Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
het is gewoon puur genieten, als je er de tijd voor neemt .....
Elke morgen gaat ze aan het schilderen De dauw die alles in zilvergrijs heeft getint Een mooie gloed van warme zonnestralen Een plaatje door de mens o zo bemind
Vogels die beginnen te kwetteren Het een na het andere lied wordt ingezet En ik aanhoor dit alles Vanuit mijn donsige warme bed
Daar kan ik zo van genieten Van al wat de natuur ons steeds maar bied De immense rust en die volkomen stilte En de vogels met hun uitgelaten lied...
dat het even wat minder gaat, maar na een periode van verdriet, komt de zon toch altijd terug in het verschiet....
iedereen heeft wel eens groot verdriet iedereen heeft al wel iemand verloren iedereen laat wel eens een traan die niemand ziet maar, na zo een triest moment, kan iedereen weer lachen kan iedereen weer genieten van het leven ieder heeft zo,n moment ieder denkt dan toch even aan die mooie momenten die hij heeft mogen beleven...
het leven van een bloem is niet zo lang, verzorg ze goed en geniet er van, doe dat ook met je leven, zolang je kan:
Een bloem is er voor jou Bekommer je er om, heel gauw Geef om haar in dag en dauw Laat ze ademen voor jou Verzorg ze met liefde en trouw Dan kan ze groeien in volle zon Ze zal je zeggen, als het even kon Mijn mens ,ik ben je dankbaar Laat me proeven van het leven Voor die korte tijd wil ik zweven In het leven der schoonheid Want het is maar voor heel even...
ze lijken ons zo heel gewoon, dat we wel eens vergeten: "wat is de wereld toch schoon!!!"
Kleine Wonders
Kleine Wonders.., Iedere Dag Weer..!! Die Kleine Wonders.., Ze gebeuren Keer op Keer. De Zon komt op.., De Dag vervangt de Nacht. Een Knopje Opent zich.., Velden Vol met Bloemen-pracht..!! Een Baby Geboren.., Die Kip weer een Nieuw Ei..!! Het leven is 1 Groot Wonder.., Voor Jou en Mij..!! Het Lijkt zo Gewoon.., Omdat het Gebeurt ,Iedere Dag.., maar het zijn toch Allemaal Wonders.., Waar men Best wel eens wat Vaker.., Bij Stil-staan Mag..!!!!!
lieve blogvrienden, deze wensen zijn voor ieder van u ,
ik wens je wat licht in momenten van zorgen ik wens je wat hoop en wat uitzicht op morgen ik wens je wat warmte in kilgrijze dagen ik wens je een antwoord bij twijfels en vragen ik wens je wat zachtheid als woorden te hard zijn ik wens je wat vreugde en vrede als gedachten te zwart zijn ik wens je wat rust te midden van je werk ik wens je wat stilte het maakt je sterk ik wens je een hand die je verder leid ik wens je een stralende glimlach die je vrienden verblijdt ik wens je een plaats om bij regen te schuilen ik wens je een mens die niet schrikt van je huilen ik wens je een bloem om je dagen te kleuren ik wens je een vriendelijk gebaar om weer bij op te fleuren ik wens je alle goeds over de komende jaren ik wens je heel veel liefde die je mag blijven bewaren
als afsluiter voor vandaag nog een mooi Russisch sprookje: veel leesplezier:
hoe de mens en de hond vrienden werden:
In een groot bos woonde eens een hond helemaal alleen en dat beviel hem heel slecht. Dus ging hij op zoek naar een goede kameraad. In het bos ontmoette hij eerst een haasje. De hond stelde voor: "Laten we samen een woonplaats zoeken."
"Mij best," zei het haasje.
Toen het donker werd, maakte de haas een bed en de hond ging bij hem liggen. Ze sliepen in. Maar in het holst van de nacht begon de hond te blaffen. Het haasje schrok en zei: "Wat moet dat geblaf betekenen? Als de wolf het hoort, komt hij hierheen en dan zijn we allebei het haasje!" De hond dacht bij zichzelf: "Dit is geen goede kameraad voor mij."
De volgende dag zocht hij de wolf op. Hij vond hem en zei: "Wolf, laten we elkaar gezelschap houden."
"Mij best," zei de wolf. "Ik ben je maat!"
Het werd avond en ze legden zich neer om te slapen. Midden in de nacht begon de hond te blaffen. De wolf werd wakker en zei nors: "Waarom blaf je zo? Als de beer het hoort, komt hij hierheen."
De hond wilde nu ook niet meer bij de wolf blijven en hij ging op zoek naar de beer, voor wie de wolf wel en hijzelf niet bang was.
De hond ontmoette de beer en zei: "Beer, laten we bij elkaar blijven."
"Mij best," zei de beer. "Laten we dat doen."
Het werd avond en ze gingen slapen. Midden in de nacht begon de hond te blaffen. De beer werd er wakker van en gromde: "Waarom blaf je zo? Als de mens het hoort zijn we erbij!"
De hond dacht: "Geen van deze kameraden is voor mij de geschikte. Allemaal zijn ze bang voor een sterkere. Alleen de mens lijkt me iemand die bang is voor niemand."
De hond dwaalde door het bos tot hij een mens tegenkwam. Hij zei: "Kan ik bij je komen wonen?"
De mens nam de hond mee naar zijn huis. Het werd avond. Ze gingen slapen. Om middernacht begon de hond te blaffen. De mens werd er wakker van, maar hij verbood het blaffen niet. "Goedzo!" zei de mens tegen de hond. "Jaag ze maar weg, jij bent een goede waker !" En vanaf dat ogenblik waren ze bevriend.
geniet van de warme zonnestralen, het doet jezelf maar ook een ander goed:
Ik zal je iets vertellen: ik zag een spiegelruit. Die ving het gouden zonlicht en zond het zelf weer uit. Ik zou je willen wensen blijf als een spiegel zo rein En vang de volle stralen van de warme zonneschijn. Geef dan aan je omgeving iets van die warme gloed, Een mens die zo kan leven doet in de wereld goed.
