je zacht en genoeglijk kunt dromen mijn leven dat was mooi en goed Want.... Het leven is als een boek waarvan je de inhoud niet weet Het leven is als een boek met bladen van vreugde, illusie of leed Het leven is als een boek dat somtijds zeer boeiend kan zijn maar 't einde er van dat blijft voor eenieder geheim !
Het allermooiste moment dat een moeder ooit kent is het eerste geluid van haar kind ze heeft er zo lang op gewacht daarom huilt ze ook zacht, van geluk, want een nieuw leven begint
Maanden van spanning gingen voorbij, er kwam een nieuw leven, het ligt nu aan haar zij, geboren uit liefde, dat wonder zo klein, gemaakt om te leven en om welkom te zijn
Al die maanden heeft ze gewacht op dat uur een nieuw leven, verpakt in moeder natuur, een wiegje is nu het nieuwe huisje voor de vrucht van haar schoot, vol trots kijkt de moeder, haar liefde is groot ....
Je komt er al snel achter vroeg of laat een goede vriend een beste maat je hebt ze echt nodig zowel in het goede als in het kwaad want de weg van het bestaan is soms niet zo aangenaam er wordt gevallen maar ook weer terug opgestaan zonder woorden merk je snel een echte vriend begrijpt je wel goed vertrouwen is het enige wat telt een echte vriend die kost je geen geld ....
Mooi zijn de dagen aan het eind van december het zijn dagen van vreugde van warmte en hoop om liefde te wensen en voorspoed in het nieuwe jaar samen verenigd familie en vrienden vergeven de zonden vergeten de strijd we reiken de handen en smeden weer banden we geloven in een nieuwe tijd geen wroeging, maar dromen van al wat gaat komen vergeten de zorgen en bouwen aan morgen en hopen op een wereld waar vrede gedijt hoe mooi zijn die dagen aan het einde van het jaar want liefde en vriendschap trotseert elk gevaar
Ik wens U veel liefde , vriendschap en voorspoed in het nieuwe jaar !!!
De weg van het leven, valt niet altijd mee, je moet vaak veel geven, je draagt water naar de zee, elke deur zit voor je dicht, maar geef niet op, want ergens is er altijd een licht, eens komt er een dag, dan sta je niet langer alleen, geloof in jezelf, omhoog met je kop, en zo kom je er wel weer overheen...
Klamp je vast aan wat je wereld je nog kan geven ook al draait die niet zo rond meer als voorheen laat je zorgen en problemen niet regeren over alles wat je lief is om je heen in het diepst van donkere nachten houden we ons laatste wapen klaar want in liefde schuilen ongewone krachten die de mensen weer doen leven voor elkaar
Geef je kleren weer de kleuren van de vreugde laat je in die grijze mensenmassa zien durf je weer in elke morgen te verheugen en geniet van wat het toeval heeft voorzien stop een glimlach in de motor van je leven neem meer tijd voor vriendschap en gezelligheid het zal je nog vele mooie momenten geven ....
Zit het je even tegen vandaag en loop je rond met de vraag waarom mag ik niet gelukkig zijn ik heb hier toch niet om gevraagd dan is het maar een kwestie van tijd al lijkt het op dit moment een eeuwigheid want wat er nu niet is, kan er morgen zijn, weet dat een wolk altijd weer verdwijnt ....
Ouder worden, is vasthouden aan het leven, en niet opgeven, het vraagt rust, maar is nooit uitgeblust,
Ouder worden, heeft zijn schoonheid, maar vraagt dankbaarheid, het is zich nog amuseren, en medemensen waarderen, het zet de zorgen aan de kant, en geeft het leven de bovenhand, het is jong blijven in gedachten, en nog veel van het leven verwachten, het is met de tijd meegaan, en proberen de jeugd te verstaan,
Ouder worden, is veel bewegen en altijd blijven dromen, dat er nog vele mooie dagen mogen komen .
Ik voel nog aan de ene kant die sterke grote vaderhand ik voel nog aan de andere kant die lieve zachte moederhand ik was nog klein, daar tussen hen in, maar het was zo'n veilig en goed begin een wereld vol geborgenheid een wereld vol van tederheid
Ondertussen was ik zelf ook al die ene kant en voelde daarin zo'n kleine kinderhand en veilig aan de andere kant was er ook die sterke hand de kringloop van het voortbestaan en straks zal hij mischien alleen verder gaan ik hoop dat hij ooit ook mag beleven wat ik hem in zijn kindertijd heb meegegeven:
Ik voel nog steeds die sterke vaderhand en aan de andere kant die lieve zachte moederhand ...
De mooiste taal is bloementaal, en we verstaan ze allemaal, want wat een hart soms zeggen wil, verzwijgen lippen stil, bloemen vertellen in geuren en kleuren, wat degene die ze u geeft voor je voelt, bloemen die heel de omgeving opfleuren, zeggen precies wat de gever bedoelt, het zijn tekens van liefde, waardering en trouw, die uit willen leggen, ik geef heel veel om jou ...
Een beetje geluk zit nooit in veel geld, het levensgeluk wordt heel anders geteld, heel diep in het hart, voelt een mens zich soms alleen, dan heeft geld geen enkele waarde, je kunt er nergens mee heen, want vreugde en verdriet, kent zowel arm als rijk, daarin zijn we in het leven allemaal gelijk.
Wie je ook bent, blank, bruin of zwart, het geluk zit in je binnenste, heel diep in je hart, je kunt het niet dwingen,soms is het vlakbij, maar één ding is zeker, het is er, zowel voor jou als voor mij, je kunt het niet vangen, het is net als een mus, het is soms een handdruk, een glimlach, een kus,
Geluk, je kan het niet kopen, het is hetzelfde als zonneschijn, je mag er alleen maar op hopen, dat ook jij een beetje gelukkig mag zijn ...
Iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven want geen mens op deze wereld is volmaakt maar zolang je elkaar kunt vergeven komt alles weer goed, en heb je de juiste snaar geraakt je wordt pas groot met vallen en opstaan, want geen enkel mens zal zonder fouten door het leven gaan ....
Het lijkt wel een versleten ideaal, dat er rust en vrede komt voor allemaal, de wereld wordt wel nooit een paradijs maar wat liefde maakt hem al wat minder grijs en je brengt soms licht en vrede, met een glimlach en een menselijk gebaar de ene mens is arm, de andere is rijk maar in wezen zijn we allemaal gelijk want geluk is niet te koop, je weet alleen maar dat je leeft als je voelt dat er een ander om je geeft volg je hart, laat je gaan wees niet bang om voor een ander klaar te staan geef je vriendschap en je liefde, zowel bij een lach als een traan ....
Dromen zijn de wensen van de gedachten en de eerste stap naar het geluk ze maken een einde aan veel eenzame nachten en ze komen meestal bij je terug
Dromen is het mooiste in het leven ze brengen jou naar waar je graag wil zijn ook al is het soms maar voor heel even ze verzachten vaak een beetje pijn
Heel het leven verandert zonder dromen en je verdwaalt misschien in eenzaamheid wacht dan tot ze weer gaan komen het geeft de nacht zoveel geborgenheid...
Het geluk ligt verborgen in het puin van duizend zorgen misschien zelfs in tranen in een licht dat is gaan tanen in de as van dode vuren in een liefdesdroom die niet mocht duren het slaapt misschien in een kleine hoek of het is al heel wat jaren ergens zoek ...
Het geluk ligt verborgen ergens in een nieuwe morgen misschien duikt het onder in een wenk of in een wonder misschien is het in een woord weggedoken en wacht het tot het door een mensenmond wordt uitgesproken Misschien soest het waar je het niet vermoedt in een veilig nestje wordt het uitgebroed....
Het geluk ga je zoeken in de meest verborgen hoeken en dan... op een dag ... merk je plots, dat het gewoon verborgen lag ...
Wees niet bang als je eens heel diep valt in het leven, En denkt: ik kan het niet meer aan, Want dan is er altijd iemand die je moed zal geven Met vrienden om je heen zal het weer gaan.
Iedereen heeft iemand nodig, ook al denk je soms, ik kan het wel alleen, Er zijn van die momenten in het leven, daar kom je zonder vrienden niet doorheen .
Vriendschap kun je echt niet kopen, daar mag je enkel maar op hopen, Vriendschap is de bron van ons bestaan, zonder vrienden kunnen we het niet aan ...
Het leven is mooi, het zit vaak in kleine dingen, Ook al denk je soms niet dat ze er zijn , Maar ze verdringen wel een groot verdriet, En brengen jou weer wat zonneschijn, Wie wil oogsten moet eerst zaaien, Dat is een spreuk die nog altijd geldt, Het is een wijsheid voor het leven, En ons reeds van kleinsaf meegegeven, Onthou heel goed deze woorden, En wacht maar af wat het je brengt, Ze helpen jou op zoek naar het geluk, Geniet van alle kleine dingen, je leven kan niet meer stuk, Want het leven is net als een mooie schilderij, Kleuren vervagen, maar de waarde stijgt en maakt je blij ....
Een vriend is in het leven heel wat waard Want vriendschap is toch het zout op aard Al kan een mens nog zo veel ontberen Alleen zijn is zo moeilijk om te leren Goede vriendschap wordt door niets geëvenaard Zelfs al heeft men rijkdom en roem vergaard Een vriend waarop je kan vertrouwen Een vriend waar je kan op bouwen Een vriend, misschien al vanaf in je jeugd, Dat schenkt je heel wat levensvreugd .....
Diep in mij zit een stil plekje Waar nog nooit iemand is gekomen Dat is echt mijn persoonlijk stekje Daar kan ik heerlijk ontspannen dromen
Misschien dat ik er ooit iemand toelaat Maar voor nu is het nog verboden terrein Alhoewel het wel de goede kant op gaat Ben ik nog lang niet daar waar ik wil zijn
Maar geldt dat niet voor ons allemaal? Zijn we niet allen ergens naar op weg? Allemaal figuranten in hetzelfde verhaal Of is het wazig wat ik nu zeg?
Feit is dat we meer rust zouden kennen Net als begrip en onderling vertrouwen Als we niet zo hard aan elkaar voorbij zouden rennen En werkelijk op elkaar konden bouwen
Voorlopig zal dit nog toekomstmuziek zijn Tot we werkelijk anderen dichtbij durven laten Als we niet bang meer zijn voor pijn Zullen we eerlijk over gevoelens met elkaar praten
Dit beseffende werk ik door aan mijn eigen weg Daar kan ik tenslotte wat aan doen En misschien dat ik dan over een tijdje zeg Ook het gras aan deze zijde is mooi groen!
houden van is erg groot het is voor eeuwig het gaat nooit dood het kent geen regels en geen tijd geen berouw en geen spijt het maakt je warm het maakt je blij het is iets voor jou en het komt van mij
voel je je even teneer geslagen doet je hart even pijn is de realiteit aan het vervagen ben je het zat om alleen te zijn
ben je bang om je te binden is de lust om door te gaan verdwenen kan je je strijdlust even niet vinden laat dan niet je gevoel verstenen
laat niet de hoop varen ga niet naar liefde op zoek ooit zal de ware ontwaren vriendschap komt uit een onverwachte hoek
hou dat gegeven in jouw gedachten laat het over aan de spontaniteit ga niet wanhopig naar liefde smachten dan worden je angsten bewaarheid
ga eens even voor de spiegel staan en kijk eens positief naar je eigen ogen het wordt tijd om naar buiten te gaan het is tijd om je tranen te drogen...
hoe mooi is vriendschap als je de ander in zijn waarde laat op de zelfde lijn kunt praten en steeds weet waar je staat
hoe mooi is vriendschap als je een ander vrolijk kleurt en met een paar woordjes iemand zomaar hebt opgebeurd
hoe mooi is vriendschap als je de ander de ruimte geeft om te kunnen ademen zodat die voelt ik...... leef
hoe mooi is vriendschap als je bij die ander steeds jezelf mag zijn je vriend,die er voor je is als je lacht maar zeker bij verdriet en pijn... anoniem
dwing jezelf eens voor de spiegel te gaan staan als je zelfvertrouwen heel even is verdwenen een stem fluistert ..kijk je zelf eens heel goed aan je heb pure wilskracht en goedheid in je genen
blijf immer in jezelf geloven jouw hart is namelijk van goud laat het innerlijke vuur nooit doven anders wordt je van binnen zo koud
zie je de flikkering in je ogen trek je schouders op en blijf even zo staan jouw spiegelbeeld heeft nimmer gelogen dat is jouw kracht om door het leven te gaan ...
Ben jij anders dan een ander ja natuurlijk, jij bent jij want ieder mens is apart geschapen uit een ander hoopje klei kijk gerust eens in de spiegel naar het kunstwerk dat je bent jouw gezicht, jouw lijf en leden jouw karakter, jouw talent zie je wel ,je bent een wonder niets aan jou is saai en grijs wees maar blij en blijf bijzonder zing gewoon je eigenwijs...
Wie veel geleden heeft die schenkt begrip Als reddingsboei van meerder stuurloos schip Voor anker daar waar de stroming fel woedt Wacht hij gedwee, hulpvaardig en vol moed
De ondervinding heeft hem zo geleerd Dat het geluk hem veilig heeft gemeerd Doordat er plots hulp kwam van buiten uit Echte vriendschap, liefde, het kost geen rooie duit
In zware tijden helpen wij elkaar Is dat geen over rijkelijk gebaar Zou je nog kiezen voor een effen zee Indien je de storm meester kan met twee
Ook met drie en meer vaart het bootje wel Zolang elk zich maar goed voelt in zijn vel Niet omdat ik, jij, of hij meer wil zijn Neen, maar samen vrienden zijn, dat is fijn...
broos en sterk,zacht en wild geluk speelt soms een grimmig spel heel bitter of soms mild geluk is als een kinderlach een blijde mond, stralende ogen geluk is plotseling op een dag beseffen dat gevoelens niet bedrogen. geluk is soms een warme blik uit ogen zo vertrouwd en weten, heel sterk een ogenblik hoeveel je van elkaar houdt. geluk is als een zeepbel...kijk ze schittert in de zon houd je dit vast,dan ben je rijk ik wil zo graag dat iedereen dit kon...
De wind waait door je haren De zon schijnt warm op je rug Het ruikt naar bloemen in de lente Dit alles smaakt naar meer
Maar wat is liefde zonder liefste Wat is vriendschap zonder vrienden Wat is vakantie zonder gezelschap En wat is een feest zonder volk
Je hebt iemand nodig om echt te leven Iemand om alles mee te delen Iemand om mee te lachen en te praten Iemand om echt mee gelukkig te zijn
Een vriend is een paradijs Het is de zon en de schaduw Het is water en het is vuur Het is je mond en je hart Een echte vriend is je leven Want alleen ben je niets...
Zing het lied van je ziel, laat je drijven op de vleugels van je geest, laat je gevoelens niet verstoren luister naar de tonen van de liefde en laat de wereld jouw emoties horen.
Leef jouw leven, zoek jouw passie, blijf diegene, die een ieder kent, diegene die je werkelijk bent.
Jouw voorkomen, vormt een plaats van waarde, van geluk en dankbaarheid., tegenover alle vrienden op deze wondermooie aarde.
De kracht van menselijkheid, die ligt in jouw ziel, accepteer daarom je leven. accepteer jezelf, want het leven duurt maar even.
De waarden van het leven zijn ons allemaal gegeven 'T zit hem in de kleine dingen die ons dagelijks omringen Zoals je haren wapperend in de wind en je voeten dansend in de regen dat je kunt liefhebben lachen, huilen dat je gewoon eens lekker boos kunt zijn het leven heeft pas echte waarde als je gewoon jezelf kunt zijn....
een verschil van warm en kou ... ik geef om jou ....
Vriendschap is vaak zonder woorden, verlegen als een kind. 't Is vragen zonder antwoorden, vanzelfsprekend als de wind.
Vrienden zijn is heel normaal, maar zonder kan er geen een. Nodig hebben we het allemaal, alleen is maar alleen.
Praten over vriendschap is tegenwoordig taboe. Emotie en gevoelens vinden we maar een gedoe.
Maar toch is het fijn om te horen, dat er iemand voor je is. Dat er iemand is, als je even iemand mist.
Het is fijn om te horen, het voelt goed als je het weet. Dat je er echt niet alleen voor staat, als je dat even vergeet.
Dat zeggen is soms erg zwaar, maar het niet zeggen is een gemis. Soms heb je geen mooie woorden klaar, maar wat echt belangrijk is:
Vriendschap is geen lang verhaal. In vier woorden vertel je het helemaal. Vier woorden, elf letters. Een verschil van warm en kou. Vier woorden, elf letters.
Ware vriendschap valt niet te beschrijven , maar veroorzaakt blijdschap die steeds zal blijven . zolang die band aanwezig is Want niets is oprechter Geen band is hechter en niets is zo waar doch onverwoordbaar Maar een vriend zal begrijpen wat ik bedoel hij zal zeggen dat is wat ik ook voel en maakt je zo gelukkig als een klein kind Dat is een ware vriend !!! (Anoniem)
Er is heel wat leed onder de mensen. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Het gaat dan ook gepaard met heel veel verdriet en pijn. In zo'n moeilijke tijd leer je ook je echte vrienden kennen. Vele zetten het dan op het lopen, daar moet je eventjes aan wennen. In deze slechte tijden verlies je heel wat mensen om je heen. En denk je vaak: Nu sta ik echt helemaal alleen. Maar er zijn ook heel wat mensen die niet weten hoe ze met emoties om moeten gaan. En heel wat moeite hebben om een arm om de ander heen te slaan. Ook deze mensen moet je respecteren, zoiets hebben ze dan ook nooit geleerd. En hebben dan door onmacht de rug naar je toegekeerd. Maar heb je van die vrienden die je echt niet laten staan. En bieden jou die arm en schouder zomaar gratis aan. Waar je dan mag schuilen en huilen van verdriet Dan weet je ook, echte vrienden verlaten je niet.
als je wordt geboren dan ben jij al een wonder wanneer je wordt geboren dan ben jij al heel bijzonder niemand is als jij jij bent uniek ja, heel speciaal jij bent heel apart en toch mens als allemaal
het lijkt zo heel gewoon je groeit, je leert, je leeft je doet gewoon je best en hoopt dat iemand om je geeft je ouders, je familie, je vrienden om je heen ze zijn voor jou onmisbaar want geen mens is graag alleen
soms gaat alles prima maar soms ook bitter slecht je wordt teleurgesteld door wat iemand doet of zegt woorden en ook daden doen soms zo heel veel pijn je wordt boos of erg verdrietig het leven kan heel mooi maar soms ook moeilijk zijn...
ergens is er altijd iemand die jou niet is vergeten ....
Een lach, een woord, een gebaar, of... gewoon er zíjn... Dat is voor sommigen een heel groot geschenk. Een brief, of even praten. Gewoon laten weten, je bent niet alleen. Even die zekerheid: er zijn mensen om je heen.
Iemand die je volledig kan vertrouwen. Iemand waar je altijd op kan bouwen. Iemand die samen met je lacht. Iemand die klaar staat al is het midden in de nacht.
Iemand die ook samen met je huilt. Iemand die je troost en bij wie je schuilt. Iemand die luistert, maar hij veroordeelt je niet. Iemand die met je meevoelt in je verdriet.
Iemand die je niet opgeeft ook al gaat het wel eens mis. Iemand die er altijd en eeuwig voor je is. Iemand die niets neemt, maar alleen maar geeft. Iemand die echt alles voor je over heeft.
Iemand die bereid is heel diep met je te gaan. Iemand die je steunt en altijd naast je blijft staan. Iemand die met je meeloopt al ben je nog zo bang. Iemand die je hand pakt en vasthoudt ook al is de weg lang.
Iemand die zich niets aantrekt van wat een ander ervan denkt. Iemand die het voor je opneemt als een ander je krenkt. Iemand die je geeft een soort van eeuwige trouw. Iemand die er niets achter zoekt als jij zegt "ik hou van jou".
Iemand bij wie je kan krijsen, schreeuwen,je hart kunt luchten. Iemand waarnaar je als het je teveel wordt toe kan vluchten. Iemand die je weer moed geeft in je leven en kracht. Iemand die daar totaal niets voor terug verwacht.
Iemand die niet zegt dat verhaal heb je al 10 keer verteld. Iemand die altijd blijft luisteren hoe vaak je ook belt. Iemand aan wie jij ook , indien nodig, al je steun geeft. Iemand die weet voor de toekomst dat jij er zal zijn als hij jou nodig heeft.
Ken jij zo iemand die dat allemaal voor je doet? Prijs jezelf dan gelukkig, je hebt een ECHTE VRIEND ontmoet! Koester het, wees er zuinig op, want dit is dan niet iets zomaar voor even. Nee, dit is iets heel anders, dit is: "Vriendjes voor het leven".........
Liefde geeft mijn hart heerlijke klopjes, hierdoor voel ik mij in mijn nopjes. Liefde geef ik aan diegenen van wie ik houd, het geeft me een hart van goud. Liefde maakt me warm van binnen, hierdoor kan ik mensen beminnen. Liefde heelt alle wonden, die men alleen kan verwerken door ze te doorgronden. Liefde doet me groeien, het doet mijn hart bloeien. Liefde is zo intens, het maakt me een gelukkig mens.
Liefde is iets wat je bijna niet kunt beschrijven Je wilt je hele leven samenblijven Liefde kun je niet in woorden zeggen Je moet het voelen en je hart erbij neerleggen Liefde is iets wat je een ander moet geven Liefde geef je iemand niet voor even, Maar voor de rest van je leven!
Onzeker kijk ik in de spiegel En meteen kijkt er iemand terug Het lijkt wel of er steeds meer komen Maar ik maak van een olifant een mug Ik kan ze toch niet meer weg stomen
Mijn rimpels, die horen toch bij mij Ze zijn gekomen met de jaren En soms ook zie ik ze helemaal niet Wel ben ik rijper en ervaren En kreeg ik mijn portie kommer en verdriet
Eigenlijk wil ik ze niet meer verliezen Het boeit me niet ook al komen er meer Ik en mijn spiegel spreken de zelfde taal En ik ben ook niet onzeker meer Want elke rimpel heeft zijn eigen verhaal...
Ik geloof in het goede van de mens Want niemand wordt slecht geboren Ik geloof ook, dat als ik iets wens Er ergens iemand is die dat zal horen
Ik geloof dat er meer is tussen hemel en aarde Meer dan wij in elk geval weten Gun ieder mens toch zijn eigenwaarde Ik geloof dat we dat nooit moeten vergeten
Ik geloof dat de tijd alle wonden heelt En ook dat morgen de zon weer zal schijnen Ik geloof ook dat het heel wat scheelt Als je zorgen opeens zouden verdwijnen
Ik geloof in dat engeltje op ieders schouder Vaak kom je alle ellende weer te boven Je wordt vaak wijzer, ook al wordt je ouder maar ik weet Ik zal altijd in mezelf blijven geloven...
Vriendschap geeft in donkere tijden Een warm licht om je heen. Dat helpt je met het strijden En houdt je op de been. In dagen zo donker Vol zorgen en verdriet Is er een geflonker dat vriendschap je biedt
Een vriendschap waar woorden Onuitgesproken worden verstaan Daar waar lichtjes gloorden Bleek de warmte te bestaan.
Die lichtjes mogen leven hou ze stevig vast Opdat de warmte die zij geven Je keer op keer verrast
Soms is het leven donker, Lijkt het allemaal teveel, Kan je het licht niet meer vinden, En lijkt alle hoop verloren
Blijf dan niet zitten kniezen, Maar zoek je geluk, Want achter elke wolk vind je de zon, En in elke woestijn vind je een oase
Probeer in moeilijke tijden, Het positieve te zien, Want zoals de zon bij regen, Een regenboog geeft, Probeer zo in moeilijke tijden, Het positieve te laten domineren.
Lukt dit je niet alleen, Dan heb je vrienden die je willen helpen, Zij helpen je uit het dal te komen, Hoe vaak je ook in dat dal belandt.
Zo schroom niet, ze staan altijd voor je klaar, In moeilijke en goede tijden, In bange en blije dagen, Een enkel woord is genoeg
Een luisterend oor, Een enkel woord, Liefde en vriendschap zullen ze je geven Een steun voor heel je leven
Kijk naar jezelf, de persoon die je bent, Niet naar je daden, maar waar je voor staat, Wees trots op wie je bent, Dan verschijnt vanzelf die glimlach, Als je jezelf weer herkent.
Vrienden komen vrienden gaan, maar echte vrienden blijven bestaan. Vrienden zijn er voor je in goedheid en verdriet Vrienden zien je staan als niemand je ziet. Vrienden geven kritiek en leveren commentaar, en plagen je maar vinden je niet raar. Vrienden blijven je steunen bij alles wat je doet Vrienden geloven in je en dat voelt goed!
in vriendschap is het geven en ontvangen in vriendschap geef ik graag en spontaan zonder iets gelijk terug te verlangen bij vriendschap is het graag gedaan
in vriendschap hoef je elkaar niet plat te lopen bij problemen dan sta ik graag klaar mijn deur staat voor een vriend altijd open met begrip als je even geen tijd heb voor elkaar
bij vriendschap is dat geen horde vrienden kunnen dat tegen elkaar zeggen bij openheid is een ruzie niet aan de orde en hoef je elkaar niet veel uit te leggen
in een vriendschap weet je veel van elkaar het mooie is dat je om elkaar blijft geven een mening brengt vriendschap niet in gevaar eerlijke kritiek zal de vriendschap overleven
uit liefde wil je behoeden van vergissen blijft het toch een kwestie van accepteren ieder is vrij in eigen keuzes en beslissen en vangt ze op als ze zich bezeren
je biedt troost bij verdriet een schouder om tranen te drogen je bent blij als iedereen geniet dat is vriendschap in mijn ogen...
Op de grens van jou en mij leef ik rustig en vogelvrij, Zweef ik tussen nu en later in een zee van lucht en water, Zoek ik naar een goed houvast en vind dat in de hand die in de mijne past...
Tringg, daar gaat de telefoon, wie zou het zijn, gaat door je heen, eigenlijk wil je 't niet die stoorzender, maar nieuwsgierig als je altijd bent, verzet je al je eerste been.
Inbreuk op je privacy, is met een moeilijk woord, zoveel als zeggen: Hé hallo, ik word eigenlijk veel liever, even niet gestoord.
Maar dat geluid, die dwingende toon, is moeilijk te negeren, je pakt hem automatisch op, 't is eigenlijk zo doodgewoon.
Misschien is het belangrijk, misschien iemand in nood, dus loop ik er maar weer naar toe en luister naar 't verhaal. Ik hou me maar weer groot.
Want eigenlijk heb ik geen zin, ik wil hem laten gaan, maar dan was er dat verhaal van een vriendin, achteraf ben ik blij, blij dat ik haar niet in de kou heb laten staan... M. Ham
Je voelt je het veiligst bij die mensen die van je houden zoals je bent, je kracht, je positiviteit, je zwakte, de vrienden zoals jij ze kent. Ze zijn er bij wat moeilijkheden, in meesterlijke steun en groei, ze geven houvast in je leven en innerlijk een nieuwe bloei.....
Je kunt ze op je handpalm tellen, maar dat is in feite al genoeg, ze corrigeren je in verbetering en dat is voor inzicht nooit te vroeg. Je lacht en praat veel met elkander kunt heerlijk je geheimen kwijt in woorden die een toekomst bouwen een brede basis in de tijd...
Vrienden één land, eenzelfde haven, een boot waarop je samen vaart, met golven, rust, lawaai en stilte, soms opgewonden, soms bedaard. mijn vrienden zijn diverse wegen die in elkander overgaan, omdat je elkaar in praten en zwijgen in enkele woorden kunt verstaan....
Je voelt je het zekerst bij die mensen die van je houden zoals je bent, je aarzeling, je kracht, je zwijgen, dat in gevoelens wordt herkend. Je steekt een kaars aan voor de liefde en als hij opbrandt blijft het licht, vriendschap geeft alle dagen warmte Daarom dit dankbare gedicht...
Geluk, wie beweert altijd gelukkig te zijn liegt zichzelf voor Het is zinloos je eeuwig aan een dergelijke illusie te onderwerpen Iemand die de moeite neemt, kijkt in je ziel en heeft je door Dan wordt het tijd om je geloofwaardigheid eens aan te scherpen
Wie zich kwetsbaar opstelt, wordt vaak teleurgesteld Maar teleurstellingen wegen niet op tegen mooie momenten Je kunt beter niets forceren dus doe jezelf geen geweld Soms komt geluk gewoon vanzelf naar je toe, met rente
Zorgen maken over je pad, maakt soms dat je vergeet te lopen Teleurstellingen laten je zien waar je in het leven staat En soms blijf je zelfs tegen beter weten in op iets anders hopen Laat komen wat vanzelf komt en laat gaan wat vanzelf gaat
We kunnen hoe het loopt nu eenmaal niet altijd kiezen En wat er voor ons is weggelegd, dat weten we niet Zeker is, het woord gelukkig zou zijn betekenis verliezen Als het niet in evenwicht werd gehouden door verdriet
Een knuffel, twee armen om je heen Een moment samen, je bent niet alleen Een knuffel, als het niet meer lijkt te gaan Je tranen zo hoog dat je ze niet kan verslaan Een knuffel, zomaar, niet omdat het moet Dat moment, doet veel mensen heel erg goed Een knuffel, die twee speciale armen Die je als je het koud hebt kunnen verwarmen Een knuffel, soms lang en soms kort Wanneer je blij bent of je voelt je rot Een knuffel het kost je niks en het voelt zo fijn Om even dicht bij iemand te kunnen zijn...
Als een glas koel helder water Is je leven in't begin. Gulzig ga je er van drinken Slok na slok met grote haast Dan ineens ga je beseffen.. t"Is bijna op, hoe kan dat nou Waar heb ik het gelaten.. Wat is ermee gedaan? Waarom was ik zo verkwistend, Waarom niet rustig aan gedaan. Ik moet zuinig zijn met het beetje dat nog rest de druppels die nog zijn gebleven, zijn kostbaar, denk toch na, en eind'lijk heb je tijd te denken... Wat is het doel, wat is de zin... Hoe vul ik het laatste beetje in... A.S.Snijder
Mag ik U vandaag even voorstellen aan mijn tweede blogje, Finistera, Verleden jaar schreef ik een rijmverhaal voor een kennis van ons die te voet naar Santiago de Compostella is gegaan. Door het schrijven van dit verhaal is het idee om een blogje te maken ontstaan, maar sindsdien zijn er al veel meer berichtjes op mijn blogje verschenen, en is mijn rijmverhaal al een tijdje in het beginarchief verdwenen, Daarom nam ik een paar dagen geleden dit besluit, en ik dacht bij mezelf, ik breng een nieuw blogje uit, Aan het schrijven van dit verhaal is veel denk- en tikwerk voorafgegaan, maar ik heb het graag gedaan, Persoonlijk heb ik het al vele malen terug gelezen en er veel plezier aan beleefd, dus, nu wil ik ook jullie de mogelijkheid geven om het reuzegedicht nog eens te lezen. Ik hoop dat jullie er veel plezier aan beleven en dat je er ook iets zal van opsteken, want, neem het van me aan, de tocht van deze pelgrim, is niet altijd over rozen gegaan.
Ik ontsteek dit kaarsje en doe een wens Dat hij voor ieder mens in moeilijke tijden Een beetje licht zal verspreiden Een beetje licht en warmte voor iedereen Dan voel je, je wat minder alleen Een beetje warmte doet je zo goed Het geeft je weer nieuwe moed...
Een traan, die over de wangen rolt, Het verdriet, waar men niet mee solt. Af en toe moet je je gewoon even laten gaan, Huilen helpt, om te blijven staan. Verwerken, dat is wat je doen moet, Een traan laten, doet je soms goed...
De tijd in ons enig leven , Geeft ons deze stille wenk , Is heel kort en maar even Aanvaard het als geschenk --- Kans om als kind te spelen Is aldra voorgoed voorbij En die om jong te blijven Alleen een gedachte erbij --- In jouw droom kan je bestellen Welke vriend je kiest als maat Maar je hart zal wel vertellen Wie het er in sluiten gaat --- Elke druppel van tederheid Is een zon die je verwarmt Een gevoel dat nooit verdwijnt Een stralend tegenaan , dicht omarmd --- Geef je lach aan je vrienden Nu het allemaal nog kan Aan zij die het verdienen In deze nog levende roman
Als je alleen nog maar het zout van je tranen gelooft. Als het lijkt of het vuur in je hart is gedoofd, Als het leven moeilijk en vol is van zorgen, Als je geen vertrouwen meer hebt in een nieuwe morgen, Dan ... Laat ik de sterren voor je stralen, zal ik het vuur in je hart terug halen. Laat ik je voelen dat jij als een held zult staan, met de kracht en de moed om door te gaan...
Het leven is een kans, profiteer ervan. Het leven is mooi, bewonder het. Het leven is een zegen, beproef het. Het leven is een droom, verwezenlijk die. Het leven is een uitdaging, neem die aan. Het leven is een plicht, vervul die. Het leven is een spel, speel het. Het leven is duur, verzorg het. Het leven is rijkdom, bewaar die. Het leven is liefde, geniet ervan. Het leven is een belofte, kom die na. Het leven is droevigheid, overwin die. Het leven is een lied, zing het. Het leven is een strijd, aanvaard die. Het leven is een tragedie, zie die onder ogen. Het leven is geluk, maak het. Het leven is te kostbaar, verwoest het niet. Het leven is mooi, ga er voor ....
liefde is elkaar wederzijds vertrouwen, samen een gelukkig leven opbouwen. Houden van is meer dan alleen een gevoel, het betekent namelijk een heleboel.
Houden van is voor elkaar zorgen, niet alleen vandaag, maar ook morgen, elkaar steunen bij verdriet en pijn, elkaar troosten is dan fijn.
liefde is: samen wandelen hand in hand door het nog onbekende land. Je moet soms over bergen en door dalen, maar door de liefde zul je niet verdwalen.
Een traan die altijd in je ogen staat en die niet langs je neus je leven uit gaat is een traan die een gegeven is is een traan die een deel van je leven is
maar een lach die uit zo'n traan geboren is is een lach die van verre te horen is is een lach die van binnen naar buiten is is een lach, die nooit meer te stuiten is
In al de negatieve momenten in je leven zit ook een positieve kant verweven., Als je daarin kunt geloven en naar kunt handelen zul je veel opgewekter door het leven wandelen...
Er is een Licht, dat schijnt voor iedereen wat er ook mag gebeuren je bent nooit alleen. want er is 'n bron waar we allen uit mogen putten Ook al is het nog zo zwaar Liefde zal je stutten. Bang zijn is zo jammer want het legt een loden last. Te weten dat jij er mag zijn geeft misschien houvast? Want altijd is er een Licht: voor iedereen!!
Schaduwzijde Ieder mens heeft in zijn leven wel eens een schaduwkant maar vaak brengen wij zelf die schaduwen tot stand. Want schaduw komt pas voor als we zelf voor het licht gaan staan dus doe af en toe een stap opzij dan zal het vast wel beter gaan...
Als liefde mooi en zuiver is laat dan je hart spreken Schakel je verstand dan uit en laat het aan iedereen weten Het zal je voeren naar de hoogste top door bergen en door dalen en deze mooie liefdesdroom zal zich eindeloos herhalen Is liefde mooi en zuiver dan ben je pas bereid Je hart heeft dan gesproken je krijgt dan nimmer spijt Liefde, mooi en zuiver dan ben je niet bevreesd Je kan alleen maar zeggen 'k ben even weg geweest
Als je in je levenstijd, warmte om je heen hebt verspreid Als je iemand, die daar treurt, hebt getroost en opgebeurd Als je hielp waar dat je kon, aan wat warmte en wat zon Als je steeds het goede voorbeeld geeft heb je niet voor niets geleefd ...
Rood is de klaproos de kleur van het hart. Maar juist in het hartje, zit ook nog wat zwart. Zo heb je in je leven en in ieder vertrekje, ook wel eens een donker plekje. Maar ik zeg je van harte: let meer op het rode dan op het zwarte...
Maak van je leven een huis, waarin je hart kan wonen. Met een deur die altijd open staat, voor als je vrienden komen. Een tuin vol herinneringen, aan alle fijne dingen.
Luister niet naar wat men zegt, van je doen en laten. Wandel eerlijk en oprecht, en laat de mensen praten...
Er zijn in ieders leven momenten van geluk. Een zeepbel vol met kleuren maar opeens dan spat ze stuk. Uiteen in duizend druppels, die glanzen als de dauw. Dan verbleken al die kleuren, wat over blijft is vaal en grauw. Er zijn in ieders leven, ook dagen van verdriet. Ver is dan de vreugde, en het genot zelfs van de kleine dingen. Heb dan de moed om verder te gaan, laat toch het hoofd niet hangen. Je blijft niet in het diepe dal, 't is de tijd die het je leren zal.
Er is geen donker zonder licht geen gevoel zonder "plicht" Er is geen liefde zonder pijn geen "ik" zonder te "zijn" Er is geen bestaan zonder reden geen toekomst zonder heden Er is geen lust zonder last geen "houden" zonder "vast" Er is geen dood zonder leven en geen leven zonder te geven!!
Eén woord, één blik één lief gebaar betekent zoveel als je houdt van elkaar We hebben zoveel te geven in die kostbare uurtjes die we samen mogen beleven We hebben elkaar nodig woorden zijn dan overbodig Het gevoel dat iemand van je houdt je begrijpt en vertrouwt Momenten van liefde begrip en geluk scheppen een band die kan niet meer stuk...
Ik wens je liefde zonder lijden, veel geluk en tederheid, en een hand die jou zal leiden door de plooien van de tijd. En als het ooit niet wil lukken, en je droevig bent of kwaad, zal ik voor jou een roosje plukken, en..... hopen dat het overgaat...
Alles gaat voorbij en alles komt tot je in het leven. Liefde verdriet en blijdschap, en heel veel om weg te geven. Als je eens iets minder weg te geven hebt wees dan ook in staat te ontvangen. Alles wat je nu krijgt daar zit ook jou liefde in gevangen. Goed bedoeld hoor die ene zin er zit een bodem van waarheid in. Het betekent eigenlijk, dat wat jij eens hebt gegeven dat je daar de vruchten van plukt in je latere leven...
Wat geweest is, is voorbij maar herinneringen blijven een schouder om op te leunen helpt dan vaak de pijn verdrijven. Vraag dus als je eenzaam bent verdrietig of alleen kom even bij me zitten en sla je armen om me heen. Want ieder mens heeft af en toe behoefte aan een troostend woord zorg er dus voor als je verdrietig bent dat iemand dat ook hoort...
Als tranen druppelen zal ik ze vangen en maken tot een diamant die liggend in mijn open hand door warmte van de zon bevangen een straal weerkaatst en droogt... jouw wangen...
Soms is het leven een beetje zwaar Dan zoek je graag een beetje steun bij elkaar Een schouder om tegen te huilen Gewoon een paar armen om in te schuilen Iemand waarbij je, je verhaal kunt doen Een stevige knuffel of een zoen En denk je dan na zo'n opkikker Kan ik weer even door Aarzel dan niet Echte vrienden Lenen zich daar graag voor......
Woorden, alsmaar woorden ze vormen een verhaal zijn uitlaatkleppen ongeacht hun taal. Woorden, alsmaar woorden ze vertalen wat men wil maar als het er echt toe doet dan vallen woorden stil
zoek steeds de juiste weg , zodat je leven steeds hoopvol verder gaat ...
Goede raad...
Het leven is als een snelweg je moet alsmaar met de stroom mee maar af en toe moet je wel rusten zeg gerust eens nee. Maar dan moet je weer verder er is geen weg terug zoek af en toe een parkeerplaats anders gaat het veel te vlug. Af en toe kom je op je weg ook obstakels tegen je rijdt door prettig weer maar ook door storm of regen. De weg die is nog lang je hebt nog ver te gaan probeer dus op die weg nooit stil te blijven staan. Want dan krijg je file problemen stapelen zich op en je leven staat dan volledig op zijn kop. Maar kom je toch eens vast te staan luister naar mijn raad zoek dan een andere route waardoor het leven verder gaat...
*Je kunt er een huis mee kopen, maar geen thuis. *Je kunt er een bed mee kopen, maar geen slaap. *Je kunt er een klok mee kopen, maar geen tijd. *Je kunt er een boek mee kopen, maar geen kennis. *Je kunt er een positie mee kopen, maar geen respect. *Je kunt er medicijnen mee kopen, maar geen gezondheid. *Je kunt er bloed mee kopen, maar geen leven!
Kunnen aanvoelen als het scherp van de tong toch bedoelt het hart 't dikwijls andersom de onmacht komt, voelt zeer hard aan misbegrepen.. maar toch, voel ze aan.. voor je 't laat gaan
woorden lijken soms heel anders en koel vertrouw, ga af op wat je weet en voelt
te snel uitgesproken woorden, reflecteren niet altijd wat 't hart wil verwoorden.
Liefde is een verterend vuur. Je vat vlam en je moet blussen, maar waarmee, want op den duur en ondertussen is de liefde niet meer weg te kussen.
De liefde kwetst niemands gevoel, is trouw, wil alles verdragen. Ze bedekt een heleboel. Om te behagen schenkt liefde alles zonder te vragen.
Liefde is sterker dan de dood. Je lijdt pijn en moet vergeven. Wees jezelf, wees niet te groot, want om te leven moet je eens je hart weg durven geven...
De kleine dingen, Laten je door het leven zingen. Soms zijn ze zo klein Dat ze moeilijk te zien zijn.
De kleine dingen, ze zijn niet te bedwingen Een knuffel, een kus, een lach Je krijgt ze elke dag.
De kleine dingen zijn belangrijk Je merkt het vaak gelijk. Of doet het je niets, Als ze zeggen: leuke klerenof zoiets?
Door die kleine dingen, leer je snel. Zijn het mijn vrienden eigenlijk wel? Ze hoeven soms alleen maar te luisteren Of wat liefs te fluisteren.
Die kleine dingen, moet jezelf ook kunnen geven Een fout van een ander kunnen vergeven. Of de zon zien schijnen, Dat alleen al laat je zorgen verdwijnen.
Zorg dat die kleine dingen tellen. Dat je ze na kunt vertellen. Met een mooie herinnering Want het is jouw eigen ding.
Zie de kleine dingen in het leven. Ze verzachten de pijn voor even. Het brengt het geluk met zich mee, Zeg tegen die kleine dingen dus geen NEE!!!
Achter elke regenboog ligt een droom verborgen maar vind je 'm niet maak je dan geen zorgen want niet in het vinden maar in het zoeken zullen al je dromen je hart bezoeken
Vriendschap is een prachtig woord, Misschien wel het mooiste op aarde En voor wie het met verstand gebruiken kan Heeft het een onschatbare waarde
Vriendschap is een prachtig woord Een vriend die heb je nodig Zolang er vrienden voor je zijn Wordt al de rest overbodig
Vriendschap is een prachtig woord Een vriend,een steun,een helpende hand Iemand, waar je op kan bouwen Een vriend,een glimlach,en een dank Iemand, die je kan vertrouwen...
Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je aan je werk begint Een vogeltje dat zijn mooiste liedje zingt Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, zomaar uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort...
en je ziet vaak mooiere dingen dan met je ogen open ....
Strek je armen, Sluit je ogen Stel je voor dat je die sterren in wijde bogen In je handen kon warmen. Je vingers verbranden aan die mooie zon Stel je voor dat dat kon... Je snijden aan de scherpe randen van een ster! Maar met je ogen open Zie je kleine glimmende knopen. En denk je: 't is toch een wonder Het ziet er veel mooier uit Als je je ogen sluit.
Heel soms is't leven een hel iedereen weet dat immers wel Heel soms zijn er zo'n slechte dagen waar sommigen zich moeilijk doorheen slagen
Niet alles is altijd rozegeur en maneschijn Goede en kwade tijden zullen er overal zijn Vechten voor liefde en geluk doet iedereen "Samen" lukt alles beter als "alleen"
Met liefde & een warm hart Ruimdenkend, niet alleen wit of zwart Met praten,elkaar begrijpen en zoveel meer Heeft een mens al snel veel minder zeer...
Als een druppel in de zee het land probeert te pakken Trekt de zee haar mee, en verplicht haar terug te zakken Zoals de maan haar controleert ,soms ver weg en soms dichtbij Zorgt een moeder voor haar kind, zoals de maan voor haar getij Soms eb en soms vloed Soms willen we niet maar het moet. Aanbid de krachten der natuur De machten van de maan De schepper van het uur Dit is slechts een deel Van het o zo groot geheel Sterren en planeten, zwarte gaten en kometen Er is miljarden malen meer Onze nietigheid doet zeer Wen aan het idee We zijn slechts een druppel in de zee...
Nergens schijnt de zon Laat de gordijnen maar dicht De regen in je hart Vecht om een klein straaltje licht De dag verliest z'n gloed En je verliest al haast de moed Nee, je gelooft er niet meer in Maar,toch komt 't goed, want
Vriendschap,is goud waard Ook al zie je elkaar niet elke dag 't Zijn de echte vrienden die je altijd steunen - en weet ... Dat een vriend je nooit vergeet...
Geniet maar van het heden Ruik de bloemen in de wei Denk niet aan het verleden Dat was gisteren al voorbij --- Ontvang , adem nu het leven Met de mensen van vandaag Toon je in het samenleven Help hen bij die ene vraag --- Proef en hou van iedere dag Want je weet nooit Dat je dat morgen nog beleven mag Of voorgoed wordt uitgestrooid --- Alles vliegt zo snel voorbij Elke dag weer zoveel haast Sta even stil bij jou en mij Eer het leven verder raast ---
Liefde is als een oceaan deinend op de wilde golven Liefde is als een druppel uit een kraan die door andere druppels kan worden bedolven Liefde is als de maan mooi en schitterend, maar soms zo onbereikbaar Liefde is een taal die iedereen kan verstaan al is het soms maar met een klein gebaar...
Wij moeten leren vergeven, Fouten maken wij allemaal, Hoe wil je dan verder met je leven, Wij zijn niet van staal.
Iedereen heeft een gevoel, Goed of slecht doet er niet toe, We hebben allemaal een doel, Leer vergeven, maakt niet uit hoe.
Doe niet hetzelfde, wat een ander doet, Geen haat en nijd. Probeer altijd iets te doen, iets goed, Raak jezelf niet kwijt.
Ga van de fouten leren, die je ziet, Leer praten met de mensen. Doe niet nog meer verdriet, Kijk ook eens wat andere mensen wensen.
Geef iedereen, die je kent weer moed, Vergeef iedereen, die je kwaad hebben gedaan. Heb ook spijt, als je zelf iets verkeerds doet, Dan kan je de rest van je leven rechtop staan.
Niemand is volmaakt, Leer van wat er verkeerd is gegaan. Doe iets goeds, dat je iemand ermee raakt. En die persoon ook nadenkt en zegt:ik ga er ook tegenaan...
Ergens ter wereld moet er een hand zijn, een hand die streelt door je haar, Ergens ter wereld moet er een mens zijn met een teder en liefdevol gebaar.
Ergens ter wereld twee troostende ogen Die jou willen helpen bij je verdriet en pijn, Ergens ter wereld iemand die je tranen wil drogen, En heel graag dicht bij je wilt zijn.
Ergens ter wereld moet er een thuis zijn, Met daarin een zonnig gezicht, Ergens ter wereld zal het ook voor jou fijn zijn ergens ter wereld vindt jij het licht ..
Als het geluk je plotseling verrast Denk dan niet na, maar grijp het stevig vast Want alles is zo vergankelijk En mensen zijn ook zo veranderlijk Maar kweek op je hart geen eelt Liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt...
Als je even in de put zit heeft het geen zin verder te spitten je komt dan hoogstwaarschijnlijk nog dieper in je verdriet te zitten. Recht je rug en bedenk je dan hoe je er weer uit komen kan. Want iemand die onder zorgen gaat gebukt is dit toch nog nooit gelukt. Kijk omhoog naar de rand want daar wacht vaak een helpende hand...
Laat de dingen tot je komen Aanvaard ze zoals ze zijn Leer ook te leven met grote problemen Ooit worden ze heel klein Probeer door negatieve stemmingen niet in de put te raken Geluk is niet iets dat je zomaar krijgt Geluk, dat moet je zelf maken!!
Probeer het verleden te laten rusten, die tijd die is geweest aan de toekomst die nog komt, heb je nu het meest. Want vasthouden aan het verleden, heeft zo weinig zin dus hou op met piekeren en stap het leven weer in. Ga iets leuks doen, kijk vooruit, naar wat nog komen kan dan zul je op een dag zelfs zien, je geniet er ook nog van...
die had je toch niet willen missen, nog voor geen miljoen ...
Samen hollen in het gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,een tere liefdesband
En dan je eerste echte zoen Je wangen gingen er van gloeien In dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien
Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder hem,dat gaat toch niet Maar dat dit overging,wist je pas achteraf
Iedereen heeft deze bijzondere tijd beleefd Die eerste verliefdheid,die eerste zoen Zoveel herinneringen aan vast gekleefd Die had je toch niet willen missen,nog voor geen miljoen ...
