Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Alle kleuren tegelijk verblinden je oog. Alle tonen tegelijk verdoven je oor. Alle geuren tegelijk bederven je smaak. Aldoor hollen en jachten, daar word je gek van. Weelde brengt je op het verkeerde pad.
Daarom wordt een wijs mens geleid door zijn gevoel en niet door wat hij ziet. Hij kiest voor het innerlijk en niet voor het uiterlijk
Iedereen is anders, ieder leeft op zijn eigen manier, ieder leven is een eigen verhaal:
Een heel leven Een heel verhaal Verschenen in vele oplages Verschenen in elke taal Hoofdstukken over liefde Geluk en genegenheid Maar ook over geweld, honger En eenzaamheid Lessen staan erin Die velen in dit leven Hebben gehad In sommige delen Heb je geen zin Omdat je het wel even Hebt gehad Eens dan zijn we Aan het laatste hoofdstuk toe En slaan we de Laatste bladzijde dicht Het levensboek is spannend Maar voor iedereen met een ander gezicht ....
Een vriend voor het leven, je komt ze niet zo gauw meer tegen:
Een vriend
Iemand die je volledig kan vertrouwen. Iemand waar je altijd op kan bouwen. Iemand die samen met je lacht. Iemand die klaar staat al is het midden in de nacht.
Iemand die ook samen met je huilt. Iemand die je troost en bij wie je schuilt. Iemand die luistert, maar veroordeelt je niet. Iemand die met je meevoelt in je verdriet.
Iemand die je niet opgeeft ook al gaat het wel eens mis. Iemand die er altijd en eeuwig voor je is. Iemand die niets neemt, maar alleen maar geeft. Iemand die echt alles voor je over heeft.
Iemand die bereid is heel diep met je te gaan. Iemand die je steunt en altijd naast je blijft staan. Iemand die met je meeloopt al ben je nog zo bang. Iemand die je hand pakt en vasthoudt ook al is de weg lang.
Iemand die zich niets aantrekt van wat een ander ervan denkt. Iemand die het voor je opneemt als een ander je krenkt. Iemand die je geeft een soort van eeuwige trouw. Iemand die er niets achter zoekt als jij zegt "ik hou van jou".
Iemand bij wie je kan krijsen, schreeuwen,je hart kunt luchten. Iemand waar je als het je teveel wordt naartoe kan vluchten. Iemand die je weer moed geeft in je leven en kracht. Iemand die daar totaal niets voor terug verwacht.
Iemand die niet zegt dat verhaal heb je al 10 keer verteld. Iemand die altijd blijft luisteren hoe vaak je ook belt. Iemand aan wie jij ook , indien nodig, al je steun geeft. Iemand die weet voor de toekomst dat jij er zal zijn als hij jou nodig heeft.
Ken jij zo iemand die dat allemaal voor je doet? Prijs jezelf dan gelukkig, je hebt een ECHTE VRIEND ontmoet! Koester het, wees er zuinig op, want dit is dan niet iets zomaar voor even. Nee, dit is iets heel anders, dit is: "Vriendjes voor het leven"...
Ga door het leven met opgeheven hoofd,je zal veel makkelijker je weg vinden:
Op de bodem van een kristalhelder meer lag een prachtige halsketting. Iedereen kon haar zien en velen doken het water in om de ketting te pakken te krijgen. Maar het lukte niemand. Zo gauw iemand de bodem bereikte, was de ketting verdwenen. En toch was het sieraad vanaf de oever van het meer duidelijk te zien.
Op een dag kwam de meester langs en men vroeg hem om raad. Hij keek het water in en zei: "De ketting ligt niet op de bodem van het meer. Wat jullie zien is alleen maar een weerspiegeling ervan." De mensen schudden hun hoofden en keken de meester twijfelend aan. Maar deze wees met zijn arm naar een boom die op de oever van het meer stond, met zijn takken boven het water. Aan een van de takken hing de schitterende ketting. Niemand had haar gezien; niemand had ooit naar boven gekeken.
