Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
Kleine druppels water, kleine korrels zand, vormen oceanen en het vasteland. Kleine liefdesdiensten en een vriendelijk woord, maken de aarde van heden tot een zalig oord.
Mooi tekstje over eerlijkheid en vertrouwen , schrijver niet bekend.
Een bakker kreeg boter van een boer. In ruil daarvoor kreeg de boer brood van de bakker. Na een tijdje viel het de bakker op dat de stukken boter van de boer steeds lichter werden. De boter zou steeds drie pond moeten wegen, maar het leek iedere keer minder te zijn.
De boer woog de boter op zijn weegschaal. Die gaf hem gelijk en hij klaagde zijn boterleverancier aan bij de rechter. "Uw stukken boter zouden niet het vereiste gewicht hebben", zei de rechter tegen de boer. "Dit stuk zou drie pond moeten wegen, maar het weegt veel minder."
"Dat is uitgesloten, meneer de rechter", zei de boer. "Ik heb het elke keer nagewogen." "Misschien kloppen uw gewichten niet", opperde de rechter. "Hoezo gewichten?" vroeg de boer stomverbaasd. "Ik heb helemaal geen gewichten. Die gebruik ik nooit." "Maar waar weegt u dan mee als u geen gewichten heeft?", vroeg de rechter.
"Heel eenvoudig", zei de boer. "Ik krijg mijn brood van de bakker en hij krijgt boter van mij. Een brood weegt drie pond dus leg ik mijn boter links op de weegschaal en een brood rechts en zo weeg ik dat af." ......
Het lezen van dit verhaal bezorgde me gewoon kippevel, ik wil het U niet onthouden:
Een jonge man bereidde zich voor om af te studeren. Al maanden bewonderde hij een prachtige sportauto in de showroom van een dealer en wetend dat zijn vader zich zoiets wel kon veroorloven, vertelde hij hem dat zo"n auto alles was wat hij wenste als afstudeer cadeau.
Terwijl de dag van de diploma uitreiking steeds dichter bij kwam, hield de jongeman zijn vader nauwlettend in de gaten, in de hoop dat hij aanwijzingen zou krijgen dat zijn vader de auto had gekocht. Uiteindelijk, op de morgen van het afstuderen, vroeg zijn vader hem om bij hem in zijn studeerkamer te komen. Zijn vader vertelde hem hoe trots hij was zo"n fijne zoon te hebben en hoeveel hij van hem hield. Hij overhandigde zijn zoon een prachtig ingepakt pakje. Nieuwsgierig, maar ietwat teleurgesteld, opende de jongeman het pakje en vond er een prachtige, in leer gebonden, Bijbel. Boos verhief hij zijn stem tegen zijn vader en zei: "je bulkt van het geld en je koopt een bijbel voor me?!" en stormde het huis uit, het boek achterlatend.
Vele jaren gingen voorbij en de jongeman had zich ondertussen ontpopt tot succesvol zakenman. Hij had een prachtig huis en een fantastisch gezin, maar realiseerde zich ineens dat zijn vader nu toch wel erg oud moest zijn en dat hij mogelijk toch maar een keer bij hem langs moest gaan. Hij had hem niet meer gezien sinds de dag van zijn afstuderen. Maar voordat het hem lukte om dat te doen, bereikte hem een telegram waarin het overlijden van zijn vader werd aangekondigd en waarin stond dat hij al zijn bezittingen aan zijn zoon had nagelaten. Hij moest onmiddellijk naar het huis van zijn vader komen om de zaken te regelen.
Toen hij bij zijn vaders huis aankwam raakte zijn hart plots vervuld van droefenis en spijt. Hij begon zijn vaders belangrijke papieren uit te zoeken toen zijn oog viel op een nog steeds nieuw uitziende bijbel, die er nog precies lag zoals hij hem jaren geleden achter had gelaten. Met tranen in de ogen opende hij de bijbel en begon de bladzijden om te slaan. Terwijl hij die woorden las, viel er een sleutel uit een enveloppe die achter op de bijbel met plakband vast zat. Het had een label met de naam van de dealer, de dealer die de sportauto verkocht die hij destijds zo graag wilde. Op het label stond de afstudeerdag afgedrukt en de woorden ... betaald.
