Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Deze tekst maakte ik voor vrienden ter gelegenheid van hun 25ste huwelijksverjaardag:
25 jaar zijn jullie nu getrouwd 25 jaar lang hebben jullie gebouwd aan een relatie zo fijn, die krijg je niet zo maar klein. Vandaag zijn jullie twee gelukkige mensen, daarom willen wij jullie voor de toekomst het allerbeste wensen. En waren jullie de voorbije jaren al heel tevreden, laat de volgende jaren dan zijn zoals het verleden.
Een prachtig verhaal over de belangrijke waarden in het leven. Ik kreeg het zo maar toegestuurd van vrienden, maar ik wil ook U er van laten genieten:
Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg tijd lijkt, denk dan eens aan dit bericht...
Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was.
Zij antwoordden van wel. Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol. De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel. Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen en zand. De hele inhoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.
"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt namelijk het leven van een mens voor." "De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn." "De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je zijn."
"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks, er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te repareren." "Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."
Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in die pot dan voor zouden moeten staan. De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."
prachtig citaat over de stilte, geschreven door Mgr. Laridon.
Stilte.....
Is het rustig maken in je huis, zo stil, dat je hoort, dat iemand nadert en klopt aan de deur.
is het rustig maken in je hart, zo geduldig worden, dat je tijd hebt, voor wie onverwacht komt.
is het rustig maken in je huis en in je hart, zo ontvankelijk, dat je luisteren kan, naar het verhaal dat iemand je brengt.
is het rustig maken in het huis van je hart, zo zelfvergeten zijn, dat je je eigen plannen kunt terzijde wijzen, om te doen wat iemand anders vragen kwam.
In stromend water worden geen beelden weerkaatst, wel in het spiegelende oppervlak van een stille vijver. Alleen wie zelf rustig is, kan een rustplaats bieden aan allen die rust zoeken.
Mooi citaat over optimisme of pessimisme, aan U de keuze, geschreven door een anoniem auteur.
Elke nieuwe dag heeft twee handvatten: je kunt het handvat bezorgdheid vastpakken, of het handvat enthousiasme. Zoals je keuze is, zo zal je dag ook zijn.
Ze waren met zijn drieën: Iedereen, Iemand en Niemand. Op een dag moest er iets heel belangrijks gedaan worden. Iedereen dacht natuurlijk dat Iemand het wel zou doen. En hoewel Iedereen er toe in staat was,deed Niemand het. Zo kwam het dat Iedereen boos werd. Het was toch de zaak van Iedereen en nu had Niemand het gedaan. Iedereen dacht dat toch wel Iemand het had kunnen doen, maar Niemand had zich gerealiseerd dat niet Iedereen het wilde doen. Aan het einde van de zaak beschuldigde Iedereen Iemand omdat Niemand deed wat Iedereen had moeten doen.
In vreugde en verdriet zijn bloemen onze getrouwe vrienden. Wij eten, drinken, zingen, dansen en maken het hof met hen. Wij huwen met bloemen, wij dragen de namen van bloemen. Wij durven niet zonder hen te sterven ... Hoe zouden wij zonder hen kunnen leven???
Een prachtig citaat van wijsheid geschreven door Phil Bosmans.
Bloemen hebben geen handen, ze groeien, ze bloeien, ze geven wat wij zijn: schoonheid en vreugde. Ze kunnen niet grijpen, ze kunnen niet nemen, tenzij de zon, en die schijnt voor iedereen.
Teder citaat van Marcel Weemaes over de vriendschap.
Indien ik je dragen kon, over de diepe grachten van je gesukkel en je angsten heen, dan droeg ik je, uren en dagen lang.
Indien ik de woorden kende om antwoord te geven op je duizend vragen over het leven, over jezelf, over lief hebben en gelukkig worden, dan praatte ik met je, uren en dagen lang.
Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je open brak, dan wachtte ik, uren en dagen lang.
Indien ik genezen kon wat omgaat in je hart aan onrecht, ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan, uren en dagen lang.
Maar ik ben niet groter, niet sterker dan jij, en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel, ik ben maar een vriend op je weg, al uren en dagen lang.
En ik kan alleen maar hopen, dat je dit weet: je hoeft nooit alleen te vechten of te huilen, als je een vriend hebt voor uren en dagen lang.
