Alsof het rotweer van gisteren nog niet erg genoeg geweest was,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

werd ik vanmorgen wakker met naast me een grote regenplas.

Zoals je ziet is niet elke slaapplaats even fijn,

ik pakte mijn spullen vlug bijeen, zodat ik daar niet langer hoefde te zijn.

Nog even mijn sleutel afgeven in het café,

en weg was ik er mee!

Maar het stappen viel me tegen,

buiten was er weer die koude wind en een vieze motregen.

Ik neem de D 443, weer een drukke baan,

toen ik bijna in het stadje Vendeuvre was, sprak een dame me aan.

Ze vroeg me of ik naar Compostella ging,

en  zei dat ze bij haar thuis een zieke Hollander opving.

Ze wenste mij nog veel geluk en goede moed,

een hart onder de riem, als een doodgewone vreemde zoiets doet.

In het stadje ben ik naar de supermarkt gegaan,

want inkopen moeten er iedere dag worden gedaan.

Ik begin mijn weg weer verder te lopen,

maar opeens zwaait er een autodeur voor me open,

Er stapt een jonge dame uit en ze komt naar mij.

Ik zeg vriendelijk bonjour, en vraag wie ben jij?

In het Nederlands antwoordt zij:

Ik ben Goedele, ben jij Ludo misschien?

Goedele is een oude familiebekende,

maar ik wist niet dat zij mij zo vlug herkende!!

Wat een toeval dat wij mekaar hier zien!

Zij was op zoek naar haar zieke Hollandse medestapper, die moest hier ergens zijn,

Op zo een moment, moet je echt wel geloven, wat is de wereld soms toch klein!!!

We vroegen aan een passerende vrouw,

of ze van ons een foto maken wou..

We wensten elkaar een Buen Camino toe en gingen weer op pad,

en in gedachten verzonken hoopte ik dat ze die Hollander vlug gevonden had.

Ik nam de D81 naar Villy-en-Trades, een mooie, rustige baan,

maar hier kwamen nog eens hellingen en afdalingen aan.

Ik voelde het in mijn kuiten,

maar genoot met volle teugen van de mooie vergezichten hier buiten.

Ondertussen  heb ik een rozenkrans gebeden,

voor iedereen die ik ken en alle familieleden.

Een beetje later ben ik in Bar-sur-Seine gearriveerd,

en ik dacht bij mezelf: vandaag wordt er in een hotel gelogeerd.

Bij Hotel Du Commerce schreef ik me in,

en ook de kamer was naar mijn zin.

Ik nam een warme douche en trok propere kleren aan,

en ben dan nog even naar de post gegaan.

Want ik moest nog een pakje versturen,

en onderweg kocht ik ook nog een nieuwe wandelkaart, de vorige kreeg al heel wat te verduren.

Terug op mijn kamer stippelde ik de weg uit voor morgen,

en daarna was het de hoogste tijd om de inwendige mens te verzorgen.

Vandaag hoefde ik voor het avondeten niets uit te kienen,

want ik liet mij in het hotel eens lekker bedienen.

Ik belde nog even naar mijn zussen thuis, en die waren blij,

dat ze eindelijk nog eens iets hoorden van mij.

Ik heb ook mijn broer  nog even aan de lijn gehad,

en vertelde hem van de ontmoeting die ik vandaag had.

Ze wensten mij nog veel geluk en goede moed,

zo even je familie horen dat doet een mens toch goed!

Ik zette nog even de televisie aan, maar ik was te moe,

en al snel vielen mijn ogen toe.