Mooi verhaal met een pracht van een moraal, schrijver is mij niet bekend, geniet er van:
Een vader stuurde zijn twee zonen de wereld in om ervaring op te doen, om het leven van de mensen op het platte land, in de dorpen en steden te leren kennen. En hij zei tegen hen: Laat tekens achter op jullie weg. De twee broers gingen op pad. Al na enkele stappen begon de oudste broer tekens te maken. Hij maakte knopen in grashalmen, brak twijgen van struiken en bomen, stak takjes in de aarde, legde stenen op de rand van zijn pad. De hele weg die hij liep was vol met tekens. Hij was zo bezig met tekens maken dat hij er nauwelijks aan toe kwam om met mensen in gesprek te raken. De jongste broer echter gedroeg zich heel anders. Hij maakte geen tekens langs de weg. Maar in het eerste dorp ging hij naar de herberg, at en dronk met de mensen en vertelde uit zijn leven. In het volgende dorp raakte hij bevriend met een jongen die hem mee nam naar zijn familie. Weer in een ander dorp voegde hij zich bij de mensen, luisterde naar hun ervaringen en verhalen, en vertelde wat in zijn hart op kwam. In een stadje waar hij langs kwam kreeg hij vanwege zijn open en vriendelijke aard spontaan van de mensen eten en drinken aangeboden, vroeg geïnteresseerd naar hun levenservaringen, luisterde en vertelde. Intussen was de oudste broer druk bezig met zijn knopen, twijgen en takjes. Toen ze beide weer thuis waren vertelden ze hun vader van hun belevenissen. Nadat deze aandachtig geluisterd had ging hij met hen dezelfde weg die zij gegaan waren. Overal werd de jongste broer met zijn vader heel hartelijk ontvangen. Maar niemand kende de oudste broer. "Ik begrijp niet waarom niemand mij kent", zei deze, "allen zijn zo vriendelijk tegen mijn broer, die niets gedaan heeft dan alleen maar kijken en praten; hij heeft geen grashalmen geknoopt, geen twijgen gebroken, geen enkel teken aangebracht zoals u, vader, het bevolen hebt, maar iedereen kent hem en is blij met hem. Toen zei de vader: "Er bestaan nog andere tekens dan grastwijgen en takken, mijn zoon. Het zijn de tekens die een mens in de harten van andere mensen achterlaat wanneer hij hen ontmoet, naar hen luistert, met hen spreekt en hen zijn vriendschap schenkt. Dat zijn de tekens die je jongere broer op zijn weg heeft achtergelaten. Daarom wordt hij door de mensen herkend en vriendelijk ontvangen. De tekens die je in de harten van mensen achterlaat blijven,terwijl gras, twijgen en takken allang zijn verdord en verdwenen in de maalstroom van de tijd.
Eén keer in je leven, ontmoet je iemand die perfect bij je past. Daarvan is er maar eentje, daar moet je zuinig op zijn, want als je die kwijtraakt, doet het de rest van je leven pijn. Eén keer in je leven, is de liefde een laaiend vuur, als je er niet goed voor bent, dan dooft het op den duur. En als je het een keer hebt gehad, een liefde zó intens, blijft het voor de rest van je leven, je allergrootste wens.
Doe al het goede dat je kunt, met de middelen die je hebt, op de manier die je gewoon bent, op de plaats waar je staat, in de tijd die je gegeven is, voor de mensen die je kent, zolang het je mogelijk is.
Deze mooie tekst over vriendschap kwam ik per toeval ergens tegen,schrijver onbekend:
Vriendschap
Wat is vriendschap vragen we ons soms af Voor de één , een mens om tegen te praten, Voor de ander een mens om op te kunnen steunen als je het moeilijk hebt
Vriendschappen zijn snel gemaakt Maar ook net zo snel weer stuk Koester daarom een vriendschap als een bloem: Ook vriendschap heeft aandacht nodig (water) Ook vriendschap heeft liefde nodig (zon) Zonder deze dingen zal een vriendschap verdorren En uiteindelijk dood gaan
Daarom wees erg zuinig op de vriendschappen die je hebt En waak ervoor dat zoiets niet verdort Vrienden heb je nodig Al is het soms kort
Met moederdag in het vooruitzicht een mooi gedicht ter ere van alle moeders:
Moeder
Is een woord dat veel omvat, moeder zijn dat is pas wat, moeder zijn is warmte geven, samen met je gezinnetje leven, moeder is t die al haar liefde geeft, t is of ze voor ons alleen maar leeft, haar grootste zorg voor groot en klein, is dat we maar gelukkig zijn
Nog zo een mooi verhaaltje over gelukkig en tevreden zijn, en beseffen dat alles in het leven zijn bedoeling heeft: Geschreven door B. Bisshoff.