Zo moeder zo dochter, zo vader zo zoon dat wordt toch vaak gezegd maar dat is toch heel logisch en toch ook heel terecht. Het is toch een deel van die moeder of vader en toch niet van een tante of een oom dus de (oog)appel van hun beiden valt meestal niet ver van hun (stam)boom...
Laat het zonnetje schijnen met jouw lach en herinner het mooiste van jouw dag geef de tijd om zwarte wolken te laten verdwijnen zodat jouw zonnetje Met al haar kracht kan schijnen. Er zullen ook tijden zijn vol regen maar ook dan kom je een lichtstraal tegen. Want al voel je je eenzaam,zit je vol pijn dat prachtige zonnetje zal er altijd zijn al is de lucht soms nog zo zwart je hebt de kracht diep in je hart de kracht om met die zon jouw lucht weer blauw te maken de kracht om vanuit een diep dal weer hoog in de lucht te geraken dat zonnetje vinden is zo gemakkelijk nog niet. als je al die zwarte wolken ziet maar al lijkt hij soms nog zo onzichtbaar het zonnetje staat altijd voor jou klaar je moet het alleen even zoeken... En nee, je vindt ze echt niet in boeken je kan ze vinden diep in je hart en erin geloven...... want dan kun jij weer mooi schijnen daarboven...
Het leven is soms vallen en opstaan, rennen en dan weer stil staan. Het maakt je sterker en weerbaar, soms raakt het een gevoelige snaar.
En dan komen er tranen los, is je hoofd een totale chaos. Door een bepaald gevoel dat omhoog komt, of soms wat je zomaar overkomt.
Een lief woordje wat iemand zegt, gemeend en zeer oprecht. Soms iets wat je van een ander hoort, je leven raakt dan even verstoord.
Dan raak je in een dal van je leven, de kracht vinden om het te vergeven. En met die kracht weer te gaan klimmen, om het verdrietige gevoel te overwinnen.
Het leven is een groot leerproces, het geeft ons dagelijks een wijze les. Alles is te overwinnen in het leven knok, vecht, heb lief en leer te vergeven...
van onschatbare waarde, voor mens en dier hier op aarde ....
Een reus geveld
Daar lag hij midden in het bos hij was zo dood als een pier maar toch, nu na zijn dood was hij nog nuttig voor mens en dier. Hij was alsof hij, toen hij viel zijn eigen val wou breken want zijn takken, rustten in het mos zodat het benen leken. Je kon er zomaar onderdoor het leek een ereboog hij was al half begroeid met mos en zijn wortels stonden omhoog. Het was een kunstwerk der natuur door de storm hier gecreëerd en toen ik dit schouwspel zag had ik weer van de natuur geleerd. Want zelfs na de dood van deze reus was hij nog van grote waarde voor mensen en voor dieren hier op deze aarde...
Als je niet kunt slapen ga dan eens even met mij mee samen in gedachten heel eventjes naar zee. Sluit je beide ogen voel het warme zand er zijn maar weinig mensen op dit verzonnen strand. Er waait een heerlijk briesje de golven kabbelen zacht je voelt je vrij en veilig en iedereen die lacht. Niemand wil jou storen ze gunnen jouw je rust denk dus als je niet kunt slapen even aan die denkbeeldige kust. Zit je nog vol zorgen spoel ze even af in de zee de golven nemen dan als vanzelf al die zorgen mee... SLAAP ZACHT ..
in het boek van het leven, worden geen regels gegeven. niet hoe je liefhebben kan, of hoe het verzorgen van. niet hoe je mensen waardeert om wie ze zijn, of normen en waarden geeft, aan groot en klein. niet hoe je pijn verzacht en tranen stelpt, of hoe je geliefden van hun ziekte afhelpt. alles komt op je weg zonder uitleg vooraf, je hebt het te nemen,dat wat je kreeg of wat je gaf. probeer de goede weg te volgen, alleen maar rechtdoor, want liefde en gevoel, verdriet en pijn komen in het echte leven voor. maar weet je eenmaal hiermee om te gaan, zul je als een sterk,liefhebbend mens in het leven staan...
De stormachtige wind, verlost de bladeren, van het fragile houvast. de eindeloze cirkel, van geboorte, en dood, is doorlopen tot het onvermijdelijke einde. De kleurrijke bladeren, uitgedroogd, levensvocht verdwenen, de moederstam, niet meer in staat, te voeden. De trieste regen, als bleke tranen, langs weemoedige takken, afscheid van, je fraaie zomertooi. Het zaad, genesteld in de bodem, wacht geduldig af, zal vredig rusten de meedogenloze vrieskou overleven. Schijndood, wacht je geduldig, op nieuw leven. Het voorjaar, zal je opnieuw ..zoals altijd, kinderen geven....
vroeger vroeg ik aan mijn vader waarom kunnen we niet altijd gelukkig zijn waarom regent het soms druppels van verdriet en pijn mijn vader zei dat is het leven mijn kind soms schijnt de zon soms waait de wind
ik vroeg laatst aan mijn man waarom kunnen we niet leven zonder discussies leven als held en heldin een leven zonder illusies mijn man zei dat is het leven mijn schat zonder een tegenslag hadden wij geen sterke relatie gehad
mijn kind vroeg laatst aan mij hoe zal mijn toekomst wezen zal ik met de zon dansen zij aan zij of voor de regen moeten vrezen ik zei tegen hem je hoeft niks te proberen wat komen zal ,zal komen het leven zal het je leren....
weldra zullen de meeste bomen helemaal kaal gaan staan ....
Donkere wolken,wind en regenvlagen, bomen ruisen overal, vreemd staan halfnaakte bomen in een gouden bladerdal.
Zie de zomer is verdwenen, kouder wordt het stilletjesaan straks zien wij die grote bomen in hun kale naaktheid staan.
Dwarrelend gelijk gouden regen vallen bladeren naar beneden.
Het wonder van de herfst breekt aan, schoon met al die diepe kleuren en dat mooie zonnespel die de fijne gouden straaltjes van licht over de aarde verspreiden zal.
De wind kan rukken aan de bomen, de regen jaagt al striemend neer, de herfst brengt schoonheid keer op keer.
Al de spinnewebben zwieren in de avondwind en de dikke herfstspin wacht geduldig tot hij een prooi in zijne webbe vindt.
Wreed kan de herfst ook dikwijls zijn, met zijn sterkte brengt hij pijn.
Bomen worden soms ontworteld, rivieren springen uit balans, overal is er dan ongerustheid, hebben mensen nog een kans?
Onverwacht dan als de donder flitsen de herfststormen door de lucht en de oude,oude bomen slaken van vermoeidheid dan een zucht.
Er wordt gestoeid door al de lover, het buitelt over elkander heen, en als dan de storm gaat liggen, zijn de bomen weer alleen.
Zij staan er kaal en kil te dromen van alle gebeurtenissen die nog gaan komen.
Vóór de winter zijn intrede doet hebben zij al veel geboet, maar ach ,in gedachten staan zij dan op de lente te wachten en laten alles langs hen gaan en blijven zo verder dromend staan...
Elke stap die we zetten Is een stap die telt Elke gedachte Is een stukje dichterbij onze droom Soms klein Soms groot Maar met elk gebaar Komen we dichterbij Met elke traan Een stukje verder Op weg naar onze dromen Op weg naar ons geluk Zet die stap Maak het gebaar Voordat al onze dromen zullen vergaan...
Vroeger toen ik klein was, was je aan de televisie nog niet gewend waren de pil, contactlenzen en plastic onbekend stak je op school een vinger op voor het doen van een grote plas en deed een huisvrouw op maandag gewoon de was.
Vroeger toen ik klein was, wist je nog niets van pantys en laserstralen kon je bij de ijsboer voor 1 frank een ijsco halen gingen meisjes naar ballet en zaten de jongens op voetballen en waren A2, E9, B747 en Q65 gewoon letters met getallen.
Vroeger toen ik klein was, had je nog nooit gehoord van biogarde en emulgatoren dacht je dat je alleen bij voetballen kon scoren mocht je als kind op straat niet schreeuwen en roepen en behoorden jongens met oorringen tot bepaalde groepen.
Vroeger toen ik klein was, was er nog geen gastarbeider die je kon vertellen hoe je het beste een pizza samen kon stellen kocht je nog benzine voor 10 frank per liter en gaf de veldwachter je nog op je sodemieter.
Vroeger toen ik klein was, had ik zo mijn eigen idealen waarvan ik toen niet wist of ik ze wel zou halen maar had ik ook mijn eigen dromen waarvan de meeste zijn uitgekomen.
Maar nu ik groot ben, en het leven goed heb leren kennen moet ik toch eigenlijk wel bekennen dat de heimwee naar vroeger dagen soms behoorlijk aan mij zit te knagen...
Het verschrompelde blad, dwarrelt langzaam, richting aarde... waar het, langzaam, opgenomen wordt... een... met de natuur, het bos, verteerd, overstuur... spoedig, wordt je, herboren... ontvang je de zon, in het zachte, ochtendgloren...
zijn er heel veel dingen het aanschouwen waard ...
Is "leven" dat wat mensen samen maken als zij in opperste vervoering raken? Natuurlijk, niets is minder waar, niets tegenin te brengen , maar is er niet veel meer leven op deze aard de moeite van aanschouwen waard? Wij leven immers niet als mens alleen er bestaat zoveel waardevols om ons heen: vogels en vissen, planten en bloemen, micro-organismen, teveel om op te noemen. We kunnen gevoeglijk aannemen dat de mens in deze schepping geen aandeel had.
Over "wie" en "wat" ons dit alles wel bracht, wordt sinds mensenheugenis verschillend gedacht. Hoe of waar je geboren bent telt zeker mee bij de ontwikkeling van enig idee over het ontstaan van al het leven. Aan ons is de verantwoordelijkheid gegeven hiermee doordacht en zuinig om te gaan zodat alles wat leeft blijft voortbestaan als een groot goed tot het einde der tijden. Wij mensen moeten trachten te vermijden dat wat er aan natuur en mooi leven bestaat, niet aan pronk- en vernielzucht verloren gaat.
kan leiden tot een band die vanaf dan vriendschap zal heten ...
Als koken alleen iets is dat moet, je het niet met overgave doet, zullen recepten vast niet lukken, vallen geplande etentjes in stukken.
Maar is koken voor jou net als voor mij geen "heilig moeten" maar liefhebberij, dan wordt een maaltijd, met liefde bereid, meestal aanleiding voor gezelligheid
en zal tijdens hoofd-, voor- en nagerecht vaak dat soort dingen worden gezegd waardoor men juist tijdens het eten banden smeedt die "VRIENDSCHAP" heten.
Er zijn in ieders leven momenten van geluk. Een zeepbel vol met kleuren. Maar opeens dan spat ze stuk. Uiteen in duizend druppels, die glanzen als de dauw. Dan verbleken al die kleuren, wat overblijft is vaal en grauw.
Er zijn in ieders leven, ook dagen van verdriet. Ver is dan de vreugde, en het genot, zelfs van de kleine dingen. Heb dan de moed om verder te gaan, laat toch het hoofd niet hangen. Je blijft niet in het diepe dal, 't is de tijd die het je leren zal...
uren kan ik kijken naar al dat prachtigs er spreekt zoveel uit de natuur,het heeft iets krachtigs kleuren die niet na te maken zijn de blaadjes lijken wel van goud in de zonneschijn de wind blaast en doet ze opwaaien hij laat ze dansen en pirouettes draaien kleine beekjes stromen zilverkleurig door het land alles is bijzonder,elke boom of plant zoveel mooie dingen op aarde elk klein bloemetje heeft zijn waarde de natuur is als een mooie roos zonder de natuur was de wereld enorm kleurloos anoniem
Vriendschap is het mooiste en kostbaarste geschenk dat mensen elkaar kunnen geven. een geschenk als teken van vriendschap is nooit zwaar en hoeft niet groot te zijn. Het wordt rustig gedragen op de golven van sympathie,waardering en goedheid,die van het ene hart overslaan op het andere.
en weet dat daarvoor geen afstandstabellen bestaan ...
Iedereen heeft een levensweg te gaan waarvoor geen afstandstabellen bestaan. Voor de een is die lang, voor de ander kort niemand weet van tevoren wat het wordt.
Wanneer men een wedstrijd fietst, roeit of rent is de afstand van start tot finish bekend. als je daarbij een goed schema maakt niet uit de koers of van de baan geraakt,
kun je meestal van tevoren wel bepalen wanneer je het eindpunt denkt te halen. Maar als we bij onze levensstart vertrekken valt er geen wissel op de toekomst te trekken
en kunnen we alleen maar hopen langdurig mee te mogen lopen en dat er niet al bij de eerste hindernis een vroegtijdige diskwalificatie is...
Als de regen verdwijnt het zonnetje weer schijnt wordt het opeens druk in de lucht. Dan zie je uit bomen weer vogeltjes komen in hun vrolijk dansende vlucht
Eerst de familie Mus en de Merel met z'n zus die allemaal heel vrolijk fluiten. Dan komen mijnheer Kraai en de grote Vlaamse Gaai zoeken naar een wormpje buiten.
Ook zie je de Mezen dan druk bezig wezen met takjes en twijgjes te sjouwen om in struiken of heggen als zij eitjes willen leggen hun vogelnestjes te bouwen.
In een berk zit op een takje een vogel in een mooi pakje, die de mensen Kwikstaartje noemen en ook een waarvan men weet dat hij Roodborstje heet om de kleur van zijn borstje te roemen
Niet alleen in de bomen is opnieuw leven gekomen, ook is het weer druk op grond, want zowel de kever en de mier als de tor en de pier eten daar hun buikjes nu rond.
We moeten vooral niet vergeten dat ook spinnen willen eten van wat zij in hun spinwebjes vangen en dat de hommels en de bijen heel goed zullen gedijen als zij rond de bloemetjes hangen.
Zo zie je heel goed wat een regenbuitje doet. Men zal zich dus af moeten vragen of het niet misschien wat kortzichtig is gezien altijd maar over de regen te klagen...
Geluk is een klein handje in de jouwe. Geluk is iemand hebben die je kunt vertrouwen. Geluk is niet kijken dat een ander meer heeft. Geluk is beseffen, wat elke dag je voor moois geeft. Geluk zit in een klein gebaar, de dingen om je heen. Sta open voor geluk, dan voel je je nooit alleen.
maar vroeg of laat breekt de zon toch weer door ....
Het leven gaat niet altijd over rozen. In ieders leven is dit wel het geval Ook al heb je er niet voor gekozen. Je geraakt soms in een zeer diep dal. Dan zit alles tegen. En loop je tegen alle muren. Geen enkel zonnestraaltje meer, alleen maar regen En sta je voor de heetste vuren.
Maar op de reis door het leven, Moet je weer de weg omhoog vinden. Dan wendt je op een gegeven moment jouw steven. En dan zie je de echte vrienden. Ze geven je dan dat ene zetje Waar je zo op hebt gewacht. Het is niet altijd een pretje. Maar dan breekt de zon weer door, Soms veel sneller dan je hebt gedacht...
dat kleine stukje geluk maak het niet stuk zoek in al het negatieve altijd door naar het positieve zoek en jij zal vinden jou kracht ook op momenten, momenten vol onmacht voel jij tranen opkomen laat ze lopen ,laat ze stromen het mag het is goed het geeft jou het teken dat jij je gevoel heb ontmoet negeer het dan ook niet want geloof mij als ik zeg ieder mens kent verdriet het is echt niet erg als een ander het bij jou ziet accepteer van alles een stuk van al wat je meemaakt soms iets leed,soms wat geluk neem het met jou mee in jouw leven het zal jou karakter een heel stuk sterkte geven om op een dag te vinden.. "het grootste geluk"
Vrienden zijn er om je te steunen Om jou te troosten en tegen ze aan te leunen Vrienden zijn er om jou te helpen Die jou pijn voor even doet verhelpen Vrienden zijn er om jou blij te maken Om jou kwaadheid weg te kraken Vrienden zijn er om jou lief te hebben En ze zullen alles voor jou overhebben Vrienden zijn er om jou niet te bedriegen Vrienden zullen ook nooit tegen jou liegen Vrienden zijn er om jou tips te geven En zij zullen jou alles wat je gedaan hebt vergeven Ware vrienden leer je kennen met de tijd Want ook al doe je iets verkeerd ze willen je niet kwijt
Weet je wat een ieder verdient In tijd van nood een echte vriend Alleen is dit niet altijd de realiteit Want op slechte momenten hebben velen geen tijd
Vrienden zijn er genoeg in het leven Als er vrolijke dingen zijn te beleven Maar op momenten van bittere nood Mijden ze je als de pest of de dood
Echte vrienden leer je kennen in tijden dat het wat slechter gaat Steun en toeverlaat heb je dan nodig overal waar je staat Een opbeurend woord kan je door een diep dal halen Waardoor de wereld misschien even een beetje gaat stralen
Ieder opbeurend woord kan een lichtpuntje zijn En verzacht in sommige gevallen wat pijn Pijn en verdriet kan men vaak niet overnemen Verzachten is dan ook vaak al een zegen
Het is niet voor niets dat er wordt gezegd Een vriend is er altijd eerlijk en oprecht Een vriend is pas een vriend Als hij met je lacht maar ook met je grient...
Wees niet bang voor tranen stop angst niet weg laat 't verdriet maar komen want gevoelens zijn oprecht. Er komt een tijd dat de zon weer gaat schijnen en dat tranen, de angst en ook het verdriet langzaam gaan verdwijnen.....
Even weggeweest, maar nu ben ik er terug, dit weekend ging vliegensvlug, Twee dagen met familie en vrienden lekker feest gevierd ze hadden zelfs mijn hele huis versierd vanaf nu zal heel de straat wel weten dat ik voortaan 'Sarah' zal heten ...
Lieve blogvrienden, vandaag en morgen ben ik er even niet want er staan twee dagen feest in het verschiet...
De pagina's van de vorige vijftig jaar ritselend glijden ze van elkaar Ik ben nu en dan verbaasd over al wat er langs is geraasd.
Een beetje aangedaan, soms met een traan bevlekt, of met gelach gevuld of met geluk bedekt Elke pagina vertelt haar verhaal over verdriet of geluk met allemaal.
Soms was een pagina kort met doffe kracht Plannen gestopt ... zeer onverwacht Soms was een pagina lang en boeiend, over onze diepe liefde, een leven lang groeiend .
Soms zie ik een bladzijde met enige schrik Was dat toen? Was dat ik ? Die keer toen ik te weinig gaf en teveel greep Soms iets niet zag of niet begreep.
Momenten, even er tussen uit, even van huis, of knusjes in de zetel, onderuitgezakt voor de buis, Zo vertelt elk hoofdstuk, klein of groot, hoe ik verdriet had of hoe ik genoot.
Het eerste deel van mijn boek is nu uit en heeft me aan het denken gebracht, Maar ik treuzel niet te lang, want er is een nieuw deel dat op me wacht! Vol verwachting, bladzijden nog even onbeschreven, hopelijk met gul genieten en rijk van leven ...
Maar wat er ook in mijn volgend boek wordt getekend en beschreven... ik geniet van het nu en wat het straks me nog zal geven. En mogen de hoofdstukken van mijn komende vijftig jaar een boek vol geluk vormen, zonnig en klaar !
Lieve vrienden, Ter gelegenheid van mijn 50ste verjaardag heb ik hier een traktatie voor jullie Gebak en koffie Geniet er van en tot zondag !!!
Het leven is soms één groot mysterie, het is maar goed dat we niets van tevoren weten.. En dat we op oudere leeftijd, soms wat dingen gaan vergeten.. Het leven is vol verrassingen.. Op oudere leeftijd komen de aanpassingen..
Het leven is te kort om ruzie te maken.. Want leven doen we maar één keer, al doet het soms naar meer smaken.. We hebben veel keuzes, alleen één ding staat vast.. We zijn op deze aarde alleen maar te gast...
Soms zitten de mooie momenten in een heel klein hoekje. Wees blij met een lieve lach van een vriend die er voor je is. De mooist momenten kan je niet eisen die krijg je...
is soms moeilijk, maar ....dan is er die vriend ... die staat altijd voor je klaar ...
het leven is soms moeilijk te begrijpen, je wilt iets nemen maar je kunt het niet grijpen. Het leven is soms moeilijk uit te leggen, maar toch probeer je dat ene ding te zeggen. Het leven is soms moeilijk te omschrijven je wil weg maar langs de andere kant wil je ook blijven. en soms kan je de dingen niet krijgen die je wil, en dan snap je soms niet eens de zin het leven heeft punten en dalen soms kun je de dromen die je voor ogen ziet niet halen en dan zie je het soms eens zwart maar toch er zijn vrienden die je altijd redden uit dat donkere gat !
het leven draait om liefde, vriendschap en trouw want je kan niet zonder de dingen waarvan je houdt liefde komt recht uit je hart voor iemand speciaal, iemand apart vrienden staan steeds voor je klaar keer na keer, jaar na jaar als je nooit iemand bedriegt nooit om iets groots liegt als je trouw blijft aan je geliefde en een vriend heb je geluk zeker verdiend....
geluk is als een vlinder hoe meer je er op jaagt, hoe verder hij zich van jou verwijdert, maar als je rustig gaat zitten en je aandacht aan andere dingen besteedt, komt hij vanzelf op je schouder zitten
Daar waar de nacht overgaat in de dag Daar waar de zon een gouden kleur heeft Daar waar de warmte de kou overwint Daar waar een traan gebroken wordt door een lach Daar waar een mens de ander omhelst Daar moet je zoeken naar de mooiste dingen in het leven...
Niets is wat het lijkt. Niets is wat het is. Hoe donker het ook is. Er is ergens wel een licht. Soms zie je het stralen in het gezicht. Het geeft warmte en verlicht. Alles verdwijnt. De pijn, het verdriet. Het maakt alles rustig en teniet. Dit licht heeft iedereen. Hoe ver het ook zit... schrijver niet gekend
Wat is liefde zonder liefste Wat is vriendschap zonder vrienden Wat is vakantie zonder gezelschap En wat is een feest zonder volk
Je hebt iemand nodig om echt te leven Iemand om alles mee te delen Iemand om mee te lachen en te praten Iemand om echt mee gelukkig te zijn
Een vriend is een paradijs Het is de zon en de schaduw Het is water en het is vuur Het is je mond en je hart Een echte vriend is je leven Want alleen ben je niets...
waarom denkt men steeds dat het leven een strijd is dat je om te overleven de beste moet zijn waarom denkt men steeds dat je met de tweede plaats geen gelukkig leven kan leiden waarom denkt men steeds dat je zonder overwinning niets te betekenen hebt open je ogen het draait om wie je bent niet om wat je kunt...
Genieten van de opkomende herfst is een streling voor het oog. Wandelen tussen ritselende bladeren klinkt als zachte muziek. Opsnuiven van houterige geuren en bruin-oranje kleuren. Wind die giert tussen kaal wordende bomen. Uitgewaaid, met rode wangen huiswaarts keren om dan weg te dromen bij een knetterend haardvuur verstrengeld bij elkaar. De herfst is daar.
Blaadje boven in de lucht Hou je vast nu je nog kunt De laatste wind zal je halen Nieuw leven zal je plaatsje halen
In de tak groeit een nieuwe knop Stilletjes aan wordt dit een bot Dan word dit stilletjes groen De levenskracht groen en fris Op tijd en stond regen op zijn dis
Lente ...zomer ...herfst.... Een blaadje hier dat sterft Sterven zou ik het niet noemen 'tBlaadje kan nog leven vernoemen Humus wordt dit meer en meer 'tBlaadje sterft af , maar komt toch weer 'tZit nog jaren in de grond Jaren later ...ongeschond
'tGeeft weer leven aan de bomen En na jaren van wat rust Komt een kiem geschoten Komt dat blaadje weer naar boven
Dan hangt het na een paar seizoenen Terug in de bomen of de bloemen Kijk ...hier zie je toch alweer 'tLeven komt een tweede keer Een derde , vierde keer misschien Of oneindig bovendien ....
Buiten voor mijn huis staat een dikke boom eerst was dat niet heel erg bijzonder totdat ik die boom mijn geheimen vertelde en nu is die boom mijn eigen wonder.
Hij klaagt niet, maar heeft altijd alle tijd en luistert geduldig naar wat ik zeg. Hij oordeelt niet, veroordeelt niet en loopt nooit eens voor me weg.
Die boom, hij werd mijn allerbeste vriend en altijd als ik nu mijn vriendje zie, geloof het of geloof het niet, dan bruis ik weer van energie...
Het leven loopt niet altijd zoals je verwacht, wees eerlijk, haat,verdriet,pijn,had je daar al aan gedacht. We willen het niet zien we kijken er omheen, en dan gebeurt het, je stoot je tegen je eerste steen. Je denkt,deze steen kan in je leven er wel bij, maar wat je niet verwacht is,hoeveel stenen er nog zijn. Langzaam besef je hoe hard het leven wel is, bij elke tegenslag,voel je een groot gemis. Maar één ding is zeker,je staat nooit alleen, want dan ontdek je,wie de vrienden zijn om je heen. Ze reiken je de hand,ze trekken je vooruit, ze roepen je toe,komaan samen geraken we er wel uit. Wees dus nooit bang dat je alleen komt te staan, want echte vrienden helpen je om overal doorheen te gaan. Vriendschap is een eeuwige dankbaarheid.
Voel nog even de warmte van de zon... net als in april toen de lente begon. Het is allemaal weer snel voorbij, als ik kon kiezen werd de volgende maand mei. We zijn weer op weg naar donkere natte dagen, verplicht een trui en een jas te gaan dragen. Maar het heeft ook wel wat, onze jaargetijden, altijd warm weer kan mij ook niet verblijden. Dus we gaan niet treuren... maar genieten van de herfstkleuren.
heeft geen enkele kruising die je de juiste richting wijst ...
Wegen zijn makkelijk te volgen, bij elke kruising staat wel een bord. Je blijft de juiste richting volgen, tot dat het eindpunt zichtbaar wordt.
Daar tegenover staat de levensweg, hier staat bij geen enkele kruising de juiste richting. Val je, dan heb je gewoon even pech, je ziet geen eindpunt door de slechte verlichting.
De gewone weg zou daardoor te makkelijk zijn, de borden bepalen welke weg je in moet gaan. De levensweg kost wat meer moeite en pijn, waardoor je soms wankel op eigen benen komt te staan.
Een eindpunt heeft deze weg niet, zolang je leeft. Zorg ervoor dat jij de juiste richting ziet, waardoor jij je leven bewust beleeft.
Er zijn wel eens van die dagen Dat het even niet meer gaat Even genoeg gehad van alles Het gevoel dat je er alleen voor staat Juist op zo'n dag moet je denken Aan de mooie dingen die er zijn Aan bloemen, bossen, duinen En na regen komt weer zonneschijn Juist op zo'n dag moet je denken Aan de mooie dingen in het leven Aan je vrienden en de mensen Die jou liefde geven Juist op zo'n dag moet je niet vergeten Dat er zoveel mooie dingen bestaan En als je hier dan goed aan denkt Zal het vast iets beter gaan...
Ieder mens komt in z'n leven Voor moeilijke beslissingen te staan Wat gisteren was is nu verleden Vandaag kun je dus verdergaan
Wat is geweest zit diep van binnen Wat nog gaat komen de grote vraag Maar blijf niet hangen in het verleden Weet dat je leeft, dat is vandaag
Ben je gelukkig? Houdt dat nooit tegen Weet: voor je het beseft is het voorbij Maar laat het geluk je nooit ontglippen Dat geldt voor jou maar ook voor mij
Een uitgestoken hand is een hand die niet slaat, zo heb ik altijd geleerd maar soms in je leven gaat dat wel eens verkeerd Als je dat overkomt raakt dat je hart, dan doet dat best zeer Maar gedane zaken nemen nu eenmaal geen keer Dus de volgende hand pak ik direct weer aan en ik vertrouw dat echte Vriendschap wél kan blijven bestaan...
s Morgens nog voorzichtig, langzaam klimmend langs de horizon, dieren, planten en mensen wekkend, met tedere warmte en diffuus morgenlicht. Tegen de middag brutaal schijnend op alles en iedereen. Soms zo onbarmhartig, dat men weg kruipt, vlucht of stil zwijgend de hitte accepteert. Tegen de avond weer afnemend in intensiteit om tenslotte te verdwijnen in de zee met een purperen gloed als allerlaatste groet.
het is een gevoel dat je altijd bij zal blijven ....
ware vriendschap is moeilijk te omschrijven ware vriendschap is een uniek gevoel een gevoel dat je je hele leven bij zal blijven ware vriendschap belandt niet in een modderpoel
ware vriendschap kan niet zomaar verzanden ook niet bij ruzie of een misverstand ware vriendschap zal daar nimmer op stranden bij ware vriendschap houdt vergiffenis de overhand
ware vriendschap zit diep van binnen koester het als een ruwe diamant ware vriendschap kan je niet slijpen of ontginnen ware vriendschap is zuiverder als zilverzand
ware vriendschap is puur en wederzijds ware vriendschap is niet gebonden aan een grens ware vriendschap overleeft de tand des tijds bij ware vriendschap ben je een rijk mens...
zodat je een beetje rust aan jezelf en anderen kan geven ...
Vergeet niet te Leven
Zoveel veranderd in de loop der jaren Dit is iets wat me constant bezighoudt In de nieuwe snelle dingen onervaren Maar ook niet zo dat het me benauwt
Mijn angst is vaak de snelheid waarin we nu leven We rennen en we draven en lopen ons zelf voorbij En dat we ook steeds minder om de medemens geven Door gebrek aan tijd nemen we daar niet voor vrij
Voor een spontane afspraak,eerst de agenda raadplegen Dan heeft het woordje spontaan al geen waarde meer Als je voor een kop koffie eerst moet wikken en wegen Zeg je al uit je zelf,ach dat doen we nog wel een keer
Ik laat iedereen in zijn waarde,maar wat zijn we druk Laten we in ieder geval niet vergeten om te leven En ondanks onze drukke banen genieten van het geluk Zodat je een beetje rust aan je zelf en anderen kunt geven
Al die kleine dingen, moet je ook waarderen... Wat er ook gebeurt, van alles kan je leren... Het gaat niet om de luxe, vakanties of om geld, maar, wat je doet, om wie je geeft is t enige dat telt... Wanneer je zo kunt leven met anderen bent begaan dan heb je ook begrepen Het doel van je bestaan...
Elke dag zou ik willen oppoetsen zodat hij glimmend voor mij ligt, dan draag ik hem zorgvuldig tot het weer avond wordt want mooi opgepoetste dagen zijn er te weinig in deze wereld.
De nacht verlicht mijn leven want door maan en sterren kijk ik verder door het leven. Dan zie ik opeens een punt waar de wegen van mijn leven zich kruisen en niet verder gaan.
Het licht van de morgenzon laat mij zien dat er meer wegen zijn die door mijn leven lopen. Je moet alleen open staan voor je dromen in het leven dan droom je zo een eind weg...
bedaard klimt uit de horizon een goudgekleurde morgenzon en werpt haar eerste stralen om alles dat de donk're nacht in grijze tinten heeft gebracht weer kleurig op te halen
de nevel die het veld bedekt wordt als het ware uitgerekt gaat langzaam aan verdwijnen tot slechts de resten in het gras op bladeren van het struikgewas als parels gaan verdwijnen
in tal van kleuren laat het bos de schoonheid van de bomen los en onderaan de stammen valt af en toe een straaltje licht en brengt de charme in gezicht van paddestoel en zwammen
een vogel zingt haar schoonste klank als ware het een woord van dank voor al het schoons geschapen en al wat leeft op onze aard des nachts weer krachten heeft gespaard ontwaakt nu uit het slapen
waar tot voor kort nog duister was verschijnen kleuren in het gras waar duizend bloemen bloeien en in de lucht, ook op de grond vliegt alles vol van leven rond dat de natuur doet boeien
gestaag glijdt langs het firmament zij die de aarde elk moment haar warme licht doet geven insecten, vissen, mens en dier bomen, struiken, gras en wier steeds kans biedt om te leven
als elke schaduw korter wordt de dag tot even is verkort verliest de aarde haar kleuren de bloem plooit kalm haar kelkje dicht om in het laatste avondlicht nog merkbaar zacht te geuren
alsof de zon de nacht begroet hult zij zich kalm in rode gloed om langzaam weg te zakken waardoor de nacht de kans weer heeft om wat door licht vol kleuren leeft weer terug in grijze tinten te verpakken...
Tranen die je vandaag zal huilen zullen er morgen niet meer zijn Tranen die er vandaag nog vloeien kunnen echter nooit de laatste zijn...
Een lach die je morgen weer kan tonen zal je opnieuw wat blijdschap geven Een lach die er morgen dan verschijnt kan echter nooit zijn voor heel je leven...
Altijd zal er iets of iemand jou zowel verdriet als vreugde geven Altijd een lach ofwel een traan voor je hele verdere leven...
De boom is als de mens er is maar een deel zichtbaar. De wortels zie je niet het onbewuste is onzichtbaar.
De aarde is het huis van de natuur het lichaam houdt je op temperatuur. beiden bieden bescherming, zodat jij kan leven. Wees er zuinig op want het is je te leen gegeven.
Onze wortels liggen in het verleden En zorgden voor je levenskracht in het heden.
Een weg gaat altijd ergens naar toe zelfs een doodlopende straat, De lengte wordt pas van belang als je gekozen hebt, welke weg je gaat.
De richting van een mensenleven ligt niet alleen aan hoe je loopt of rijdt, Maar ook aan wat je onderweg anderen hebt gegeven aan liefde, vreugde en menselijkheid.
Het leven is als 'n wilde rozenstruik, met veel stekels en doornen, maar als je die struik goed gebruikt zal hij overal bovenuit blijven toornen.
Aan die struik zijn wij de mooie bloemen , we staan alleen nog in de knop, Maar met liefde en goede verzorging raakt onze soort hopelijk nooit op......
Er wordt je steeds wat aangereikt.. Ook al denk je ik heb niks bereikt.. Steeds zul je iets vinden.. Dat je aan het leven zal binden.. Kijk maar goed om je heen.. Dan voel je je niet meer alleen.. Er is altijd wel iemand die van je houdt.. En dan heb je het niet meer zo koud.. Neem het aangebodene aan.. En laat het niet meer gaan..
Balancerend op de koord van het leven Zoekend naar het juiste stabiele evenwicht Met een rechte rug en het hoofd opgeheven Je blik vastberaden op het einddoel gericht
Balancerend op de koord van het leven Zal het echt niet altijd over rozen gaan Standvastig en in balans zul je overleven Zodat je stevig op dit koord kan blijven staan...
Veel dingen in je leven moet je leren De moeilijke dingen ga je bestuderen Maar gelukkig hoef je niet overal bij na te denken En kan je gemakkelijk iemand een glimlach schenken...
In het leven valt veel te genieten Soms als je dat even niet zo ziet Bedenk dan als je je dat zit af te vragen Er zijn goede en slechte dagen Achter elke wolk schijnt een heldere lucht Na elke regenbui komt weer de zon Zo heeft elke dag weer een morgen Soms met en soms zonder zorgen Ook al kunnen sommige dingen in het leven je hard raken Je moet er toch zelf iets van maken Zelfs met een zucht of een lach Want het leven zelf is al zo kort dag...
Wanneer het leven u niet biedt wat het geeft aan andere mensen dat u ook voor uzelf zou wensen, kijk dan rond of u anderen ziet die met minder tevreden moeten zijn en toch gedurende vele jaren heel rijk en gelukkig waren. Onthoud: "verguld is slechts een gouden schijn"
van harte bedankt voor de vele mooie felicitaties die mijn man en ik mochten ontvangen ter gelegenheid van onze 30ste huwelijksverjaardag
Hallo lieve mensen 1000 maal dank voor al jullie lieve wensen Het werd voor ons een dag om van te dromen Nooit hadden wij gedacht dat er zoveel mooie reacties zouden komen Een half jaar geleden wist ik niet eens dat er een internetvriend bestond, En nu sta ik hier,met open mond, Een beetje beduusd, een beetje verward, Maar één ding weet ik zeker, Ik sluit jullie voor altijd in mijn hart.
Lieve groetjes en voor ieder van U een dikke knuffel Besoto
Vandaag, 30 jaar geleden, zijn wij in het huwelijk getreden. Nog geen moment van spijt of berouw, onze kracht, is onze trouw. Jaar na jaar, groeide onze liefde voor elkaar. En nu, na 30 jaar samen zijn, hebben we het nog altijd even fijn. Twee zielen, gloeiend aaneen gesmeed, verbonden voor altijd, in lief en leed. Al 30 jaar, hebben wij elkaar liefde gegeven, Al 30 jaar, kennen wij meer zonneschijn dan regen, Al 30 jaar, zijn wij heel gelukkig en tevreden, Laat ons hopen dat de toekomst mag zijn zoals het verleden. Eén blik, één woord, een stille wenk, Elkaar zo kennen, is een geschenk!
Beste blogmaatjes, deze heuglijke dag kunnen wij zo niet voorbij laten gaan, daarom bieden wij U langs deze weg een lekker glaasje champagne en een hapje aan .
Met zijn wortels ver uit eenlopend staan ze stevig in de aarde een groep van knoppen op iedere tak sommigen nog niet geheel geopend 't heeft zorg en voedsel nodig om te groeien 't heeft tijd en zon nodig om te bloeien sommigen hebben doorns, waar je je aan kunt prikken
Zo is het ook met de mens
Een mens soms zo teer toch wonderschoon
Ieder mens straalt liefde uit liefde heeft voor hen zo veel waarde kom je wankel in het leven te staan kunnen sommige knoppen niet open gaan de mens heeft tijd en voedsel nodig om te groeien de mens heeft zorg en warmte nodig om te bloeien voel je je soms even alleen prikt een medemens door je heen dan stroomt er een traan die je rustig kan laten gaan de mens staat niet graag alleen in het leven de mens wilt altijd wel liefde geven
hangt vast aan je bestaan, en geeft je steeds de moed om door te gaan ...
levenskoordje
ergens hangt er een koordje vast aan je levensdroom maar wat als het koordje breekt en je leven zinloos leek toch blijft er ergens de hoop bestaan want het koordje kan veel aan we kijken te weinig diep in ons zelf en laten ons mee sleuren door het gebeuren toch voel je diep in jezelf dat koordje is heel sterk dus niet opgeven al kom je voor hete vuren en kan het even duren het levenskoordje hangt vast aan je bestaan en geeft je de hoop en de wil om verder te gaan...
en kijk... je staat versteld van wat je allemaal ziet ....
Sluit je ogen En kijk Kijk met je ogen dicht naar waar het donker lijkt Kijk tegen de zon in Tegen het licht Verbaas je over de dingen die je ziet Met je ogen dicht.
De sleutel van de fiets Wordt niet altijd gevonden De sleutel voor de deur Is men meestal kwijt De sleutel van de auto Ligt nooit op zijn vaste plek Maar de sleutel naar mijn hart Is voor iedereen bereikbaar !
De sleutel van de kast Valt altijd op de grond De sleutel van de schuur Daar is men altijd naar op zoek De sleutel van de kluis Past nooit in een keer goed Maar de sleutel van mijn hart Is voor iedereen bereikbaar !
En is die sleutel gevonden Dan geef ik mijzelf helemaal Maar zou men mij verwonden Dan word ik heel banaal Dan zal ik nooit vergeten Wie mij heeft getart Die zit dan op een plekje In 'n hoekje, in datzelfde hart !
Het leven gaat niet altijd over rozen en doorkruist meer dan eens een dal, Maar met geloof en vertrouwend op genade, halen we het einde zonder ernstige val.
Er zijn momenten in een mensenleven dan vraagt men zicht af, gaat het wel goed, Is er niet te veel genomen en te weinig gegeven gaat alles wel zo als het moet.
Er zijn momenten in een mensenleven dan voelt men zich verdrietig en sip, Men wordt vaak de verkeerde kant opgedreven en loopt daarbij tegen een muur van onbegrip.
Er zijn momenten in een mensenleven dat men het allemaal niet meer ziet, Juist op zulke momenten is het óns gegeven die ander te helpen bij zn verdriet.
Maar er komen ook momenten in een mensenleven die men graag met een ander deelt, Waarin je liefde, aandacht en begrip kunt geven en daarmee de ander zn ego streelt...
Huilen is in iedere taal hetzelfde Lachen ook, het is vertier Tranen zijn ook overal hetzelfde Maar verschillen in verdriet, pijn of plezier
Er zijn geen grenzen, er is geen verschil Men verstaat elkander, zonder woorden Warmte is een arm, die zoveel zeggen wil Luisteren naar de stilte die we hoorden
We kregen allemaal een hart en een ziel Maar moeten die enkel leren gebruiken De één stond op, de ander viel Kom laten we de ogen ontluiken
Laat je hart spreken Laat je ziel kijken Geef voor de kou een deken En laat je liefde blijken
Ouder worden is niet erg ook al zie je er tegen op als een berg weer een rimpel er bij de zoveelste op een rij allemaal grijze haren dat komt zo met de jaren het is voor mij geen hinder een walletje meer of minder ouder worden heeft ook zijn charme op je schouders rust een paar armen en je zegt tegen elkaar hopelijk mogen wij samen nog een paar jaar.
een gedicht, een lied, kan soms zoveel zeggen, dan hoef je niks meer uit te leggen. je kan er geluk in vinden en verdriet, dit zijn gevoelens waar je vol van schiet. een prima melodie met af en toe een valse noot, dat hoort er bij en maakt ons groot. in het leven zijn pieken en dalen, we proberen er het beste uit te halen. kijk eens om je heen, heel veel mensen voelen zich alleen. lieve mensen, vergeet het niet, ook in tijden van verdriet. zijn er mensen, die je het beste wensen. en er voor je zijn, met een gedicht en een refrein.
hopelijk ligt tussen deze drie woorden een heel lange tijd ...
Geboren, leven, sterven Tussen deze drie simpele woorden Ligt hopelijk 'n hele lange tijd Met mooie slotakkoorden.....
Tussen geboren en sterven in Valt er een hoop te beleven Je moet er wel voor openstaan Niet alleen ontvangen, maar vooral willen geven !
Met vriendschap om je aan te warmen Ook met verdriet en vreugde gevuld Is het leven best te leven Alhoewel ook nog 'n extra portie geduld !
Bewaar de mooie dingen op een speciale plaats De verdrietige zaken op een iets mindere plek Dan krijgt het leven een grotere waarde En is het écht nog niet zo gek !
Luister eens naar een goed stuk muziek Met een soms diepere betekenis Waarin verwoord wordt wat je voelt Dat schenkt ook geluk, of heb ik 't mis ?
Kortom geniet van de kleine dingen Die het leven je te bieden heeft En weet dar er echt altijd Iemand is Die onvoorwaardelijk om je geeft !
Vrienden zijn er altijd, ook als je ze niet ziet. Ze zitten in je hart en voelen je verdriet. ze zullen je altijd steunen, ook al is dat ongemerkt. want hun liefde voor jou is onbeperkt!!
Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan. Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit de zon zien ondergaan. Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit de schoonheid van een roos herkend. Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit echte vriendschap gekend ... BB
Wat is slapen zonder dromen Een feestdag zonder lach Wat is hopen zonder wensen Alleen donker en geen dag Wat is vrijheid zonder liefde Een zomer zonder zon Wat is passie zonder hartstocht En haat die men niet overwon Voel jij je eenzaam zonder mensen En wil er niemand bij je zijn Ben je bitter, onaanvaardbaar Is je hart gevuld met pijn Ga naar buiten zoek de mensen Geniet van de bloemen en de zon Vul je hart met mooie dingen Vraag je af hoe het begon Tover een glimlach op je lippen Doe iets leuks en voel je vrij Ga van het leven weer genieten Zo wordt je weer vrolijk en blij Denk alleen aan fijne dromen Doe in het geheim een kleine wens Dan vindt jij een nieuwe liefde En wordt jij een ander mens
valt heel veel te zeggen, maar eigenlijk moet je het gewoon "zijn"...
Er valt nog zoveel Over vriendschap te zeggen Je kunt haar bespreken, Ontleden misschien Maar gek, Dan verdwijnt ze Is niet meer te zien Hoe kun je nu aandacht Trouw uit gaan leggen Want wat je ook zegt Het is altijd te klein Dus vrienden... Je moet het gewoonweg maar zijn
voor al mijn blogvrienden, sterren willen plukken, en ik hoop dat het me ooit zal lukken ...
Ik zou graag sterren willen plukken En ik hoop dat het me ooit zal lukken Ik zou ze bewaren in mijn hart Speciaal voor jullie leg ik ze apart Ze zouden mijn ogen doen stralen En het beste in mij naar boven halen Daarna zou ik ze aan jullie schenken Zodat jullie af en toe aan mij denken Zolang deze sterren blijven schijnen Zal onze vriendschap nooit verdwijnen
Wees jezelf zoals je bent, Ook al word je ziel gekrenkt Verander niet, Er komt iemand die je binnenste ziet. Die zal vechten voor jou Omdat je bent wie je bent!
dan ...., maar ik ben niet zo bijzonder, ik ben gewoon een mens ....
Als ik de zon was Kon ik mensen een beetje warmte geven Als ik een vogel was Kon ik de mensen in gedachten laten zweven Als ik een bloem was Schonk ik iedereen een lach Als ik de maan was Mooie dromen in de nacht Als ik de zee was Spoelde ik alle stranden schoon Maar ik ben een mens Niet zo bijzonder, slechts heel gewoon
Wat ik jullie zou willen geven is ontzettend veel geluk, dat je nodig zult hebben in het leven anders gaan veel verwachtingen stuk.
Maar kun je Geluk wel kopen? Dat weet ik niet, ik zocht een poosje en bleef geduldig op een succesje hopen. Uiteindelijk vond ik een simpel doosje,
een simpel doosje, net wat ik zocht, gevuld met gelukwensjes voor velen. Dat heb ik dus direct voor jullie gekocht zodat je 't Geluk met anderen kunt delen.
leer te leven in een liefde, in een liefde voor je zelf. leer te leven naar je kunnen, en dan komt de rest vanzelf.
streef niet naar hogere doelen, die je toch niet bereiken kan. maar streef naar vrede in je hart, en ruimte om de liefde te voelen. dan pas weet jij het hoger doel hiervan!
Troostboom kom maar onder mijn takken verschuil je in mijn groen net zoals de vogeltjes ook bij mij wel doen zoek er maar een plaatsje mijn arme kind ,lieve kind ik ruis voor jou mijn blaadjes met de lieve zachte wind droog de tranen uit je ogen vertel het mij maar allemaal er is geen boom hier die niet luistert naar jouw verdriet en jouw verhaal is er even niemand anders die zijn armen om je kan slaan leg je armen om mijn stam heen en laat de tranen dan maar gaan hoewel ik niet kan praten hoor ik wel wat je bedoelt en ik denk dat voor je weggaat je mijn troost wel hebt gevoeld neem een blaadje van mij mee droog daarna je laatste traan en weet dat er een boom is die voor jou zal blijven staan
wat echte vriendschap is, zal iedereen wat anders zeggen....
Als je vraagt wat echte vriendschap is Zal iedereen wat anders zeggen Het lijkt alsof iedereen er anders over denkt Maar dan moet je ze vragen het uit te leggen
Je kent elkaar door en door Je weet al wat de ander zeggen zal Het is degene die je altijd zal vangen Na weer zo'n eindeloze val
Het is iemand die je kan vertrouwen Tegen alle anderen is die stil Iemand die je altijd zal helpen Als iets niet lukken wil
Het is iemand die je steun biedt Of iemand die je raad geeft Waar je bij uit kan huilen Ook als die het zelf zwaar heeft
Het is iemand die zoveel mogelijk zal doen Om te zorgen dat je vrolijk bent Iemand die zoveel voor je betekent Omdat je die zo goed kent
Iemand die altijd voor je klaar staat In voor en tegenspoed In goede en in slechte tijden Omdat die van je houdt, niet omdat het moet
Dat is echte vriendschap Zonder kan je niet leven Want een vriend geeft je de moed Het nooit op te geven...
Tranen bij vreugde Tranen bij verdriet Tranen verbijten Tranen die je ziet Tranen vergoten Verspild en versnoten Tranen in dromen Tranen in t verschiet Tranen die komen Of je nou wilt of niet. GK
een mooi bezinningsverhaal om even over na te denken ....
