Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
dit mooie verhaal werd voorgelezen tijdens de Vormselviering in onze parochie:
Heb je ooit een touw van dichtbij bekeken? Van jute, kokos, raffia, of wat dan ook. Uiteengerafeld stelt het niets voor. Wat frêle draadjes ineengestrengeld.
En toch, vele kleintjes maken één groot. Vele dunne strengen maken een sterk touw. De kracht van het touw zit hem juist in het ineenstrengelen. Gevlochten touw valt niet vlug te verbreken.
Bij het aanmeren gooien scheepslui hun touw aan de kade. Een anker alleen kan het niet redden. Het robuuste touw belet de boot bij stormwind een zwalpend schip te worden. Bergbeklimmers rekenen op de vastheid van het touw en op de juiste knopen. Hun leven hangt er letterlijk mee aan een draad.
Wellicht daarom dat "inzet", "samenhorigheid" en "het voor mekaar opnemen" spreekwoordelijk "in het getouw zijn" wordt genoemd...
mooi verhaal dat tot nadenken stemt: gekregen via pps
Op een avond zaten de eekhoorn en de mier naast mekaar op de bovenste tak van de beuk. Het was warm en stil, ze keken naar de toppen van de bomen en naar de sterren. 'Ik ga deze avond bewaren ' zei de mier. 'Vind je dat goed?' De eekhoorn keek hem verbaasd aan. De mier haalde een klein wit doosje te voorschijn. ' Hier zit ook al de verjaardag van de lijster in ', zei hij. ' De verjaardag van de lijster.' vroeg de eekhoorn. 'Ja', zei de mier en hij pakte de verjaardag die zij zich konden herinneren. De mier stopte hem weer in het doosje. 'Daar stop ik deze avond ook bij', zei hij. Er zit al hel veel in.' Hij deed het doosje dicht, groette de eekhoorn en ging naar huis...
Probeer je eigen fijne momenten ook te bewaren in zo'n ' wit doosje ', om ze af en toe uit het doosje te halen en de warme vriendschap, de behulpzaamheid, de luisterbereidheid, de stiptheid, de gezellige babbels en nog zoveel andere fijne dingen die je reeds mocht beleven, opnieuw te ervaren. En om dan het doosje ook weer dicht te doen, naar huis te gaan en.... te weten dat je al deze fijne herinneringen allemaal meedraagt in je hart.. ...
Iedere dag heeft zijn eigen kleur. Iedere dag groeit naar een geheel, dat onvervangbaar in ons verweven ligt. Geen dag zonder vreugde of zonder verdriet, geen schaduw zonder licht.
Zo schuiven de kruimels van de dag in de schaal van de avond: blaadjes uit een zonnebloem, een doorn in je pink, een traan overgebleven van een harde slag, een half woord dat echt goed deed, een harde korst die nog niet verteerd is.
Iedere dag heeft zijn kruimels. Je kan ze bijeenpotten, optasten. Je kan ze 's avonds uitstrooien voor de laatste vogels, en morgen weer blij opnieuw beginnen, hopend dat je meer kan geven...
Geef mij een lach, geef mij wat zonneschijn, geef mij een beetje levensvreugd. Geef mij een lach, geef mij wat zonneschijn. Het doet een mens zo heerlijk deugd...
we beseffen soms niet hoe sterk een mens wel kan zijn :
Kijk naar de stroom die zich een weg baant Door het land, door akkers, dorpen heen Zijn bron is ergens ver ontsprongen. Het gaat zijn weg en niemand weet waarheen. Zo vloeit er ook een stroom vol leven, in elke mens ,in jou en mij Een droom die speelt, je doet bewegen, je weerbaar maakt, oneindig echt en vrij.
't Is een kracht die je doet leven, 't is de kracht die je diep voelt 't Is de wil, die je doet groeien, zodat je sterk staat en nooit ondergaat ook in jou leeft zo een kracht,
Zoals de stroom steeds weer zijn weg herneemt, voel je elke dag een beetje meer, Wie je wel bent, wat 't leven met je voorheeft Je leert vertrouwen, hopend altijd weer. Zo deinen wij, zacht ingenomen in de kring van iemands adem mee. Je deelt zo stil, elkanders pijn en dromen met zo een liefde ,eindeloos als de zee.
