Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
We zoeken allemaal de sleutel tot het geluk, zelfs vaak in verre oorden. Maar we vinden hem meestal dichtbij, in een paar bemoedigende woorden. (anoniem)
Vriendschap is als een bloem. Langzaam bloeit het tot op het mooist van de dag. Maar wanneer ze weer slapen gaat, ben je bang. Bang dat die goede babbel en dat luisterend oor tot het verleden behoort. Maar als je weer ontwaakt, staat het zonnetje van gisteren weer voor je klaar. (Anoniem)
Zonder erom te moeten vragen wens ik je hulp in moeilijke dagen een lach met de wind voor het verdriet dat zich in je bevindt een rivier zonder kolken en een regenboog achter de wolken een knuffel voor iedere dag en om je mond een stralende lach iemand die je omarmt en de zon die je hartje verwarmt dagen zonder spijt vriendschap voor altijd
Als een boom sta je met je wortels in de aarde, soms trots soms zonder waarde Je gooit je takken in de wind, gewoon omdat je het lekker vind Storm, hagel en regen de bekende obstakels van het leven Gelukkig kun je ook van de zon genieten, zodat in het voorjaar nieuwe kansen in je takken schieten Daar sta je dan in de bloei van je leven, omdat het door de natuur zo wordt aangegeven Dat herhaalt zich keer op keer, en je stam word sterker als bescherming tegen het slechte weer...
Kleine dingen in t leven, Brengen vaak n groot geluk. Als je mensen iets kunt geven, Krijg je ook n beetje terug. Kleine dingen in t leven, Zijn toch altijd zoveel waard. Soms dan zie je zoveel tranen, Je vraagt je af waarom al dat verdriet. Eens dan zullen ze verdwijnen, Want al die tranen helpen jou toch niet. Want n dag weer niet gelachen, Is n dag ook niet geleefd. Laat de zon maar voor je schijnen, Je zult dan zien dat je met vreugde leeft...
leef je eigen leven, blijf wie je bent, blijf diegene die iedereen kent ....
Zing het lied van je ziel, laat je drijven op de vleugels van je geest, laat je gevoelens niet verstoren luister naar de tonen van de liefde en laat de wereld jouw emoties horen.
Leef jouw leven, zoek jouw passie, blijf diegene, die een ieder kent, diegene die je werkelijk bent.
Jouw voorkomen, vormt een plaats van waarde, van geluk en dankbaarheid., tegenover alle vrienden op deze wondermooie aarde.
De kracht van menselijkheid, die ligt in jouw ziel, accepteer daarom je leven. accepteer jezelf, want het leven duurt maar even...
Soms ontmoet je een mens Bij wie je mag zijn zoals je bent: onzeker en klein. Iemand bij wie je veiligheid vindt en weet dat je ondanks je fouten toch wordt bemind.
Soms ontmoet je een mens met een warmvoelend hart, daar voel je je geborgen in leed en in smart. In aanvoelend weten, zonder te vragen, wordt je geholpen jouw zorgen te dragen.
Soms ontmoet je een mens die jouw warmte vraagt en wie jij je innigste liefde toedraagt. Zo ontstaat harmonie, is het goed om te leven: wat jou geschonken is mag jij verder geven.
De zon schijnt de dauw verdwijnt de parels in de morgen maak je geen zorgen ze lijden een kort maar prachtig bestaan voor ons zullen ze nooit vergaan elke mooie dag zullen ze er zijn en altijd even schitterend en fijn tot de zon ze weer laat verdwijnen door prachtig door de wolken te schijnen!
als je 's avonds even terugblikt op de belevenissen van je dag...
Genietend op een terrasje, kijkend naar de ondergaande zon laat je gedachten afdwalen over hoe jouw dag begon
** Laat je gedachten gaan, over wat je die dag hebt meegemaakt en er verschijnt een glimlach op je gezicht want je hebt je die dag, toch best wel vermaakt
** De dag beleef je weer in zijn geheel maar nog intenser dan je dacht want je voelt nu heel erg veel wat je van die dag, toch eigenlijk niet had verwacht
** Maar door de dag weer door te nemen zie je dus ook de kleine dingen die hele kleine momenten die er nu toch ineens, uitspringen
** Je realiseert je dat die dag, bestond uit vele indrukken en dat de allerkleinste voorvallen de hele dag, toch eigenlijk benadrukken
** Je krijgt het dus in de gaten dat het niet om de grote indrukken gaat maar dat het juist de kleine dingen zijn waar jij mogelijk nog jaren later over praat
** Dus laat nu elke avond je gedachten weer afdwalen aan hoe je dag is geweest zodat je elke dag weer kan stralen
** Genoot je altijd al bij het opstaan, bij het begin van een nieuwe dag Maar op deze wijze, eindig je ook nog eens, elke dag met een lach
Achter de groene takken Groeit voor ieder mens de plant geluk soms lijkt het bos je ondoordringbaar soms trap je een teer plantje stuk maar met geduld en heel veel liefde vaak met water van een traan kun je het plantje weer zien groeien maar je moet het weten te staan!
is een kwestie van bescheidenheid en dankbaarheid....
Geluk is geen uiterlijk vertoon of valse romantiek, maar het loon dat men voor het "vechten" ontvangt als de liefde aan een zijden draadje hangt
Geluk is dat we hebben mogen leren elkaar door dik en dun te blijven waarderen en je de ander in een kamer vol mensen met de ogen blijk kon geven van je wensen.
Geluk is dikwijls ook die ene zoen bij de belofte: "proberen het beter te doen", die aai door je haar en ook al word je ouder die tik op je bibs, die arm om je schouder.
Geluk vind je met name in het gezin met vooral de plaats van de kinderen daarin; in het down zijn als ze zich bezeren. het samen trots zijn als ze iets presteren;
in het met pappa dollen en stoeien en ze uiteindelijk op te zien groeien tot mensen, bouwend aan hun eigen leven waarin ook zij weer het Geluk zullen beleven.
Geluk is dat gedurende vele jaren onze ouders en verwanten er nog waren. Geluk mocht bovendien ook betekenen altijd op onze vrienden te kunnen rekenen.
Al dat Geluk levert ons geen erepenning of lintje van verdienste op als erkenning, maar vraagt van ons slechts bescheidenheid en onze welgemeende dankbaarheid.
Een liefdesgebaar Een gedicht, zonneklaar Zo teder verwoord Door niemand verstoord Zo lieflijk, zo schoon Maar toch, gewoon Als een vogel die zingt Door bloemen omringd Uit het leven gegrepen Door eenieder begrepen Een versje met kracht Door niemand verwacht Als ochtenddauw op bloemen Eenvoudig te noemen Doch van een eenvoud die niemand meer ziet En waar je als mens het meest van geniet Het zijn toch de kleine dingen Die je met liefde omringen Maar we zijn ze vergeten We zouden beter moeten weten Want de eenvoud, ons geschonken Doet liefde in je hart weer vonken