Als we eens in staat zouden zijn om de bevolking van de aarde terug te brengen tot precies 100 inwoners, met al de huidige menselijke verhoudingen, dan zou het ongeveer lijken op wat hier volgt. Op basis van de huidige verhoudingen zouden er zijn: 57 Aziaten 21 Europeanen 14 inwoners van Noord- en Zuid-Amerika 8 inwoners uit Afrika 52 personen van het vrouwelijk geslacht 48 personen van het mannelijk geslacht 70 niet-blanken 30 blanken 70 niet-christenen 30 Christenen 89 mensen zouden heteroseksueel zijn 11 zouden homoseksueel zijn 6 mensen zouden 59% van de welvaart van de gehele wereld bezitten en alle 6 zouden in de Verenigde Staten wonen 80 zouden huizen in onwaardige woningen 70 zouden analfabeet zijn 50 zouden lijden aan ondervoeding 1 zou nagenoeg dood zijn 1 zou op het punt staan geboren te worden 1 (ja, werkelijk maar 1) zou een hogere opleiding hebben gevolgd 1 zou een computer bezitten Als we onze wereld uit een zo samengeperst perspectief zouden bekijken blijkt de noodzaak voor acceptatie, begrip en opvoeding overduidelijk. Ook het volgende is het overdenken waard: Als je deze morgen gezond wakker bent geworden ben je meer gezegend dan de miljoen mensen die door ziekte het einde van de week niet zullen halen. Als je nooit het gevaar van oorlog ondervonden hebt of de eenzaamheid van de gevangenis, de doodsangst voor martelingen, of de intense pijn van de honger ben je beter af dan 500 miljoen mensen in deze wereld. Als je een kerkdienst kan bezoeken zonder vrees om lastig gevallen te worden of arrestatie, marteling of zelfs de dood, ben je beter af dan drie miljard mensen op deze wereld. Als je voedsel hebt in de koelkast, kleding om te dragen, een dak boven je hoofd en een plaats om te slapen, dan ben je beter af dan 75% van de mensen op deze wereld. Als je geld op de bank hebt staan en wat in je portemonnee, en misschien nog wat in een oude sok, dan behoor je tot de top 8% van de rijkste mensen. Als je deze boodschap kan lezen, ontvang je een dubbele zegening omdat iemand aan je dacht, en bovenal ben je meer gezegend dan meer dan twee miljard mensen die helemaal niet kunnen lezen. Daarom: Werk alsof je het geld niet nodig hebt. Heb lief alsof je nooit gekwetst bent geweest Dans alsof niemand staat te kijken Zing alsof niemand staat te luisteren Leef, alsof het de hemel op aarde is. (Anoniem)
Je hebt een Muurtje gebouwd, om Je heen. Een heel Hoog Muurtje, Gemaakt van Steen. Een Muurtje om Jezelf te Beschermen, tegen Pijn en Verdriet. Een muurtje......Zo dik....!!! Je dacht dat het je zou Helpen. Alleen ..... Dat doet ie Niet..!!!
Een schreiend hoopje mens in je armen, dag en nacht, zorgend nabij. Trots bij 't eerste tandje, leren lachen, lopen, praten. Een traan bij de schoolpoort. Knutselwerkjes vertederend bewaren. Fier om de communicant. Huiswerk begeleiden, vriendjes ontvangen, tiener in de gaten houden. Uren aftellen in de nacht, wakend tot de klik in het voordeurslot. Verliefdheid koesteren, teleurstellingen troosten. Ware liefde zegenen. Weemoedig op 't huwelijksfeest, daarna dapper in 't lege nest. Luisterend oor, waakzaam hart. Brood op de tafel, wijn in het glas. Veilige haven, altijd bereikbaar. Warme toevlucht, altijd te vinden. 'Moeder' ben je voor het leven....
Je hebt een gouden hart Je bent heel apart Je geeft warmte en genegenheid liefde en geborgenheid Je bent met iedereen begaan En deelt je glimlach heel spontaan Ik ben blij dat ik je dochter ben Jou naam staat in mijn hart gegrift met een gouden pen.
Kleine druppels water, kleine korrels zand vormen oceanen en het vasteland. Kleine liefdesdiensten en een vriendelijk woord maken de aarde van heden tot een zalig oord. (Anoniem)
het lijkt zo gewoon, maar is toch heel bijzonder ....
als je wordt geboren dan ben jij al een wonder wanneer je wordt geboren dan ben jij al bijzonder niemand is als jij jij bent uniek ja, heel speciaal jij bent heel apart en toch mens als allemaal
het lijkt zo heel gewoon je groeit, je leert, je leeft je doet gewoon je best en hoopt dat iemand om je geeft je ouders, je familie, je vrienden om je heen ze zijn voor jou onmisbaar geen mens is graag alleen
soms gaat alles prima maar soms ook bitter slecht je wordt teleurgesteld door wat iemand doet of zegt woorden en ook daden doen soms zo heel veel pijn je wordt boos of erg verdrietig het leven kan zo mooi maar soms ook moeilijk zijn....
denk dan terug aan de mooie dingen in je leven ....
Als je 't even moeilijk hebt, trek je dan op aan de mooie herinneringen, en aan de mensen die je nauw aan het hart liggen en die jou ook een warm hart toedragen... Als je 't even moeilijk hebt, kijk dan naar de wolken... En misschien zie je dan Een engeltje dat naar je lacht ...
betekent eigenlijk behoeden je kinderen bewaren van alle gevaren vergelijk t met n scheepje op zee eerst drijft t rustig op de stroming mee maar dan, in minder dan n zucht verandert de lucht de wind gaat draaien t begint te waaien te stormen te gieten de wolken verschieten t dek wordt bedolven onder de golven en net als je denkt de ondergang wenkt breekt in minder dan n zucht toch de zon weer door de lucht de zee bedaart en t scheepje vaart naar een veilige haven om zich te laven zo is t ook met n kind die zn thuis weer vindt net als je denkt de ondergang wenkt breekt in minder dan n zucht toch de zon weer door de lucht. GK
Niet dat je de mooiste boom op aarde bent, niet dat je jaar in jaar uit schittert van bloesems aan elke twijg, maar dat af en toe, aan één of andere tak een bloesem opengaat, dat af en toe iets moois ontstaat, dat een woord van liefde een hart vindt, dat wens ik jullie... (Jörg Zink)
het is zo gauw gegeven, en brengt bij velen weer vreugde in het leven ....
Wanneer iemand te moe is om je een glimlach toe te werpen, glimlach dan zelf, want niemand heeft meer behoefte aan een glimlach dan degene die niet meer in staat is er een te geven. (S.R. Hirsch)
is tegenwoordig een taboe, maar met vier kleine woordjes kom je al een heel eind weg....
Vriendschap is vaak zonder woorden, verlegen als een kind. 't Is vragen zonder antwoorden, vanzelfsprekend als de wind.
Vrienden zijn is heel normaal, maar zonder kan er geen 1. Nodig hebben we het allemaal, alleen is maar alleen.
Praten over vriendschap is tegenwoordig taboe. Emotie en gevoelens vinden we maar een gedoe.
Maar toch is het fijn om te horen, dat er iemand voor je is. Dat er iemand is, als je even iemand mist.
Het is fijn om te horen, het voelt goed als je het weet. Dat je er echt niet alleen voor staat, als je dat even vergeet.
Dat zeggen is soms erg zwaar, maar het niet zeggen is een gemis. Soms hebje geen mooie woorden klaar, maar wat echt belangrijk is:
Vriendschap is geen lang verhaal. In vier woorden vertel je het helemaal. Vier woorden, elf letters. Een verschil van warm en kou. Vier woorden, elf letters.
Overal mensen Allerlei gedachtes Iedereen is anders Maar ergens toch gelijk
Drukke en rumoerige mensen Rustige en stille mensen Iedereen is anders Maar ergens toch gelijk
Ik wilde dat ik anders was Rustig, druk, stil of juist rumoerig Maar wat is anders Want ergens zijn we allemaal gelijk.
Al die haat, al die pijn, waarom kunnen we niet normaal tegen elkaar doen, waarom kunnen we niet gewoon aardig zijn. Altijd dat verschil in mensen. Waarom, want ergens zijn we toch gelijk???
in de liefde is het mooi te kunnen zeggen; voor mij is er maar één...
Een mens om van te houden, een hart dat voor je vecht Een plaats om thuis te komen, een thuis, maar dan ook echt!!! t klinkt misschien kortzichtig, met al die inspraak om je heen Toch is het goed om te kunnen zeggen: "voor mij is er maar 1 !!"
vriendschap is verdraagzaamheid. samen spannen zonder spijt. verliefdheid is een warme storm. plots verlangen zonder norm. gevoel is een vlinder die zweeft. en een aangename rilling geeft. liefde is een gevoel dat bloeit. en alle dagen mooier bloeit...
Al spelend met het vergrootglas in mn hand valt er n lichtvlek op de kant met alle mogelijke kleuren hoe kan dit gebeuren licht op zich is kleurloos doorzichtig helder geurloos t valt niet te verpakken in dozen flessen of zakken en licht heeft geen gewicht en toch kunnen aarde zon en maan zonder niet bestaan... GK
Van hoe 't ons vergaat in 't leven zal ik eens 'n voorbeeld geven 't is als dansen op 'n koord met alles wat erbij hoort eerst ben je al blij als je kunt blijven staan maar toch, voetje voor voetje probeer je verder te gaan je hebt 't totaal niet in de hand die tocht naar de overkant je moet leren balanseren en je angsten te negeren niet naar de diepte kijken niet naar de hoogte reiken maar netjes middendoor je gaat er gewoon voor al glijdend over 't koord ga je behoedzaam voort soms zou je willen vloeken want 't evenwicht blijft zoeken en vlug doe je dan 'n stapje terug na 'n kort herstel lukt 't dikwijls wel en, al glijdend over 't koord ga je behoedzaam voort niet naar de diepte kijken niet naar de hoogte reiken maar netjes middendoor je gaat er gewoon voor je hebt leren balanseren je kunt de angsten nu negeren met alles in de hand haal je op 't gemak de overkant. GK
zal altijd blijven bestaan....,ook al zijn er veel andere dingen die vergaan ....
Geen boom zo hoog, Of hij valt eens om Geen nacht zo lang Of hij wijkt voor de zon. Maar al zou alles verloren gaan, Vriendschap zal altijd blijven bestaan....
't geheugen is een grote schatkist waar zo nu en dan 'n pareltje wordt uitgevist jong of oud omvat door hout of goud pijnlijk of dierbaar helder en zonneklaar als plaatjes uit 't verleden zien we ze in 't heden ze kunnen niet vergelen en niemand kan ze stelen ook 'n bepaalde geur opent soms 'n deur zomaar ongemerkt hoe 't precies werkt 'k heb geen flauw idee 't hele leven draagt 'n mens ze met zich mee 't zijn toch opmerkelijke dingen onze herinneringen... GK
er moet aan gebouwd en gewerkt worden om het te laten lukken ....
Het geluk van twee mensen die elkaar liefhebben moet opgebouwd worden zoals een vogelnest: strootje bij strootje, met veel inspanningen en wederzijds begrip. (Kard. Feltin)
voor iedereen betekent geluk iets anders, voor de ene een lief woord, voor de andere een lieve zoen, maar als je je gelukkig voelt, kan het leven wonderen doen .....
Geluk
Wat is geluk nou helemaal voor n artiest is dat t applaus van n hele zaal geluk is wat n moeder vind in de eerste kreten van haar pasgeboren kind dat ene ongrijpbare gelukzalige moment dat als t goed is iedereen wel kent is n gevoel wat in jezelf huist wat je gewaar wordt als t je pad zomaar kruist soms stromen er tranen en ga je helemaal stuk maar dat zijn dan tranen van puur geluk... GK
Dromen zijn als golven waarop je lekker drijft Een droom is als een knuffel Die heel dicht bij je blijft Dromen moet je koesteren het is een vuur dat in je brand Als een engel die je troost geeft met een warme hand ...
t Was mooi weer vandaag langzaam zakt de zon omlaag met n oranje rode gloed wordt de aarde nog gevoed ook de laatste zonnestraal gaat weldra aan de haal nog heel even dan komt de maan tot leven t is n wonderlijk gezicht de zon geeft nog wat licht misschien de laatste stuipen voor ie weg gaat kruipen ook de vogels zijn nu stil elk geluid klinkt iet wat schril n hond blaft nog van heel ver nu zie ik de eerste ster er heerst n serene milde rust die de koele avond kust langzaam komt t duister en als ik heel goed luister zingen heel ontroerend toch alleen de zachte bladeren nog de hele lucht is nu bezaaid t lijkt er bijna opgenaaid met n schitterende sterrenpracht t wordt mooi weer vannacht... GK
want zonder liefde in ons leven kunnen we niet ....
♥Liefde voor nu, voor straks, voor morgen, Liefde om voor elkaar te zorgen Liefde om te nemen, liefde om te geven Liefde voor alle dagen van het leven Zonder liefde wordt het rondom ons zo kil Zonder liefde staat het leven stil...
We zoeken allemaal de sleutel tot het geluk, zelfs vaak in verre oorden. Maar we vinden hem meestal dichtbij, in een paar bemoedigende woorden. (anoniem)
Vriendschap is als een bloem. Langzaam bloeit het tot op het mooist van de dag. Maar wanneer ze weer slapen gaat, ben je bang. Bang dat die goede babbel en dat luisterend oor tot het verleden behoort. Maar als je weer ontwaakt, staat het zonnetje van gisteren weer voor je klaar. (Anoniem)
Zonder erom te moeten vragen wens ik je hulp in moeilijke dagen een lach met de wind voor het verdriet dat zich in je bevindt een rivier zonder kolken en een regenboog achter de wolken een knuffel voor iedere dag en om je mond een stralende lach iemand die je omarmt en de zon die je hartje verwarmt dagen zonder spijt vriendschap voor altijd
Als een boom sta je met je wortels in de aarde, soms trots soms zonder waarde Je gooit je takken in de wind, gewoon omdat je het lekker vind Storm, hagel en regen de bekende obstakels van het leven Gelukkig kun je ook van de zon genieten, zodat in het voorjaar nieuwe kansen in je takken schieten Daar sta je dan in de bloei van je leven, omdat het door de natuur zo wordt aangegeven Dat herhaalt zich keer op keer, en je stam word sterker als bescherming tegen het slechte weer...
Kleine dingen in t leven, Brengen vaak n groot geluk. Als je mensen iets kunt geven, Krijg je ook n beetje terug. Kleine dingen in t leven, Zijn toch altijd zoveel waard. Soms dan zie je zoveel tranen, Je vraagt je af waarom al dat verdriet. Eens dan zullen ze verdwijnen, Want al die tranen helpen jou toch niet. Want n dag weer niet gelachen, Is n dag ook niet geleefd. Laat de zon maar voor je schijnen, Je zult dan zien dat je met vreugde leeft...
leef je eigen leven, blijf wie je bent, blijf diegene die iedereen kent ....
Zing het lied van je ziel, laat je drijven op de vleugels van je geest, laat je gevoelens niet verstoren luister naar de tonen van de liefde en laat de wereld jouw emoties horen.
Leef jouw leven, zoek jouw passie, blijf diegene, die een ieder kent, diegene die je werkelijk bent.
Jouw voorkomen, vormt een plaats van waarde, van geluk en dankbaarheid., tegenover alle vrienden op deze wondermooie aarde.
De kracht van menselijkheid, die ligt in jouw ziel, accepteer daarom je leven. accepteer jezelf, want het leven duurt maar even...
Soms ontmoet je een mens Bij wie je mag zijn zoals je bent: onzeker en klein. Iemand bij wie je veiligheid vindt en weet dat je ondanks je fouten toch wordt bemind.
Soms ontmoet je een mens met een warmvoelend hart, daar voel je je geborgen in leed en in smart. In aanvoelend weten, zonder te vragen, wordt je geholpen jouw zorgen te dragen.
Soms ontmoet je een mens die jouw warmte vraagt en wie jij je innigste liefde toedraagt. Zo ontstaat harmonie, is het goed om te leven: wat jou geschonken is mag jij verder geven.
De zon schijnt de dauw verdwijnt de parels in de morgen maak je geen zorgen ze lijden een kort maar prachtig bestaan voor ons zullen ze nooit vergaan elke mooie dag zullen ze er zijn en altijd even schitterend en fijn tot de zon ze weer laat verdwijnen door prachtig door de wolken te schijnen!
als je 's avonds even terugblikt op de belevenissen van je dag...
Genietend op een terrasje, kijkend naar de ondergaande zon laat je gedachten afdwalen over hoe jouw dag begon
** Laat je gedachten gaan, over wat je die dag hebt meegemaakt en er verschijnt een glimlach op je gezicht want je hebt je die dag, toch best wel vermaakt
** De dag beleef je weer in zijn geheel maar nog intenser dan je dacht want je voelt nu heel erg veel wat je van die dag, toch eigenlijk niet had verwacht
** Maar door de dag weer door te nemen zie je dus ook de kleine dingen die hele kleine momenten die er nu toch ineens, uitspringen
** Je realiseert je dat die dag, bestond uit vele indrukken en dat de allerkleinste voorvallen de hele dag, toch eigenlijk benadrukken
** Je krijgt het dus in de gaten dat het niet om de grote indrukken gaat maar dat het juist de kleine dingen zijn waar jij mogelijk nog jaren later over praat
** Dus laat nu elke avond je gedachten weer afdwalen aan hoe je dag is geweest zodat je elke dag weer kan stralen
** Genoot je altijd al bij het opstaan, bij het begin van een nieuwe dag Maar op deze wijze, eindig je ook nog eens, elke dag met een lach
Achter de groene takken Groeit voor ieder mens de plant geluk soms lijkt het bos je ondoordringbaar soms trap je een teer plantje stuk maar met geduld en heel veel liefde vaak met water van een traan kun je het plantje weer zien groeien maar je moet het weten te staan!
is een kwestie van bescheidenheid en dankbaarheid....
Geluk is geen uiterlijk vertoon of valse romantiek, maar het loon dat men voor het "vechten" ontvangt als de liefde aan een zijden draadje hangt
Geluk is dat we hebben mogen leren elkaar door dik en dun te blijven waarderen en je de ander in een kamer vol mensen met de ogen blijk kon geven van je wensen.
Geluk is dikwijls ook die ene zoen bij de belofte: "proberen het beter te doen", die aai door je haar en ook al word je ouder die tik op je bibs, die arm om je schouder.
Geluk vind je met name in het gezin met vooral de plaats van de kinderen daarin; in het down zijn als ze zich bezeren. het samen trots zijn als ze iets presteren;
in het met pappa dollen en stoeien en ze uiteindelijk op te zien groeien tot mensen, bouwend aan hun eigen leven waarin ook zij weer het Geluk zullen beleven.
Geluk is dat gedurende vele jaren onze ouders en verwanten er nog waren. Geluk mocht bovendien ook betekenen altijd op onze vrienden te kunnen rekenen.
Al dat Geluk levert ons geen erepenning of lintje van verdienste op als erkenning, maar vraagt van ons slechts bescheidenheid en onze welgemeende dankbaarheid.
Een liefdesgebaar Een gedicht, zonneklaar Zo teder verwoord Door niemand verstoord Zo lieflijk, zo schoon Maar toch, gewoon Als een vogel die zingt Door bloemen omringd Uit het leven gegrepen Door eenieder begrepen Een versje met kracht Door niemand verwacht Als ochtenddauw op bloemen Eenvoudig te noemen Doch van een eenvoud die niemand meer ziet En waar je als mens het meest van geniet Het zijn toch de kleine dingen Die je met liefde omringen Maar we zijn ze vergeten We zouden beter moeten weten Want de eenvoud, ons geschonken Doet liefde in je hart weer vonken
Een tedere ochtend, Ontwaakt roze en heel pril Het geluid van de stilte Een fluistering in de wind Stof, dansend in een zonnestraal Een trillende vlinder Gaat van bloem naar bloem Zonlicht tovert duizend kleuren In het water van een plas Het wonder van het leven Alweer een nieuwe dag...
Houden van is een mooi gebaar Dat betekent ik sta voor je klaar Zonder liefde vaart geen mens Dat is toch ieders grootste wens Laat de liefde tot je komen In de kleine en de grote mens Ja dat is mijn grootste wens...
ieder moment van geluk, dat je tegenkomt in je leven, probeer het bewust te beleven ....
Leer ieder moment van geluk bewust te beleven. Heb het nooit te druk om liefde te krijgen of te geven. Een simpel woord, een handgebaar, een moment van warmte, ze zijn zo kostbaar in dit leven zonder kalmte. Elke seconde zonder zorgen die je al hebt gehad, al was het vandaag of komt het morgen, neemt niemand je ooit meer af. Hou die momenten vast, zorg dat je er van geniet, want met liefde als last ontwijk je veel verdriet...
heb je niet altijd te kiezen, maar probeer steeds om door te gaan en de moed niet te verliezen ....
In het leven moet je de weg gaan die voor je ligt Lang niet altijd is dat de weg van je eigen keuze. Vaak wordt de weg, je door het leven aangewezen. En soms lijkt dat leven een haakse bocht te nemen.
De toekomst past niet bij het verleden. Je herkent jezelf niet. Je bent een vreemdeling op het podium van je eigen bestaan Je hebt geen uitzicht meer, en je vraagt je af hoe het verder moet.
Je hebt alleen maar jezelf en daarmee moet je het doen. Soms zou je willen vluchten, ver weg Maar zoals een wandelaar in de zon kan je niet vluchten voor je eigen schaduw..
Je moet daarmee vrede sluiten. Dan pas komt er weer licht en lucht. Je ziet kleine pijltjes die je de richting aanwijzen. Je kunt weer leven, al is het maar voor één dag. En stilaan worden dagen weken en weken maanden.
Soms is het goed om stil te staan en achterom te kijken. En dan zie je jouw weg, die je zelf niet hebt gekozen, maar die je is aangewezen. Misschien zie je dan een rode draad, en put je daaruit de moed om met vertrouwen de toekomst tegemoet te gaan.
beste blogmaatjes, dit is een wensje voor jullie allemaal:
Ik wens je een bloempje voor iedere dag, een vriendelijk woordje, een vrolijke lach, een arm om je schouders, een knipoog die 't doet, een duim in de hoogte die hoopt, het ga je goed....
het doet een mens zo goed te weten dat hij vrienden heeft waarop hij altijd kan bouwen ...
Vriendschap en Vertrouwen. Ik sluit het op in mijn hart. Echte vriendschap zal groeien en bloeien. Heel bijzonder en heel apart. Dat gevoel wil ik delen met iemand. Waar ik met vertrouwen op kan bouwen. Dan geeft het nog een veel groter geluk. Zo' n band voor het leven . Is als gouddraad geweven. En gaat nooit meer stuk.
de wortels van echte vriendschap worden met de jaren zo verbonden dat ze nooit meer los zullen komen ...
Vrienden zijn als bomen Op een goede afstand van elkaar geplant Zo ontnemen ze elkaar het licht niet Maar geven elkaar de ruimte Vrienden zijn als bomen Samen groeien ze hoger Ze worden sterker en strekken zich uit Ze moedigen elkaar aan hoger te groeien Vrienden zijn als bomen Met de wind fluisteren ze elkaar geheimen toe Ze koesteren elkaar met de zon Ze verkwikken met de regen. Vrienden zijn als bomen Ze trotseren de stormen Ze trotseren de droogte Ze doorstaan de seizoenen van het leven Vrienden zijn als bomen Soms lijken ze verder van elkaar af te staan Maar ondergronds Zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden...
Het leven is als de natuur je moet er goed voor zorgen. Doen we dat niet dan volgt er misschien geen morgen.
In onze aderen stroomt bloed in de rivieren water. Van zaadje tot plant, van eitje tot mens, zo is het nu, maar ook "zeker"later.
Je wordt geboren, je gaat dood dat is de kringloop van het leven. Zo gaat dat met mens en natuur. We zijn uit het zelfde ontstaan en dat is een vast gegeven...
het doel, de droom van je leven, ga er voor,blijf er voor streven.....
geloof in je eigen hart geloof in je eigen kracht reik naar je eigen behoeften en laat jou gevoel spreken streef na die dromen geloof in jezelf voel het zonlicht op je schijnen grijp die sterren en maan en laat iedere dag weer een regenboog aan kleuren voor je open gaan...
is altijd voor je daar, en al zien we elkaar niet, we kunnen niet meer zonder elkaar....
een blogvriend ...
Hij is onzichtbaar, en soms is een foto zijn gezicht. Hij stuurt mij altijd een bericht. We komen dagelijks bij elkaar op bezoek, hij maakt mij blij. Ik voel, wij staan zij aan zij. De tijd gaat dan snel, en voor je het weet is er een uur voorbij,
Een groetje hier, een groetje daar,
We kunnen niet meer zonder elkaar, Mijn blogvriend, hij is onzichtbaar. Maar ik weet; hij is altijd daar....
gelukkig zijn, iedereen beziet geluk op zijn eigen manier,en het doet er niet toe hoe, maar ik wens het iedereen toe ....
Wat is geluk? Voor de één geld en macht, voor de ander gezondheid en kracht. Wat ook kan is stilte en rust, die alle dagelijkse drukte sust. Even dat moment om in je zelf te keren, dan kan niets je meer deren. Echt even helemaal niets,alleen maar 'zijn', Dat is ook geluk en o zo fijn!
Een glimlach is soms net een klein cadeautje en geeft je dan een beetje moed en kracht het kan je soms net iets lichter maken als iemand zomaar even naar je lacht.
Een glimlach. of misschien een schouderklopje kan voor iemand net dat steuntje zijn al laat het alle zorgen niet verdwijnen `t verzacht misschien een beetje pijn.
Een glimlach. is soms net een klein cadeautje je ziet het en je voelt het ook meteen het is alsof zo`n glimlach wil vertellen ik denk aan jou ik laat je niet alleen.
Nacht of avond,middag of morgen maak je om de tijd geen zorgen. Kraaienpoten,grijze haren laat je drijven door de jaren. En heb lak aan de kalender als je maar kunt zeggen: Ik ben er...
Geluk en liefde, bestaat uit simpele dingen, ze geven ons rust, vriendschap, wat zonneschijn, het avondrood, deze dingen, die altijd blijven die zijn niet te koop.
Herinneringen, die we delen, en zo belangrijk zijn, wat liefde, een kus, al is het nog zo klein, als het jou wat doet, noem het een geschenk, of gewoon geluk, dan is het goed...
iedereen heeft een zonnetje in zich, laat het schijnen zoveel je kan....
Jouw zonnetje
Laat het zonnetje schijnen met jouw lach en herinner het mooiste van jouw dag geef de tijd om zwarte wolken te laten verdwijnen zodat jouw zonnetje met al haar kracht kan schijnen en er zullen tijden zijn vol regen maar ook dan kom je een lichtstraal tegen want al voel je je eenzaam,zit je vol pijn dat prachtige zonnetje zal er altijd zijn al is de lucht soms nog zo zwart je hebt de kracht diep in je hart de kracht om met die zon jouw lucht weer blauw te maken de kracht om vanuit een diep dal weer hoog in de lucht te geraken dat zonnetje vinden is zo gemakkelijk nog niet als je al die zwarte wolken ziet maar al lijkt zij soms nog zo onzichtbaar het zonnetje staat altijd voor jou klaar je moet het alleen even zoeken en nee, je vind ze echt niet in boeken je kan het vinden diep in je hart en erin geloven...... want dan kun jij weer mooi schijnen daarboven...
bij alles wat je doet, het doet een mens zo goed ...
Doe een beetje liefde in de koffie die je schenkt. Laat een zieke weten dat je heel veel aan hem denkt. Stop een beetje tederheid in alles wat je doet. "t Zijn hele kleine dingen maar ze doen een mens zo goed. Als je iemand helpen kan doe dat dan meteen. Probeer iets toe te voegen aan de wereldom je heen.
al is de kans op slagen soms erg klein, geef de moed niet op en zeg tot jezelf: ze krijgen mij niet klein ....
De laatste roos
Stralend stond zij in de zomer trots toonde zij haar rozenpracht rozen bloeiden, rozen geurden gele tinten weerkaatsten een zonnelach
Herfst kwam met wilde vlagen geen enkel plekje liet hij onberoerd de zon scheen niet meer op donkere dagen bladeren, knoppen werden weggevoerd
Een enkele roos weigerde te bezwijken diep gebogen hield zij zich staand herinnerde aan warme zomerdagen al prijkte de R in iedere maand
En voel ik mij dan eens triest en treurig kijk ik enkel uit het raam zie ik dan dat dappere kleine roosje ontleen ik mijn kracht aan haar bestaan.... onbekend auteur
groot of klein, dik of dun, de ene moet het met weinig doen, de andere heeft heel veel geld, maar hetgeen van binnen zit, dat is wat telt ....
Als je alle mensen eens goed gaat bekijken, dan weet je dat ze niet allemaal op elkaar gelijken , kleine neusjes, grote monden platte of ronde,
een grove kin of erg grote oren, je weet dat ze allemaal gewoon tot de mensheid behoren, lange armen, korte benen, zij kunnen daar ook niks aan doen, het zit gewoon in hun genen,
maar al die kleine onperfectheden die ieder mens wel heeft, maakt me juist duidelijk iedereen leeft!
Er woont een regenboog heel diep in mij, Ik heb mijn kleuren allemaal op een rij: Rood van schaamte, oranje van de pret , Vaalgeel lig ik soms ziek in bed, Nog wat groen achter mijn oren, Helderblauw bij 't ochtendgloren, Indigo als ik mijn woede koel, Violet als ik mij beter voel.
Een waaier van kleuren Opent de deuren Van mijn hart.
Soms ben ik licht En dan weer donker, Alles behalve Wit en zwart....
Echte vrienden zijn speciale mensen die je alleen maar goeds toewensen. Waarmee je kunt lachen en huilen en als het even wat minder gaat een plek vindt om te schuilen.
Echte vrienden zijn eerlijk en oprecht doen niet aan geroddel, maken je niet slecht. Ze geven eerlijk hun mening, zonder je te kwetsen stellen geen gemene vragen, om je te testen.
Echte vrienden zijn er voor je, dag en nacht zonder dat er iets voor terug wordt verwacht. Ze laten je niet vallen bij de eerste tegenslag maar helpen je door een zware dag.
Jong of oud, dat is om het even een echte vriend, is 'n vriend voor het leven....
bij elke nieuwe dag, blijft me nog steeds bekoren ....
De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint...
dat de meesten onder ons ook al wel eens gedroomd hebben denk ik, ik kreeg het toegestuurd via een pps en vond het zo mooi dat ik het hier wil plaatsen en jullie er mee van laten genieten:
Droomgedicht.
Diep verscholen in mijn innerlijke mens, schuilt een lange gekoesterde wens,
ooit eens een gedicht te maken, dat hart en ziel van de lezers zal raken.
Vannacht had die nacht moeten zijn, weldadig warm in bed, ik lag zo fijn.
Letters kwamen spontaan bovendrijven, mijn woorden zouden eeuwig blijven, als een mes dat door boter snijdt.
Strofe na strofe kan ik u betogen, fenomenaal en met gesloten ogen.
Ik heb zulke mooie zinnen bedacht volmaakte teksten in de lange nacht,
met diepgang, met humor en met stijl, bij het lezen ging u beslist voor de bijl.
Ik sloeg mijn meesterwerk ijlings op, op de harde schijf in mijn slapende kop,
daarvan heb ik nu tot tranen toe spijt, mijn hoofd blijkt leeg ik ben alles kwijt.
De wekker heeft mijn kop geformatteerd daarvan heb ik nu wel geleerd,
dat ik, om aan de top te willen komen, in het vervolg gewoon weer zal moeten dagdromen....
is niet van steen, verzorg het met liefde, want anders geraak je er niet door heen ....
Een mensenhart, zo kwetsbaar en fragiel Met diep van binnen een ondoorgrondelijke ziel Een eigen karakter, een eigen aard Voor een ieder, zo ontzettend veel waard Daarom heeft ook ieder hart een deur Met zijn eigen vorm en zijn eigen kleur Dat deurtje is heel speciaal Want achter elk zit een eigen verhaal Alleen de eigenaar weet hoe het deurtje open gaat En wie hij daar naar binnen laat Wil je ooit op 'n dag zo'n deurtje binnen Probeer dan met liefde het hart voor je te winnen Dan zal het deurtje vanzelf open gaan En zul je het eeuwige pad der liefde inslaan
Een dag niet gelachen Is een dag niet geleefd Een dag niet gelachen Is een dag niets beleefd Geniet van het leven Het duurt maar even Het klinkt apart Maar het komt uit het hart Een dag niet gelachen Is een dag niet bestaan U weet precies wat ik bedoel Laat de rest dan maar gaan ....
en geniet met volle teugen van elke nieuwe dag ....
Begroet de mensen met een lach Geniet optimaal van elke dag Wees de persoon die andermans leven kleurt Blijf altijd jezelf wat er ook gebeurt Neem de tijd om na te denken Gebruik je hart om liefde te schenken Maak de juiste keuzes in je leven En plannen die je na kunt streven Leef je leven zoals je hart dat ingeeft Alleen dan kun je pas zeggen dat je leeft!
ik hoop voor ieder van U dat je elke dag tevreden dor het leven kunt gaan ....
Sprankelend komt de dag tot leven, vogeltonen van fluweel klinken vrolijk en gedreven vanaf het dak en in 't struweel. Aan de strakke heldere hemel staat de warme ochtendzon, in de tuin een keur van bloemen en naast 't prieel een waterton. 't Lijken doodnormale dingen, maar zijn eigenlijk zo fijn dat je daarvan moet gaan zingen, dankbaar, er te mogen zijn. A.D.
Er zit een traan in mijn oog, niemand die hem ziet.. Niet van blijdschap, maar van stil verdriet.. Die traan in mijn oog, rolt over mijn wang.. Ik kan hem niet stoppen, hij gaat zijn eigen gang.. Er rolde een traan, ik heb hem niet gestoord... Omdat je met een traan soms zoveel meer zegt dan in 1 enkel woord....
denkt ze vaak, nu is het met mij gedaan, maar telkens als ze met veel liefde wordt verzorgd, krijgt ze terug haar kracht en bloeit ze weer in volle pracht:
gaat niet altijd zonder pijn, maar na regen komt er altijd weer zonneschijn ....
Het leven gaat soms gepaard met pijn Dan zijn er weer dagen van zonneschijn Maar zit het soms even tegen Zie dan niet meteen de regen Want weet : achter elke tegenslag Begint een nieuwe zonnige dag
Elk leven. Is een verhaal. Te lezen. In elke taal.
't Begint steeds bij het begin. Waar je iemands hartje wil. Waar je voor vecht en strijdt. Want dat gevoel wil je echt niet kwijt.
Het leven is zoals een boek. Waar men ook geluk en liefde zoekt. En eenmaal gevonden. Wordt deze nooit meer ontbonden.
Elk stukje van je leven is een hoofdstuk. Soms ken je liefde en geluk. Of soms pijn en verdriet. Maar vergeet dit niet.
Want hoe je het ook draait of keert. Het is de bedoeling dat je uit je fouten leert. En er is niemand die het einde er al van kent. Maar elk verhaal bestaat uit een happy end.
Het is avond... de dag is rond Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan Dit is goed; dat was verkeerd En hopelijk heb je weer wat bijgeleerd....
probeer het zoveel mogelijk bladzijdes te geven ...
In het boek van mijn leven zijn al veel bladzijden omgeslagen maar ik blijf altijd gedreven in het zoeken naar immens geluk want ik besef bij het tellen der dagen er komt heus geen tweede druk ....
wees bevriend met kleine dingen, met een kleine bloem die bloeit met de vogeltjes die zingen en het vlindertje dat stoeit met de heldere regendroppen en de blijde zonneschijn wees bevriend met kleine dingen EN je zult gelukkig zijn
op elk moment van de dag, het is niet verboden, het mag ....
Iedereen zou moeten genieten op elk moment van de dag van de glimlach op andermans gezicht, van een kind dat speelt, van lieve woorden die worden uitgesproken. Ze zijn er niet voor niets maar om ons leven een vleugje liefde te geven... anoniem
Mix de bestanddelen op een rustige en verstandige wijze door elkaar. Doe dit met zachte hand, neem hier ruimschoots de tijd voor. Volg hierbij vooral je gevoel en wees niet bevreesd Schenk nu het resultaat in ruime mate aan een ieder die je kent. Herhaal dit regelmatig, indien mogelijk dagelijks, je zult versteld staan van het effect! Het zal je een warm en goed gevoel geven.
Bedenk: De op deze manier verkregen mix biedt absoluut garanties voor de toekomst.
Ze liep met kleine stapjes naar het bos. De blonde vlechtjes dansten op haar schouders mee. Het goudblonde haar wuifde als een kleine vlecht tussen de struiken. Het meisje werd een witte stip in het donker groene bos. De bomen wezen stil naar de hemel, als zwijgende zuilen van een oude tempel. En de blaren zongen een glimlachend sprookje over een teer wezentje dat met grote verwonderde vraagoogjes naar de wereld keek. "Waarom ben je zo groot?", vroeg het meisje aan een oude eik. De zware eikstam stond roerloos. "Waarom zing je?", vroeg het meisje aan een vogel. De vogel kwetterde luid en vloog heen. "Waarom ben je zo groen?", vroeg het meisje aan de bladeren. De bladeren ruisten geheimzinnig. Zo liep het meisje verder met duizenden vragen aan het bos. Haar oogjes stonden treurig omdat ze geen antwoord kreeg. De bloemen wisten niet waarom ze rood, wit of geel waren. De lucht was - zomaar - blauw. De vogels zongen en de grote bomen bleven zwijgende standbeelden met brede takken en ruisende bladeren. De struiken ritselden en de bruine grond geurde zonder te zeggen waarom. Toen kwam het meisje bij de beek en boog zich over het fluisterende water. Ze zag een blond gezichtje in de rimpelende golven, een verwonderd gezicht met lange dansende vlechten. En ze fluisterde... want het glinsterende water kabbelde met een heel zachte lieve stem en vroeg: " waarom ben je mooi?" Nu wist het meisje zelf geen antwoord. Ze ging heel langzaam terug door het ritselende bos met een glimlach om de mond. De bomen waren groot als stille zuilen van een tempel. De vogels zongen. De bladeren glansden groen. De bloemen wiegden met hun vele kleuren. De bruine grond geurde diep en de hemel was wonder-blauw. En toen zag het kleine meisje hoe mooi de wereld was.... bron: lezing tijdens een huwelijksmis
ga nooit slapen zonder welterusten, laat ruzie`s nooit berusten. Los ze op en maak ze goed, Wie weet waar het je voor behoedt. Morgen is een nieuwe dag, Begin die met een lach. Want morgen kan alles wat je lief hebt verdwenen zijn, En zonder verwijten en ruzie doet het al genoeg pijn!
Ik luister naar de wind het is net of die een liedje zingt met een hele hoge toon de bladeren ritselen in de boom vogels zitten te fluiten het is zo mooi hier buiten het water beukt tegen de kade in mijn hoofd wordt dit een serenade overal hoor ik muziek en ik ben het enigste publiek ik zit op een bankje te rusten en luister naar de natuur met al zijn lusten
die krijg je zo maar niet, die moet je verdienen, en als je ze hebt, verlies ze dan niet ....
Echte vrienden.. die heb je zomaar niet. Vrienden die altijd voor je klaar staan, Ongeacht het soort verdriet. Waarmee je kunt lachen en kunt huilen. Die je nog voor geen goud zou willen ruilen. En als je ze hebt, verlies ze niet.
Sta voor ze klaar, Ook al is het soms moeilijk. Ook al is het soms zwaar. Als je dit doet, dan kun je verwachten, Dat als jij hen nodig hebt, Ze ook jou pijn komen verzachten.
Ik heb ze gevonden, Zal ze nooit meer laten gaan, Heb ze aan mijn hart gebonden. Voor hen, een lach en n traan....
Er zit een jongen achter het raam, hij kijkt naar buiten, maar ziet niets.
En toch blijft hij voor het raam zitten, tegen beter weten in, en kijkt naar buiten.
Elke dag opnieuw zit hij daar, staart naar buiten, naar de straat, hij zit er van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Mensen komen vrolijk pratend en lachend voorbij, wijzend kijken ze opzij, zij zien al het moois in de wereld, zij wel, hij niet, en toch doet het hem geen verdriet.
Niemand snapt het, of wil het begrijpen, ze vinden het allemaal raar, zo door het raam naar buiten kijken en niets zien, en toch zit hij daar.
Hij trekt er zich niks van aan, van al dat gefluister,en al dat gepraat, het is maar wat hij doet, wat hij wil,'t is daar dat het om gaat! iedereen die langs komt gaat een eindje om, ze kijken dan wat gemeen, maar ze gaan niet kijken, ze durven er niet heen.
Als ze wat beter keken, dan zagen ze een doodgewone jongen, even normaal als iedereen, buiten het zicht, dat heeft hij niet, en dat is zijn probleem.
Mensen hou toch op met dat stom gedoe en ga dichterbij, hij bijt niet, hij heeft alleen zijn ogen.....
geef dan niet op, en denk aan de dingen die jou het meeste boeien en aan alles wat je nog wil zien groeien....
je hebt liefde en je hebt haat je heb goeie vrienden of een beste maat je heb mensen die bemoeien en je heb mensen die zeggen ach laat..!! je heb kleine en grote dingen in het leven je heb veel van je ouders mee gekregen en met die dingen kan je nog zoveel goeds gaan beleven zie je het even niet zitten geef dan niet op kijk naar de dingen die je gelukkig maken en zeg tegen jezelf over de slechte dingen stop kijk om je heen naar de dingen die je ook nog wil zien groeien denk als je in de put zit alleen aan de dingen die je zouden moeten boeien .!!!!
voor iedereen anders, de ene houdt van zon, zee en strand, de ander geniet van de bergen, de rust en de natuur,het maakt niet uit, geniet er van, elk uur.....
Aan alle blogvrienden een fijne vakantie toegewenst
Even weg van alle drukte, het haasten en de tijd Geen zorgen voor morgen en achteraf geen spijt Genieten van de stilte om zo tot jezelf te komen Geen last van commentaar, als je even zit weg te dromen
De prikkeling op je huid van de warme zonnestralen Eens andere winkels waar je de boodschappen gaat halen Tussen de grote hoge bergen, verscholen en heel klein Krijg ik het gevoel, dat ik daar voor altijd wil zijn Ik denk er zo sterk aan terug,even lijkt het werkelijkheid Maar dan open ik mijn ogen en ben ik terug in de realiteit Niet meer de stilte, de bergen en de mooie kust De vakantie is voorbij, het is gedaan met de rust
Maar de herinneringen blijven, aan de plek waar ik niemand ken De mooie herinneringen aan daar waar ik mezelf ben...
een beetje vreugde, een beetje verdriet, want een leven zonder verdriet bestaat er niet....
Vreugde en verdriet? Door veel mensen onbegrepen omdat je het verdriet niet ziet. Soms gebeuren er dingen in het leven, en dan denk je vaak heel even, Waarom moet dit mij overkomen? Waarom hebben ze niet iemand anders genomen? Waarom voel ik nu al die pijn? Waarom kon het niet iemand anders zijn? Totdat je het verdriet hebt verwerkt, en tussendoor hebt gemerkt, Dat de vreugde kan overwinnen, en dat je opnieuw moet beginnen. Zonder vreugde geen verdriet, Want zonder het èèn bestaat het ander niet ...
een verhaal over onze eigen dagdagelijkse levensstijl, kunnen wij nog wel leven met genoeg? ....
De Frans had eens een zakdoek nodig en had er geen bij zich. Hij passeerde juist een groot warenhuis en stapte er binnen. Boven het draaihekje hing een levensgroot bord met de waarschuwing dat iedere klant verplicht was om gebruik te maken van een boodschappenwagentje. Frans pakte er dus één en ging er vrolijk zijn boodschap mee doen. Toen hij aan de betreffende afdeling kwam, kon hij niet eenvoudig een zakdoek pakken. Van de papieren zakdoekjes moest hij er tien pakjes van tien tegelijk meenemen. Van de andere stoffen zakdoeken moest hij er een dozijn tegelijk kopen. Frans had er thuis nog een stapel van liggen, maar ja, daar was hij nu niks mee. Hij deponeerde dus het dozijn in zijn wagentje en kwam na veel omzwervingen bij de kassa terecht. Intussen had reclame hem langs alle kanten aangepord om nog veel meer zaken te kopen. Maar Frans hield vol en stapte doelbewust richting uitgang. Bij de kassa stond zijn karretje als een vreemde eend in de bijt te midden van karren volgeladen met wat de reclame aanbevolen had te kopen. Andere kopers keken Frans aan, alsof ze wilden zeggen: zo iets doe je toch niet, zo'n wagentje is er voor om volgeladen te worden...
Het roosje stond niet waar rozen gewoonlijk staan. Ik bedoel, het stond niet in één van die prachtige rozentuinen of rozenperken bij een huis of in een park. Nee, het stond er helemaal alleen op een wegberm tussen brandnetels en koekoeksbloemen, allerlei spichtig gras en bloeiend onkruid. Het roosje was zo verdrietig over haar plekje op de wereld, dat het niet durfde op te kijken. "Kijk eens, een mooi roosje!" riep Jetje, die met haar moeder over een veldweg naar de bakker ging. "Zal ik het plukken en in een vaasje zetten ?" "Ik zou het niet plukken," zei moeder. "Nee, want kijk, de knop zit nog helemaal dicht en hangt ook een beetje naar beneden. Zo krijg je nooit een mooie roos. Zelfs niet in een vaasje." "Het staat er zo alleen," zei Jetje. "Weet je wat ik denk, mama, ik denk dat het roosje verdriet heeft, omdat het hier helemaal alleen op zo'n wegberm staat. Helemaal alleen. Het is een roosje verdriet." "Roosje verdriet", vroeg haar moeder. "Hoe kom je daarbij, meisje?" "Is het geen mooie naam voor dit roosje", vroeg Jetje. "Als we het nu eens meenamen met wortel en al en tussen onze rozen zouden planten in de tuin, zou het dan kunnen groeien?". "Nu niet. Als je het in de herfst of in de lente komt halen, dan wel...", zei moeder. "Kom, we lopen maar eens door, Jetje." "Waarom zou dit roosje verdriet kunnen hebben ?' Oh, kijk mama, een kevertje. En daar, een glanzende pluizenbol! En een vlindertje. En een web van een spinnetje. En een bijtje en daar een klaproos en klavertjes. Een klavertje vier brengt geluk. Zal ik eens kijken of ik er één kan vinden "Het moet toch wel mooi zijn om me heen ", dacht het roosje toen het Jetje bezig hoorde, "Ik zal straks toch maar eens kijken!" "Dag roosje verdriet!" fluisterde Jetje nog, voor ze aan de hand van haar moeder verder ging. Toen Jetje weg was, heeft het roosje eens aandachtig om zich heen gekeken. Het gras en de bloemen. De zon en de wriemelende dieren op de berm... "Ik heb geen reden tot ontevredenheid, "zei het roosje plechtig tegen zichzelf. " Ik zal maar eens laten zien hoe mooi een roosje kan bloeien op een wilde wegberm." Toen Jetje de volgende dag langs kwam, bleef ze verrast staan. "Er is geen roosje verdriet meer," zei ze. "Oh nee, er staat een heel ander roosje." "Niet waar," lachte het kleine roosje met het gele hartje. "Niet waar! Ik ben het hoor!" "Morgen kom ik weer kijken", fluisterde Jetje, die de taal van de bloemen verstond. Je bent een prachtig roosje. Maar ik zal een nieuwe naam voor je bedenken..." Hetgeen Jetje ook gedaan heeft. Maar ze verklapt die naam aan niemand, want het is haar geheim om met roosjes als deze te kunnen praten... (Mariette Vanhalewijn)
Sterren stralen aan het firmament Misschien is het je onbekend Toch lopen er ook sterren rond Bij ons gewoon op de grond Nee,ik bedoel geen actrice of acteur Maar mensen in de straat,bij ons bij de deur...
en als het nodig is gaat het open, zodat ik mijn zonnestralen naar anderen kan doen lopen ....
Vaak schijnt de zon in je leven, Soms lang soms even. Maar altijd wanneer de zon er is, Is het leven weer een belevenis. Hij maakt alles net iets mooier, Kleurt je leven rooier.
Vaak ook schijnt hij niet, Brengt dan soms leed en verdriet. Maar dan moet je maar denken, Eens zal hij zijn stralen weer schenken. Komt alles weer goed. Zoals het wezen moet.
De zonnestralen zorgen dat alles bloeit, Dat het leeft en groeit. Maar in mijn hart sla ik ze op, En hoor ik een zachte klop. Dan open ik mijn hart zo als het luid, En deel de zonnestralen uit.
Zie de zon aan de hemel verschijnen, af en toe achter de wolken verdwijnen. Zonnestralen vallen neer op aarde, de zon is van immense waarde. Zonder de zon kunnen wij niet bestaan, en zou de wereld vergaan. Licht hebben wij nodig om te leven, dit is wat de zonnestralen ons geven. De zon straalt een heerlijke warmte uit, die wij voelen op onze huid. De zon schijnt ons leven lang, zonnestralen zijn van levensbelang!
ieder lief of vriendelijk gebaar, hoe klein ook, kan een hoop verlichting brengen:
er was eens:
een groot amfitheater, met daarin duizend toeschouwers. Op een avond, in het licht van de felle schijnwerpers, staat daar plots een jongen in het midden van het podium. Hij strijkt één lucifer aan. "Kun je het zien?" roept hij. Maar bijna niemand van die duizend toeschouwers ziet iets. En lachen dat ze doen. "Doof nu even alle lichten," vraagt de jongen. Nu is het opeens pikdonker. Dan strijkt hij opnieuw het lucifertje aan. En vol verbazing zien ze het nu allemaal... Dat piepkleine vlammetje. "Neem alle lucifers en steek ieder van jullie eentje aan," vraagt de jongen verder. Zo doen ze. En die duizenden kleine vlammetjes zetten het hele amfitheater in een zee van licht. ...net een grote zon waaraan ieder zich voedt. Een vuurpoel van enthousiasme een vuurpoel van goede initiatieven van geluk van volharding van goede moed...