't Is de kracht die je zo lief maakt. Heel teder broos en echt. zodat je sterk staat en niet ondergaat. Ook in jou leeft zo een kracht.
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt. Alleen uit de gemeenschap komt de wijsheid. Eén hand alleen kan geen touw om een bundel knopen.
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt. Wie alleen valt heeft niemand die haar hoort.
Wie alleen loopt gaat zwaar gebukt onder haar last, niemand deelt haar vreugde of verdriet.
Wie alleen loopt raakt de weg kwijt. Twee voeten heeft ze slechts en maar twee armen. Ze heeft slechts twee ogen. Maar in de gemeenschap heeft ieder duizend handen, heeft ieder duizend voeten, loopt niemand ooit alleen....
en we kunnen er zelf heel veel aan doen om soms maar een stukje van die droom te laten uitkomen:
Alle mensen dromen van een dag dat zij vrede vinden in hun hart. Zoals een kind zijn vreugde vindt in al het moois en goeds dat hem omringt. Zo wil ik blij, gelukkig zijn, zo zou ik heel mijn leven willen zijn.
Alle mensen hopen op een dag, dat er iemand is die op je wacht. In ieder mens, een stille wens al roepend vragen om een medemens, die jou ziet staan en jou verstaat, die luisterend jouw pijn en vreugde draagt.
Als iemand nu eens een kruik had om het ongedane kwaad in te verbergen. Als iemand nu eens een kruik had om de schulden van mensen onvoorwaardelijk te schrappen. Als iemand nu eens een kruik had om vertrouwen te geven aan wie niet te vertrouwen is, om te luisteren naar wie het niet kan zeggen, om te kijken naar wie altijd over het hoofd wordt gezien... Is het naïef van ons ? Misschien... Maar zeg eens: als we verschillende eigenschappen in één kruik mengen, dan bekomen we : de ideale vriend. Als iemand zo'n vriend zoekt, dan is deze kruik voor jou....
even iemand de hand reiken, een helpende hand bieden, het is toch maar een kleine moeite:
Het moet niet groot zijn, Het mag teder Met een klein gebaar. Men hoeft het niet te weten. Als het maar doordringt, Voelbaar Voor wie het is bedoeld. Een glimlach, een hand, een dorstige gelaafd. Hij die honger heeft, krijgt eten. Het hoeft niet groot te zijn, Het mag teder Met een klein gebaar. Ooit zal men het weten....
stel je hart open voor je medemens,het zal je altijd lonen:
Is de maat van je hart klein en bekrompen, dan is je leefwereld zo kleinzielig en gesloten.
Is de maat van je hart open en hoopvol, dan deel je je leven uit aan wie ontvangen wil.
Is de maat van je hart in millimeters gesneden, dan is het afgegrendeld in gemis aan vertrouwen. Je krimpt ineen iedere keer, als hij of zij je opeist tot spreken en geven.
Is de maat van je hart ongeschreven, blanco, dan zoek je steeds voort ook na ieder fiasco. Het blijft gevrijwaard van verstarde maatstaf. Het heeft alleen de mateloze maat van zoeken en geven, van missen en beginnen, van liefde en leven.
gewoon een prachtig verhaal dat je tot nadenken stemt:
Op een warme zomerdag danste en zweefde een eendagsvlieg rond de kruin van een oude boom. Ze voelde zich gelukkig. Toen ze even zat uit te rusten op de grote, frisse bladeren, zei de boom: "Arm klein ding! Je hele leven duurt maar één enkele dag! Wat kort! Wat triest!" "Triest!" antwoordde de eendagsvlieg. "Wat bedoel je daarmee? Alles is zo heerlijk licht, zo warm en mooi, en ik ben zo gelukkig! " "Maar slechts één dag en dan is alles voorbij!" "Voorbij!" zei de eendagsvlieg. "Wat is voorbij? Ben jij ook voorbij? " "Nee, ik leef wel duizenden van jouw dagen en mijn dagen vormen telkens seizoenen. Dat is zo lang dat jij het jou zelfs niet kunt voorstellen!" "Nee, want ik begrijp je niet! Jij hebt duizenden van mijn dagen, maar ik heb duizenden ogenblikken waarop ik blij en gelukkig kan zijn! Houdt dan al het mooie van deze wereld op als je sterft?" "Nee, "zei de boom, "dat duurt zeker veel langer, oneindig veel langer dan ik kan denken. " "Dan hebben we toch evenveel! We rekenen alleen anders."
