Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Wanneer de dauwdruppeltjes nog schitteren op het malse gras, wanneer de vogeltjes nog ongestoord in koor kunnen zingen, wanneer je dat zachte briesje nog hoort, wanneer je achter de fonkelende sterren en de glimmende maan de warme gloed van de zon ziet komen, wanneer je de klokken nog over de velden hoort galmen, wanneer de konijntjes nog rond durven huppelen, wanneer de wolkjes nog zo mooi zijn, dan, dan moet je eens naar buiten gaan en zien, horen en genieten. Dan is je dag eens zo mooi!
een stevig huis bouw je niet alleen maar samen....
een huis bouw je niet alleen met stenen, wil je er een thuis van maken moet je daar samen aan werken:
Samen willen we hier bouwen aan één huis. Bouwen aan een huis met mooie ramen. Als één balk verrot is, is het hele huis in gevaar. Als er één balk lekt, wordt het hele huis nat. Als er één deur op slot is, zitten we allemaal vast. Maar als we samen zorg dragen voor ons huis, dan kan het hele huis stand houden.
Laat ons er allemaal op toezien dat wie moe is, steun krijgt, dat wie verdriet heeft, troost vindt, dat wie zich opsluit, weer open komt.
Dan wordt ons huis een stevig huis, een vriendenhuis.
Mooi verhaal met een wijze les: al is er maar een schakel uit een ganse ketting die mankeert, het zal vroeg of laat fout aflopen:
De ketting
Er waren eens twintig schakels in een grote stevige ketting. De ketting werd gebruikt in een zagerij om dikke balken op te trekken. De schakels vonden het een plezierig werk. Elke dag omarmden ze de boomstammen, de ene al wat mooier dan de andere. s Nachts rustten ze uit van het harde werken. Eerst keuvelden ze wat over koetjes en kalfjes en daarna sliepen ze in. Op een morgen, het was vrij koud, werden de schakels wakker geschud door de baas. De schakels openden de ogen en ooh wat zagen ze? De zesde schakel was lijkbleek. Hij beefde en rinkelde. Wat is er?, vroegen de anderen. Ik voel me zo zwak, ik weet niet wat ik heb. Het is alsof alle kracht uit mijn armen verdwenen is. Misschien ben je wel ziek, zei de eerste schakel. Wat moeten we nou?, sprak de tweede, als hij ziek is, kunnen we niet werken. Ik zal de baas een dagje vrijaf vragen, zei de eerste. Ha, baas, sorry dat ik je dit moet zeggen maar vandaag kunnen we niet werken, één van ons is ziek. Dat gaat me niet aan, riep de baas, omdat één van jullie ziek is, zouden de negentien anderen luilakken? Daar kom niets van in huis. Vooruit, aan het werk! De baas greep de ketting en legde ze rond de boomstam. Vooruit! Trekken! Ho his, ho his! Daar ging de boomstam de hoogte in. De ketting spande. Alle schakels hielden de armen met de meeste kracht samen. De zesde schakel was nat van het zweet. Zijn ogen draaiden, hij beet op zijn tanden, zijn spieren trilden, hij deed al wat hij kon. Maar opeens was de spanning te groot. De schakel liet los en de boomstam donderde in volle vaart op de voet van de baas. De ketting kreeg nu drie weken rust, tot de baas hersteld was. Nu kijkt de baas elke ochtend de ketting na en kikkert eerst de zwakke schakels op. ....