We leren lopen We leren praten We leren denken We leren te haten We leren eerlijk te zijn We leren over liefde,we leren over pijn We leren geven,we leren nemen We leren om te staan op eigen benen We leren te overleven We leren over pijn Maar niemand kan ons leren Om gewoon jezelf te zijn
er zijn zoveel dingen in het leven die we zomaar kunnen geven en krijgen, helemaal gratis en voor niets, maak er gebruik van:
Heb jij er wel eens bij stil gestaan dat veel dingen in ons leven die toch heel belangrijk zijn helemaal gratis worden gegeven. De zon, die elke dag opnieuw weer aan de horizon verschijnt de regen, de wind, de sneeuw zelfs de lucht die in je longen verdwijnt. Geluk, vriendschap en liefde en een glimlach, al is hij nog zo klein, want moest je daarvoor betalen, zouden toch alle rijken gelukkig zijn. Dus je ziet, dat je ook zonder geld best wel wat weg kunt geven betalen moet je alleen de dood die betaal je met je leven.
zonder vriendschap kan geen mens, goede vrienden dat is toch ieders wens....
Vriendschap is een prisma met vele kleuren Je kunt uren praten En uren zwijgen Een glimlach, een knipoog, een handdruk En...zelfs een traan Vertellen een heel verhaal Vriendschap geeft kleur aan je leven Ze is frisgroen als de lente Goudgeel als de winter Wie een vriend heeft gevonden Heeft een kostbaar geschenk gekregen! Echte vriendschap woont in je hart voor de rest van je leven !
prachtig bezinningsverhaal om over na te denken ....
Op de zolder van de speelgoedwinkel heerste een geweldige drukte. Het was vakantie. Dat wil zeggen; twee weken lang zouden de deuren van de speelgoedwinkel dicht blijven. En dan was het feest voor al het spiksplinternieuwe speelgoed. Ze hadden lang uitgekeken naar de vakantieperiode. Ze zouden zich dit jaar eens goed amuseren. De poppen waren zich al aan't verkleden. De autootjes reden hun eigen parcours, de voetballen rolden door elkaar en de knuffels speelden gezelschapsspelletjes. Maar in de puzzelhoek... daar was het een lawaai van jewelste. De doos van een mooie puzzel was reeds geopend. Al de puzzelstukjes wilden wel een kijkje gaan nemen op de grote speelgoedzolder. Wij mogen eerst, riepen enkele van de stukjes! En waarom jullie, riep een klein blauw stukje. Wij zijn toch de belangrijkste stukjes van heel de doos. Wij zijn de hoeken, als de kinderen beginnen te puzzelen, halen ze er ons steeds eerst uit. Wat denken jullie wel, riepen ineens enkele andere stukjes. Wij zijn minstens zo belangrijk, wij vormen de rand, wij houden heel de puzzel bij elkaar. Maar kijk eens goed, riep een puzzelstukje met een mooi paardenhoofd, op jullie is bijna niets te zien van de mooie puzzel! Jij bent enkel blauw van de lucht, en jij bent zo bruin als het zand op de grond. Ik heb een prachtig paardenhoofd op mijn buik. En ik, riep nog een ander stukje, ik ben een stukje van een goudgele bloem, de mooiste van heel de puzzel. En wij dan, wij zijn elk een stukje van het hoofd van Jantje. Jantje is toch wel het belangrijkste op de puzzel! Zonder ons was er aan deze puzzel niks aan! Het geruzie bleef maar duren! Ze raakten er niet uit! Tot na een tijdje een klein groen puzzelstukje het woord nam. Zeg, met hoeveel zijn wij hier? Met 35, antwoordden de anderen bijna tegelijk. Hebben jullie al eens een puzzel gezien waar één stukje van ontbreekt? Wat zou er gebeuren als iemand van ons er niet meer bij zou zijn? Al die 35 stukjes zijn nodig voor onze mooie puzzel. En iedereen, welk stukje ook, is even belangrijk!! Daar moesten de puzzelstukjes eens diep over nadenken....
het is gewoon puur genieten, als je er de tijd voor neemt .....
Elke morgen gaat ze aan het schilderen De dauw die alles in zilvergrijs heeft getint Een mooie gloed van warme zonnestralen Een plaatje door de mens o zo bemind
Vogels die beginnen te kwetteren Het een na het andere lied wordt ingezet En ik aanhoor dit alles Vanuit mijn donsige warme bed
Daar kan ik zo van genieten Van al wat de natuur ons steeds maar bied De immense rust en die volkomen stilte En de vogels met hun uitgelaten lied...
dat het even wat minder gaat, maar na een periode van verdriet, komt de zon toch altijd terug in het verschiet....
iedereen heeft wel eens groot verdriet iedereen heeft al wel iemand verloren iedereen laat wel eens een traan die niemand ziet maar, na zo een triest moment, kan iedereen weer lachen kan iedereen weer genieten van het leven ieder heeft zo,n moment ieder denkt dan toch even aan die mooie momenten die hij heeft mogen beleven...
het leven van een bloem is niet zo lang, verzorg ze goed en geniet er van, doe dat ook met je leven, zolang je kan:
Een bloem is er voor jou Bekommer je er om, heel gauw Geef om haar in dag en dauw Laat ze ademen voor jou Verzorg ze met liefde en trouw Dan kan ze groeien in volle zon Ze zal je zeggen, als het even kon Mijn mens ,ik ben je dankbaar Laat me proeven van het leven Voor die korte tijd wil ik zweven In het leven der schoonheid Want het is maar voor heel even...
ze lijken ons zo heel gewoon, dat we wel eens vergeten: "wat is de wereld toch schoon!!!"
Kleine Wonders
Kleine Wonders.., Iedere Dag Weer..!! Die Kleine Wonders.., Ze gebeuren Keer op Keer. De Zon komt op.., De Dag vervangt de Nacht. Een Knopje Opent zich.., Velden Vol met Bloemen-pracht..!! Een Baby Geboren.., Die Kip weer een Nieuw Ei..!! Het leven is 1 Groot Wonder.., Voor Jou en Mij..!! Het Lijkt zo Gewoon.., Omdat het Gebeurt ,Iedere Dag.., maar het zijn toch Allemaal Wonders.., Waar men Best wel eens wat Vaker.., Bij Stil-staan Mag..!!!!!
lieve blogvrienden, deze wensen zijn voor ieder van u ,
ik wens je wat licht in momenten van zorgen ik wens je wat hoop en wat uitzicht op morgen ik wens je wat warmte in kilgrijze dagen ik wens je een antwoord bij twijfels en vragen ik wens je wat zachtheid als woorden te hard zijn ik wens je wat vreugde en vrede als gedachten te zwart zijn ik wens je wat rust te midden van je werk ik wens je wat stilte het maakt je sterk ik wens je een hand die je verder leid ik wens je een stralende glimlach die je vrienden verblijdt ik wens je een plaats om bij regen te schuilen ik wens je een mens die niet schrikt van je huilen ik wens je een bloem om je dagen te kleuren ik wens je een vriendelijk gebaar om weer bij op te fleuren ik wens je alle goeds over de komende jaren ik wens je heel veel liefde die je mag blijven bewaren
als afsluiter voor vandaag nog een mooi Russisch sprookje: veel leesplezier:
hoe de mens en de hond vrienden werden:
In een groot bos woonde eens een hond helemaal alleen en dat beviel hem heel slecht. Dus ging hij op zoek naar een goede kameraad. In het bos ontmoette hij eerst een haasje. De hond stelde voor: "Laten we samen een woonplaats zoeken."
"Mij best," zei het haasje.
Toen het donker werd, maakte de haas een bed en de hond ging bij hem liggen. Ze sliepen in. Maar in het holst van de nacht begon de hond te blaffen. Het haasje schrok en zei: "Wat moet dat geblaf betekenen? Als de wolf het hoort, komt hij hierheen en dan zijn we allebei het haasje!" De hond dacht bij zichzelf: "Dit is geen goede kameraad voor mij."
De volgende dag zocht hij de wolf op. Hij vond hem en zei: "Wolf, laten we elkaar gezelschap houden."
"Mij best," zei de wolf. "Ik ben je maat!"
Het werd avond en ze legden zich neer om te slapen. Midden in de nacht begon de hond te blaffen. De wolf werd wakker en zei nors: "Waarom blaf je zo? Als de beer het hoort, komt hij hierheen."
De hond wilde nu ook niet meer bij de wolf blijven en hij ging op zoek naar de beer, voor wie de wolf wel en hijzelf niet bang was.
De hond ontmoette de beer en zei: "Beer, laten we bij elkaar blijven."
"Mij best," zei de beer. "Laten we dat doen."
Het werd avond en ze gingen slapen. Midden in de nacht begon de hond te blaffen. De beer werd er wakker van en gromde: "Waarom blaf je zo? Als de mens het hoort zijn we erbij!"
De hond dacht: "Geen van deze kameraden is voor mij de geschikte. Allemaal zijn ze bang voor een sterkere. Alleen de mens lijkt me iemand die bang is voor niemand."
De hond dwaalde door het bos tot hij een mens tegenkwam. Hij zei: "Kan ik bij je komen wonen?"
De mens nam de hond mee naar zijn huis. Het werd avond. Ze gingen slapen. Om middernacht begon de hond te blaffen. De mens werd er wakker van, maar hij verbood het blaffen niet. "Goedzo!" zei de mens tegen de hond. "Jaag ze maar weg, jij bent een goede waker !" En vanaf dat ogenblik waren ze bevriend.
geniet van de warme zonnestralen, het doet jezelf maar ook een ander goed:
Ik zal je iets vertellen: ik zag een spiegelruit. Die ving het gouden zonlicht en zond het zelf weer uit. Ik zou je willen wensen blijf als een spiegel zo rein En vang de volle stralen van de warme zonneschijn. Geef dan aan je omgeving iets van die warme gloed, Een mens die zo kan leven doet in de wereld goed.
ben je blank, ben je zwart, het maakt niet uit, je bent wie je bent, en ....leef met je eigen talent ....
Niemand hoeft alleen maar goed of slecht te zijn Niemand is alleen maar zwart of wit Iedereen is anders, anders dan je verwacht.
En niemand die alleen maar haat of liefde voelt We zijn allemaal mens van vlees en bloed En we kunnen niet perfect zijn, Want niemand weet hoe dat moet
Leef met je eigen talent, Iedereen is mooi, Als je bent wie je bent. Leef met jezelf en elkaar; Iedereen is blij Met dat ene gebaar
Niemand kan alleen maar mooi of lelijk zijn En niemand heeft de waarheid schoon in beeld Maar het voordeel van de twijfel Maakt ons minder verdeeld
En we zoeken de verschillen, waar we bruggen moeten bouwen En we plakken etiketten op het hart van iedereen, maar het leven Is geen leven als geen mens van je wil houden Dus, we moeten bruggen bouwen....
Pierewiet is een vogelverschrikker met een oranje wortelneus. Stel je voor, een oranje wortelneus! De andere vogelverschrikkers lachen hard als de boer Pierewiet op het veld zet. Op een dag zit er een kleine muis voor Pierewiet op het veld. Aha, denkt Pierewiet, werk,want muizen zijn gevaarlijk. Ze houden van de graantjes die de boer gezaaid heeft. Pierewiet begint te wapperen met zijn armen en vreselijk lelijk te kijken. Zo lelijk als hij maar kan. "Hallo," zegt de muis en ze klimt omhoog langs zijn broek en zijn vestje tot op zijn wortelneus. Daar gaat ze parmantig zitten. "Ga weg," zegt Pierewiet. "Ga van mijn neus en maak dat je wegkomt van dit veld." "Waarom zou ik?" lacht de muis. "Ik vind je leuk met je oranje neus." Opeens begint Pierewiet heel hard te huilen. "Oei," schrikt de muis. "Heb ik iets verkeerd gezegd?" "Ach," zegt Pierewiet. En hij begint te vertellen. Over zijn neus en de neus van de andere vogelverschrikkers. "Ik ben niet eens een goede vogelverschrikker," zegt hij triest. " Muizen moeten weglopen als ik wapper." "Dan ben ik vast geen goede muis," zegt muis zachtjes, "want ik ben niet bang van je. Maar dat komt omdat ik je zo mooi vind." "Mooi, ik?" vraagt Pierewiet ongelovig. "Ach, pest me niet." "Echt," zegt de muis. Die andere vogelverschrikkers met hun dikke aardappelneus, die zijn zo lelijk dat ik wegren als ik ze zie. Maar jij..." "Waar woon je?" vraagt Pierewiet verlegen. Hij is helemaal in de war. "Nergens," antwoordt de muis. "Maar ik wil graag in je jaszak mijn nestje maken. Om er in te schuilen als het regent of als ik het koud heb. En 's avonds kom ik erin slapen, als ik van mijn tochten thuiskom. En ik vertel je wat ik allemaal gezien heb." "O," zegt Pierewiet, en verder niets. Maar zijn neus trilt van blijdschap en dat zegt genoeg. Elke ochtend vertrekt de muis en elke avond is ze er weer. Wat houdt Pierewiet van die grappige muis. En de andere vogelverschrikkers? Die lachten Pierewiet nooit meer uit. Pierewiet heeft immers iets dat zij niet hebben. Een vriend. Hij moet dus wel heel bijzonder zijn...
wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft ....
deze spreuk wordt prachtig weergegeven in dit bomenverhaal, lees en geniet:
Eens waren alle bomen nog maar heel kleine plantjes. Ze wiegden in de wind en stoeiden met elkaar. O, wat was dat een vrolijk gedoe .Allemaal zochten ze met hun wortels in de grond naar eten en drinken en boven hun hoofd zorgde de zon dat ze het niet koud hadden en konden groeien. Maar al die boompjes hadden zoveel voedsel uit de grond gehaald dat alles opraakte. Toen begonnen ze honger te lijden en op zekere dag staken al die boompjes hun hoofden bij elkaar om een oplossing te zoeken voor de hongersnood. Een stevige flinke boom zei: " Wij zijn hier met teveel, enkelen zouden moeten verhuizen" "Neen", antwoordde een groene kastanje, "we houden zo van deze grond, we zijn hier geboren en hier wil ik blijven!" "Ik wil wel verhuizen", riep een klein denneboompje; maar een oud beukeboompje wreef even onder zijn kruin en het werd heel stil op de vergadering en toen opende hij zijn mond en sprak: "Vrienden, als we nu eens ieder jaar onze bladeren lieten vallen, voor we onze winterslaap begonnen, dan zou er de komende lente nieuw voedsel zijn voor iedereen!" Iedereen juichte dat voorstel toe en sindsdien lieten alle boompjes hun bladeren vallen in de herfst, en zie: in enkele jaren werden ze nu allemaal groot en sterk, ieder naar zijn soort. "Zie je wel", fluisterde de beuk tot de eik, "als iedereen DEELT van wat hijzelf heeft, dan is er genoeg voor iedereen."
en niet altijd rozengeur en maneschijn, maar de weg die jij kiest, zo zal je leven zijn ....
Het leven is raadselachtig... In je verdriet kun je soms ook de mooie dingen zien. De zon die als een grote vuurbal ondergaat of 's morgens glijbanen tovert in de nevel, een diamanten dauwdruppel op een grashelm, langs het strand lopen en dansen op het ritme van de golven. Door een bos lopen, alleen met het geluid van je stappen en met het lied van de wind in de bomen. Het zijn momenten om nooit te vergeten. En toch kan ik me inbeelden dat er ogenblikken zijn dat niets van dat alles je aanspreekt, je voelt je leeg en je stemming is onder nul. Op zo'n dag valt alles tegen. Soms voel je je klein en onmachtig omdat je niet meer in jezelf gelooft. Laat je niet ontmoedigen en neem de tijd om thuis te komen bij jezelf, weet dat er altijd iemand is die om je geeft. Weet ook dat mens zijn met anderen pijn betekent. Zoals stenen elkaar schuren in de rivierbedding en mooi glanzend worden, zo worden mensen pas echt mens, door het schuren tegen elkaar, door elkaar niet uit de weg te gaan, door elkaar te zoeken in vreugde en verdriet, door helemaal bij anderen te willen zijn. Misschien zijn er ook anderen die verwachten dat ze iemand ontmoeten die goed is en vol begrip,anderen die vriendschap en genegenheid zoeken en jij hebt hun zoveel te bieden, je bent de moeite waard, maar je moet het durven geloven. Zie je leven als een geschenk, elke dag opnieuw zit het vol verrassingen. Het zijn misschien allemaal mooie woorden en voornemens die stukspringen als zeepbellen. Maar toch begint elke echte ommekeer in jezelf....
zonder vriendschap is het moeilijk te leven, en het doet heel goed te weten dat je jou vriendschap ook door kan geven ....
Voel jij je ook soms zo alleen Met al die mensen om je heen Als je lacht, als je huilt, en er niemand luistert Elke dag voor een muur komt te staan Kijk me dan aan,want... Je hebt een vriend Iemand die voor jou door een vuur gaat Elke dag weer voor je klaar staat Voor altijd aan je zij Je hebt een vriend in mij, Iemand die je nooit alleen laat Met jou de toekomst tegemoet gaat Geloof me maar, je hebt een vriend in mij In elke wondermooie dag Elke aanstekelijke lach Is de nacht soms te lang, is het pad te duister? Steek je hoofd dan niet in het zand Maar neem m'n hand want... Je hebt een vriend Iemand die je nooit alleen laat Met jou de toekomst tegemoet gaat Geloof me maar, je hebt een vriend in mij Is de hemel daarboven niet altijd even blauw Ik ga door, want ik weet, ik heb ook een vriend in jou...
Een Franse jongen was op reis door Afrika. In Senegal hoorde hij een lied in de inheemse taal. De jongen dacht "Hé, wat klinkt dat raar." En hij vroeg: "Hoe komt het toch dat wij zo verschillend zijn van jullie, zwarte mensen?" Niemand antwoordde. Of toch... Een oude man nam het woord. "Weet je wat wij doen als we honger hebben?" De jongen vond dat een vreemde vraag. "Eten", antwoordde de man zelf. Weet je wat wij doen als we iets te zeggen hebben? "Praten", zei de jongen. "Juist, ja", prees de man. "En als er iets belangrijks gebeurt?" Weer zweeg de jongen. "Feesten, dansen, zingen", was het antwoord. De oude man glimlachte. "Hoe denk jij dat we ons het liefste voelen?" "Gelukkig", probeerde de jongen. "Inderdaad", prees de man. "Wij proberen gelukkig te zijn." "Maar meneer..." De jongen wist niet goed hoe hij het moest zeggen. "Meneer, dat willen wij ook allemaal." "O, natuurlijk", antwoordde de oude man geheimzinnig, "natuurlijk." "Meneer, dan zijn we eigenlijk allemaal gelijk "
Het bleef even stil. Iedereen keek naar de oude man. Die glimlachte en schudde het hoofd....
een vriendelijk gebaar, een simpele goededag, zo vlug gedaan en het doet een mens zoooo goed ....
Het gebeurde op een stille winterdag.De zon en de wind waren samen aan het vechten wie van hen sterker was." Wedden dat ik het sterkste ben?"riep de wind uitdagend , "en ik zal het je ook meteen bewijzen!"De wind wees met zijn dikke wolkenvinger naar beneden," zie je die oude man daar in zijn winterjas?"" wedden dat ik hem eerder uit zijn jas krijg dan jij?"" Vooruit dan maar, laat zien wat je kunt," antwoordde de zon rustig en kroop weg achter haar wolk.De wind haalde diep adem en begon uit volle borst te blazen.Maar hoe harder de wind blies, hoe dieper de man in zijn warme jas kroop.Uiteindelijk gaf de wind het op, hij was totaal uitgeput.Nu was de zon aan de beurt. Ze kwam achter haar wolk vandaan en begon met vriendelijke glimlach te schijnen.De verkleumde man beneden was aangenaam verrast door de warme stralen en veegde al gauw een zweetdruppeltje van zijn voorhoofd.Even later kreeg hij het zo warm dat hij zijn jas uitdeed.moraal van het verhaal.....Met vriendelijkheid en warmte bereiken we in ons leven vaak meer dan met snauwen of hoog uit de toren te blazen.Als iemand u irriteert, als het niet gaat zoals jij het zou willen of als je iemand tegenkomt die zijn dag niet heeft, probeer dan eens met een paar warme " zonnestralen".....
deze spreuk wordt mooi verwoord in dit wijze verhaal:
Een haas dacht dat hij sneller kon lopen dan wie ook; Al wie trager liep, lachte hij uit- ook de schildpad. Op een dag werd de schildpad dat echter zo beu, dat ze zei: "Wie denk jij wel dat je bent?" Het is waar dat je snel kan lopen, maar zo onklopbaar ben je echt niet! Daar moest de haas erg om lachen: "En wie zou mij dan wel verslaan? Jij misschien? Ik wed dat niemand sneller is dan ik. Of wil jij het misschien eens proberen?" Omdat ze die verwaande haas wel eens een lesje wilde leren,nam de schildpad de uitdaging aan. Ze stippelden de weg uit die ze zouden afleggen en spraken af voor de volgende dag bij zonsopgang.
De volgende morgen kwamen de haas en de schildpad naar de afgesproken plaats. Ook de vos was aanwezig, want hij zou de scheidsrechter zijn. Nadat de vos het startsignaal gegeven had, ging de schildpad langzaam op weg, maar ze leek zich geen zorgen te maken. De haas geeuwde en was zo moe dat zijn ogen bijna dichtvielen van de slaap. Toen hij zag hoe traag zijn tegenstander was, riep hij: "Ga jij maar rustig verder, ik doe eerst nog een dutje en dan kom ik in vier sprongen bij je!"
De haas deed een hazenslaapje tot hij plotseling wakker schrok. Maar de schildpad was nog vlakbij en had nog geen derde van de weg afgelegd. "Mooi zo, " dacht de haas,"dan heb ik nog alle tijd om te ontbijten" En gretig zette hij zijn tanden in wat smakelijke kolen die hij vond in een veld. Maar hij at zo veel en de zon scheen nu zo fel dat hij zich alweer erg slaperig voelde.Toen hij zag dat de schildpad nog maar halfweg was,besloot hij om nog wat te slapen. "Haha, ik wil haar gezicht wel eens zien als ik haar heb ingehaald,"dacht hij lachend en sliep tevreden in. De zon begon al te zakken toen de schildpad eindelijk de eindstreep naderde.De hele dag had ze gelopen. De haas schrok in paniek weer wakker en zette vliegensvlug de achtervolging in.Met zijn lange poten liep hij zo hard hij kon,zodat zijn tong uit zijn bek hing. Nog een laatste sprong en dan ... maar de schildpad was al over de eindstreep, ze had gewonnen. Die arme haas! Hijgend en beschaamd liet hij zich neervallen in het zand. De schildpad keek hem lachend aan en zei: "Nu zie je wat er van komt! Haast en spoed is zelden goed!" Bron: "wijze verhalen"
Het leven is een reis. Een reis langs heel veel wegen. We reizen samen of alleen. We weten soms niet goed waarheen, maar gaan op hoop van zegen.
Altijd zijn we onderweg. Onderweg naar morgen. Met de dromen van vandaag, Met geluk en zorgen. Af en toe een beetje zon, af en toe wat regen, want soms is het leven fijn en soms zit het tegen.
Altijd zijn we onderweg, zoeken nieuwe wegen. En we komen elke keer nieuwe mensen tegen. Vragen naar de goede weg, Bang om te verdwalen. Kiezen hoe we verder gaan en de koers bepalen.
als je iets wil bereiken of verkrijgen in het leven, moet je er wel voor gaan, het wordt niet zomaar op een schoteltje aangeboden:
Een jongeman had een droom...
Achter de toonbank in een winkel zag hij een engel staan. 'Wat verkoopt u, mijnheer?', wilde hij weten.
De engel antwoordde vriendelijk: 'Alles, wat u maar wil.'
De jongeman zei: 'Dan had ik graag een mooi getuigschrift een boeiende en goedbetaalde job een gelukkig gezin een wereld zonder honger een wereld zonder oorlog een...'
Toen viel de engel hem in de rede en zei:
'Excuseert u mij, u hebt mij verkeerd begrepen. Wij verkopen hier geen vruchten, mijnheer, wij verkopen alleen de zaden en de uitnodigingen om eraan te beginnen werken.....'
zit het leven je soms wat tegen, probeer toch door te gaan en de moed niet op te geven:
Moed is een kostbare gave. Je kunt veel verliezen zonder echt ongelukkig te zijn. Als je de moed verliest, verlies je alles.
Moed heeft alles te maken met je kijk op dat kleine stukje leven, dat je eigen leven is, heel even tussen de wieg en het graf, zo kwetsbaar en zo kort. Als je ogen zuiver zijn en je hart vrij van die vele "zuchten" zoals hebzucht, zelfzucht, geldzucht, genotzucht, ga je je eigen leven veel klaarder zien. Je gaat positief kijken en dan zie je weer licht. Dan zie je toekomst.
Wie de moed verliest, is als een vogel die zijn vleugels verliest. Er zijn geen open luchten meer. Er is geen zon meer en geen toekomst. Met de moed in je schoenen kom je niet vooruit. De moed in je schoenen is de dood in je hart.
Moedeloosheid weegt op je hart, ligt op je maag en zit in je benen. Moedeloosheid is een loodzwaar blok dat je moet meeslepen. Moedeloosheid is de totale verlamming van je geestelijke en lichamelijke krachten. Zonder moed kun je niet leven, niet lachen, niet bidden.
Moed is een wonderlijke kracht. Moed houden en anderen moed geven is het allerbeste wat een mens kan doen, in alle omstandigheden, in elke situatie. Met moed geraak je overal door en doe je de zon schijnen, door alle wolken heen. Bron: Noella
dit verhaal wordt meegegeven aan jonge cathechisten om hen duidelijk te maken, dat welk beroep je in de toekomst ook gaat uitoefenen, het maakt niet uit, heb respect voor ieders keuze, want de één kan nooit zonder de andere:
Voel jij je ook zo aangetrokken door een bouwwerf? Zie jij ook zo graag het huis groeien? Wat ruwe stenen, een hoop zand, water en vooral veel kundigheid en inspanningen, zorgen er steeds voor dat het ene steentje netjes naast en op het andere komt. Maja is er in ieder geval gek van.Ze kan uren staan turen naar een bouwterrein. Meestal staan er hekkens omheen. Allerlei mensen zijn er druk in de weer, er wordt gemeten, gemetseld, getimmerd. Ze staat er elke dag wat naar te kijken, op weg van en naar school. En nieuwsgierig als ze is vraagt ze aan een van de bouwvakkers: Wat zijn jullie hier eigenlijk aan het bouwen? "Ik heb er geen idee van, ik ben een metselaar, ik moet alleen maar de muren afmaken, dat is mijn taak." Maja was natuurlijk niet tevreden met dit antwoord. Ze wou meer weten. Wat ben jij hier aan het bouwen?,vraagt ze aan de loodgieter en deze antwoordt;"Ik ben alleen maar gevraagd om loodgietwerk uit te voeren, je moet niet zulke moeilijke vragen stellen........ Als je het echt wil weten vraag het aan degene die mij aan het werk heeft gezet. Nieuwsgierig loopt Maja naar de chef van de bouwwerf. Wat zijn jullie hier aan het bouwen? "Dat is een moeilijke vraag. antwoordt de chef.Je kunt er verschillende meningen over hebben. Ik houd me daar niet zo mee bezig.Het gaat er bij mij alleen om dat mensen de handen uit de mouwen steken. Als ieder maar zijn ding doet. Maja vroeg zich af :"Maar als ieder alleen "ZIJN" ding doet, zal alles dan wel goed in elkaar passen ?" Maja had veel gezien op de werf. Ze had ook met veel mensen gepraat. Toen zocht ze de werfleider weer op: "Meneer, dank je dat ik hier een kijkje mocht nemen. Weet je, als ieder zijn steentje bijdraagt dan komt het voor mekaar maar toch moet er samengewerkt worden. Ik heb dat hier gezien. De metselaar kan niet zonder de loodgieter en deze kan niet zonder de elektricien. Ieder heeft zijn taak en doet zijn deel om de bouwwerf groot te maken." " Er zijn grote stenen maar zelfs het kleinste kiezeltje heeft zijn nut en veel waarde in het geheel..." uit: Jeugd cathechese
Een vader wordt te weinig in het zonnetje gezet Een vader is een kameraad maar is door zijn werk zo vaak druk bezet...
Vaders moeten vaak de ´Boeman´ spelen... Vaders worden verafgood of verguisd Vaders moeten straf uitdelen en dat vind ik erg onjuist
Vaders zijn onmisbaar voor hun kind´ren Groot en stoer en weten veel en ook al lijken ze in opvoeding vaak heel passioneel... Toch verdienen ze een grote pluim, want dat schiet er vaak bij in en het raakt te vaak in het verzuim...
Een kind krijgen met de vrouw waar je van houdt Dat is waar vader worden mee begint Je kind te eten geven en laten weten dat je van hem houdt Dat is waar vader worden mee begint Je kind geborgenheid geven en zorgen dat ie je vertrouwt Dat is waar vader worden mee begint Je kind een toekomst bieden en een zorgeloos bestaan Dat is waar vader worden mee begint Je kind helpen met een opleiding en later ook een baan Dat is waar vader worden mee begint
Van je kind oprecht te horen: "Papa jij bent mijn nummer één!" Dan is Papa opnieuw geboren
Heel veel mensen geven geld uit om 'mooi' en 'aantrekkelijk' te zijn. Probeer eens een nieuwe methode, een methode die niets kost en zeer efficiënt is: de glimlach! Deze methode begint in het hart van de mens. Het gaat hier immers niet om de kunstmatige glimlach, die wordt opgelegd om klanten te winnen. Het gaat om de glimlach, die groeit uit de diepe vrede en de innige vreugde van een goed hart. Deze glimlach maakt een ieder van ons 'mooi'! Begin elke dag met een vrolijk gezicht. Doe moeite want er is een wisselwerking tussen je gezicht en je hart. Als er zon is in je hart, krijg je een zonnig gezicht en alles verandert. Je wordt niet meer zo moe van je werk. Je geniet meer van de goede en schone kanten van het leven. Met een open en lachend gezicht zet je elke dag je huisgenoten in de zon. Je bent sterker in tegenslagen. Je mildert het lijden. Zieken worden opgemonterd, anderen krijgen nieuwe moed. Veel mensen danken hun morele redding aan een vriendelijk gezicht en een vriendelijk woord.
we zijn allemaal verschillend, maar in iedereen zit er een goede kant, en dat wordt soms wel eens vergeten....
Er zijn in de wereld vele soorten mensen: grote en kleine, mannen en vrouwen, zwarte en blanke, rijke en arme, machtige en machteloze. Al deze mensen wonen onder eenzelfde zon en in een zelfde dorp dat aarde heet. Toch worden deze mensen niet allemaal gelijk behandeld. In de grote wereld wordt de waarde van een mens meestal bepaald door de waarde van zijn bankrekening, door zijn titel, zijn stand of rang. Een arme, die economisch niet meetelt, een zieke, die op een eiland geraakt, een werkloze, die geen werk vindt, een machteloze die zich nergens kan doen gelden. Voor deze mensen heeft de grote wereld geen aandacht. Toch zijn arme, zieke, kleine en machteloze mensen soms echte parels. Ze hebben ons veel te bieden en ook veel te leren. Wij kunnen elkaar niet missen, we hebben elkaar nodig. Maar te veel mensen kruipen weg als men hen nodig heeft en komen slechts tevoorschijn als er geld zichtbaar wordt. Een goed mens is zoals de zon, sympathiek voor iedereen en hij maakt geen onderscheid zoals de zon geen onderscheid maakt. uit:" het boek der wijzen"
Als ik een vogel was, dan vloog ik sierlijk van plas tot plas, dan hield ik de mensen bij elkaar, dan vloog ik naar om het even waar, dan zong ik mijn hoogste lied, dan had ik ook nooit verdriet, dan gaf ik vrede aan alle mensen, dan deed ik de mooiste wensen, maar helaas ik kan niet vliegen en ik kan niet blijven liegen, dus zeg ik maar: dit was maar een wens, want ik ben zoals iedereen een heel gewoon mens
Je krijgt het niet zomaar, je moet het zelf maken. Je moet het bevechten, bewaren, bewaken. Het is o zo kostbaar, dus koester het goed. Je weet het, je zegt het, je voelt het: het moet! Zorg dat het niet steeds door je vingers heen glijdt, Maar neem voor jezelf af en toe even t i j d ! auteur:P.Nanan
mooi rijmverhaal met een wijze les, zit het je soms even niet mee, laat de moed niet zakken, het wordt heus weer wel okee:
HET DAPPERE VOGELTJE
Er was eens....... Een heel mooi en dapper tropisch vogeltje, haar gekleurde veertjes parmantig en fijn. zij kon de hele grote wereld aan, want zij moest en zou de sterkste zijn...
Niets bedreigde haar onbezorgd bestaan. Kwinkelerend zong ze, jolig en blij. overdag voor de zon, 's nachts voor de maan en 's middags voor haar mooie bruine ei.
Tot er op een mooie dag iets naars gebeurde, Een grote vogel, met een prachtig verenbont Jaloers haar zorgeloze leven verscheurde haar mooie pluimen vlogen in het rond
Die staan je niet, zei hij, terwijl hij plukte en gooide alles in de vieze modder neer, dacht je werkelijk dat mij zoiets verrukte, kom nou toch, hup, daar ging de laatste veer.
Zo, dat is dat, dag kale kip, lachend vloog hij heen haar verlatend met een leeg en warrig verstand en zonder veertjes, helemaal `vel over been' snikkend en tranend kroop ze door het vuile zand
Ze was wanhopig...., en wilde niet meer verder leven niet sterk meer, maar zielig, klein en zwak Ze groeien wel weer aan, dat duurt maar even, zei een oude raaf vanaf een dikke tak
Kop op meisje, het kost een beetje tijd, maar als je een paar weekjes wacht en niet toegeeft aan je depressiviteit, dan heb je een nog veel mooiere verenpracht."
Door haar tranen heen, de ogen vol van hoop Is het eerlijk waar wat U daar zegt, dat ik dan niet meer in mijn blootje loop? dan is het waard dat ik er voor vecht.
En inderdaad een paar weekjes later Zag de oude raaf tot zijn tevredenheid het kleine vogeltje, met veel geschater weer vliegen met veel bevlogenheid...
dit prachtige verhaal kreeg ik doorgestuurd via pps maar wordt ook gebruikt als lezing bij jeugddiensten:
Op zekere dag ontving ik een brief van mijn vriend die mij uitnodigde voor een vergadering Hij was de week ervoor geweest, schreef hij, en raadde mij aan dit ook eens mee te maken. Op de afgesproken dag vertrok ik. Maar groot was mijn verwondering: de plaats van afspraak was een open veld. Geen huis, geen zaal, geen stoel of bank te zien. Bovendien was ik daar heel alleen. Geen enkele andere luisteraar of zelfs spreker kwam opdagen. Eigenaardig! Had ik mij dan vergist in dag, plaats of uur? Het was nu al voor de derde maal dat ik de uitnodiging woord voor woord herlas. Straat, plaats, dag en uur: alles klopte. Was dit weer één van die eigenaardige bevliegingen van mijn vriend? Ik begreep er niets van. Gelukkig was het een prachtige, warme zomerdag en maakte ik van de nood een deugd. Op mijn rug in het warme gras keek ik naar de schaarse avondwolkjes, die zich schijnbaar haastten om nog voor het donker thuis te zijn. Enkel het geruis van duizenden verse eikenbladeren vulde de eeuwenoude stilte die op deze plaats woonde. Het was een stilte die ik nog nooit ervaren had. Je kon haar zien en voelen. Als je luisterde, kon je haar zelfs horen. Hoelang ik daar lag, wist ik niet. In ieder geval was het al donker geworden en zag ik mezelf niet meer. Het was een onbeschrijfelijk gevoel. Ik voelde geen grens meer tussen mezelf en de stilte, tussen mezelf en de nacht. Het was alsof ik zelf dat gras, die warmte, de wind, het leven en de nacht was. Plotseling zag ik alles zoveel bewuster, ruimer en dieper. En in een fractie van een seconde begreep ik ook deze uitnodiging van mijn vriend. De titel van de vergadering was immers: " Als de stilte spreekt, weet dan dat je niet alleen bent. "
ieder mens leeft met zijn eigen dromen, en hoopt dat ze ooit uit zullen komen:
Ik droom van een wereld... waar het goed is om in te wonen. Waar geen tegenstelling meer is tussen noord en zuid, tussen west en oost. Waar verschil tussen arm en rijk is verdwenen. Waar zwart en blank, rood en geel elkaar de hand zullen geven.
Ik droom van een wereld... waar het goed is om te wonen. Waar geen tegenstelling meer is tussen natuur en mens. Waar geen milieuschandalen meer zijn. Waar mens en dier elkaar niet naar het leven staan. Waar de aarde en de mens elkaar de hand zullen geven.
Ik droom van een wereld... waar het goed is om te wonen. Waar geen oorlog en haat meer zijn. Waar mensen elkaar niet naar het leven staan. Waar mensen als broeders en zussen door het leven gaan. Waar mensen elkaar de hand zullen geven.
Wat een droom...
bron: voorgelezen tijdens de Vormselviering in onze parochie
mooi gedicht dat aantoont hoe een simpel woord soms kan leiden tot een goede daad:
Een woord is o, zo gauw gezegd, maar denk: waar komt dat woord terecht? 't is als een klein onooglijk zaad dat stil verborgen wegen gaat.
Een woord van goedheid of venijn, 't maakt mensen groot of ... kraakt ze klein, 't kan zijn een woord dat stil vergeeft, waardoor een mens opnieuw weer leeft.
Soms is het woord een goede raad, ofwel een striem die mensen slaat, per telefoon een lieve groet, die de eenzaamheid verdwijnen doet.
Een woord kan zijn als een gebed, dat nieuwe wegen openzet, een brug voor 't hart dat lijdt, zo'n woord dat overstijgt de tijd.
Hoe kostbaar is de taal, het woord de ene spreekt, ... de ander hoort ... Laat ons luisteren en verstaan, en maak ons woord tot kostbaar graan.
geniet van dit verhaal en besef dat we allemaal mensen zijn,ieder met een eigen karakter,maar probeer de scherpe kantjes zo veel mogelijk af te zwakken:
Er waren eens twee ijsblokken. Tussen hen was een koele verhouding, wat begrijpelijk was. De ene dacht: Waarom komt die andere niet dichter bij mij? " Maar de ijsblok kon niet gaan of komen. Toen dacht de ene: Als de andere ontdooit, dan ontdooi ik ook ". Maar vermits de ijsblok niet uit zichzelf ontdooide, ontdooide geen van beiden.
Zo gebeurde het dat niemand naar hen toekwam en ieder nog meer verijsde in zichzelf. Na maanden -of was het jaren ontdekte de ene ijsblok op een middag, toen de zon straalde, dat hij kon smelten en hij zag dat hij vervloeide tot water, en dat hij toch zichzelf nog was. Ook die andere deed die wonderlijke ontdekking.
Langs alledaagse greppels vloeiden ze naar elkaar toe. Ze ontmoetten elkaar. Ze proefden elkaars koude nog wel, maar ook elkaars kleinheid en goede wil, en elkaars nood en die van anderen. Ze vonden dat ze elkaar nodig hadden, en één moesten blijven.
Toen kwam er een kind, en dan nog één, en andere kinderen, en die lieten kleine scheepjes varen op dat grote, sterke water. Ze hoorden dat de kinderen blij waren. En die vreugde scheen als een zon in het water.
Mensen... stukjes ijs voor elkander, met snijdende hoeken en randen. Toch is het voldoende dat de zon op hen schijnt om de scherpheid te doen verdwijnen.
Een meisje vond een spiegeltje in het zand van de woestijn. Ze keek erin en zag een meisje. Ze stak haar tong uit, dat meisje ook. Ze lachte, het meisje lachte terug. Toen begreep ze dat zij het zelf was. Wonderlijk. Ze werd er stil van. Lang keek ze naar haar eigen gezicht. Twee ogen, zei ze. Twee oren. En toch maar één tong? Moeder, moeder, riep ze, Waarom twee ogen en twee oren? Om scherp te kunnen zien en horen, zei moeder. Maar waarom maar één mond? Dat wist moeder niet en vader evenmin. Ga naar de wijze in het dorp, zeiden ze. En die vertelde: De mens heeft twee oren en toch maar één mond om twee keer zoveel te luisteren dan te spreken....
dit mooie verhaal werd voorgelezen tijdens de Vormselviering in onze parochie:
Heb je ooit een touw van dichtbij bekeken? Van jute, kokos, raffia, of wat dan ook. Uiteengerafeld stelt het niets voor. Wat frêle draadjes ineengestrengeld.
En toch, vele kleintjes maken één groot. Vele dunne strengen maken een sterk touw. De kracht van het touw zit hem juist in het ineenstrengelen. Gevlochten touw valt niet vlug te verbreken.
Bij het aanmeren gooien scheepslui hun touw aan de kade. Een anker alleen kan het niet redden. Het robuuste touw belet de boot bij stormwind een zwalpend schip te worden. Bergbeklimmers rekenen op de vastheid van het touw en op de juiste knopen. Hun leven hangt er letterlijk mee aan een draad.
Wellicht daarom dat "inzet", "samenhorigheid" en "het voor mekaar opnemen" spreekwoordelijk "in het getouw zijn" wordt genoemd...
mooi verhaal dat tot nadenken stemt: gekregen via pps
Op een avond zaten de eekhoorn en de mier naast mekaar op de bovenste tak van de beuk. Het was warm en stil, ze keken naar de toppen van de bomen en naar de sterren. 'Ik ga deze avond bewaren ' zei de mier. 'Vind je dat goed?' De eekhoorn keek hem verbaasd aan. De mier haalde een klein wit doosje te voorschijn. ' Hier zit ook al de verjaardag van de lijster in ', zei hij. ' De verjaardag van de lijster.' vroeg de eekhoorn. 'Ja', zei de mier en hij pakte de verjaardag die zij zich konden herinneren. De mier stopte hem weer in het doosje. 'Daar stop ik deze avond ook bij', zei hij. Er zit al hel veel in.' Hij deed het doosje dicht, groette de eekhoorn en ging naar huis...
Probeer je eigen fijne momenten ook te bewaren in zo'n ' wit doosje ', om ze af en toe uit het doosje te halen en de warme vriendschap, de behulpzaamheid, de luisterbereidheid, de stiptheid, de gezellige babbels en nog zoveel andere fijne dingen die je reeds mocht beleven, opnieuw te ervaren. En om dan het doosje ook weer dicht te doen, naar huis te gaan en.... te weten dat je al deze fijne herinneringen allemaal meedraagt in je hart.. ...
Iedere dag heeft zijn eigen kleur. Iedere dag groeit naar een geheel, dat onvervangbaar in ons verweven ligt. Geen dag zonder vreugde of zonder verdriet, geen schaduw zonder licht.
Zo schuiven de kruimels van de dag in de schaal van de avond: blaadjes uit een zonnebloem, een doorn in je pink, een traan overgebleven van een harde slag, een half woord dat echt goed deed, een harde korst die nog niet verteerd is.
Iedere dag heeft zijn kruimels. Je kan ze bijeenpotten, optasten. Je kan ze 's avonds uitstrooien voor de laatste vogels, en morgen weer blij opnieuw beginnen, hopend dat je meer kan geven...
Geef mij een lach, geef mij wat zonneschijn, geef mij een beetje levensvreugd. Geef mij een lach, geef mij wat zonneschijn. Het doet een mens zo heerlijk deugd...
we beseffen soms niet hoe sterk een mens wel kan zijn :
Kijk naar de stroom die zich een weg baant Door het land, door akkers, dorpen heen Zijn bron is ergens ver ontsprongen. Het gaat zijn weg en niemand weet waarheen. Zo vloeit er ook een stroom vol leven, in elke mens ,in jou en mij Een droom die speelt, je doet bewegen, je weerbaar maakt, oneindig echt en vrij.
't Is een kracht die je doet leven, 't is de kracht die je diep voelt 't Is de wil, die je doet groeien, zodat je sterk staat en nooit ondergaat ook in jou leeft zo een kracht,
Zoals de stroom steeds weer zijn weg herneemt, voel je elke dag een beetje meer, Wie je wel bent, wat 't leven met je voorheeft Je leert vertrouwen, hopend altijd weer. Zo deinen wij, zacht ingenomen in de kring van iemands adem mee. Je deelt zo stil, elkanders pijn en dromen met zo een liefde ,eindeloos als de zee.
't Is de kracht die je zo lief maakt. Heel teder broos en echt. zodat je sterk staat en niet ondergaat. Ook in jou leeft zo een kracht.
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt. Alleen uit de gemeenschap komt de wijsheid. Eén hand alleen kan geen touw om een bundel knopen.
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt. Wie alleen valt heeft niemand die haar hoort.
Wie alleen loopt gaat zwaar gebukt onder haar last, niemand deelt haar vreugde of verdriet.
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt. Twee voeten heeft ze slechts en maar twee armen. Ze heeft slechts twee ogen. Maar in de gemeenschap heeft ieder duizend handen, heeft ieder duizend voeten, loopt niemand ooit alleen....
en we kunnen er zelf heel veel aan doen om soms maar een stukje van die droom te laten uitkomen:
Alle mensen dromen van een dag dat zij vrede vinden in hun hart. Zoals een kind zijn vreugde vindt in al het moois en goeds dat hem omringt. Zo wil ik blij, gelukkig zijn, zo zou ik heel mijn leven willen zijn.
Alle mensen hopen op een dag, dat er iemand is die op je wacht. In ieder mens, een stille wens al roepend vragen om een medemens, die jou ziet staan en jou verstaat, die luisterend jouw pijn en vreugde draagt.
Als iemand nu eens een kruik had om het ongedane kwaad in te verbergen. Als iemand nu eens een kruik had om de schulden van mensen onvoorwaardelijk te schrappen. Als iemand nu eens een kruik had om vertrouwen te geven aan wie niet te vertrouwen is, om te luisteren naar wie het niet kan zeggen, om te kijken naar wie altijd over het hoofd wordt gezien... Is het naïef van ons ? Misschien... Maar zeg eens: als we verschillende eigenschappen in één kruik mengen, dan bekomen we : de ideale vriend. Als iemand zo'n vriend zoekt, dan is deze kruik voor jou....
even iemand de hand reiken, een helpende hand bieden, het is toch maar een kleine moeite:
Het moet niet groot zijn, Het mag teder Met een klein gebaar. Men hoeft het niet te weten. Als het maar doordringt, Voelbaar Voor wie het is bedoeld. Een glimlach, een hand, een dorstige gelaafd. Hij die honger heeft, krijgt eten. Het hoeft niet groot te zijn, Het mag teder Met een klein gebaar. Ooit zal men het weten....
stel je hart open voor je medemens,het zal je altijd lonen:
Is de maat van je hart klein en bekrompen, dan is je leefwereld zo kleinzielig en gesloten.
Is de maat van je hart open en hoopvol, dan deel je je leven uit aan wie ontvangen wil.
Is de maat van je hart in millimeters gesneden, dan is het afgegrendeld in gemis aan vertrouwen. Je krimpt ineen iedere keer, als hij of zij je opeist tot spreken en geven.
Is de maat van je hart ongeschreven, blanco, dan zoek je steeds voort ook na ieder fiasco. Het blijft gevrijwaard van verstarde maatstaf. Het heeft alleen de mateloze maat van zoeken en geven, van missen en beginnen, van liefde en leven.
gewoon een prachtig verhaal dat je tot nadenken stemt:
Op een warme zomerdag danste en zweefde een eendagsvlieg rond de kruin van een oude boom. Ze voelde zich gelukkig. Toen ze even zat uit te rusten op de grote, frisse bladeren, zei de boom: "Arm klein ding! Je hele leven duurt maar één enkele dag! Wat kort! Wat triest!" "Triest!" antwoordde de eendagsvlieg. "Wat bedoel je daarmee? Alles is zo heerlijk licht, zo warm en mooi, en ik ben zo gelukkig! " "Maar slechts één dag en dan is alles voorbij!" "Voorbij!" zei de eendagsvlieg. "Wat is voorbij? Ben jij ook voorbij? " "Nee, ik leef wel duizenden van jouw dagen en mijn dagen vormen telkens seizoenen. Dat is zo lang dat jij het jou zelfs niet kunt voorstellen!" "Nee, want ik begrijp je niet! Jij hebt duizenden van mijn dagen, maar ik heb duizenden ogenblikken waarop ik blij en gelukkig kan zijn! Houdt dan al het mooie van deze wereld op als je sterft?" "Nee, "zei de boom, "dat duurt zeker veel langer, oneindig veel langer dan ik kan denken. " "Dan hebben we toch evenveel! We rekenen alleen anders."
