Beste blogvrienden, het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.
het lijkt zo gewoon, maar is toch heel bijzonder ....
als je wordt geboren dan ben jij al een wonder wanneer je wordt geboren dan ben jij al bijzonder niemand is als jij jij bent uniek ja, heel speciaal jij bent heel apart en toch mens als allemaal
het lijkt zo heel gewoon je groeit, je leert, je leeft je doet gewoon je best en hoopt dat iemand om je geeft je ouders, je familie, je vrienden om je heen ze zijn voor jou onmisbaar geen mens is graag alleen
soms gaat alles prima maar soms ook bitter slecht je wordt teleurgesteld door wat iemand doet of zegt woorden en ook daden doen soms zo heel veel pijn je wordt boos of erg verdrietig het leven kan zo mooi maar soms ook moeilijk zijn....
denk dan terug aan de mooie dingen in je leven ....
Als je 't even moeilijk hebt, trek je dan op aan de mooie herinneringen, en aan de mensen die je nauw aan het hart liggen en die jou ook een warm hart toedragen... Als je 't even moeilijk hebt, kijk dan naar de wolken... En misschien zie je dan Een engeltje dat naar je lacht ...
betekent eigenlijk behoeden je kinderen bewaren van alle gevaren vergelijk t met n scheepje op zee eerst drijft t rustig op de stroming mee maar dan, in minder dan n zucht verandert de lucht de wind gaat draaien t begint te waaien te stormen te gieten de wolken verschieten t dek wordt bedolven onder de golven en net als je denkt de ondergang wenkt breekt in minder dan n zucht toch de zon weer door de lucht de zee bedaart en t scheepje vaart naar een veilige haven om zich te laven zo is t ook met n kind die zn thuis weer vindt net als je denkt de ondergang wenkt breekt in minder dan n zucht toch de zon weer door de lucht. GK
Niet dat je de mooiste boom op aarde bent, niet dat je jaar in jaar uit schittert van bloesems aan elke twijg, maar dat af en toe, aan één of andere tak een bloesem opengaat, dat af en toe iets moois ontstaat, dat een woord van liefde een hart vindt, dat wens ik jullie... (Jörg Zink)
het is zo gauw gegeven, en brengt bij velen weer vreugde in het leven ....
Wanneer iemand te moe is om je een glimlach toe te werpen, glimlach dan zelf, want niemand heeft meer behoefte aan een glimlach dan degene die niet meer in staat is er een te geven. (S.R. Hirsch)
is tegenwoordig een taboe, maar met vier kleine woordjes kom je al een heel eind weg....
Vriendschap is vaak zonder woorden, verlegen als een kind. 't Is vragen zonder antwoorden, vanzelfsprekend als de wind.
Vrienden zijn is heel normaal, maar zonder kan er geen 1. Nodig hebben we het allemaal, alleen is maar alleen.
Praten over vriendschap is tegenwoordig taboe. Emotie en gevoelens vinden we maar een gedoe.
Maar toch is het fijn om te horen, dat er iemand voor je is. Dat er iemand is, als je even iemand mist.
Het is fijn om te horen, het voelt goed als je het weet. Dat je er echt niet alleen voor staat, als je dat even vergeet.
Dat zeggen is soms erg zwaar, maar het niet zeggen is een gemis. Soms hebje geen mooie woorden klaar, maar wat echt belangrijk is:
Vriendschap is geen lang verhaal. In vier woorden vertel je het helemaal. Vier woorden, elf letters. Een verschil van warm en kou. Vier woorden, elf letters.
Overal mensen Allerlei gedachtes Iedereen is anders Maar ergens toch gelijk
Drukke en rumoerige mensen Rustige en stille mensen Iedereen is anders Maar ergens toch gelijk
Ik wilde dat ik anders was Rustig, druk, stil of juist rumoerig Maar wat is anders Want ergens zijn we allemaal gelijk.
Al die haat, al die pijn, waarom kunnen we niet normaal tegen elkaar doen, waarom kunnen we niet gewoon aardig zijn. Altijd dat verschil in mensen. Waarom, want ergens zijn we toch gelijk???
in de liefde is het mooi te kunnen zeggen; voor mij is er maar één...
Een mens om van te houden, een hart dat voor je vecht Een plaats om thuis te komen, een thuis, maar dan ook echt!!! t klinkt misschien kortzichtig, met al die inspraak om je heen Toch is het goed om te kunnen zeggen: "voor mij is er maar 1 !!"
vriendschap is verdraagzaamheid. samen spannen zonder spijt. verliefdheid is een warme storm. plots verlangen zonder norm. gevoel is een vlinder die zweeft. en een aangename rilling geeft. liefde is een gevoel dat bloeit. en alle dagen mooier bloeit...
Al spelend met het vergrootglas in mn hand valt er n lichtvlek op de kant met alle mogelijke kleuren hoe kan dit gebeuren licht op zich is kleurloos doorzichtig helder geurloos t valt niet te verpakken in dozen flessen of zakken en licht heeft geen gewicht en toch kunnen aarde zon en maan zonder niet bestaan... GK
Van hoe 't ons vergaat in 't leven zal ik eens 'n voorbeeld geven 't is als dansen op 'n koord met alles wat erbij hoort eerst ben je al blij als je kunt blijven staan maar toch, voetje voor voetje probeer je verder te gaan je hebt 't totaal niet in de hand die tocht naar de overkant je moet leren balanseren en je angsten te negeren niet naar de diepte kijken niet naar de hoogte reiken maar netjes middendoor je gaat er gewoon voor al glijdend over 't koord ga je behoedzaam voort soms zou je willen vloeken want 't evenwicht blijft zoeken en vlug doe je dan 'n stapje terug na 'n kort herstel lukt 't dikwijls wel en, al glijdend over 't koord ga je behoedzaam voort niet naar de diepte kijken niet naar de hoogte reiken maar netjes middendoor je gaat er gewoon voor je hebt leren balanseren je kunt de angsten nu negeren met alles in de hand haal je op 't gemak de overkant. GK
zal altijd blijven bestaan....,ook al zijn er veel andere dingen die vergaan ....
Geen boom zo hoog, Of hij valt eens om Geen nacht zo lang Of hij wijkt voor de zon. Maar al zou alles verloren gaan, Vriendschap zal altijd blijven bestaan....
't geheugen is een grote schatkist waar zo nu en dan 'n pareltje wordt uitgevist jong of oud omvat door hout of goud pijnlijk of dierbaar helder en zonneklaar als plaatjes uit 't verleden zien we ze in 't heden ze kunnen niet vergelen en niemand kan ze stelen ook 'n bepaalde geur opent soms 'n deur zomaar ongemerkt hoe 't precies werkt 'k heb geen flauw idee 't hele leven draagt 'n mens ze met zich mee 't zijn toch opmerkelijke dingen onze herinneringen... GK
