Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
het doel, de droom van je leven, ga er voor,blijf er voor streven.....
geloof in je eigen hart geloof in je eigen kracht reik naar je eigen behoeften en laat jou gevoel spreken streef na die dromen geloof in jezelf voel het zonlicht op je schijnen grijp die sterren en maan en laat iedere dag weer een regenboog aan kleuren voor je open gaan...
is altijd voor je daar, en al zien we elkaar niet, we kunnen niet meer zonder elkaar....
een blogvriend ...
Hij is onzichtbaar, en soms is een foto zijn gezicht. Hij stuurt mij altijd een bericht. We komen dagelijks bij elkaar op bezoek, hij maakt mij blij. Ik voel, wij staan zij aan zij. De tijd gaat dan snel, en voor je het weet is er een uur voorbij,
Een groetje hier, een groetje daar,
We kunnen niet meer zonder elkaar, Mijn blogvriend, hij is onzichtbaar. Maar ik weet; hij is altijd daar....
gelukkig zijn, iedereen beziet geluk op zijn eigen manier,en het doet er niet toe hoe, maar ik wens het iedereen toe ....
Wat is geluk? Voor de één geld en macht, voor de ander gezondheid en kracht. Wat ook kan is stilte en rust, die alle dagelijkse drukte sust. Even dat moment om in je zelf te keren, dan kan niets je meer deren. Echt even helemaal niets,alleen maar 'zijn', Dat is ook geluk en o zo fijn!
Een glimlach is soms net een klein cadeautje en geeft je dan een beetje moed en kracht het kan je soms net iets lichter maken als iemand zomaar even naar je lacht.
Een glimlach. of misschien een schouderklopje kan voor iemand net dat steuntje zijn al laat het alle zorgen niet verdwijnen `t verzacht misschien een beetje pijn.
Een glimlach. is soms net een klein cadeautje je ziet het en je voelt het ook meteen het is alsof zo`n glimlach wil vertellen ik denk aan jou ik laat je niet alleen.
Nacht of avond,middag of morgen maak je om de tijd geen zorgen. Kraaienpoten,grijze haren laat je drijven door de jaren. En heb lak aan de kalender als je maar kunt zeggen: Ik ben er...
Geluk en liefde, bestaat uit simpele dingen, ze geven ons rust, vriendschap, wat zonneschijn, het avondrood, deze dingen, die altijd blijven die zijn niet te koop.
Herinneringen, die we delen, en zo belangrijk zijn, wat liefde, een kus, al is het nog zo klein, als het jou wat doet, noem het een geschenk, of gewoon geluk, dan is het goed...
iedereen heeft een zonnetje in zich, laat het schijnen zoveel je kan....
Jouw zonnetje
Laat het zonnetje schijnen met jouw lach en herinner het mooiste van jouw dag geef de tijd om zwarte wolken te laten verdwijnen zodat jouw zonnetje met al haar kracht kan schijnen en er zullen tijden zijn vol regen maar ook dan kom je een lichtstraal tegen want al voel je je eenzaam,zit je vol pijn dat prachtige zonnetje zal er altijd zijn al is de lucht soms nog zo zwart je hebt de kracht diep in je hart de kracht om met die zon jouw lucht weer blauw te maken de kracht om vanuit een diep dal weer hoog in de lucht te geraken dat zonnetje vinden is zo gemakkelijk nog niet als je al die zwarte wolken ziet maar al lijkt zij soms nog zo onzichtbaar het zonnetje staat altijd voor jou klaar je moet het alleen even zoeken en nee, je vind ze echt niet in boeken je kan het vinden diep in je hart en erin geloven...... want dan kun jij weer mooi schijnen daarboven...
bij alles wat je doet, het doet een mens zo goed ...
Doe een beetje liefde in de koffie die je schenkt. Laat een zieke weten dat je heel veel aan hem denkt. Stop een beetje tederheid in alles wat je doet. "t Zijn hele kleine dingen maar ze doen een mens zo goed. Als je iemand helpen kan doe dat dan meteen. Probeer iets toe te voegen aan de wereldom je heen.
al is de kans op slagen soms erg klein, geef de moed niet op en zeg tot jezelf: ze krijgen mij niet klein ....
De laatste roos
Stralend stond zij in de zomer trots toonde zij haar rozenpracht rozen bloeiden, rozen geurden gele tinten weerkaatsten een zonnelach
Herfst kwam met wilde vlagen geen enkel plekje liet hij onberoerd de zon scheen niet meer op donkere dagen bladeren, knoppen werden weggevoerd
Een enkele roos weigerde te bezwijken diep gebogen hield zij zich staand herinnerde aan warme zomerdagen al prijkte de R in iedere maand
En voel ik mij dan eens triest en treurig kijk ik enkel uit het raam zie ik dan dat dappere kleine roosje ontleen ik mijn kracht aan haar bestaan.... onbekend auteur
