Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Een prachtig verhaal over de belangrijke waarden in het leven. Ik kreeg het zo maar toegestuurd van vrienden, maar ik wil ook U er van laten genieten:
Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg tijd lijkt, denk dan eens aan dit bericht...
Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was.
Zij antwoordden van wel. Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol. De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel. Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen en zand. De hele inhoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt namelijk het leven van een mens voor." "De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn." "De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je zijn."
"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks, er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te repareren." "Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."
Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in die pot dan voor zouden moeten staan. De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."
prachtig citaat over de stilte, geschreven door Mgr. Laridon.
Stilte.....
Is het rustig maken in je huis, zo stil, dat je hoort, dat iemand nadert en klopt aan de deur.
is het rustig maken in je hart, zo geduldig worden, dat je tijd hebt, voor wie onverwacht komt.
is het rustig maken in je huis en in je hart, zo ontvankelijk, dat je luisteren kan, naar het verhaal dat iemand je brengt.
is het rustig maken in het huis van je hart, zo zelfvergeten zijn, dat je je eigen plannen kunt terzijde wijzen, om te doen wat iemand anders vragen kwam.
In stromend water worden geen beelden weerkaatst, wel in het spiegelende oppervlak van een stille vijver. Alleen wie zelf rustig is, kan een rustplaats bieden aan allen die rust zoeken.
Mooi citaat over optimisme of pessimisme, aan U de keuze, geschreven door een anoniem auteur.
Elke nieuwe dag heeft twee handvatten: je kunt het handvat bezorgdheid vastpakken, of het handvat enthousiasme. Zoals je keuze is, zo zal je dag ook zijn.
Ze waren met zijn drieën: Iedereen, Iemand en Niemand. Op een dag moest er iets heel belangrijks gedaan worden. Iedereen dacht natuurlijk dat Iemand het wel zou doen. En hoewel Iedereen er toe in staat was,deed Niemand het. Zo kwam het dat Iedereen boos werd. Het was toch de zaak van Iedereen en nu had Niemand het gedaan. Iedereen dacht dat toch wel Iemand het had kunnen doen, maar Niemand had zich gerealiseerd dat niet Iedereen het wilde doen. Aan het einde van de zaak beschuldigde Iedereen Iemand omdat Niemand deed wat Iedereen had moeten doen.
In vreugde en verdriet zijn bloemen onze getrouwe vrienden. Wij eten, drinken, zingen, dansen en maken het hof met hen. Wij huwen met bloemen, wij dragen de namen van bloemen. Wij durven niet zonder hen te sterven ... Hoe zouden wij zonder hen kunnen leven???
Een prachtig citaat van wijsheid geschreven door Phil Bosmans.
Bloemen hebben geen handen, ze groeien, ze bloeien, ze geven wat wij zijn: schoonheid en vreugde. Ze kunnen niet grijpen, ze kunnen niet nemen, tenzij de zon, en die schijnt voor iedereen.
Teder citaat van Marcel Weemaes over de vriendschap.
Indien ik je dragen kon, over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over het leven, over jezelf, over lief hebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagen lang.
Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je open brak, dan wachtte ik, uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onrecht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij, en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel, ik ben maar een vriend op je weg, al uren en dagen lang.
En ik kan alleen maar hopen, dat je dit weet: je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen, als je een vriend hebt voor uren en dagen lang.
Een mooie tekst van Jan Smit over het leven, geniet ervan want het is al zo kort.
