Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Ga door het leven met opgeheven hoofd,je zal veel makkelijker je weg vinden:
Op de bodem van een kristalhelder meer lag een prachtige halsketting. Iedereen kon haar zien en velen doken het water in om de ketting te pakken te krijgen. Maar het lukte niemand. Zo gauw iemand de bodem bereikte, was de ketting verdwenen. En toch was het sieraad vanaf de oever van het meer duidelijk te zien.
Op een dag kwam de meester langs en men vroeg hem om raad. Hij keek het water in en zei: "De ketting ligt niet op de bodem van het meer. Wat jullie zien is alleen maar een weerspiegeling ervan." De mensen schudden hun hoofden en keken de meester twijfelend aan. Maar deze wees met zijn arm naar een boom die op de oever van het meer stond, met zijn takken boven het water. Aan een van de takken hing de schitterende ketting. Niemand had haar gezien; niemand had ooit naar boven gekeken.
En de meester zei: "Omdat jullie je blik niet verheffen, zien jullie alleen de weerspiegeling. De werkelijkheid is heel dichtbij, je kunt haar zo grijpen; laat je niet misleiden door haar weerspiegelingen in de materie, die zijn maar schijn. Open je ogen en word wakker."
mooi wijs kort verhaal ,laat je niet ontmoedigen of op andere gedachten brengen als je een doel wil bereiken, maar ga er voor:
Drie kikkers wilden een wedstrijdje doen, ze besloten een berg te beklimmen. De hele kikkergemeenschap liep uit om dit te gaan zien. En allemaal riepen ze: "Dat lukt ze nooit! Wat onwetend van hen en wat dom", schreeuwden ze in koor.
De eerste kikker die dit allemaal aanhoorde, stopte al voordat het startschot klonk, want als iedereen dat riep, moest het toch wel waar zijn. De andere twee kikkers begonnen te klimmen. En nog steeds schreeuwde alle kikkers: "Dat lukt jullie nooit, jullie zijn echt dom bezig." De tweede kikker begon nu ook te twijfelen. Zoveel kikkers bij elkaar zouden toch meer weten dan hij in zijn eentje, en ook hij haakte af.
De derde kikker zette zijn klimtocht door en na een tijdje stond hij aan de top. Iedereen keek elkaar verbaasd aan. Bovenop de berg stond de kikker in stilte te genieten van het uitzicht. Hij was doof.....
Ook al zien we er allemaal anders uit, in wezen zijn we allemaal gelijk,dat toont het verhaal van de kleine golf:
Het kleine golfje zei tegen de huizenhoge slaggolf, terwijl ze samen door de oceaan joegen: Jij gaat straks een spetterende klapper maken, en het enige wat ik kan doen is met een klein kletsje achter jou neerploffen. Dat zie je verkeerd, zei de grote golf. Nietwaar. Ik ben maar een miezerig klein golfje, niemand zal zelfs maar merken dat ik er ben: Golfje, waar ben je van gemaakt? Van water. En waar ben ik van gemaakt? Ook van water. Dan zijn we in essentie toch gelijk. We zijn allebei van water, en als we straks geen golven meer zijn, dan zijn we weer water. En dan? Wat heeft het voor zin om vergelijkingen te trekken? We zijn toch hetzelfde?
Wil je in het leven iets bereiken, probeer steeds vol te houden tot je je doel hebt bereikt. Deze wijze les wordt prachtig beschreven in dit korte verhaaltje:
Een klein torretje had na vele mislukte pogingen uiteindelijk met grote moeite en volharding de top van een grasspriet beklommen. Nu koesterde het zich in de zon - daar boven op de top hij spreidde behaaglijk zijn vleugeltjes uit en voelde het plezier tot in het laatste hoekje van zijn torrenziel. Toen kwam de ezel langs. Je denkt zeker dat je berglucht inademt op de piek van je grashalm? hoonde hij lachend. Op dat moment kwam er een oude leeuw langs; ook hij bleef staan en keek met welbehagen naar de kleine tor: Het ga je goed torretje, zei hij, je hebt het doel van je streven bereikt, niet iedere leeuw lukt dat.
loop jezelf in het leven niet voorbij, dit mooie verhaal is het bewijs,schrijver niet gekend:
Het vrouwtje even.
