Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Wat is liefde zonder liefste Wat is vriendschap zonder vrienden Wat is vakantie zonder gezelschap En wat is een feest zonder volk
Je hebt iemand nodig om echt te leven Iemand om alles mee te delen Iemand om mee te lachen en te praten Iemand om echt mee gelukkig te zijn
Een vriend is een paradijs Het is de zon en de schaduw Het is water en het is vuur Het is je mond en je hart Een echte vriend is je leven Want alleen ben je niets...
waarom denkt men steeds dat het leven een strijd is dat je om te overleven de beste moet zijn waarom denkt men steeds dat je met de tweede plaats geen gelukkig leven kan leiden waarom denkt men steeds dat je zonder overwinning niets te betekenen hebt open je ogen het draait om wie je bent niet om wat je kunt...
Genieten van de opkomende herfst is een streling voor het oog. Wandelen tussen ritselende bladeren klinkt als zachte muziek. Opsnuiven van houterige geuren en bruin-oranje kleuren. Wind die giert tussen kaal wordende bomen. Uitgewaaid, met rode wangen huiswaarts keren om dan weg te dromen bij een knetterend haardvuur verstrengeld bij elkaar. De herfst is daar.
Blaadje boven in de lucht Hou je vast nu je nog kunt De laatste wind zal je halen Nieuw leven zal je plaatsje halen
In de tak groeit een nieuwe knop Stilletjes aan wordt dit een bot Dan word dit stilletjes groen De levenskracht groen en fris Op tijd en stond regen op zijn dis
Lente ...zomer ...herfst.... Een blaadje hier dat sterft Sterven zou ik het niet noemen 'tBlaadje kan nog leven vernoemen Humus wordt dit meer en meer 'tBlaadje sterft af , maar komt toch weer 'tZit nog jaren in de grond Jaren later ...ongeschond
'tGeeft weer leven aan de bomen En na jaren van wat rust Komt een kiem geschoten Komt dat blaadje weer naar boven
Dan hangt het na een paar seizoenen Terug in de bomen of de bloemen Kijk ...hier zie je toch alweer 'tLeven komt een tweede keer Een derde , vierde keer misschien Of oneindig bovendien ....
Buiten voor mijn huis staat een dikke boom eerst was dat niet heel erg bijzonder totdat ik die boom mijn geheimen vertelde en nu is die boom mijn eigen wonder.
Hij klaagt niet, maar heeft altijd alle tijd en luistert geduldig naar wat ik zeg. Hij oordeelt niet, veroordeelt niet en loopt nooit eens voor me weg.
Die boom, hij werd mijn allerbeste vriend en altijd als ik nu mijn vriendje zie, geloof het of geloof het niet, dan bruis ik weer van energie...
Het leven loopt niet altijd zoals je verwacht, wees eerlijk, haat,verdriet,pijn,had je daar al aan gedacht. We willen het niet zien we kijken er omheen, en dan gebeurt het, je stoot je tegen je eerste steen. Je denkt,deze steen kan in je leven er wel bij, maar wat je niet verwacht is,hoeveel stenen er nog zijn. Langzaam besef je hoe hard het leven wel is, bij elke tegenslag,voel je een groot gemis. Maar één ding is zeker,je staat nooit alleen, want dan ontdek je,wie de vrienden zijn om je heen. Ze reiken je de hand,ze trekken je vooruit, ze roepen je toe,komaan samen geraken we er wel uit. Wees dus nooit bang dat je alleen komt te staan, want echte vrienden helpen je om overal doorheen te gaan. Vriendschap is een eeuwige dankbaarheid.
Voel nog even de warmte van de zon... net als in april toen de lente begon. Het is allemaal weer snel voorbij, als ik kon kiezen werd de volgende maand mei. We zijn weer op weg naar donkere natte dagen, verplicht een trui en een jas te gaan dragen. Maar het heeft ook wel wat, onze jaargetijden, altijd warm weer kan mij ook niet verblijden. Dus we gaan niet treuren... maar genieten van de herfstkleuren.
heeft geen enkele kruising die je de juiste richting wijst ...
Wegen zijn makkelijk te volgen, bij elke kruising staat wel een bord. Je blijft de juiste richting volgen, tot dat het eindpunt zichtbaar wordt.
Daar tegenover staat de levensweg, hier staat bij geen enkele kruising de juiste richting. Val je, dan heb je gewoon even pech, je ziet geen eindpunt door de slechte verlichting.
De gewone weg zou daardoor te makkelijk zijn, de borden bepalen welke weg je in moet gaan. De levensweg kost wat meer moeite en pijn, waardoor je soms wankel op eigen benen komt te staan.
Een eindpunt heeft deze weg niet, zolang je leeft. Zorg ervoor dat jij de juiste richting ziet, waardoor jij je leven bewust beleeft.