mooie bezinningstekst die de vriendschap omschrijft als de kleuren van een prisma:
Wanneer je iemand ontmoet in je leven tegen wie je alles kunt zeggen die naar je wil luisteren op wie je kunt rekenen iemand die je begrijpt zonder dat je alles onder woorden hoeft te brengen iemand die je zorgen, je vreugde en je leven deelt als je zo iemand ontmoet, heb je een vriend. Vriendschap is een prisma met vele kleuren. Je kunt uren praten en uren zwijgen een glimlach, een knipoog, een handdruk en zelfs een traan, vertellen een heel verhaal. Vriendschap geeft kleur aan je leven. Ze is frisgroen als de lente, goudgeel als de zomer, bruin als de herfst, wit als de winter. Wie een vriend heeft gevonden, heeft een kostbaar geschenk gekregen. Vriendschap zegt: ik ben blij dat je er bent, ik aanvaard je zoals je bent. Vriendschap doet je dromen, maakt je gelukkig. Vriendschap doe je houden van de mensen, van de dingen van het leven van bloemen en bomen, van bergen en zee. Het geluk van de vriendschap vind je soms onverwacht: ze kan beginnen op een dag dat je voor het eerst je gedachten met iemand deelt. Je weet wanneer ze er is omdat je ineens niet meer alleen bent. Echte vriendschap woont voor de rest van je leven in je hart.
Mooi geschreven verhaal dat aantoont dat het niet altijd het uiterlijke of het intelligente is wat telt:
Er was eens een meisje en dat werd verliefd op een jongen omdat hij zo verschrikkelijk mooi was. Op een keer kwam die jongen bij haar op bezoek en omdat hij een verre reis had gemaakt vroeg ze hem: Wil je soms geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij terug bij haar kwam zei hij spottend: Wat doet dat stomme gele eendje in de badkamer van zon groot meisje? En het meisje werd niet enkel beschaamd, maar ook een heel stuk minder verliefd. Ze vond de jongen helemaal niet meer zo verschrikkelijk mooi en toen de jongen wegging was ze bijna blij dat hij weg was. Op een andere keer werd ze verliefd op een jongen omdat hij zo verschrikkelijk verstandig was. Ook hij kwam bij haar op bezoek en omdat ook hij een verre reis had gemaakt vroeg ze: Wil je geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij bij haar terugkwam zei hij verbaasd: Speel jij, groot meisje, nog met zon stom geel eendje? En het meisje werd niet enkel droevig maar ook een beetje minder verliefd. Ze vond de jongen helemaal niet meer zo verschrikkelijk verstandig en toen de jongen wegging was ze bijna blij dat hij weg was. Toen werd ze verliefd op een jongen die helemaal niet zo verschrikkelijk mooi was en helemaal niet zo verschrikkelijk verstandig, maar die zij wel heel aardig vond. Op een keer kwam ook die bij haar op bezoek en omdat ook hij een verre reis had gemaakt, vroeg ze hem: Wil je geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij bij haar kwam zei hij vrolijk: Heb jij ook al gemerkt dat wanneeer je dat gele eendje onderduwt en het dan loslaat dat het pwfffft doet ? ...... schrijver niet bekend
dit moraalverhaal geeft prachtig weer dat je niet te vlug een oordeel over iemand moet vellen:
Een kom soep:
Een bejaarde dame gaat aan een tafeltje zitten met een dampende kom soep op haar dienblad. Dan merkt ze dat ze vergeten is een lepel mee te nemen en gaat er een halen. Maar wat een verrassing als ze terugkomt! Er zit een zwarte man op haar plaats. Hij lepelt met plezier de soep naar binnen.Wat een lef!,denkt de dame.Hij ziet er best vriendelijk uit, maar ik ga me toch niet laten doen.Zij gaat tegenover hem zitten en trekt de kom soep naar zich toe.Ze stopt haar lepel erin en begint te eten.De zwarte man trekt de kom soep weer een beetje dichter naar zich toe,zodat de soep nu in het midden tussen hen beiden staat.Zwijgend eten ze allebei van de soep.Daarna staat de zwarte man recht, doet teken dat de dame moet blijven zitten en haalt een grote portie frieten met twee vorken.De dame glimlacht en samen verorberen ze de frieten.Dan zegt de zwarte man dank u wel en gaat weg.Ook de dame wil verdergaan.Ze reikt naar haar handtas die ze aan de stoelleuning had gehangen, maar merkt tot haar schrik dat haar handtas weg is. Die zwarte was dus een dief! Ze kijkt of ze hem nog kan vinden tussen de mensen, maar ziet plotseling iets waarvan ze nog meer schrikt. Twee tafeltjes verderop, aan precies hetzelfde raam als waar ze nu zit,hangt haar handtas aan een stoel.Op het tafeltje ervoor staat een kom met soep, die niet meer dampt.....
