Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
gaat niet altijd zonder pijn, maar na regen komt er altijd weer zonneschijn ....
Het leven gaat soms gepaard met pijn Dan zijn er weer dagen van zonneschijn Maar zit het soms even tegen Zie dan niet meteen de regen Want weet : achter elke tegenslag Begint een nieuwe zonnige dag
Elk leven. Is een verhaal. Te lezen. In elke taal.
't Begint steeds bij het begin. Waar je iemands hartje wil. Waar je voor vecht en strijdt. Want dat gevoel wil je echt niet kwijt.
Het leven is zoals een boek. Waar men ook geluk en liefde zoekt. En eenmaal gevonden. Wordt deze nooit meer ontbonden.
Elk stukje van je leven is een hoofdstuk. Soms ken je liefde en geluk. Of soms pijn en verdriet. Maar vergeet dit niet.
Want hoe je het ook draait of keert. Het is de bedoeling dat je uit je fouten leert. En er is niemand die het einde er al van kent. Maar elk verhaal bestaat uit een happy end.
Het is avond... de dag is rond Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan Dit is goed; dat was verkeerd En hopelijk heb je weer wat bijgeleerd....
probeer het zoveel mogelijk bladzijdes te geven ...
In het boek van mijn leven zijn al veel bladzijden omgeslagen maar ik blijf altijd gedreven in het zoeken naar immens geluk want ik besef bij het tellen der dagen er komt heus geen tweede druk ....
wees bevriend met kleine dingen, met een kleine bloem die bloeit met de vogeltjes die zingen en het vlindertje dat stoeit met de heldere regendroppen en de blijde zonneschijn wees bevriend met kleine dingen EN je zult gelukkig zijn
op elk moment van de dag, het is niet verboden, het mag ....
Iedereen zou moeten genieten op elk moment van de dag van de glimlach op andermans gezicht, van een kind dat speelt, van lieve woorden die worden uitgesproken. Ze zijn er niet voor niets maar om ons leven een vleugje liefde te geven... anoniem
Mix de bestanddelen op een rustige en verstandige wijze door elkaar. Doe dit met zachte hand, neem hier ruimschoots de tijd voor. Volg hierbij vooral je gevoel en wees niet bevreesd Schenk nu het resultaat in ruime mate aan een ieder die je kent. Herhaal dit regelmatig, indien mogelijk dagelijks, je zult versteld staan van het effect! Het zal je een warm en goed gevoel geven.
Bedenk: De op deze manier verkregen mix biedt absoluut garanties voor de toekomst.
Ze liep met kleine stapjes naar het bos. De blonde vlechtjes dansten op haar schouders mee. Het goudblonde haar wuifde als een kleine vlecht tussen de struiken. Het meisje werd een witte stip in het donker groene bos. De bomen wezen stil naar de hemel, als zwijgende zuilen van een oude tempel. En de blaren zongen een glimlachend sprookje over een teer wezentje dat met grote verwonderde vraagoogjes naar de wereld keek. "Waarom ben je zo groot?", vroeg het meisje aan een oude eik. De zware eikstam stond roerloos. "Waarom zing je?", vroeg het meisje aan een vogel. De vogel kwetterde luid en vloog heen. "Waarom ben je zo groen?", vroeg het meisje aan de bladeren. De bladeren ruisten geheimzinnig. Zo liep het meisje verder met duizenden vragen aan het bos. Haar oogjes stonden treurig omdat ze geen antwoord kreeg. De bloemen wisten niet waarom ze rood, wit of geel waren. De lucht was - zomaar - blauw. De vogels zongen en de grote bomen bleven zwijgende standbeelden met brede takken en ruisende bladeren. De struiken ritselden en de bruine grond geurde zonder te zeggen waarom. Toen kwam het meisje bij de beek en boog zich over het fluisterende water. Ze zag een blond gezichtje in de rimpelende golven, een verwonderd gezicht met lange dansende vlechten. En ze fluisterde... want het glinsterende water kabbelde met een heel zachte lieve stem en vroeg: " waarom ben je mooi?" Nu wist het meisje zelf geen antwoord. Ze ging heel langzaam terug door het ritselende bos met een glimlach om de mond. De bomen waren groot als stille zuilen van een tempel. De vogels zongen. De bladeren glansden groen. De bloemen wiegden met hun vele kleuren. De bruine grond geurde diep en de hemel was wonder-blauw. En toen zag het kleine meisje hoe mooi de wereld was.... bron: lezing tijdens een huwelijksmis
ga nooit slapen zonder welterusten, laat ruzie`s nooit berusten. Los ze op en maak ze goed, Wie weet waar het je voor behoedt. Morgen is een nieuwe dag, Begin die met een lach. Want morgen kan alles wat je lief hebt verdwenen zijn, En zonder verwijten en ruzie doet het al genoeg pijn!
