Vandaag zijn we om 6u30 opgestaan,

en na een lekker ontbijt kunnen we er weer tegen aan.

We volgen niet de route die we eigenlijk moesten gaan,

maar gingen wel langs de gewone baan.

Dokter Jean had  ons deze route gegeven,

want de oorspronkelijk te volgen weg was met doornstruiken omgeven.

Ook al hadden we nu goede weg om te gaan,

er kwamen toch weer een paar serieuze beklimmingen aan.

Met moeite geraakten we tot boven,

maar eenmaal boven op de top, was het uitzicht niet te geloven.

Zoals je weet schiep God Hemel en aarde, en neem maar van me aan:

hier heeft Hij echt wel zijn best gedaan.

Vandaag moesten we een temperatuur van 40 graden trotseren,

de hoogste tijd dus voor de kelen te smeren.

Na een half uurtje rust waren we een beetje terug op adem gekomen,

en duurde het niet lang meer voor we op onze bestemming zouden komen.

Na een laatste maal klimmen en dalen konden we Marcheix binnen stappen,

het werd tijd, want we moesten allemaal naar adem happen.

In de eerste de beste bar ploften we neer,

we hadden echt bijna geen adem meer.

Met een lekkere frisse pint smeerden we onze droge kelen,

je voelde zo je wonden helen.

Vandaag konden we overnachten in een gite d'étape, netjes verzorgd en zeer mooi,

zelfs de dekens op de bedden lagen in de plooi.

We lieten het water van de douche wat langer stromen,

dat was wel nodig om van die zware tocht te bekomen.

Toen we opgefrist waren trokken we propere kleren aan,

en we beslisten om op restaurant te gaan.

Het was tenslotte zondag en vandaag waren we met spagetti niet tevree.

We kozen een leuk restaurantje uit en voor 20 euro de man bestelden we een 4-gangen diner.

We aten eindelijk nog eens lekkere frietjes, na meer dan dertig dagen,

en of dat smaakte, dat moet je niet vragen!!!!

Mensenlief, wat hebben we gefret!

We geraakten nog amper tot aan ons bed.

Mijn maten moesten dringend rusten, ze waren helemaal uitgeteld.

Maar ik heb eerst nog even met het thuisfront gebeld.

Daarna was het ook voor mij genoeg geweest,

ik kon niet meer, na zo een lekker eetfeest.

01-04-2008 om 13:57 geschreven door besoto

Om 6u30 klopte Guy al op onze deur , gepakt en gezakt, klaar om te gaan,

maar wij wilden eerst nog ontbijten, een boterham met een lekkere banaan.

Rond half acht hebben we de camping verlaten,

en begonnen we aan onze nieuwe dagtocht, samen als drie echte maten.

Vandaag was het weer goed klimmen en dalen,

en de zon had er geen probleem mee om de dertig graden te halen.

Daarbij nog een zware rugzak om te dragen,

je zou van minder beginnen zagen.

We volgden zo goed mogelijk ons spoor,

nu eens rechts, dan weer links, soms rechtdoor.

De mooie vergezichten stemden ons blij,

en de hitte die namen we er maar bij.

We kwamen in Benevent aan maar moesten nog verder omhoog tot aan de kerk,

hopelijk was dit het laatste klimwerk.

Daar kregen we de sleutel van het pelgrimshuis,

We kwamen bij een Franse dokter terecht, Guy voelde er zich direkt thuis.

Die twee taterden er op los, niet normaal,

ondertussen zorgde de vrouw des huizes voor drinken voor ons allemaal.

Nadien hebben wij ons op ons gemakske in de kamer geinstalleerd

en ook nog maar eens een waske geplaceerd.

Onze kleren stonken naar het zweet,

wat wil je, het is overdag echt heet.

Als avondmaal aten we brood en kaas,en een glaasje wijn,

meer moest dat echt niet zijn.

Rond 20.00 u ging ik op de uitkijk staan,

want normaal kwam rond dat uur Marcel op zijn moto bij ons aan.

Maar na een half uur stond ik daar nog te loeren,

ik geraakte bijna over mijn toeren.

Maar gelukkig een beetje later was hij daar,

we waren blij dat we mekaar zagen en omhelsden elkaar.

We zijn samen naar een cafeetje in het dorp gelopen,

want Marcel wilde heel graag weten hoe mijn tocht tot nu toe was verlopen.

Door ons gebabbel vloog de tijd voorbij,

en tot afscheid gaf Marcel een mooie kaart, nieuwe sokken en een zalfje aan mij.

Terug in mijn kamer aangekomen zette ik mij op een stoeltje neer,

want de tekst die op de kaart stond pakte mij weer:

Beste Ludo,

Je bent nu al een maand onderweg,

hopelijk met niet al te veel pech.

We laten dag en nacht een kaarsje branden,

zo kom je, gezegend, door alle landen.

Laat af en toe eens weten,

waardat je hebt gezeten.

Geniet van je lange trip,

ook al heb je soms een dip.

We wensen je nog veel goede moed,

en tot slot, van iedereen een dikke toet!!!

Als je zoiets leest, dan springen de tranen in je ogen en doet het goed te weten,

dat er heel veel mensen je nog niet zijn vergeten.

Ondertussen was het de hoogste tijd om naar bed te gaan,

maar ik heb toch nog eerst een rozenkrans gedaan.

01-04-2008 om 13:52 geschreven door besoto

Zoals ik het had verwacht,

was dit een bijna slapeloze nacht.

Mijn ganse lijf deed overal zeer,

het bidden van de rozenkrans heeft me niet geholpen deze keer.

Rond 7 u wilde Guy mij komen wakker maken,

maar ik had al bijna mijn hele rugzak ingeladen.

Vandaag vertrokken we dus wel heel vroeg,

maar we hadden een zware tocht voor de boeg.

