Om 7 uur nam ik vanmorgen een lekker stevig ontbijt,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

en daarna was het weeral de hoogste tijd.

Ik maakte mij klaar voor de volgende etappe,

vandaag moest ik 28 km stappen.

Ik vertrok langs de N6, een rustige landweg,

die bracht me tot het volgende dorp, niet zo ver weg.

Het stappen ging vandaag redelijk goed,

en dus deed ik onderweg maar even een rozenhoed.

Ik vervolgde mijn weg langs een rustig en stil bospad,

de stilte overviel je zo,dat het precies leek of je geen last meer te dragen had.

Met al die regen van de voorbije dagen,

vroeg ik me af of ik mij wel op de GR zou wagen.

Maar ik heb het er toch maar op gewaagd,

en ik heb het mij niet beklaagd.

De GR is prachtig om te doen,

ook al had ik nog wat steile beklimmingen om te doen.

Maar eindelijk na nog enkele kilometers van geklim en gedaal,

kwam ik aan in Vézelay aan de kathedraal.

Er kwamen juist een paar wandelaars voorbij,

en ik vroeg hen of ze een foto wilden maken van mij.

Daarna ben ik nog even in de kerk binnen gegaan,

en bij Maria Magdalena, stak ik weer voor iedereen een kaarsje aan.

Vandaag was het niet zo evident om een slaapplaats te vinden,

want schoolkinderen hadden bij de zusters Franciscanessen, de laatste plaatsen weten te verslinden.

Dan maar bij de zusters en paters van Jeruzalem aangebeld,

en na anderhalf uur zoeken, raakte ik daar wel gesteld.

Ik kreeg een kaartje met een bepaalde code mee,

en in kamer 21 vond ik mijn bedstee.

Ik nam een lekker warme douche en deed propere kleren aan,

en ben daarna nog even terug het stadje ingegaan.

Ik moest zien om nog wat voedsel te bekomen,

want ik moet er ook voor zorgen dat ik niet van de honger om zal komen.

Het was een vermoeiende dag, maar toch voelde ik mij blij,

want het zonnetje was bijna de hele dag van de partij.

Net voor ik slapen wilde gaan,

klopte er iemand aan mijn deurtje aan.

Het was Vincent, dokter van beroep, hij hoopte met de fiets tot het zuiden van Frankrijk te geraken,

maar had hier zijn reis moeten staken.

Vandaag had ik er  dus een slaapmaatje bij,

en ik moet zeggen, dat stemde me blij.

Want het valt wel eens mee om voor het slapen gaan,

nog met iemand een babbeltje te slaan.