Ik luister naar de wind het is net of die een liedje zingt met een hele hoge toon de bladeren ritselen in de boom vogels zitten te fluiten het is zo mooi hier buiten het water beukt tegen de kade in mijn hoofd wordt dit een serenade overal hoor ik muziek en ik ben het enigste publiek ik zit op een bankje te rusten en luister naar de natuur met al zijn lusten
die krijg je zo maar niet, die moet je verdienen, en als je ze hebt, verlies ze dan niet ....
Echte vrienden.. die heb je zomaar niet. Vrienden die altijd voor je klaar staan, Ongeacht het soort verdriet. Waarmee je kunt lachen en kunt huilen. Die je nog voor geen goud zou willen ruilen. En als je ze hebt, verlies ze niet.
Sta voor ze klaar, Ook al is het soms moeilijk. Ook al is het soms zwaar. Als je dit doet, dan kun je verwachten, Dat als jij hen nodig hebt, Ze ook jou pijn komen verzachten.
Ik heb ze gevonden, Zal ze nooit meer laten gaan, Heb ze aan mijn hart gebonden. Voor hen, een lach en n traan....
Er zit een jongen achter het raam, hij kijkt naar buiten, maar ziet niets.
En toch blijft hij voor het raam zitten, tegen beter weten in, en kijkt naar buiten.
Elke dag opnieuw zit hij daar, staart naar buiten, naar de straat, hij zit er van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Mensen komen vrolijk pratend en lachend voorbij, wijzend kijken ze opzij, zij zien al het moois in de wereld, zij wel, hij niet, en toch doet het hem geen verdriet.
Niemand snapt het, of wil het begrijpen, ze vinden het allemaal raar, zo door het raam naar buiten kijken en niets zien, en toch zit hij daar.
Hij trekt er zich niks van aan, van al dat gefluister,en al dat gepraat, het is maar wat hij doet, wat hij wil,'t is daar dat het om gaat! iedereen die langs komt gaat een eindje om, ze kijken dan wat gemeen, maar ze gaan niet kijken, ze durven er niet heen.
Als ze wat beter keken, dan zagen ze een doodgewone jongen, even normaal als iedereen, buiten het zicht, dat heeft hij niet, en dat is zijn probleem.
Mensen hou toch op met dat stom gedoe en ga dichterbij, hij bijt niet, hij heeft alleen zijn ogen.....
geef dan niet op, en denk aan de dingen die jou het meeste boeien en aan alles wat je nog wil zien groeien....
je hebt liefde en je hebt haat je heb goeie vrienden of een beste maat je heb mensen die bemoeien en je heb mensen die zeggen ach laat..!! je heb kleine en grote dingen in het leven je heb veel van je ouders mee gekregen en met die dingen kan je nog zoveel goeds gaan beleven zie je het even niet zitten geef dan niet op kijk naar de dingen die je gelukkig maken en zeg tegen jezelf over de slechte dingen stop kijk om je heen naar de dingen die je ook nog wil zien groeien denk als je in de put zit alleen aan de dingen die je zouden moeten boeien .!!!!