We gingen weer omhoog en omlaag langs kleine paden en wegen,langs een mooie rivier,

Beste mensen, wat is het mooi hier!!!

We stapten rustig verder, uur na uur,

en genoten ondertussen van de warme zon en de mooie natuur.

Gelukkig konden we af en toe eens in de schaduw gaan,

want een hele dag door de blakende zon, dat kan niemand aan.

Op onze weg hebben we ook Antonio ontmoet, hij was Braziliaan,

Guy was in zijn nopjes, want nu kon hij er weer eens flink in het Frans tegen gaan.

Van al dat stappen en praten was onze suikerspiegel flink naar beneden gezonken,

en op een terrasje in een mooi dorp, hebben we een cola en een biertje gedronken.

Na deze drinkstop hadden we nog 10 km te gaan,

en moe maar voldaan kwamen we in centrum van La Souterraine aan.

Daar zagen we een mooie bronzen schelp op de grond,

zoals ik er in Vezelay ook al een vond.

We gingen verder naar de kerk en klopten bij de zusters aan,

om te vragen of we bij hen vanavond op logement konden gaan.

Daar gaf echter niemand thuis,

dus moesten we op zoek naar een ander huis.

Dat was echter vlugger gezegd dan gedaan,

de enige mogelijkheid was om weer op een camping te gaan.

Guy zag dit niet echt zitten en liep maar te zagen,

terwijl we inkopen voor de avond deden was hij nog aan het klagen.

Maar deze keer viel het al wat beter mee,

we kregen van de camping een tuinhuis ter beschikking voor twee.

Dus Guy besloot weer te slapen in zijn tent,

en Antonio en ik waren met het tuinhuis zeer content.

We zagen dat er zelfs matrassen waren,

dat zou onze knoken toch wat sparen.

Nadat we ons hadden geinstalleerd,

hebben we allemaal van een goede frisse douche geprofiteerd.

Toen was het tijd om aan het avondeten te beginnen,

maar wat gingen we vanavond verzinnen?

We hadden echt genoeg van spagetti en een harde korst,

dus hij maakte witte bonen in tomatensaus met worst.

En smaken dat dat deed!!!

Ook al was het buiten snikheet.

Rond een uur of negen wilden we naar bed toe gaan,

maar daar was de eerste uren niets van aan.

In het tuinhuis was het bloedheet,

we lagen in een mum van tijd te baden in het zweet.

Van ellende zijn we dan maar terug opgestaan,

en Antonio is het tuinhuis met een gieter water te lijf gegaan.

Rond een uur of elf gingen we nog eens een kanske wagen,

en hoopten we ons door de nacht te slagen.

01-04-2008 om 13:49 geschreven door besoto

De leute en het plezier van gisteren hebben ons deugd gedaan,

want we zijn pas rond 8 uur opgestaan.

In de keuken van Mr. en Mevr. Rodier kregen we ons ontbijt,

en daarna was het weeral tijd voor het afscheid.

We dankten hen voor de goede ontvangst en het lekkere eten,

Mr. Rodier gaf ons nog een lift richting Eguzon, maar hadden we dat geweten....

Hij had ons aan de verkeerde kant van de rivier afgezet,

toen was het wel even uit met de pret.

21 km stappen langs de grote baan,

maar uiteindelijk kwamen we toch in het stadje aan.

We hadden er dorst van gekregen,

ik nam een cola en Guy een pintje bier, want daar zit hij niet om verlegen.

Na een half uurtje rust, trokken we weer verder op pad,

want we hadden al onze kilometertjes voor vandaag nog niet gehad.

We hadden nog 9 km tot Crozant voor de boeg,

maar met de paadjes die we voor ons zagen was dat wel genoeg.

Paadje links, weggetje rechts, omhoog, omlaag, dwars door de hagen,

maar na een tijdje begon de honger alweer te knagen.

We hielden halt midden in een wei,

en namen onze pic-nic er bij.

Na het eten besloten we om maar direct weer door te gaan,

en een beetje later kwamen we aan het gemeentehuis van Crozant aan.

We vroegen of we hier onze stempel konden krijgen,

en of ze een plaats wisten waar we vannacht konden verblijven.

Er was enkel een camping een beetje verder in de buurt,

we zochten eerst naar een hotelletje, maar alle kamers waren al verhuurd.

In het laatste hotel vroegen ze 50 euro de man,

daar schrokken we wel even van.

Met hangende pootjes zijn we dan maar terug naar de camping gegaan,

en daar begon Guy zijn tentje op te slaan.

Maar ik had geen tent bij, dus ik moest wat anders zien te vinden,

Ik kon slapen in een oud douchelokaal, tenminste als ik dat goed zou bevinden.

Veel keuze had ik niet, dus dat wordt vannacht weer slapen op een mat,

hopelijk lig ik morgenvroeg niet in het nat.

Voor het slapen gaan had ik Marcel nog aan de lijn,

die wilde weten waar we zaterdag zouden zijn,

Ik vroeg ook nog of hij mij wat nieuwe sokken wou kopen,

want ik had er al een paar tot aan de draad gelopen.

Rond 22u30 zijn  we onder de wol gekropen,

in ben benieuwd hoe deze nacht zal verlopen.

01-04-2008 om 13:45 geschreven door besoto

Vandaag konden wij moeilijk uit ons bed geraken,

waarschijnlijk heeft die wijn van gisteren er wel iets mee te maken.

We zijn rond 7u30 toch maar opgestaan

en zonder ontbijt op pad gegaan.

Maar dat hielden we niet lang uit,

we moesten naar iets eetbaars op zoek, al was het maar een beschuit.

We hadden geluk, het duurde niet te lang voor we iets vonden om te eten,

ons Heer hierboven heeft dat zeker geweten.

Vandaag was het weer klimmen en dalen geblazen,

we gingen door velden en bossen en vonden niet direkt een plaats om uit te blazen.