mooi betekenisvol verhaaltje,al gaat het je niet altijd even goed,verlies hem zeker niet: je moed:
Op een kronkelig paadje vol stenen kwam ik een klein meisje tegen die op haar rug haar kleine broertje droeg. "Kind", zei ik, "jij draagt een zware last." Ze keek me aan en zei: "Dit is geen last, meneer, dit is mijn broertje." Het woord van dit moedige kind staat in mijn hart gegrift. En wanneer het lijden van mensen me overweldigt en me alle moed ontsnapt, denk ik aan het woord van dat kind: "Het is geen last die je draagt, het is je broer, het is je zus ..." schrijver niet gekend
prachtig gedicht, bekijk het leven steeds positief:
Durf te leven Je warmte en liefde geven Stralen als de zon Het leven is mooi Ook al is het vaak treurig En zie je niet alles altijd even kleurig En heb je soms pijn en verdriet Maar zorg dat je de zonnige kant nog ziet Ellende maakt je ook weer sterker Het geeft je later weer kracht Zodat je weer overeind krabbelt en lacht Durf te leven Mooie momenten beleven Genieten van de kleine dingen Luisteren naar de vogeltjes die zingen Genieten van een ijsje op een terras Vooruit kijkend en niet naar wat eens was Genieten van een klein gebaar: Wat jouw even laat weten Dat je niet wordt vergeten Genieten van de vrienden om je heen Niemand staat in deze wereld alleen Als je maar iemand bij jou toe laat En er zelf voor open staat Genieten van alle wonderlijke pracht En het leven dat naar je lacht Het is maar wat je er zelf van maakt Wat jij toelaat, wat jou raakt Probeer positief te blijven denken Dan zal die kracht jou weer een glimlach schenken Durf te leven En een ieder een stukje liefde geven! schrijver anoniem
Als een bloem zo is het leven 't begin is teer en klein de een die bloeit uitbundig de ander geurt heel fijn. sommige bloemen blijven lang, weer anderen blijven even vraag niet bij welke groep je hoort, dat is 't geheim van het leven schrijver anoniem
Lieve bloggers allemaal, ik ben nog niet zo lang in de blogwereld binnen getreden, maar ik mocht al heel veel lieve groeten en wensen van jullie, "blogvrienden" ontvangen, daarom deze wens voor jullie en alle andere mensen:
ik wens...
ik wens jullie een wereld vol bloemen ik wens jullie een wereld vol licht ik wens jullie van alles het beste heel vaak een glimlach op jullie gezicht ik wens jullie een leven vol liefde geen tranen,geen zorgen,geen pijn dat iedere dag hier op aarde voor jullie een cadeautje mag zijn
een klein maar fijn versje voor de echte vrienden in mijn leven:
Ik heb een tuintje, alleen voor mij wie ik daarin laat, voelt zich vrij het is in mijn hart, je kunt het niet kopen, alleen voor de ware, gaat m'n hekje open.