Deze prachtige tekst werd voorgelezen op de gebedswake van een overleden kennis en vond ik echt heel mooi:
Er was eens een man die zeven vogels had. Ze pronkten in gouden kooien. De een zong nog mooier dan de ander. Elke ochtend zongen ze voor de man en de vogelman zong zijn mensenlied. Maar op een kwade dag kwam een harde windvlaag door het geopende raam. Een van de kooien viel om en brak. De vogel vloog verschrikt door het open raam naar buiten. De man was diep bedroefd want hij hield van de vogels alsof het zijn kinderen waren. De achtergebleven dieren treurden om het verlies van hun beste vriend. Ze zongen niet meer, het werd stil in de kamer. De ramen bleven dicht en de dagen gingen voorbij. Tot op een dag de zon naar binnen scheen. Eindelijk durfde de man het raam weer open te doen. Daar hoorden zij een lied, een vogel aan het raam, het was hun eigen vriend! Hij zong uit volle borst, mooier dan ooit tevoren, mooier dan wie dan ook. 'Wees niet bedroefd', zong hij, 'ik ben gelukkig, ik kan hoger vliegen dan de hoogste boom en verder dan het verste bos. Ik drijf op de wind tot boven de wolken, tot dicht bij de zon, niet meer gebonden, niet meer gekooid! Alles heeft zijn plaats en alles heeft zijn tijd, alles is aan het wórden, het wordt zo mooi, zo mooi, maar vraag me nog niet hoe. Zo mooi kan ik niet zingen.'
vrienden die je kan kopen en vrienden voor het leven :
vrienden zijn er in twee soorten het eerste soort kun je kopen met een paar goede woorden blijven ze vanzelf achter je aan lopen het tweede soort is onbetaalbaar en die zijn altijd daar zit je in een diep dal dan staan ze voor je klaar ze zullen je steunen en je tranen drogen voor hun hoef je je niet uit te sloven voordat ze je mogen voel je je even niet goed dan kunnen ze je aan het lachen maken ze weten door speciale dingen te zeggen elke keer weer je hart te raken *echte vrienden* zo noemen ze die mensen met een paar daarvan heb je niet veel meer te wensen
geniet van elke dag die je beleven mag, kijk steeds vooruit en niet achterom:
Laat het op je afkomen alles wat je beleeft, wees niet bang als je teveel geeft. Heb geduld met zoeken naar betere tijden. Laat niemand de macht hebben jou leven te leiden. Zoeken naar jezelf zal nachten lang duren, laat alles op je afkomen ,blijf niet in het zwarte turen. heb geduld ,je zal jezelf wel vinden, ondanks alles, zal je op een gegeven moment het geluk verslinden.
heb ik een plaatsje apart, ik probeer te genieten van het leven en ook aan anderen wat vreugde te geven:
Er woont een clowntje in m'n hart. Heel klein, heel apart. Hij kan lachen, zingen, dansen en springen. Heb je verdriet of moet je wenen? Dan mag je hem gerust eens lenen.
In het leven gaat het om geven en nemen en en af en toe iemand de hand reiken:
Nooit te laat. Het is nooit te laat om sorry te zeggen, nooit te laat om het goed te maken, nooit te laat om te zeggen dat het je spijt. want meestal wil de ander je niet meer kwijt.
Nooit te laat om je fouten te herzien, nooit te laat om toe te geven, want die ander kan je altijd nog vergeven.
Nooit te laat om te bekennen, nooit te laat om te zeggen dat je fout was, nooit te laat om je ruzie goed te maken, nooit te laat om weer te lachen en lol te maken!
Bij vrienden kan je alles zeggen, je hoeft ze niks uit te leggen. Je kunt op vrienden bouwen en ze vertrouwen. Ze zijn er als ze er moeten zijn, ze helpen je met het verdragen van pijn. Bij vrienden kun je altijd terecht, al loopt je leven slecht.. Echte vrienden raak je niet kwijt, dat is een feit..
heb je nodig, en het is fijn te weten dat je zo een echte vriend bezit:
Als je vraagt wat echte vriendschap is Zal iedereen wat anders zeggen Het lijkt alsof iedereen er anders over denkt Maar dan moet je ze vragen het uit te leggen
Je kent elkaar door en door Je weet al wat de ander zeggen zal Het is degene die je altijd zal vangen Na weer zo'n eindeloze val
Het is iemand die je kan vertrouwen Tegen alle anderen is die stil Iemand die je altijd zal helpen Als iets niet lukken wil
Iemand die je steun biedt Of iemand die je raad geeft Waar je bij uit kan huilen Ook als die het zelf zwaar heeft
Diegene zal zoveel mogelijk doen Om te zorgen dat je vrolijk bent Iemand die zoveel voor je betekent Omdat je die zo goed kent
Iemand die altijd voor je klaar staat In voor en tegenspoed In goede en in slechte tijden Omdat die van je houdt, niet omdat het moet
Dat is echte vriendschap Zonder kan je niet leven Want een vriend geeft je de moed Het nooit op te geven.
Ook al kan je je echte vrienden meestal tellen op één hand, het zullen zij zijn die er altijd zullen zijn:
Er is altijd wel iemand iemand aan je zij altijd wel iemand die het zelfde vindt als jij iemand die weet dat je alles aan kan iemand die je steunt met al je leed er is altijd iemand die eerlijk is tegenover jou altijd is er wel iemand die tegen je zeggen wil ik Hou Van Jou.
laat de moed dan niet zakken, want achter de wolken schijnt altijd de zon :
Als je soms even twijfelt aan jezelf, denk dan maar aan morgen. Morgen zal het beter gaan Weg zijn van je zorgen. Na de nacht komt steeds de dag na regen komt zonneschijn met je hart vol moed, komt nieuwe vreugde je tegemoet.
Dankzij onze ouders hebben wij het geluk van leven gekregen, dus draag ze altijd een warm hart toe:
Leren staan, leren lopen, leren denken, en vooral veel liefde schenken. Deze dingen zijn niet verkeerd, dat hebben je ouders je geleerd.
De eerste woordjes die je zei, waren mama en papa, en dat maakte hen zo blij. Ze droogden jouw tranen, waren altijd voor jou daar en leidden alles in goede banen,
Ze hielpen bij schrijven en bij rekenen, ze zullen een leven lang, heel veel voor jou betekenen. Ze zullen er altijd voor je zijn, ze delen jouw geluk, en huilen bij jouw verdriet,
Ze voelen ook jouw pijn. ze zullen van je houden zowel bij regen,als bij zonneschijn, je hele leven lang, dus zet ze altijd op de eerste rang...
maar hetgeen je verwacht in je leven, wordt je niet altijd gegeven:
Ieder mens heeft een verwachting van zijn leven, maar de uitkomst hiervan is niet iedereen gegeven. Sommigen wel, die kunnen profiteren niets op hun levensweg dat het geluk doet keren.
Maar anderen moeten, soms vroeg, soms laat, ervaren dat alles niet altijd op rolletjes gaat. Gezondheid is voor velen niet altijd weggelegd en dat is dan nog positief gezegd.
Een groot deel van 't leven hier op aarde heeft helaas voor hun niet die waarde welke ze vroeger hadden gedacht, want hulpbehoevend zijn hadden ze niet verwacht.
En toch hebben zij vaak een kijk op het leven die aan menigeen niet is gegeven. Ze leren leven met de ongevraagde beperkingen en genieten zo van alle hun nog gegeven dingen.
Prijs je gelukkig als je gezond door het leven kan gaan en zit het soms een beetje tegen, weet dan dat er nog veel anderen slechter aan toe zijn in hun leven:
Gezondheid, niet te koop op deze aarde Maar wel van een onschatbare waarde
Als mens staan we er te weinig bij stil dat het niet altijd is zoals je het wel wil
Wat een geluk als je er niet over hoeft te klagen wees dankbaar voor al je levensdagen
Maar gaat het niet zoals je had verwacht heeft het niet gebracht wat je eigenlijk dacht
Gebruik dan ook al die dagen van je leven die je altijd nog iets hoopvols willen geven
Want je moet de moed niet gauw laten zakken als je de zin van 't leven niet meer kunt pakken
Denk steeds dat er nog vele mensen zijn die moeten lijden met nog veel ergere pijn
Zijn pijn en ongemak echt niet meer te dragen en denk je: dit zijn echt mijn laatste dagen
Wees ook dan dankbaar voor wat je is gegeven in dit aardse bestaan: het mensenleven
Soms voel je je happy en staat je wereld even stil.. Soms voel je je wat minder goed.. en weet je niet of je nog verder wil.. Maar hoe je je ook voelt, slecht of goed.. Wat je ook zegt, wat je ook doet.. Geloof in jezelf ,dan kun je veel meer bereiken.. Ook al zou dat soms niet zo lijken.
vrienden in je leven zijn erg belangrijk, draag er zorg voor:
Blijft een boom een boom als hij al zijn bladeren verloren heeft als al zijn takken door de wind zijn verscheurd en er geen kind meer is dat in hem klimmen wil. Als geen vogel meer zijn nest bouwt in de toppen van een boom is een boom dan nog steeds een boom? Als een mens een boom zou zijn zouden bladeren uit vrienden bestaan is een mens zonder vrienden dan wel een mens? Laten we samen bomen zijn en elkaars bladeren die niet bruin kleuren en nooit vallen. En als je toch valt, mijn blad, mijn vriend, beloof ik je te vangen en gewoon aan een van mijn takken, terug te hangen.
broos en sterk,zacht en wild geluk speelt soms een grimmig spel heel bitter of soms mild geluk is als een kinderlach een blijde mond, stralende ogen geluk is plotseling op een dag beseffen dat gevoelens niet bedrogen. geluk is soms een warme blik uit ogen zo vertrouwd en weten, heel sterk een ogenblik hoeveel je van elkaar houd. geluk is als een zeepbel...kijk ze schittert in de zon houd je dit vast,dan ben je rijk ik wilde dat iedereen dit kon.
Geluk en liefde, bestaan uit simpele dingen, ze geven ons rust, vriendschap, wat zonneschijn, het avondrood, deze dingen, die altijd blijven die zijn niet te koop.
Herinneringen, die we delen, en zo belangrijk zijn, wat liefde, een kus, al is het nog zo klein, als het jou wat doet, noem het een geschenk, of gewoon geluk, dan is het goed.
Alle kleuren tegelijk verblinden je oog. Alle tonen tegelijk verdoven je oor. Alle geuren tegelijk bederven je smaak. Aldoor hollen en jachten, daar word je gek van. Weelde brengt je op het verkeerde pad.
Daarom wordt een wijs mens geleid door zijn gevoel en niet door wat hij ziet. Hij kiest voor het innerlijk en niet voor het uiterlijk
Iedereen is anders, ieder leeft op zijn eigen manier, ieder leven is een eigen verhaal:
Een heel leven Een heel verhaal Verschenen in vele oplages Verschenen in elke taal Hoofdstukken over liefde Geluk en genegenheid Maar ook over geweld, honger En eenzaamheid Lessen staan erin Die velen in dit leven Hebben gehad In sommige delen Heb je geen zin Omdat je het wel even Hebt gehad Eens dan zijn we Aan het laatste hoofdstuk toe En slaan we de Laatste bladzijde dicht Het levensboek is spannend Maar voor iedereen met een ander gezicht ....
Een vriend voor het leven, je komt ze niet zo gauw meer tegen:
Een vriend
Iemand die je volledig kan vertrouwen. Iemand waar je altijd op kan bouwen. Iemand die samen met je lacht. Iemand die klaar staat al is het midden in de nacht.
Iemand die ook samen met je huilt. Iemand die je troost en bij wie je schuilt. Iemand die luistert, maar veroordeelt je niet. Iemand die met je meevoelt in je verdriet.
Iemand die je niet opgeeft ook al gaat het wel eens mis. Iemand die er altijd en eeuwig voor je is. Iemand die niets neemt, maar alleen maar geeft. Iemand die echt alles voor je over heeft.
Iemand die bereid is heel diep met je te gaan. Iemand die je steunt en altijd naast je blijft staan. Iemand die met je meeloopt al ben je nog zo bang. Iemand die je hand pakt en vasthoudt ook al is de weg lang.
Iemand die zich niets aantrekt van wat een ander ervan denkt. Iemand die het voor je opneemt als een ander je krenkt. Iemand die je geeft een soort van eeuwige trouw. Iemand die er niets achter zoekt als jij zegt "ik hou van jou".
Iemand bij wie je kan krijsen, schreeuwen,je hart kunt luchten. Iemand waar je als het je teveel wordt naartoe kan vluchten. Iemand die je weer moed geeft in je leven en kracht. Iemand die daar totaal niets voor terug verwacht.
Iemand die niet zegt dat verhaal heb je al 10 keer verteld. Iemand die altijd blijft luisteren hoe vaak je ook belt. Iemand aan wie jij ook , indien nodig, al je steun geeft. Iemand die weet voor de toekomst dat jij er zal zijn als hij jou nodig heeft.
Ken jij zo iemand die dat allemaal voor je doet? Prijs jezelf dan gelukkig, je hebt een ECHTE VRIEND ontmoet! Koester het, wees er zuinig op, want dit is dan niet iets zomaar voor even. Nee, dit is iets heel anders, dit is: "Vriendjes voor het leven"...
Ga door het leven met opgeheven hoofd,je zal veel makkelijker je weg vinden:
Op de bodem van een kristalhelder meer lag een prachtige halsketting. Iedereen kon haar zien en velen doken het water in om de ketting te pakken te krijgen. Maar het lukte niemand. Zo gauw iemand de bodem bereikte, was de ketting verdwenen. En toch was het sieraad vanaf de oever van het meer duidelijk te zien.
Op een dag kwam de meester langs en men vroeg hem om raad. Hij keek het water in en zei: "De ketting ligt niet op de bodem van het meer. Wat jullie zien is alleen maar een weerspiegeling ervan." De mensen schudden hun hoofden en keken de meester twijfelend aan. Maar deze wees met zijn arm naar een boom die op de oever van het meer stond, met zijn takken boven het water. Aan een van de takken hing de schitterende ketting. Niemand had haar gezien; niemand had ooit naar boven gekeken.
En de meester zei: "Omdat jullie je blik niet verheffen, zien jullie alleen de weerspiegeling. De werkelijkheid is heel dichtbij, je kunt haar zo grijpen; laat je niet misleiden door haar weerspiegelingen in de materie, die zijn maar schijn. Open je ogen en word wakker."
mooi wijs kort verhaal ,laat je niet ontmoedigen of op andere gedachten brengen als je een doel wil bereiken, maar ga er voor:
Drie kikkers wilden een wedstrijdje doen, ze besloten een berg te beklimmen. De hele kikkergemeenschap liep uit om dit te gaan zien. En allemaal riepen ze: "Dat lukt ze nooit! Wat onwetend van hen en wat dom", schreeuwden ze in koor.
De eerste kikker die dit allemaal aanhoorde, stopte al voordat het startschot klonk, want als iedereen dat riep, moest het toch wel waar zijn. De andere twee kikkers begonnen te klimmen. En nog steeds schreeuwde alle kikkers: "Dat lukt jullie nooit, jullie zijn echt dom bezig." De tweede kikker begon nu ook te twijfelen. Zoveel kikkers bij elkaar zouden toch meer weten dan hij in zijn eentje, en ook hij haakte af.
De derde kikker zette zijn klimtocht door en na een tijdje stond hij aan de top. Iedereen keek elkaar verbaasd aan. Bovenop de berg stond de kikker in stilte te genieten van het uitzicht. Hij was doof.....
Ook al zien we er allemaal anders uit, in wezen zijn we allemaal gelijk,dat toont het verhaal van de kleine golf:
Het kleine golfje zei tegen de huizenhoge slaggolf, terwijl ze samen door de oceaan joegen: Jij gaat straks een spetterende klapper maken, en het enige wat ik kan doen is met een klein kletsje achter jou neerploffen. Dat zie je verkeerd, zei de grote golf. Nietwaar. Ik ben maar een miezerig klein golfje, niemand zal zelfs maar merken dat ik er ben: Golfje, waar ben je van gemaakt? Van water. En waar ben ik van gemaakt? Ook van water. Dan zijn we in essentie toch gelijk. We zijn allebei van water, en als we straks geen golven meer zijn, dan zijn we weer water. En dan? Wat heeft het voor zin om vergelijkingen te trekken? We zijn toch hetzelfde?
Wil je in het leven iets bereiken, probeer steeds vol te houden tot je je doel hebt bereikt. Deze wijze les wordt prachtig beschreven in dit korte verhaaltje:
Een klein torretje had na vele mislukte pogingen uiteindelijk met grote moeite en volharding de top van een grasspriet beklommen. Nu koesterde het zich in de zon - daar boven op de top hij spreidde behaaglijk zijn vleugeltjes uit en voelde het plezier tot in het laatste hoekje van zijn torrenziel. Toen kwam de ezel langs. Je denkt zeker dat je berglucht inademt op de piek van je grashalm? hoonde hij lachend. Op dat moment kwam er een oude leeuw langs; ook hij bleef staan en keek met welbehagen naar de kleine tor: Het ga je goed torretje, zei hij, je hebt het doel van je streven bereikt, niet iedere leeuw lukt dat.
loop jezelf in het leven niet voorbij, dit mooie verhaal is het bewijs,schrijver niet gekend:
Het vrouwtje even.
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep. Je kunt best stellen dat dat een hele erge ziekte is. Als ze s morgens opstond, dacht ze aan s middags. Als ze s middags aan tafel zat was het weer: Wat zal ik vanavond eten? En als ze dan eindelijk s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen. Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven... Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf. Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij haar ziekte. En weet je wat ze telkens zei? ik moet nog even... Laat ik gauw even... ik kan nog net even... Even was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was. Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij; Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even... Zie je, daar heb je het weer, zei de dokter, U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen. Wat laat ik liggen? vroeg ze. De L, zei de dokter. Zet de L steeds voor EVEN. Goed dokter. ik zal het doen, antwoordde ze en weg was ze weer. Maar telkens als ze de L voor even zette, schrok ze zich een hoedje. 1k moet nog L---even......, Laat ik gauw L---even.... ik kan nog net L----even....
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht: zo kan ik nog wel even...... ...zo kan ik nog wel Leven. En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij. Ze was zich ervan bewust geworden dat haar even haar belette van het leven. Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf. Ze had de rust van binnen gevonden ...
Het gewone simpele getal 2, dit mooie gedicht toont aan hoe belangrijk dit getal wel is in ons leven:
Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Maar wat zou de wereld zonder tweeën zijn?
Alles in het leven heeft twee zijden Zo is er donker maar ook licht Zo zijn er goede maar ook slechte tijden Twee wordt geassocieerd met evenwicht
Twee is veel meer dan de som der delen Zonder twee, zou er geen paar bestaan Geen één-tweetje en geen dubbelspelen Geen stel, geen dialoog, geen duo-baan.
Een vogel kan niet vliegen met één vleugel Een mens niet lopen met één been Geen paard te mennen met één teugel Twee is meer dan één plus één
Voor ieder mens bestaat een ander In welke vorm men dat ook giet Met zn twee, een maatje voor elkander Waarbij men van elkaars geluk geniet
Twee mensen hebben elkaar gevonden Twee zullen samen verder gaan Twee mensen worden in de echt verbonden Om er met zn tweeën voor te gaan
Twee mensen wisselen elkanders ringen Samen één en o zo sterk Ja sterker dan twee enkelingen Mentaal maar ook in ´t alledaagse werk.
Met twee ogen zullen zij geluk aanschouwen Met twee handen zorgen gaan Met twee oren naar elkander luisteren Steeds elkaar met raad terzijde staan
Twee mensen, tot één paar verbonden Nu al zijn zij meer dan twee Twee harten hebben nu elkaar gevonden De Goede geve hen Zijn zegen mee.
Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Toch zou er zonder twee geen toekomst zijn!
een mooi kort verhaal om even wat langer bij stil te staan:
Voor een autozoektocht schreven er 133 deelnemers in. Er waren prachtige prijzen te winnen. De inrichters gaven de raad mee om goed op te passen, de autogordel niet te vergeten, en vooral om hoffelijk te zijn. Op één van de wegen stond een schammel klein autootje met een rode driehoek. Waarschijnlijk iemand die pech kreeg, een zes kilometer voor een dorp. Alle deelnemers moesten op die karrenweg goed uitkijken om langs dat wagentje heen te kunnen geraken. De autorally verloopt zonder ongelukken. Bij de eindcontrole verneemt iedereen dat één controlepost vergeten werd. Iedereen krijgt hiervoor strafpunten. Welke controlepost? Inderdaad, het schammele kleine autootje!!! Niemand was gestopt .... Toch wel, twee deelnemers, om te vragen of zij soms konden helpen. Ze kregen daar tot hun verwondering ... een stempel....
mooi gedichtje dat ik toegestuurd kreeg via pps, schrijver niet bekend:
Vriendschap is als een warme deken, ook in slechte tijden niet te verbreken. Wat je zelf geeft, zal je ook terug ontvangen. In vriendschap is geen strijd en rangen.
Soms houdt een vriendschap geen stand, maar dan was er ook geen hechte band. Zij die vrienden na een conflict niet meer zien staan... Jammer, deze vriendschap heeft nooit bestaan!!
geniet van alle mooie dingen in het leven, hoe klein ze ook zijn:
Wees een vriend van kleine dingen Van een mooie bloem die bloeit Van de vogels die zingen Van een vlinder die stoeit Van de heldere regendruppels Van de warme zonneschijn Wees een vriend van kleine dingen en je zal gelukkig zijn!
Wanneer de dauwdruppeltjes nog schitteren op het malse gras, wanneer de vogeltjes nog ongestoord in koor kunnen zingen, wanneer je dat zachte briesje nog hoort, wanneer je achter de fonkelende sterren en de glimmende maan de warme gloed van de zon ziet komen, wanneer je de klokken nog over de velden hoort galmen, wanneer de konijntjes nog rond durven huppelen, wanneer de wolkjes nog zo mooi zijn, dan, dan moet je eens naar buiten gaan en zien, horen en genieten. Dan is je dag eens zo mooi!
een stevig huis bouw je niet alleen maar samen....
een huis bouw je niet alleen met stenen, wil je er een thuis van maken moet je daar samen aan werken:
Samen willen we hier bouwen aan één huis. Bouwen aan een huis met mooie ramen. Als één balk verrot is, is het hele huis in gevaar. Als er één balk lekt, wordt het hele huis nat. Als er één deur op slot is, zitten we allemaal vast. Maar als we samen zorg dragen voor ons huis, dan kan het hele huis stand houden.
Laat ons er allemaal op toezien dat wie moe is, steun krijgt, dat wie verdriet heeft, troost vindt, dat wie zich opsluit, weer open komt.
Dan wordt ons huis een stevig huis, een vriendenhuis.
Mooi verhaal met een wijze les: al is er maar een schakel uit een ganse ketting die mankeert, het zal vroeg of laat fout aflopen:
De ketting
Er waren eens twintig schakels in een grote stevige ketting. De ketting werd gebruikt in een zagerij om dikke balken op te trekken. De schakels vonden het een plezierig werk. Elke dag omarmden ze de boomstammen, de ene al wat mooier dan de andere. s Nachts rustten ze uit van het harde werken. Eerst keuvelden ze wat over koetjes en kalfjes en daarna sliepen ze in. Op een morgen, het was vrij koud, werden de schakels wakker geschud door de baas. De schakels openden de ogen en ooh wat zagen ze? De zesde schakel was lijkbleek. Hij beefde en rinkelde. Wat is er?, vroegen de anderen. Ik voel me zo zwak, ik weet niet wat ik heb. Het is alsof alle kracht uit mijn armen verdwenen is. Misschien ben je wel ziek, zei de eerste schakel. Wat moeten we nou?, sprak de tweede, als hij ziek is, kunnen we niet werken. Ik zal de baas een dagje vrijaf vragen, zei de eerste. Ha, baas, sorry dat ik je dit moet zeggen maar vandaag kunnen we niet werken, één van ons is ziek. Dat gaat me niet aan, riep de baas, omdat één van jullie ziek is, zouden de negentien anderen luilakken? Daar kom niets van in huis. Vooruit, aan het werk! De baas greep de ketting en legde ze rond de boomstam. Vooruit! Trekken! Ho his, ho his! Daar ging de boomstam de hoogte in. De ketting spande. Alle schakels hielden de armen met de meeste kracht samen. De zesde schakel was nat van het zweet. Zijn ogen draaiden, hij beet op zijn tanden, zijn spieren trilden, hij deed al wat hij kon. Maar opeens was de spanning te groot. De schakel liet los en de boomstam donderde in volle vaart op de voet van de baas. De ketting kreeg nu drie weken rust, tot de baas hersteld was. Nu kijkt de baas elke ochtend de ketting na en kikkert eerst de zwakke schakels op. ....
mooie bezinningstekst die de vriendschap omschrijft als de kleuren van een prisma:
Wanneer je iemand ontmoet in je leven tegen wie je alles kunt zeggen die naar je wil luisteren op wie je kunt rekenen iemand die je begrijpt zonder dat je alles onder woorden hoeft te brengen iemand die je zorgen, je vreugde en je leven deelt als je zo iemand ontmoet, heb je een vriend. Vriendschap is een prisma met vele kleuren. Je kunt uren praten en uren zwijgen een glimlach, een knipoog, een handdruk en zelfs een traan, vertellen een heel verhaal. Vriendschap geeft kleur aan je leven. Ze is frisgroen als de lente, goudgeel als de zomer, bruin als de herfst, wit als de winter. Wie een vriend heeft gevonden, heeft een kostbaar geschenk gekregen. Vriendschap zegt: ik ben blij dat je er bent, ik aanvaard je zoals je bent. Vriendschap doet je dromen, maakt je gelukkig. Vriendschap doe je houden van de mensen, van de dingen van het leven van bloemen en bomen, van bergen en zee. Het geluk van de vriendschap vind je soms onverwacht: ze kan beginnen op een dag dat je voor het eerst je gedachten met iemand deelt. Je weet wanneer ze er is omdat je ineens niet meer alleen bent. Echte vriendschap woont voor de rest van je leven in je hart.
Mooi geschreven verhaal dat aantoont dat het niet altijd het uiterlijke of het intelligente is wat telt:
Er was eens een meisje en dat werd verliefd op een jongen omdat hij zo verschrikkelijk mooi was. Op een keer kwam die jongen bij haar op bezoek en omdat hij een verre reis had gemaakt vroeg ze hem: Wil je soms geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij terug bij haar kwam zei hij spottend: Wat doet dat stomme gele eendje in de badkamer van zon groot meisje? En het meisje werd niet enkel beschaamd, maar ook een heel stuk minder verliefd. Ze vond de jongen helemaal niet meer zo verschrikkelijk mooi en toen de jongen wegging was ze bijna blij dat hij weg was. Op een andere keer werd ze verliefd op een jongen omdat hij zo verschrikkelijk verstandig was. Ook hij kwam bij haar op bezoek en omdat ook hij een verre reis had gemaakt vroeg ze: Wil je geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij bij haar terugkwam zei hij verbaasd: Speel jij, groot meisje, nog met zon stom geel eendje? En het meisje werd niet enkel droevig maar ook een beetje minder verliefd. Ze vond de jongen helemaal niet meer zo verschrikkelijk verstandig en toen de jongen wegging was ze bijna blij dat hij weg was. Toen werd ze verliefd op een jongen die helemaal niet zo verschrikkelijk mooi was en helemaal niet zo verschrikkelijk verstandig, maar die zij wel heel aardig vond. Op een keer kwam ook die bij haar op bezoek en omdat ook hij een verre reis had gemaakt, vroeg ze hem: Wil je geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij bij haar kwam zei hij vrolijk: Heb jij ook al gemerkt dat wanneeer je dat gele eendje onderduwt en het dan loslaat dat het pwfffft doet ? ...... schrijver niet bekend
dit moraalverhaal geeft prachtig weer dat je niet te vlug een oordeel over iemand moet vellen:
Een kom soep:
Een bejaarde dame gaat aan een tafeltje zitten met een dampende kom soep op haar dienblad. Dan merkt ze dat ze vergeten is een lepel mee te nemen en gaat er een halen. Maar wat een verrassing als ze terugkomt! Er zit een zwarte man op haar plaats. Hij lepelt met plezier de soep naar binnen.Wat een lef!,denkt de dame.Hij ziet er best vriendelijk uit, maar ik ga me toch niet laten doen.Zij gaat tegenover hem zitten en trekt de kom soep naar zich toe.Ze stopt haar lepel erin en begint te eten.De zwarte man trekt de kom soep weer een beetje dichter naar zich toe,zodat de soep nu in het midden tussen hen beiden staat.Zwijgend eten ze allebei van de soep.Daarna staat de zwarte man recht, doet teken dat de dame moet blijven zitten en haalt een grote portie frieten met twee vorken.De dame glimlacht en samen verorberen ze de frieten.Dan zegt de zwarte man dank u wel en gaat weg.Ook de dame wil verdergaan.Ze reikt naar haar handtas die ze aan de stoelleuning had gehangen, maar merkt tot haar schrik dat haar handtas weg is. Die zwarte was dus een dief! Ze kijkt of ze hem nog kan vinden tussen de mensen, maar ziet plotseling iets waarvan ze nog meer schrikt. Twee tafeltjes verderop, aan precies hetzelfde raam als waar ze nu zit,hangt haar handtas aan een stoel.Op het tafeltje ervoor staat een kom met soep, die niet meer dampt.....
mooi betekenisvol verhaaltje,al gaat het je niet altijd even goed,verlies hem zeker niet: je moed:
Op een kronkelig paadje vol stenen kwam ik een klein meisje tegen die op haar rug haar kleine broertje droeg. "Kind", zei ik, "jij draagt een zware last." Ze keek me aan en zei: "Dit is geen last, meneer, dit is mijn broertje." Het woord van dit moedige kind staat in mijn hart gegrift. En wanneer het lijden van mensen me overweldigt en me alle moed ontsnapt, denk ik aan het woord van dat kind: "Het is geen last die je draagt, het is je broer, het is je zus ..." schrijver niet gekend
prachtig gedicht, bekijk het leven steeds positief:
Durf te leven Je warmte en liefde geven Stralen als de zon Het leven is mooi Ook al is het vaak treurig En zie je niet alles altijd even kleurig En heb je soms pijn en verdriet Maar zorg dat je de zonnige kant nog ziet Ellende maakt je ook weer sterker Het geeft je later weer kracht Zodat je weer overeind krabbelt en lacht Durf te leven Mooie momenten beleven Genieten van de kleine dingen Luisteren naar de vogeltjes die zingen Genieten van een ijsje op een terras Vooruit kijkend en niet naar wat eens was Genieten van een klein gebaar: Wat jouw even laat weten Dat je niet wordt vergeten Genieten van de vrienden om je heen Niemand staat in deze wereld alleen Als je maar iemand bij jou toe laat En er zelf voor open staat Genieten van alle wonderlijke pracht En het leven dat naar je lacht Het is maar wat je er zelf van maakt Wat jij toelaat, wat jou raakt Probeer positief te blijven denken Dan zal die kracht jou weer een glimlach schenken Durf te leven En een ieder een stukje liefde geven! schrijver anoniem
Als een bloem zo is het leven 't begin is teer en klein de een die bloeit uitbundig de ander geurt heel fijn. sommige bloemen blijven lang, weer anderen blijven even vraag niet bij welke groep je hoort, dat is 't geheim van het leven schrijver anoniem
Lieve bloggers allemaal, ik ben nog niet zo lang in de blogwereld binnen getreden, maar ik mocht al heel veel lieve groeten en wensen van jullie, "blogvrienden" ontvangen, daarom deze wens voor jullie en alle andere mensen:
ik wens...
ik wens jullie een wereld vol bloemen ik wens jullie een wereld vol licht ik wens jullie van alles het beste heel vaak een glimlach op jullie gezicht ik wens jullie een leven vol liefde geen tranen,geen zorgen,geen pijn dat iedere dag hier op aarde voor jullie een cadeautje mag zijn
een klein maar fijn versje voor de echte vrienden in mijn leven:
Ik heb een tuintje, alleen voor mij wie ik daarin laat, voelt zich vrij het is in mijn hart, je kunt het niet kopen, alleen voor de ware, gaat m'n hekje open.
prachtige beschrijving van het leven, gezien in de kleuren van de regenboog schrijver anoniem:
de regenboog rood vertegenwoordigt het vuur, laat ons openstaan voor warmte,genegenheid, liefde in het leven, vriendschap aan anderen geven,. geel vertegenwoordigt een ondergaande zon, aan een prachtige horizon. het even achter ons laten,ons verleden, opnieuw naar het heden. oranje vertegenwoordigt de aarde en het zand onder onze voeten. we zakken even weg, maar komen het terug te boven, als we maar in het goede blijven geloven. groen vertegenwoordigt de natuur, zo rustig en puur. even de tijd stil laten staan, naar je innerlijke gaan. blauw vertegenwoordigt het water, dat zal het zuiverste zijn, nog beter dan een medicijn. er even zijn voor elkaar, meer dan twee keer in een jaar, met een lief maar klein gebaar. indigo geeft ons de zuurstof en de ademruimte weer. we bouwen geen muren meer, vrijheid van taal en denken, onze geliefden iedere dag herdenken. met violet zitten we aan het einde van ons kleurenpalet. en wanneer je de regenboog nog eens ziet verschijnen, weet dan dat het alle verdriet doet verdwijnen.
Een vriend is iemand die vraagt wanneer je terugkomt, is iemand die nooit ongelegen komt, maar die ook voelt wanneer hij alvast komen moet is iemand die nog komt, als niemand meer komt
Er zit een traan in mijn oog, niemand die hem ziet.. Niet van blijdschap, maar van stil verdriet.. Die traan in mijn oog, rolt over mijn wang.. Ik kan hem niet stoppen, hij gaat zijn eigen gang.. Er rolde een traan, ik heb hem niet gestoord... Omdat je met een traan soms zoveel meer zegt dan in 1 enkel woord......
Als ik een wens mocht doen dan wenste ik dat ik toveren kon Dan scheen iedere dag de zon Liet ik alle mensen lachen Liet ik een ieder bloeien Zag ik spontaniteit en vriendelijkheid groeien Gaf ik iedereen liefde in het hart Verdween ellende en diepe smart Geen agressie meer en haat Was ik daar maar toe in staat Als ik een wens mocht doen.....
Roddels zijn niet te vermijden Roddels kan je ook beter niet bestrijden Er zijn van die mensen die je kleineren En je bewust proberen te bezeren Die van alles verdraaien En onrust lopen te zaaien Je kunt ze maar beter laten gaan En heel ver erboven staan Al is dat wel makkelijk gezegd Want iets in je wil dat je je verdedigt en vecht Jij weet het beste hoe jezelf bent Laat een ander maar denken dat hij je kent Dus verlaag je niet tot het niveau van deze achterbakse figuren Dan zal hun pret ook niet lang duren.
een mooi verhaal dat aantoont dat kritiek krijgen soms in je voordeel kan zijn:
Er was eens een restaurant met de naam "Zevenster". Ondanks alle moeite kreeg de waard weinig gasten: hij maakte het restaurant gezellig, zorgde voor een vriendelijke, prettige bediening en hield de prijzen binnen redelijke grenzen. Maar er kwamen haast geen gasten. Vertwijfeld vroeg hij een wijze om raad. Toen de wijze man het verdrietige verhaal van hem hoorde, zei hij: "Het is heel eenvoudig. Je moet de naam van je restaurant veranderen." "Onmogelijk", zei de waard. "Al generaties lang heet het' Zevenster' en onder die naam is het overal bekend." "Nee", zei de wijze, "noem het vanaf nu 'De vijf klokken', en hang boven de ingang zes klokken op." "Zes klokken?" Dat is toch absurd. Wat moet dat betekenen?" "Probeer het maar en bekijk het zelf", zei de wijze glimlachend en vertrok. De waard waagde een poging en het volgende gebeurde: iedere reiziger die voorbij kwam ging naar binnen om de fout onder de aandacht te brengen, in de veronderstelling dat er nog niemand was die het bemerkte. En, eenmaal binnengekomen in het restaurant, kwamen ze onder de indruk van de vriendelijke ontvangst en bleven er om iets te nuttigen. Dat was de kans waar de waard zo lang op had gewacht. Er is niets wat het eigen ik meer behaagt, dan fouten van anderen te kunnen corrigeren.
In het leven moet je bljven dromen, het maakt het leven heel wat aangenamer:
Een droom, dat is een wens. Over wensen kun je dromen. En zo hoopt ieder mens. Dat die ooit uit gaan komen. De een leeft in een oorlog. En droomt stil over vrede. Een ander droomt van vroeger Ongrijpbaar is het heden. Een kind droomt dat de regenboog Het Begin is van een boek Waarin hij zelf de hoofdrol speelt. Naar avontuur op zoek. Een zeeman zeilt de wereld rond. Droomt van een zuchtje wind. Als hij al vele dagen lang. De luwte ondervindt. Een eenzaam mens. Droomt over, warmte om zich heen Een vriendelijk woord, een hand die streelt. Een moeder streelt over haar buik Droomt teder van haar kind Waarvan ze helemaal niets weet En toch zo zeer bemint. Een ernstige zieke Droomt voorzichtig, over leven na de dood. Als hij zijn noodlot heeft aanvaard. Wordt dat verlangen groot. En als je heel gelukkig bent Dan kun je uren dromen Over de Liefde die je vond En hoe het is gekomen. Hoe heerlijk is het niet Om tijdens stormen in je leven Te dromen over het eb getij. Daarom mensen ,droom je droom. Al is het iedere dag. En mocht hij onvervulbaar zijn. Aanvaard het met een lach.
Prachtig gedicht over openstaan voor anderen, schrijver anoniem:
Handen heb je om te geven, van je eigen overvloed. En een hart om te vergeven, wat een ander je misdoet. Ogen heb je om te zoeken, naar wat mensen nog ontbreekt. En een hart om iets te zeggen, wat een ander moed inspreekt. Schouders heb je om te dragen, zorg en pijn van alleman. En een hart om te aanvaarden, wat een ander beter kan. Voeten heb je om te lopen, naar een mens die eenzaam is. Oren heb je om te horen, naar een mens die vrede is. En een hart om te geloven, dat er slechts "een" liefde is.
Beste mensen ,zoals ik al eens verteld heb hou ik van mooie teksten en verhalen met een diepe waarde of betekenis. Op mijn leestochten kon ik er al veel vergaren, en hier op mijn blog wil ik ze graag bewaren, en samen met U er nog dikwijls van genieten:
Liefde is geven...
Liefde is geven, niet alleen nemen Niet alles voor jezelf claimen Wat voor elkaar over hebben Elkaar respecteren en accepteren Van elkaar willen leren Elkaar steunen in moeilijke tijd Dan pas raak je elkaar niet kwijt
Mama is het woord waar het leven mee begint Mama is het woord dat hoort bij ieder kind Een woord om zacht te zeggen niet om luid te schreeuwen Het hoeft niets uit te leggen en gaat door alle eeuwen Mama is het woord waar de mensheid mee begint Mama is een ander woord voor LIEFDE. schrijver niet bekend
Een prachtige ode aan alle moeders, ook voor hen die hun kind moesten laten gaan:
Vandaag verwent men alle moeders en dat is ook wel verdiend, maar toch wil ik ook even denken en even aandacht schenken aan alle vrouwen zonder kinderen, want dat mag toch ook niet verhinderen dat ook zij moeders zijn, even goed, in hun aderen en hun bloed. Alleen het lot heeft het zo bepaald, dat zij het moederschap niet hebben gehaald. Of dat zij weer terug moest geven, haar kind dat had moeten leven. Voor hen doet het nu extra pijn om kinderloos , geen moeder te zijn. Daarom wil ik even zeggen, Ik wil ook voor jullie hier een bloempje leggen.
mooie tekst in receptvorm gegoten om ons duidelijk te maken hoe je het leven heel aangenaam kan maken:
Recept voor een lekker rozijnenbrood = een mooi leven:
Bloem staat voor genieten. Van de kleinste dingen eerst. De zonnestralen van vandaag, de mooie herfstkleuren in de natuur, de paddestoelen die groeien onder de bladeren op de grond, het geritsel van de bladeren onder je voeten, proeven van de vruchten die te rapen zijn zoals beukennootjes en kastanjes. Genieten van een dikke knuffel van je geliefde, . Je ziet, er is zoveel om van te genieten. Je moet het enkel doen.
Gist staat voor Liefde. Gist zorgt ervoor dat het brood kan rijzen. Die de dikke deegmassa tot een mooi egaal geheel brengt, die zijn volume tot 3x toe kan aannemen. Zonder gist is brood geen brood meer. Zonder liefde is ons leven een heel ander leven. Liefde geeft een meerwaarde aan alles, zorgt ervoor dat het leven een meerwaarde kent die ontelbare vormen aanneemt. Liefde is zelfs onmisbaar in ons leven. Ga er voor!
Boter voor gezelligheid en dankbaarheid. Zorg ervoor dat je je niet alleen voelt. Zoek eens andere mensen op. Kom uit je schelp. Wees gewoon dankbaar voor het leven zelf, met of zonder ongemakken.We zeuren allemaal al wel eens over dit of dat, maar weet dat er anderen zijn die er erger aan toe zijn. Wees gewoon dankbaar voor alles wat je hebt.
Suiker voor trouw, vertrouwen en zelfvertrouwen. De smaak zal in elk geval verschillend zijn. Zo ook in ons leven hebben we dit nodig. Vertrouw jezelf. Twijfel niet aan je waarden, capaciteiten, je liefde voor anderen, Leer (terug) vertrouwen hebben in anderen, ook al hebben ze je al zo veel teleurgesteld. Bouw je zelfvertrouwen op, stap voor stap.
Rozijnen (lichte of donkere)voor verdraagzaamheid voor de mensen om ons heen. Behandel ze zoals je zelf wil behandeld worden. Behandel elkaar met respect ongeacht welke kleur of ras ze zijn!
Melk voor groei. Iedereen kent al wel eens tegenslagen in zijn leven. Het heeft een wrange smaak, zoals zure melk. Een smaak die we vlug willen vergeten. Want het is niet aangenaam steeds die tegenslagen te moeten verwerken. We leren uit onze fouten. Maar ondanks alles is dit nodig om te groeien tot wie we nu zijn.
Eieren voor zachtmoedigheid. Ze dienen met alle voorzichtigheid behandeld te worden, ze zijn zo breekbaar, zo ook de mensen, dieren en de natuur om ons heen. Kunnen we ook voorzichtig omgaan met de dingen om ons heen? Hier is uiteraard veel zachtheid voor nodig maar ook moed. De mensen laten zien dat je het goed meent met hen. Ze kunnen zich dan misschien heel anders gaan gedragen, weten dat je aanvaard wordt is toch zoiets moois! Het geeft de mensen een steuntje in de rug, dat ze zichzelf ook mogen laten zien zoals ze zijn. Zonder schroom, verlegenheid of uit angst voor falen.
Snuifje zout voor geloof. Geloven in jezelf, geloven in je naasten .
Een flinke dosis geluk om dit alles tot een mooi einde te brengen. Al moeten we hieraan wel zelf werken, heel hard werken zelfs! Niets komt vanzelf.
Tenslotte hebben we nog enkel de oven nodig. De juiste temperatuur, de juiste tijd en klaar is kees zegt men wel eens. De oven zou je kunnen zien als je eigen nestje waar je woont. De interne warmte die het uitstraalt naar de mensen om je heen, de geborgenheid die nodig is om je thuis te voelen, affectie en genegenheid zijn ook hier dus onmisbaar.
En belangrijk trek vooral de oven niet te veel open, de koude doet geen goed aan het rijzende brood. Zo ook laat geen negativiteit toe in je leven, je wordt er koud en kil van, je kruipt in elkaar zoals het brood zou doen in de oven. Zorg ervoor dat de warmte goed behouden blijft om alles tot een mooi einde te brengen!
mooi gedichtje dat ik vond op het net over tranen, zowel in vreugde als verdriet, alles opkroppen helpt niet, laat je af en toe eens gaan en dan kan je er weer tegenaan:
Een Traan
Een traan is als een parel, Ze gaat haar eigen weg, De grond bezaait met kleine plekjes, Iets zouts en tegelijk iets zoetigs, Zonder de traan zou er geen leven meer zijn, Ze maakt je sterk en je kunt er weer tegen aan, Wachtend op alweer een nieuwe traan, Vreugde en verdriet staan nauw bij elkaar, De traan is het vocht van het hart, Ze zoekt een uitweg in elke situatie, Er is geen toekomst zonder traan, De traan op allerlei manieren, Vreugde , verdriet en ook pijn, Maar het mooiste van dit alles, Laat het de traan van vreugde zijn
tranen moeten kunnen, ongeacht of het over verdriet of geluk gaat. laat altijd zien hoe je je voelt.
wil je de wereld verbeteren, begin dan bij jezelf ...
Prachtig verhaal met een wijze levensles, auteur mij niet bekend:
Een bekwaam onderzoeker zit in zijn bureau te werken aan een project om de wereld te verbeteren.
Plots komt zijn dochtertje van 5 jaar binnen
"Ik wil spelen" zegt ze.
Maar de man antwoordt dat hij nu geen tijd heeft en dat ze hem verder moet laten werken. "Want ik wil heel de wereld beter maken" zegt hij.
Na wat zeuren lijkt het dochtertje toe te geven, maar dan verandert ze van tactiek.
"Laat mij dan helpen, dan ben je vlugger klaar met de wereld te verbeteren" zegt ze.
De man is vertederd en zoekt een oplossing. Hij vindt in een tijdschrift een mooie wereldkaart, scheurt die in stukken en geeft alles aan zijn dochtertje.
"Hier, breng jij deze wereld maar weer helemaal in orde". Hij hoopt zo voor de rest van de dag van haar af te zijn want zijn dochtertje is nog klein en kent het beeld van de wereldkaart niet.
Maar na een kwartiertje komt ze al fier terug met de wereldkaart netjes aaneengeplakt.
"Klaar !" roept ze uit.
"Hoe heb je dat gedaan ?" vraagt de vader verbaasd.
"Gemakkelijk" zegt het meisje. "Toen je de kaart uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat op de achterkant de foto van een mens stond. Toen ik de wereld niet in elkaar kon puzzelen heb ik alle stukjes omgedraaid en eerst de mens in orde gebracht. Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook in orde was."
Deze tekst kreeg ik doorgestuurd via een pps en ik wil ook jullie er van laten genieten:
Als je denkt: "IK BEN VERSLAGEN" is de nederlaag een feit Als je denkt: ik zal niet versagen, win je op den duur de strijd. Als je denkt: ik kan het niet halen, is de tegenslag op til, want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van WIL. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel en hun vrees. Vechters winnen, door een wonder, telkens weer de zwaarste race Denk: ik kan het en dan gaat het.. Iedereen vind bij wilskracht baat en in zaken wint de daad het van het nutteloze gepraat. Als je jammert: ik ben zwakker dan mijn grootste concurrent, blijf je levenslang de stakker, die je ongetwijfeld bent. Niet de Goliaths en de rijken, tellen in de kamp van zes. Maar die gene die niet wijken, hebben vroeg of laat succes
Een vader neemt zijn zoontje mee op trektocht in de bergen. Als de duisternis begint te vallen, hebben ze reeds de sneeuwgrens bereikt. Ze zijn bij een blokhut aangekomen, en de vader beslist deze te gebruiken om te overnachten in plaats van de tent die ze meehadden.
's Ochtends wanneer de zon opkomt, kijkt het zoontje door het raam. Omdat hij nog zoveel moet groeien, kan hij enkel door de bovenste helft van het raam kijken. De lucht is roodgloeiend, door de sneeuw die het licht weerkaatst van de opkomende zon. De kleine jongen is bang, want hij begrijpt niet wat er gebeurt en denkt dat de hemel in brand staat. In de verte hoort hij een donderend geraas, afkomstig van smeltende sneeuw die een lawine heeft veroorzaakt. Nu geraakt hij helemaal in paniek en hij begint te schreeuwen. Zijn papa komt binnen en vraagt hem wat er scheelt. "Het einde van de wereld," zegt de jongen en hij wijst naar het raam. Zijn papa bekijkt de lucht en de sneeuw, en snapt wat er gaande is. "Welnee, m'n jongen, dat is niet het einde van de wereld. Dat is het begin van een nieuwe dag."
Mooi Nederlands Volksverhaal dat aantoont dat luiheid niet goed is:
Een boer bezat eens drie huisdieren: een paard, een ezelin en een varken. Het paard en de ezelin moesten werken en daarvoor kregen zij het nodige voer. Veel gunstiger leek het lot van het varken, dat niet werkte, maar toch overvloedig te eten kreeg.
Op een dag zei het paard tegen de ezelin: "Hoe dwaas en tevens ondankbaar is onze heer toch. Zie toch eens, hoe hard wij moeten werken, en wij krijgen daarvoor precies afgepast eten, terwijl het varken, dat helemaal niets doet, massa"s te eten krijgt."
"Wacht maar," antwoordde de ezelin, "tot het geschikte tijdstip aanbreekt. Je zult dan het treurige einde van het varken zien en je ervan kunnen overtuigen, dat het niet voor niets zoveel te eten heeft gekregen, omdat genot zonder arbeid nog nooit iemand goed is bekomen."