We passeerden langs verschillende kastelen,

maar ook daar konden we onze dorst niet helen.

Uiteindelijk kwamen we in het dorpje Saint Marcel aan,

en daar hebben we ons eens goed laten gaan.

We ploften op een terrasje neer,

en genoten van een lekkere cola en een pintje bier, wat wil je nog meer.

Maar de pret was nog niet gedaan,

want de Guy kwam daar met zijn mayonaisepot aan.

Ik kon mijn ogen niet geloven,

wat haalde die daar nu toch boven,

Ijverig begon hij aan zijn pot de draaien  en terwijl riep hij:

wie wil er lekkere mayonaise van mij?

Ik kwam van het lachen haast niet meer bij,

en we legden ons neer in de mooie groene aanpalende wei.

Een uur hebben we daar in het zonnetje gelegen,

nog steeds nagenietend van de Guy, want om een grap zit hij niet verlegen.

Ik wilde nu wel weten wat hij echt bij zich had,

bleek het een radio op pillen te zijn, je moest er eerst aan draaien voor er muziek in zat.

Toen we beiden een beetje waren bekomen,

hebben we onze laatste kilometers voor vandaag ondernomen.

We kwamen aan  in Argenton bij de pastorie,

en kregen van mijnheer pastoor onze stempel terwijl hij zei :voilà zie!!

We moesten nog wel tot zes uur wachten,

eer ze ons kwamen halen om naar de plaats te gaan waar we zouden overnachten.

Maar dat bracht ons niet van ons stuk,

wij konden niet op van geluk.

Het was vandaag een leuke en kalme dag,

en de zon gaf ons haar breedste lach.

Rond 19 u konden we gaan souperen,

en als afsluiter voor vandaag gaan we de Heer nog even eren.

31-03-2008 om 15:01 geschreven door besoto

Om 6 u waren we vandaag weeral debout,

en het broodje met kaas smaakte ons echt wel goed.

We namen afscheid van Mijnheer en Madam van de caravan,

en we trokken weer verder, samen, als een span.

Vandaag liep onze weg weer door de bossen en de velden,

wat een geluk dat we paaltjes zagen die de namen van de dorpen vermeldden.

In een klein dorpje kochten we brood en fruit,

want zonder eten kom je niet lang vooruit;

We passeerden even een drukke baan,

maar zo gauw het kon zijn we weer door het bos gegaan.

De rust en stilte die daar heerst, alleen het gefluit van de vogels om je heen,

mensenlief, precies alleen op de wereld, en toch ben je niet alleen.

Bij een bankje in dit mooie bos, hielden we het even voor bekeken,

en gingen we de inwendige mens een hart onder de riem steken.

We hebben nog even van de rust en stilte genoten, en zijn dan weer doorgegaan,

en langs het kasteel van Beauregard en de D40 kwamen we in Velles aan.

We gingen tot aan het gemeentehuis en daar zag Guy een vrouw,

hij vroeg haar of ze voor ons voor een slaapplaats zorgen wou.

Zij wist niet direct een geschikte kamer staan,

maar toen kwam juist de burgemeester aan.

Hij wees ons de weg naar een of ander magazijn,

Het waren geen kamers, maar bedden zouden er wel zijn.

Wij waren content en na dat we onze stempel hadden gekregen zijn we naar onze slaapplaats op zoek gegaan.

Onderweg sprak een groepje dames ons nog aan.

Die waren op weg om naar een kaartnamiddag te gaan.

Een van hen, Mevr. Angele,hoorde dat ik, net als zij, een Belg was,

Toen ze met mij nog eens Nederlands kon spreken, was ze helemaal in haar sas.

Jaren geleden was ze met haar ouders naar Frankrijk geimmigreerd,

en na al die jaren was ze het Nederlands bijna verleerd.

Guy heeft samen van ons een foto genomen,

en ik beloofde haar dat ik ervoor zou zorgen dat ze die foto later zou bekomen.

NA deze plezierige ontmoeting zijn we inkopen gaan doen,

want onze knapzak was weeral leeg en we hadden eten van doen.

We kochten spagetti en tonijn,

en een lekker flesje rode wijn.

Buiten in het zonnetje genoten we van ons avondmaal,

we praatten op ons gemakje nog wat na, en kraakten onze fles helemaal!

Het was vandaag een leuke en fijne dag,

ik hoop dat ik er zo nog beleven mag.

31-03-2008 om 14:58 geschreven door besoto

Vandaag zijn we om 6u30 opgestaan,

en trokken we onze frisruikende kleren aan.

Ontbijten hebben we niet echt gedaan,

want we waren gisteren niet om boodschappen gegaan.

We zullen onderweg wel een winkel vinden,

waar we wat kunnen kopen om te verslinden.

We waren klaar om op pad te gaan,

en ook het zonnetje keek ons lachend aan.

Als dit de hele dag zou blijven duren,

dan krijgen onze kopjes heel wat warmte te verduren.

Met goede moed gaan we op pad,

in het eerste dorpje bij de bakker zien of die nog wat voor ons had.

We trekken weer door de velden en door slingerende zandwegen,

en aan een flink tempo en met een fluitende Guy komen we de Ferme de la Triptarie tegen.

Dit is de plaats waar we vannacht slapen gaan,

tot onze verbazing zien we een caravan staan.

Onze eerste indruk was, wa gaat dat weer zijn!!

Maar we ontdekten al snel dat een caravan best gezellig kan zijn.

We kregen van de eigenaars dekens en spijs en drank,

dus hier paste een welgemeend woordje van dank.

We fristen ons met een lekkere douche wat op,

en genoten van het gekregen eten, het was top!!!

Juist voor het slapen gaan,

hoorde ik mijn telefoon nog overgaan.

Het was Jeanneke, ze wilde me nog even laten weten,

dat haar schoenen vandaag in Holland ook 30 km hadden versleten.