prachtige beschrijving van het leven, gezien in de kleuren van de regenboog schrijver anoniem:
de regenboog rood vertegenwoordigt het vuur, laat ons openstaan voor warmte,genegenheid, liefde in het leven, vriendschap aan anderen geven,. geel vertegenwoordigt een ondergaande zon, aan een prachtige horizon. het even achter ons laten,ons verleden, opnieuw naar het heden. oranje vertegenwoordigt de aarde en het zand onder onze voeten. we zakken even weg, maar komen het terug te boven, als we maar in het goede blijven geloven. groen vertegenwoordigt de natuur, zo rustig en puur. even de tijd stil laten staan, naar je innerlijke gaan. blauw vertegenwoordigt het water, dat zal het zuiverste zijn, nog beter dan een medicijn. er even zijn voor elkaar, meer dan twee keer in een jaar, met een lief maar klein gebaar. indigo geeft ons de zuurstof en de ademruimte weer. we bouwen geen muren meer, vrijheid van taal en denken, onze geliefden iedere dag herdenken. met violet zitten we aan het einde van ons kleurenpalet. en wanneer je de regenboog nog eens ziet verschijnen, weet dan dat het alle verdriet doet verdwijnen.
Een vriend is iemand die vraagt wanneer je terugkomt, is iemand die nooit ongelegen komt, maar die ook voelt wanneer hij alvast komen moet is iemand die nog komt, als niemand meer komt
Er zit een traan in mijn oog, niemand die hem ziet.. Niet van blijdschap, maar van stil verdriet.. Die traan in mijn oog, rolt over mijn wang.. Ik kan hem niet stoppen, hij gaat zijn eigen gang.. Er rolde een traan, ik heb hem niet gestoord... Omdat je met een traan soms zoveel meer zegt dan in 1 enkel woord......
Als ik een wens mocht doen dan wenste ik dat ik toveren kon Dan scheen iedere dag de zon Liet ik alle mensen lachen Liet ik een ieder bloeien Zag ik spontaniteit en vriendelijkheid groeien Gaf ik iedereen liefde in het hart Verdween ellende en diepe smart Geen agressie meer en haat Was ik daar maar toe in staat Als ik een wens mocht doen.....
Roddels zijn niet te vermijden Roddels kan je ook beter niet bestrijden Er zijn van die mensen die je kleineren En je bewust proberen te bezeren Die van alles verdraaien En onrust lopen te zaaien Je kunt ze maar beter laten gaan En heel ver erboven staan Al is dat wel makkelijk gezegd Want iets in je wil dat je je verdedigt en vecht Jij weet het beste hoe jezelf bent Laat een ander maar denken dat hij je kent Dus verlaag je niet tot het niveau van deze achterbakse figuren Dan zal hun pret ook niet lang duren.
een mooi verhaal dat aantoont dat kritiek krijgen soms in je voordeel kan zijn:
Er was eens een restaurant met de naam "Zevenster". Ondanks alle moeite kreeg de waard weinig gasten: hij maakte het restaurant gezellig, zorgde voor een vriendelijke, prettige bediening en hield de prijzen binnen redelijke grenzen. Maar er kwamen haast geen gasten. Vertwijfeld vroeg hij een wijze om raad. Toen de wijze man het verdrietige verhaal van hem hoorde, zei hij: "Het is heel eenvoudig. Je moet de naam van je restaurant veranderen." "Onmogelijk", zei de waard. "Al generaties lang heet het' Zevenster' en onder die naam is het overal bekend." "Nee", zei de wijze, "noem het vanaf nu 'De vijf klokken', en hang boven de ingang zes klokken op." "Zes klokken?" Dat is toch absurd. Wat moet dat betekenen?" "Probeer het maar en bekijk het zelf", zei de wijze glimlachend en vertrok. De waard waagde een poging en het volgende gebeurde: iedere reiziger die voorbij kwam ging naar binnen om de fout onder de aandacht te brengen, in de veronderstelling dat er nog niemand was die het bemerkte. En, eenmaal binnengekomen in het restaurant, kwamen ze onder de indruk van de vriendelijke ontvangst en bleven er om iets te nuttigen. Dat was de kans waar de waard zo lang op had gewacht. Er is niets wat het eigen ik meer behaagt, dan fouten van anderen te kunnen corrigeren.
