Op een warme zomerdag danste en zweefde een eendagsvlieg rond de kruin van een oude boom. Ze voelde zich gelukkig. Toen ze even zat uit te rusten op de grote, frisse bladeren, zei de boom: "Arm klein ding! Je hele leven duurt maar één enkele dag! Wat kort! Wat triest!"
"Triest!" antwoordde de eendagsvlieg. "Wat bedoel je daarmee?
Alles is zo heerlijk licht, zo warm en mooi, en ik ben zo gelukkig! "
"Maar slechts één dag en dan is alles voorbij!"
"Voorbij!" zei de eendagsvlieg. "Wat is voorbij? Ben jij ook voorbij? "
"Nee, ik leef wel duizenden van jouw dagen en mijn dagen vormen telkens seizoenen. Dat is zo lang dat jij het jou zelfs niet kunt voorstellen!"
"Nee, want ik begrijp je niet! Jij hebt duizenden van mijn dagen, maar ik heb duizenden ogenblikken waarop ik blij en gelukkig kan zijn! Houdt dan al het mooie van deze wereld op als je sterft?"
"Nee, "zei de boom, "dat duurt zeker veel langer, oneindig veel langer dan ik kan denken. "
"Dan hebben we toch evenveel! We rekenen alleen anders."