Het deed weeral goed even iemand bekend te horen,

dat zou mijn nachtrust zeker niet verstoren.

Het waren al een paar zware dagen geweest en we voelden ons moe,

en rond negen uur deden we het deurtje van ons caravanneke toe.

31-03-2008 om 14:55 geschreven door besoto

Na een eigenlijk te korte nacht, ben ik om 6u30 toch maar opgestaan,

en bij het ontbijt vroeg Guy of hij een tijdje met mij mee verder mocht gaan.

Dat was voor mij geen enkel probleem,

want stappen wordt veel aangenamer met anderen om je heen.

Met goede moed vertrokken we samen op pad,

en verlieten we Bourges, wat een mooie stad.

De vele asfaltwegen en de drukke banen stonden ons niet echt aan,

en we besloten dan maar om van de grote wegen af te gaan.

Dat hadden we beter niet gedaan, de aanduidingspijlen klopten niet meer,

en na een omweg van 6 km, deden mijn benen echt wel zeer.

Uiteindelijk zijn we toch op onze eindbestemming geraakt,

en hebben we van het onderkomen zoeken voor vandaag werk gemaakt.

Maar dat ging minder vlot dan we dachten,

bij het pelgrimshuis moesten we nog een hele tijd wachten.

Vermits het zondag was, waren de deuren op slot,

en moesten we eerst iemand gaan zoeken met een sleutel van ons kot!!!

Na een tijdje zijn we dan toch binnen geraakt,

en hebben we een lekkere pot spagetti gemaakt.

Ook de zon is vandaag van de partij geweest,

en dat was voor onze vuile was een feest.

Lekker buiten in het zonnetje hebben we onze was gedaan,

dan kunnen we er weer een paar dagen proper tegenaan.

Terwijl Guy lag te rusten op zijn bed,

heb ik het rekje met de natte kleren nog even lekker in het zonnetje gezet.

Rond 21u30 zat onze dag er op,

want morgen moeten we alweer vroeg op.

31-03-2008 om 14:52 geschreven door besoto

Na een zalige nacht,

werd ik om 7u30 aan het ontbijt verwacht.

Ik heb samen met Thérese en Gustave het morgenmaal genomen,

en toen was het moment van afscheid nemen weeral gekomen.

Ik heb hen beiden nog hartelijk bedankt voor wat ze allemaal hadden gedaan,

en met goede moed ben ik daar weer verder gegaan.

Ik begin aan mijn dagtocht vanuit Baugy,

en daar ontmoet ik een andere pelgrim, een fransman, zijn naam is Guy.

Samen gaan we verder op stap, zij aan zij,

ik voelde mij niet meer zo eenzaam en dat stemde me blij.

Maar lang zou ons samenzijn niet duren,

Guy liep steeds maar in de verte te turen,

hij was op zoek naar twee andere pelgrimsvrouwen,

want hij zat met een wandelstok van een van hen te houwen.

Toen wij die dames hadden gevonden, liepen onze wegen weer uiteen,

en stapte ik de D12 op, helemaal alleen.

Vandaag viel mij een nogal golvend parcours te beurt,

veel asfaltwegen, het was al eventjes geleden dat dat nog was gebeurd.

Ik stopte onderweg bij de beenhouwer en de bakker,

en bij een mooi stenen bankje aan de kerk van Brécy, zorgde ik voor mijn knorrende makker.

Daarna zette ik mijn weg verder, maar met de mooie wegen was het gedaan,

ik moest nog 16 km door velden van mais, koren en tarwe gaan.

Dan kwam nog het laatste stuk via een oude Romeinse weg, als je dat nog een weg noemen kon,

maar recht voor mij verscheen eindelijk de kathedraal van Bourges aan de horizon.

Via een ijzeren voetgangersbruggetje kwam ik het stadje binnen,

en liep de kathedraal binnen zonder te verzinnen.

Daar was juist een trouwpartij,

en daar kreeg ik ook weer een stempel bij.

Bij het Office de Tourisme ging ik het adres van mijn slaapplaats halen,

en bij het inschrijven kon ik al direkt  voor slapen en eten 17 euro betalen.

Ik ging mij wat opfrissen en wilde net aan tafel gaan,

en wat zag ik, kwam daar nu niet Guy met zijn twee dames aan?

Ja,ja, ik had wel degelijk goed gekeken,

ook zij waren hier aanbeland, want hun kans in een hotel in de buurt hadden ze verkeken.

We kregen samen met de minderbedeelden van Bourges ons diner,

maar naargelang  hetgeen we ervoor betaalden, viel dat toch niet zo mee.

We trokken met ons vieren nog even naar de kathedraal,

en lieten een paar foto's maken van ons allemaal.

Het was een echt immens gebouw, dat naar verluid 's avonds werd verlicht,

maar we hebben het niet kunnen zien, want het bleef veel te lang licht.

We moesten dringend gaan slapen en ons lichaam verzorgen,

want we moeten terug fit zijn tegen morgen.

31-03-2008 om 14:49 geschreven door besoto

Na een heerlijk nachtje knorren,

ben ik om 6u15 opgestaan, zonder te morren.

Een lekker ontbijt stond al voor me klaar,

het smaakte me ontzettend goed, echt waar.

Ik heb aan de vrouw des huizes mijn onkosten betaald,

en samen met mij heeft zij voor vanavond mijn slaapplaats bepaald.

Zij heeft voor mij een telefoontje gedaan,

en met een gerust hart kan ik weer op de baan.

Vandaag loop ik langs verschillende wegen,

ik kom zowel asfalt, als zandwegen en slingerpaadjes tegen.

Het stappen lukt me vandaag redelijk goed,

en stap tegen het middaguur een uitnodigend bankje tegemoet.

Daar heb ik wel eventjes gezeten,

want het was tijd om mijn bokes op te eten.