Er was eens een vrouwtje dat zichzelf voorbij liep. Je kunt best stellen dat dat een hele erge ziekte is. Als ze s morgens opstond, dacht ze aan s middags. Als ze s middags aan tafel zat was het weer: Wat zal ik vanavond eten? En als ze dan eindelijk s avonds naar bed ging, lag ze weer te piekeren wat ze de volgende dag allemaal zou gaan doen. Telkens als ze op straat liep, rende ze zo hard dat de mensen zeiden: die loopt zichzelf nog eens voorbij, die vergeet te leven... Het vrouwtje praatte ook de hele tijd tegen zichzelf. Om met anderen te praten, daar had ze gewoon geen tijd voor. Ook dat hoorde bij haar ziekte. En weet je wat ze telkens zei? ik moet nog even... Laat ik gauw even... ik kan nog net even... Even was haar stopwoordje geworden, en dus nu ook haar bijnaam.
Nu was er in het land een dokter die een heel wijs man was. Toen hij dat vrouwtje zag en haar hoorde praten, zei hij; Mevrouw, u bent heel erg ziek en ik weet wat u mankeert Zeg het maar eens gauw dokter, want ik moet nog vlug even... Zie je, daar heb je het weer, zei de dokter, U bent zo haastig, U laat telkens de L liggen. Wat laat ik liggen? vroeg ze. De L, zei de dokter. Zet de L steeds voor EVEN. Goed dokter. ik zal het doen, antwoordde ze en weg was ze weer. Maar telkens als ze de L voor even zette, schrok ze zich een hoedje. 1k moet nog L---even......, Laat ik gauw L---even.... ik kan nog net L----even....
Ze wist zich geen raad, plofte in een stoel en zei zacht: zo kan ik nog wel even...... ...zo kan ik nog wel Leven. En vanaf dat moment liep ze zichzelf niet meer voorbij. Ze was zich ervan bewust geworden dat haar even haar belette van het leven. Ze besloot van nu af aan te LEVEN en bleef gewoon zichzelf. Ze had de rust van binnen gevonden ...
Het gewone simpele getal 2, dit mooie gedicht toont aan hoe belangrijk dit getal wel is in ons leven:
Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Maar wat zou de wereld zonder tweeën zijn?
Alles in het leven heeft twee zijden Zo is er donker maar ook licht Zo zijn er goede maar ook slechte tijden Twee wordt geassocieerd met evenwicht
Twee is veel meer dan de som der delen Zonder twee, zou er geen paar bestaan Geen één-tweetje en geen dubbelspelen Geen stel, geen dialoog, geen duo-baan.
Een vogel kan niet vliegen met één vleugel Een mens niet lopen met één been Geen paard te mennen met één teugel Twee is meer dan één plus één
Voor ieder mens bestaat een ander In welke vorm men dat ook giet Met zn twee, een maatje voor elkander Waarbij men van elkaars geluk geniet
Twee mensen hebben elkaar gevonden Twee zullen samen verder gaan Twee mensen worden in de echt verbonden Om er met zn tweeën voor te gaan
Twee mensen wisselen elkanders ringen Samen één en o zo sterk Ja sterker dan twee enkelingen Mentaal maar ook in ´t alledaagse werk.
Met twee ogen zullen zij geluk aanschouwen Met twee handen zorgen gaan Met twee oren naar elkander luisteren Steeds elkaar met raad terzijde staan
Twee mensen, tot één paar verbonden Nu al zijn zij meer dan twee Twee harten hebben nu elkaar gevonden De Goede geve hen Zijn zegen mee.
Twee, een simpel cijfer, een getal zo klein, Toch zou er zonder twee geen toekomst zijn!
een mooi kort verhaal om even wat langer bij stil te staan:
Voor een autozoektocht schreven er 133 deelnemers in. Er waren prachtige prijzen te winnen. De inrichters gaven de raad mee om goed op te passen, de autogordel niet te vergeten, en vooral om hoffelijk te zijn. Op één van de wegen stond een schammel klein autootje met een rode driehoek. Waarschijnlijk iemand die pech kreeg, een zes kilometer voor een dorp. Alle deelnemers moesten op die karrenweg goed uitkijken om langs dat wagentje heen te kunnen geraken. De autorally verloopt zonder ongelukken. Bij de eindcontrole verneemt iedereen dat één controlepost vergeten werd. Iedereen krijgt hiervoor strafpunten. Welke controlepost? Inderdaad, het schammele kleine autootje!!! Niemand was gestopt .... Toch wel, twee deelnemers, om te vragen of zij soms konden helpen. Ze kregen daar tot hun verwondering ... een stempel....
mooi gedichtje dat ik toegestuurd kreeg via pps, schrijver niet bekend:
Vriendschap is als een warme deken, ook in slechte tijden niet te verbreken. Wat je zelf geeft, zal je ook terug ontvangen. In vriendschap is geen strijd en rangen.
