Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Echte vrienden zijn speciale mensen die je alleen maar goeds toewensen. Waarmee je kunt lachen en huilen en als het even wat minder gaat een plek vindt om te schuilen.
Echte vrienden zijn eerlijk en oprecht doen niet aan geroddel, maken je niet slecht. Ze geven eerlijk hun mening, zonder je te kwetsen stellen geen gemene vragen, om je te testen.
Echte vrienden zijn er voor je, dag en nacht zonder dat er iets voor terug wordt verwacht. Ze laten je niet vallen bij de eerste tegenslag maar helpen je door een zware dag.
Jong of oud, dat is om het even een echte vriend, is 'n vriend voor het leven....
bij elke nieuwe dag, blijft me nog steeds bekoren ....
De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint...
dat de meesten onder ons ook al wel eens gedroomd hebben denk ik, ik kreeg het toegestuurd via een pps en vond het zo mooi dat ik het hier wil plaatsen en jullie er mee van laten genieten:
Droomgedicht.
Diep verscholen in mijn innerlijke mens, schuilt een lange gekoesterde wens,
ooit eens een gedicht te maken, dat hart en ziel van de lezers zal raken.
Vannacht had die nacht moeten zijn, weldadig warm in bed, ik lag zo fijn.
Letters kwamen spontaan bovendrijven, mijn woorden zouden eeuwig blijven, als een mes dat door boter snijdt.
Strofe na strofe kan ik u betogen, fenomenaal en met gesloten ogen.
Ik heb zulke mooie zinnen bedacht volmaakte teksten in de lange nacht,
met diepgang, met humor en met stijl, bij het lezen ging u beslist voor de bijl.
Ik sloeg mijn meesterwerk ijlings op, op de harde schijf in mijn slapende kop,
daarvan heb ik nu tot tranen toe spijt, mijn hoofd blijkt leeg ik ben alles kwijt.
De wekker heeft mijn kop geformatteerd daarvan heb ik nu wel geleerd,
dat ik, om aan de top te willen komen, in het vervolg gewoon weer zal moeten dagdromen....
is niet van steen, verzorg het met liefde, want anders geraak je er niet door heen ....
Een mensenhart, zo kwetsbaar en fragiel Met diep van binnen een ondoorgrondelijke ziel Een eigen karakter, een eigen aard Voor een ieder, zo ontzettend veel waard Daarom heeft ook ieder hart een deur Met zijn eigen vorm en zijn eigen kleur Dat deurtje is heel speciaal Want achter elk zit een eigen verhaal Alleen de eigenaar weet hoe het deurtje open gaat En wie hij daar naar binnen laat Wil je ooit op 'n dag zo'n deurtje binnen Probeer dan met liefde het hart voor je te winnen Dan zal het deurtje vanzelf open gaan En zul je het eeuwige pad der liefde inslaan
Een dag niet gelachen Is een dag niet geleefd Een dag niet gelachen Is een dag niets beleefd Geniet van het leven Het duurt maar even Het klinkt apart Maar het komt uit het hart Een dag niet gelachen Is een dag niet bestaan U weet precies wat ik bedoel Laat de rest dan maar gaan ....
en geniet met volle teugen van elke nieuwe dag ....
Begroet de mensen met een lach Geniet optimaal van elke dag Wees de persoon die andermans leven kleurt Blijf altijd jezelf wat er ook gebeurt Neem de tijd om na te denken Gebruik je hart om liefde te schenken Maak de juiste keuzes in je leven En plannen die je na kunt streven Leef je leven zoals je hart dat ingeeft Alleen dan kun je pas zeggen dat je leeft!
ik hoop voor ieder van U dat je elke dag tevreden dor het leven kunt gaan ....
Sprankelend komt de dag tot leven, vogeltonen van fluweel klinken vrolijk en gedreven vanaf het dak en in 't struweel. Aan de strakke heldere hemel staat de warme ochtendzon, in de tuin een keur van bloemen en naast 't prieel een waterton. 't Lijken doodnormale dingen, maar zijn eigenlijk zo fijn dat je daarvan moet gaan zingen, dankbaar, er te mogen zijn. A.D.
Er zit een traan in mijn oog, niemand die hem ziet.. Niet van blijdschap, maar van stil verdriet.. Die traan in mijn oog, rolt over mijn wang.. Ik kan hem niet stoppen, hij gaat zijn eigen gang.. Er rolde een traan, ik heb hem niet gestoord... Omdat je met een traan soms zoveel meer zegt dan in 1 enkel woord....
denkt ze vaak, nu is het met mij gedaan, maar telkens als ze met veel liefde wordt verzorgd, krijgt ze terug haar kracht en bloeit ze weer in volle pracht:
gaat niet altijd zonder pijn, maar na regen komt er altijd weer zonneschijn ....
Het leven gaat soms gepaard met pijn Dan zijn er weer dagen van zonneschijn Maar zit het soms even tegen Zie dan niet meteen de regen Want weet : achter elke tegenslag Begint een nieuwe zonnige dag
Elk leven. Is een verhaal. Te lezen. In elke taal.
't Begint steeds bij het begin. Waar je iemands hartje wil. Waar je voor vecht en strijdt. Want dat gevoel wil je echt niet kwijt.
Het leven is zoals een boek. Waar men ook geluk en liefde zoekt. En eenmaal gevonden. Wordt deze nooit meer ontbonden.
Elk stukje van je leven is een hoofdstuk. Soms ken je liefde en geluk. Of soms pijn en verdriet. Maar vergeet dit niet.
Want hoe je het ook draait of keert. Het is de bedoeling dat je uit je fouten leert. En er is niemand die het einde er al van kent. Maar elk verhaal bestaat uit een happy end.