De natuur hier is enig om te zien en van te genieten,

de bergen en de dalen, de zalige stilte, je zou vast ook verschieten.

Onderweg heb ik ook nog telefoon van een vriend uit Mol gehad,

die wilde ook eens graag weten hoe het met mij zat.

Hij heeft mij ook de melding gedaan,

dat ik op 11 juni mijn GSM zeker moest op laten staan.

Waarom heeft hij er niet bij verteld,

ik hoop maar dat hij mij niets heeft op de mouw gespeld.

Ik volg verder de RD , dorpje in dorpje uit,

bij een klein cafeetje rust ik even wat uit.

Vandaag ben ik veel door tarwe- en korenvelden gegaan,

zelfs door een graspad,waar het gras tot aan mijn heupen kwam staan.

Uiteindelijk kwam ik toch weer in de bewoonde wereld terecht,

en bij het stadhuis van Baugy heb ik voor vandaag mijn rugzak afgelegd.

Daar kreeg ik ook weer een stempel bij,

dat was weer een hele eer voor mij!

Mijn hospita zat mij al op te wachten,

en haar man bracht mij met een camionet naar de plaats waar ik zou  overnachten.

De vrouw des huizes heeft me mijn kamer getoond,

en ik heb mezelf met een lekker douche beloond.

Dat voelde weeral lekker fris aan,

en mevrouw Thérese heeft ook nog voor mij al mijn vuile was gedaan.

Het was er aan te zien,

dat mijn was nog eens te maken kreeg met een wasmachien!!!

Op de koop toe kreeg ik nog een lekker diner met een glaasje wijn,

meer moest dat voor vandaag niet zijn.

Na het eten heb ik nog even naar een clublid gebeld,

hij maakte zich wat ongerust over mij, maar ik heb hem gerust gesteld.

Ik vroeg hem om aan iedereen de groeten over te maken,

en daarna was het de hoogste tijd om voor vandaag af te haken.

31-03-2008 om 14:45 geschreven door besoto

Ondanks de kou had ik toch een redelijke nacht,

want het bed was niet zo hard als een judomat,maar heerlijk zacht.

Rond 7 uur ben ik van aan de kerk in Varzy alweer vertrokken,

ik hoop op een gunstige etappe, met niet al te veel brokken.

Het begon in elk geval al goed,

want het zonnetje lachte mij vriendelijk tegemoet.

En net zoals gisteren begon na 5oo meter alweer het klimmen en het dalen,

mijn benen wilden echter niet zo goed mee, en mijn moed begon te dalen.

De weg liep weer door bossen en vettige en slijkerige paadjes,

tot mijn enkels stak ik in het slijk, en oh, wat zagen mijn schoenen eruit,ocharme voor mijn beste maatjes.

Eindelijk boven, kwam ik weer terecht in een mooie laan,

dat was heel wat gemakkelijker om te gaan.

Ik besloot om mijn vermoeide voeten even te laten ontzwellen,

en ondertussen kon ik naar moeder Maria bellen.

Zij werd vandaag 76 jaar,

en ik zong van Lang zal ze leven voor haar.

Het deed me goed haar stem nog eens te horen,

want mijn goede stemming was ik wel verloren.

Ik zag het even niet meer zitten en de tranen sprongen mij in de ogen,

terwijl ik dacht: Ludo, je haalt het niet, je hebt jezelf wat voorgelogen.

Maar ik herpakte mij en samen met mijn rozenkrans,

ging ik verder en bad voor heel veel chance!!

Mijn tocht ging verder langs de RD,door de bossen en langs de velden,

straatje links, paadje rechts, omhoog ,omlaag, en af en toe een vogeltje dat zich kwam melden.

Na een zware en emotionele dag, kwam ik op mijn bestemming aan,

en kon ik naar een slaapplaats zoeken gaan.

Ik kon overnachten in Café du Paris, een mooi etablissement,

hopelijk word ik hier vandaag eens goed verwend!!

Ik heb mijn rugzak op de grond gesmeten,

en eerst en vooral een kwartier onder de douche gezeten.

Ik liet het warme water lekker over mij lopen,

trok frisse kleren aan en ben dan eerst nog wat etenswaren gaan kopen.

Om 19u30 heb ik na vele dagen eindelijk nog eens van een heerlijk diner genoten,

want eerlijk gezegd, toen ik daarstraks in de spiegel keek, ben ik wel even van mezelf verschoten!!!

Ik ben al wel een paar kilootjes kwijt,

maar ik heb van mijn beslissing toch nog steeds geen spijt.

Na het eten heb ik mijn dagboek ingevuld,

en ook mijn rugzak voor morgen weer gevuld.

Ik voelde mijn armen en benen bijna niet meer,

heel mijn lichaam deed overal zeer.

Ik wreef mij in met een goede olie voor de spierpijn,

en hoop dat mijn pijn na een lekker nachtje slapen weer over zal zijn.

31-03-2008 om 14:41 geschreven door besoto

Vandaag smaakte het ontbijt eens zo goed,

want samen met Vincent, deden wij ons buikje flink te goed.

Daarna heb ik afscheid van hem genomen,

want ik moest vandaag in Varzy zien te komen.

Vanaf vandaag volg ik de Historische Route van Chassain,

Waar de wegwijzers allemaal in de vorm van de Jacobsschelp zijn.

Mijn tocht begon al direkt met klimmen en dan weer dalen,

daarna moest ik een oude Romeinse weg door, ik was niet zeker of ik het wel zou halen.

Mijn tocht ging verder door het bos en over vettige paden,

ik zat precies in de brousse,waar ik mij een weg moest door waden.

Maar een hakbijl dat had ik niet,

dus, goed opletten dat ik niet de dieperik inschiet!!!

Op deze manier heb ik verschillende dorpjes gepasseerd,

en uiteindelijk heb ik mij toch niet te erg bezeerd.

