Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
hangt vast aan je bestaan, en geeft je steeds de moed om door te gaan ...
levenskoordje
ergens hangt er een koordje vast aan je levensdroom maar wat als het koordje breekt en je leven zinloos leek toch blijft er ergens de hoop bestaan want het koordje kan veel aan we kijken te weinig diep in ons zelf en laten ons mee sleuren door het gebeuren toch voel je diep in jezelf dat koordje is heel sterk dus niet opgeven al kom je voor hete vuren en kan het even duren het levenskoordje hangt vast aan je bestaan en geeft je de hoop en de wil om verder te gaan...
en kijk... je staat versteld van wat je allemaal ziet ....
Sluit je ogen En kijk Kijk met je ogen dicht naar waar het donker lijkt Kijk tegen de zon in Tegen het licht Verbaas je over de dingen die je ziet Met je ogen dicht.
De sleutel van de fiets Wordt niet altijd gevonden De sleutel voor de deur Is men meestal kwijt De sleutel van de auto Ligt nooit op zijn vaste plek Maar de sleutel naar mijn hart Is voor iedereen bereikbaar !
De sleutel van de kast Valt altijd op de grond De sleutel van de schuur Daar is men altijd naar op zoek De sleutel van de kluis Past nooit in een keer goed Maar de sleutel van mijn hart Is voor iedereen bereikbaar !
En is die sleutel gevonden Dan geef ik mijzelf helemaal Maar zou men mij verwonden Dan word ik heel banaal Dan zal ik nooit vergeten Wie mij heeft getart Die zit dan op een plekje In 'n hoekje, in datzelfde hart !
Het leven gaat niet altijd over rozen en doorkruist meer dan eens een dal, Maar met geloof en vertrouwend op genade, halen we het einde zonder ernstige val.
Er zijn momenten in een mensenleven dan vraagt men zicht af, gaat het wel goed, Is er niet te veel genomen en te weinig gegeven gaat alles wel zo als het moet.
Er zijn momenten in een mensenleven dan voelt men zich verdrietig en sip, Men wordt vaak de verkeerde kant opgedreven en loopt daarbij tegen een muur van onbegrip.
Er zijn momenten in een mensenleven dat men het allemaal niet meer ziet, Juist op zulke momenten is het óns gegeven die ander te helpen bij zn verdriet.
Maar er komen ook momenten in een mensenleven die men graag met een ander deelt, Waarin je liefde, aandacht en begrip kunt geven en daarmee de ander zn ego streelt...
Huilen is in iedere taal hetzelfde Lachen ook, het is vertier Tranen zijn ook overal hetzelfde Maar verschillen in verdriet, pijn of plezier
Er zijn geen grenzen, er is geen verschil Men verstaat elkander, zonder woorden Warmte is een arm, die zoveel zeggen wil Luisteren naar de stilte die we hoorden
We kregen allemaal een hart en een ziel Maar moeten die enkel leren gebruiken De één stond op, de ander viel Kom laten we de ogen ontluiken
Laat je hart spreken Laat je ziel kijken Geef voor de kou een deken En laat je liefde blijken
Ouder worden is niet erg ook al zie je er tegen op als een berg weer een rimpel er bij de zoveelste op een rij allemaal grijze haren dat komt zo met de jaren het is voor mij geen hinder een walletje meer of minder ouder worden heeft ook zijn charme op je schouders rust een paar armen en je zegt tegen elkaar hopelijk mogen wij samen nog een paar jaar.
een gedicht, een lied, kan soms zoveel zeggen, dan hoef je niks meer uit te leggen. je kan er geluk in vinden en verdriet, dit zijn gevoelens waar je vol van schiet. een prima melodie met af en toe een valse noot, dat hoort er bij en maakt ons groot. in het leven zijn pieken en dalen, we proberen er het beste uit te halen. kijk eens om je heen, heel veel mensen voelen zich alleen. lieve mensen, vergeet het niet, ook in tijden van verdriet. zijn er mensen, die je het beste wensen. en er voor je zijn, met een gedicht en een refrein.
hopelijk ligt tussen deze drie woorden een heel lange tijd ...
Geboren, leven, sterven Tussen deze drie simpele woorden Ligt hopelijk 'n hele lange tijd Met mooie slotakkoorden.....
Tussen geboren en sterven in Valt er een hoop te beleven Je moet er wel voor openstaan Niet alleen ontvangen, maar vooral willen geven !
Met vriendschap om je aan te warmen Ook met verdriet en vreugde gevuld Is het leven best te leven Alhoewel ook nog 'n extra portie geduld !
Bewaar de mooie dingen op een speciale plaats De verdrietige zaken op een iets mindere plek Dan krijgt het leven een grotere waarde En is het écht nog niet zo gek !
Luister eens naar een goed stuk muziek Met een soms diepere betekenis Waarin verwoord wordt wat je voelt Dat schenkt ook geluk, of heb ik 't mis ?
Kortom geniet van de kleine dingen Die het leven je te bieden heeft En weet dar er echt altijd Iemand is Die onvoorwaardelijk om je geeft !