Soms houdt een vriendschap geen stand, maar dan was er ook geen hechte band. Zij die vrienden na een conflict niet meer zien staan... Jammer, deze vriendschap heeft nooit bestaan!!
geniet van alle mooie dingen in het leven, hoe klein ze ook zijn:
Wees een vriend van kleine dingen Van een mooie bloem die bloeit Van de vogels die zingen Van een vlinder die stoeit Van de heldere regendruppels Van de warme zonneschijn Wees een vriend van kleine dingen en je zal gelukkig zijn!
Wanneer de dauwdruppeltjes nog schitteren op het malse gras, wanneer de vogeltjes nog ongestoord in koor kunnen zingen, wanneer je dat zachte briesje nog hoort, wanneer je achter de fonkelende sterren en de glimmende maan de warme gloed van de zon ziet komen, wanneer je de klokken nog over de velden hoort galmen, wanneer de konijntjes nog rond durven huppelen, wanneer de wolkjes nog zo mooi zijn, dan, dan moet je eens naar buiten gaan en zien, horen en genieten. Dan is je dag eens zo mooi!
een stevig huis bouw je niet alleen maar samen....
een huis bouw je niet alleen met stenen, wil je er een thuis van maken moet je daar samen aan werken:
Samen willen we hier bouwen aan één huis. Bouwen aan een huis met mooie ramen. Als één balk verrot is, is het hele huis in gevaar. Als er één balk lekt, wordt het hele huis nat. Als er één deur op slot is, zitten we allemaal vast. Maar als we samen zorg dragen voor ons huis, dan kan het hele huis stand houden.
Laat ons er allemaal op toezien dat wie moe is, steun krijgt, dat wie verdriet heeft, troost vindt, dat wie zich opsluit, weer open komt.
Dan wordt ons huis een stevig huis, een vriendenhuis.
Mooi verhaal met een wijze les: al is er maar een schakel uit een ganse ketting die mankeert, het zal vroeg of laat fout aflopen:
De ketting
Er waren eens twintig schakels in een grote stevige ketting. De ketting werd gebruikt in een zagerij om dikke balken op te trekken. De schakels vonden het een plezierig werk. Elke dag omarmden ze de boomstammen, de ene al wat mooier dan de andere. s Nachts rustten ze uit van het harde werken. Eerst keuvelden ze wat over koetjes en kalfjes en daarna sliepen ze in. Op een morgen, het was vrij koud, werden de schakels wakker geschud door de baas. De schakels openden de ogen en ooh wat zagen ze? De zesde schakel was lijkbleek. Hij beefde en rinkelde. Wat is er?, vroegen de anderen. Ik voel me zo zwak, ik weet niet wat ik heb. Het is alsof alle kracht uit mijn armen verdwenen is. Misschien ben je wel ziek, zei de eerste schakel. Wat moeten we nou?, sprak de tweede, als hij ziek is, kunnen we niet werken. Ik zal de baas een dagje vrijaf vragen, zei de eerste. Ha, baas, sorry dat ik je dit moet zeggen maar vandaag kunnen we niet werken, één van ons is ziek. Dat gaat me niet aan, riep de baas, omdat één van jullie ziek is, zouden de negentien anderen luilakken? Daar kom niets van in huis. Vooruit, aan het werk! De baas greep de ketting en legde ze rond de boomstam. Vooruit! Trekken! Ho his, ho his! Daar ging de boomstam de hoogte in. De ketting spande. Alle schakels hielden de armen met de meeste kracht samen. De zesde schakel was nat van het zweet. Zijn ogen draaiden, hij beet op zijn tanden, zijn spieren trilden, hij deed al wat hij kon. Maar opeens was de spanning te groot. De schakel liet los en de boomstam donderde in volle vaart op de voet van de baas. De ketting kreeg nu drie weken rust, tot de baas hersteld was. Nu kijkt de baas elke ochtend de ketting na en kikkert eerst de zwakke schakels op. ....