Een waterdrager vervoerde twee kruiken, welke op een stuk hout over zijn schouders hingen. Maar één van de twee had een barst. Terwijl de andere kruik al het water bijhield van de bron tot in het dorp, verloor de andere onderweg altijd de helft van haar inhoud. Dit duurde ongeveer twee jaar en de drager leverde dus tijdens zijn reizen slechts anderhalve kruik water in plaats van twee.
De perfecte kruik was fier want zij deed haar job zonder te falen. Maar de beschadigde kruik was depressief want zij wist dat zij maar de helft deed van wat er van haar verwacht werd. Op een dag zei ze aan de kruikendrager toen hij haar vulde aan de bron: Ik voel me schuldig, ik wil me verontschuldigen. Waarom? vroeg de kruikendrager haar. Ik kan maar de helft van mijn water leveren omwille van die barst, waardoor de andere helft verloren gaat.
Jij doet zoveel moeite, maar door mijn fout kan je maar de helft leveren van wat er van jou verwacht wordt. De kruikendrager raakte hierdoor ontroerd en antwoordde: Denk er niet meer aan en terwijl wij naar huis gaan, kijk dan eens naar de mooie bloemen die hier langs de weg groeien.
Onderweg ziet de kruik heel veel mooie bloemen die schitteren in de zon en dat maakt haar blij. Maar toch voelt ze zich nog steeds schuldig omdat ze alweer de helft van het water verloren is.
Dan zegt de kruikendrager aan de kruik: Heb je gezien hoeveel mooie bloemen er langs jouw kant waren en bijna geen enkele aan de andere kant? Ik heb altijd al geweten dat je water verloor maar ik kon er partij uit halen, langs jouw kant heb ik bloemen gezaaid en jij hebt ze tijdens de rit water gegeven. Zonder jou had ik nooit zulke mooie bloemen gehad!
Dit ontroerend verhaal werd ons toegestuurd door vrienden via pps, ik vind dat ook jullie er van mogen genieten:
Een boer had enkele jonge hondjes die hij nog moest verkopen.
Hij schilderde een advertentie op een bord met:
4 puppies te koop
En zette dit aan het begin van zijn erf aan de kant.
Net toen hij de laatste spijker in het bord sloeg werd hij reeds aan zijn mouw getrokken.
Hij keek naar beneden, recht in de ogen van een kleine jongen.
Meneer zei de jongen, ik wil één van uw puppies kopen!
Wel, zei de boer terwijl hij met zijn hand achter in zijn nek wreef,
deze puppies hebben hele goede ouders en kosten aardig wat geld
De jongen liet voor een moment zijn hoofd hangen.
Toen reikte hij diep in zijn broekzak en haalde een handvol kleingeld voor de dag en liet het aan de boer zien.
Ik heb 39 cent, is dat genoeg om te kijken?
Zeker zei de boer en hij floot een deuntje.
Dolly, riep hij.
Uit het hondenhok en over het erf rende Dolly naar de boer toe, gevolgd door 4 kleine bolletjes wol.
De kleine jongen drukte zijn gezicht tegen het hek; zijn ogen straalden van verrukking.
Terwijl de honden naar het hek kwamen aangerend, zag de jongen nog iets bewegen in het hondenhok.
Langzaam verscheen er nog een bolletje wol, maar dit was een zichtbaar kleiner bolletje dan de andere hondjes
Op zijn achterpootjes gleed het bolletje het hok uit en op een wat onhandige wijze begon het hondje vooruit naar het hek te hobbelen terwijl het zijn best deed om de andere hondjes bij te houden.
Ik wil die hebben!, zei het kleine jongetje, terwijl hij naar het waggelende exemplaar wees.
De boer knielde naast het jongetje neer en zei: vriendje, je wil dat hondje echt niet.
Het is nooit in staat om te rennen of te spelen zoals de andere hondjes kunnen.
Toen deed de jongen een stap naar achteren, boog naar voren en begon een broekspijp op te rollen.
Terwijl hij dit deed, werd een stalen beugel zichtbaar aan beide zijden van het beentje van de jongen;
onderaan zat die beugel vast aan de twee zijden van een speciaal gemaakt schoentje.
De boer aankijkend zei hij: weet u meneer,
ik kan zelf ook niet zo goed rennen en hij heeft iemand nodig die hem begrijpt.
De boer boog zich voorover om het kreupele hondje op te pakken
en toen hij zich weer oprichtte had hij tranen in zijn ogen.
Hij hield het diertje heel voorzichtig vast toen hij het aan de jongen gaf.
Hoeveel kost het? vroeg de kleine jongen.
Niets, het is gratis, zei de boer. Er is geen prijs voor liefde, de wereld is vol van mensen die iemand nodig hebben die hen begrijpt
