Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Eén woord, één blik één lief gebaar betekent zoveel als je houdt van elkaar We hebben zoveel te geven in die kostbare uurtjes die we samen mogen beleven We hebben elkaar nodig woorden zijn dan overbodig Het gevoel dat iemand van je houdt je begrijpt en vertrouwt Momenten van liefde begrip en geluk scheppen een band die kan niet meer stuk...
Ik wens je liefde zonder lijden, veel geluk en tederheid, en een hand die jou zal leiden door de plooien van de tijd. En als het ooit niet wil lukken, en je droevig bent of kwaad, zal ik voor jou een roosje plukken, en..... hopen dat het overgaat...
Alles gaat voorbij en alles komt tot je in het leven. Liefde verdriet en blijdschap, en heel veel om weg te geven. Als je eens iets minder weg te geven hebt wees dan ook in staat te ontvangen. Alles wat je nu krijgt daar zit ook jou liefde in gevangen. Goed bedoeld hoor die ene zin er zit een bodem van waarheid in. Het betekent eigenlijk, dat wat jij eens hebt gegeven dat je daar de vruchten van plukt in je latere leven...
Wat geweest is, is voorbij maar herinneringen blijven een schouder om op te leunen helpt dan vaak de pijn verdrijven. Vraag dus als je eenzaam bent verdrietig of alleen kom even bij me zitten en sla je armen om me heen. Want ieder mens heeft af en toe behoefte aan een troostend woord zorg er dus voor als je verdrietig bent dat iemand dat ook hoort...
Als tranen druppelen zal ik ze vangen en maken tot een diamant die liggend in mijn open hand door warmte van de zon bevangen een straal weerkaatst en droogt... jouw wangen...
Soms is het leven een beetje zwaar Dan zoek je graag een beetje steun bij elkaar Een schouder om tegen te huilen Gewoon een paar armen om in te schuilen Iemand waarbij je, je verhaal kunt doen Een stevige knuffel of een zoen En denk je dan na zo'n opkikker Kan ik weer even door Aarzel dan niet Echte vrienden Lenen zich daar graag voor......
Woorden, alsmaar woorden ze vormen een verhaal zijn uitlaatkleppen ongeacht hun taal. Woorden, alsmaar woorden ze vertalen wat men wil maar als het er echt toe doet dan vallen woorden stil
zoek steeds de juiste weg , zodat je leven steeds hoopvol verder gaat ...
Goede raad...
Het leven is als een snelweg je moet alsmaar met de stroom mee maar af en toe moet je wel rusten zeg gerust eens nee. Maar dan moet je weer verder er is geen weg terug zoek af en toe een parkeerplaats anders gaat het veel te vlug. Af en toe kom je op je weg ook obstakels tegen je rijdt door prettig weer maar ook door storm of regen. De weg die is nog lang je hebt nog ver te gaan probeer dus op die weg nooit stil te blijven staan. Want dan krijg je file problemen stapelen zich op en je leven staat dan volledig op zijn kop. Maar kom je toch eens vast te staan luister naar mijn raad zoek dan een andere route waardoor het leven verder gaat...
*Je kunt er een huis mee kopen, maar geen thuis. *Je kunt er een bed mee kopen, maar geen slaap. *Je kunt er een klok mee kopen, maar geen tijd. *Je kunt er een boek mee kopen, maar geen kennis. *Je kunt er een positie mee kopen, maar geen respect. *Je kunt er medicijnen mee kopen, maar geen gezondheid. *Je kunt er bloed mee kopen, maar geen leven!
Kunnen aanvoelen als het scherp van de tong toch bedoelt het hart 't dikwijls andersom de onmacht komt, voelt zeer hard aan misbegrepen.. maar toch, voel ze aan.. voor je 't laat gaan
woorden lijken soms heel anders en koel vertrouw, ga af op wat je weet en voelt
te snel uitgesproken woorden, reflecteren niet altijd wat 't hart wil verwoorden.
Liefde is een verterend vuur. Je vat vlam en je moet blussen, maar waarmee, want op den duur en ondertussen is de liefde niet meer weg te kussen.
De liefde kwetst niemands gevoel, is trouw, wil alles verdragen. Ze bedekt een heleboel. Om te behagen schenkt liefde alles zonder te vragen.
Liefde is sterker dan de dood. Je lijdt pijn en moet vergeven. Wees jezelf, wees niet te groot, want om te leven moet je eens je hart weg durven geven...
