Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
ieder lief of vriendelijk gebaar, hoe klein ook, kan een hoop verlichting brengen:
er was eens:
een groot amfitheater, met daarin duizend toeschouwers. Op een avond, in het licht van de felle schijnwerpers, staat daar plots een jongen in het midden van het podium. Hij strijkt één lucifer aan. "Kun je het zien?" roept hij. Maar bijna niemand van die duizend toeschouwers ziet iets. En lachen dat ze doen. "Doof nu even alle lichten," vraagt de jongen. Nu is het opeens pikdonker. Dan strijkt hij opnieuw het lucifertje aan. En vol verbazing zien ze het nu allemaal... Dat piepkleine vlammetje. "Neem alle lucifers en steek ieder van jullie eentje aan," vraagt de jongen verder. Zo doen ze. En die duizenden kleine vlammetjes zetten het hele amfitheater in een zee van licht. ...net een grote zon waaraan ieder zich voedt. Een vuurpoel van enthousiasme een vuurpoel van goede initiatieven van geluk van volharding van goede moed...
We leren lopen We leren praten We leren denken We leren te haten We leren eerlijk te zijn We leren over liefde,we leren over pijn We leren geven,we leren nemen We leren om te staan op eigen benen We leren te overleven We leren over pijn Maar niemand kan ons leren Om gewoon jezelf te zijn
er zijn zoveel dingen in het leven die we zomaar kunnen geven en krijgen, helemaal gratis en voor niets, maak er gebruik van:
Heb jij er wel eens bij stil gestaan dat veel dingen in ons leven die toch heel belangrijk zijn helemaal gratis worden gegeven. De zon, die elke dag opnieuw weer aan de horizon verschijnt de regen, de wind, de sneeuw zelfs de lucht die in je longen verdwijnt. Geluk, vriendschap en liefde en een glimlach, al is hij nog zo klein, want moest je daarvoor betalen, zouden toch alle rijken gelukkig zijn. Dus je ziet, dat je ook zonder geld best wel wat weg kunt geven betalen moet je alleen de dood die betaal je met je leven.
zonder vriendschap kan geen mens, goede vrienden dat is toch ieders wens....
Vriendschap is een prisma met vele kleuren Je kunt uren praten En uren zwijgen Een glimlach, een knipoog, een handdruk En...zelfs een traan Vertellen een heel verhaal Vriendschap geeft kleur aan je leven Ze is frisgroen als de lente Goudgeel als de winter Wie een vriend heeft gevonden Heeft een kostbaar geschenk gekregen! Echte vriendschap woont in je hart voor de rest van je leven !
prachtig bezinningsverhaal om over na te denken ....
Op de zolder van de speelgoedwinkel heerste een geweldige drukte. Het was vakantie. Dat wil zeggen; twee weken lang zouden de deuren van de speelgoedwinkel dicht blijven. En dan was het feest voor al het spiksplinternieuwe speelgoed. Ze hadden lang uitgekeken naar de vakantieperiode. Ze zouden zich dit jaar eens goed amuseren. De poppen waren zich al aan't verkleden. De autootjes reden hun eigen parcours, de voetballen rolden door elkaar en de knuffels speelden gezelschapsspelletjes. Maar in de puzzelhoek... daar was het een lawaai van jewelste. De doos van een mooie puzzel was reeds geopend. Al de puzzelstukjes wilden wel een kijkje gaan nemen op de grote speelgoedzolder. Wij mogen eerst, riepen enkele van de stukjes! En waarom jullie, riep een klein blauw stukje. Wij zijn toch de belangrijkste stukjes van heel de doos. Wij zijn de hoeken, als de kinderen beginnen te puzzelen, halen ze er ons steeds eerst uit. Wat denken jullie wel, riepen ineens enkele andere stukjes. Wij zijn minstens zo belangrijk, wij vormen de rand, wij houden heel de puzzel bij elkaar. Maar kijk eens goed, riep een puzzelstukje met een mooi paardenhoofd, op jullie is bijna niets te zien van de mooie puzzel! Jij bent enkel blauw van de lucht, en jij bent zo bruin als het zand op de grond. Ik heb een prachtig paardenhoofd op mijn buik. En ik, riep nog een ander stukje, ik ben een stukje van een goudgele bloem, de mooiste van heel de puzzel. En wij dan, wij zijn elk een stukje van het hoofd van Jantje. Jantje is toch wel het belangrijkste op de puzzel! Zonder ons was er aan deze puzzel niks aan! Het geruzie bleef maar duren! Ze raakten er niet uit! Tot na een tijdje een klein groen puzzelstukje het woord nam. Zeg, met hoeveel zijn wij hier? Met 35, antwoordden de anderen bijna tegelijk. Hebben jullie al eens een puzzel gezien waar één stukje van ontbreekt? Wat zou er gebeuren als iemand van ons er niet meer bij zou zijn? Al die 35 stukjes zijn nodig voor onze mooie puzzel. En iedereen, welk stukje ook, is even belangrijk!! Daar moesten de puzzelstukjes eens diep over nadenken....
het is gewoon puur genieten, als je er de tijd voor neemt .....
Elke morgen gaat ze aan het schilderen De dauw die alles in zilvergrijs heeft getint Een mooie gloed van warme zonnestralen Een plaatje door de mens o zo bemind
Vogels die beginnen te kwetteren Het een na het andere lied wordt ingezet En ik aanhoor dit alles Vanuit mijn donsige warme bed
Daar kan ik zo van genieten Van al wat de natuur ons steeds maar bied De immense rust en die volkomen stilte En de vogels met hun uitgelaten lied...
dat het even wat minder gaat, maar na een periode van verdriet, komt de zon toch altijd terug in het verschiet....
iedereen heeft wel eens groot verdriet iedereen heeft al wel iemand verloren iedereen laat wel eens een traan die niemand ziet maar, na zo een triest moment, kan iedereen weer lachen kan iedereen weer genieten van het leven ieder heeft zo,n moment ieder denkt dan toch even aan die mooie momenten die hij heeft mogen beleven...
het leven van een bloem is niet zo lang, verzorg ze goed en geniet er van, doe dat ook met je leven, zolang je kan:
Een bloem is er voor jou Bekommer je er om, heel gauw Geef om haar in dag en dauw Laat ze ademen voor jou Verzorg ze met liefde en trouw Dan kan ze groeien in volle zon Ze zal je zeggen, als het even kon Mijn mens ,ik ben je dankbaar Laat me proeven van het leven Voor die korte tijd wil ik zweven In het leven der schoonheid Want het is maar voor heel even...
ze lijken ons zo heel gewoon, dat we wel eens vergeten: "wat is de wereld toch schoon!!!"
Kleine Wonders
Kleine Wonders.., Iedere Dag Weer..!! Die Kleine Wonders.., Ze gebeuren Keer op Keer. De Zon komt op.., De Dag vervangt de Nacht. Een Knopje Opent zich.., Velden Vol met Bloemen-pracht..!! Een Baby Geboren.., Die Kip weer een Nieuw Ei..!! Het leven is 1 Groot Wonder.., Voor Jou en Mij..!! Het Lijkt zo Gewoon.., Omdat het Gebeurt ,Iedere Dag.., maar het zijn toch Allemaal Wonders.., Waar men Best wel eens wat Vaker.., Bij Stil-staan Mag..!!!!!
