Ik heb goed geslapen en was om 6 u paraat,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

ik pakte mijn rugzak in en ging eens kijken naar mijne maat.

Ook hij was bijna zo goed als klaar,

en vermits er hier geen keuken was, vertrokken we maar.

We namen onderweg wel ons ontbijt,

maar dat is toch niet alles, zeker niet als ge aan het klimmen zijt.

Je moet heel goed zien waar je stapt,

en heel goed oppassen dat je niet naast je broodje hapt.

Het weer was ons ook vandaag niet zo goed gezind,

het was koud en de mist viel op ons neer, gelukkig was er weinig wind.

We deden maar vlug onze regenjas aan,

want met natte kleren is het niet aangenaam om te gaan.

We waren op 650 m hoogte vertrokken,

en vandaag zou dat tot 840 m worden gerokken.

Dus, je kon al denken hoe onze tocht zou zijn,

via kronkelende wegen en paadjes ,steeds in stijgende lijn.

Nadat we op het hoogste punt voor vandaag waren gekomen,

ging het eventjes in dalende lijn, zodat we weer wat op adem konden komen.

We dalen tot op een hoogte van 770 meter,

het is zeer zwaar, we zijn blij met elke gestapte kilometer.

Na een tocht door graspaden en veldwegen, komen we nog eens in een stadje aan,

en hebben er uit voorzorg maar onze inkopen gedaan.

We wisten niet of er in Penaseita wel winkels zouden zijn,

en weer een dag op water en brood, dat idee vonden we niet zo fijn.

De sleutel van de Albergue moesten we halen in een bar, wat waren we verheugd,

we dronken er een grote lekkere cola, mensenlief, dat deed deugd!!!

We hebben ook hier in de bar onze stempels gekregen,

en voor we gingen dineren heb ik eerst nog wat in mijn dagboek geschreven.

Na het eten hadden Guy en ik in niet veel meer zin,

dus kropen we er vandaag  nog maar eens lekker vroeg in.