Vandaag was het weer 6 u om op te staan,xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

want we hadden heel wat kilometers te gaan.

Na het ontbijt zijn we om 7 u al op weg gegaan,

we moesten naar Captieux en Guy zei, kom we gaan langs hier, ik weet een betere baan.

Maar Guyke dacht natuurlijk dat hij het beter wist,

hij heeft zich zo maar eventjes 5 km vergist.

Uiteindelijk kwamen we toch uit op de weg  waar we moesten zijn,

we hadden veel door de bossen moeten lopen, helemaal begroeid met varens,het was echt niet fijn.

We lasten een korte rustpauze in,

en net toen we verder wilden gaan, begon het weer te regenen, dat was tegen onze zin.

Om niet te nat te worden trokken we onze poncho maar weer aan,

een beetje later kwamen we aan de grens van de departementen Girondes en Landes aangegaan.

De  weg door Les Landes is het resultaat van een compromis tussen een verschillend beleid,

enerzijds de aanhangers van de Historische route, anderzijds zij die de route wilden aanpassen aan de realiteit van onze hedendaagse tijd.

Guy wilde deze route volgen, hij had in zijn boekje gezien, het zou rond de 29 km gaan,

maar daar zat hij weer ferm naast, we hebben er 40 km over gedaan.

Rond 10u30 hield de regen plotseling op,

daar profiteerden we van voor een korte stop.

Om 12.00 u hielden we onze pic-nic in het portaal van een vakantiehuis,

Daar zaten we droog en gerust, want er was niemand thuis.

Na de lunch gingen we door naar onze refuge in Roquefort, we moesten in een bar om de sleutel gaan,

ik ging direct door naar het postkantoor, ik moest dringend mijn foto's en verslagen versturen, anders zou mijn blog te ver achter staan.

Toen ik terug was is Guy naar de winkel gegaan,

ik heb een lekkere douche genomen en daarna de vuile was gedaan.

Op het menu vandaag: witte bonen in tomatensaus en worst,

veel honger heb ik eigenlijk niet, alleen maar dorst.

Ik heb om Guy te plezieren, toch maar een beetje van zijn stoofpotje gegeten,

maar ik ben dat tomatensausgedoe kotsbeu, ik moet er niets meer van weten.

Na het eten heb ik onze trip voor morgen nog op papier gezet,

en rond de klok van half tien, voelde ik me moe en kroop ik in mijn bed.