|
een vliegtuig zonder vleugels ...
Soms kan men zich gevangen voelenxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
onder een net van pijn en van verdriet,
dat dit een lange tijd kan duren
besef je in het dagelijkse leven niet.
Het leven lijkt een vliegtuig zonder vleugels
dat bij een crash is neergestort
geen motor kan de energie meer geven
waardoor de machine aangedreven wordt.
Bereikbaar worden voor de buitenwereld
dat is het begin waar de doorbraak ligt,
anders zul je verstarren en verzuren
slechts met and'ren naast je krijg je weer zicht.
Steeds weer blijven zoeken naar de vleugels
waarop je verder door het leven drijft
maar elkeen zal toch steeds be-amen dat je
zelf verantwoordelijk voor de startknop blijft...
J.Vos
|
