xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Zoals ik het had verwacht,

was dit een bijna slapeloze nacht.

Mijn ganse lijf deed overal zeer,

het bidden van de rozenkrans heeft me niet geholpen deze keer.

Rond 7 u wilde Guy mij komen wakker maken,

maar ik had al bijna mijn hele rugzak ingeladen.

Vandaag vertrokken we dus wel heel vroeg,

maar we hadden een zware tocht voor de boeg.

We gingen weer omhoog en omlaag langs kleine paden en wegen,langs een mooie rivier,

Beste mensen, wat is het mooi hier!!!

We stapten rustig verder, uur na uur,

en genoten ondertussen van de warme zon en de mooie natuur.

Gelukkig konden we af en toe eens in de schaduw gaan,

want een hele dag door de blakende zon, dat kan niemand aan.

Op onze weg hebben we ook Antonio ontmoet, hij was Braziliaan,

Guy was in zijn nopjes, want nu kon hij er weer eens flink in het Frans tegen gaan.

Van al dat stappen en praten was onze suikerspiegel flink naar beneden gezonken,

en op een terrasje in een mooi dorp, hebben we een cola en een biertje gedronken.

Na deze drinkstop hadden we nog 10 km te gaan,

en moe maar voldaan kwamen we in centrum van La Souterraine aan.

Daar zagen we een mooie bronzen schelp op de grond,

zoals ik er in Vezelay ook al een vond.

We gingen verder naar de kerk en klopten bij de zusters aan,

om te vragen of we bij hen vanavond op logement konden gaan.

Daar gaf echter niemand thuis,

dus moesten we op zoek naar een ander huis.

Dat was echter vlugger gezegd dan gedaan,

de enige mogelijkheid was om weer op een camping te gaan.

Guy zag dit niet echt zitten en liep maar te zagen,

terwijl we inkopen voor de avond deden was hij nog aan het klagen.

Maar deze keer viel het al wat beter mee,

we kregen van de camping een tuinhuis ter beschikking voor twee.

Dus Guy besloot weer te slapen in zijn tent,

en Antonio en ik waren met het tuinhuis zeer content.

We zagen dat er zelfs matrassen waren,

dat zou onze knoken toch wat sparen.

Nadat we ons hadden geinstalleerd,

hebben we allemaal van een goede frisse douche geprofiteerd.

Toen was het tijd om aan het avondeten te beginnen,

maar wat gingen we vanavond verzinnen?

We hadden echt genoeg van spagetti en een harde korst,

dus hij maakte witte bonen in tomatensaus met worst.

En smaken dat dat deed!!!

Ook al was het buiten snikheet.

Rond een uur of negen wilden we naar bed toe gaan,

maar daar was de eerste uren niets van aan.

In het tuinhuis was het bloedheet,

we lagen in een mum van tijd te baden in het zweet.

Van ellende zijn we dan maar terug opgestaan,

en Antonio is het tuinhuis met een gieter water te lijf gegaan.

Rond een uur of elf gingen we nog eens een kanske wagen,

en hoopten we ons door de nacht te slagen.