Voor ik s avonds naar mn kamer ga Denk ik over vele dingen na Ik denk aan hoe de wereld zou zijn zonder de zon Wat zou het gek zijn als die niet bestond
Het leven duurt maar even Wees blij als dan de zon weer naar je lacht Ja het leven duurt maar even het komt vaak anders dan je had verwacht
Je moet geven, leven en nemen Doe altijd wat je wilt op je gevoel Want dan weet je één ding is zeker Je gaat je eigen weg en dat is nou precies wat ik bedoel
Het zijn de kleine dingen die het doen Een schouderklopje of gewoon een zoen Je maakt een complimentje En dat maakt mensen blij Kon iedereen maar altijd vrolijk zijn
Een aangrijpend verhaal van Gerard de Vries over de onvoorwaardelijke liefde en de samenhorigheid van een vader en zijn kind:
De grote autowegen sluieren zich over bergen en door valleien Ik denk dat ik ze in de loop der jaren allemaal bereden heb Omdat de cabine van mijn truck al meer dan 25 jaar mijn huis is geweest Voor mij zou het vreemd zijn een geregeld leven te moeten leiden Ja ik herrinerde mijn eerste truck nog die ik bestuurde Ik was zo trots als een pauw en popelde om hem Aan mijn vrouw en zoontje te laten zien De kleine knul was net zo onder de indruk Als toen hij voor het eerst sneeuw zag Hij kon nog maar een paar woordjes brabbelen En zijn vaste begroeting was dan ook altijd Giddy up go papa giddy up go Daarom gaf ik mijn truck die naam Giddy up go Een slecht leven was het niet Ontdanks het feit dat ik het altijd druk had Het was een jaar of zes daarna Toen ik op een dag thuis kwam en niemand aantrof Mijn vrouw was met de kleine jongen vertrokken En ik wist niet waarheen, niemand wist het Vanaf die dag was ik alleen met mijn ouwe trouwe Giddy up go In de loop van de tijd had ik in vele koffietentjes Langs de weg veel vrienden gemaakt Niemand plaagde me met die bijzondere naam op mijn kar Omdat ze wel wisten hoe ik eraan gekomen was Ik had ze over mijn kleine knul verteld En wat zijn reactie was toen hij voor het eerst mijn truck zag Giddy up go Verleden week denderde ik weer over de weg Toen ik op een gegeven moment werd ingehaald Door een splinternieuwe diesel truck Dikke walmen uit zijn uitlaat blazend Toen hij voor me reed kreeg ik een brok in mijn keel En de tranen srpongen in mijn ogen Want achter op die mooie kar stond geschilderd Giddy up go Ik gaf wat meer gas en bleef achter hem rijden Bij het eerst volgende cafeetje zette hij zijn wagen aan de kant En ik de mijne erachter Toen we binnen waren bood ik hem een kop koffie aan En we raakten aan de praat Hoe kom jij aan die naam giddy up go Op je wagen , vroeg ik hem Ja zei hij ,mijn vader was ook truck chauffeur En mijn moeder vertelde dat ik die naam altijd riep Toen hij weg reed Mijn moeder is overleden en mijn vader heb ik nooit kunnen vinden Ik zei dat hij maar eens mee naar buiten moest gaan Omdat ik iets had dat hij beslist moest zien We liepen naar mijn ouwe truck Ik veegde er wat vuil af zodat de naam goed zichtbaar werd Verbaasd en met grote ogen las hij fluisterend Giddy up go Wat we toen allemaal te bepraten hadden jongens aan toe Vanaf die dag crossen we samen over de wegen En die knul manoevreert met dat gevaarte Zoals ik nog nooit een chauffeur heb zien doen Als onze wagens in het duister voort razen Hebben de lichten op de weg een machtige glans voor ons We zien de letters op onze wagens Waar we de betekenis zo goed van kennen Giddy up go
Dit stukje tekst komt uit een lied van Frans Bauer, het stemt je tot nadenken en geloof het maar, het doet je beseffen, ja, t'is waar:
Het leven draait te vaak alleen om centen De mensen kijken wat een ander heeft En ga je meer dan één keer op vakantie Dan zeggen ze dat je met schulden leeft En koopt de buurman weer een nieuwe auto Dan gaan de roddels vrolijk over straat De mensen zouden beter moeten weten Waar het in 't leven toch om draait
Je moet niet altijd naar een ander kijken Jaloers zijn ach dat heeft zo weinig zin De mensen zullen altijd blijven wijzen Maar leef je leven fijn met je gezin Dus gun een ander hele mooie dromen Je weet dan dat 't jou niet slechter gaat Want al die bluffers zullen er nooit komen Laat ze maar gaan met hun gepraat
Geef me maar een ons geluk Da's meer dan een pot goud Pas er wel voor op dat je geen luchtkastelen bouwt Want het leven duurt maar even Alles gaat zo weer voorbij Geef me maar een gulle lach dat maakt mij miljonair Want met duizend tranen daarmee kom je niet zover Want juwelen dragen velen Maar geluk dat maakt je blij
