Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
het leven draait om liefde, vriendschap en trouw want je kan niet zonder de dingen waarvan je houdt liefde komt recht uit je hart voor iemand speciaal, iemand apart vrienden staan steeds voor je klaar keer na keer, jaar na jaar als je nooit iemand bedriegt nooit om iets groots liegt als je trouw blijft aan je geliefde en een vriend heb je geluk zeker verdiend....
geluk is als een vlinder hoe meer je er op jaagt, hoe verder hij zich van jou verwijdert, maar als je rustig gaat zitten en je aandacht aan andere dingen besteedt, komt hij vanzelf op je schouder zitten
Daar waar de nacht overgaat in de dag Daar waar de zon een gouden kleur heeft Daar waar de warmte de kou overwint Daar waar een traan gebroken wordt door een lach Daar waar een mens de ander omhelst Daar moet je zoeken naar de mooiste dingen in het leven...
Niets is wat het lijkt. Niets is wat het is. Hoe donker het ook is. Er is ergens wel een licht. Soms zie je het stralen in het gezicht. Het geeft warmte en verlicht. Alles verdwijnt. De pijn, het verdriet. Het maakt alles rustig en teniet. Dit licht heeft iedereen. Hoe ver het ook zit... schrijver niet gekend
Wat is liefde zonder liefste Wat is vriendschap zonder vrienden Wat is vakantie zonder gezelschap En wat is een feest zonder volk
Je hebt iemand nodig om echt te leven Iemand om alles mee te delen Iemand om mee te lachen en te praten Iemand om echt mee gelukkig te zijn
Een vriend is een paradijs Het is de zon en de schaduw Het is water en het is vuur Het is je mond en je hart Een echte vriend is je leven Want alleen ben je niets...
waarom denkt men steeds dat het leven een strijd is dat je om te overleven de beste moet zijn waarom denkt men steeds dat je met de tweede plaats geen gelukkig leven kan leiden waarom denkt men steeds dat je zonder overwinning niets te betekenen hebt open je ogen het draait om wie je bent niet om wat je kunt...
Genieten van de opkomende herfst is een streling voor het oog. Wandelen tussen ritselende bladeren klinkt als zachte muziek. Opsnuiven van houterige geuren en bruin-oranje kleuren. Wind die giert tussen kaal wordende bomen. Uitgewaaid, met rode wangen huiswaarts keren om dan weg te dromen bij een knetterend haardvuur verstrengeld bij elkaar. De herfst is daar.
Blaadje boven in de lucht Hou je vast nu je nog kunt De laatste wind zal je halen Nieuw leven zal je plaatsje halen
In de tak groeit een nieuwe knop Stilletjes aan wordt dit een bot Dan word dit stilletjes groen De levenskracht groen en fris Op tijd en stond regen op zijn dis
Lente ...zomer ...herfst.... Een blaadje hier dat sterft Sterven zou ik het niet noemen 'tBlaadje kan nog leven vernoemen Humus wordt dit meer en meer 'tBlaadje sterft af , maar komt toch weer 'tZit nog jaren in de grond Jaren later ...ongeschond
'tGeeft weer leven aan de bomen En na jaren van wat rust Komt een kiem geschoten Komt dat blaadje weer naar boven
Dan hangt het na een paar seizoenen Terug in de bomen of de bloemen Kijk ...hier zie je toch alweer 'tLeven komt een tweede keer Een derde , vierde keer misschien Of oneindig bovendien ....
Buiten voor mijn huis staat een dikke boom eerst was dat niet heel erg bijzonder totdat ik die boom mijn geheimen vertelde en nu is die boom mijn eigen wonder.
Hij klaagt niet, maar heeft altijd alle tijd en luistert geduldig naar wat ik zeg. Hij oordeelt niet, veroordeelt niet en loopt nooit eens voor me weg.
Die boom, hij werd mijn allerbeste vriend en altijd als ik nu mijn vriendje zie, geloof het of geloof het niet, dan bruis ik weer van energie...
