Besoto

Welkom op mijn blog!

Inhoud blog

	fijne nieuwe maand
	afscheid
	laatste rapportendag
	letterpiramide
	cryptofoto
	pictokraker
	verborgen woord
	doorstreeppuzzel
	mooie zondag
	weekendgroetjes

Beste blogvrienden,
het rijmverhaal dat ik schreef van het dagboek van een kennis zijn voettocht naar Santiago de Compostella begint op datum van 28/03/2008.

Mijn favorieten

	marianne
	dieneke
	ria marcoen
	aldake
	rozemarijn
	vivi
	moni
	veveke
	elisa en juliette
	frieda

Mijn favorieten

	wiely
	vrolijke bloggers
	patty en freddy
	ani
	derktje
	klaproosje
	georgette
	finistera

Besoto

hebt U ideetjes, laat ze maar komen ....

25-04-2008

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

deel je geluk en ... het verdubbelt...

Prachtig moraalverhaal, om even bij stil te staan:

Twee mannen, beiden ernstig ziek, lagen op dezelfde ziekenhuiskamer.Een man mocht elke middag een uur rechtop in zijn bed zitten om de vloeistof van zijn longen te laten druppelen Zijn bed stond naast het enige raam in de kamer.De andere man moest de hele tijd plat op zijn rug liggen.De mannen praatten uren aan een stuk.Ze praatten over hun vrouwen en families, hun huizen, hun werk, hun deelname aan de militaire dienst, hun vakanties.Elke middag wanneer de man in het bed bij het raam rechtop kon zitten, bracht hij de tijd door met alles te omschrijven.De man in het andere bed begon te leven voor dat ene uurtje waarin zijn wereld uitgebreid zou worden en opgeleefd door alle activiteiten en kleuren van de buitenwereld.Het raam keek uit op een park met een prachtig meer.Eenden en zwanen speelden in het water terwijl kinderen hun modelbootjes lieten rondzeilen.Jonge geliefden liepen arm in arm tussen de bloemen in alle kleuren en een mooi uitzicht op de skyline van de stad kon in de verte gezien worden.Terwijl de man bij het raam dit alles tot in de kleinste details beschreef, sloot de man aan de andere kant zijn ogen en verbeelde zich dit schilderachtig tafereel.Op een warme middag beschreef de man bij het raam een parade die langs kwam,ook al kon de andere man de band niet horen, hij kon het zien in zijn gedachten doordat de man bij het raam het met woorden beschreef.Dagen en weken gingen voorbij.Op een ochtend kwam de zuster water brengen om ze te wassen en vond het levenloze lichaam van de man bij het raam die vredig gestorven was in zijn slaap.Ze was verdrietig en belde de ziekenhuishelpers om het lichaam weg te halen.Zodra het gepast leek, vroeg de andere man of hij verplaatst kon worden naar het raam.De zuster wilde dat graag doen en nadat ze er zeker van was dat hij comfortabel lag, liet ze hem alleen.Langzaam en pijnlijk drukte hij zichzelf omhoog op een elleboog om zijn eerste blik in de ware buitenwereld te werpen.Hij spande zich in om langzaam uit het raam naast het bed te kijken.Het raam keek uit op een witte muur.De man vroeg aan de zuster wat zijn overleden kamergenoot ertoe had kunnen drijven zulke mooie dingen buiten dit raam te beschrijven.De zuster antwoordde dat de man blind was en de muur niet eens kon zien.Ze zei:"Misschien wilde hij je gewoon aanmoedigen?"MORAAL VAN HET VERHAAL:Er zit een enorm geluk in het gelukkig maken van anderen,ongeacht je eigen situatie.Gedeeld leed is half leed, maar wanneer je geluk deelt,verdubbelt het.Als je je rijk wil voelen, tel dan alles op wat je hebt dat je met geld niet kunt kopen !!!

Geef hier uw reactie door