Het duurde inderdaad niet lang of het gemeste varken werd geslacht.
De ezelin had in die tijd een jong, dat de voorspelling van zijn moeder had gehoord. Toen hij later een iets grotere portie gerst kreeg, wilde hij dat niet opeten, omdat hij bang was, dat hij het lot van het zorgvuldig gemeste varken zou moeten delen. Maar zijn moeder stelde hem met de volgende woorden gerust: "Je kunt het zonder angst opeten, mijn kind, want niet het genot brengt de dood, maar het nietsdoen!"
Vandaag laat ik u meegenieten van een Russisch volksverhaal met een zeer wijze les:
Een man had drie zoons. Zelf was hij vlijtig en ordelievend. Nooit liet hij zijn werk in de steek. Hij werkte van 's morgens vroeg tot 's avonds laat en stond met al zijn buren op goede voet. Maar zijn drie zoons waren flink uit de kluiten gewassen luilakken. Ze lieten hun vader ploeteren op het veld en in de moestuin, ja zelfs in huis lieten ze hem al het werk doen, terwijl ze zelf in de schaduw van een boom zaten te wauwelen of ze namen hun hengels en gingen vissen in de rivier die vlakbij hun huis stroomde.
"Waarom werken jullie nooit?" vroegen de buren. "Waarom helpen jullie je vader niet?"
"Waarom zouden we?" antwoordden de zoons. "Vader kan het wel alleen af. Hij werkt namens ons allen!"
De zoons werden volwassen. De vader werd oud en der dagen zat. Hij werkte niet meer zo vlot als vroeger. De moestuin raakte in een verwaarloosde toestand. Op het veld stond het onkruid manshoog. De zoons zagen het wel, maar ze deden er niets aan.
"Jongens, wat zitten jullie daar duimen te draaien," zei de vader. "Zolang ik me sterk voelde, heb ik er nooit iets van gezegd. Maar ik ben nu oud en het wordt jullie beurt om de handen uit de mouwen te steken."
"Werken kunnen we altijd nog!" antwoordden de drie zoons.
Het trof de vader als een slag, dat zijn zoons zulke luie lummels waren geworden. Van ellende werd hij ziek en bedlegerig. Zijn gezondheid werd steeds minder en ook de moestuin en de velden verslechterden zienderogen. Het huis werd ingesloten door muren van brandnetels en onkruid. De oude man riep zijn zoons bij zijn bed en vroeg hen: "Jongens, hoe moet het gaan als ik er niet meer ben? Werken willen jullie niet en kunnen jullie niet. Wat dan?"
De drie jongens stonden met hun mond vol tanden en hun handen in hun zakken.
"Vader, voor je van ons gaat, geef ons nog een laatste raad," zei de oudste zoon, die in zijn vrije tijd een beetje had leren rijmen.
"Ik zal jullie een geheim verklappen," antwoordde de vader. "Jullie weten dat jullie moeder en ik altijd erg hard gewerkt hebben. Maar wat jullie niet weten: op een keer vonden we in de grond een pot vol goudstukken. Die hebben we weer toegedekt met aarde, voor het geval de nood aan de man zou komen. Jammer genoeg zijn we daarna vergeten op welke plaats we de pot met goudstukken onder de grond hebben begraven. Het is ergens in de buurt van het huis, maar waar precies dat weet ik echt niet meer..."
Meer zei de vader niet voor hij stierf. De zoons begroeven hun vader en waren diep bedroefd. Een paar dagen na de begrafenis zei de oudste zoon:
"Jongens, we hebben geen geld meer om te betalen wat we bij onze buren halen, en dat nog wel, terwijl de goudstukken hier onder de grond zitten! Jongens, het is tijd geworden om te spitten!"
De broers haalden drie spaden uit de schuur en begonnen puffend en hijgend te spitten. De pot met goud vonden ze echter niet. Toen zei de oudste broer:
"We moeten niet zomaar lukraak graven, we moeten het land verdelen in vakken en ieder vak nemen we dan geducht te pakken! Op die manier vinden we de goede gaven!"
De drie broers begonnen opnieuw te spitten. Nu vergaten ze geen vakje of stukje van het land dat vroeger door hun vader bewerkt was. Maar de pot met goudstukken vonden ze niet.
De oudste broer zei:
"Al loopt het zweet ook van mijn kop, ik geef het spitten nog niet op! Al voel ik in mijn rug het spit, ik graaf zo diep als het goud ook zit!"
De andere twee waren ook dit met hem eens. Ze hadden er alles voor over om de pot met goudstukken te vinden.
Zowaar raakte de spade van de oudste broer op de zevende dag nadat ze met het spitten begonnen waren - ze werkten zelfs op zondag door! - een hard voorwerp. Hij riep blij:
"Jongens, het werken kan worden gestaakt! Ik heb de pot met goud geraakt!"
Dat viel echter bitter tegen. Want wat groef hij op? Geen pot met goud maar een enorme kei. Die torsten de drie broers naar een greppel buiten het land van hun vader. Steeds ijveriger woelden ze met hun spaden de grond om. Ze werkten zonder ophouden tot het land vruchtbaar en open onder de hemel lag. De pot met goud bleef echter onvindbaar.
De oudste broer zei:
"Verder zoeken heeft geen zin! Die pot zit te diep of hij zit er niet in. Maar nu we zoveel moeite hebben gedaan zou het zonde zijn als we niet zaaien gaan!"
Dat waren de andere twee helemaal met hem eens. En zo begonnen de drie broers, het voorbeeld dat hun vader bij zijn leven had gegeven volgend, het land te bewerken als boeren. Toen het tijd werd om te oogsten, kwamen de drie broers handen tekort om alle vruchten en gewassen van het veld te dragen. Het merendeel van de oogst verkochten ze voor klinkende munt.
Toen zei de oudste broer:
"Dit geld haalden we uit de grond waarop vader vroeger te werken stond!"
En na even gepeinsd te hebben, voegde hij eraan toe:
"Vader heeft ons na zijn leven zijn beste en rijkste les gegeven!"
Dit mooie Russische moraalverhaal vertelt over een koopman die altijd meer en meer wilde ...
Er was eens een gierige koopman. Hij at en dronk de hele dag, maar werken deed hij nooit. Hij sliep liever en liet zijn knechten werken tot ze er bij neervielen en dan klaagde hij nog dat de dagen zo kort waren.
Hij ging op zoek naar een wijze man die hem zou kunnen leren de dagen te verlengen. Hij zocht en zocht en tenslotte vond hij een wijze man, die de naam had dat hij een goede kijk had op de zon en op alles wat onder de zon was.
Hij legde de wijze man uit: "De dagen zijn mij te kort. Zelfs in de zomer vliegen de dagen als zwaluwen voorbij. Nauwelijks zijn mijn knechts begonnen met werken of het wordt alweer donker. Leer mij de dag langer te maken."
De wijze man dacht even na en zei toen: "Trek zeven hemden aan, daar overheen een bontjas, zet een pelsmuts op, trek aan je voeten dikke wollen sokken en warme pantoffels, neem een zak vol proviand op je rug en klim dan in de hoogste boom die je vinden kunt. Neem ook een hooivork mee. Prik die hooivork stevig in de zon en houd de zon dan vast, alsof het een ronde koek is! Op die manier belet je de zon onder te gaan en de dag zal niet eindigen."
De koopman schonk de wijze man honderd roebel als beloning en ging terug naar huis, vast van plan nog diezelfde dag te verlengen. Hij trok zeven hemden aan, daaroverheen een bontjas, hij zette een pelsmuts op zijn hoofd, deed sokken en pantoffels aan zijn voeten, nam een zak met proviand en een hooivork en klom in de hoogste boom die hij vinden kon. Boven aangekomen prikte hij de zon aan de hooivork en ging zitten wachten op een tak.
"Denken jullie er wel om," riep hij omlaag naar zijn knechts, "jullie blijven werken tot de zon ondergaat!"
Een uur ging voorbij. De koopman kreeg het warm. Nog een uur ging voorbij. De koopman stikte bijna. Weer een uur later dreef de koopman van het zweet. Hij was zo uitgeput dat hij met moeite de hooivork kon vasthouden. "Luisteren jullie eens," riep hij omlaag naar zijn knechts, "jullie kunnen nu wel naar huis gaan om te slapen. De zon gaat straks onder. Ik houd het niet langer vol!"
De hooivork glipte uit zijn hand, de zon ging onder, de koopman viel als een overrijpe peer uit de boom. Gelukkig dat hij zo dik gekleed was. Nu kwam hij er vanaf met blauwe plekken. En hij had een goede les geleerd: "Een koopman moet er niet al te warmpjes bij willen zitten. Genoeg is genoeg en gierigheid is een ondeugd."
Dit Russisch verhaal over een zeer oplettende man heeft ook een mooi moraal:
Een kameeldrijver miste een van zijn kamelen. Hij reed op zijn paard de steppe in om de kameel te zoeken. Onderweg werd hij ingehaald door een onbekende ruiter. Ze begroetten elkaar vriendelijk en reden naast elkaar verder. "Ik ben een van mijn kamelen kwijt," zei de kameeldrijver.
"Is de kameel die je zoekt aan het linkeroog blind en mist hij zijn voortanden?" vroeg de ander.
"Ja ja!" riep de kameeldrijver blij. "Heb je hem soms gezien?"
"Nee, dat niet," was het antwoord, "maar ik zag de afdrukken van zijn hoeven in het zand."
Dat geloofde de kameeldrijver niet en hij beschuldigde de ander ervan de kameel gestolen te hebben. Hij liep naar de rechtbank en de rechter liet de twee mannen voor zich verschijnen. De beschuldigde zei: "Ik heb de kameel nog nooit gezien en toch weet ik over hem het volgende: blind aan het linkeroog, mist de voortanden, droeg aan de rechterkant een vat honing en aan de linkerkant een volle zak tarwe!"
"Het kan niet anders of deze man heeft mijn kameel gestolen!" riep de kameeldrijver. De rechter begon het nu ook te geloven, maar vroeg toch: "Als je de kameel niet gezien hebt, hoe kan het dan dat je zoveel over hem weet te vertellen?"
"Dat zal ik u uitleggen," zei de beschuldigde. "Dat de kameel blind is aan het linkeroog begreep ik toen ik zag dat langs de weg alles aan de rechterkant was afgegraasd, terwijl aan de linkerkant alles was blijven staan. Bij het grazen had de kameel steeds de middelste plukjes gras laten staan, ook van de smakelijkste distels. Dus dat betekende dat hij zijn voortanden miste. Rechts van de weg streken bijtjes neer op druppeltjes honing en links van de weg pikten musjes tarwekorrels. Dus begreep ik dat de kameel rechts een vat honing droeg en links een zak vol tarwekorrels."
De rechter had dit alles met een verbluft gezicht aangehoord en zei tenslotte: "Iemand die zo goed oplet, weet zeker wel het verschil tussen mijn en dijn. Deze man is geen dief. Hij is een oplettend, ja, hij is een oppassend mens!"
Vandaag vond ik een mooi Hongaars sprookje , veel leesplezier:
In een landstreek van het Zevenburgse Saksenland, leefde eens een arme, arme jongen. Zijn vader en moeder waren gestorven en zijn enige erfenis bestond uit een kleine gierstkorrel.
Wat had hij nog in zijn geboortedorp te zoeken toen hij de ogen van zijn moedertje had dichtgedrukt? Hij wilde de wijde wereld in. Dus greep hij vol goede moed zijn wandelstok en stopte de gierstkorrel in zijn zak, want die wilde hij niet achterlaten, omdat het zijn enige bezitting was.
Toen de jongen op een heldere, vriendelijke zomerochtend zo door de dauwfrisse weilanden liep, zag hij plotseling een oude man voor zich staan met een grijze mantel aan en een brede hoed op zijn grijze lokken.
De jongen groette de oude man vriendelijk en deze beantwoordde zijn ochtendgroet net zo vriendelijk en vroeg hem vervolgens: "Waar ga je zo in alle vroegte naar toe?"
"Op reis," zei de jongen trouwhartig, "maar ik heb mijn hele bezit, dat bestaat uit een gierstkorrel, meegenomen. Zou die niet van me worden gestolen?"
"Maak je niet bezorgd, jongen. De gierstkorrel zul je verliezen, maar daar zul je beter van worden."
En zo liep de jongen vrolijk verder langs weiden en akkers, door bossen en langs rivieren, tot hij tegen de avond bij een boerenhoeve kwam, waar hij onderdak voor de nacht vroeg. Toen hij ging slapen, legde hij zijn gierstkorrel op de vensterbank en zei tegen zijn gastheer: "Dat is alles wat ik bezit. Zou het niet worden gestolen?"
Zijn gastheer antwoordde echter: "Maak je niet ongerust jongen, in mijn huis word je niet benadeeld."
Daarop viel de jongen in slaap en sliep tot de ochtend. Toen de zon in de kamer scheen, zag hij nog net dat de haan van de boerderij op de vensterbank sprong en het gierstkorreltje, dat glansde in de zon, oppikte.
Toen begon de jongen te huilen, maar de boer troostte hem en schonk hem de haan die het korreltje had ingeslikt.
"Neem de haan Die jou onrecht heeft gedaan."
Opgewekt trok de jongen vervolgens verder met de haan onder zijn arm, tot hij 's avonds weer in een dorp kwam en bij een boer aanklopte. "Deze haan is mijn hele rijkdom, kan hij niet worden gestolen?" vroeg hij de boer.
"Maak je niet ongerust jongen. Op mijn boerderij overkomt je niets," antwoordde de boer.
Toen de jongen echter 's morgens de slaap uit zijn ogen wreef en naar buiten keek, zag hij plotseling dat een vet varken zijn haan bij de nek greep en hem doodbeet.
Huilend liep de jongen naar de boer en jammerde: "O wee, uw varken heeft mijn prachtige haan doodgebeten." Maar de boer troostte hem en zei:
"Neem het varken mee En wees tevree Ook al heb je je haan verloren."
Daarop bond de jongen het varken een touw om zijn nek en trok de hele stralende zomerdag lang verder tot hij 's avonds opnieuw bij een boerenhoeve kwam en om onderdak voor de nacht vroeg.
"Dit varkentje is alles wat ik bezit," zei hij tegen de boer, "het kan toch niet worden gestolen?"
"Maak je geen zorgen, mijn zoon," antwoordde de boer, "op mijn boerderij zul je geen schade lijden."
Toen de jongen echter de volgende morgen laat wakker werd, want hij had heerlijk geslapen, en het huis uit stapte, zag hij zijn varkentje dood liggen. De koe van de boer had het vreemde dier met zijn horens doodgestoken.
De jongen was diep ongelukkig, maar de boer zei vriendelijk:
"Neem de koe mee En wees tevree Ook al heb je je varken verloren."
Toen bond de jongen opgewekt de koe een touw om zijn nek en dreef het dier vele uren lang voor zich uit, tot hij moe en lusteloos bij een deftig landgoed kwam. De rijke herenboer stond toevallig juist buiten de poort.
Nederig nam de jongen zijn pet af en vroeg de edelman om een onderkomen voor de nacht, omdat hij zo moe was dat hij niet meer verder kon. "Deze koe," zei hij vervolgens, "is mijn hele rijkdom. Kan het dier niet worden gestolen?"
Toen lachte de herenboer en zei: "Maak je maar niet bezorgd jongetje. Op dit landgoed is een eerlijke voorbijganger nog nooit iets onaangenaams overkomen en een arme, eerlijke jongen zoals jij er een schijnt te zijn al helemaal niet."
Nog nooit had onze jongen zo zacht geslapen als in de pronkkamer van het deftige huis, maar o wee, ook zijn koe lag de volgende morgen dood op de grond. Toen de paarden van de edelman in alle vroegte naar de drinkplaats waren gebracht, had een vurige hengst de vreemde koe omvergelopen en daarbij was het dier zo ongelukkig gevallen, dat het stierf. Toen zei de herenboer tegen de huilende jongen:
"Neem dan teugel en paard Dat is het mij waard."
Wie schetst de blijdschap van onze jongen? Hij sprong direct op de rug van het vrolijk hinnikende paard en reed de wijde wereld tegemoet. Hij groeide uit tot een beroemde held die zich in vele oorlogen onderscheidde en ten slotte zelfs de hand van een mooie prinses wist te winnen.
Ja, wie geluk heeft, kan met een vermogen van slechts één enkele gierstkorrel koning worden, zoals uit deze geschiedenis van de arme jongen blijkt.
Niet iedereen heeft echter zoveel geluk, maar je kunt het natuurlijk altijd proberen!
Hier een mooi verhaal om aan te tonen dat het soms veel beter is om te zwijgen in plaats van zonder nadenken een grote mond op te zetten:
De zeldzaamheid deed zich voor dat een hyena en een ezel vrienden waren. Zij waren het trouwens al enige jaren. Elke dag kwamen zij elkaar tegen, praatten dan wat en soms een enkele keer gingen zij zelfs samen op jacht. De hyena met zijn gevlekte vacht verborg zich dan onzichtbaar voor de dieren in de struiken en samen met de ezel, die voor ongevaarlijk werd aangezien, maar die heel hard schoppen kon, overmeesterde hij zijn buit.
Toen zij weer eens zo op stap waren en pratend over koetjes en kalfjes naar hun jachtterrein liepen, vroeg de hyena aan de ezel:
"Weet jij wel, dat ik eigenlijk doodsbang voor je ben?"
"Jij bang voor mij?"
De ezel wist niet wat hij hoorde. Juist hijzelf was eigenlijk verschrikkelijk bang voor de hyena, maar dat had hij hem nooit durven zeggen.
"Maar waarom zou jij bang voor mij moeten zijn?" vroeg de ezel.
"Vanwege je puntige horens, natuurlijk," antwoordde de hyena.
Ze zeggen altijd van mij dat ik zo dom ben, dacht de ezel, maar de hyena moet toch nog veel dommer zijn. Want ik heb toch helemaal geen horens! De ezel schoot in de lach.
"Daarom hoef je me nog niet uit te lachen! Ik meen wat ik zeg," zei de hyena ontstemd.
"Heus waar?" wilde de ezel nog weten, voordat hij de hyena op zijn vergissing zou wijzen. "Heus waar?"
"Echt! Eerlijk!" antwoordde de hyena, die nu op zijn beurt wilde weten waarom de ezel zo geheimzinnig deed.
Luid schaterlachend sprak toen de ezel: "Nou, ik had je voor wijzer gehouden! Dit zijn toch geen horens, hier op mijn hoofd! Dit zijn mijn oren, man! Haha!"
"Zijn dat je oren?" riep de hyena stomverwonderd uit. "Alleen maar je oren? Maar dan..."
Zonder dralen sprong de hyena op de ezel en beet hem dood. Moraal van het verhaal: Ziet men u voor sterker aan, laat de ander in de waan!
Op een dag in de bus naar Miami. Een van de passagiers was juist vrijgelaten uit de gevangenis. Iedereen kon horen wat hij tegen de chauffeur vertelde. Juist voor zijn vrijlating had hij zijn vrouw een brief geschreven. Hij had geschreven dat hij het zou begrijpen als ze hem nooit meer wou terug zien. Maar hij had eraan toegevoegd: 'Als je me toch nog een kans wil geven, bind dan een geel lint rond de oude eik in het centrum van het dorp. Dan zal ik van de bus stappen. Als er geen lint is, rijd ik door en zal ik jou vergeten.' Wat later reed de bus het dorp binnen. De man boog het hoofd in zijn handen en vroeg aan de chauffeur: wil jij letten op de eik? Intussen kende de hele bus zijn verhaal. Iedereen keek vol spanning uit. Toen de bus de eik naderde, barstte er plots een luid gejuich en applaus los. De man keek uit het raampje en zag de oude eik, volgehangen met wel honderd gele linten. Onder het gejuich van de andere passagiers, rende hij de bus uit, in de armen van zijn vrouw.
Vandaag wil ik een prachtig indianenverhaal met U delen, bron onbekend, geniet er van en denk er na het lezen maar even over na:
Op een dag stond er een jongeman in het midden van zijn dorp en beweerde dat hij het mooiste hart had van de hele vallei. Een grote menigte had zich om de jongeman verzameld en ze waren het allemaal met hem eens, zijn hart was perfect. Er zat geen schrammetje of wond in zijn hart en ze waren het er allemaal over eens dat het het mooiste hart was wat ze ooit gezien hadden. De jongenman was er erg trots op en pochte nog meer over zijn mooie en perfecte hart.
Op een dag verscheen er een oude man vanuit de menigte en zei "Waarom is jou hart niet zo mooi als het mijne." De menigte en de jongeman keken naar het hart van de oude man. Het sloeg krachtig, maar het zat vol littekens en er waren plaatsen bij waar er stukken uit waren gehaald en andere stukken waren in gezet, maar deze stukken pasten er niet mooi in, de hoeken waren rafelig. Er waren plaatsen bij waar hele stukken misten uit zijn hart. De mensen keken verbaasd - hoe kun je zeggen dat je hart het aller mooiste is dachten ze?
De jongeman keek naar het hart van de oude man en zag de staat waarin het verkeerde en lachte "Je maakt een grapje," zei hij. "Vergelijk jouw hart eens met het mijne. Dat van mij is perfect en dat van jouw is een puinhoop vol littekens en scheuren." "Ja," zei de oude man, "jouw hart ziet er perfect uit, maar ik zou niet met je willen ruilen. Kijk" sprak hij, "elk litteken vertegenwoordigt een persoon aan wie ik mijn liefde heb gegeven - ik scheur een stukje uit mijn hart en geef het, en vaak geven ze een stukje van hun hart aan mij terug om zo de lege plaats op te vullen. Maar de stukken zijn niet precies hetzelfde. Ik heb gerafelde hoeken, dat ben ik met je eens, maar het herinnert me er aan dat we de liefde met elkaar hebben gedeeld. Soms geef ik een stukje van mijn hart weg en heeft de ander me geen stukje van zijn hart terug gegeven. Dat zijn de lege gaten - het geven van liefde is een risico. Ook al zijn die gaten in mijn hart pijnlijk, ze blijven open. Het herinnert me er aan dat ik ook liefde heb voor deze mensen en ik hoop dat ze op een dag zullen terug keren en het gat zullen opvullen. Zo," zei hij "zie je nu wat echte schoonheid is?"
De jongeman stond geheel roerloos met tranen die over zijn wangen rolden. Hij wandelde naar de oude man toe en greep in zijn perfecte hart en scheurde er een stuk uit. Hij offerde het aan de oude man met trillende handen. De oude man nam zijn offer aan, plaatste het in zijn eigen hart. Hij nam een ander stuk uit zijn hart en plaatste het in de wond van het hart van de jongeman. Het paste wel niet perfect, er zaten wat rafels aan, maar de jongeman keek naar zijn hart, niet meer perfect, maar mooier als voorheen, omdat de liefde van de oude man nu ook door zijn hart stroomde. Ze omhelsden elkaar en wandelden zij aan zij weg.....
Aangrijpend verhaal met een diepe levensles, bron mij niet bekend:
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing.Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer als hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan.De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting.Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers dat hij in de schutting sloeg geleidelijk aan minder. Hij zag in dat het gemakkelijker was om zijn zelfbeheersing niet te verliezen dan al die spijkers in de schutting te slaan.Uiteindelijk kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor.Hij vertelde dit aan zijn vader en die stelde voor dat de jongen nu voor elke keer dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde.De dagen gingen voorbij en de jonge man was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen.De vader nam de jongen bij de hand en ging met hem naar de schutting. hij zei:"Je hebt het goed gedaan, mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting.De schutting zal nooit meer dezelfde zijn.Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten.Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uittrekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt de wond zal er blijven. MORAAL VAN HET VERHAAL: een verbale wond is even erg als een fysieke wond.
Prachtig verhaaltje over het belang van samenwerken in het leven, schrijver onbekend:
Er was eens een man die drie zonen had. Tot groot verdriet van de man maakten de drie jongens altijd ruzie. Op een dag zei de vader, breng me zoveel takken als je kunt dragen! De jongens renden het bos in om takken te verzamelen en ieder kwam terug met een bos takken.Neem nu ieder 1 tak zei de vader en probeer die te breken. Hartstikke makkelijk zeiden de jongens en ze braken hun stokken in twee.Bind nu alle stokken met een touw samen zei de vader en probeer nu de hele bos takken te breken.Ze probeerden het om de beurt, maar de takken die afzonderlijk zo gemakkelijk gebroken konden worden, waren samengebonden zo sterk als staal. Zie je zei hun vader, wat jullie met deze stokken doen kan ook met jullie gebeuren.Wanneer je altijd alleen voor jezelf vecht, ben je alleen en kun je gemakkelijk aangevallen en gebroken worden.Samen zijn jullie sterk, dat geldt voor stokken maar ook voor mensen.
Vandaag een verhaaltje dat me erg aangreep, bron mij niet bekend:
Enkele jaren geleden strafte een vader zijn driejarig dochtertje, omdat zij overbodig gebruik had gemaakt van mooi verguld cadeau-papier.
Geld was er niet in overvloed en hij kon niet verdragen dat zij dit duur papier gebruikte om een cadeautje in te pakken en onder de kerstboom te leggen.
De volgende morgen bracht het kindje het vergulde cadeautje naar haar vader en zei: "Hier, papa, voor jou !"
Met stomheid verslagen en aangegrepen door het voorval, bekloeg de vader zich zijn sterke reactie van de dag voordien.
Het dochtertje aanvaardde zijn excuses maar al te graag. Hij opende de doos, maar ontdekte dat er in de doos helemaal niets inzat.
Hij schreeuwde naar haar!: "Weet je dan niet dat het heel dom is om iemand een lege doos te geven, er moet altijd iets in zitten!"
Het meisje kreeg tranen in de ogen en zei: "Maar papa, de doos is niet leeg, ik heb haar gevuld met kusjes, enkel voor jou!".
De vader was volledig van de kaart, omarmde zijn dochter en hoopte dat zij hem ooit zijn opwindende reactie zou kunnen vergeven.
Enige tijd later wordt het meisje door een ziekte getroffen en sterft.
De vader heeft de doos nog steeds bij zich, dichtbij zijn bed.
Elke keer dat het verdriet de overhand neemt, neemt hij de doos vast en neemt een verbeelde kus uit de doos en herinnert zich de grote liefde die zijn dochter in het cadeau had gestoken.
Tot slot herinnert ons dit verhaal aan het feit dat iedereen als mens zo een vergulde doos zou moeten bezitten, vol met onvoorwaardelijke liefde en kusjes van onze familie en vrienden.
Prachtig geschreven verhaal om even bij stil te staan, het werd me toegestuurd door vrienden via een pps:
Men overtuigt zichzelf er vaak van dat het leven beter zal zijn nadat men getrouwd is, nadat men een kind heeft en nadien,nadat we een tweede kind gekregen hebben. Later voelen we ons gefrustreerd want de kinderen zijn nog niet groot genoeg en we denken dat we beter zullen zijn als ze groot zullen zijn. Men is er dan van overtuigd dat men gelukkiger zal zijn als éénmaal deze stap voorbij zal zijn. Men zegt zichzelf dat het leven vollediger zal zijn wanneer de dingen beter zullen gaan voor ons, voor onze partner,wanneer men een schone wagen zal hebben of een groter huis, wanneer men op vakantie zal gaan , of wanneer men met pensioen zal zijn. De waarheid is dat er geen beter moment is om gelukkig te zijn dan het huidig moment. Indien het niet nu is, wanneer zal het dan zijn? Het leven zal altijd gevuld zijn met te bereiken objectieven of af te maken projecten. Het is beter om het toe te geven en om te beslissen om nu gelukkig te zijn, nu het nog kan. Heel lang heb ik gedacht dat mijn leven eigenlijk ging beginnen. Het echte leven ! Maar er is altijd een hindernis op de weg, een op te lossen probleem, een onbeëindigd project, nog door te brengen tijd, een te betalen schuld. En dan, dan zal het leven beginnen ! Totdat ik besefte dat deze hindernissen juist mijn leven zijn. Dit inzicht heeft mij helpen begrijpen dat er geen weg bestaat dat naar het geluk leidt. Het geluk is de weg. Aldus passeert ieder moment dat we hebben, en meer nog, wanneer men dat moment deelt met een speciaal iemand, speciaal genoeg om onze tijd ermee te delen, en dat men zich herinnert dat de tijd niet stilstaat. Dan moet men stoppen met studeren, met zijn loon te verhogen, met te trouwen, met kinderen te hebben, met te wachten dat de kinderen het huis uit zijn, of gewoon met te wachten op vrijdagavond, op zondagmorgen, op de lente, de zomer, de herfst of de winter, om te beslissen dat er geen beter moment is dan nu om gelukkig te zijn.
HET GELUK IS EEN WEG MAAR GEEN BESTEMMING
Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn. Het is voldoende om ieder klein moment te appreciëren en om het te beschouwen als een der beste momenten uit zijn leven. Tijd wacht op niemand. Verzamel ieder moment dat je hebt en het zal van grote waarde zijn. Deel het met door jou gekozen personen en ze zullen nog waardevoller worden.
Gisteren is geschiedenis. Morgen is een mysterie. Vandaag is een cadeau. één leven is heus te kort om het leven te begrijpen
Vandaag heb ik weer een prachtig wijs verhaal gevonden, schrijver mij niet bekend, maar geniet er van:
Een manager was geschokt toen hij een visser op het strand naast zijn boot zag liggen in de zon, terwijl hij een pijpje rookte. "Waarom ben jij niet aan het vissen?" vroeg de manager. "Omdat ik voor vandaag genoeg gevangen heb." "Maar waarom vang je niet wat meer?" zei de manager. "Waarom zou ik?" vroeg de visser. "Wel, om meer te verdienen natuurlijk. Met meer geld ben je straks in staat een motor aan je boot te hangen en naar dieper water te varen om meer vis te vangen. Dat levert je vervolgens meer geld op om nylon netten van te kopen en weer meer vis te vangen, en: meer vis, meer geld! In de kortste keren heb je dan genoeg om twee boten te kopen en later misschien een hele vissersvloot. En dan, dan zou je rijk zijn, net als ik." sprak de manager. "En wat dan? Wat ga ik dan doen?" vroeg de visser. "Dan kun je eindelijk van het leven gaan genieten!" zei de manager. De visser keek de manager aan en zei: "En wat denk je dan dat ik nu aan het doen ben?"......
Ook deze tekst van Fr. Bauer is een eerbetoon voor elke moeder:
Een moeder brengt liefde en warmte in huis En is ook je beste vriendin Als zij bij je is dan pas voel je je thuis Je bent en je blijft toch haar kind Zij staat toch ieder moment voor je klaar In voor- maar ook tegenspoed Maak als haar kind elke droom van haar waar Pas dan voelt een moeder zich goed
Zij is het rustpunt in ieder gezin En knijpt vaak een oogje dicht Van haar krijg je steun als het jou tegen zit Zij ziet altijd ergens licht Wees altijd eerlijk ze vecht ook voor jou En loop nooit haar deur voorbij Geen vrouw op de wereld die meer van je houdt Zij is toch een voorbeeld voor mij
Maar als een moederhart moet huilen Is er reden voor verdriet Ieder kind moet zich gaan schamen Als het mammie's tranen ziet Want als een moederhart moet huilen Zorg dan dat het overgaat Want zij is veel meer dan al die tranen waard
Ook Fr. Bauer maakte een mooie ode voor alle moeders:
Zij leerde mij mijn eerste woordjes Zij troostte mij bij veel verdriet Voor kattekwaad sloot zij haar ogen Zij heeft 'n gouden kroon verdiend
zij gaf mij altijd al haar warmte En sloeg haar arm vaak om me heen Zij liet mij elk moment weer lachen Stond voor me klaar,...'k was nooit alleen
Nu heb ik zelf m'n eigen kinderen Denk hoe m'n moeder dat had gedaan Dan denk ik terug aan mijn kinderjaren Zij zal heel mijn leven dicht naast me staan
Want een moeder ben je niet maar even jong of oud je blijft altijd haar kind Zij heeft mij haar liefde steeds gegeven Het is zij die ik het meest bemin
Een bevalling betekent bloed, zweet, tranen en inspanning. En toch is dit het makkelijkste onderdeel van het moeder worden ... (H.Ausens-Habes)
Geen koele schaduw is als een moeder; geen toevlucht is als een moeder; geen bescherming is als een moeder; geen liefde is groter dan die van een moeder. (Indische wijsheid)
Moeders hebben een hart met een sleutel. Als ze het opendoen, stroomt de liefde eruit. (anoniem)
Mooi wijs verhaal ,wat je ook zegt of doet, er zal altijd iemand zijn met commentaar, schrijver mij niet bekend:
Op een dag gingen een vader en zijn zoon op reis. Vader gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden:" Zie daar, de wereld op zijn kop. De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom. Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt." Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken. Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden. Zo liepen ze voort, Vader op de ezel en de jongen te voet. Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden:"Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen." Na dit verwijt draaide de vader zich naar zijn zoon en zei:"Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden." Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden:"Kijk , dat arme beest. Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!" Daarop zei vader tot zijn zoon:"Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken." Zo liepen ze verder achter de ezel. Tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde:"Zie wat een dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten." Vader draaide zich om naar zijn zoon en zei:"Je hebt gezien, mijn zoon. Hoe je je ook gedraagt, op- en aanmerkingen zullen altijd je deel zijn. Leer daarom je eigen mening te volgen."
In een dorp waar veel armoede was, liep een vreemdeling. Hij had een lange weg achter de rug en was hongerig, maar begreep dat hij in dit arme dorp niet zomaar om eten kon vragen. Het was koud. Toch was er in de meeste huizen geen vuur in de open haard. In een huis waar wel vuur brandde, zag hij een paar gezinnen bij elkaar zitten. "Dat doen ze zeker om brandstof te sparen", dacht de vreemdeling. Hij klopte op de deur en vroeg of hij zich ook bij het vuur mocht warmen. De kamer zat al vol, maar iedereen schoof een plaatsje op zodat er voor de vreemdeling ook nog een plaatsje was. De mensen zagen er hongerig uit. Toch werd er geen eten klaargemaakt. "Ik zou graag soep op het vuur willen koken", zei de vreemdeling, "hebben jullie een grote pan voor me?" Verbaasd keken de mensen hem aan en vroegen: "Waar wil je soep van koken? Je rugzak is bijna leeg, daar kan niet veel in zitten om soep van te koken." De man haalde een mooie steen uit zijn zak en zei: "Dit is een heel bijzondere steen. Een soepsteen. Als jullie een pan met water op het vuur zetten, kan ik van deze steen soep koken."
De mensen geloofden niet direct wat de man zei, maar ze hadden wel een grote pan en genoeg water, dus konden ze het allicht proberen. De kinderen dachten: "Misschien is die man een tovenaar." Nieuwsgierig zagen ze hoe hij de steen voorzichtig in de pan met water legde, die op het vuur was gezet. En vol verwachting bleven ze naar de pan kijken, waarin het water langzaam warm werd en tenslotte begon te koken. Toen zei de man: "Nu zou er eigenlijk een beetje zout aan toegevoegd moeten worden." De vrouw, die in het huis woonde, stond op en haalde wat zout uit de kast. "Ik heb ook nog een laurierblaadje", zei ze, "zal ik dat er ook in doen?" "Goed", zei de man, "Een stukje vlees zou de soep nog lekkerder maken." De buurvrouw zei: "Ik heb in de kelder nog wat soepvlees voor het avondeten bewaard. Nu we hier samen soep gaan eten, kan ik het er wel bijdoen." Ze haalde het vlees en nam ook een paar worteltjes uit de tuin mee. "Een ui en een prei zouden er ook goed in smaken", zei de vreemdeling. "Die heb ik nog in mijn tuin", zei de overbuurman. "Ik heb nog een restje bonen en wat selderij", zei een ander. Iedereen haalde iets op waardoor de soep nog lekkerder en voedzamer kon worden. En even later hing er een heerlijke geur in de kamer. De borden en lepels werden alvast klaar gezet. Na een poosje stond de man op, roerde in de soep en proefde. "De soep is klaar", zei hij en schepte de borden vol. Allen smulden van die overheerlijke soep. In lange tijd hadden ze niet zo heerlijk gegeten. Ze aten met elkaar de hele pan leeg. Alleen de soepsteen lag er nog in. De vreemdeling stond op en wilde vertrekken. "Uw soepsteen ligt nog in de pan", riep een kind, "je vergeet je soepsteen." "Die mogen jullie houden", zei de man, "daarmee kunnen jullie nog wel duizendmaal soep koken, als je 't maar zo doet als we het nu gedaan hebben." "Dat is een wondersteen", zeiden de kinderen tegen elkaar. De vreemdeling lachte toen hij dat hoorde terwijl hij de deur uitging. Buiten het dorp gekomen, zocht hij een mooie ronde steen, stopte hem in zijn rugzak en liep fluitend verder....
een mooie tekst over het maken van een goed huwelijk, schrijver mij niet bekend:
Op de vooravond van haar huwelijk stond zij voor haar moeder en keek naar de zon die over het strand onderging in volle zee .Toen vroeg zij haar moeder:"moeder mijn vader houdt van je en is je altijd trouw gebleven,wat moet ik doen opdat mijn man mij steeds zou beminnen ?"De moeder zweeg en dacht even na, dan bukte zij zich en vulde elke hand met zand.Zo kwam zij bij haar staan en zonder verder iets te zeggen, knelde zij de vingers van één hand steeds sterker om het zand Het zand glipte er uit;hoe krampachtiger zij haar hand balde, hoe sneller het zand eruit gleed.,toen zij haar hand opende kleefden er nog slechts enkele vochtige zandkorrels aan haar handpalm Maar haar andere hand had de moeder opengehouden als een kleine schaal; daar bleven de zandkorrels liggen, ze schitterden steeds heerlijker in het licht van de late zon."Dit is mijn antwoord" zei de moeder zacht tegen haar dochter.
Een Indisch sprookje vertelt een mooie levenswijsheid:
Een Indisch sprookje vertelt over een hond die in een kamer rondrende, waarvan alle wanden van spiegels voorzien waren. Plotseling zag hij veel honden, en hij werd woedend, liet zijn tanden zien en gromde. Alle honden in de spiegel werden even woedend, lieten hun tanden zien en gromden. De hond schrok en begon rondjes te lopen tot hij eindelijk in elkaar stortte. Had hij maar eenmaal met zijn staart gekwispeld, dan hadden al zijn spiegelbeelden hetzelfde vriendelijke gebaar teruggegeven....
De vader van een welgestelde familie nam zijn zoon op een dag mee voor een reis over het platteland. De man had het vaste voornemen om zijn zoon te laten zien hoe rijk en hoe arm mensen kunnen zijn. De man en zijn zoon verbleven een paar dagen op een boerderij van een familie die moeite had om rond te komen.
Toen vader en zoon na een paar dagen weer terugreden naar hun landgoed, vroeg de vader aan zijn zoon wat hij van de afgelopen dagen vond.
"Ik vond het geweldig, vader", zei de zoon.
"Heb je nu ontdekt hoe arm mensen kunnen zijn?" vroeg zijn vader.
"Ja, ik heb veel geleerd", antwoordde de zoon. "Ik zag dat zij vier honden hebben, terwijl wij er maar een hebben. Ik zag dat zij een beekje hebben dat doorloopt tot het eind van de wereld terwijl wij een vijver hebben die maar tot halverwege de oprit komt.
Wij gebruiken lantaarns, terwijl zij iedere nacht naar de sterren kunnen kijken en ons landgoed loopt maar tot aan de weg, terwijl zij de wereld tot aan de horizon hebben. Wij hebben bedienden die voor ons zorgen, terwijl zij voor anderen zorgen. Wij hebben muren om ons landgoed staan om ons te beschermen, terwijl zij vrienden hebben om hen te beschermen."
De vader zweeg verbijsterd. Toen sprak zijn zoon: "Dank je dat je mij hebt laten zien hoe arm we eigenlijk zijn."
een mooi moraalverhaal met waardevolle betekenis, schrijver onbekend:
In China leefde eens een steenhouwer die ontevreden was. Op een dag kwam de steenhouwer langs het prachtige huis van een rijk man. "Deze man moet enorm machtig zijn. Ik zou wensen dat ik kon zijn als hem", dacht de steenhouwer.
De steenhouwer werd de rijke man. Hij bezat meer rijkdom dan hij ooit had kunnen dromen. Maar al snel kwam er een hoge regeringsbeambte op bezoek, vergezeld door bedienden en geescorteerd door soldaten. Iedereen, rijk of arm, moest een diepe buiging maken voor de stoet. "Wat is die man machtig", dacht de steenhouwer. "Ik zou willen dat ik die beambte kon zijn."
De steenhouwer werd de beambte. Hij werd rondgedragen in zijn draagstoel, gehaat door de mensen die voor hem moesten buigen en gevreesd vanwege zijn macht. Het was een hete zomerdag en de steenhouwer voelde zich benauwd in zijn draagstoel. Hij keek op naar de brandende zon en dacht: "Wat is de zon toch machtig. Ik zou willen dat ik de zon was."
De steenhouwer werd de zon. Hij scheen onbarmhartig over het land, verschroeide akkers en scheen neer op alle mensen. Maar een enorme wolk schoof tussen de zon en de aarde zodat zijn licht het land en de mensen niet meer raakte. "Wat is die regenwolk machtig", dacht de steenhouwer. "Ik wilde maar dat ik die wolk was."
De steenhouwer werd de regenwolk. Hij overstroomde de akkers en de dorpen. Al snel merkte hij echter dat hij werd weggeduwd door de wind. "Wat is die machtig. Ik wou dat ik de wind kon zijn", dacht de steenhouwer.
En hij werd de wind. Hij ontwortelde bomen, blies de pannen van het dak en werd gevreesd door iedereen. Maar na een tijdje stuitte hij op iets dat niet meegaf: het was een grote steen, die boven alles uittorende. "Wat is die steen machtig", dacht hij. "Ik wilde maar dat ik die steen was."
En toen werd hij de steen. Machtiger dan al het andere op de wereld. Tot hij het geluid hoorde van een hamer en een beitel die in de massieve steen stond te hakken.
"Wat zou er nou machtiger kunnen zijn dan ik?", dacht hij. Hij keek omlaag en zag daar de gedaante van een beeldhouwer.....
Een man en zijn zoon lopen door het bos. Plotseling struikelt de jongen en omdat hij een scherpe pijn voelt, roept hij "aaahhh". Verrast hoort hij een stem vanuit de bergen roepen: "aaahhh".
Nieuwsgierig roept de jongen: "Wie ben jij?" Het enige antwoord dat hij terugkrijgt is: "Wie ben jij?" Hij wordt kwaad en roept: "lafaard!", waarop de stem roept: "lafaard!"
De jongen kijkt zijn vader aan en vraagt wat er gebeurt. De man antwoordt: "Let maar eens op" en roept vervolgens: "Ik bewonder jou." De stem antwoordt: "Ik bewonder jou!" De man roept: "Jij bent prachtig!" De stem antwoordt: "Jij bent prachtig!"
De vader legt daarop uit: "De mensen noemen dit een echo, maar eigenlijk is het 'het leven'. Het leven geeft je altijd terug wat jij geeft. Het leven is een spiegel van jouw handelingen. Als je meer liefde wil, geef dan meer liefde. Wil je dat mensen begripvol en respectvol met je omgaan? Geef ze dan begrip en respect. Dit gaat op voor alle aspecten van het leven. Wat je geeft wordt weerspiegeld in wat je terugkrijgt van het leven."
Prachtig moraalverhaal, schrijver is mij niet bekend:
Twee vrienden lopen in de woestijn. Op een gegeven moment krijgen ze ruzie en de ene vriend slaat de ander in zijn gezicht. De vriend die wordt geslagen wrijft over zijn gezicht, gaat zitten en schrijft in het zand:
'Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in mijn gezicht.'
Gezamenlijk lopen ze verder. Na een uur komen ze bij een oase. De vrienden lessen hun dorst en nemen een bad in het verkoelende water. Als hij weer uit het water wil stappen, raakt de vriend die eerder geslagen werd in het drijfzand. Zijn vriend snelt toe en redt hem van de verdrinkingsdood. Nadat hij hersteld is van de wisse dood die hij voor zich zag, schrijft de vriend op een steen:
'Vandaag heeft mijn beste vriend mijn leven gered.'
De ander ziet wat zijn vriend aan het doen is en vraagt verbaasd: "Nadat ik je sloeg schreef je in het zand. Nu ik je gered heb, schrijf je op steen. Waarom doe je dat?"
De vriend antwoordt: "Wanneer iemand je kwetst en je schrijft het in zand, dan zal de wind van vergeving het uitwissen. Als iemand iets goeds voor je doet, zou je het in steen moeten schrijven. De wind kan het dan nooit uitwissen."
De moraal van het verhaal: leer je pijn in het zand te schrijven en beitel de mooie dingen in je leven in steen.
deze tekst kreeg ik toegestuurd door vrienden via een pps. Hij is zo mooi dat ik hem met jullie wil delen:
Mijn vriend trok de lade van de kast van zijn echtgenote open en haalde er een klein pakketje gewikkeld in zijde papier uit: Dit is niet zo maar een pakje, dit is lingerie. Hij maakte het papier open en bekeek de zijde en het kant. De eerste keer dat wij naar New York gingen, acht of negen jaar geleden kocht ik dit. Zij heeft het nooit gebruikt. Zij wilde het voor een speciale gelegenheid bewaren. Ik geloof dat dit wel het goede moment is. Hij ging naar het bed en legde het bij de andere dingen die de begrafenisondernemers zouden meenemen. Zijn vrouw was zojuist overleden. Terwijl hij zich naar mij toe draaide, zei hij: Bewaar niets voor een speciale gelegenheid, iedere dag dat je leeft is een speciale gelegenheid. Nu denk ik altijd aan die woorden en ze hebben mijn leven veranderd.
Tegenwoordig lees ik veel meer dan vroeger en ik maak minder schoon. Ik zit op mijn terras en bewonder het landschap zonder aandacht te schenken aan het onkruid in de tuin. Ik breng meer tijd door met mijn familie en mijn vrienden en minder tijd op het werk. Ik heb begrepen dat het leven een geheel is van ervaringen om te waarderen. Voortaan bewaar ik niets meer, ik gebruik mijn kristallen glazen iedere dag, ik draag mijn nieuwe jasje als ik daar zin in heb om naar de supermarkt te gaan, ik bewaar mijn duurste parfum niet voor hoogtijdagen, ik gebruik het wanneer ik daar zin in heb.
De uitspraken als "ooit..." en " een dezer dagen..." probeer ik niet meer te gebruiken. Als het de moeite waard is, wil ik nu de dingen zien, horen en doen.Ik ben er niet zeker van wat de vrouw van mijn vriend zou hebben gedaan als zij had geweten dat zij er morgen niet meer zou zijn (een morgen die wij allen te licht opvatten). Ik geloof dat zij haar familie en intieme vrienden zou willen zien. Misschien zou ze enkele oude vrienden hebben opgezocht om vrede te sluiten of zich te verontschuldigen voor een oude ruzie. Ik vind het een prettig idee om te denken dat zij misschien Chinees zou zijn gaan eten omdat het haar lievelings-eten was.
Het zijn de kleine niet gedane zaken die mij zenuwachtig zouden maken als ik wist dat mijn uren geteld waren. Het zou me dwars zitten bepaalde vrienden niet meer te hebben gezien die ik "een van deze dagen" zou hebben opgezocht, of brieven niet te hebben geschreven die ik nog van plan was te zullen schrijven, of niet vaak genoeg aan mijn dierbaren te hebben gezegd hoeveel ik van ze houd. Nu stel ik niets meer uit, onderdruk niets en houd niets meer achter dat zou kunnen bijdragen aan de vreugde en vrolijkheid van onze levens. Ik zeg dat iedere dag speciaal is.... iedere dag, elk uur, iedere minuut is bijzonder....
Dit verhaal is een mooi doordenkertje,schrijver niet gekend:
Een paar maanden voor ik werd geboren ontmoette mijn vader in de plaats waar hij woonde een vreemdeling. Mijn vader raakte meteen geboeid door die vreemdeling en nodigde hem na een tijdje uit om bij hen thuis in te trekken. De vreemdeling voelde zich weldra thuis en was al helemaal ingeburgerd toen ik enkele maanden later geboren werd.
Ik groeide op en ik vroeg me nooit af wat hij eigenlijk deed in ons gezin. In mijn kinderlijke gedachtenwereld had ieder zijn eigen plaats. Mijn broer, die vijf jaar ouder was dan ik, was mijn voorbeeld. Mijn jongere zus, gaf mij de gelegenheid om zelf een "grote broer" te zijn en ontwikkelde in mij de kunst om te plagen. Mijn ouders vulden elkaar perfect aan: mama bracht mij de liefde bij voor het geloof en mijn vader leerde mij om te gehoorzamen.
Maar de vreemdeling was onze verhaaltjesverteller. Hij kon de meest fantastische vertellingen opdissen. Avontuur, geheimzinnigheid, humor... het maakte allemaal deel uit van zijn dagelijks repertoire. Hij kon heel ons gezin elke avond uren geboeid houden.