En de meester zei: "Omdat jullie je blik niet verheffen, zien jullie alleen de weerspiegeling. De werkelijkheid is heel dichtbij, je kunt haar zo grijpen; laat je niet misleiden door haar weerspiegelingen in de materie, die zijn maar schijn. Open je ogen en word wakker."
mooi wijs kort verhaal ,laat je niet ontmoedigen of op andere gedachten brengen als je een doel wil bereiken, maar ga er voor:
Drie kikkers wilden een wedstrijdje doen, ze besloten een berg te beklimmen. De hele kikkergemeenschap liep uit om dit te gaan zien. En allemaal riepen ze: "Dat lukt ze nooit! Wat onwetend van hen en wat dom", schreeuwden ze in koor.
De eerste kikker die dit allemaal aanhoorde, stopte al voordat het startschot klonk, want als iedereen dat riep, moest het toch wel waar zijn. De andere twee kikkers begonnen te klimmen. En nog steeds schreeuwde alle kikkers: "Dat lukt jullie nooit, jullie zijn echt dom bezig." De tweede kikker begon nu ook te twijfelen. Zoveel kikkers bij elkaar zouden toch meer weten dan hij in zijn eentje, en ook hij haakte af.
De derde kikker zette zijn klimtocht door en na een tijdje stond hij aan de top. Iedereen keek elkaar verbaasd aan. Bovenop de berg stond de kikker in stilte te genieten van het uitzicht. Hij was doof.....
Ook al zien we er allemaal anders uit, in wezen zijn we allemaal gelijk,dat toont het verhaal van de kleine golf:
Het kleine golfje zei tegen de huizenhoge slaggolf, terwijl ze samen door de oceaan joegen: Jij gaat straks een spetterende klapper maken, en het enige wat ik kan doen is met een klein kletsje achter jou neerploffen. Dat zie je verkeerd, zei de grote golf. Nietwaar. Ik ben maar een miezerig klein golfje, niemand zal zelfs maar merken dat ik er ben: Golfje, waar ben je van gemaakt? Van water. En waar ben ik van gemaakt? Ook van water. Dan zijn we in essentie toch gelijk. We zijn allebei van water, en als we straks geen golven meer zijn, dan zijn we weer water. En dan? Wat heeft het voor zin om vergelijkingen te trekken? We zijn toch hetzelfde?
Wil je in het leven iets bereiken, probeer steeds vol te houden tot je je doel hebt bereikt. Deze wijze les wordt prachtig beschreven in dit korte verhaaltje:
Een klein torretje had na vele mislukte pogingen uiteindelijk met grote moeite en volharding de top van een grasspriet beklommen. Nu koesterde het zich in de zon - daar boven op de top hij spreidde behaaglijk zijn vleugeltjes uit en voelde het plezier tot in het laatste hoekje van zijn torrenziel. Toen kwam de ezel langs. Je denkt zeker dat je berglucht inademt op de piek van je grashalm? hoonde hij lachend. Op dat moment kwam er een oude leeuw langs; ook hij bleef staan en keek met welbehagen naar de kleine tor: Het ga je goed torretje, zei hij, je hebt het doel van je streven bereikt, niet iedere leeuw lukt dat.
loop jezelf in het leven niet voorbij, dit mooie verhaal is het bewijs,schrijver niet gekend:
Het vrouwtje even.
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep. Je kunt best stellen dat dat een hele erge ziekte is. Als ze s morgens opstond, dacht ze aan s middags. Als ze s middags aan tafel zat was het weer: Wat zal ik vanavond eten? En als ze dan eindelijk s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen. Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven... Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf. Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij haar ziekte. En weet je wat ze telkens zei? ik moet nog even... Laat ik gauw even... ik kan nog net even... Even was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was. Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij; Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even... Zie je, daar heb je het weer, zei de dokter, U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen. Wat laat ik liggen? vroeg ze. De L, zei de dokter. Zet de L steeds voor EVEN. Goed dokter. ik zal het doen, antwoordde ze en weg was ze weer. Maar telkens als ze de L voor even zette, schrok ze zich een hoedje. 1k moet nog L---even......, Laat ik gauw L---even.... ik kan nog net L----even....
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht: zo kan ik nog wel even...... ...zo kan ik nog wel Leven. En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij. Ze was zich ervan bewust geworden dat haar even haar belette van het leven. Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf. Ze had de rust van binnen gevonden ...
Het gewone simpele getal 2, dit mooie gedicht toont aan hoe belangrijk dit getal wel is in ons leven:
Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Maar wat zou de wereld zonder tweeën zijn?