Ik zette mijn weg verder door het bos, maar opeens stond ik in een open veld,

met recht voor mij in zicht de berg Mont Charley, wat een groot geweld!!

Dat was de laatste beklimming voor vandaag,

en dan moest ik dringend iets doen aan mijn hongerige maag.

Nog een laatste afdaling langs de drukke N151 baan,

en joepie, ik kwam alweer op mijn bestemming aan.

In Varzy kon ik slapen in een pelgrimshuis,

maar daar was het bijlange niet als thuis.

Deze keer had ik wel een bed,

maar de verwarming hadden ze zeker niet opgezet.

Ik was doodmoe en had het verschrikkelijk koud,

en wat een geluk, ik vond er nog 3 extra dekens, al waren ze wreed oud.

Dat kon mij op dat moment niet veel schelen,

als ze deze nacht mijn kou maar konden helen.

31-03-2008 om 14:37 geschreven door besoto

Om 7 uur nam ik vanmorgen een lekker stevig ontbijt,

en daarna was het weeral de hoogste tijd.

Ik maakte mij klaar voor de volgende etappe,

vandaag moest ik 28 km stappen.

Ik vertrok langs de N6, een rustige landweg,

die bracht me tot het volgende dorp, niet zo ver weg.

Het stappen ging vandaag redelijk goed,

en dus deed ik onderweg maar even een rozenhoed.

Ik vervolgde mijn weg langs een rustig en stil bospad,

de stilte overviel je zo,dat het precies leek of je geen last meer te dragen had.

Met al die regen van de voorbije dagen,

vroeg ik me af of ik mij wel op de GR zou wagen.

Maar ik heb het er toch maar op gewaagd,

en ik heb het mij niet beklaagd.

De GR is prachtig om te doen,

ook al had ik nog wat steile beklimmingen om te doen.

Maar eindelijk na nog enkele kilometers van geklim en gedaal,

kwam ik aan in Vézelay aan de kathedraal.

Er kwamen juist een paar wandelaars voorbij,

en ik vroeg hen of ze een foto wilden maken van mij.

Daarna ben ik nog even in de kerk binnen gegaan,

en bij Maria Magdalena, stak ik weer voor iedereen een kaarsje aan.

Vandaag was het niet zo evident om een slaapplaats te vinden,

want schoolkinderen hadden bij de zusters Franciscanessen, de laatste plaatsen weten te verslinden.

Dan maar bij de zusters en paters van Jeruzalem aangebeld,

en na anderhalf uur zoeken, raakte ik daar wel gesteld.

Ik kreeg een kaartje met een bepaalde code mee,

en in kamer 21 vond ik mijn bedstee.

Ik nam een lekker warme douche en deed propere kleren aan,

en ben daarna nog even terug het stadje ingegaan.

Ik moest zien om nog wat voedsel te bekomen,

want ik moet er ook voor zorgen dat ik niet van de honger om zal komen.

Het was een vermoeiende dag, maar toch voelde ik mij blij,

want het zonnetje was bijna de hele dag van de partij.

Net voor ik slapen wilde gaan,

klopte er iemand aan mijn deurtje aan.

Het was Vincent, dokter van beroep, hij hoopte met de fiets tot het zuiden van Frankrijk te geraken,

maar had hier zijn reis moeten staken.

Vandaag had ik er  dus een slaapmaatje bij,

en ik moet zeggen, dat stemde me blij.

Want het valt wel eens mee om voor het slapen gaan,

nog met iemand een babbeltje te slaan.

31-03-2008 om 14:35 geschreven door besoto

Om 6u45 werd ik wakker van mijn wekker,

en ik dacht , lap ik heb het weeral aan mijn rekker,

het is weeral tijd om op te staan,

en verder op stap te gaan.

Na het ontbijt ben ik vertrokken uit Tonnère,

met als gezelschap, je kan het al wel raden zeker, regen, misère,misère!!!

Wat een geluk dat ik mijn poncho had aangedaan,

want ik zag een verschrikkelijk donkere lucht aan de hemel staan.

Dit wordt zeker weer een natte dag,

Ik wou echt dat ik nog in mijn bedje lag.

Ik zei tegen mezelf: Ludo, stop nu met die pessimistische gedachten,

misschien staat je morgen beter weer te wachten.

Als opwarming voor vandaag kreeg ik al een flinke beklimming te verwerken,

Ik hoopte dat het zich vandaag tot die ene berg zou beperken,

maar dat waren ijdele dromen,

want een beetje verder zag ik de volgende bergtop alweer komen.

Na de drukke D944 te hebben verlaten,

kon ik eindelijk een zucht van verlichting laten.

Ik kon weer even verder langs een prachtig natuurgebied,

niet te geloven hoe je hier van die rust geniet.

Ook de vogeltjes lieten weer van zich horen,

en ondanks de regen, voelde ik mij weer als herboren.

Ik stapte weer in flinke tred en met goede moed,

mijn aankomstplaats Vermenton, tegemoet.

En wonder boven wonder, je dacht niet dat het nog kon,

maar boven Verneton scheen de zon.

Ik was blij dat ik het vandaag weer had gehaald,

en maar vlug vergeten dat ik vanmorgen zo had gebaald.

Ik installeerde mij in Hotel du Commerce,

en genoot na het douchen nog van een goede maaltijd, hm, lekker vers!!!

Terug op mijn kamer nog vlug even de gebeurtenissen van vandaag op papier gezet,

en daarna het tennis op de Tv opgezet.

Deze zware, natte dag is voorbij,

hopelijk is morgen het zonnetje van de partij.

31-03-2008 om 14:31 geschreven door besoto

Ik had een redelijk goede nacht, maar mijn rust werd toch verstoord,

want toen ik juist goed lag te slapen, schrok ik wakker van gestommel op de trap dat ik had gehoord.