En wanneer ik iets wilde weten over politiek, geschiedenis of wetenschap, dan kon ik altijd bij hem terecht; hij wist alles. Hij kende het verleden, begreep het heden en hij leek soms de toekomst te kunnen voorspellen. De beelden die hij ophing waren zo levendig dat ik er de ene keer mee moest lachen en de andere keer bij kon huilen.
Hij was een vriend voor het hele gezin. Hij nam mijn vader, mijn broer en mij mee naar onze eerste grote voetbalmatch. Hij moedigde ons aan om nieuwe films te gaan bekijken en zorgde er zelfs voor dat we verschillende filmsterren konden ontmoeten. Mijn broer en ik kwamen diep onder de indruk van sommigen van die persoonlijkheden.
De vreemdeling was zelfs een beetje opdringerig in onze gesprekken. Vader scheen dat niet zo te storen maar moeder stond soms op terwijl hij aan het vertellen was over allerlei vreemde plaatsen en ze trok zich dan terug op haar kamer om te lezen en te bidden. Ik vraag me zelfs af of ze nooit in stilte bad dat die vreemdeling uit ons leven zou verdwijnen.
Want mijn vader probeerde ons allemaal wel bepaalde morele waarden bij te brengen maar onze vreemde gast scheen zich daar helemaal niet zo aan te storen. Vloeken werd in ons huis bijvoorbeeld niet getolereerd, niet voor ons, kinderen, niet voor vrienden, ook niet voor andere volwassen bezoekers. Maar onze vreemdeling liet regelmatig krachttermen horen die mijn oren deden tuiten en die mijn vader deden zuchten. Voor zover ik mij herinner werd de vreemdeling daar nooit voor terechtgewezen. Mijn vader was een geheelonthouder en er kwam bij ons geen druppel alcohol in huis, zelfs niet in de keuken. Maar de vreemdeling vond dat we alle dingen in het leven moesten leren smaken en hij prees ons bier en andere alcoholische dranken aan.
Hij zei dat sigaretten erg goed smaakten, dat een sigaar of een pijp mannelijk waren. Hij praatte vrijuit over seks. Zijn commentaren hierop spraken vaak sterk tot de verbeelding en waren soms wel vervelend. Ik weet dat mijn eerste ideeën over de relaties tussen mannen en vrouwen sterk beïnvloed waren door deze vreemdeling.
De vreemdeling begon ook vaker persoonlijke onderwerpen aan te snijden zonder zich te bekommeren om diegenen die eventueel meeluisterden. Hij hield er in zijn conversatie ook geen rekening mee dat we bijvoorbeeld zaten te eten; soms was het zelfs zo erg dat moeder van tafel weg liep.
Als ik er nu aan terugdenk dan kan ik nog steeds niet begrijpen hoe we door die vreemdeling werden beïnvloed. Keer op keer weerlegde hij de opvattingen en de waarden van mijn ouders. En toch werd hem nooit gevraagd om hiermee op te houden of om te vertrekken.
Het is nu al heel lang geleden dat die vreemdeling introk bij dat jonge gezin waar ik in opgroeide. Mijn vader is al lang niet meer zo geboeid door hem als in die eerste jaren. Maar wanneer ik vandaag bij mijn ouders op bezoek kom dan zit hij daar nog altijd op zijn vaste plaats te wachten op iemand die naar hem wil luisteren, aan wie hij zijn verhalen kwijt kan.
Hij heeft ook nooit verteld hoe hij heette. Wij noemden hem altijd bij zijn initialen: T.V. .....
dit verhaal geeft mooi weer hoe belangrijk elk onderdeel wel is voor het goed functioneren van een geheel, schrijver mij niet bekend:
Er was eens een zeer bekwaam, ja, een volmaakt klokkenmaker. Natuurlijk was de klok, door hem gemaakt, ook volmaakt. Hij alleen bezat de passende sleutel en alleen hij kon de klok ermee opwinden.
Toen hij dit deed, kwam er een zacht geruis uit de klok, voortgebracht door de vele bewegende en draaiende deeltjes. Het bijzondere was echter, dat uit dit geruis stemmen klonken, die de klokkenmaker kon verstaan.
De uurwijzer verweet de minuutwijzer dat hij veel te hard liep en zich spoedig dood zou lopen. Maar deze schold de uurwijzer uit voor luiaard. Ook de secondewijzer deed een duit in het zakje en beweerde dat hij alleen de goede snelheid had. De tandradertjes waren het helemaal niet met elkaar eens. Zij die linksom draaiden waren ervan overtuigd, dat alleen zij de goede richting hadden gekozen. Doch de anderen beweerden juist het tegenovergestelde.
Zelfs was er een, die een heen en weer gaande beweging maakte, die dan met de een en dan met de ander goede maatjes was. Kortom iedereen had met iedereen ruzie. De oude klokkenmaker echter glimlachte om al die drukte. Hij wist dat alles goed was en dat ieder onderdeeltje, het grootste zowel als het kleinste zich slechts zo kon bewegen als waarvoor hij het gemaakt had.
Van de hun voorgeschreven weg konden ze nog geen tienduizendste millimeter afwijken, immers dan zou de klok niet meer precies de tijd aangeven, zou de klok niet volmaakt zijn.
Tot zover het sprookje. Net als alle andere sprookjes bevat ook dit sprookje een boodschap. We kunnen er vanuit verschillende invalshoeken naar kijken. We kunnen de klok zien als het Universum, de wereld, een volk, een groep of een familie.
Ieder heeft zijn eigen functie. Ieder is nodig om, op zijn of haar geheel eigen wijze, een bijdrage te leveren voor het goed functioneren van het geheel. Uiteindelijk kunnen we komen tot een houding, zoals door de klokkenmaker wordt aangegeven en weten dat ieder zijn eigen weg heeft te gaan.
Geef ieder levend wezen, hoe groot of klein, het recht om te blijven leven, auteur onbekend:
Op een strand in India liggen honderden zoniet duizenden zeesterren. Door de brandende zon, drogen ze uit en gaan dood. Op een dag loopt een jongen langs het strand en gebukt speurt hij naar nog levende zeesterren. Hij pakt ze op en gooit ze terug in zee. Op een gegeven moment komt er een grijze, wijze, verstandige man aanlopen. Hij bekijkt het tafereel van een afstand en loopt vervolgens op de jongen af.
De Verstandige, wijze, grijze man vraagt jongen, wat ben je daar aan het doen? Ik vis de levende zeesterren ertussen uit en gooi ze terug in zee. Ja, maar moet je zien hoeveel er op het strand liggen. Het is water naar de zee dragen, wat maakt het voor verschil. De jongen kijkt rond en zoekt een levende zeester, pakt hem op en zegt: " Voor al die andere zeesterren maakt het misschien niet zoveel uit, maar voor deze wel en hij gooit hem terug in zee."
Het gaat om de enkeling. Je kan niet de wereld veranderen, maar wel het leven van een enkel ander dier of mens.
Een oude timmerman was aan zijn pensioen toe. Hij vertelde zijn baas van zijn plannen om de bouw te verlaten en het kalmer aan te gaan doen, samen met zijn vrouw en familie. Hoewel hij in inkomen achteruit zou gaan, zou hij het wel redden en hij was er sowieso aan toe.
Zijn baas vond het jammer zo'n goede kracht te zien vertrekken en vroeg of hij nog één huis wilde bouwen, als een persoonlijke gunst. De timmerman ging akkoord maar het werd al snel duidelijk dat zijn hart er niet in zat. Het werd tamelijk rommelig gebouwd, en ook het materiaal was niet echt geweldig. Zijn loopbaan had een betere afsluiting verdiend.
Toen het huis klaar was, kwam zijn baas het inspecteren. Hij gaf de sleutel aan de timmerman en zei: "Dit is jouw huis, mijn cadeau voor jou." De timmerman was geschokt en schaamde zich. Als hij had geweten dat hij dit huis voor zichzelf bouwde, had hij het heel anders aangepakt.
Zo is het ook met ons. We bouwen ons levenshuis, dag voor dag, en vaak stoppen we er niet onze beste krachten in. Wat een schok als we tot de ontdekking komen dat we in het huis moeten leven dat we hebben gebouwd! Als we het over konden doen, hadden we het vast anders gedaan. Maar we kunnen niet terug.
Jij bent de timmerman. Elke dag sla je een spijker, plaats je een plank, of stel je een kozijn. "Het leven is een doe het zelf project", heeft iemand eens gezegd. Jouw houding en de keuzes die je vandaag maakt, bouwen het 'huis' waar je morgen in leeft. Bouw dus met verstand!
Prachtig geschreven verhaal , om even bij na te denken, auteur onbekend:
Boven op de berg ontsprong de rivier. Als een kind, spelend en spetterend, sprong hij van steen tot steen. Zijn moeder, de berg, voedde hem met helder water, en hij groeide en werd een wilde jongen. Als een waaghals stortte hij zich bruisend en schuimend langs de steile rotswand naar beneden en stroomde voort tussen bergkloven, in stroomversnelling na stroomversnelling. In het dal kwam hij tot rust en verbreedde zich. Hij stroomde langs bossen en dorpen, liefkoosde de steden aan zijn oevers en droeg schepen op zijn rug. Na een lange tocht kwam hij bij de woestijn. Daar kon hij niet verder. Wat hij ook probeerde, het water liep weg in het zand en een doortocht was er niet. De rivier werd bang en probeerde terug te gaan om een andere bedding te zoeken, maar ook dat lukte hem niet. Toen fluisterde een stem, die van de woestijn zelf was: 'De enige die mij kan oversteken is de wind. Geef je over aan de wind.' 'Ik wil stromen,' zei de rivier.' Je kunt niet stromen; al je water zal verdwijnen in het zand. Hoogstens een modderpoel zal er van je overblijven.' 'Hoe kan ik me overgeven aan de wind? Alles wat ik met me heb meegevoerd zal ik verliezen. Ik zal mezelf verliezen.' Je kunt alleen verliezen wat niet echt bij je hoort,' zei het zand, 'Laat je dragen in de armen van de wind.' Toen verzette de rivier zich niet meer en zijn water verdampte. De wind wiegde hem in zijn armen en droeg hem over de woestijn. Aan de andere kant van de woestijn kwam hij bij een hoge berg en hij regende neer in grote druppels en werd weer een rivier, die sprong van steen tot steen en alles begon opnieuw. 'Ik wist het wel,' fluisterde het zand. En daarom wordt er gezegd: het staat in het zand geschreven.
Prachtig moraalverhaal, om even bij stil te staan:
Twee mannen, beiden ernstig ziek, lagen op dezelfde ziekenhuiskamer.Een man mocht elke middag een uur rechtop in zijn bed zitten om de vloeistof van zijn longen te laten druppelen Zijn bed stond naast het enige raam in de kamer.De andere man moest de hele tijd plat op zijn rug liggen.De mannen praatten uren aan een stuk.Ze praatten over hun vrouwen en families, hun huizen, hun werk, hun deelname aan de militaire dienst, hun vakanties.Elke middag wanneer de man in het bed bij het raam rechtop kon zitten, bracht hij de tijd door met alles te omschrijven.De man in het andere bed begon te leven voor dat ene uurtje waarin zijn wereld uitgebreid zou worden en opgeleefd door alle activiteiten en kleuren van de buitenwereld.Het raam keek uit op een park met een prachtig meer.Eenden en zwanen speelden in het water terwijl kinderen hun modelbootjes lieten rondzeilen.Jonge geliefden liepen arm in arm tussen de bloemen in alle kleuren en een mooi uitzicht op de skyline van de stad kon in de verte gezien worden.Terwijl de man bij het raam dit alles tot in de kleinste details beschreef, sloot de man aan de andere kant zijn ogen en verbeelde zich dit schilderachtig tafereel.Op een warme middag beschreef de man bij het raam een parade die langs kwam,ook al kon de andere man de band niet horen, hij kon het zien in zijn gedachten doordat de man bij het raam het met woorden beschreef.Dagen en weken gingen voorbij.Op een ochtend kwam de zuster water brengen om ze te wassen en vond het levenloze lichaam van de man bij het raam die vredig gestorven was in zijn slaap.Ze was verdrietig en belde de ziekenhuishelpers om het lichaam weg te halen.Zodra het gepast leek, vroeg de andere man of hij verplaatst kon worden naar het raam.De zuster wilde dat graag doen en nadat ze er zeker van was dat hij comfortabel lag, liet ze hem alleen.Langzaam en pijnlijk drukte hij zichzelf omhoog op een elleboog om zijn eerste blik in de ware buitenwereld te werpen.Hij spande zich in om langzaam uit het raam naast het bed te kijken.Het raam keek uit op een witte muur.De man vroeg aan de zuster wat zijn overleden kamergenoot ertoe had kunnen drijven zulke mooie dingen buiten dit raam te beschrijven.De zuster antwoordde dat de man blind was en de muur niet eens kon zien.Ze zei:"Misschien wilde hij je gewoon aanmoedigen?"MORAAL VAN HET VERHAAL:Er zit een enorm geluk in het gelukkig maken van anderen,ongeacht je eigen situatie.Gedeeld leed is half leed, maar wanneer je geluk deelt,verdubbelt het.Als je je rijk wil voelen, tel dan alles op wat je hebt dat je met geld niet kunt kopen !!!
Prachtig moraalverhaal mij toegestuurd via een pps:
Er was eens een arme boer die het erg moeilijk vond om zich staande te houden in deze wereld. Want hoewel hij erg hard werkte en zuinig leefde, lukte het hem niet om ook maar een beetje geld te sparen. Het leek wel of hij na een leven lang hard werken er nog even slecht aan toe was als op de dag dat hij werd geboren. En op een ochtend begreep hij, dat als hij ooit iets wilde bezitten in deze wereld, dat het hem gewoon in de schoot geworpen zou moeten worden. Hij wenste dan ook dat hij op een morgen wakker zou worden en bergen met geld zou aantreffen op zijn schoorsteenmantel. Hij vond dat het geld op zijn eigen haard moest staan, zodat hij zeker zou weten dat het voor hem bestemd was. Hier dacht hij aan terwijl hij zijn dagelijkse werkzaamheden op het land verrichtte.
Op een dag toen hij op het land aan het werk was, bleven de kleren van de arme boer aan een braamstruik hangen. Om te voorkomen dat dit nog eens zou gebeuren, groef de man de wortels van de braamstruik uit en trok hem uit de grond. Terwijl hij dit deed, stootte hij op het deksel van een grote aarden pot. Opgewonden groef hij nog wat verder en verwijderde toen het deksel van de pot. Hij ontdekte dat de pot tot barstens toe gevuld was met zilveren munten. Eerst was hij verrukt, maar toen hij een paar minuten had nagedacht, zei hij: "Ik vroeg om geld op mijn eigen haard, maar nu vind ik dit geld hier in de grond. Ik kan dit niet meenemen. Want als dit voor mij bestemd was geweest, zou het vast en zeker gewoon op mijn eigen haard hebben gestaan, zoals ik wenste."
Dus liet de man de schat waar hij hem gevonden had en ging naar huis. Toen hij thuiskwam vertelde hij zijn vrouw over zijn vondst. Die werd kwaad op de dwaasheid van haar man om het geld op het land te laten. En toen haar man lag te slapen, ging ze naar het huis van een buurman en vertelde hem alles en zei: "Mijn domme man vond een geheime schat vol geld op het land, maar de stijfkop weigert hem mee naar huis te nemen. Ga er heen en haal de schat op en deel hem met mij."
De buurman was blij met het voorstel en hij ging op weg naar de aangegeven plek om naar de schat te zoeken. En daar waar de braamstruik omver gewoeld lag, vond hij inderdaad een aarden pot. Hij nam de pot op en opende hem. Maar toen hij het deksel optilde zag hij geen zilveren munten, maar een pot vol giftige slangen. En bij de buurman kwam de gedachte op: "Ah, die vrouw moet mijn vijand zijn! Ze hoopte natuurlijk dat ik mijn hand in de pot zou steken en gebeten en vergiftigd zou worden!"
En dus draaide hij de deksel weer op de pot en nam hem mee naar huis. En toen de nacht gevallen was, ging hij naar het huis van zijn arme buurman, klom op het dak en leegde de pot met giftige slangen in de schoorsteen.
Toen het ochtend werd ontwaakte de arme boer die als eerste de pot had gevonden om aan het werk te gaan. Maar toen de ochtendstralen van de zon op de haard vielen, gingen zijn ogen wijd open. Want de haard was bedekt met zilveren munten! Vol dankbaarheid zei hij: "Oh! Eindelijk! Dit geld kan ik accepteren! Ik weet nu zeker dat het voor mij bestemd is, omdat het hier op mijn eigen haard staat, precies zoals ik wenste!"
moraal : verdien je rijkdom en wordt niet rijk door een ander
als ieder voor zijn eigen deur poetst, is de hele straat proper:
Een boer die allerlei roddelpraat over iedereen vertelde kreeg spijt en vroeg aan de priester hoe hij boete kon doen.Verzamel een zak vol veren, ga daarmee het hele dorp door en leg op ieder erf bij elke deur een veer.De boer deed wat hem was opgedragen en vroeg de priester of hij daarmee genoeg had gedaan.Nee, nog niet, zei de priester, nu moet je een zak nemen, langs alle huizen gaan en elke veer die je er hebt neergelegd weer oppakken en verzamelen.Maar dat is toch een onmogelijke opgave, protesteerde de boer.De meeste veren zijn al lang door de wind weggeblazen.Toen antwoordde de priester.....Zo is dat ook met je roddelpraatjes.JE SPREEKT ZE ZO GEMAKKELIJK UIT,MAAR HOEZEER JE HET OOK PROBEERT,TERUGHALEN KUN JE ZE NIET.
Wanneer ik morgen doodga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield. Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield. Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen. Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken. Vertel het aan de huizen van steen, vertel het aan de stad, hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden je niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw, dat een mens een mens zo liefhad als ik jou.
Hier een prachtig gedichtje geschreven door T. De Rode:
Laat ze maar komen. Laat ze maar stromen. Ze reinigen je ziel. Ze verzachten je wonden. Ze helen oud zeer. Huil maar. Tranen hebben genezende kracht. Vandaar dat men na het huilen weer lacht. Je voelt je lichter, je adem is dieper. De mens is er op ingesteld om te huilen bij verdriet, omdat het verzacht. Dus hou het natuurlijk proces niet tegen, kom maar op met die regen. Laat de stortvloed maar komen. Laat je tranen maar stromen.
Hier een prachtig oud spreekwoord met een diepe waarheid:
Wie wat te zeggen heeft over het mijne Hij ga naar huis en bekijke het zijne En vindt zijn oog daar geen gebreken Hij kome terug en dan mag hij spreken. (Oud spreekwoord)
Kleine druppels water, kleine korrels zand, vormen oceanen en het vasteland. Kleine liefdesdiensten en een vriendelijk woord, maken de aarde van heden tot een zalig oord.
Mooi tekstje over eerlijkheid en vertrouwen , schrijver niet bekend.
Een bakker kreeg boter van een boer. In ruil daarvoor kreeg de boer brood van de bakker. Na een tijdje viel het de bakker op dat de stukken boter van de boer steeds lichter werden. De boter zou steeds drie pond moeten wegen, maar het leek iedere keer minder te zijn.
De boer woog de boter op zijn weegschaal. Die gaf hem gelijk en hij klaagde zijn boterleverancier aan bij de rechter. "Uw stukken boter zouden niet het vereiste gewicht hebben", zei de rechter tegen de boer. "Dit stuk zou drie pond moeten wegen, maar het weegt veel minder."
"Dat is uitgesloten, meneer de rechter", zei de boer. "Ik heb het elke keer nagewogen." "Misschien kloppen uw gewichten niet", opperde de rechter. "Hoezo gewichten?" vroeg de boer stomverbaasd. "Ik heb helemaal geen gewichten. Die gebruik ik nooit." "Maar waar weegt u dan mee als u geen gewichten heeft?", vroeg de rechter.
"Heel eenvoudig", zei de boer. "Ik krijg mijn brood van de bakker en hij krijgt boter van mij. Een brood weegt drie pond dus leg ik mijn boter links op de weegschaal en een brood rechts en zo weeg ik dat af." ......
Het lezen van dit verhaal bezorgde me gewoon kippevel, ik wil het U niet onthouden:
Een jonge man bereidde zich voor om af te studeren. Al maanden bewonderde hij een prachtige sportauto in de showroom van een dealer en wetend dat zijn vader zich zoiets wel kon veroorloven, vertelde hij hem dat zo"n auto alles was wat hij wenste als afstudeer cadeau.
Terwijl de dag van de diploma uitreiking steeds dichter bij kwam, hield de jongeman zijn vader nauwlettend in de gaten, in de hoop dat hij aanwijzingen zou krijgen dat zijn vader de auto had gekocht. Uiteindelijk, op de morgen van het afstuderen, vroeg zijn vader hem om bij hem in zijn studeerkamer te komen. Zijn vader vertelde hem hoe trots hij was zo"n fijne zoon te hebben en hoeveel hij van hem hield. Hij overhandigde zijn zoon een prachtig ingepakt pakje. Nieuwsgierig, maar ietwat teleurgesteld, opende de jongeman het pakje en vond er een prachtige, in leer gebonden, Bijbel. Boos verhief hij zijn stem tegen zijn vader en zei: "je bulkt van het geld en je koopt een bijbel voor me?!" en stormde het huis uit, het boek achterlatend.
Vele jaren gingen voorbij en de jongeman had zich ondertussen ontpopt tot succesvol zakenman. Hij had een prachtig huis en een fantastisch gezin, maar realiseerde zich ineens dat zijn vader nu toch wel erg oud moest zijn en dat hij mogelijk toch maar een keer bij hem langs moest gaan. Hij had hem niet meer gezien sinds de dag van zijn afstuderen. Maar voordat het hem lukte om dat te doen, bereikte hem een telegram waarin het overlijden van zijn vader werd aangekondigd en waarin stond dat hij al zijn bezittingen aan zijn zoon had nagelaten. Hij moest onmiddellijk naar het huis van zijn vader komen om de zaken te regelen.
Toen hij bij zijn vaders huis aankwam raakte zijn hart plots vervuld van droefenis en spijt. Hij begon zijn vaders belangrijke papieren uit te zoeken toen zijn oog viel op een nog steeds nieuw uitziende bijbel, die er nog precies lag zoals hij hem jaren geleden achter had gelaten. Met tranen in de ogen opende hij de bijbel en begon de bladzijden om te slaan. Terwijl hij die woorden las, viel er een sleutel uit een enveloppe die achter op de bijbel met plakband vast zat. Het had een label met de naam van de dealer, de dealer die de sportauto verkocht die hij destijds zo graag wilde. Op het label stond de afstudeerdag afgedrukt en de woorden ... betaald.
Mooi verhaal met een pracht van een moraal, schrijver is mij niet bekend, geniet er van:
Een vader stuurde zijn twee zonen de wereld in om ervaring op te doen, om het leven van de mensen op het platte land, in de dorpen en steden te leren kennen. En hij zei tegen hen: Laat tekens achter op jullie weg. De twee broers gingen op pad. Al na enkele stappen begon de oudste broer tekens te maken. Hij maakte knopen in grashalmen, brak twijgen van struiken en bomen, stak takjes in de aarde, legde stenen op de rand van zijn pad. De hele weg die hij liep was vol met tekens. Hij was zo bezig met tekens maken dat hij er nauwelijks aan toe kwam om met mensen in gesprek te raken. De jongste broer echter gedroeg zich heel anders. Hij maakte geen tekens langs de weg. Maar in het eerste dorp ging hij naar de herberg, at en dronk met de mensen en vertelde uit zijn leven. In het volgende dorp raakte hij bevriend met een jongen die hem mee nam naar zijn familie. Weer in een ander dorp voegde hij zich bij de mensen, luisterde naar hun ervaringen en verhalen, en vertelde wat in zijn hart op kwam. In een stadje waar hij langs kwam kreeg hij vanwege zijn open en vriendelijke aard spontaan van de mensen eten en drinken aangeboden, vroeg geïnteresseerd naar hun levenservaringen, luisterde en vertelde. Intussen was de oudste broer druk bezig met zijn knopen, twijgen en takjes. Toen ze beide weer thuis waren vertelden ze hun vader van hun belevenissen. Nadat deze aandachtig geluisterd had ging hij met hen dezelfde weg die zij gegaan waren. Overal werd de jongste broer met zijn vader heel hartelijk ontvangen. Maar niemand kende de oudste broer. "Ik begrijp niet waarom niemand mij kent", zei deze, "allen zijn zo vriendelijk tegen mijn broer, die niets gedaan heeft dan alleen maar kijken en praten; hij heeft geen grashalmen geknoopt, geen twijgen gebroken, geen enkel teken aangebracht zoals u, vader, het bevolen hebt, maar iedereen kent hem en is blij met hem. Toen zei de vader: "Er bestaan nog andere tekens dan grastwijgen en takken, mijn zoon. Het zijn de tekens die een mens in de harten van andere mensen achterlaat wanneer hij hen ontmoet, naar hen luistert, met hen spreekt en hen zijn vriendschap schenkt. Dat zijn de tekens die je jongere broer op zijn weg heeft achtergelaten. Daarom wordt hij door de mensen herkend en vriendelijk ontvangen. De tekens die je in de harten van mensen achterlaat blijven,terwijl gras, twijgen en takken allang zijn verdord en verdwenen in de maalstroom van de tijd.
Eén keer in je leven, ontmoet je iemand die perfect bij je past. Daarvan is er maar eentje, daar moet je zuinig op zijn, want als je die kwijtraakt, doet het de rest van je leven pijn. Eén keer in je leven, is de liefde een laaiend vuur, als je er niet goed voor bent, dan dooft het op den duur. En als je het een keer hebt gehad, een liefde zó intens, blijft het voor de rest van je leven, je allergrootste wens.
Doe al het goede dat je kunt, met de middelen die je hebt, op de manier die je gewoon bent, op de plaats waar je staat, in de tijd die je gegeven is, voor de mensen die je kent, zolang het je mogelijk is.
Deze mooie tekst over vriendschap kwam ik per toeval ergens tegen,schrijver onbekend:
Vriendschap
Wat is vriendschap vragen we ons soms af Voor de één , een mens om tegen te praten, Voor de ander een mens om op te kunnen steunen als je het moeilijk hebt
Vriendschappen zijn snel gemaakt Maar ook net zo snel weer stuk Koester daarom een vriendschap als een bloem: Ook vriendschap heeft aandacht nodig (water) Ook vriendschap heeft liefde nodig (zon) Zonder deze dingen zal een vriendschap verdorren En uiteindelijk dood gaan
Daarom wees erg zuinig op de vriendschappen die je hebt En waak ervoor dat zoiets niet verdort Vrienden heb je nodig Al is het soms kort
Met moederdag in het vooruitzicht een mooi gedicht ter ere van alle moeders:
Moeder
Is een woord dat veel omvat, moeder zijn dat is pas wat, moeder zijn is warmte geven, samen met je gezinnetje leven, moeder is t die al haar liefde geeft, t is of ze voor ons alleen maar leeft, haar grootste zorg voor groot en klein, is dat we maar gelukkig zijn
Nog zo een mooi verhaaltje over gelukkig en tevreden zijn, en beseffen dat alles in het leven zijn bedoeling heeft: Geschreven door B. Bisshoff.
Een waterdrager vervoerde twee kruiken, welke op een stuk hout over zijn schouders hingen. Maar één van de twee had een barst. Terwijl de andere kruik al het water bijhield van de bron tot in het dorp, verloor de andere onderweg altijd de helft van haar inhoud. Dit duurde ongeveer twee jaar en de drager leverde dus tijdens zijn reizen slechts anderhalve kruik water in plaats van twee.
De perfecte kruik was fier want zij deed haar job zonder te falen. Maar de beschadigde kruik was depressief want zij wist dat zij maar de helft deed van wat er van haar verwacht werd. Op een dag zei ze aan de kruikendrager toen hij haar vulde aan de bron: Ik voel me schuldig, ik wil me verontschuldigen. Waarom? vroeg de kruikendrager haar. Ik kan maar de helft van mijn water leveren omwille van die barst, waardoor de andere helft verloren gaat.
Jij doet zoveel moeite, maar door mijn fout kan je maar de helft leveren van wat er van jou verwacht wordt. De kruikendrager raakte hierdoor ontroerd en antwoordde: Denk er niet meer aan en terwijl wij naar huis gaan, kijk dan eens naar de mooie bloemen die hier langs de weg groeien.
Onderweg ziet de kruik heel veel mooie bloemen die schitteren in de zon en dat maakt haar blij. Maar toch voelt ze zich nog steeds schuldig omdat ze alweer de helft van het water verloren is.
Dan zegt de kruikendrager aan de kruik: Heb je gezien hoeveel mooie bloemen er langs jouw kant waren en bijna geen enkele aan de andere kant? Ik heb altijd al geweten dat je water verloor maar ik kon er partij uit halen, langs jouw kant heb ik bloemen gezaaid en jij hebt ze tijdens de rit water gegeven. Zonder jou had ik nooit zulke mooie bloemen gehad!
Dit ontroerend verhaal werd ons toegestuurd door vrienden via pps, ik vind dat ook jullie er van mogen genieten:
Een boer had enkele jonge hondjes die hij nog moest verkopen.
Hij schilderde een advertentie op een bord met:
4 puppies te koop
En zette dit aan het begin van zijn erf aan de kant.
Net toen hij de laatste spijker in het bord sloeg werd hij reeds aan zijn mouw getrokken.
Hij keek naar beneden, recht in de ogen van een kleine jongen.
Meneer zei de jongen, ik wil één van uw puppies kopen!
Wel, zei de boer terwijl hij met zijn hand achter in zijn nek wreef,
deze puppies hebben hele goede ouders en kosten aardig wat geld
De jongen liet voor een moment zijn hoofd hangen.
Toen reikte hij diep in zijn broekzak en haalde een handvol kleingeld voor de dag en liet het aan de boer zien.
Ik heb 39 cent, is dat genoeg om te kijken?
Zeker zei de boer en hij floot een deuntje.
Dolly, riep hij.
Uit het hondenhok en over het erf rende Dolly naar de boer toe, gevolgd door 4 kleine bolletjes wol.
De kleine jongen drukte zijn gezicht tegen het hek; zijn ogen straalden van verrukking.
Terwijl de honden naar het hek kwamen aangerend, zag de jongen nog iets bewegen in het hondenhok.
Langzaam verscheen er nog een bolletje wol, maar dit was een zichtbaar kleiner bolletje dan de andere hondjes
Op zijn achterpootjes gleed het bolletje het hok uit en op een wat onhandige wijze begon het hondje vooruit naar het hek te hobbelen terwijl het zijn best deed om de andere hondjes bij te houden.
Ik wil die hebben!, zei het kleine jongetje, terwijl hij naar het waggelende exemplaar wees.
De boer knielde naast het jongetje neer en zei: vriendje, je wil dat hondje echt niet.
Het is nooit in staat om te rennen of te spelen zoals de andere hondjes kunnen.
Toen deed de jongen een stap naar achteren, boog naar voren en begon een broekspijp op te rollen.
Terwijl hij dit deed, werd een stalen beugel zichtbaar aan beide zijden van het beentje van de jongen;
onderaan zat die beugel vast aan de twee zijden van een speciaal gemaakt schoentje.
De boer aankijkend zei hij: weet u meneer,
ik kan zelf ook niet zo goed rennen en hij heeft iemand nodig die hem begrijpt.
De boer boog zich voorover om het kreupele hondje op te pakken
en toen hij zich weer oprichtte had hij tranen in zijn ogen.
Hij hield het diertje heel voorzichtig vast toen hij het aan de jongen gaf.
Hoeveel kost het? vroeg de kleine jongen.
Niets, het is gratis, zei de boer. Er is geen prijs voor liefde, de wereld is vol van mensen die iemand nodig hebben die hen begrijpt
Deze mooie bezinningstekst werd gisteren voorgelezen op de gebedswake van een overleden kennis:
Er was eens een boom die van een kleine jongen hield. Iedere dag ging de jongen naar de boom en raapte de bladeren bij elkaar. Daar vlocht hij dan een kroon van, zette hem op zijn hoofd en deed alsof hij koning van het hele bos was. Hij klauterde tegen de stam op en zwaaide aan de takken op en neer. De boom liet hem eten van zijn appels en ze speelden verstoppertje. Als de jongen moe was, ging hij slapen in de schaduw van de boom. En de jongen hield van de boom, heel erg veel. En de boom was gelukkig.
Maar het leven ging verder en de jongen werd groter en ging van school af. En de boom was vaak alleen.
Op een zekere dag kwam de jongen weer eens bij de boom en de boom zei: Kom jongen, kom weer eens in mijn stam klimmen en aan mijn takken zwaaien. Eet weer van mijn appels, speel in mijn schaduw en wees gelukkig. Maar de jongen zei: Ik ben te groot geworden om te klimmen en te spelen. Ik heb geld nodig, want ik hou ervan om dingen te kopen en plezier te maken. Kun je me niet wat geld geven? Het spijt me wel, zei de boom, maar geld kan ik je niet geven. Ik heb alleen maar bladeren en appels. Neem mijn appels maar en verkoop die in de stad. Dan heb je geld en zul je gelukkig zijn. En de jongen klom in de boom, plukte appels en bracht ze weg. En de boom was gelukkig.
Maar weer bleef de jongen een hele tijd weg. En de boom was bedroefd. Op een goede dag kwam de jongen weer terug. De boom fleurde helemaal op en zei: Kom mijn jongen, klim weer in mijn stam en zwaai aan mijn takken en wees gelukkig. Ik heb het veel te druk om in bomen te klimmen zei de jongen. Ïk wil een huis bouwen voor mijn vrouw en kinderen. Kunt u mij geen huis geven? Ik heb geen huis zei de boom, maar je mag wel mijn takken afzagen om een huis te kunnen bouwen. Dan zul je gelukkig zijn. En de jongen zaagde de takken af en bracht ze weg om er zijn huis mee te bouwen. En de boom was gelukkig.
En opnieuw bleef de jongen een lange tijd weg. Toen hij weer terug kwam, was de boom zo gelukkig dat hij nauwelijks kon praten. Kom jongen, fluisterde hij, kom met me spelen. Ik ben te oud en heb geen zin om te spelen zei de jongen. Ik wil een boot, waarmee ik een heel eind hiervandaan kan. Kun je mij die boot geven? Hak mijn stam maar om en maak daar een boot van zei de boom, dan kun je wegzeilen en zul je gelukkig zijn. En de jongen hakte de boom om, maakte er een boot van en zeilde weg.
En na een lange tijd kwam de jongen weer terug. Het spijt me, jongen zei de boom, maar nu heb ik niets meer om je te geven. Mijn appels zijn op. Mijn tanden zijn te slecht om te eten zei de jongen. Mijn takken ben ik kwijt zei de boom. Je kunt er niet meer aan zwaaien. Ik ben te oud om aan takken te zwaaien zei de jongen.Ik heb zelfs geen stam meer zei de boom, om tegenop te klimmen. Ik ben te moe om te klimmen zei de jongen.
Ik vind het echt jammerzuchtte de boom, ik wou dat ik je nog wat kon geven, maar ik heb niets meer over. Ik ben nog maar een oude stomp. Het spijt me werkelijk.Ik heb niet meer veel nodig zei de jongen, alleen een rustig plekje om te zitten, ik ben doodmoe. Nou zei de boom, die zo goed als het kon weer een beetje moed vatte, een oude stomp is juist genoeg om stil op uit te rusten. Kom jongen, ga zitten en rust uit. Dat deed de jongen. En de boom was gelukkig.
Deze tekst kreeg ik van een vriendin toegestuurd toen ik haar bijstond in een moeilijke periode:
Een schouderklopje, Een vriendelijk woord, en dat gegeven op een goed gekozen momentje, is wat ieder bekoort, en betekent soms meer, dan een duur presentje.
Deze tekst maakte ik voor vrienden ter gelegenheid van hun 25ste huwelijksverjaardag:
25 jaar zijn jullie nu getrouwd 25 jaar lang hebben jullie gebouwd aan een relatie zo fijn, die krijg je niet zo maar klein. Vandaag zijn jullie twee gelukkige mensen, daarom willen wij jullie voor de toekomst het allerbeste wensen. En waren jullie de voorbije jaren al heel tevreden, laat de volgende jaren dan zijn zoals het verleden.
Een prachtig verhaal over de belangrijke waarden in het leven. Ik kreeg het zo maar toegestuurd van vrienden, maar ik wil ook U er van laten genieten:
Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg tijd lijkt, denk dan eens aan dit bericht...
Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was.
Zij antwoordden van wel. Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol. De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel. Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen en zand. De hele inhoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt namelijk het leven van een mens voor." "De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn." "De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je zijn."
"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks, er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te repareren." "Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."
Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in die pot dan voor zouden moeten staan. De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."
prachtig citaat over de stilte, geschreven door Mgr. Laridon.
Stilte.....
Is het rustig maken in je huis, zo stil, dat je hoort, dat iemand nadert en klopt aan de deur.
is het rustig maken in je hart, zo geduldig worden, dat je tijd hebt, voor wie onverwacht komt.
is het rustig maken in je huis en in je hart, zo ontvankelijk, dat je luisteren kan, naar het verhaal dat iemand je brengt.
is het rustig maken in het huis van je hart, zo zelfvergeten zijn, dat je je eigen plannen kunt terzijde wijzen, om te doen wat iemand anders vragen kwam.
In stromend water worden geen beelden weerkaatst, wel in het spiegelende oppervlak van een stille vijver. Alleen wie zelf rustig is, kan een rustplaats bieden aan allen die rust zoeken.
Mooi citaat over optimisme of pessimisme, aan U de keuze, geschreven door een anoniem auteur.
Elke nieuwe dag heeft twee handvatten: je kunt het handvat bezorgdheid vastpakken, of het handvat enthousiasme. Zoals je keuze is, zo zal je dag ook zijn.
Ze waren met zijn drieën: Iedereen, Iemand en Niemand. Op een dag moest er iets heel belangrijks gedaan worden. Iedereen dacht natuurlijk dat Iemand het wel zou doen. En hoewel Iedereen er toe in staat was,deed Niemand het. Zo kwam het dat Iedereen boos werd. Het was toch de zaak van Iedereen en nu had Niemand het gedaan. Iedereen dacht dat toch wel Iemand het had kunnen doen, maar Niemand had zich gerealiseerd dat niet Iedereen het wilde doen. Aan het einde van de zaak beschuldigde Iedereen Iemand omdat Niemand deed wat Iedereen had moeten doen.
In vreugde en verdriet zijn bloemen onze getrouwe vrienden. Wij eten, drinken, zingen, dansen en maken het hof met hen. Wij huwen met bloemen, wij dragen de namen van bloemen. Wij durven niet zonder hen te sterven ... Hoe zouden wij zonder hen kunnen leven???
Een prachtig citaat van wijsheid geschreven door Phil Bosmans.
Bloemen hebben geen handen, ze groeien, ze bloeien, ze geven wat wij zijn: schoonheid en vreugde. Ze kunnen niet grijpen, ze kunnen niet nemen, tenzij de zon, en die schijnt voor iedereen.
Teder citaat van Marcel Weemaes over de vriendschap.
Indien ik je dragen kon, over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over het leven, over jezelf, over lief hebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagen lang.
Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je open brak, dan wachtte ik, uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onrecht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij, en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel, ik ben maar een vriend op je weg, al uren en dagen lang.
En ik kan alleen maar hopen, dat je dit weet: je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen, als je een vriend hebt voor uren en dagen lang.
Een mooie tekst van Jan Smit over het leven, geniet ervan want het is al zo kort.
Voor ik s avonds naar mn kamer ga Denk ik over vele dingen na Ik denk aan hoe de wereld zou zijn zonder de zon Wat zou het gek zijn als die niet bestond
Het leven duurt maar even Wees blij als dan de zon weer naar je lacht Ja het leven duurt maar even het komt vaak anders dan je had verwacht
Je moet geven, leven en nemen Doe altijd wat je wilt op je gevoel Want dan weet je één ding is zeker Je gaat je eigen weg en dat is nou precies wat ik bedoel
Het zijn de kleine dingen die het doen Een schouderklopje of gewoon een zoen Je maakt een complimentje En dat maakt mensen blij Kon iedereen maar altijd vrolijk zijn
Een aangrijpend verhaal van Gerard de Vries over de onvoorwaardelijke liefde en de samenhorigheid van een vader en zijn kind:
De grote autowegen sluieren zich over bergen en door valleien Ik denk dat ik ze in de loop der jaren allemaal bereden heb Omdat de cabine van mijn truck al meer dan 25 jaar mijn huis is geweest Voor mij zou het vreemd zijn een geregeld leven te moeten leiden Ja ik herrinerde mijn eerste truck nog die ik bestuurde Ik was zo trots als een pauw en popelde om hem Aan mijn vrouw en zoontje te laten zien De kleine knul was net zo onder de indruk Als toen hij voor het eerst sneeuw zag Hij kon nog maar een paar woordjes brabbelen En zijn vaste begroeting was dan ook altijd Giddy up go papa giddy up go Daarom gaf ik mijn truck die naam Giddy up go Een slecht leven was het niet Ontdanks het feit dat ik het altijd druk had Het was een jaar of zes daarna Toen ik op een dag thuis kwam en niemand aantrof Mijn vrouw was met de kleine jongen vertrokken En ik wist niet waarheen, niemand wist het Vanaf die dag was ik alleen met mijn ouwe trouwe Giddy up go In de loop van de tijd had ik in vele koffietentjes Langs de weg veel vrienden gemaakt Niemand plaagde me met die bijzondere naam op mijn kar Omdat ze wel wisten hoe ik eraan gekomen was Ik had ze over mijn kleine knul verteld En wat zijn reactie was toen hij voor het eerst mijn truck zag Giddy up go Verleden week denderde ik weer over de weg Toen ik op een gegeven moment werd ingehaald Door een splinternieuwe diesel truck Dikke walmen uit zijn uitlaat blazend Toen hij voor me reed kreeg ik een brok in mijn keel En de tranen srpongen in mijn ogen Want achter op die mooie kar stond geschilderd Giddy up go Ik gaf wat meer gas en bleef achter hem rijden Bij het eerst volgende cafeetje zette hij zijn wagen aan de kant En ik de mijne erachter Toen we binnen waren bood ik hem een kop koffie aan En we raakten aan de praat Hoe kom jij aan die naam giddy up go Op je wagen , vroeg ik hem Ja zei hij ,mijn vader was ook truck chauffeur En mijn moeder vertelde dat ik die naam altijd riep Toen hij weg reed Mijn moeder is overleden en mijn vader heb ik nooit kunnen vinden Ik zei dat hij maar eens mee naar buiten moest gaan Omdat ik iets had dat hij beslist moest zien We liepen naar mijn ouwe truck Ik veegde er wat vuil af zodat de naam goed zichtbaar werd Verbaasd en met grote ogen las hij fluisterend Giddy up go Wat we toen allemaal te bepraten hadden jongens aan toe Vanaf die dag crossen we samen over de wegen En die knul manoevreert met dat gevaarte Zoals ik nog nooit een chauffeur heb zien doen Als onze wagens in het duister voort razen Hebben de lichten op de weg een machtige glans voor ons We zien de letters op onze wagens Waar we de betekenis zo goed van kennen Giddy up go
Dit stukje tekst komt uit een lied van Frans Bauer, het stemt je tot nadenken en geloof het maar, het doet je beseffen, ja, t'is waar:
Het leven draait te vaak alleen om centen De mensen kijken wat een ander heeft En ga je meer dan één keer op vakantie Dan zeggen ze dat je met schulden leeft En koopt de buurman weer een nieuwe auto Dan gaan de roddels vrolijk over straat De mensen zouden beter moeten weten Waar het in 't leven toch om draait
Je moet niet altijd naar een ander kijken Jaloers zijn ach dat heeft zo weinig zin De mensen zullen altijd blijven wijzen Maar leef je leven fijn met je gezin Dus gun een ander hele mooie dromen Je weet dan dat 't jou niet slechter gaat Want al die bluffers zullen er nooit komen Laat ze maar gaan met hun gepraat
Geef me maar een ons geluk Da's meer dan een pot goud Pas er wel voor op dat je geen luchtkastelen bouwt Want het leven duurt maar even Alles gaat zo weer voorbij Geef me maar een gulle lach dat maakt mij miljonair Want met duizend tranen daarmee kom je niet zover Want juwelen dragen velen Maar geluk dat maakt je blij
Ik hou van liedjes met een diepere betekenis , mooie teksten, die je hart beroeren en waarvan je weet dat het de waarheid is.
Je bent geboren zonder iets Maar wat je dan wordt meegegeven dat is de basis van het leven en helpt je eventjes op weg Al stond je wiegje in een krot maar heb je liefde mee gekregen Dan denk je later pas heel even die armoe was nog niet zo slecht
We zijn toch allemaal gelijk Geluk dat maakt de mensen rijk Al draait het vaak alleen om geld dat is niet alleen wat telt kijk maar goed om je heen Al heeft een ander soms wat meer dan zeg ik elke keer maar weer Je kunt geluk er niet mee kopen want hoe je bent dat telt alleen
Niet iedereen die krijgt een kans want elders wordt ook veel geleden Dus daarom wees hier maar tevreden en kijk niet wat een ander heeft Want rijkdom zit diep in je hart Waar jij je leven op moet bouwen het geeft de toekomst het vertrouwen Het is maar hoe je het beleeft
Deze pakkende tekst vond ik op het rouwkaartje van een buurman die dankzij een donor hart nog een paar extra jaren van het leven genieten kon.
Ergens was iemand aan sterven toe, maar ik wist niet waar. Hier, was ik aan sterven toe. Mijn leven was in groot gevaar. Oprechte dank "Vriend, die ik niet ken", dank zij het afstaan van Uw orgaan, kon ik nog bijna vijf jaar verder door het leven gaan.
Dit verhaal van menslievendheid van Gerard De Vries vind ik ook een kanjer. Iemand blij maken hoeft echt niet veel te kosten, alleen een beetje moeite....
Ik heb veel gereisd en veel dingen gedaan om een stuk van de wereld te kunnen zien. In Amerika ben ik bijna twee jaar lang truckchauffeur geweest. En uit die tijd komt dit verhaal.
Ik stond met m'n truck even buiten een klein plaatsje in het zuiden, en nam m'n papieren door voor wat betreft de lading en m'n bestemming.
M'n mobilofoon stond zoals altijd aan op kanaal 19 en plotseling hoorde ik op de lijn de stem van een kleine jongen.
Hij zei "He, is er iemand die luistert? He truckchauffeurs, praat eens tegen Teddybeer". Ik drukte m'n knop in en zei "je hebt er eentje, Teddybeer", en de stem van de jongen kwam weer in de lucht.
"Ik wil je niet van je werk houden en je eigenlijk niet storen, want mam heeft gezegd dat ik je niet mocht oproepen en van die mobilofoon af moest blijven.
Ja sorry hoor, ik voel me een beetje eenzaam en het helpt als je 'ns met iemand praten kan, want dat is een van de weinige dingen die ik kan doen. Ik kan niet lopen."
Ik nam de microfoon en zei dat 'ie net zo lang mocht praten als 'ie wilde. "Dit is eigenlijk de mobilofoon van m'n vader, maar hij is nu van mam en mij.
M'n pa heeft een ongeluk gehad en die is d'r niet meer. Mam werkt voor ons beiden, en ik ben niet zo'n beste hulp voor haar.
Ik kan niet goed uit de weg. Ze zegt vaak: 'geen zorgen, we redden het wel', maar soms hoor ik haar 's avonds laat in bed huilen.
Jullie hebben 't druk maar d'r is maar een ding dat ik graag zou willen, omdat m'n vader me wel eens meenam op een rit. Maar dat kan nu niet meer."
Niet één chauffeur kwam op 't radiokanaal zolang die jongen met me in gesprek was. Ik kreeg medelijden met 'm, want ik dacht aan m'n eigen knul thuis.
"M'n pa zei indertijd: 'eens zal deze truck voor jou zijn, Teddy', maar ik zou toch nooit in een achttienwieler kunnen rijden.
Gelukkig zorgt deze oude zendontvanger nog voor een beetje verbinding met al m'n vrienden in de trucks. He, mam komt zo thuis, dus ik moet sluiten, maar toeter eens als je langsrijdt, dan weet ik dat jij 't bent, en dan kom ik wel weer eens op de lijn."
"Zeg Teddybeer, waar woon je precies?", vroeg ik hem. Hij noemde z'n adres. Gelukkig had ik geen bederfelijke vracht. Ik keerde m'n truck en reed naar z'n huis. Toen ik de hoek omkwam en de straat inreed wist ik niet wat ik zag.
Een stuk of twaalf enorme trucks stonden in colonne geparkeerd. Alle chaffeurs in de omtrek hadden de oproep van Teddybeer gehoord en bezorgden hem nu een waar feest.
Ze tilden hem van de ene truck in de andere en overal mocht 'ie even achter 't stuur in de cabine. Als laatste zat 'ie in mijn truck en daarna zette ik 'm in z'n stoel terug.
Als ik ooit geluk heb gezien, geluk zoals ik nooit in m'n leven weer zal zien, dan was 't dit keer 't geluk in 't gezicht van die knul.