Alles in het leven heeft twee zijden Zo is er donker maar ook licht Zo zijn er goede maar ook slechte tijden Twee wordt geassocieerd met evenwicht
Twee is veel meer dan de som der delen Zonder twee, zou er geen paar bestaan Geen één-tweetje en geen dubbelspelen Geen stel, geen dialoog, geen duo-baan.
Een vogel kan niet vliegen met één vleugel Een mens niet lopen met één been Geen paard te mennen met één teugel Twee is meer dan één plus één
Voor ieder mens bestaat een ander In welke vorm men dat ook giet Met zn twee, een maatje voor elkander Waarbij men van elkaars geluk geniet
Twee mensen hebben elkaar gevonden Twee zullen samen verder gaan Twee mensen worden in de echt verbonden Om er met zn tweeën voor te gaan
Twee mensen wisselen elkanders ringen Samen één en o zo sterk Ja sterker dan twee enkelingen Mentaal maar ook in ´t alledaagse werk.
Met twee ogen zullen zij geluk aanschouwen Met twee handen zorgen gaan Met twee oren naar elkander luisteren Steeds elkaar met raad terzijde staan
Twee mensen, tot één paar verbonden Nu al zijn zij meer dan twee Twee harten hebben nu elkaar gevonden De Goede geve hen Zijn zegen mee.
Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Toch zou er zonder twee geen toekomst zijn!
een mooi kort verhaal om even wat langer bij stil te staan:
Voor een autozoektocht schreven er 133 deelnemers in. Er waren prachtige prijzen te winnen. De inrichters gaven de raad mee om goed op te passen, de autogordel niet te vergeten, en vooral om hoffelijk te zijn. Op één van de wegen stond een schammel klein autootje met een rode driehoek. Waarschijnlijk iemand die pech kreeg, een zes kilometer voor een dorp. Alle deelnemers moesten op die karrenweg goed uitkijken om langs dat wagentje heen te kunnen geraken. De autorally verloopt zonder ongelukken. Bij de eindcontrole verneemt iedereen dat één controlepost vergeten werd. Iedereen krijgt hiervoor strafpunten. Welke controlepost? Inderdaad, het schammele kleine autootje!!! Niemand was gestopt .... Toch wel, twee deelnemers, om te vragen of zij soms konden helpen. Ze kregen daar tot hun verwondering ... een stempel....
mooi gedichtje dat ik toegestuurd kreeg via pps, schrijver niet bekend:
Vriendschap is als een warme deken, ook in slechte tijden niet te verbreken. Wat je zelf geeft, zal je ook terug ontvangen. In vriendschap is geen strijd en rangen.
Soms houdt een vriendschap geen stand, maar dan was er ook geen hechte band. Zij die vrienden na een conflict niet meer zien staan... Jammer, deze vriendschap heeft nooit bestaan!!
geniet van alle mooie dingen in het leven, hoe klein ze ook zijn:
Wees een vriend van kleine dingen Van een mooie bloem die bloeit Van de vogels die zingen Van een vlinder die stoeit Van de heldere regendruppels Van de warme zonneschijn Wees een vriend van kleine dingen en je zal gelukkig zijn!
Wanneer de dauwdruppeltjes nog schitteren op het malse gras, wanneer de vogeltjes nog ongestoord in koor kunnen zingen, wanneer je dat zachte briesje nog hoort, wanneer je achter de fonkelende sterren en de glimmende maan de warme gloed van de zon ziet komen, wanneer je de klokken nog over de velden hoort galmen, wanneer de konijntjes nog rond durven huppelen, wanneer de wolkjes nog zo mooi zijn, dan, dan moet je eens naar buiten gaan en zien, horen en genieten. Dan is je dag eens zo mooi!
een stevig huis bouw je niet alleen maar samen....
een huis bouw je niet alleen met stenen, wil je er een thuis van maken moet je daar samen aan werken:
Samen willen we hier bouwen aan één huis. Bouwen aan een huis met mooie ramen. Als één balk verrot is, is het hele huis in gevaar. Als er één balk lekt, wordt het hele huis nat. Als er één deur op slot is, zitten we allemaal vast. Maar als we samen zorg dragen voor ons huis, dan kan het hele huis stand houden.
Laat ons er allemaal op toezien dat wie moe is, steun krijgt, dat wie verdriet heeft, troost vindt, dat wie zich opsluit, weer open komt.
Dan wordt ons huis een stevig huis, een vriendenhuis.