mooie bezinningstekst die de vriendschap omschrijft als de kleuren van een prisma:
Wanneer je iemand ontmoet in je leven tegen wie je alles kunt zeggen die naar je wil luisteren op wie je kunt rekenen iemand die je begrijpt zonder dat je alles onder woorden hoeft te brengen iemand die je zorgen, je vreugde en je leven deelt als je zo iemand ontmoet, heb je een vriend. Vriendschap is een prisma met vele kleuren. Je kunt uren praten en uren zwijgen een glimlach, een knipoog, een handdruk en zelfs een traan, vertellen een heel verhaal. Vriendschap geeft kleur aan je leven. Ze is frisgroen als de lente, goudgeel als de zomer, bruin als de herfst, wit als de winter. Wie een vriend heeft gevonden, heeft een kostbaar geschenk gekregen. Vriendschap zegt: ik ben blij dat je er bent, ik aanvaard je zoals je bent. Vriendschap doet je dromen, maakt je gelukkig. Vriendschap doe je houden van de mensen, van de dingen van het leven van bloemen en bomen, van bergen en zee. Het geluk van de vriendschap vind je soms onverwacht: ze kan beginnen op een dag dat je voor het eerst je gedachten met iemand deelt. Je weet wanneer ze er is omdat je ineens niet meer alleen bent. Echte vriendschap woont voor de rest van je leven in je hart.
Mooi geschreven verhaal dat aantoont dat het niet altijd het uiterlijke of het intelligente is wat telt:
Er was eens een meisje en dat werd verliefd op een jongen omdat hij zo verschrikkelijk mooi was. Op een keer kwam die jongen bij haar op bezoek en omdat hij een verre reis had gemaakt vroeg ze hem: Wil je soms geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij terug bij haar kwam zei hij spottend: Wat doet dat stomme gele eendje in de badkamer van zon groot meisje? En het meisje werd niet enkel beschaamd, maar ook een heel stuk minder verliefd. Ze vond de jongen helemaal niet meer zo verschrikkelijk mooi en toen de jongen wegging was ze bijna blij dat hij weg was. Op een andere keer werd ze verliefd op een jongen omdat hij zo verschrikkelijk verstandig was. Ook hij kwam bij haar op bezoek en omdat ook hij een verre reis had gemaakt vroeg ze: Wil je geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij bij haar terugkwam zei hij verbaasd: Speel jij, groot meisje, nog met zon stom geel eendje? En het meisje werd niet enkel droevig maar ook een beetje minder verliefd. Ze vond de jongen helemaal niet meer zo verschrikkelijk verstandig en toen de jongen wegging was ze bijna blij dat hij weg was. Toen werd ze verliefd op een jongen die helemaal niet zo verschrikkelijk mooi was en helemaal niet zo verschrikkelijk verstandig, maar die zij wel heel aardig vond. Op een keer kwam ook die bij haar op bezoek en omdat ook hij een verre reis had gemaakt, vroeg ze hem: Wil je geen bad nemen? Ja, dat wou hij best. Toen hij bij haar kwam zei hij vrolijk: Heb jij ook al gemerkt dat wanneeer je dat gele eendje onderduwt en het dan loslaat dat het pwfffft doet ? ...... schrijver niet bekend
dit moraalverhaal geeft prachtig weer dat je niet te vlug een oordeel over iemand moet vellen:
Een kom soep:
Een bejaarde dame gaat aan een tafeltje zitten met een dampende kom soep op haar dienblad. Dan merkt ze dat ze vergeten is een lepel mee te nemen en gaat er een halen. Maar wat een verrassing als ze terugkomt! Er zit een zwarte man op haar plaats. Hij lepelt met plezier de soep naar binnen.Wat een lef!,denkt de dame.Hij ziet er best vriendelijk uit, maar ik ga me toch niet laten doen.Zij gaat tegenover hem zitten en trekt de kom soep naar zich toe.Ze stopt haar lepel erin en begint te eten.De zwarte man trekt de kom soep weer een beetje dichter naar zich toe,zodat de soep nu in het midden tussen hen beiden staat.Zwijgend eten ze allebei van de soep.Daarna staat de zwarte man recht, doet teken dat de dame moet blijven zitten en haalt een grote portie frieten met twee vorken.De dame glimlacht en samen verorberen ze de frieten.Dan zegt de zwarte man dank u wel en gaat weg.Ook de dame wil verdergaan.Ze reikt naar haar handtas die ze aan de stoelleuning had gehangen, maar merkt tot haar schrik dat haar handtas weg is. Die zwarte was dus een dief! Ze kijkt of ze hem nog kan vinden tussen de mensen, maar ziet plotseling iets waarvan ze nog meer schrikt. Twee tafeltjes verderop, aan precies hetzelfde raam als waar ze nu zit,hangt haar handtas aan een stoel.Op het tafeltje ervoor staat een kom met soep, die niet meer dampt.....