Ik ging met de pet rond om z'n moeder ook nog iets te kunnen geven, en alle jongens namen afscheid van Teddybeer, voordat z'n moeder thuis zou komen.
Toen ik weer achter 't stuur zat, stonden er tranen in m'n ogen, want ik had gezien hoe je heel eenvoudig iemand blij kunt maken.
Toen kwam er nog een verrassing, een vrouwenstem op de lijn met "bedankt van Teddy's moeder, we wensen jullie alle goeds en zullen bidden voor een veilige rit.
Jullie hebben een droom van m'n jongen werkelijkheid gemaakt. Ik ga maar van de lijn, anders ga ik zelf nog huilen. God bless you and goodbye."
Ook deze levenswijsheid werd verteld door Gerard De Vries, een mooi verhaal, je staat er niet bij stil, maar als je er even over nadenkt besef je pas, ja, dat is waar.
Het spel kaarten.
Het was in de Tweede Wereldoorlog. Een groep soldaten kwam terug van patrouille en arriveerde in een klein dorp. De volgende morgen, zondag, ging een aantal van hen onder leiding van een sergeant, naar de kerk. Nadat de geestelijke een gebed had gelezen, begon hij te preken. De jongens die een kerkboek hadden ,haalden het te voorschijn. Maar één van hen had alleen maar een spel kaarten bij zich dat hij voor zich uitspreidde. De sergeant zag wat hij deed en zei dat hij de kaarten weg moest doen. Na afloop van de dienst werd de soldaat gestraft en bij de officier militaire politie gebracht. "Waarom heeft U hem hier gebracht, sergeant?", vroeg de officier. "Hij zat te kaarten in de Kerk", was het antwoord. "Wat heb je daarop te zeggen, knaap?" zei de luitenant. "Heel veel," was het antwoord van de bewuste soldaat. "Dat zullen we hopen, want als je geen deugdelijke reden hebt, dan zal ik je strenger straffen dan wie ook." De soldaat zei: "Luitenant, ik ben zes dagen op patrouille geweest. Ik had geen Bijbel of kerkboek, maar ik hoop U te kunnen overtuigen van de oprechtheid van mijn bedoelingen." Nadat hij dat had gezegd begon hij met zijn verhaal:
"Kijk, Luitenant, als ik naar de aas van het spel kijk, dan weet ik dat er maar 1 God is, en de twee vertelt me dat de bijbel in twee delen verdeeld is, het oude en het nieuwe testament. ALs ik de drie zie, dan denk ik aan de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. De vier herinnert me aan de vier evangelisten die het woordpredikten, Matheus, Marcus, Lucas en Johannes. De vijf doet me denken aan de vijf wijze maagden die hun lamp brandend hielden en gespaard bleven. Vijf van de tien waren dwaas en werden verstoten, de overige vijf bleven gespaard. Zes, dat zijn de zes dagen waarin God de hemel en de aarde heeft gemaakt. Zeven, herinnert me aan de zevende dag, de rustdag. De acht doet me denken aan de acht mensen die gered werden toen de aarde vernietigd werd. Het waren Noach, zijn vrouw, zijn zonen en hun vrouwen. Bij de negen denk ik aan de melaatsen die onze Redder reinigde van de zonden, en negen van de tien bedankten Hem zelfs niet. Bij de tien denk ik aan de tien geboden die Mozes op de stenen tafelen ontving.Zie ik de Koning, dan weet ik dat er slechts 1 grote Koning is. De vrouw herinnert me aan moeder Maria, koningin van de hemel. De boer van het spel is de duivel. Als ik de tekens op de kaarten tel dan kom ik tot 365, de dagen van het jaar. Er zijn 52 kaarten, de weken van het jaar. Vier kleuren zijn er, vier weken op een maand. Er zijn twaalf kaarten met een afbeelding, dat wil dus zeggen, twaalf maanden in een jaar.Ook zijn er dertien troeven in een spel, dertien weken in een kwartaal.Ziet U, luitenant, mijn speelkaarten betekenen voor mij een bijbel, een almanak en een kerkboek tegelijk."
Beste mensen, dit was een waar verhaal. Ik weet het zeker, want die soldaat, dat was ik.
Deze tekst heb ik niet zelf geschreven maar vond ik terug in liedjesteksten uit de oude doos, het is eigenlijk een mooi levensverhaal verteld door Gerard De Vries, en ik denk dat velen onder ons dit stukje tekst misschien zelf ook wel tegengekomen zijn in hun leven.
Vanmiddag was mijn vrouw in de keuken bezig met het eten Toen ons zoontje plotseling binnen kwam Met een papiertje in zijn hand Hij liep naar haar toe en gaf het haar Terwijl ze haar handen afdroogde aan haar schort Las ze wat er op stond:
Schuur opruimen, vijf gulden, De hele week mijn bed opgemaakt, een gulden, Boodschappen doen, vijtig cent Op mijn broertje gepast terwijl jij boodschappen deed, vijfentwintig cent, De vuilnisbak buiten zetten, een gulden, Voor het halen van een goed rapport; vijf gulden, En ook de tuin nog geharkt, twee gulden, Totaal tegoed: veertien gulden vijfenzeventig. Nou dat was het.
En terwijl hij vol verwachting naar zijn moeder opkeek, Zag ik hoe de herinneringen door haar heen flitsten. Ze pakte een pen, draaide het papiertje om en schreef:
Ik heb je bij me gedragen tot aan je geboorte, gratis, Aan je bedje gezeten en voor je gebeden, gratis, Alle dagen en weken voor je gezorgd en naar je omgekeken, gratis, Tel het allemaal op, je moeder doet alles gratis en voor niets, Iedere avond de zorgen voor de dag van morgen, gratis, Je medicijnen gehaald en je schoolgeld betaald, gratis, Ik heb je kleren versteld en vaak om de dokter gebeld, gratis, Tel het allemaal op, je moeder doet alles gratis en voor niets.
Toen hij dat had gelezen, stonden zijn ogen vol grote tranen, En heel zacht zei hij: mammie, ik hou van je , heus waar, Hij nam de pen uit haar hand en schreef met grote letters: ALLES IS BETAALD.
Om 6 u ben ik opgestaan, ik maakte me klaar en pakte voor de laatste maal mijn rugzak in.
Na het ontbijt vertrokken we met ons drieën naar de bushalte, er werd weinig gezegd.
Om 6u 55 stopte de bus die mij naar La Coruna zou brengen. Ik legde mijn rugzak in de koffer en nam afscheid van Guy en Fons.
Ik stapte in en de bus zette zich in beweging, ik zwaaide nog even naar mijn twee vrienden die ik moest achterlaten.
Er ging vanalles door mijn hoofd, in het halfdonker zag ik nog verschillende vuurhaarden gedurende de rit naar La Coruna, die twee uur duurde.
Ik was fier op mezelf omdat ik het had gehaald, maar ik was intens verdrietig omdat de laatste vier dagen naar Finesterre, een anticlimax waren, door de bosbranden.
Waarom verwoesten mensen zo een schone natuur???
Om 9u15 ben ik in La Coruna aangekomen, ik stapte het busstation binnen en daar moest ik wachten tot 13u eer ik kon vertrekken naar België.
Om 12 u ging ik al naar buiten om te vragen waar ik juist moest zijn.
Aan halte nummer 2 moest ik opstappen, maar om 12u30 was er nog niets te zien. Ik nog maar eens gevraagd, bleek dat ik aan de overkant moest zijn.
Ik was het wachten moe en ging eens over het muurtje kijken,wat daar zoal te zien was. Stond daar toch ook een bus met nummer 2 en dat was mijn bus naar België.
Ik haalde vlug mijn rugzak en maakte dat ik op de bus zat, ze zat goed vol.
Wat een geluk dat ik nog even over dat muurtje ging kijken of de bus was zonder mij vertrokken.
De bus bracht ons naar een grote verzamelplaats met eetgelegenheid in Palencia.
Daar moesten we overstappen op bus nr. 13. Zou dat een ongeluksnummer zijn?
Het instappen verliep echt chaotisch en met een uur vertraging konden we pas vertrekken.
De bus bracht ons via Burgos en Irun naar Frankrijk, richting Bordeaux en dan verder richting Parijs.
We hadden regelmatig een stoppauze, iedereen lag te slapen maar ik kan dat niet. Van Parijs reden we naar Lille, met ongeveer twee uur vertraging.
Daar werden we eindelijk verlost van een hele hoop lawaaimakers en werd het weer terug rustig in de bus. We reden verder naar Antwerpen, waar we omstreeks 16.00 u de volgende dag dus, zijn aangekomen.
Ik pakte vlug mijn rugzak uit de koffer en liep naar het station om de trein van 16.36 u te halen naar Hasselt.
Ik belde naar Diana om mij te komen ophalen rond 17u45.
Ik was terug in België, na drie maanden stappen, het voelde raar. FIN DE CAMINO
We krijgen een eenvoudig ontbijt om 7u30 en daarna ... start...
Na een paar honderd meter zien we op het pad papier en linnen aangestoken, maar gelukkig gedoofd. Ik verwittig wat verder een bewoner. Overal links en rechts van ons verbrandde bossen, nog smeulend,overal rook.
Voor ons een berg in brand, helikopters, blusvliegtuigen vliegen aan en af.
In een dorp mogen we van de bewoners niet de berg over, we volgen de grote baan, links en rechts ook de bossen weg. De camping is ontruimd. Auto's keren terug, brandweerwagens, de blusvliegtuigen zijn vlakbij.
We komen uiteindelijk aan de baai van Fisterra, er is nu geen gevaar meer, het strand is breed en kilometers lang. De aanblik is aangrijpend, het einddoel voor ons... voor Ludo,... maandenlang te voet onderweg is het allemaal te veel...
Hij schreit, stilletjes op een bank. Het einde van zijn tocht, de verwoesting van de natuur, het is hem te machtig.
Op blote voeten lopen we over het strand op zoek naar enkele "Jacobsschelpen".
Ludo vindt enkele halfweg.
We gaan naar pension Lopez in het centrum. De prachtige kamer nr. 43 is echter bezet. We nemen een kamer met 3 bedden en met zicht op de baai, maar helaas, geen terras.
We betalen 30 euro, zo zijn we toch nog tevreden.
Met rugzak vertrekken we naar de Cabo- de vuurtoren-.. de laatste 3.5 km. We zingen "aan het noordzeestrand" en "hutje op de hei"... hoor ik daar niet een tikkeltje heimwee?
Vlak voor de vuurtoren de "mojon" of mijlpaal met aanduiding: "KILOMETER NUL"
FISTERRA FIN DO CAMINO
FIN DE LA TERRA !!!
Bij de terugkeer schudden Ludo en Guy elkaar de hand, zonder woorden, maar wel veelbetekenend, alles erin!!
Onze zoektocht naar eten verloopt niet zo vlot, het is al wat laat en men wil geen menu meer serveren.
Uiteindelijk, waarschijnlijk weer met de hulp van Jacobus, vinden we een restaurantje aan de haven.
Met een vissoep en een visschotel met 5 soorten vis zwemmend in enkele flessen wijn , sluiten we passend af.
We gaan langs de Albergue en krijgen ons "FISTERRA-Dokument".
We slenteren nog wat rond, kopen een souveniertje en sluiten af met een tapa en een kommetje Ribeiro wijn...
Ik val achterover op mijnen tram en val binnen de 15 sekonden in slaap.
Blijkbaar heb ik daarna verschillende eucalyptusbomen afgezaagd en alzo mijne goeie vriend Ludo wakker gehouden... Ocharme...
We staan op om 6 u. Om 6u55 stopt de bus voor Ludo naar La Coruna...Naar Huis... Hasta la Vista!!
Guy en ik bestellen een koffie in de bar rechtover, het is nog donker... we staren wat voor ons uit. Een uur later is onze bus naar Santiago, het pad naar het strand is verkoold... gisteren was het nog groen....
Omstreeks 7 u worden de duiven gelost. Ik stap al wat vlotter mee met Ludo-TGV!!!
We passeren OLVEROA na 5 km, na 10 km , Hospital, de laatste koffiestop voor de zee 15 km verder.
Het landschap zeer mooi, bergop, de hoogvlakte, prachtig weer, niet te warm, nevelig, helaas niet door echte nevel.
We zien in de verte verschillende brandhaarden en rook.
We eten een boke met choco aan de "Ermita de Nosa Senora das Neves".Er is een eindeloze stilte, alleen de wind.
Plotseling begint de afdaling, heel in de verte in de rook zien we "FINISTERRE", links van ons een berg in brand, vlammen huizenhoog.
De afdaling naar zee is zeer steil en komen aan in CEE;
We drinken een verfrissing en "go again".
Omstreeks 14 u komen we aan de nieuwe refugio van Corcubion.
We kunnen pas binnen om 16 u, dus, "Quivrain, wachten"!!!
De Hospitalero is wat vroeger en we kunnen binnen om 15u30.
De Hospitalero, een man van weinig woorden, kijkt even op wanneer Ludo hem zijn Credencial of geloofsbrief overhandigt...in zijn blik zie je veel respect, bewondering... hij schrijft Ludo in en staat recht en begeleidt hem naar de slaapzaal. Ludo mag kiezen...wij niet...voor ons blijft hij zitten!!
De Hospitalero verdwijnt later, de rook is dikker, hij zit buiten urenlang, met een GSM in de hand, komt luisteren naar het radionieuws. We horen sirenes, ontploffingen, lawaai...
Er ligt een gitaar in de eetzaal en 's avonds net voor het avondmaal, we krijgen hier eten, begint iemand te zingen en te spelen en nog goed ook... ik speel mee met mijn mondharmonika.. een uniek "pelgrimmoment".
Sommigen zingen mee of zitten gewoon te luisteren.
De "Toeristen-pelgrims" rommelen tot 23u30 met het licht aan...
Om 6u50 al op weg. We pikken onderweg Guy op en "vamos".
Het is nog schemerdonker. Na een kwartier aan de rand van het dorp is er tumult. We kunnen niet verder, het pad staat in brand.
We keren terug naar het kleine dorp. Alles is nog dicht behalve in één huis is al iemand in de keuken aan het rommelen.
Ik steek mijn hoofd naar binnen.
We krijgen aanwijzingen om langs de grote baan verder te stappen, na een uur zullen we het pad terug kruisen.
Ik loop nu constant achteraan, gelukkig, na een uur, komen we weer een bar tegen voor een koffiestop... Oef!!!
We stappen over een hoogvlakte, weidse landschappen, windmolens.
Na ongeveer 25 km bereiken we het hoogste punt, ca. 500 m en begint de lange afdaling met schitterend uitzicht ophet meer.
Onderweg zien we een pelgrim met een 2meter lange en centimeters dikke pelgrimsstok... De conclusie dat de lengte van de stok waarschijnlijk in verhouding staat met zijn mannelijk lid... d.w.z. hoe groter de stok, hoe kleiner..., doet onze fantasie op hol slaan en brengt ons veel plezier en weer nieuwe moed.
Een drietal km voor het einde nemen we de afslag en aanduiding "APICOTA". We komen toe omstreeks 15 u.
Ludo en Guy nemen de dubbele kamer, zoals vaak in het verleden.
Ik neem de enkele kamer voor 25 euro. Tot grote verbazing heb ik een kamer met een eiland-grote badkamer, een marmeren hoekbad met jet-stream... en een pak handdoeken... Ik kraai het uit van plezier.
De anderen komen toegesneld... één voor één nemen we een bad en Ludo begint zowaar te zingen...
Wat is pelgrimeren toch ellendig???!!!
Daarna een menu met alles er op en er aan, 2 flessen wijn en koffie, 18 euro voor ...3 personen!!!!!
miserie...miserie....
Na de siësta wat aankopen gedaan en een 'bocadillo' gekocht voor morgenvroeg.
Het heeft gisteren wel enige pintjes geduurd eer Ludo van de verrassing en het weerzien bekomen was, ook de kennismaking met Guy, zijn Franse stapgenoot, was heel positief.
We spreken af om 8u in bar La Campana bij Josefina, nog snel een koffie en dan, hupsakee, met z'n drieën op weg naar "het einde van de wereld", Fisterra of Finisterre.
Na 50 meter passeren we de zijkant van de kathedraal, de deur is reeds open, als een magneet worden we naar binnen gezogen.
We groeten één voor één Jacobus bij de hoofdingang, "het eeuwenoude pelgrimsritueel": de hand op de pilaar, uitgesleten door de vingers van miljoenen pelgrims die ons zijn voorgegaan. Ik buig en leg het voorhoofd op het stenen hoofd voor mij, het voelt kil aan, maar vanbinnen krijg ik het warm ... intense seconden...
Daarna nog even gaan zitten, het is stil, het is nog vroeg en vrijwel niemand... even wegdwalen...
Heel zeker spookt bij Ludo in die enkele minuten heel de tocht door zijn geest... aangekomen, te voet nog wel, tevreden en toch spijt...
het is voorbij. Voorbij het "onderweg" zijn, de frisse morgen, de opkomende zon, de leeuweriken, de bergen, de loodzware hitte tegen de middag, de vermoeidheid, het zoeken naar slapen en eten, voorbij de plezierige en zéér moeilijke dagen.
Liefst wil hij zo snel mogelijk naar huis, naar familie en vrienden...
maar eerst nog het sluitstuk, de tocht naar de zee, het uiterst westelijke punt... nog 100 km
Cabo Finisterre....
We verlaten de kathedraal, ik loop voorop, (nu nog),ik ken de weg, er zijn vrijwel geen aanduidingen, dit om misverstanden te vermijden.
Na ca. 500 m komen we op een pleintje aan de rand van de stad, hier zien we de eerste "mojon": Fisterra km ...
We dalen, steken een riviertje over en volgen een mooie holle weg, wat verder verbaasd, stukken verbrand bos, het begin van een nachtmerrie.
Verderop een buitenwijk, het bos weg tot tegen de huizen, de ramen gescheurd. Kilometers door de bossen met nog smeulende resten.
De brand is tot staan gebracht met bruut geweld, bulldozers hebben brandgangen gemaakt.
Onze benen worden zwart van het stof.
Na een achttal km een eerste halte, een pic-nic bank, een boke met choco!
(voor mij kaas).
5 km verder, gelukkig voor mij, een koffiestop...de gids loopt al een tijdje niet meer vooraan... ikke kan niet goed mee, met Ludo "den TGV".
Ludo en Guy hebben duidelijk meer kilometers in de knieën de laatste maanden en lopen zeer gemakkelijk.
We trekken weer onze rugzak op onzen bult en stappen na enkele minuten langs een klein middeleeuws bruggetje, zoals het hoort, neemt de reporter een foto van Ludo op het bruggetje... mooiiii... allee de brug he...
Vanaf nu volgt een zeer steile en lange klim van ca. 2 km naar Carballo.
Een uur verder komen we langs het hoogtepunt van onze dagtocht:"Ponte Maciera", een zeer lange middeleeuwse brug uit 1471 met watervallen. We steken onze voeten in het heerlijk koele water en ontmoeten er Marie, een niet onaardige jonge française(da is niks voor pelgrims!!)
We komen in Negreira omstreeks 14 u.
De nieuwe mooie Albergue is volzet, de pelgrims liggenal tot buiten op de matrassen...
We laten ons registreren, Guy blijft daar.
Wij keren terug naar het dorp en nemen een kamer in "La Mesquita".
35 euro voor een dubbele kamer... Oef het is weer gelukt. We eten een menu, voorgerecht, hoofdschotel, nagerecht, fles wijn, voor 8 euro per persoon!!!
en nu siësta!!!
Wegens het vele volk en de beperkte mogelijkheden en geen eetgelegenheid, reserveer ik een kamer in een hotelletje voor morgen.
Nog wat aankopen, een hapje, een drankje en dan do-do...
Wil je graag weten hoe het Na Santiago met Ludo is verdergegaan, moet je alleen maar naar het volgende bericht toe gaan, daar gaan we verder met deel twee, geschreven door een reporter, die ging de laatste 4 dagen met hem mee.
Ik had een redelijk goede nacht, maar om zes uur was ik toch weeral paraat,
Ik liep eerst even tot bij mijn maatje om te zien hoe ver hij al staat.
Die was ook al ingepakt en bijna vertrekkensklaar,
we besloten om in het park te ontbijten en vertrokken rond 7 u met al onze bazaar.
In de Albergue was er geen ruimte genoeg om fatsoenlijk te kunnen eten,
en met dat getetter van al die Spanjaarden, ik moet er niet van weten.
We vertrokken voor een zware en lange etappe van 32 kilometer,
via de Acebo-pas zouden we in Galicië aankomen op een hoogte van 1040 meter.
Onze weg voor vandaag gaat weer niet over rozen,
ze hebben er weer serieuze smalle paadjes en veldwegen uitgekozen.
We passeren het dorpje Ceveixeiro, een paar huizen en een kerk, maar het is niet te geloven,
er is hier wel een winkel en twee bars, dat gaat ons petje te boven.
We zetten onze weg verder en komen aan het mooie kapelletje van San Lazaro aan.
Hier zou vroeger een leprozenhospitaal hebben gestaan.
We vervolgen onze weg via een steile veldweg ,die leidt ons door een dennenbos, we hadden wind op kop,
dat viel niet mee, want we moesten ook nogal stevig bergop.
Wat later komen we op de Alto de Acebo aan en het is hier flink aan het waaien,
boven op de top zien we ook een paar windmolens staan, die zullen hier welgoed draaien!!!
Boven op de berg bevindt zich ook de provinciegrens van Galicië en Asturias,
Ik had nooit gedacht dat het verschil van de ene provincie met de andere zo enorm groot was.
Vanaf nu tonen de stralen van de "concha" of Sint Jacobsschelp ons de juiste staprichting aan,
en voordien moesten we steeds op het middelpunt van de samenkomende stralen afgaan.
Via veldwegeltjes en graspaden links en rechts, komen we in Fonsagrada aan.
Hier hebben we maar ineens onze voedselvoorraad weer opgedaan.
De plaatsnaam Fonsagrada betekent eigenlijk "gewijde bron",
en is er gekomen door de overlevering van Sint Jacob, die door ziekte niet meer verder kon.
Hij werd er door een arme weduwe medisch verzorgd,
en als dank heeft Sint Jacob voor haar en haar kinderen voor drank en eten gezorgd.
Hij zorgde ervoor dat er melk in plaats van water kwam uit de bron,
zodat ieder van haar kinderen goed opgroeien kon.
We zetten onze tocht weer verder en komen rond twee uur in Padron aan,
we konden direct in de Albergue binnen gaan.
Het was lang geleden dat we zo een mooi verzorgde kamers hebben gehad,
we gingen vlug onder de douche en hingen onze natte was te drogen boven het bad.
Daarna begon ik in mijn dagboek te schrijven en heb ik nog eens naar de Swa gebeld,want het was vandaag onze clubwandeling in Gerhagen en op de achtergrond hoorde ik andere clubleden roepen: Dag Ludoke, doe het nog goed!!!!
als je dat hoort moet je wel eens even slikken, want dat werkt op je gemoed.
Als je weet dat er zoveel mensen je steunen en achter je staan,
dan weet je zeker dat je ,alleen voor hen al, tot het einde door zal gaan.
Ik heb ook nog met mijn zoon getelefoneerd,
want die was aan zijn wijsheidstanden geopereerd.
Dat was blijkbaar ook allemaal goed verlopen,
en blijft hij van al te veel pijn gespaard, laat het ons hopen.
Om half acht was het weer tijd voor ons dagelijks diner,
spagetti met tomatensaus en zalm, echt waar, ik lach er niet mee.
Ik heb het opgegeten en er maar weer het beste van gemaakt,
maar een smoske van de club zou me veel beter hebben gesmaakt!!
Na de afwas trok ik naar mijn kamer,
en niet veel later kreeg ik daar een klop van de hamer.
Ik besloot om maar vlug onder zeil te gaan,
maar het duurde nog even voor ik sliep, want er kwamen nog een paar luidruchtige pelgrims aan.
Ondanks de zware natte dag van gisteren, had ik een zalige nacht, want voor het slapen gaan werd er mij nog nieuws uit Belgie gebracht. Ik heb nog telefoon van vrienden uit Genk gekregen, en ik heb geen vijf minuten gezwegen. Zij luisterden met geduld mijn klaagzang aan, en beste mensen, ik kan het u verzekeren, dat heeft me deugd gedaan. Vol goede moed heb ik de sleutel weggebracht, want vandaag word ik in Condé-sur-Marne verwacht. Ik ga weer op pad en hoop dat ik vandaag van nattigheid wordt gespaard, maar boven mij hangt een grijze lucht, vol van regenwolken vergaard. Ik trek door de wijnvelden en door de Gr langs het kanaal, boven op de brug zie ik wielertoeristen, ze wachten me op met veel kabaal. Ze vragen me honderduit en wensen me goede moed, een beetje verder fietsen ze mij voorbij en roepen: het ga je goed!! Zo stap ik rustig verder, het middaguur tegemoet, op mijn gemakje mijn pic-nic verorberen, dat doet goed. Tegen het einde van de middag kom ik op mijn bestemming aan, en hoop hier in Hotel Soleil d'Or onder zeil te kunnen gaan. Ik heb me eerst op mijn kamer geinstalleerd, en daarna van een heerlijk menu geporfiteerd. Voor het slapen gaan heb ik eerst nog even met Ons Heer gesproken, en Hem bedankt dat de dag vandaag veel beter is verlopen.
Ik vraag me af of die champagne er voor iets tussen zat, maar het is lang geleden dat ik nog zo goed geslapen had. Goed uitgerust en met frisse moed, ging ik weer een nieuwe dagtocht tegemoet. Het weer was me vandaag echter niet goed gezind, ik vertrok met lichte regen en een klein beetje wind. Ik stapte rustig verder langs het kanaal, maar de regen bleef duren, en toen ik weer verder moest langs de drukke baan, kreeg ik zelfs hagelbollen te verduren. Nergens vond ik een plaatsje om te schuilen, mensenlief, zo een rotweer, je zou er van gaan huilen. Eindelijk kon ik van die drukke baan, en weer verder langs lokale,rustige wegen gaan. Mijn voeten waren door en door nat, en net toen ik Vezy bijna naderde, begon de zon te schijnen, dat was me wat!! Maar mijn geluk bleef niet lang duren, want een beetje later kwamen de regenwolken alweer gluren. En dat was niet mijn enige pech, ook de jeugdherberg waar ik normaal zou slapen, was al zes maanden weg. Om te kunnen overnachten moest ik nog 6 km verder gaan, en dus ben ik, helemaal doorweekt als ik was, maar weer op pad gegaan. Ik had mijn kilometers voor vandaag bijna gered, maar toen ik bijna aan de kerk was, werden de hemelsluizen weer open gezet. Ik kon het niet meer aan en vluchtte de kerk binnen, ik plofte neer op een stoel, ik had het nodig om mij te bezinnen. Ik barste in tranen uit en vroeg om hulp: O Lieve Heer, sta me bij, en net toen de nood het hoogste was, kwam de redding nabij. Opeens ging de kerkdeur open, en een oud vrouwrje kwam met bloemen in haar hand, de kerk binnen gelopen. Geloof het of niet, maar ik was nog nooit zo blij, en ik vroeg haar of zij geen slaapgelegenheid had voor mij. Zij gaf mij het adres van La Maison Pastoral, wat een chance, om haar te bedanken bad ik eerst nog een rozenkrans. Zij wees me de weg naar het huis waar ik moest zijn, nadat ik mijn schelp had getoond, kreeg ik de sleutel, een beter einde van de dag kon er niet zijn. Boven in het huis waren er verschillende kamers naast mekaar, er waren voldoende matrassen en die legde ik lekker op elkaar. Nu nog een hapje eten, en dan proberen om deze zeer natte dag vlug te vergeten.
Slapen in een niet verwarmde zaal en op een harde judomat, het valt niet mee, ik voelde ieder spiertje knagen dat in mijn lichaam zat. Om 6u15 ben ik maar opgestaan van de kou, een goed en degelijk ontbijt, dat was wat ik wou. Maar ik moest het stellen met een enkel kopje thee, en dus vertrok ik maar, zonder ontbijt en knapzak mee. Onderweg begon de honger toch wat te hard te knagen, en ik ging op zoek naar een bakker om de innerlijke mens wat te behagen. Ik kocht er lekker vers gebakken croissantjes, en die verdwenen maar al te vlug achter mijn tandjes. Veel wind en dreigende wolken vergezelden mij langs het mooie kanaal, en waar het canal des Ardennes overging in canal a l'Aisne, zag ik de eerste pelgrimspaal: een blauw plaatje met witte schelp eraan, en de tekst: nog 2429 km tot Saint Jacques de Compostelle te gaan!!! Ik moet zeggen, het zien van dat eerste paaltje, het doet je wat, en ik besefte dat ik nog heel wat kilometertjes te lopen had. Ik stapte verder richting Reims, langs een hele drukke baan, en kwam voor vandaag alweer op mijn bestemming aan. Vandaag wil ik een degelijk bed om te overnachten, ik hoop dat de bedstee van Hotel Victoria, de pijn in mijn knoken wat zal verzachten. Na een lekkere warme douche ben ik alweer wat bekomen, en heb ik rustig op het terras een glaasje champagne tot mij genomen. Ik heb het mij echt wel laten smaken, en was er zeker van dat ik hierdoor in Compostella zou geraken. Want thuis had een clublid gezegd: wie in Reims een glas champagne tot zich heeft genomen, mag er gerust in zijn dat hij in Santiago zal komen. Dus, maatje, je ziet, ik ben het niet vergeten, nu nog een lekker hapje eten, en dan is het na 45 km voor vandaag welletjes geweest, Moe maar tevreden en in een lekker zacht bed, geef ik mijn geest.
Na een zalige nacht in dromenland, kwam ik met tegengoesting uit mijn warme ledikant. En buiten viel het weer ook heel erg tegen, het was net of de hemel was al zijn sluizen aan het legen. Om mij tegen dit rotweer te beschermen, heb ik maar mijn poncho aangedaan, en ben ik niet langs de GR, maar langs de lokale weg op pad gegaan. De regen was echter niet van lange duur, ik ben nat geworden van 8 tot elf uur. Moedig stapte ik verder, bergaf en bergop, en steeds lag het volgende dorpje op een mooie heuveltop. Die uitzichten waren telkens adembenemend mooi, en zo viel dag 10 ook weer in de plooi. Ik wilde vanavond in een lekker warm bad, maar ik moest het stellen met een judomat. Dat wilde zeggen, geen bad en ook geen bed, dat bedierf wel een deel van de pret. Maar ik heb voor deze tocht gekozen, en besef nu wel: het leven van een pelgrim gaat niet altijd over rozen!!!
Na een bijna slapeloze nacht, word ik vandaag in Signy-l'Abbaye verwacht. Ik ging weer op pad langs een drukke baan, maar ik voelde dat het vandaag niet goed ging gaan. Ik zat bijna in Charlevilles-Mézières, maar daar moest ik helemaal niet zijn, mensenlief, quelle misère!!!!! Een vriendelijke fransman zette mij weer op de goede weg, hopelijk heb ik nu vandaag niet meer al te veel pech!! Met goede moed ging ik weer op pad, en hoopte dat ik vanavond een goede slaapplaats had. Ik wandelde verder door de prachtige natuur, het ging omhoog, het ging omlaag, maar ik genoot van elk uur. 27 km had ik voor de boeg, maar ik heb er 40 km over gedaan, en toen ik mijn bestemming had bereikt, ben ik na de maaltijd vlug onder zeil gegaan.
Om 7u45 ben ik in Fumay vertrokken, nadat ik mijn fris gewaasen kleren had aangetrokken. Ik liep rustig langs de Maas, maar dat bleef niet duren, want wilde ik het dorp Revin bereiken, moest ik eerst de drukke D988 verduren. Eenmaal het dorp verlaten, moest ik zo een 7 km in stijgende lijn, ik had nooit gedacht dat een weg soms zo lang kon zijn. Maar na het stijgen komt altijd het dalen, en ik voelde dat ik Renwez zonder problemen ging halen. Dit was het einde van dag acht, en ik hoopte op een zorgeloze nacht. Daar kwam echter niet veel van in huis, want buiten goot het water, met bliksem en gedonder, alles incluis.
Na een lekker nachtje knorren, wipte ik om 6.30 u uit mijn bed zonder te morren. Samen met mijn maatje een lekker ontbijt tot ons genomen, en ook een pic-nic laten klaar maken, om verder de dag door te komen. Al gauw brak het uur van afscheid weer al aan, maar toch nog eerst even samen op de foto gaan staan. Dan bij de grot nog even een gebed gedaan, om dan samen met mijn maatje terug naar Doische te gaan. Want daar moest ik nog mijn stempels bekomen, en daarna hebben we echt afscheid genomen. Ik heb het niet laten zien, maar het greep me aan, want nu moest ik weer in mijn eentje verder gaan. Ik stapte van het ene dorpje naar het andere, maar zag ook telkenmale het landschap veranderen. Nu eens een daling van 13 percent, dan weer een stijging van 12 percent, ik voelde het goed in kuiten en dacht: ik word hier niet verwend. In Oignies zag ik een mooi rustbankje staan, daar heb ik me aan mijn pic-nic tegoed gedaan. Na het eten heb ik nog even met een vriend gebeld, ik wilde hem nog bedanken voor de mooie kaart en de centjes die ze hadden neergeteld. Het was weer tijd om terug op pad te gaan, en zo kwam ik rond 14u20 in La Douce France aan. De weg naar Fumay ging in dalende lijn, langs rustige wegeltjes, midden door het bos, ik wist niet dat het hier zo stil kon zijn. Heerlijk, die stilte om je heen, maar door het fluiten van de vogels en zelfs de roep van een koekoek, voelde ik mij niet alleen. Vandaag ga ik op een camping overnachten, wie weet wat staat me hier te wachten. Voor mijn eten moest ik vandaag zelf zorgen, maar eerst mijzelf en mijn vuile was verzorgen. Die zalig warme douche heeft me deugd gedaan, en fris gewassen ben ik naar de super marché gegaan. Daar heb ik wat voorraad opgedaan om de inwendige mens te verzorgen, en hetgeen er overblijft is mijn ontbijt en lunch voor morgen. Nu nog zorgen dat mijn was droog geraakt, dus heb ik maar een waslijn tussen twee bomen gemaakt. Vandaag weeral 27 km gestapt en in Frankrijk aangeland. Daar zal ik tot 8 juli vertoeven, zo is het toch gepland. Beste mensen, dag 7 zit er op, ik ga in mijn bedje kruipen, want ik ben doodop.
Die goede nachtrust heeft me deugd gedaan, en om 6u ben ik opgestaan. Ik nam samen met de paters het ontbijt, en toen was het weeral tijd voor het afscheid. Met frisse moed ging ik weer op pad, en hoopte dat het weer me vandaag niet tegen zat. Ik volgede de mooie GR route, met nu eens klauterwegen en dan weer steil naar beneden. Ik moest goed kijken waar ik liep, en ja, ik ben daar ook op mijn gatje naar beneden gegleden. Al liep deze weg niet over rozen, ik ben toch blij dat ik hem heb gekozen. Op weg naar Doische langs de grote baan, moest ik opeens opzij, er reed een auto met veel getoeter heel kort bij mij. Het was een vriendin, zij was mij gevolgd, en had voor een mooie verassing gezorgd. Vermits ik in Doische niet kon overnachten, had zij om het leed te verzachten, een hotelletje geboekt in Beauraing, dat was een echte meevaller voor mij. Daarom ging ik bij de grot van Maria om haar te bedanken, en ook voor alle zieken, familie en vrienden, een kaarsje branden. Het eten in het hotel was lekker en fijn, en we sloten de avond af met een gezellig samen zijn. Weer 28 km gedaan vandaag, dat kruipt toch wel in je kleren, ik kruip maar vlug onder de wol, zodat ik weer kan recupereren.
Vandaag zet de dag niet zo goed aan, want ik zie veel wolken aan de hemel staan. Ik zet mijn tocht verder langs de oevers van de Maas, genietend van het prachtig uitzicht, maar de regen wordt de baas. Na mijn eerste regenbui te hebben doorstaan, kom ik rond 14.00 u in Dinant aan. Vandaag overnacht ik in de bekende abdij, maar ik neem eerst nog even wat tijd voor mij. Ik trek nog eventjes het stadje in, en heb ook nog tijd voor de misviering. Dan voel ik het knorren van mijn maag, en na een sober maar goed souper, hou ik het bekeken voor vandaag. 28 km komen er weeral bij, en zo is dag 5 ook alweer voorbij.
Na een zeer verkwikkende nachtrust, werd ook mijn honger door een lekker ontbijt geblust. Vooraleer weer verder te gaan, heb ik nog een woordje in het gastenboek achtergelaten, en daar vond ik toch wel een mooie tektst en tekening van een van mijn beste maten. Wat gaf me dat een warm gevoel, en bij het zien van die prent, dacht ik: wat heeft die man toch een tekentalent! Het was tijd om door te gaan, ik kwam langs velden van tarwe, koren, bieten en koolzaad, en ook wel rustige Vlaamse wegen, maar hoe dichter ik Namen naderde, kwam ik ook meer de rotsen tegen. Op een bankje langs de Maas, maakte ik op mijn gemakje mijn pic-nic de baas. Ik genoot van het mooie landschap met volle teugen, en het feit dat ik niet ver meer te stappen had, kon mij heel erg verheugen. Een beetje later kwam ik in de jeugdherberg aan, maar ik kon pas om 16.00 u op mijn kamer gaan. Ik heb van de nood een deugd gemaakt, en aan de overkant op de markt nog wat proviand aangehaald. Na het avondmaal ben ik direkt naar mijn kamer gegaan, want ik moest vandaag nog een andere uitdaging aan: het was vandaag de trouwdag van Lynsey en Kristof, twee fijne mensen, en ik wilde hen persoonlijk veel geluk toewensen. Via de DJ klonken mijn felicitaties doorheen de ganse zaal, en ik kreeg een daverend applaus van allemaal! Dit was van het goede een beetje te veel, ik kreeg er echt een krop van in mijn keel. Een emotioneel einde van een prachtige dag, en morgen gaan we weer verder met een brede lach. Vandaag weeral 21 km achter de boeg, ik hoop dat ik kan slapen tot morgenvroeg.
Na een nacht van draaien en keren, liep ik om zes uur 's morgens al te ijsberen. Ik nam samen met Broeder Alex het ontbijt, en die heeft me daarna van mijn eerste twee blaren bevrijd. Toen ik hem vroeg wat mijn onkosten waren, zie hij: bid voor mij voor nog vele gezonde jaren, dat is alles wat ik vraag, en ik aanvaardde dat maar al te graag. Tijd om afscheid te nemen en weer op pad te gaan, want 29 km stappen is niet op een twee drie gedaan. Ik stapte richting Hoegaarden, langs rustige wegen,soms wat bergop, maar dat viel wel mee, en het zonnetje stond hoog aan de hemeltop. Na Géronpont zag ik op mijn wandelweg een woonwagen staan, ik dacht bij mezelf: wat doet die hier langs de baan? Bleek het een Amssterdams koppel te zijn, die met hun hele hebben en houwen, naar het zuiden van Frankrijk trokken, om daar een nieuwe zaak uit te bouwen. Na weer een dagje stappen ben ik in Eghezee aangekomen, en moest ik er voor zorgen dat ik mijn stempels kon bekomen. Maar in Eghezee zat mijn dag er nog niet op, want om te kunnen slapen, moest ik nog 3 km verderop. De gastvrouw van de chambre d'hotes, was door mijn bezoek zeer vereerd, en zij heeft samen met mij rond 19.00 u gedineerd. De ontvangst en het lekkere eten leken wel een feest, maar het waren al twee zware dagen geweest, en rond 21.00 u was mijn kaarsje echt wel uit, en ik sliep door elk geluid.
Na een zeer goede nachtrust in kamer vier, werd mij een heerlijk ontbijt geserveerd, een pan spek met een ei of vier. Tegen negen uur ben ik naar het kerkplein gegaan, en daar stonden clubleden en familie allemaal tesaam. Mijnheer de deken heeft een mooie speech gegeven, en mij daarna een mooi kruisje en de pelgrimszegening gegeven. Met een krop in de keel wilde ik iedereen voor hun komst bedanken, en toen ik Ludoke, mijn mascotte , en de echo van mijn eerste kleinkind, een veilig plaatsje in mijn rugzak wilde geven, kon ik wel janken. Toen de ergste emoties waren verwerkt, zijn we met een bende van 25 man op stap gegaan, en kwamen rond de middag in het station van Diest aan. Daar stond een lekkere koffietafel voor ons allen klaar, maar daarna was het moment van afscheid nemen daar. Nog even met iedereen op de foto gaan staan, voor ik mijn weg met nog 3 andere companen verder zou gaan. Eindpunt van vandaag was dat ik Tienen zou halen, waar ik bij de Broeders Alexianen zou gaan slapen. Voor ik in dromenland ging verzinken, gingen wij allemaal samen eerst nog een lekker pintje drinken. Maar na een tocht van 42 km te hebben gedaan, klopte Klaas Vaak al vlug bij mij aan.
Na een bijna slapeloze nacht, begon eindelijk de grote dag, waar ik zolang had op gewacht. Ik ging de uitdaging aan om te voet naar Santiago te gaan. Rond 9 uur heb ik de huisdeur achter me dicht getrokken en ben ik richting Mol vertrokken. Ik werd aan de sporthal verwacht, en door familie, vrienden en kennissen opgewacht. Ook de Schepen van Sport was van de partij, en zelfd een journalist van de Gazet van Antwerpen was er bij. Mijn eerste stempel werd in mijn boekje gezet, en na een emotionele toespraak werd op de mondharmonika dit wijsje ingezet: "Hier staan tot afscheid...." Dit raakte mij zeer diep, maar mijn hart was zeer verblijd. Rond 11.00 uur ging ik op stap langs rustige wegen, en kwam na een paar kleine dorpjes mijn eerste eindpunt tegen. Bij moeder Maria in de Fruitkorf zou ik overnachten, maar eerst stond er een lekker menu op mij te wachten. Buiten regende het pijpestelen, maar dat kon mij op dat moment weinig schelen. Ik hoopte enkel dat als ik de volgende dag verder zou gaan, het zonnetje hoog aan de hemel zou staan. Mijn eerste 27 km zitten er op, moe maar voldaan, ben ik redelijk vlug naar mijn bedje gegaan.
Een enkele stap kan het begin zijn van een verre reis
Zo verging het ook een goede kennis van ons, hij sloot zich aan bij een wandelclub en voor hij het zelf besefte nam hij het besluit om te voet op bedevaart te gaan naar Santiago de Compostela. Dagelijks maakte hij een verslag en na zijn terugkeer vroeg hij mij of ik zijn verslagen in een boekje wilde gieten, zodat andere mensen ook konden lezen en ervaren wat hij had beleefd. Ik wilde dat wel doen en zei dat ik er een reuzegedicht van zou maken. Elke dag van zijn tocht zette ik om in een rijmverhaal , een verhaal van meer dan honderd pagina's dik. Velen hebben er al van genoten en daarom wil ik langs deze weg nog meer mensen van zijn tocht laten genieten. Veel plezier en leesgenot.
Dit gedicht schreef ik voor de 50ste verjaardag van mijn man:
50jaar! Het is me wat. Men zegt wel eens:: al zoooo oud! Maar het is meer dan dat: Met het klimmen van de jaren, Kon je heel wat wijsheid vergaren, Zorg dat je aandacht vanaf nu is gericht, Op de tijd die voor je ligt. Nu begint jou tweede jeugd, Voel je jong en wees verheugd. 50 jaar! Het is haast niet te merken, De jaren helpen blijkbaar je charmes nog te versterken. Hopelijk mag jou toekomst nog vele jaren gedijen, En kan je nog lang genieten van al je liefhebberijen. Bij deze bijzondere dag sta ik even stil, Geluk, gezondheid en blijdschap is wat ik je wensen wil. Laat je zorgen voor morgen, Want vandaag is een dag, Waarop je enkel feesten mag! Hollen, vliegen, draven, Dat is het dagelijkse gedoe, Neem vandaag je gemak er eens van, En maak je niet te moe. Bedankt voor wie je bent, Voor alles wat je doet, Altijd recht uit het hart, Nooit omdat het moet. Als jij meervoud zou zijn, dan ben jij: Alle stralen van de zon, Alle rozen van het land, Alle sterren van het heelal, Maar, jij bent geen meervoud, Jij bent geen zon,geen ster, geen roos, Jij bent jij, En dat enkelvoud is alleen van mij! Ik wens je de komende jaren veel vreugde en zonneschijn, Zodat je elke dag opnieuw tevreden en gelukkig kunt zijn.
Deze tekst heb ik niet zelf geschreven, maar wel de kleindochter van een dierbare nonkel, die ons veel te vroeg werd ontnomen:
Vake,
Elke keer als ik een knuffel gaf, sloeg ik die op in mijn hoofd. Elke keer als ik je zag lachen, sloeg ik dat op in mijn hoofd. Elk moment dat ik bij je was, sloeg ik op in mijn hoofd. Maar toch is het moeilijk om al die momenten nu naar boven te halen. En gaat mijn vreugde alleen maar dalen. Ik weet niet wat ik nu moet denken en of ik het wel geloof, Veel kan ik je niet meer schenken, maar er is 1 ding dat ik je beloof. Ik zal je missen, elke dag, Of dat nu wel of niet mag. Ik weet niet of je ons ziet, Maar weet wel, wij hebben nu allemaal verdriet.
50 jaar geleden, zijn jullie samen in het huwelijk getreden. Jullie bootje begon te zeilen over de grote zee van het leven, en onderweg kwamen jullie zon, wolken en af en toe wat stormen tegen. Maar uiteindelijk heeft jullie bootje alles goed doorstaan, dit gouden jubileum is het bewijs dat jullie liefde voor elkaar, altijd is blijven bestaan. Wat is het mooi om na zoveel jaar, nog steeds te schitteren als een gelukkig paar. 50 jaar samen, in goede en slechte dagen, maar steeds zijn jullie elkaar blijven behagen. 50 jaar van samen leven en samen werken, niemand baas en niemand knecht, dat is enkel voor de sterken onder ons weggelegd. Ja, jullie hebben het wel degelijk bewezen: 50 jaar van liefde en trouw, samen hand in hand, dat is de voorwaarde voor een lange huwelijksband. 50 jaar samen, het is een niet geringe tijd, met ups en downs, veel plezier en soms wat spijt. Maar nu hebben jullie wel een hoogtepunt bereikt, waarop een gouden mijlpaal prijkt. Vandaag is een heel speciale dag, misschien met een traantje, maar zeker ook een lach. We hebben alles mooi versierd, want vandaag worden jullie gevierd! Voor jullie, lieve mensen, kunnen wij niets anders wensen, dan geluk en voorspoed, jaar na jaar, en blijf nog heel lang bij ons en bij elkaar! Wij wensen jullie een heel fijne dag, op deze vijftigste huwelijksverjaardag!
50 jaar geleden, Beloofden ze elkaar trouw, En nu ... 50 jaar later, Zijn ze nog steeds gelukkig samen, Als man en vrouw. Een gouden huwelijkspaar, Dat moet gevierd worden, nietwaar? Wij nodigen U van harte uit, Op het Jubileumfeest Van de gouden bruidegom en bruid. Wij vinden het zeker heel fijn, Als jullie er bij kunnen zijn.
Het begon met de uitnodiging voor het eerste Communiefeest van mijn zoon Ik wilde zo graag iets anders dan de anderen ik begon in gedachten wat te spelen met woorden en dit was het resultaat:
Dag lieve mensen allemaal, al spreek ik nog in kindertaal, ik weet zeker dat je dit wel zal verstaan: Vandaag wil ik feesten, maar niet alleen, wees welkom, beste vrienden, één voor één. Zorg voor een vrolijk en fris gezicht, en denk maar dat het kermis is. Voel je gerust als thuis, welkom ben je in ons huis. Wij gaan om 16.00 uur samen aan de tafel, wij gaan eten en drinken, praten en spelen, maar vooral lachen en vrienden zijn. Want als meer mensen met meer mensen eens vrienden wilden zijn, dan zouden er veel minder mensen met pijn en zorgen zijn. Dag wereld, dag mensen, dag vrienden allemaal, wij groeten U en wensen U een fijn onthaal.
Hallo iedereen, welkom op mijn blog. Ik maak regelmatig zelf gelegenheidsgedichten en velen hebben al gezegd hoe doe je dat toch? Ik haal veel inspiratie uit liedjes en teksten die ik hier en daar lees en dan komt de fantasie vanzelf. Mensen zegden me dat ik maar moest beginnen met een boek te maken, maar dat is wat hoog gegrepen. Daarom wil ik hier op mijn nieuwe blog een aantal van mijn werkjes neerschrijven, zodat iedereen er mee kan van genieten en eventueel inspiratie opdoen om zelf ook aan de slag te gaan. Ik wens U veel plezier/ Besoto
Hier een mooi verhaal om aan te tonen dat het soms veel beter is om te zwijgen in plaats van zonder nadenken een grote mond op te zetten:
in elkaar stortte.
Nog zo eentje, geniet er van:
