Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Een dag niet gelachen Is een dag niet geleefd Een dag niet gelachen Is een dag niets beleefd Geniet van het leven Het duurt maar even Het klinkt apart Maar het komt uit het hart Een dag niet gelachen Is een dag niet bestaan U weet precies wat ik bedoel Laat de rest dan maar gaan ....
en geniet met volle teugen van elke nieuwe dag ....
Begroet de mensen met een lach Geniet optimaal van elke dag Wees de persoon die andermans leven kleurt Blijf altijd jezelf wat er ook gebeurt Neem de tijd om na te denken Gebruik je hart om liefde te schenken Maak de juiste keuzes in je leven En plannen die je na kunt streven Leef je leven zoals je hart dat ingeeft Alleen dan kun je pas zeggen dat je leeft!
ik hoop voor ieder van U dat je elke dag tevreden dor het leven kunt gaan ....
Sprankelend komt de dag tot leven, vogeltonen van fluweel klinken vrolijk en gedreven vanaf het dak en in 't struweel. Aan de strakke heldere hemel staat de warme ochtendzon, in de tuin een keur van bloemen en naast 't prieel een waterton. 't Lijken doodnormale dingen, maar zijn eigenlijk zo fijn dat je daarvan moet gaan zingen, dankbaar, er te mogen zijn. A.D.
Er zit een traan in mijn oog, niemand die hem ziet.. Niet van blijdschap, maar van stil verdriet.. Die traan in mijn oog, rolt over mijn wang.. Ik kan hem niet stoppen, hij gaat zijn eigen gang.. Er rolde een traan, ik heb hem niet gestoord... Omdat je met een traan soms zoveel meer zegt dan in 1 enkel woord....
denkt ze vaak, nu is het met mij gedaan, maar telkens als ze met veel liefde wordt verzorgd, krijgt ze terug haar kracht en bloeit ze weer in volle pracht:
gaat niet altijd zonder pijn, maar na regen komt er altijd weer zonneschijn ....
Het leven gaat soms gepaard met pijn Dan zijn er weer dagen van zonneschijn Maar zit het soms even tegen Zie dan niet meteen de regen Want weet : achter elke tegenslag Begint een nieuwe zonnige dag
Elk leven. Is een verhaal. Te lezen. In elke taal.
't Begint steeds bij het begin. Waar je iemands hartje wil. Waar je voor vecht en strijdt. Want dat gevoel wil je echt niet kwijt.
Het leven is zoals een boek. Waar men ook geluk en liefde zoekt. En eenmaal gevonden. Wordt deze nooit meer ontbonden.
Elk stukje van je leven is een hoofdstuk. Soms ken je liefde en geluk. Of soms pijn en verdriet. Maar vergeet dit niet.
Want hoe je het ook draait of keert. Het is de bedoeling dat je uit je fouten leert. En er is niemand die het einde er al van kent. Maar elk verhaal bestaat uit een happy end.
Het is avond... de dag is rond Het is dan goed voor jezelf na te gaan wat beter kan voortaan Dit is goed; dat was verkeerd En hopelijk heb je weer wat bijgeleerd....
probeer het zoveel mogelijk bladzijdes te geven ...
In het boek van mijn leven zijn al veel bladzijden omgeslagen maar ik blijf altijd gedreven in het zoeken naar immens geluk want ik besef bij het tellen der dagen er komt heus geen tweede druk ....
wees bevriend met kleine dingen, met een kleine bloem die bloeit met de vogeltjes die zingen en het vlindertje dat stoeit met de heldere regendroppen en de blijde zonneschijn wees bevriend met kleine dingen EN je zult gelukkig zijn
op elk moment van de dag, het is niet verboden, het mag ....
Iedereen zou moeten genieten op elk moment van de dag van de glimlach op andermans gezicht, van een kind dat speelt, van lieve woorden die worden uitgesproken. Ze zijn er niet voor niets maar om ons leven een vleugje liefde te geven... anoniem
Mix de bestanddelen op een rustige en verstandige wijze door elkaar. Doe dit met zachte hand, neem hier ruimschoots de tijd voor. Volg hierbij vooral je gevoel en wees niet bevreesd Schenk nu het resultaat in ruime mate aan een ieder die je kent. Herhaal dit regelmatig, indien mogelijk dagelijks, je zult versteld staan van het effect! Het zal je een warm en goed gevoel geven.
Bedenk: De op deze manier verkregen mix biedt absoluut garanties voor de toekomst.
Ze liep met kleine stapjes naar het bos. De blonde vlechtjes dansten op haar schouders mee. Het goudblonde haar wuifde als een kleine vlecht tussen de struiken. Het meisje werd een witte stip in het donker groene bos. De bomen wezen stil naar de hemel, als zwijgende zuilen van een oude tempel. En de blaren zongen een glimlachend sprookje over een teer wezentje dat met grote verwonderde vraagoogjes naar de wereld keek. "Waarom ben je zo groot?", vroeg het meisje aan een oude eik. De zware eikstam stond roerloos. "Waarom zing je?", vroeg het meisje aan een vogel. De vogel kwetterde luid en vloog heen. "Waarom ben je zo groen?", vroeg het meisje aan de bladeren. De bladeren ruisten geheimzinnig. Zo liep het meisje verder met duizenden vragen aan het bos. Haar oogjes stonden treurig omdat ze geen antwoord kreeg. De bloemen wisten niet waarom ze rood, wit of geel waren. De lucht was - zomaar - blauw. De vogels zongen en de grote bomen bleven zwijgende standbeelden met brede takken en ruisende bladeren. De struiken ritselden en de bruine grond geurde zonder te zeggen waarom. Toen kwam het meisje bij de beek en boog zich over het fluisterende water. Ze zag een blond gezichtje in de rimpelende golven, een verwonderd gezicht met lange dansende vlechten. En ze fluisterde... want het glinsterende water kabbelde met een heel zachte lieve stem en vroeg: " waarom ben je mooi?" Nu wist het meisje zelf geen antwoord. Ze ging heel langzaam terug door het ritselende bos met een glimlach om de mond. De bomen waren groot als stille zuilen van een tempel. De vogels zongen. De bladeren glansden groen. De bloemen wiegden met hun vele kleuren. De bruine grond geurde diep en de hemel was wonder-blauw. En toen zag het kleine meisje hoe mooi de wereld was.... bron: lezing tijdens een huwelijksmis
