De nacht is vlot en wel verlopen,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

dit wordt vast een mooie dag, laat het ons hopen.

Om 9 u vertrok ik weer op pad,en volg de GR langs mooie wegen,

onderweg bel ik naar mijn zoon, en zing:Lang zal hij leven!!

vandaag wordt hij 27 jaar, het doet me goed zijn stem te horen,

ik stap verder langs het kanaal, in gedachten verloren.

Ook de vinken laten hun suskewietje horen,

en ik vraag aan de Heer om mijn gebeden te verhoren.

Vandaag was het weer eigenlijk wel te doen,

een beetje regen onderweg, maar mijn poncho had ik niet van doen.

Vandaag kan ik slapen in een jeugdherberg op een zaal,

ik vul eerst mijn dagboek in,maar wat hoor ik toch allemaal?

Gegiechel en gelach, van een verrassing gesproken,

daar komt opeens Eric,Lutgard,Swa en Bea voor mijn neus opgedoken.

Ik kan het niet geloven, dit kan niet zijn,

konden alle dagen maar zo zijn!

Toen ik van mijn verbazing was bekomen,

hebben we het er eens goed van genomen.

We zijn met zjjn allen de stad ingegaan,

en eens goed op restaurant gegaan.

Het eten smaakte overheerlijk en het was fijn,

om samen met mijn clubleden op stap te zijn.

Mijn verstand kon er niet bij,

dat er mensen zijn, die dat over hebben voor mij.

In de Kerk Notre Dame en Vaux staken we allen een kaarsje aan

en was er ook nog even tijd om samen op de foto te gaan.

Maar de tijd om afscheid te nemen was gekomen,

deze dag bewaar ik in mijn dromen.

De meisjes hebben mij nog heel wat lekkere dingen cadeau gedaan,

zo kan ik er morgen weer tegenaan.

Op weg naar mijn bed vroeg ik me af of dit een droom was geweest,

maar nee, op mijn kussen lag een briefje met de woorden:

wij zijn echt wel hier geweest!!!

De tranen sprongen mij in de ogen, en ik kreeg overal kippevel,

Zo een mooie dag, kan dat wel?

En de verrassingen waren nog niet gedaan,

want er kwamen in de jeugdherberg nog oude bekenden aan.

De twee Hollandse dames die ik in Namen had ontmoet,

vonden ook deze slaapplaats zeer goed.

Samen hebben we nog een slaapmutsje gedronken,

en na heel wat gebabbel zijn we pas om half elf in dromenland verzonken.

Een prachtig einde van mijn 14de dag,

ik hoop dat ik er zo nog beleven mag.