Bij het ontbijt stopte mevrouw Agnes mij een briefje in de hand,

het was van Goedele en haar Hollander, die waren daar ook nog aangeland.

Ik heb ook voor hen een berichtje achtergelaten,

want voor mij was het weer tijd om de gite te verlaten.

Ik nam afscheid van Mevrouw Agnes en deed mijn rugzak aan,

het was de hoogste tijd om verder te gaan.

Het zonnetje was weer nergens meer te bespeuren,

het was de regen die waarschijnlijk de ganse dag grijs zou kleuren.

Ik deed mijn poncho maar aan en ging met goede moed op stap,

het was weer een dag van klimmen en dalen, maar ik genoot toch van het mooie landschap.

Spijtig van de regen en de mistige horizon,

dat zorgde ervoor dat ik geen adembenemende foto's maken kon.

Maar die regen kon toch niet blijven duren,

en ja hoor, met Tonnere in zicht, kwam ook het zonnetje weer even gluren.

Maar niet voor lang, want achter de bergen zag ik alweer donkere wolken verschijnen,

ik hoopte dat ons Lora toch nog even zou blijven schijnen.

Kort na de middag kwam ik op mijn bestemming aan,

in Hotel Du Centre ben ik op zoek naar een kamer gegaan.

Na een warme douche ben ik in Tonnere op verkenning gegaan.

Ik bezocht de Fosse Dionne , een oude wasplaats en een bron, en ik zag ook weer een pelgrimspaal staan,

hier stond op geschreven: nog 2095 km te gaan.

Ik keerde terug naar mijn hotel waar ik een kamer had geboekt,

en na een lekker souper heb ik deze zware dag opgedoekt.

31-03-2008 om 14:29 geschreven door besoto

Na een verkwikkende nachtrust,

werd ik om 7u30 wakker, goed uitgerust.

Na het ontbijt maakte ik me klaar om aan mijn nieuwe tocht te beginnen,

maar ik moest weer donkere wolken en motregen overwinnen.

Dus weer geen GR vandaag, maar langs de grote baan,

ben ik tot in Polisat gegaan.

Vanaf dan ging mijn tocht verder over een rustig landelijke weg,

en een venijnige langzame maar lange beklimming had hier zijn zeg.

Eenmaal boven was er een fantastisch mooi vergezicht,

maar de donkere wolken verpestten wel enigszins het zicht.

De ganse dag bestond uit klimmen en dalen,

Ik hoopte dat ik het zou halen.

De champagnestreek is om van te dromen,

en na elke beklimming heb ik mooie foto's genomen.

Moe maar tevreden kom ik bij mijn slaapplaats aan,

vandaag is dat een gite, en ik bel aan.

De vrouw des huizes heeft me hartelijk welkom geheten,

en zorgde ook nog eens voor heel lekker eten.

Na een lekkere warme douche ben ik aan tafel gegaan,

en daar kwam mevrouw Agnes met een fameuze biefstuk aan.

Mensenlief, dat heeft me gesmaakt,

het was al even geleden dat ik nog een stuk vlees had aangeraakt.

Mijn buikje was goed gevuld,

ik trok naar mijn kamer en heb mijn dagboek ingevuld.

Ik legde mij even op bed om nog wat na te genieten,

en wat zie ik door mijn raam, het zonnetje komt piepen.

Ook al heb ik pijnlijke kuiten,

ik loop toch nog even buiten.

Ik geniet van de zon op mijn bol,

en kruip om 21.00 uur onder de wol.

31-03-2008 om 14:25 geschreven door besoto

Alsof het rotweer van gisteren nog niet erg genoeg geweest was,

werd ik vanmorgen wakker met naast me een grote regenplas.

Zoals je ziet is niet elke slaapplaats even fijn,

ik pakte mijn spullen vlug bijeen, zodat ik daar niet langer hoefde te zijn.

Nog even mijn sleutel afgeven in het café,

en weg was ik er mee!

Maar het stappen viel me tegen,

buiten was er weer die koude wind en een vieze motregen.

Ik neem de D 443, weer een drukke baan,

toen ik bijna in het stadje Vendeuvre was, sprak een dame me aan.

Ze vroeg me of ik naar Compostella ging,

en  zei dat ze bij haar thuis een zieke Hollander opving.

Ze wenste mij nog veel geluk en goede moed,

een hart onder de riem, als een doodgewone vreemde zoiets doet.

In het stadje ben ik naar de supermarkt gegaan,

want inkopen moeten er iedere dag worden gedaan.

Ik begin mijn weg weer verder te lopen,

maar opeens zwaait er een autodeur voor me open,

Er stapt een jonge dame uit en ze komt naar mij.

Ik zeg vriendelijk bonjour, en vraag wie ben jij?

In het Nederlands antwoordt zij:

Ik ben Goedele, ben jij Ludo misschien?

Goedele is een oude familiebekende,

maar ik wist niet dat zij mij zo vlug herkende!!

Wat een toeval dat wij mekaar hier zien!

Zij was op zoek naar haar zieke Hollandse medestapper, die moest hier ergens zijn,

Op zo een moment, moet je echt wel geloven, wat is de wereld soms toch klein!!!

We vroegen aan een passerende vrouw,

of ze van ons een foto maken wou..

We wensten elkaar een Buen Camino toe en gingen weer op pad,

en in gedachten verzonken hoopte ik dat ze die Hollander vlug gevonden had.

Ik nam de D81 naar Villy-en-Trades, een mooie, rustige baan,

maar hier kwamen nog eens hellingen en afdalingen aan.

Ik voelde het in mijn kuiten,

maar genoot met volle teugen van de mooie vergezichten hier buiten.

Ondertussen  heb ik een rozenkrans gebeden,

voor iedereen die ik ken en alle familieleden.

Een beetje later ben ik in Bar-sur-Seine gearriveerd,

en ik dacht bij mezelf: vandaag wordt er in een hotel gelogeerd.

