Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Als tranen druppelen zal ik ze vangen en maken tot een diamant die liggend in mijn open hand door warmte van de zon bevangen een straal weerkaatst en droogt... jouw wangen...
Soms is het leven een beetje zwaar Dan zoek je graag een beetje steun bij elkaar Een schouder om tegen te huilen Gewoon een paar armen om in te schuilen Iemand waarbij je, je verhaal kunt doen Een stevige knuffel of een zoen En denk je dan na zo'n opkikker Kan ik weer even door Aarzel dan niet Echte vrienden Lenen zich daar graag voor......
Woorden, alsmaar woorden ze vormen een verhaal zijn uitlaatkleppen ongeacht hun taal. Woorden, alsmaar woorden ze vertalen wat men wil maar als het er echt toe doet dan vallen woorden stil
zoek steeds de juiste weg , zodat je leven steeds hoopvol verder gaat ...
Goede raad...
Het leven is als een snelweg je moet alsmaar met de stroom mee maar af en toe moet je wel rusten zeg gerust eens nee. Maar dan moet je weer verder er is geen weg terug zoek af en toe een parkeerplaats anders gaat het veel te vlug. Af en toe kom je op je weg ook obstakels tegen je rijdt door prettig weer maar ook door storm of regen. De weg die is nog lang je hebt nog ver te gaan probeer dus op die weg nooit stil te blijven staan. Want dan krijg je file problemen stapelen zich op en je leven staat dan volledig op zijn kop. Maar kom je toch eens vast te staan luister naar mijn raad zoek dan een andere route waardoor het leven verder gaat...
*Je kunt er een huis mee kopen, maar geen thuis. *Je kunt er een bed mee kopen, maar geen slaap. *Je kunt er een klok mee kopen, maar geen tijd. *Je kunt er een boek mee kopen, maar geen kennis. *Je kunt er een positie mee kopen, maar geen respect. *Je kunt er medicijnen mee kopen, maar geen gezondheid. *Je kunt er bloed mee kopen, maar geen leven!
Kunnen aanvoelen als het scherp van de tong toch bedoelt het hart 't dikwijls andersom de onmacht komt, voelt zeer hard aan misbegrepen.. maar toch, voel ze aan.. voor je 't laat gaan
woorden lijken soms heel anders en koel vertrouw, ga af op wat je weet en voelt
te snel uitgesproken woorden, reflecteren niet altijd wat 't hart wil verwoorden.
Liefde is een verterend vuur. Je vat vlam en je moet blussen, maar waarmee, want op den duur en ondertussen is de liefde niet meer weg te kussen.
De liefde kwetst niemands gevoel, is trouw, wil alles verdragen. Ze bedekt een heleboel. Om te behagen schenkt liefde alles zonder te vragen.
Liefde is sterker dan de dood. Je lijdt pijn en moet vergeven. Wees jezelf, wees niet te groot, want om te leven moet je eens je hart weg durven geven...
De kleine dingen, Laten je door het leven zingen. Soms zijn ze zo klein Dat ze moeilijk te zien zijn.
De kleine dingen, ze zijn niet te bedwingen Een knuffel, een kus, een lach Je krijgt ze elke dag.
De kleine dingen zijn belangrijk Je merkt het vaak gelijk. Of doet het je niets, Als ze zeggen: leuke klerenof zoiets?
Door die kleine dingen, leer je snel. Zijn het mijn vrienden eigenlijk wel? Ze hoeven soms alleen maar te luisteren Of wat liefs te fluisteren.
Die kleine dingen, moet jezelf ook kunnen geven Een fout van een ander kunnen vergeven. Of de zon zien schijnen, Dat alleen al laat je zorgen verdwijnen.
Zorg dat die kleine dingen tellen. Dat je ze na kunt vertellen. Met een mooie herinnering Want het is jouw eigen ding.
Zie de kleine dingen in het leven. Ze verzachten de pijn voor even. Het brengt het geluk met zich mee, Zeg tegen die kleine dingen dus geen NEE!!!
