Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Er zijn momenten in een mensenleven dan vraagt men zicht af, gaat het wel goed, Is er niet te veel genomen en te weinig gegeven gaat alles wel zo als het moet.
Er zijn momenten in een mensenleven dan voelt men zich verdrietig en sip, Men wordt vaak de verkeerde kant opgedreven en loopt daarbij tegen een muur van onbegrip.
Er zijn momenten in een mensenleven dat men het allemaal niet meer ziet, Juist op zulke momenten is het óns gegeven die ander te helpen bij zn verdriet.
Maar er komen ook momenten in een mensenleven die men graag met een ander deelt, Waarin je liefde, aandacht en begrip kunt geven en daarmee de ander zn ego streelt...
Huilen is in iedere taal hetzelfde Lachen ook, het is vertier Tranen zijn ook overal hetzelfde Maar verschillen in verdriet, pijn of plezier
Er zijn geen grenzen, er is geen verschil Men verstaat elkander, zonder woorden Warmte is een arm, die zoveel zeggen wil Luisteren naar de stilte die we hoorden
We kregen allemaal een hart en een ziel Maar moeten die enkel leren gebruiken De één stond op, de ander viel Kom laten we de ogen ontluiken
Laat je hart spreken Laat je ziel kijken Geef voor de kou een deken En laat je liefde blijken
Ouder worden is niet erg ook al zie je er tegen op als een berg weer een rimpel er bij de zoveelste op een rij allemaal grijze haren dat komt zo met de jaren het is voor mij geen hinder een walletje meer of minder ouder worden heeft ook zijn charme op je schouders rust een paar armen en je zegt tegen elkaar hopelijk mogen wij samen nog een paar jaar.
een gedicht, een lied, kan soms zoveel zeggen, dan hoef je niks meer uit te leggen. je kan er geluk in vinden en verdriet, dit zijn gevoelens waar je vol van schiet. een prima melodie met af en toe een valse noot, dat hoort er bij en maakt ons groot. in het leven zijn pieken en dalen, we proberen er het beste uit te halen. kijk eens om je heen, heel veel mensen voelen zich alleen. lieve mensen, vergeet het niet, ook in tijden van verdriet. zijn er mensen, die je het beste wensen. en er voor je zijn, met een gedicht en een refrein.
hopelijk ligt tussen deze drie woorden een heel lange tijd ...
Geboren, leven, sterven Tussen deze drie simpele woorden Ligt hopelijk 'n hele lange tijd Met mooie slotakkoorden.....
Tussen geboren en sterven in Valt er een hoop te beleven Je moet er wel voor openstaan Niet alleen ontvangen, maar vooral willen geven !
Met vriendschap om je aan te warmen Ook met verdriet en vreugde gevuld Is het leven best te leven Alhoewel ook nog 'n extra portie geduld !
Bewaar de mooie dingen op een speciale plaats De verdrietige zaken op een iets mindere plek Dan krijgt het leven een grotere waarde En is het écht nog niet zo gek !
Luister eens naar een goed stuk muziek Met een soms diepere betekenis Waarin verwoord wordt wat je voelt Dat schenkt ook geluk, of heb ik 't mis ?
Kortom geniet van de kleine dingen Die het leven je te bieden heeft En weet dar er echt altijd Iemand is Die onvoorwaardelijk om je geeft !
Vrienden zijn er altijd, ook als je ze niet ziet. Ze zitten in je hart en voelen je verdriet. ze zullen je altijd steunen, ook al is dat ongemerkt. want hun liefde voor jou is onbeperkt!!
Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan. Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit de zon zien ondergaan. Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit de schoonheid van een roos herkend. Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren die heeft nog nooit echte vriendschap gekend ... BB
Wat is slapen zonder dromen Een feestdag zonder lach Wat is hopen zonder wensen Alleen donker en geen dag Wat is vrijheid zonder liefde Een zomer zonder zon Wat is passie zonder hartstocht En haat die men niet overwon Voel jij je eenzaam zonder mensen En wil er niemand bij je zijn Ben je bitter, onaanvaardbaar Is je hart gevuld met pijn Ga naar buiten zoek de mensen Geniet van de bloemen en de zon Vul je hart met mooie dingen Vraag je af hoe het begon Tover een glimlach op je lippen Doe iets leuks en voel je vrij Ga van het leven weer genieten Zo wordt je weer vrolijk en blij Denk alleen aan fijne dromen Doe in het geheim een kleine wens Dan vindt jij een nieuwe liefde En wordt jij een ander mens
valt heel veel te zeggen, maar eigenlijk moet je het gewoon "zijn"...
Er valt nog zoveel Over vriendschap te zeggen Je kunt haar bespreken, Ontleden misschien Maar gek, Dan verdwijnt ze Is niet meer te zien Hoe kun je nu aandacht Trouw uit gaan leggen Want wat je ook zegt Het is altijd te klein Dus vrienden... Je moet het gewoonweg maar zijn
voor al mijn blogvrienden, sterren willen plukken, en ik hoop dat het me ooit zal lukken ...
Ik zou graag sterren willen plukken En ik hoop dat het me ooit zal lukken Ik zou ze bewaren in mijn hart Speciaal voor jullie leg ik ze apart Ze zouden mijn ogen doen stralen En het beste in mij naar boven halen Daarna zou ik ze aan jullie schenken Zodat jullie af en toe aan mij denken Zolang deze sterren blijven schijnen Zal onze vriendschap nooit verdwijnen
Wees jezelf zoals je bent, Ook al word je ziel gekrenkt Verander niet, Er komt iemand die je binnenste ziet. Die zal vechten voor jou Omdat je bent wie je bent!