Bij Hotel Du Commerce schreef ik me in,

en ook de kamer was naar mijn zin.

Ik nam een warme douche en trok propere kleren aan,

en ben dan nog even naar de post gegaan.

Want ik moest nog een pakje versturen,

en onderweg kocht ik ook nog een nieuwe wandelkaart, de vorige kreeg al heel wat te verduren.

Terug op mijn kamer stippelde ik de weg uit voor morgen,

en daarna was het de hoogste tijd om de inwendige mens te verzorgen.

Vandaag hoefde ik voor het avondeten niets uit te kienen,

want ik liet mij in het hotel eens lekker bedienen.

Ik belde nog even naar mijn zussen thuis, en die waren blij,

dat ze eindelijk nog eens iets hoorden van mij.

Ik heb ook mijn broer  nog even aan de lijn gehad,

en vertelde hem van de ontmoeting die ik vandaag had.

Ze wensten mij nog veel geluk en goede moed,

zo even je familie horen dat doet een mens toch goed!

Ik zette nog even de televisie aan, maar ik was te moe,

en al snel vielen mijn ogen toe.

30-03-2008 om 20:23 geschreven door besoto

Vandaag is het Ons Heer Hemelvaart,

ik hoop dat Hij mij een beetje spaart,

Maar als ik na het ontbijt weer verder wil trekken,

zie ik de hemel met donkere wolken overtrekken.

Het begint te regenen en er staat een koude wind,

wat een geluk dat ik nogal vlug mijn dikke trui en regenjas weer vind.

Het weer is veel te slecht om langs de mooie GR te gaan,

dus houden we het vandaag langs de lokale baan.

Bijna verkleumd van de kou kom ik in Amance aan,

Ik hoop dat ik in de Gite d'etape vlug onder een warme douche kan staan.

Maar die gedachte moest ik al vlug laten varen,

ik denk dat ze daar zelfs op de verwarming moesten besparen.

Van pure ellende en ijzige kou begon ik maar wat te ijsberen,

met twee dikke dekens over mijn kleren.

Maar veel warmer kreeg ik het niet,

en dus kroop ik maar in mijn bed, een beter idee had ik niet.

Mensenlief, wat een triestige dag,

ik hoop dat morgen het zonnetje schijnen mag!

30-03-2008 om 20:17 geschreven door besoto

Heerlijk geslapen en bij het eerste ochtendgloren,

sprong ik mijn bed uit, ik voelde mij als herboren.

Eerst eens kijken of mijn kleren zijn droog geraakt,

en ja hoor, met mijn fris gewassen plunje heb ik mij stapklaar gemaakt.

Na het ontbijt was het tijd om door te gaan,

maar heb eerst voor de zusters nog een vrije gift in het potje gedaan.

De dag zette mooi aan, want de zon was weer van de partij,

maar geen mooie GR vandaag, wel een drukke baan, en dat stemde mij niet zo blij.

Enkel de laatste kilometers naar Chavanges gingen door een boerenstreek,

ik trok door velden van mais en tarwe, er was enkel een koe die naar me keek.

Vandaag kan ik slapen in de oude Pastorie,

ik bladerde even door het gastenboek en zie,

kom ik daar toch weer de schoen van Fons tegen,

die heeft hier op zijn tocht zeker ook gelegen.

Nog even naar de winkel om wat lekkers te gaan halen,

maar vandaag nu eens geen brood, want daar begin ik stilaan van te balen.

Vandaag eet ik spagetti bolognaise,

en als dessert een yoghurtje met fraise.....

Dit menu heeft me weeral deugd gedaan

en om 21u30 kan ik met een goed gevuld buikje slapen gaan.

30-03-2008 om 20:15 geschreven door besoto

Na zo een prachtige dag,rinkelde de wekker wel wat te vroeg,

maar niets aan te doen, ik had 42 km voor de boeg.

Ik genoot eerst nog van een lekker gekregen ochtendmaal,

en vertrok dan weer verder langs de GR en het mooie Marne kanaal.

De vogeltjes en zelfs de koekoek verwelkomden mij,

en ook de zon was vandaag van de partij.

Ik voelde me goed en de kilometers gingen vlug vooruit,

maar een paar uur later maakte mijn maag alweer een knorrend geluid.

Ik zocht langs het kanaal een rustig plekje uit en vleide me neer,

smikkelde van mijn pic-nic, oh wat smaakte dat weer.

Toen mijn grootste honger was geblust,

besloot ik nog even na te genieten van de alom heersende rust.

Stilaan werd het tijd om verder te gaan,

maar in Chaussee-sur-Marne kwam ik voor een afgesloten brug te staan.

Ik moest een omweg maken en dat was niet zo leuk voor mij,

want daarmee kwamen er weer wat extra  kilometers bij.

Uiteindelijk ben ik toch goed op mijn overnachtingsplaats geraakt,

in Maison Doyenne, bij de zusters, speciaal voor de pelgrims gemaakt.

Ze wezen mij mijn kamer en boden mij een vriendelijk onthaal,

ze zorgden voor mijn stempel en toen verdwenen ze weer allemaal.

Ik besloot na het douchen nog even het stadje in te gaan,

ik moest natuurlijk weer mijn proviand inslaan.

Op de terugweg ging ik nog even het kerkje binnen,

daar wilde ik nog even een kaarsje branden en wat bezinnen.

Vandaag was mijn diner niet zo gigantisch als de dag tevoren,

maar een beetje stokbrood en kippewit kon mij ook bekoren.

Na het eten heb ik nog vlug even mijn was gedaan,

hopelijk kan ik morgenvroeg in droge kleren verder gaan.

Alweer het einde van een goed verlopen dag,

maar ik was toch blij dat ik vroeg in mijn bedje lag.

30-03-2008 om 20:09 geschreven door besoto