Deze prachtige tekst werd voorgelezen op de gebedswake van een overleden kennis en vond ik echt heel mooi:
Er was eens een man die zeven vogels had. Ze pronkten in gouden kooien. De een zong nog mooier dan de ander. Elke ochtend zongen ze voor de man en de vogelman zong zijn mensenlied. Maar op een kwade dag kwam een harde windvlaag door het geopende raam. Een van de kooien viel om en brak. De vogel vloog verschrikt door het open raam naar buiten. De man was diep bedroefd want hij hield van de vogels alsof het zijn kinderen waren. De achtergebleven dieren treurden om het verlies van hun beste vriend. Ze zongen niet meer, het werd stil in de kamer. De ramen bleven dicht en de dagen gingen voorbij. Tot op een dag de zon naar binnen scheen. Eindelijk durfde de man het raam weer open te doen. Daar hoorden zij een lied, een vogel aan het raam, het was hun eigen vriend! Hij zong uit volle borst, mooier dan ooit tevoren, mooier dan wie dan ook. 'Wees niet bedroefd', zong hij, 'ik ben gelukkig, ik kan hoger vliegen dan de hoogste boom en verder dan het verste bos. Ik drijf op de wind tot boven de wolken, tot dicht bij de zon, niet meer gebonden, niet meer gekooid! Alles heeft zijn plaats en alles heeft zijn tijd, alles is aan het wórden, het wordt zo mooi, zo mooi, maar vraag me nog niet hoe. Zo mooi kan ik niet zingen.'
vrienden die je kan kopen en vrienden voor het leven :
vrienden zijn er in twee soorten het eerste soort kun je kopen met een paar goede woorden blijven ze vanzelf achter je aan lopen het tweede soort is onbetaalbaar en die zijn altijd daar zit je in een diep dal dan staan ze voor je klaar ze zullen je steunen en je tranen drogen voor hun hoef je je niet uit te sloven voordat ze je mogen voel je je even niet goed dan kunnen ze je aan het lachen maken ze weten door speciale dingen te zeggen elke keer weer je hart te raken *echte vrienden* zo noemen ze die mensen met een paar daarvan heb je niet veel meer te wensen
geniet van elke dag die je beleven mag, kijk steeds vooruit en niet achterom:
Laat het op je afkomen alles wat je beleeft, wees niet bang als je teveel geeft. Heb geduld met zoeken naar betere tijden. Laat niemand de macht hebben jou leven te leiden. Zoeken naar jezelf zal nachten lang duren, laat alles op je afkomen ,blijf niet in het zwarte turen. heb geduld ,je zal jezelf wel vinden, ondanks alles, zal je op een gegeven moment het geluk verslinden.
heb ik een plaatsje apart, ik probeer te genieten van het leven en ook aan anderen wat vreugde te geven:
Er woont een clowntje in m'n hart. Heel klein, heel apart. Hij kan lachen, zingen, dansen en springen. Heb je verdriet of moet je wenen? Dan mag je hem gerust eens lenen.
In het leven gaat het om geven en nemen en en af en toe iemand de hand reiken:
Nooit te laat. Het is nooit te laat om sorry te zeggen, nooit te laat om het goed te maken, nooit te laat om te zeggen dat het je spijt. want meestal wil de ander je niet meer kwijt.
Nooit te laat om je fouten te herzien, nooit te laat om toe te geven, want die ander kan je altijd nog vergeven.
Nooit te laat om te bekennen, nooit te laat om te zeggen dat je fout was, nooit te laat om je ruzie goed te maken, nooit te laat om weer te lachen en lol te maken!
